Oudere man meestal een betere vader dan jongere Madame Flode onmisbare van André Courrèges STER" HULST MUIST U SELEN f Dr: SEN N en V 2 EETHUIS VIICKEL" rn NINES HALE 6-27-28-29 aug Hulst MIE EN MET EMEN I Dochters DONDERDAG 25 AUGUSTUS 1983 1erie: f 14,50 ERIE \Een -mans kathedraal 1 DE gothische kathedralen, waar- ze Europa is overdekt, zijn de re- ultaten van vaak tientallen, soms neer dan honderd jaar, godvruchtig louwen. Bouwen, waaraan alle gelo ei gen van een gemeenschap deelna- nen. fénmans-kathedralen bestaan er, ■aar beste weten, niet. Maar over een [paar jaar zal daar een einde aan ge komen zijn. Dan namelijk zal Justo [Gallego, een 57-jarige Spanjaard, olgenszijn eigen verwachting klaar zijn met de bouw van een ka thedraal. Zeventien jaar lang heeft Gallego, een ex-seminarist, dag-in-dag-uit gewerkt aan zijn kathedraal, die hij geheel zelfstandig (en alleen) bouwt op een stuk grond, dat hij heeft geërfd in Mejorada del Campo, vlak bij Madrid. Als de kathedraal klaar is - Gallego heeft niet alleen zelf de arbeid, maar ook het geld geleverd-zal hij hem aan de Spaanse Katholieke Kerk schenken. De kathedraal heeft een grondoppervlakte van een half voet balveld. Bijgaande foto's geven een indruk van de omvang en de stand van de werkzaamheden. - fotosupi il I LINCOLN (NEBRASKA) - De uitdrukking 'kringloopvaders' roept gedachten op aan keurig platgewalst en als blik opge stapelde mannen. Maar kringloopvaders, zoals gedefi nieerd door Kathryn Simon, zijn oudere mannen die voor het eerst vader werden tussen hun twintigste en vierentwin tigste levensjaar en opnieuw vader worden op een leeftijd tussen 45 en 60 jaar. Kathryn Simon uit Omaha stelde een onderzoek in naar 'kringloopvaders' voor haar doctoraal scriptie bij de vak groep menselijke ontwikke ling en gezin van de universti- teit van Nebraska in Lincoln. Zij stuurde persberichten uit aan kranten in alle delen van de Verenigde Staten waarin zij vaders opriep om te reageren. De 373 mannen die meededen aan het onderzoek waren afkomstig uit 47 staten. De gemiddelde kringloopva- der in het onderzoek is blank, katholiek, tussen 47 en 49 jaar oud en voor het eerst vader geworden tussen zijn twintig ste en vierentwintigste levens jaar. De meesten zijn voor de tweede keer getrouwd (92 pro cent van de onderzochten is gescheiden van zijn eerste vrouw) en hun vrouwen wij den zich geheel aan het huis houden. De meeste mannen hebben een universitair oplei dingsniveau en werken in loondienst of zijn eigenaar van een middelgrote zaak. Sommige mannen maakten bezwaar tegen de term 'kringloopvader' omdat zij het ouderschap als een continu proces beschouwen. Kathryn Simon bedacht deze term om dat ze op zoek was naar iets „dat pakkend genoeg zou zijn om de aandacht te trekken en dat heeft gewerkt", zegt zij. Haar onderzoek wees uit dat oudere vaders in het algemeen betere vaders zijn. „Ofschoon oudere vaders in tijd achterlo pen bij de meeste andere man nen (ten aanzien van het vader worden) hebben ze veel plus punten. De factor rijpheid is een voordeel". Een deel van de mannen be schouwt het feit dat zij 'kringloopvader' zijn als een voordeel omdat zij eerder er varing met het vaderschap hebben opgedaan, hun carriè re is inmiddels gevestigd, ze hebben meer vrije tijd en, al dus Simon, ze lijken een ge lukkiger huwelijk te hebben. Daar komt nog bij, zegt ze, dat mannen die hun eerste hu welijk als mislukt beschou wen, vaak willen bewijzen dat ze een goede vader kunnen zijn en dit zou wel eens hun laatste kans kunnen zijn om dat bewijs te leveren. De meest verrassende uit komst van het onderzoek is volgens Simon dat twee-en- een-half maal zoveel 'kringloopvaders' de voorkeur geven aan een dochter, verge leken bij het moment waarop zij voor het eerst vader wer den. Sommigen van hen gaven aan genoeg te hebben van ac tiviteiten voor de jeugdcompe- titie honkbal en basketbal. „Het leek de meésten aardiger om naar een balletvoorstelling te gaan kijken," zegt Simon. „Ze bleken ook het idee te heb ben dat meisjes aardiger