Frans Thijssen nog lang niet voetbalmoe
mfy jjert Theunissen en René van de Kerkhof:
GEEFT U MEER.
NODIGT U UIT.
RSNELLINGSM
scort Laser. Met het
an elke Escort,
ende extra's. En dat
ters per liter dooi
ak.
•or z'n fraaie bekl
i Turbo wieldeksel
rt door't hoogpolig
✓are geluidsisolatie.
meer.
Ford Dealer en
:1e auto die u meer
cost.
iser staat startklaar
rit.
72-1729
i
pnjsi A vonturiers
A thene
tHENE „Ze zijn nu al gek van me," riep René van
Kerkhof eind juli in het weekblad Voetbal
ternational. „Iedereen spreekt me aan." Dat blijkt
de praktijk nogal mee te vallen. Uren praten op het
ntagma-plein van Athene, maar geen mens die
jné van de Kerkhof of zijn trainer Bert Theunissen
rkent. Pas bij ons vertrek schudt een oude baas
tide 'idolen' de hand. Als prof speelde Bert
ieunissen jarenlang in de top en in Zwitserland is
n naam zelfs een begrip. René van de Kerkhof
;elde 48 interlands en stond in twee WK-finales.
ie dat bedenkt en vervolgens het duo gadeslaat
g. dens een training van hun club Apollon kan één en
ider amper rijmen.
IT LASER (VLG. ECE-NORMI
M/H I20KM/H STADSVERKEER
>0.4 1:14.5 1:14.7
elen van Ford Leasing.
jet door de betonrot
ngetaste betonblok dat
orgaatvoor het Rousopolic-
,dion is oud, kleinen zeer
vuild. De accommodatieis
leden elk niveau. In
derland is geen
jteurclub te vinden met
dergelijk slechte
besting.
(ïie hier werkt is een
jnturier. Maar de heren
jgen niet. Niet lullen,
[kenvullen. Het geld is
4 zeer goed en het
delijden kan rustig
dwijnen. De Atheense
int Ta Nea onthulde dat
névan de Kerkhof 15
Ijoen Drachmen (ongeveer
j.OOO gulden) gekost had. Op
transferlijst deed Van de
■khof destijds 50.000 gulden,
s René telt zijn winst uit.
verdien hier netto in drie
ar meer dan in tien jaar
IV", zegt hij„en bij PSV heb
altijd een uitstekend salaris
had."
Theunissen en Van de
trkhof zijn nuzo'ndrie
landen in Athene. Dagelij ks
men zij voor nieuwe
rrassingen te staan en de
rbazing heeft nog geen
lats gemaakt voor de
latenheid, die de spelers
nmerktdie al langer met de
rieksevoetbalbijl hakken,
e corruptie viert hoogtijhet
sjoemel kent geen grenzen
t Athene is een volstrekt
letbaldwaze stad, met zeven
ubs In "de hoogste Liga
.Bij alles wat ik gedaan heb
i waar ik ook geweest ben,"
gt Theunissen, „is niets te
trgelijken met Griekenland,
er ls alles anders. Een
itastische ervaring, toch
Hoe ik hier gekomen
1 Bij Young Boys had ik
«speler -Wagner- die met
Griekse getrouwd is. Die
gelde iets. Ik kon bij drie
te terecht: Apollon,
•nikos en Larissa. Ik heb
'ee buitenlanders, Arne
jkken, een Noor en René. Ik
is!dat hij vrij was en heb de
esident getipt. René zat toen
Hong Kong."
"wé van de Kerkhof: „Ik
in Hong Kong meer
dienen, maar de
besting was
whrikkelijk. Dat kon ik
"■naken tegenover mijn
an. Op donderdag kwam er
n telex uit Griekenland. Ik
«st de zaak voor vrijdag
muur afgerond hebben,
laina sloten de grenzen,
jde en ik zijn meteen op het
«Stuig gestapt. Tegen acht
s morgens kwamen we
«f in Athene aan."
fest dacht ik dat het wee
■i jja"®tsen. Die president zat
ens Eet gesprek steeds
lst nee te zeggen. Ik zag me
wop hangende pootjes in
S? ?erugkeren. Later
in de gaten dat 'nee'
k-ai
in het Grieks 'ja' betekent."
