Oudere man
meestal een betere
vader dan jongere
Madame Flode
onmisbare
van André Courrèges
STER"
HULST
MUIST U
SELEN
f
Dr:
SEN
N en
V
2
EETHUIS
VIICKEL"
rn
NINES
HALE
6-27-28-29
aug
Hulst
MIE
EN MET
EMEN
I
Dochters
DONDERDAG 25 AUGUSTUS 1983
1erie:
f 14,50
ERIE
\Een
-mans
kathedraal
1 DE gothische kathedralen, waar-
ze Europa is overdekt, zijn de re-
ultaten van vaak tientallen, soms
neer dan honderd jaar, godvruchtig
louwen. Bouwen, waaraan alle gelo
ei gen van een gemeenschap deelna-
nen.
fénmans-kathedralen bestaan er,
■aar beste weten, niet. Maar over een
[paar jaar zal daar een einde aan ge
komen zijn. Dan namelijk zal Justo
[Gallego, een 57-jarige Spanjaard,
olgenszijn eigen verwachting
klaar zijn met de bouw van een ka
thedraal.
Zeventien jaar lang heeft Gallego,
een ex-seminarist, dag-in-dag-uit
gewerkt aan zijn kathedraal, die hij
geheel zelfstandig (en alleen) bouwt
op een stuk grond, dat hij heeft
geërfd in Mejorada del Campo, vlak
bij Madrid.
Als de kathedraal klaar is - Gallego
heeft niet alleen zelf de arbeid, maar
ook het geld geleverd-zal hij hem
aan de Spaanse Katholieke Kerk
schenken. De kathedraal heeft een
grondoppervlakte van een half voet
balveld. Bijgaande foto's geven een
indruk van de omvang en de stand
van de werkzaamheden. - fotosupi
il I
LINCOLN (NEBRASKA) - De
uitdrukking 'kringloopvaders'
roept gedachten op aan keurig
platgewalst en als blik opge
stapelde mannen. Maar
kringloopvaders, zoals gedefi
nieerd door Kathryn Simon,
zijn oudere mannen die voor
het eerst vader werden tussen
hun twintigste en vierentwin
tigste levensjaar en opnieuw
vader worden op een leeftijd
tussen 45 en 60 jaar.
Kathryn Simon uit Omaha
stelde een onderzoek in naar
'kringloopvaders' voor haar
doctoraal scriptie bij de vak
groep menselijke ontwikke
ling en gezin van de universti-
teit van Nebraska in Lincoln.
Zij stuurde persberichten
uit aan kranten in alle delen
van de Verenigde Staten
waarin zij vaders opriep om te
reageren. De 373 mannen die
meededen aan het onderzoek
waren afkomstig uit 47 staten.
De gemiddelde kringloopva-
der in het onderzoek is blank,
katholiek, tussen 47 en 49 jaar
oud en voor het eerst vader
geworden tussen zijn twintig
ste en vierentwintigste levens
jaar.
De meesten zijn voor de
tweede keer getrouwd (92 pro
cent van de onderzochten is
gescheiden van zijn eerste
vrouw) en hun vrouwen wij
den zich geheel aan het huis
houden. De meeste mannen
hebben een universitair oplei
dingsniveau en werken in
loondienst of zijn eigenaar van
een middelgrote zaak.
Sommige mannen maakten
bezwaar tegen de term
'kringloopvader' omdat zij het
ouderschap als een continu
proces beschouwen. Kathryn
Simon bedacht deze term om
dat ze op zoek was naar iets
„dat pakkend genoeg zou zijn
om de aandacht te trekken en
dat heeft gewerkt", zegt zij.
Haar onderzoek wees uit dat
oudere vaders in het algemeen
betere vaders zijn. „Ofschoon
oudere vaders in tijd achterlo
pen bij de meeste andere man
nen (ten aanzien van het vader
worden) hebben ze veel plus
punten. De factor rijpheid is
een voordeel".
Een deel van de mannen be
schouwt het feit dat zij
'kringloopvader' zijn als een
voordeel omdat zij eerder er
varing met het vaderschap
hebben opgedaan, hun carriè
re is inmiddels gevestigd, ze
hebben meer vrije tijd en, al
dus Simon, ze lijken een ge
lukkiger huwelijk te hebben.
Daar komt nog bij, zegt ze,
dat mannen die hun eerste hu
welijk als mislukt beschou
wen, vaak willen bewijzen dat
ze een goede vader kunnen
zijn en dit zou wel eens hun
laatste kans kunnen zijn om
dat bewijs te leveren.
De meest verrassende uit
komst van het onderzoek is
volgens Simon dat twee-en-
een-half maal zoveel
'kringloopvaders' de voorkeur
geven aan een dochter, verge
leken bij het moment waarop
zij voor het eerst vader wer
den.
Sommigen van hen gaven
aan genoeg te hebben van ac
tiviteiten voor de jeugdcompe-
titie honkbal en basketbal.
