WAAR
NAAR
TOE?
„An Bloem": Huisvrouw
op zoek naar
zelfstandig bestaan
ONTDEK DE
VERSCHILLEN
BRANDENDE LIEFDE":
Catherine Deneuve ah
vrouwelijke vampier
'euwe olie
or diesels
OPLOSSING
VRIJDAG 16 SEPTEMBER 1983
T3 PAGINA GIDS 2
ien
zstenhoel
ien
>e dan ook:
ittig
Wekeinde
In The Hunger
Suske en Wiske: De Gouden Ganzeveer
Lucky Luke: De Daltons In De Blizzard-
lEDAKTIE LEON KRIJNEN
jUdm iy^>)'ü» B^s=s
O O R HANS LUT2
Ahoy te Rotterdam wordt tot
et zondag de wintervakantie-
Ski-Happ gehouden. Voor
prst zijn daar ook typische
anden aanwezig, zoals Tune-
i Portugal Tcoh wel aardig.
|recht is zaterdag en zondag
aats waar het evenement
ten boel wordt gehouden. De
|t uiteenlopende huisdieren
Jen, katten, konijnen, vogels,
In en bijen) zijn er te zien
beluisteren. Men kan beide
in van tien tot vijt uur terecht
iDrechtstedenhal.
lal niet alleen nat zijn op de
|rlandse wegen, maar zoals
aikelijk zijn er nodige verstop-
an, waarmee in het weekein-
aaar ook in de rest van de
rekening moet worden ge
len.
petreft dan onder meer:
(Amsterdam-Maastricht): ter
ite van Nieuwegein, Vianen,
[Leerdam, Kerkdriel en Ros-
|n en Eindhoven;
|3 (Rotterdam-Rijswijk): Klein-
srplein even voorbij Rotter-
|6 (Rotterdam België): Van
iienoordbrug en nabij Ridder-
b (Breda-Utrecht): atrit Waal-
[richting Breda, afgesloten;
|5 (Tilburg-Den Bosch); ter
jte van Berkel Enschot, Goirle
issen Vught en Haaren.
:iaal voor het toenemend
tal personenauto's met
elmotor heeft Shell een
iwe motorolie ontwikkeld:
1 Super Diesel T. De be-
;rijkste voordelen van de-
>lie zijn een snelle koude
t en de speciale geschikt-
voor dieselmotoren zowel
als zonder turbocompres-
e laatste jaren zijn de
itaties en het rendement
de dieselmotor sterk ver-
:rd, onder meer door het
ruik van een türbocharger.
dieselmotor voor perso-
auto's verschilt in vele op-
ten van die in vrachtwa-
Constructie, verbran-
ssysteem, toerental en be-
fsomstandigheden zijn
welij ks meer met elkaar te
elijken. Hierdoor was
nte ontstaan voor verbete
van de motorolie voor
ionenwagendieselmotoren.
>r gebruik te maken van
zeer moderne basisolie en
toevoeging van een spe-
il pakket additives, is Shell
geslaagd een optimale
te maken voor dieselmo-
:n in personenauto's.
Ien belangrijke eigenschap
deze nieuwe olie is de vis-
iteit van SAE 10 WM"
irdoor de koude start aan-
Uijk wordt vergemakke-
Bovendien wordt de in
king door roet, een typis0*1
ielprobleem, sterk beperkt-
olie behoudt hierdoor zeer
zijn viscositeit, zodat ook
intensief gebruik de koude
't nog steeds bijzonder ge*
tkelijk gaat. Kenmerkend
de turbodiesel zijn de
hoge temperaturen waar
in de olie moet zijn opge'
isen. Shell Super Diesel t
loet aan de nieuwe, dow
kswagen gestelde norm
dieselmotoren voorzie»
een turbocompressor e"
ft als één van de wein'g
Jaimler-Benz goedkeuring
toepassing in alle seizoe*
i Monique van der Ven en Peter Jan Rens in „Brandende liefde".