„Het niveau is hier niet
slecht", valt Bert Theunissen
in, „maar het gedoe van de
mensen erom heen bepaalt
alles. Ook de uitslag. Ze
kunnen niet uitspelen hier,
alleen thuis. Daar worden
Griekse spelers door het
uitzinnig chauvinistische
publiek tot grootste daden
opgezweept. Als ze uit moeten
spelen, weten ze dat en zijn ze
niks waard. Mentaal zijn de
spelers zeer zwak."
„Ook de scheidsrechter
kunnen er absoluut niets van.
Bij grove overtredingen doen
ze niks, maar wie wat zegt
krijgt geel. De scheidsrechters
letten heel sterk op
buitenlanders. De topclubs
Panathinaikos, AEK en
Olympiakos worden op een
gigantische manier
bevoordeeld. In alle vormen,
op alle fronten."
„Zondag (morgen-TvL)
spelen we tegen AEK, een
topclub. Vorige week, tegen
Heraklis Saloniki werd onze
beste man, Dokken, uit het
veld gestuurd. Om niks, echt,
zijn tegenstander had eruit
gemoeten. Maar Dokken
moest eraf, zodat hij niet mee
kan doen tegen AEK. Dat
regelen de scheidsrechters
wel. Zo gaat dat altijd bij
kleine clubs."
René van de Kerkhof: „Een
uitwedstrijd hoef je hier niet
te spelen, je kunt net zo goed
alleen de shirtjes opsturen. Ik
heb nu al twee gele kaarten
gehad, net zoveel als in mijn
hele loopbaan in Holland. De
laatste kreeg ik voor schelden.
Ik riep 'vuile trekhond'.
Gelukkig begreep die man het
niet, anders had ik rood
gehad."
Bert Theunissen: „De
Griekse speler is zeer hard en
zeer gemeen. Ik heb René van
de rechtsbuitenplaats moeten
afhalen. Anders hadden ze
hem doormidden geschopt. Nu
staat hij op het middenveld. Ze
spelen hier met noppen, die
heeft Fanny Blankers Koen
nog nooit onder de schoenen
gehad. Daar zitten spitzen aan
als naalden, of niet René?."
Van de Kerkhof stroopt zijn
broekspijp op. Een litteken
wordt zichtbaar. „In de eerste
wedstrijd, tegen Larissa, werd
ik geraakt. De nop drong
dwars door mijn scheendekker
heen en haalde mijn been
open. Ze spelen hier met
spikes. De scheidsrechters
doen er niks aan. In
thuiswedstrijden mogen
verdedigers alles. Maar laatst
is er toch een, scheidsrechter
geschorst. Die had een
doelpunt goedgekeurd van een
speler die tien meter
buitenspel stond. Dat vonden
ze toch te gek. Maar vijf meter
is heel normaal."
René van de Kerkhof
vergelijkt Apollon met AZ '67
- FOTO DE STEM
René van de Kerkhof en Bert Theunnissen op het immense Plaza Syntagma in Athene
Een echte en een would be
avonturier zijn elkaar in
Athene tegen gekomen.
Oftewel de min of meer
toevallige ontmoeting van
Bert Theunissen, die bijna
overal geweest is, en René
van der Kerkhof, die overal
bijna is geweest, bij de
Griekse voetbalclub Apollon.
Bert Theunissen, de 44-
jarige trainer en de speler
René van der Kerkhof, 32
jaar, international en
afkomstig van PSV, zijn
elkaar in de Griekse
hoofdstad tegengekomen bij
Apollon, een club in de
marge van het Griekse
voetbal.
Bert Theunissen begon zijn
loopban bij het Arnhemse
Vitesse en speelde verder bij
DOS, Heracles, PSV, Young
Boys Bern, Fortuna '54,
Telstar, opnieuw Young Boys
en opnieuw Heracles.
Daarna werd hij
trainer/speler van FC Bern,
trainer bij Winterthur, Young
Bouys en nu Apollon. „Ik ben
in '64 uit Nederland
weggegaan, tast twintig jaren
her."