en afhankelijker zijn. En een en keling dacht dat een meisje aardiger gezelschap voor de moeder zou zijn als de vader er niet meer was". PARIJS - André Courrèges, de befaamde Franse couturier die de vrouwen in de jaren zestig verraste met pittig ge sneden minirokjes terwijl hun knieën daar nog lang niet klaar voor waren, is deze zo mer onverwacht teruggekeerd in de wereld van de haute cou ture. Drie jaar lang had hij- zich uitsluitend ingezet voor zijn confectie-industrie die nu een omzet van 250 miljoen franc per jaar heeft. De eerste dag van zijn show verliep volgens het gebruike lijke patroon met een enthou siast publiek, innige omhelzin gen, flitsende camera's en gol ven applaus. Maar toen de laatste mannequin in de kleedkamers was verdwenen, liep Courrèges naar een klei ne, lachende, blonde vrouw in een wit Courrèges-broekpak van vier jaar terug en zei: „Je was, als altijd, weer gewel dig". En zoals altijd was ze dat ook. De vrouw was Madame Florette, de gepensioneerde verkoopster van Courrèges die speciaal uit Cannes naar Pa rijs was gekomen om hem bij de presentatie van zijn nieuwe collectie te helpen. Courrèges heeft eens gezegd dat zij de enige onmisbare vrouw in zijn modesalon was. Op de eerste dag van de show, toen de jonge verkoopsters stonden te rod delen, zich met hun program ma's koelte stonden toe te wuiven en superverslaggevers van American Vogue zelf naar een plaatsje lieten zoeken, haalde Madame Florette extra stoelen uit het niets en gaf ze een glaasje water aan me vrouw Pompidou, de weduwe van de ex-Franse president die in een wit Chanelpakje op de voorste rij zat. Vóór haar pensionering was Madame Florette de beste verkoopster van Parijs: de weinig gepre zen, maar onmisbare schakel tussen de ontwerper die creëert en de klant die het ont werp aan de buitenwereld toont. Toen de grote Balenciaga in 1937 zijn modehuis opende, was Madame Florette zijn eer ste verkoopster. Op haar eer ste werkdag verkocht ze dertig japonnen met als gevolg dat Balenciaga als een haas be knibbelde op haar provisie. Toen Balenciaga in 1968 be sloot zijn salon te sluiten, hoorde ze het nieuws op de ra dio. „Een jaar later liep ik nog op straat te huilen", zegt ze. Na Balenciaga ging ze wer ken bij diens beschermeling Hubert de Givenchy, waar ze de assistente werd van Cour règes die zijn carrière als kleermaker bij Balenciaga was begonnen. „De eerste dag dat hij kwam werken, deed ik de deur voor hem open", zegt ze. Toen al wilden alle mode huizen Madame Florette en haar 500 klanten als verkoop ster hebben, maar zij vindt al leen de modehuizen in de tra ditie van Balenciaga goed ge noeg. Toen Courrèges voor zichzelf begon, ging ze met hem mee. De verkoopster - in het Frans vendeuse - is de onmis bare schakel tussen salon en ateliers. (Balenciaga had acht ateliers, Courrèges vijf met 150 personeelsleden; nu heeft hij nog maar 75 man personeel). De taak van de vendeuse is letterlijk verkopen, maar een goede vendeuse verkoopt niet alleen, ze kleedt haar klanten. Een bepaalde stijl kan tot op zekere hoogte worden bijge steld. „Als een cliënte bijvoor beeld geen mooie armen heeft, waarom zou je haar dan niet een japon met lange mouwen geven"?, zegt Madame Floret te die onverzoenlijk was als het ging om pasvorm. Als een vrouw vroeg om een japon in een verschrikkelijke kleur, zei Madame Florette gewoonlijk taktisch: „Maar bent u niet bang dat u van dat gifgroen snel genoeg krijgt?" „Je moet de klant altijd zelf laten be slissen of in ieder geval het idee geven dat ze zelf heeft be sloten", aldus Madame Floret te. Een eenvoudig japonnetje bij Courrèges kost nu zo'n 15.000 franc (ongeveer 5500 gulden) en de prijzen bij Cour règes liggen nog iets lager dan bij andere huizen. „Ja", zegt Madame Florette, „natuurlijk is het onfatsoenlijk duur. Maar men moet in gedachten houden dat de hele rijken van dit soort bedragen niet wak ker liggen". Bezuinigingen kunnen slechts in beperkte mate wor den doorgevoerd en de kosten blijven stijgen. Een naaister bijvoorbeeld