99
Flauwe komedie
zonder onderwerp
Door Marjan Mes
De titelsong „Brandende
Liefde", gecomponeerd door
Laurens van Rooyen en ge
zongen door John(ny) Lion
die er zijn come-back mee
maakt, zou best nog eens een
tophit kunnen worden, zo
lekker klinkt die. Maar of de
film zelf zo'n groot succes
zal zijn, kan ik me moeilijk
voorstellen, want na het
welhaast klassiek geworden
„Turks Fruit" en „Kort
Amerikaans", die de Wol-
kers-bravoure voorgoed
vastlegden, heeft regisseur
Ate de Jong eigenlijk niets
meer toe te voegen aan het
genre. Hij heeft het alleen
een beetje meer komisch
dan tragisch gemaakt en af
en toe lijkt het wel een slap
stick-komedie.
De Jong's eerste grote
speelfilm „Een vlucht regen
wulpen", hoewel evenmin
een meesterwerk, was ster
ker dan deze „Brandende
liefde", die eigenlijk over
niets gaat, in ieder geval
over zo weinig, dat de aan
dacht al gauw verslapt. Het
accent ligt volledig op het
bohémien-achtige, jonge-
hondengedrag van artiest
Jan en diens vriend en colle
ga-kunstschilder Kees, bei
den boordevol energie en li
bido en voor alles in, behal
ve een serieuze houding.
In de beschrijvingen van
perkte lokatie: alles vindt
binnenskamers plaats, in de
villa „Betty" in het Amster
damse Vondelpark, waar de
andere hoofdpersoon, made
moiselle Bonnema, woont.
De mini-gebeurtenissen, die
geen echte intrige of oplo
pende spanning te zien ge
ven, spelen zich helemaal
binnen vier muren af.
Overbodig
Peter Jan Rens, een
nieuwe vaderlandse
filmster.
- FOTO'S ROB HOUWER.
Wolkers komt er nog iets
van het artistiek gedreven
zijn over, maar in zo'n film,
waarin je met het probleem
zit, dat zo'n acteur natuur
lijk helemaal niet kan teke
nen of schilderen, wordt het
métier van de hoofdpersoon
en zijn vriend niet in het
minst overtuigend. Een an
der bezwaar geldt de be
lets nieuws heeft „Bran
dende liefde" niet te bieden.
Wat ooit als taboes golden
en waaraan „Turks fruit",,
veel van zijn succes te dan
ken had, zijn nu overbodig
heden geworden. De poep
en piesobsessie van Wolkers
wordt ook in deze film weer
onsmakelijk geëtaleerd en
tegen het eind moet er ook
weer zo nodig een bevalling
worden getoond zonder dat
dat dramaturgisch absoluut
noodzakelijk is.
Ate de Jong toont overi
gens wel zijn technisch ta
lent en zijn behendigheid in
het maken van flitsende
beelden, die echter zo over
heersend door muziek (ook
van Laurens van Rooyen)
worden geïllustreerd, dat
het soms wel een musical
lijkt, maar dan zonder zang.
Vooral in de eerste helft spat
de komische bewegingsrit-
miek met muziek - zelfs met
een komisch aandoende tan
go - van het doek. Toch is
„Brandende liefde" nu ook
weer niet direct een komedie
en zo is hij eigenlijk vlees
noch vis, het verdienstelijke
acteren ten spijt.
In Villa Betty woont de
Franse lerares en oude-vrij
ster mademoiselle Bonnema
- een voortreffelijke rol van
Ellen Vogel - samen met
haar seniele oude vader
(Siem Vroom). Kunstacade
miestudent Jan Bosman
neemt op aanraden van zijn
brutale vriend Kees (Huub
van der Lubbe) Franse les
van deze vrouw, omdat ken
nis van deze taal hem van
pas zal komen als hij een
studiebeurs naar Parijs zou
winnen. Al meteen raakt hij
onder de indruk van de
fraaie Anna, die met haar
man, een oudere violist, een
etage in de villa bewoont.
Hij probeert haar in te pal
men, maar ze wil alleen voor
hem poseren en houdt hem
geraffineerd van haar lijf.
