STERFT DE MAMMOET UIT? Sovjet- Unie pakt lijntrekkers en 'drinkebroers9 harder aan KUIPER S Wereldtitel e< ïerstel sevental DINSDAG 23 AUGUSTUS 1983 JT31M EXTRA VERZUIM OP WERK WORDT AFGESTRAFT nÏNSDAG 23 AUGUST nationale DEN HAAG (ANP) - „Een chaos, een lappedeken van rechtsposities die pas na tientallen jaren zal verdwijnen", zo omschrijft een hoge functionaris de stand van zaken van de integratie op het ministerie van Buitenlandse Zaken. Ruim tien jaar nadat minister Schmelzer, na „de opstand der referen darissen", besloot dat er een nieuwe, geïntegreerde personeelsdienst moest komen, is de integratie in de woorden van de huidige minister Van den Broek „voor weinigen een troost, voor even veel een bron van verontrusting". Deze integratie, bedoeld om de door de opheffing van het onderscheid tussen diplomaten en ambtenaren vervreem ding door een te lang verblijf in het bui tenland tegen te gaan en te komen tot grotere mobiliteit en inzet, is begin juli weer een stapje dichterbij gekomen. Minister Schmelzer besloot indertijd dat de departementsambtenaren, die hoofdzakelijk in Den Haag werkzaam zijn, en de ambtenaren van de buiten landse dienst, de diplomaten wier eerste taak het is de diplomatieke posten in het buitenland te bemannen, voortaan op identieke wijze zullen worden aan geworven, geselecteerd en opgeleid. Diplomaten noch departementsamb tenaren zijn, een kleine minderheid daargelaten, tegen de integratie als zo danig. Maar als gevolg van de gang van zaken gedurende het afgelopen decen nium en de vooruitzichten voor de eerstkomende jaren spreekt men zowel op het ministerie als op de diplomatieke posten over onvrede onder brede lagen, frustratie, moedeloosheid en de kans dat velen zich aan de integratie zullen onttrekken. Zeer binnenkort zal minister Van den Broek ook beslissen wie de nieuwe per soneelsdienst gaat leiden die in de plaats komt van de Hoofdafdeling Per soneel Ministerie voor de ambtenaren, en de Directie Buitenlandse Dienst voor de diplomaten. Carrière Eind deze maand wordt ook de eerste voorlichtingsbij eenkomst gehouden voor jongelui die op Buitenlandse Za ken carrière willen maken. Als de enke le tientallen leden van dit 'klasje' vol gend jaar september op het ministerie komen, of als attaché naar een buiten landse post gaan, zal Buitenlandse Za ken vier soorten ambtenaren kennen. Dat zijn dan de diplomaten en de de partementsambtenaren die op verschil lende wijze zijn aangeworven en ver schillende rechtsposities kennen - de ambtenaren in de 'ARAR', het Algeme ne Rijks Ambtenaren Reglement en de diplomaten het Reglement van de Bui- Integratie ambtenaren en diplomaten hapert tenlandse Dienst - de ambtenaren en diplomaten die volgens de uniforme procedure zijn aangeworven en opge leid en wier rechtspositie nog niet tot in details is geregeld, en de onderteke naars van de zogenoemde integratie clausule. Dit zijn ambtenaren en diplo maten die na 1979 in dienst zijn getre den en een verklaring hebben moeten tekenen waarin zij zich bereid verkla ren om tot de geïntegreerde dienst toe te treden wanneer deze wordt gevormd. Deze verplichting geldt niet voor per soneel dat al van vóó r 1979 in dienst van BZ is. Zij zullen, zes maanden na dat het nieuwe Reglement Dienst Bui tenlandse Zaken van kracht is gewor den, mogen beslissen of zij willen toe treden, waarbij het niet-aantasten van bestaande vooruitzichten als uitgangs punt is genomen. Wanneer minister Van den Broek zegt dat hij binnen zijn ambtsperiode de integratie wil voltooien, betekent dit dus niet meer dan dat hij alle noodzake lijke wettelijke voorzieningen wil tref fen. Buitenlandse Zaken is pas geheel geïntegreerd wanneer de laatste ambte naar die heeft geweigerd tot de nieuwe dienst toe te treden met pensioen is ge gaan, dat wil zeggen over een jaar of dertig. Aanvankelijk werd aangenomen dat de nieuwe dienst zou worden geleid door de man die in 1978 vanuit het be drijfsleven was aangetrokken om