René van der Kerkhof heeft
altijd van een dergelijk aantal
clubs gedroomd. Hij speelde
voor MULO, FC Twente en
PSV en zat bijna in Madrid,
Wolverhampton, Keulen,
Rome, Brugge, Valencia,
Perugia, Zwolle en Hong
Kong.
Het lot heeft hen
samengebracht in de
metropool Athene en de
duistere wereld van het
Griekse voetbal. Zij vertellen
openhartig over de
schandalen binnen het
Griekse competitie-voetbal.
Een onthullende reportage
over de wereld van het
geritsel.
in de jaren net voor de
bloeiperiode. Theunissen, die
de warmte en de taal de
grootste moeilijkheden vindt,
doet daar iets genuanceerder
over.
„Dit is geen slechte club, er
zijn mogelijkheden. Er hoeft
hier niks. We hebben vier uit
vier, drie punten meer dan
begroot.Maar Apollon heeft
geen traditie, zoals
Olympiakos, Panathinaikos of
AEK. Daar schreeuwen de
supporters de club naar de
zege. Die fans hebben wij niet.
Een groot nadeel. AEK zit hier
500 meter vandaan. Ik hoor het
in de dug-out als zij scoren. Ze
spelen altijd gelijktijdig met
ons thuis. Dat kan nergens,
behalve in Griekenland. Op de
eerste competitiedag speelden
zes van de zeven Atheense
clubs thuis. Zondag moeten we
tegen AEK. Als we winnen
kan ik alles maken. De
president speldt me dan een
diamant op mijn kop."
„Vol zit het hier altijd. De
mensen zijn hier nog
knatergek van voetbal. Zelfs
bij ons zijn nooit minder dan
8000 man. Panathinaikos is
altijd uitverkocht,
Olympiakos trekt bij
vriendsehappelij ke
wedstrijden nog 35.000 man.
Dan staan er ook nog eens
15.000 voor de poort. Die
hebben geen geld en hangen
wat rond. Ze mogen de laatste
twintig minuten dan gratis
naar binnen. We hebben het
hier meegemaakt dat er meer
mensen binnenkwamen dan er
al zaten."
„Alles wordt bepaald door
het geld. De clubs sterven van
het geld, maar hebben geen
verstand van voetbal. Wie
geld heeft, koopt. Met een
plakboek zit je hier goed. Eén
dag bij Ajax gespeeld en je
hebt een dik contract. Het is
jammer dat de mensen het
niet in de organisatie stoppen.
Geen dokter, geen
fysiotherapeut. Daar geven ze
geen geld aan uit. Dom hoor."
„Ik had een trainingskamp
geregeld, in Eindhoven. De
president wilde alle 32 spelers
meenemen, dat heb ik toen
maar afgekapt. Al die 32
spelers hebben een
maandsalaris van ongeveer
800 gulden. De club heeft maar
één elftal. Er is dus een kader
van 16 man, die krijgen
premies, de anderen niks. De
premies liggen tussen de 800
en 1500 gulden. Per wedstrijd
Daar komt dan nog een dikke
(door de staat betaalde-TvL)
premie voor de klassering bij.
Ik verdien in het genre van de
gemiddelde trainer in Holland.'
Maar het zijn die waanzinnige
premies die het interessant
maken."
„We zij n hier in het
binnenland op trainingskamp
gegaan. Eigenlijk treurig,
maar ik heb me een ongeluk
gelachen. Elke Nederlander
zou zijn weggelopen. Met vier
man op een piepklein
kamertje, het leek wel een
jeugdherberg. Elke dag
hetzelfde eten. Tomatensalade
en hamburgers. Maar de
spelers zijn erg
gedisciplineerd. Niemand
klaagde. God wat een toestand
René, hè.
René van de Kerkhof: „Daar
lag een veld zonder gras,
alleen leem. Toen we vijf
minuten bezig waren moesten
we stoppen. Je zag niks meer
door de stof. Later was er
gesproeid, maar toen moesten
we weer wachten. Tijdens de
training stak er een kudde
schapen over. Die beesten
kakten het hele veld vol. In het
hotel liepen de ooms en tantes
van de spelers af en aan."
De tot nu toe vrij frivole
gesprekstoon wordt
grimmiger wanneer het
gesjoemel ter sprake komt. Al
snel blijkt dat alle uitslagen
beïnvloed worden. Het grote
spel.