Hoogzwanger
Hij schildert haar terwijl
ze hoogzwanger is (van haar
eigen man, Berend Boude-
wijn) in het gezelschap van
de oude vader Bonnema
(terwijl die al dood is, maar
dat weet ze niet) om daar
mee een eigentijdse versie te
maken van Tintoretto's „Su-
zanna en de Grijsaard". Jan
wint daarmee inderdaad een
studiebeurs naar Parijs.
De film begint als hij uit
Parijs terugkeert. De film
begint als hij uit Parijs te
rugkeert voor de begrafenis
van mejuffrouw Bonnema
en eindigt na die begrafenis
als hij Anna weer terugziet
in de villa, waar zij zich op
nieuw voor hem ontkleedt
en hij weer niet met haar
mag vrijen. Hun „brandende
liefde" blijft een soort zins
begoocheling, die evenmin
als in de roman uit de verf
komt.
De scènes tussen Jan en
de oude-vrijster Bonnema
zijn het aardigst. Haar ver
ontwaardiging over zijn
vrijmoedigheid (typisch
vijftiger jaren) en haar ge
negenheid voor hem en die
van hem voor haar is zowat
het enige dat overtuigt,
maar blijft een te magere
basis voor een complete
speelfilm. Ate de Jong deed
verder ook geen moeite om
de sfeer en aankleding van
de jaren vijftig nauwgezet te
treffen en de pakkende titel
song is helemaal van onze
tijd.
De aantrekkelijk ogende
Peter Jan Rens, die zijn de
buut als filmacteur maakt,
is ongetwijfeld een aanwinst
voor de Nederlandse speel
film. De sterk afgeslankte
Monique van der Ven weet
nauwelijks te intrigeren als
Anna. Ellen Vogel, die dit
seizoen de hoofdrol in Tsje-
chow's „Kersentuin" zal
spelen bij de Haagse Come-
die is de onmiskenbare
„ster" van deze film. Naast
haar zien we ook nog even
Hetty Blok terug in een klei
ne, dwaze rol.
„Brandende liefde" van Ate de
Jong. Casino 1 in Breda, Midi in
Tilburg, Boxy 1 in Bergen op
Zoom.
Kitty Courbois (midden) als An Bloem met aan haar zijde
Renée Soutendijk als haar dochter en Rijk de Gooyer als
haar minnaar en toekomstige man van haar dochter.- fotoanp
Door Marjan Mes
„An Bloem" is de debuutfilm van de als toneelregis
seur zeer ervaren en meermalen bekroonde Peter
Oosthoek. Het scenario zelf is ontleend aan een to
neelstuk „Scheiden" van Ton Vorstenbosch.
Toch is het geen toneelmati
ge film geworden; de beelden
zijn mededeelzaam en dyna
misch in hun opeenvolging,
maar een echt goede film is
„An Bloem" toch niet gewor
den. Daarvoor is hij te oneven
wichtig en worden de motie
ven van het titelpersonage te
weinig uit de doeken gedaan.
An Bloem is een vrouw van
tegen de middelbare leeftijd,
echtgenote van een saaie siga
renwinkelier en moeder van
twee dochters, die een schei
ding aanvraagt en „opnieuw
wil beginnen". De film begint
als zij met haar bazige moeder
en bedillerige schoonzus (Let-
tie Oosthoek) haar stervende
vader in het ziekenhuis op
zoekt. De man heeft niets aan
het leven gevonden en het lijkt
erop of An, die veel van deze
vader hield, een plotselinge les
trekt uit wat hij daarover zegt.
Zonder dat we verder iets
van het achter haar liggende
leven te weten komen, loopt zij
bij haar man weg en dat het
mislukte huwelijk van haar
ouders er mee te maken heeft,
lijkt niet langer waarschijn
lijk. An vindt een betrekking
als bejaardenverzorgster en
een hooggelegen zolderkamer,
waar zij zich even op haar ge
mak voelt. Haar twee doch
ters, een ordinaire hulp in een
fitness-centrum (Renée Sou
tendijk) en een punkzangeres
je in een kraakpand (Marina
de Graaf) kijken nauwelijks
van haar onverwachte besluit
op.