de in tegratie voor te bereiden en uit te voe ren, loco- secretaris-generaal Zwart kruis. Dat zou ook in overeenstemming zijn met het advies van de commissie- Thomassen, die het ineenschuiven van de twee bestaande personeelsdiensten had bepleit. Maar 'Locs', zoals hij in het buiten landse zaken-j argon wordt genoemd, is vorig jaar in de publiciteit gekomen op een wijze die hem bij de diplomaten, een zeer homogene groep met aanzienlijke politieke invloed, niet populair heeft ge maakt. Hij zou zich tegenover twee journa listen van Het Parool hebben laten ont vallen dat diplomaten „zeikerds" zijn die „je met een eind hout zou willen be werken". De Vereniging van de Buiten landse Dienst, waarbij vrijwel alle di plomaten zijn aangesloten, reageerde als volgt op de ontkenning van 'Locs' ooit een dergelijke uitspraak te hebben gedaan: „Zonder zich over de merites van de artikelenserie van de heren Bommels en Grijpma (twee Parool-re dacteuren, red.) te willen uitspreken, is het bestuur van mening dat de meeste' daarin aan specifieke personen toege schreven citaten nogal herkenbaar en dus plausibel zijn, zodat Locs inderdaad reden tot klagen heeft als hem in een dergelijk kader opmerkingen worden toegeschreven die hij niet heeft ge maakt". De departementsambtenaren hebben voor de chef van de nieuwe personeels dienst een profiel geschetst dat, vooral omdat ervaring op het terrein van het arbeidsrecht als een vereiste wordt ge noemd, de benoeming van een diplo- door Louis van de Geijn Het is nog niet zo lang geleden dat knappe koppen in onder nemersland glashard beweer den dat één plus één gelijk is aan drie. Synergie heet dat en dat toverwoord begeleidde de lawine van bedrijfsfusies die in de jaren zestig over Neder land rolde. Groot was goed. Groot waren KSH, Van Gel der, Bruynzeel, Ogem, Neder- horst, RSV, KBB, Heidemij. Maar niet goed genoeg om slechte tijden te overleven. De mammoets hadden zwakke benen. En intussen zijn de ogen hoopvol gericht op het kleine bedrijf. Small is beauti- full. Heeft de mammoet zijn tijd gehad? In 1972 stortte een lijnvlieg- tuig van Eastern Airlines neer in een moeras in Florida. Oor zaak: een defect seinlampje van het landingsgestel. Ter wijl de hele bemanning zich daar mee bemoeide en de vlucht aan de automatische piloot overliet, begaf de com puter het. Met noodlottig ge volg. Een Amerikaanse psycho loog die vele tientallen 'zwarte dozen' van verongelukte vlieg tuigen afluisterde, stelde vast dat de meeste vliegrampen worden veroorzaakt door zo'n kleinigheidje dat te veel aan dacht krijgt. Met het besturen van een concern is het al niet anders. Captains of industry blijken, net als captains in de vliegerij, ook maar mensen te zijn. Or ganisatie-adviseur drs. H. van Londen: „Hoe gaat dat: er zijn problemen met een werk maatschappij de telefoon staat roodgloeiend, vergade ringen, paniek, hoe kan dat nou, honderd miljoen, moeten we uitzoeken". Intussen hadden een paar nog goed lopende onderdelen van de onderneming met een kleine bijsturing in het goede spoor kunnen blijven. Maar plotseling blijkt het ook daar mis te gaan. „En dan is onder nemen zoiets geworden als brand blussen". Nachtblind Uit de 'zwarte doos' van een verongelukt concern komt niet zelden naar voren dat er te veel mensen van een zelfde signatuur aan de knoppen za ten: allemaal ingenieurs, of al lemaal financiële experts. En een bekend euvel is dat de lei ding van een concern-in-nood gebiologeerd raakt door een groot project, als een nacht- blinde chauffeur die op de koplampen van een tegenlig ger aanstuurt. Ook als dat karwei van een omvang is die niet bij het vermogen van zo'n onderneming past, wordt het aangegrepen als een laatste strohalm. Inmiddels bekende voor beelden van dit verschijnsel zi\n de miljardenprojecten van Ogem in het Midden-Oos ten, de kapitale suikerfabriek van KSH, het wandelende baggereiland (de Kameel) van Volker Stevin en het kolen- graafproject van RSV. Fout