„Het leek de meésten aardiger
om naar een balletvoorstelling
te gaan kijken," zegt Simon.
„Ze bleken ook het idee te heb
ben dat meisjes aardiger en
afhankelijker zijn. En een en
keling dacht dat een meisje
aardiger gezelschap voor de
moeder zou zijn als de vader
er niet meer was".
PARIJS - André Courrèges, de
befaamde Franse couturier
die de vrouwen in de jaren
zestig verraste met pittig ge
sneden minirokjes terwijl hun
knieën daar nog lang niet
klaar voor waren, is deze zo
mer onverwacht teruggekeerd
in de wereld van de haute cou
ture. Drie jaar lang had hij-
zich uitsluitend ingezet voor
zijn confectie-industrie die nu
een omzet van 250 miljoen
franc per jaar heeft.
De eerste dag van zijn show
verliep volgens het gebruike
lijke patroon met een enthou
siast publiek, innige omhelzin
gen, flitsende camera's en gol
ven applaus. Maar toen de
laatste mannequin in de
kleedkamers was verdwenen,
liep Courrèges naar een klei
ne, lachende, blonde vrouw in
een wit Courrèges-broekpak
van vier jaar terug en zei: „Je
was, als altijd, weer gewel
dig".
En zoals altijd was ze dat
ook. De vrouw was Madame
Florette, de gepensioneerde
verkoopster van Courrèges die
speciaal uit Cannes naar Pa
rijs was gekomen om hem bij
de presentatie van zijn nieuwe
collectie te helpen. Courrèges
heeft eens gezegd dat zij de
enige onmisbare vrouw in zijn
modesalon was. Op de eerste
dag van de show, toen de jonge
verkoopsters stonden te rod
delen, zich met hun program
ma's koelte stonden toe te
wuiven en superverslaggevers
van American Vogue zelf naar
een plaatsje lieten zoeken,
haalde Madame Florette extra
stoelen uit het niets en gaf ze
een glaasje water aan me
vrouw Pompidou, de weduwe
van de ex-Franse president
die in een wit Chanelpakje op
de voorste rij zat. Vóór haar
pensionering was Madame
Florette de beste verkoopster
van Parijs: de weinig gepre
zen, maar onmisbare schakel
tussen de ontwerper die
creëert en de klant die het ont
werp aan de buitenwereld
toont.
Toen de grote Balenciaga in
1937 zijn modehuis opende,
was Madame Florette zijn eer
ste verkoopster. Op haar eer
ste werkdag verkocht ze dertig
japonnen met als gevolg dat
Balenciaga als een haas be
knibbelde op haar provisie.
Toen Balenciaga in 1968 be
sloot zijn salon te sluiten,
hoorde ze het nieuws op de ra
dio. „Een jaar later liep ik nog
op straat te huilen", zegt ze.
Na Balenciaga ging ze wer
ken bij diens beschermeling
Hubert de Givenchy, waar ze
de assistente werd van Cour
règes die zijn carrière als
kleermaker bij Balenciaga
was begonnen. „De eerste dag
dat hij kwam werken, deed ik
de deur voor hem open", zegt
ze. Toen al wilden alle mode
huizen Madame Florette en
haar 500 klanten als verkoop
ster hebben, maar zij vindt al
leen de modehuizen in de tra
ditie van Balenciaga goed ge
noeg. Toen Courrèges voor
zichzelf begon, ging ze met
hem mee.
De verkoopster - in het
Frans vendeuse - is de onmis
bare schakel tussen salon en
ateliers. (Balenciaga had acht
ateliers, Courrèges vijf met 150
personeelsleden; nu heeft hij
nog maar 75 man personeel).
De taak van de vendeuse is
letterlijk verkopen, maar een
goede vendeuse verkoopt niet
alleen, ze kleedt haar klanten.
Een bepaalde stijl kan tot op
zekere hoogte worden bijge
steld. „Als een cliënte bijvoor
beeld geen mooie armen heeft,
waarom zou je haar dan niet
een japon met lange mouwen
geven"?, zegt Madame Floret
te die onverzoenlijk was als
het ging om pasvorm. Als een
vrouw vroeg om een japon in
een verschrikkelijke kleur, zei
Madame Florette gewoonlijk
taktisch: „Maar bent u niet
bang dat u van dat gifgroen
snel genoeg krijgt?" „Je moet
de klant altijd zelf laten be
slissen of in ieder geval het
idee geven dat ze zelf heeft be
sloten", aldus Madame Floret
te.
Een eenvoudig japonnetje
bij Courrèges kost nu zo'n
15.000 franc (ongeveer 5500
gulden) en de prijzen bij Cour
règes liggen nog iets lager dan
bij andere huizen. „Ja", zegt
Madame Florette, „natuurlijk
is het onfatsoenlijk duur.
Maar men moet in gedachten
houden dat de hele rijken van
dit soort bedragen niet wak
ker liggen".