Contactavonden
De zelfstandigheid valt toch
een beetje tegen en de geë
mancipeerde kamerverhuur
ster bij wie ze inwoont, voelt
weinig voor meer dan formeel
huiselijk verkeer. Daarom be
zoekt zij met een collegaatje
(Olga Zuiderhoek) dans-con-
tactavonden voor ongehuw-
den, maar een minnaar vindt
ze bij toeval op straat (Rijk de
Gooyer). Het lijkt wat te wor
den met deze gefortuneerde
man met onduidelijke achter
grond, maar voordat An het
weet, heeft haar brutale, door
de wol geverfde dochter hem
ingepikt en treedt zelfs met
hem in het huwelijk.
An neemt de zorg voor hun
huishouding als een slavin op
zich, een onwaarschijnlijke
houding, die begrijpelijk ge
maakt moet worden door het
feit, dat ze zich schuldig voelt
tegenover deze dochter, die ze
nooit gewild heeft en van wie
ze nooit schijnt te hebben ge
houden. Ze lijkt ook een tik
keltje malende te worden en
laat zich later gewillig door
haar ex-echtgenoot naar huis
voeren. Na de geboorte van
haar kleinkind loopt zij (ex
pres?) onder een auto en is
dood.
Kittie Courbois speelt deze
vrouw soms mooi, maar is
eigenlijk helemaal niet het ty
pe van een kleine midden
standsvrouw. Ze praat te be
schaafd en heeft te veel intel
lectuele en uiterlijke allure.
Maar erger is het, dat het zo
zichtbaar is, dat zij, zoals ge
bruikelijk bij film, de ver
schillende emoties van haar
personage tijdens verschillen
de opnamedagen heeft moeten
oproepen. Haar stemmingen
sluiten niet erg op elkaar aan.
Het ene moment - het ligt ook
aan de wisselende filmstijlen -
is ze verzonken in trage, be
spiegelende treurnis, het vol
gende legt ze een onbegrijpe
lijke, opgewekte activiteit aan
de dag. Die tegenstellingen
zijn soms zo sterk, ook in scè
nes met anderen, dat ze onbe
doeld komisch werken.
De zwaar aangezette mu
ziek van Bob Zimmerman be
paalt in hoge mate en vaak ge
slaagd de sfeer en de spanning
van de film. Men verveelt er
zich niet in het minst bijmaar
het ontbreken van motivaties
doet wel meermalen grinni
ken. Alleen Ben Hulsman als
de echtgenoot laat constant
spel zien. Rijk de Gooyer heeft
in deze regie geen raad gewe
ten met zijn rol. Soutendijk en
De Graaf zijn vooral als types
overtuigend.
De film heeft tijdens het
Filmfestival van Knokke de
Grote Prijs gewonnen. Het be
tekent, dat de concurrerende
films van een laag niveau ge
weest moeten zijn.
„An Bloem". Cinésol 3 in Breda en
Cinem'actueel 1 in Bergen op
Zoom.
Grand Theater in Breda prolongeert „The meaning of life"
komische episodenfilm van en met het Monty Python-team. 1
Geweld, dood, seks en vraatzucht zijn de belangrijkste the-
ma's en hebben meer met de onzin dan de zin van het leven i
te maken, hoewel de makers enige ernst ook niet schuwen.
Amusant, maar niet om dubbel van te liggen.
I
Mignon in Breda en City 2 in Roosendaal gaan door met I
„Porky's 2", banale komedie over naar sex hongerende pu- j;
bers. Cinésol 2 in Breda houdt het nu al vier maanden bij
„Sophie's Choice" van Alan Pakula met Meryl Streep in een
mooie rol als Poolse vrouw met een concentratiekampverle-
den.
Casino 2 in Breda vertoont voor de tweede week „Merry
Christmas, Mr. Lawrence" van de Japanse cineast Nagisa
Oshimaeen fascinerende en gewelddadige confrontatie tus-
sen twee culturen in een Japans concentratiekamp op Java r
tijdens de Tweede Wereldoorlog. David Bowie is daar als jj
Brits militair gevangengenomen. De Japanse commandant t
voelt zich sterk tot hem aangetrokken en kan daarom niet
die discipline opbrengen, die van hem verwacht wordt. Tom
Conti speelt een aandoenlijke rol als een minzame bemidde- r
laar tussen Britten en Japanners.