maar voorstelbaar, noemt drs. Van Londen zulke operaties. „Zo'n kolengraaf- project kon voor RSV een doorbraak zijn uit de markt van de scheepsbouw en ketel- bouw, waarin weinig perspec tief zit. En als je eenmaal in zo'n project zit met een paar honderd miljoen, is de verlei ding groot om steeds door te gaan en dan belandt je steeds verder in het moeras. Je wordt de gevangene van je eigen si tuatie. De Amerikanen zetten wat gemakkelijker een streep onder zulke zaken. Cut your losses, heet dat daar". Van Londen, partner van het adviesbureau Horringa en De Koning, noemt de be- stuursproblemen van grote concerns 'mijn persoonlijke hobby'. Zijn bureau werkt ook veel in dat soort ondernemin gen en probeert aan te geven hoe de voordelen van het grote zijn te combineren met de kansen van het kleine. Het ene concern is het ande re niet. Op wat voor een markt opereert zo'n onderneming en wat voor een activiteiten ko men daarin samen. Spreiding van risico's is een belangrijk fusie-argument. Akzo maakt babyvoeding en anti-concept iepillen. Gaat het op de ene markt wat minder, dan maakt de andere dat mogelijk weer goed. Maar sluiten al die ver schillende activiteiten wel op elkaar aan, qua produktie en marketing-techniek bijvoor beeld? In zo'n onderneming, zegt drs. Van Londen, kun je de lei ding van de werkmaatschap pijen maar het beste over la ten aan de mensen van die za ken het meeste verstand heb ben. Leiding geven aan zulke VAN Gelder papier ..te groot - FOTO ARCHIEF DE STEM 'general managers', aldus Van Londen, is het kern-probleem. „Dat zijn hele kerels, vergeet dat niet. En die moet je ver trouwen geven, motiveren, maar ook: controleren". Loden last En dan gebeurt het wel eens dat een holding, toegerust met een dure staf die zichzelf lijkt te vermenigvuldigen, een lo den last wordt voor de werk maatschappijen in plaats van een heilzame paraplu. Van Londen: „Een bedrijf dat zich eerst behoorlijk kon redden, krijgt een stuk concernkosten over zich heen, ziet zijn kost prijs omhoog gaan en de con currentiepositie verslechte ren". Expansie door overname van andere bedrijven houdt risico's in, die groter worden als dat gebeurt met de ijver van een postzegelverzamelaar, zoals bij Nederhorst en later Ogem het geval was. Voordat een nieuwe aankoop in orga nisatorisch opzicht was 'ver teerd', was de volgende alweer rond. Concerns die bedachtza mer en meer van binnenuit groeien (Unilever, Philips) zijn in het algemeen minder kwetsbaar. Ondernemerschap Uit een onderzoek in 1973 bleek dat de helft van de over names in Europa niet aan de verwachtingen beantwoordt. Eén van de kritische elemen ten is de persoon van de direc teur, vaak ook eigenaar, van zo'n in te lijven bedrijf. De Amerikaanse magnaat Royal D. Little bouwde in en kele jaren een miljardencon cern op (Textron), een schijn baar samenraapsel van 150 zeer uiteenlopende bedrijven met een omzet van meer dan drie miljard dollar en 70.000 werknemers. Dat het toch een succes werd, schreef Little o.m. toe aan zijn uitgangspunt om geen bedrijven te kopen waarin de pionier-oprichter nog de leiding had. Dat type ondernemerschap, is de bevin ding van onderzoekers, gedijt niet in grote verbanden met onvermijdelijk bureaucrati sche trekken. „Een echte on dernemer heeft het daar moei lijk mee", stelt drs. Van Lon den vast. „Die moet niets heb ben van al dat gelazer". Procedures 'Gelazer' is er in een groot concern bijvoorbeeld ook doordat een moderne onderne mer geacht wordt overleg te plegen met zijn werknemers. Ondernemingsraden, centrale ondernemingsraden, staf, iedereen moet informatie en aandacht krijgen en dat ook in de juiste volgorde. Als er wat aan de hand is, moeten proce dures netjes worden gevolgd, anders ontstaan er competen tiekwesties die de aandacht van de inhoudelijke zaken af leiden. Dat de mammoets onderwijl op hun laatste benen lopen, zou Van Londen niet graag willen beweren. Nu er weer een hang is naar het