verdient nu 6800 francs per maand. „Als je te veel bezuinigt, is het geen haute couture meer", zegt Ma dame Florette. Het borduur werk bijvoorbeeld wordt zoals altijd gedaan door speciale huizen en het borduurwerk op een avondjapon alleen kost al gauw zo'n 30.000 francs. Nog maar vijf procent van de vrouwen komt uit Frank rijk. Franse klanten zijn onder andere Madame Mitterrand en de minister van buitenlandse handel, Edith Cresson, die zich ondanks hun politieke over tuiging kennelijk verplicht voelen in het openbaar zo goed mogelijk voor de dag te ko men. De Amerikanen zijn dit jaar weer helemaal terug als klant, waarschijnlijk door de dure dollar, en de Arabieren zijn al sinds enkele jaren zeer welkome klanten, zelfs zo zeer dat het huis Dior een aparte collectie voor hen heeft ont worpen. Madame Florette denkt niet dat de Arabieren zich aangetrokken zullen voe len tot de architectonische vormen van Courrèges, maar ze voorziet een grote markt in Japan. Ze heeft waarschijnlijk ge lijk. Courrèges was nooit met een nieuwe haute eouture-col- lectie gekomen als hij finan cieel niet was gesteund door een Japanse fabrikant van confectiekleding die haute couture een goede vorm van reclame achtte. De meeste mo dehuizen gebruiken hun haute couture-collectie immers al leen om reclame te maken voor hun parfums en confec tiekleding. Alleen al de repor tages in dag- en weekbladen leveren jaarlijks gemiddeld 1500 pagina's gratis reclame op. Ondanks de economische crisis was de haute couture deze zomer weer overdadiger dan ooit. Voor Madame Flo rette betekent de huidige lu xe-stemming gewoon dat de haute couture niet op zijn laatste benen loopt, zoals werd gevreesd. „Het kan niet niet bestaan", zegt ze. „Het is Frankrijk. Nee, het is Parijs. De dag dat er geen couture meer is, staat de hele wereld op zijn kop." Madame Florette is een vrouw die met twee benen op de grond staat. In Parijs stond ze bekend als de enige vendeu se die lachte. Op haar hoogte punt verdiende ze genoeg om zelf twee assistentes in dienst te nemen. Een van hen was zelfs een echte markiezin. Ze begon met werken op haar 15e toen ze als wees haar geboor testad Sens verliet en naar Pa rijs ging om werk te zoeken. Ze werd telefoniste voor een Amerikaans exportbedrijf en ontmoette vrij snel een char mante en slungelachtige jon geman, Pierre Chelot, die stof fen verkocht. Ze trouwden in 1931, toen Florette 18 was en ze wonen nu in Cannes waar Pierre juist zijn 22e niet gepu bliceerde roman heeft vol tooid. Na het exportbedrijf ging Florette werken voor een vooraanstaande hoedenmaker. Ze kan nog steeds geen draad in de naald steken, maar door met hoeden te werken leerde ze wel veel over vorm. Kort daarna, in 1933, opende de moeder van Pierre, Madame Henriëtte, die jarenlang had gewerkt voor het beroemde, eind vorige eeuw opgerichte modehuis Callot Soeurs, haar eigen salon en nam ze Florette mee als verkoopster. Florette is niet geïnteres seerd in mode, ze geeft alleen om het 'métier' (het vak), haar eigen vakmanschap en dat van de ontwerper. Ze zou zelf een heel modebewuste vrouw kunnen zijn, maar is met opzet altijd op de achtergrond ge bleven. Horden mode-ontwer pers konden haar toen ze nog werkte niet de namen van haar klanten ontfutselen. Nu ze is gepensioneerd, wil ze echter wel kwijt dat ze onder andere de Rothschilds heeft gekleed en de oude mevrouw Kennedy en mevrouw Giscard d'Estaing heeft overgehaald om Courrèges eens te probe ren. Voor haar betekende het evenveel als voor Courrèges dat ze naar Parijs kon komen om hem morele steun te geven op zijn eerste show in drie jaar. En het was niet alleen morele steun. Een dag later stapte mevrouw Pompidou binnen om een avondjapon en een korte witte middagjapon te bestellen. mary blume Copyright De Stem/The Guardian r ROB EN ANGÈLE CLAERHOUDT IERKAAISTRAAT 24 ULST Tel. 01140-13271 ehele dag van onze genieten! van diverse koude ;n partijen. s ot 18 uur e meebrengt en u i dan wordt uw i OPGESCHIKT.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 25