Bert Theunissen: „Het is één
grote bende. Mafia. Er klopt
niets van in Griekenland.
Iedereen houdt zich bezig met
voetbal. De journalisten
(Athene heeft 15 dagbladen)
hebben grote invloed. Zelfs als
trainer heb je de grootste
moeite je zin door te drijven."
„De president van
Panathinaikos, George
Bardinogiannis, een reder en
producent van motorolie. Hij
is een vanm de rijkste mannen
van Athene. Die weet niet eens
wat hij per dag verdient. Die
heeft belangen in nog vijf
clubs (Apollon, Ofis, Doxa
Drama, Egaleo en Kastoria-
TvL). Als Apollon in
moeilijkheden is, schuift hij
geld. Hij heeft ook de transfer
van René betaald. Soms geeft
hij geld, soms ook spelers. Wij
moeten dan weer punten aan
Panathinaikos afgeven. Zo
werkt dat. Olympiakos heeft
ook veel geld en invloed, AEK
idem dito."
„Ik mag dan tegen
Panathinaikos mijn beste
mensen niet opstellen. In
uitwedstrijden is dat geen
probleem. Die win je toch niet.
Je kunt in de laatste minuut
zomaar een penalty tegen
krijgen. Elke sterspeler die
valt krijgt een strafschop. Zo
is Anastopoulos topscorer
gemaakt."
„Afgelopen weekeinde,
speelde Panathinaikos op
Kreta, tegen Ofis. Daar heeft
nog nooit iemand gewonnen.
Maar aan het begin van dit
seizoen heeft Panathinaikos
zeven spelers aan Ofis
gegeven, waarvan het salaris
door Panathinaikos betaald
wordt. De keeper, die vorig
jaar nog bij Panathinaikos in
de goal stond, dook twee keer
zomaar de verkeerde kant op.
Verder kreeg Ofis twee
penalties te nemen. Die
werden allebei gemist.
Hahaha."
Later controleer ik het
verhaal op de redactie van Ta
Nea, de tweede krant van
Athene. Het blijkt te kloppen.
De tweede strafschop werd
zelfs twee minuten voor het
einde bij de stand 1-2 naast
geschoten. De heren praten
over pech. Over corruptie en
sjoemelen willen ze niks
weten. De boot wordt
zorgvuldig afgehouden. Bert
Theunissen legt uit waarom.
„De pers heeft een enorme
invloed. De journalisten
snappen niks van voetbal,
maar spelen het spel mee en
worden er rijk van. Spelers en
journalisten werken samen. In
alles. Bij AEK speelt Mavros.
Nu is het in Griekenland zo,
dat je na zeven jaar bij één
club automatisch transfervrij
bent. Bij Mavros, die pas 24 is,
was dat vorig jaar het geval."
„Wat gebeurde er? Hij had
een deal gemaakt met een
paar belangrijke journalisten.
Die schreven hem hele hele
jaar groot. Alles wat Mavros
deed was fantastisch. Aan het
eind van het seizoen schreven
ze, dat Cosmos hem wilde
hebben. Onder druk van de
publiciteit heeft AEK Mavros
een vier-jarig contract moeten
geven, a één miljoen gulden.
Hij is het tiende nog niet
waard. En Mavros schuift
braaf af. Op dezelfde manier
verdient Anastopoulos één
miljoen dollar bij
Olympiakos."
„Er hangen ook altijd veel
mensen om de ploegen heen.
Ritselaars. Maar ik kan er
niets tegen ondernemen,
omdat ik niet weet welke
speler of spelers de zaak nu
weer belazeren. Ik heb er
gewoon mee te leven."
„Alles draait om geld. Als je
niet wint, komt na vier
wedstrijden de president langs
en zegt: Tja, de druk op me
wordt groot. Dan weet je, je
stoel vliegt vandaag weg, dan
moetje gaan. Voor mij speelt
dat geen rol, ik kom altijd wel
aan de bak. Toen ik bij Young
Boys wegging waren er in
Zwitserland alleen wat kleine
clubs vrij. Daar had ik geen
zin in. Ook niet om drie
maanden op Zürich te
wachten. Ik vind het hier
prachtig. Ik doe fantastische
ervaringen op en het betaalt
geweldig. Daarom gaat het
toch. Die ervaringen pakken
ze me nooit meer af."