kleine, overzichtelijke, is de wens misschien de vader van de ge dachte. Er is een imposante lijst te maken van ontmantel de of in moeilijkheden verke rende grote concerns. Maar of daar nou hardere klappen val len dan in de rest van het be drijfsleven, is nog maar de vraag. Hier kan optisch bedrog een rol spelen. In de sterfhuizen van concerns worden nu een maal langdurige spektakel stukken opgevoerd, met boze ondernemingsraden, woeden de vakbonden, demonstreren de werknemers, verontwaar digde kamerleden, zorgelijke ministers en ontredderde aan deelhouders. Maar terwijl iedereen vorig jaar de mond vol had over Ogem en de Hei demij gingen er 8595 onderne mingen zonder veel gedruis failliet. Van Londen vindt, zonder voorbij te gaan aan de ellende die er voor direct betrokkenen aan vast zit, de schade van het uiteenvallen van een reeks grote concerns voor de samen leving betrekkelijk. Hij is er van overtuigd dat van bedrei gingen een goede prikkel kan uitgaan. „Er is niets zo slecht voor de mens als het wegne men van zijn vechtlust". „We zijn erachter gekomen dat groot zijn op zich voor een onderneming geen garantie is voor overleven. Misschien hebben we die illusie gehad. Die zijn we dan nu kwijt. Maar hoe erg is dat nou?". jJjBgt A— tl maat lijkt uit te sluiten. Hun onuitge sproken overweging is dat de hoogste functionaris van het ministerie, de se cretaris-generaal, ook diplomaat is en dat, juist omdat veel hoge posten in Den Haag door diplomaten worden bekleed, door de benoeming van een departe mentsambtenaar enig tegenwicht in de top gewenst is. Maar de diplomaten willen niet een wat zij noemen 'Libanese formule', een vaste sleutel voor verdeling van de hoogste posten (zoals in Libanon de hoogste staatsfuncties volgens een vast schema worden verdeeld onder verte genwoordigers van godsdienstige en ethnische groepen). Ook degenen die tweede man zijn geweest op een grote ambassade hebben veel ervaring in per soneelsbeleid. 'Locs' heeft in de loop der jaren in drie nota's het papierwerk voor de inte gratie voltooid, en het wachten is nu op de vierde nota waarin de overgangsre geling zal zijn vervat. De laatste nota, van mei 1981, bevatte behalve een voor stel voor de gemeenschappelijke wer ving en opleiding, het concept-Regle ment Dienst Buitenlandse Zaken en de indeling van ambtenaren die wel- en niet-overplaatsbaar zijn. Van de 1700 man die, voorlopig nog verdeeld over een twintig gebouwen, in Den Haag werken, zijn er 1100 bestemd voor overplaatsbare posten. Op ambas sades en consultaten zijn ca 1150 man werkzaam (plus nog eens 950 locale krachten). Van hen zijn ca. 430 ambte naren van de buitenlandse dienst, en ca. 50 departementsambtenaren die via de zogenaamde detacheringsregeling voor een bepaalde periode aan een diploma tieke post zijn toegevoegd. Ruwweg zijn van het totale personeelsbestand van 2850 man dus 600, voor een groot deel vertalers, financiële, technische en juri dische deskundigen en bewakenings- personeel, niet overplaatsbaar. In de volledig geïntegreerde dienst die Zwartkruis en zijn medewerkers voor ogen staat zal ongeveer tweederde van de overplaatsbare ambtenaren in het buitenland werkzaam zijn. Tegen over een verblijf van gemiddeld drie jaar in Nederland staat dus een dubbel zo lang verblijf in het buitenland. Volgens ambtenaren op buitenlandse zaken kunnen maar weinigen van hen van de detacheringsregeling profiteren. Wanneer de relaties tussen de twee per soneelsdiensten worden omschreven als „zuur en moeizaam", dan is dat omdat zij elkaar als concurrenten zien. De Di rectie Buitenlandse Dienst beschouwt departementsambtenaren die bij een diplomatieke post worden gedetacheerd als 'indringers', de Hoofdafdeling Per soneel Ministerie ergert zich als er weer een diplomaat ergens in het departe ment wordt 'tussengeschoven'. Een veel gehoorde klacht van de ambtenaren - die door talrijke diploma ten wordt erkend - is dat iemand die onder de detacheringsregeling naar het