Als nachtfilm in Casino 2 opnieuw „The Rose" met een i
vaak ontroerende Bette Midler als een popidool, dat ten
gronde gaat aan haar eigen roem.
Casino 3 in Breda, Cinem'actueel 3 in Bergen op Zoom, De
Koning van Engeland in Hulst en Luxor in Terneuzen pro- I
longeert het kijkspektakel „Octopussy" met Roger Moore als
een ironische James Bond. Als nachtfilm draait in Casino 3
het spannende ontsnappingsavontuur „Escape from Alca-
traz" met Clint Eastwood.
I
In Roxy 2 in Bergen op Zoom draait „Who dares wins"
van Ian Sharp, een actiefilm vol terroristen en Britse SAS-
strijders, waarin Richard Widmark een gegijzelde Ameri-
kaanse minister speelt. De Nobelaer in Etten-Leur vertoont
.The Missionary" met absurde Monty Python-humor.
De Koning van Engeland in Hulst en Ledel in Oostburg
gaan door met het helicopter-avontuur „Blue Thunder", met I
Royu Scheider.
Door Marjan Mes
Het is jammer, dat regisseur Tony Scott (broer van Ridley, van
„Alien") zonodig interessant en artistiek wil doen in „The Hun
ger", want dat ontneemt er een paar maal de spanning aan.
Het begin is bijvoorbeeld on
begrijpelijk, omdat er zo nodig
modieuze beelden door elkaar
heen moeten lopen, waaruit je
nog het best kunt afleiden hoe
de huidige vormgeving en mo
de eruit zien. Op enige herha
lingen van dit overbodig pro
cédé na is „The Hunger" een
niet onaardige variant op de
klassieke vampierfilms.
De nog altijd beeldschone
Catherine Deneuve beschikt
over het eeuwige leven en
heeft dat eeuwenlang gedeeld
met David Bowie. In een lu
xueus appartement in New
York spelen zij gezellig klas
sieke muziek, samen met een
buurmeisje. Totdat Bowie in
een half uur tijd ineenschrom
pelt tot een stokoude man en
sterft. Voor zijn fans is het
niet aangenaam om te zien en
zijn rol is ook gauw uitge
speeld. Het bloed van het ver
moorde buurmeisje kan hem
niet meer redden. Deneuve,
die zelf in leven blijft door het
bloed van stervelingen te
drinken (wat gelukkig nauwe
lijks getoond wordt), besluit
dan haar leven te delen met
een vrouwelijke arts, die toe
valligerwijs bezig is met het
onderzoek naar het verband
tussen slaapgedrag en levens
duur. Haar echtgenoot heeft
bij deze vrouw nog tevergeefs
hulp gëzocht.
Liefdesscènes tussen De
neuve en Susan Sarandon (die
goed acteert) worden getoond
op de manier van David Ha
milton; mooie plaatjes dus van
niets. Sarandon zal ook het
eeuwige leven hebben, maar
voelt daar toch weinig voor en
steekt haar minnares neer,
waarna deze zowaar ook het
versnelde aftakelingsproces
doormaakt en doodgaat. Zij
zelf schijnt inderdaad te over
leven, want verschijnt op
nieuw in het vampierhuis als
dat inmiddels door nieuwe
mensen wordt bewoond. Hoe
Deneuve in een ver verleden
haar conditie verkreeg en Bo
wie ontmoette, wordt niet ont
huld.
„The Hunger". Cinésol 1 in
Breda.
\jff& 'N/y
ESÏï-l
■aqaijje uba qaoq
'3uaSe tqdssBf 's^qoaa uieej 'sqpaj uau
-a;s 'jaqqe)d snau 'iaa;s )ueqjapuo 'jauttua
uba pubj ')SBA\q fuoSe ;ad fuoSe sjaAay