René van de Kerkhof: „Nou,
als een trainer weg moet,
geven ze hem eerst een dikke
portemonnee. Bij spelers ligt
dat moeilijker. Maar ik klaag
niet, als mijn contract over
drie jaar is afgelopen kan ik
met dit geld maar beter even
in Zwitserland langsgaan."
Bert Theunissen: „Ik had
nooit gedacht dat ik trainer
zou worden, maar ben er in
gerold. Het js wel een
interessant beroep, maar ik
zou het niemand willen
aanraden. Het is ondankbaar
werk. Je kunt niemand
vertrouwen. Ikzelf ben er erg
gesloten door geworden. In
Zwitserland was de druk
minder groot. Velen zeggen
dat het een hard volk is, maar
ik had het er goed naar mijn
zin.
Als ik er kom vragen ze:
Bert, hoe is het, wanneer kom
je terug. In Holland is me dat
nooit overkomen. Daar kom ik
niet meer, zeker niet als
trainer. Zeker vijf jaar gaan
leren. Ik mag met mijn
papieren zelfs in Duitsland
trainen. Ik hou van het
avontuur. Ik zou ook graag in
Venezuela werken, weer een
andere ervaring."
„Want het maakt niets uit
waar je werkt, er is altijd wat.
Met Young Boys heb ik eens in
een trainingskamp in Senegal
gezeten. Daar zouden we tegen
een ploeg spelen waar een
Duitser trainer was. Enfin, Wij
staan daar al een half uur op
het veld, maar die gasten
kwamen maar niet uit de
cabine. Bleek de God die alles
moest bezweren niet te zijn
komen opdagen. Hahaha. Als
je daar zit ben je toch ook
genaaid Daarom, je moet
gewoon'lachen, of niet René."
„Ja", zegt Van de Kerkhof,
„dat hebben we hoog in het
vaandel geschreven. Je moet
toch wat.
endijk 1,
155-1774, Axel
_A6§
ONDERDAG 6 OKTOBER 1983
door Gerard Hachmang
Vancouver - Frans Thijssen kan er niet genoeg van krij-
T*" De 32-jarige middenvelder verliet in mei van dit jaar
Jtt club Ipswich Town om zijn geluk te gaan beproeven bij
«ncouver White Caps. Normaal gesproken zou de voorma
re
speler van NEC en FC Twente daar nog rondgedoold
ben, maar omdat zijn club werd uitgeschakeld tijdens de
ay-offs kon Frans Thijssen vroegtijdig zijn koffers pak-
n om naar Nederland af te reizen.
'en 31 ^tekent echter niet dat hij voorlopig op zijn lauwe-
Iaa' gaan rusten. De competitie in Canada is voor hem
\ve |ïene'nde, maar de balvirtuoos zal vermoedelijk na een
Ww* weer driftig aan de slag gaan.
Por aanbiedingen op zak van Arsenal en Nottingham
ajdest' maar ik heb nog geen definitieve keuze gemaakt,"
bL Frans Thijssen. „Ook Southampton en een Griekse
waren in de markt, maar daar ga ik verder niet op in.
5<fem te§en beide Engelse clubs gezegd dat ik even op
m wil komen. Maar dan wil ik er wel weer voluit tegen-
J»n. ik
voel me, ondanks een lang seizoen, nog honderd pro-
'k heb niet de indruk dat er een aanslag op mijn li-
'h °r,'k'VorcH gepleegd als ik onmiddellijk weer doorga, on
stri; f £eit dat ik een jaar lang week in week uit wed-
lden heb gespeeld."
„Vanaf mei bij Vancouver White Caps waren dat er toch
zo'n 35. En dat is natuurlijk niet gering. Maar ik verheug me
alweer op de Engelse competitie, al weet ik op dit moment
nog niet welke club het uiteindelijk gaat worden. Het voor
deel van Nottingham Forest is, dat ik Hans van Breukelen
goed ken en dat die club prima kansen heeft om na de 2-0
overwinning op eigen veld tegen Vorwarts Frankfurt de
tweede ronde te bereiken van de strijd om de UEFA-cup.