buitenland gaat, na terugkeer op pre cies dezelfde stoel terugkomt. Maar voor een diplomaat telt de periode die hij (of zij), tussen twee stationeringen in, op het ministerie doorbrengt, wel de gelijk mee in de carrière-opbouw. Juist de vrij grote mate van voorspel baarheid van de diplomatencarrière is veel ambtenaren een doorn in het oog. De diplomaat is er praktisch zeker van dat hij, na verloop van tijd, de rang van ambtenaar van de buitenlandse dienst derde klasse zal bereiken (hij begint als attaché en vijfde-klasser). De daparte- mentsambtenaar daarentegen kan slechts hogerop komen door van functie te veranderen. Veel ambtenaren, zo zegt men, roes ten vast op een bepaalde directie, hun creativiteit neemt af, en hun frustratie en moedeloosheiod groeit wanneer zij zien dat een diplomaat op grond van zijn diensttijd voor enkele jaren een vrij hoge functie in het ministerie bekleedt. Bovendien tast het systeem van het - tijdelijk - benoemen van diplomaten in beleidsfuncties op het ministerie de continuïteit aan. Enquête Toen in 1979, het jaar dat de 'integra tieclausule' werd ingevoerd, een enquê te onder de departementsambtenaren werd gehouden, bleek slechts vijf pro cent onvoorwaardelijk bereid toe te tre den tot de nieuwe geïntegreerde dienst. Zevenentwintig procent wilde in geen geval toetreden, de overigen stelden voorwaarden voor toetreding, zoals vrijwilligheid bij overplaatsing (28 pro cent). Sindsdien zijn de verhoudingen van voor- en tegenstanders van integratie - ook onder de diplomaten - iets veran derd door het indiensttreden van de thans 150 a 200 clausule-onderteke naars. Van hen mag immers worden aangenomen dat zij niet alleen bereid waren toe te treden tot de geïntegreerde dienst, maar daar zelfs hoge verwach tingen van koesterden. Maar volgens een der ondertekenaars heeft de depar tementsleiding erkend dat zij een 'mo rele verplichting' wegens gewekte ver wachtingen heeft - verwachtingen die door het uitblijven van de integratie een flinke deuk hebben opgelopen. Niet alleen zijn deze mensen gefru streerd in hun verwachting dat zij, zon der het 'klasje' te hebben doorlopen, op posten in het buitenland een carrière zouden kunnen maken. Ook het feit dat het ministerie niet meer wordt uitge breid - zelfs wordt ingekrompen - maar leidinggevende en beleidsbepalende functies veelal door diplomaten worden bekleed, wekt „grote onvrede in brede lagen". Bovendien neemt de invloed van Buitenlandse Zaken af, omdat andere ministeries eigen deskundigen naar posten sturen voor functies die vroeger door mensen van BZ werden vervuld De diplomaten lijken in het algemeen voorstander van integratie in die zin dat de schotjes tussen de twee diensten moeten verdwijnen zonder dat zij ge heel in elkaar worden geschoven. Maar een meerderheid zou weinig voelen voor toetreding tot de geïntegreerde dienst zolang de overgangsregeling die thans nog onderwerp van overleg is niet wordt verbeterd. Onder de diplomaten - maar niet on der de departementsambtenaren - wint de mening veld dat de integratie moet groeien van .onderaf - dat wil zeggen dat geleidelijk-gemeenschappelijk aan geworven personeel de diplomaten en ambtenaren van het oude stempel gaat vervangen. In de tussentijd zou dan wel de detacheringsregeling voor de depar tementsambtenaren zodanig moeten worden verbeterd dat ook voor deze cartegorie tussentijdse promotie moge lijk wordt. De diplomaten zijn er ook weinig ge. lukkig mee dat in het nieuwe Regle ment Dienst Buitenlandse Zaken wordt gestreefd naar een soort evenwicht tus sen het huidige Algemene Rijks Ambte naren Reglement (ARAR) en het Regle ment van de Buitenlandse Dienst (RBD). Zij stellen zich op het standpunt dat het ARAR niet geschikt is voor werk in het buitenland, maar het RDB heeft bewezen zowel in Nederland als daarbuiten toepasbaar te zijn. De vorige secretaris-generaal, een departements ambtenaar, wilde naar de mening van de diplomaten voorkomen dat door het