Bezuinigingen kunnen
slechts in beperkte mate wor
den doorgevoerd en de kosten
blijven stijgen. Een naaister
bijvoorbeeld verdient nu 6800
francs per maand. „Als je te
veel bezuinigt, is het geen
haute couture meer", zegt Ma
dame Florette. Het borduur
werk bijvoorbeeld wordt zoals
altijd gedaan door speciale
huizen en het borduurwerk op
een avondjapon alleen kost al
gauw zo'n 30.000 francs.
Nog maar vijf procent van
de vrouwen komt uit Frank
rijk. Franse klanten zijn onder
andere Madame Mitterrand en
de minister van buitenlandse
handel, Edith Cresson, die zich
ondanks hun politieke over
tuiging kennelijk verplicht
voelen in het openbaar zo goed
mogelijk voor de dag te ko
men. De Amerikanen zijn dit
jaar weer helemaal terug als
klant, waarschijnlijk door de
dure dollar, en de Arabieren
zijn al sinds enkele jaren zeer
welkome klanten, zelfs zo zeer
dat het huis Dior een aparte
collectie voor hen heeft ont
worpen. Madame Florette
denkt niet dat de Arabieren
zich aangetrokken zullen voe
len tot de architectonische
vormen van Courrèges, maar
ze voorziet een grote markt in
Japan.
Ze heeft waarschijnlijk ge
lijk. Courrèges was nooit met
een nieuwe haute eouture-col-
lectie gekomen als hij finan
cieel niet was gesteund door
een Japanse fabrikant van
confectiekleding die haute
couture een goede vorm van
reclame achtte. De meeste mo
dehuizen gebruiken hun haute
couture-collectie immers al
leen om reclame te maken
voor hun parfums en confec
tiekleding. Alleen al de repor
tages in dag- en weekbladen
leveren jaarlijks gemiddeld
1500 pagina's gratis reclame
op.
Ondanks de economische
crisis was de haute couture
deze zomer weer overdadiger
dan ooit. Voor Madame Flo
rette betekent de huidige lu
xe-stemming gewoon dat de
haute couture niet op zijn
laatste benen loopt, zoals werd
gevreesd. „Het kan niet niet
bestaan", zegt ze. „Het is
Frankrijk. Nee, het is Parijs.
De dag dat er geen couture
meer is, staat de hele wereld
op zijn kop."
Madame Florette is een
vrouw die met twee benen op
de grond staat. In Parijs stond
ze bekend als de enige vendeu
se die lachte. Op haar hoogte
punt verdiende ze genoeg om
zelf twee assistentes in dienst
te nemen. Een van hen was
zelfs een echte markiezin. Ze
begon met werken op haar 15e
toen ze als wees haar geboor
testad Sens verliet en naar Pa
rijs ging om werk te zoeken.
Ze werd telefoniste voor een
Amerikaans exportbedrijf en
ontmoette vrij snel een char
mante en slungelachtige jon
geman, Pierre Chelot, die stof
fen verkocht. Ze trouwden in
1931, toen Florette 18 was en ze
wonen nu in Cannes waar
Pierre juist zijn 22e niet gepu
bliceerde roman heeft vol
tooid.
Na het exportbedrijf ging
Florette werken voor een
vooraanstaande hoedenmaker.
Ze kan nog steeds geen draad
in de naald steken, maar door
met hoeden te werken leerde
ze wel veel over vorm. Kort
daarna, in 1933, opende de
moeder van Pierre, Madame
Henriëtte, die jarenlang had
gewerkt voor het beroemde,
eind vorige eeuw opgerichte
modehuis Callot Soeurs, haar
eigen salon en nam ze Florette
mee als verkoopster.
Florette is niet geïnteres
seerd in mode, ze geeft alleen
om het 'métier' (het vak), haar
eigen vakmanschap en dat
van de ontwerper. Ze zou zelf
een heel modebewuste vrouw
kunnen zijn, maar is met opzet
altijd op de achtergrond ge
bleven. Horden mode-ontwer
pers konden haar toen ze nog
werkte niet de namen van
haar klanten ontfutselen. Nu
ze is gepensioneerd, wil ze
echter wel kwijt dat ze onder
andere de Rothschilds heeft
gekleed en de oude mevrouw
Kennedy en mevrouw Giscard
d'Estaing heeft overgehaald
om Courrèges eens te probe
ren.
Voor haar betekende het
evenveel als voor Courrèges
dat ze naar Parijs kon komen
om hem morele steun te geven
op zijn eerste show in drie
jaar. En het was niet alleen
morele steun. Een dag later
stapte mevrouw Pompidou
binnen om een avondjapon en
een korte witte middagjapon
te bestellen.
mary blume
Copyright De Stem/The Guardian
r
ROB EN ANGÈLE
CLAERHOUDT
IERKAAISTRAAT 24
ULST Tel. 01140-13271
ehele dag
van onze
genieten!
van diverse koude
;n partijen.
s
ot 18 uur
e meebrengt en u
i dan wordt uw
i OPGESCHIKT.