Daar staat tegenover dat Arsenal ook zijn voordeel heeft.
Londen is voor de familie toch wat gemakkelijker te berei
ken om een keer over te komen en dat laat ik uiteraard ook
meespreken."
Het verbaast Frans Thijssen niet dat geen enkele Neder
landse club aan de bel heeft getrokken om voor de rest van
het seizoen van zijn diensten gebruik te willen maken.
Hij zegt: „In Nederland is er een winterstop met als gevolg
dat het voor mij om niet al teveel wedstrijden zal gaan. Bo
vendien loop je de kans dat er buiten de winterstop ook nog
een aantal keren sprake zal zijn van afgelastingen in ver
band met de slechte gesteldheid van het veld. In Engeland
gaan ze in de winter gewoon door, zodat ik daar tóch nog een
fiks aantal wedstrijden kan meedraaien."
Wanneer de competitie in Engeland bijna afgelopen is,
dient Frans Thijssen zich weer te melden bij zijn Canadese
werkgever. „Ik heb daar een twee jarig contract getekend.
Ik zie er ook helemaal niet tegenop om weer terug te gaan,
ondanks de vele vliegreizen die je daar steeds moet maken
voor de uitwedstrijden. Ik heb het in Vancouver enorm naar
mijn zin gehad. Vancouver is een fantastische stad en ik heb
bij The White Caps ook een leuke tijd gehad. Het is voor de
club en ook voor mijzelf alleen erg jammer dat we voortijdig
zijn uitgeschakeld tijdens de play-offs. We moesten drie
keer tegen Toronto spelen. De eerste keer wonnen we met
1-0. De twee andere wedstrijden verloren we met 4-3 en 1-0.
En dan weet je dat het gebeurd is. Zo gaat dat nu eenmaal."
Frans Thijssen bewaart de beste herinneringen aan het
Canadese avontuur, dat hem bovendien geen windeieren
heeft gelegd. „Ik heb daar lekker kunnen voetballen, al
moest ik wel erg wennen aan de velden. Die zijn daar veel
harder met alle risico's van blessures vandien. Als je een
keer een goede smak maakt, dan heb je een flinke wond."
Was de Gelderse middenvelder bij Ipswich Town een éch
te vedette. In Vancouver was hij aanvankelijk een totaal on
bekende. „De club zelf wist natuurlijk wel met wie ze in zee
gingen, maar de mensen niet. In Ipswich kende iedereen je
bijna. In Vancouver kon ik in het begin ongestoord op straat
lopen. Je werd door niemand aangesproken. En dat was
weer een heel nieuwe ervaring," licht Frans Thijssen toe.
Wat hem vooral is opgevallen in de Canadese competitie,
is de ronduit slechte arbitrage. „Dat is daar niet te geloven,"
zegt hij. „Die mensen begrijpen er werkelijk niets van. Er
gebeuren de gekste dingen en er worden de meest vreemde
beslissingen genomen. Van de buitenspelregel hebben ze al
helemaal geen verstand. Ik ben niet zo'n heetgebakerd type,
vandaar dat ik er ongeschonden doorheen ben gekomen. En
daarmee mag ik van geluk spreken, want ze wapperen er
erg snel met de rode kaart."
Doordat Frans Thijssen een tijdje buiten beeld is geweest,
was het logisch dat het Nederlands elftal voor hem ook taboe
zou zijn. „Daar heb ik ook geen moeite mee," reageert hij. „Ik
heb de voetballerij in Nederland wel redelijk gevolgd de
laatste maanden. Maar de uitslag van Nederland-IJsland
bijvoorbeeld weet ik niet eens."
„Als Oranje goed draait, kan ik me voorstellen dat Rijvers
niet al teveel wijzigingen zal aanbrengen. Maar ik denk niet
dat het verstandig is een al te jonge ploeg naar Dublin te
sturen. Daarmee zijn we drie jaar geleden ook mooi het
schip ingegaan. Ik vind dat een bondscoach niet moet kijken
naar leeftijd. Kwaliteit en vorm van de dag zijn vóór alles
bepalend. En of ik er dan in thuishoor, dat moeten anderen
maar uitmaken. Ik voel me in ieder geval topfit en aan wed
strijdritme ontbreekt het me ook niet