min of meer overnemen van het RBD de indruk zou ontstaan dat het ministerie door de buitenlandse dienst zou worden geannexeerd. Een der klachten van de diplomaten is dat in de ontwerp-overgangsregeling te weinig rekening wordt gehouden met de financiële gevolgen van het verval len van een persoonlijke titel die een ambtenaar van de buitenlandse dienst tijdens zijn verblijf in het buitenland kan hebben om bepaalde contacten te vergemakkelijken. De diplomaten op posten ontvangen een zogenaamde va lutasalaris dat mede wordt bepaald door de kosten van levensonderhoud in het land waar zij zijn gestationneerd. Vervalt bij terugkeer in Nederland de persoonlijke titel (veelal een rang ho ger) dan gaat de diplomaat, die het in Den Haag toch al met een ambtenaren salaris moet doen dat soms de helft van het valutasalaris is, er dubbel op ach teruit. Ouderen De ouderen in beide categorieën, vaak met schoolgaande kinderen en een vrouw die een betrekking in Nederland kan hebben, lijken meer gebrand op een werkkring op het ministerie. Voor de oudere diplomaten geldt bovendien dat zij in Den Haag meer beleidsbepalend werkzaam kunnen zijn dan in het bui tenland. Verzet onder jongere diploma ten tegen de integratie lijkt mede te worden ingegeven door de vrees dat hun min of meer automatisch carrière verloop zou kunnen worden aangetast. Een van de redenen dat de geïnte greerde dienst waarschijnlijk pas over drie of vier jaar zal worden ingevoerd zijn de financiële moeilijkheden. Hoe wel het aantal mensen op posten in het buitenland niet veel zal veranderen, zal het vaker overplaatsen van meer men sen extra geld gaan kosten. De extra uitgaven werden door de commissie- Thomassen nog begroot op zeker 10 mil joen gulden per jaar, maar worden thans geraamd op slechts enkele pro centen van de circa 300 miljoen gulden die de twee personeelsdiensten thans kosten. Het ministerie van Financiën heeft ingestemd met de anderhalf a drie ton per jaar die de gemeenschappelijke werving en opleiding meer kost, na drukkelijk zonder hiermee Vooruit te lopen op de integratie zelf. Van onze redactie buitenland MOSKOU - Mensen die vaak van hun werk verzuimen, ar beiders die het met de werku ren niet zo nauw nemen en personen die graag een glas drinken tijdens het werk gaan in de Sowjet-Unie slechte tij den tegemoet: de leiding van de staat onder aanvoering van Joeri Andropov heeft een reeks strafbepalingen afge kondigd om daar een eind aan te maken. Het belangrijkste doel is een halt toe te roepen aan het ab senteïsme, één van de grootste kwalen van de Sowj et-econo mie. De autoriteiten zijn niet van plan langer een toestand te aanvaarden die zij 'ontoe laatbaar' vinden. Zo zal het in de toekomst verboden zijn de arbeidsplaats te verlaten - wat schering en inslag is - om deel te nemen aan „alle mogelijke vergaderingen, massabijeen komsten, sportwedstrijden, kunstzinninge manifestaties of toeristische reizen", aldus de documenten, waarover het Centraal Comité van de com munistische partij, de raad van ministers en de centrale raad van de vakbonden het eens zijn geworden. Vakantie Verder gaat men in. het ver volg de resultaten van het werk verrekenen met het aan tal dagen verlof. Goede werk- STOLICHNAYi nemers, die niet zonder reden van het werk verzuimd heb ben, krijgen er per jaar twee of drie vakantiedagen bij. Tot nu toe kreeg een goede arbei der deze premie slechts één keer per twee jaar. Aan de andere kant moeten arbeiders, die vaak verlet ple gen, op forse straffen rekenen. De dagen die zij niet op de werkplek zijn, worden in min dering gebracht op het aantal vakantiedagen. Overigens kunnen dit er niet minder worden dan 12. Het aantal jaarlijkse verlofdagen va rieert in de Sowjet-Unie van 18 voor handarbeiders tot 24 voor ambtenaren en overige functionarissen. Een arbeider die, zonder geldige reden, langer dan drie uur van zijn werklplaats af wezig is, moet ermee rekenen dat hij een hele vakantiedag kwijt is. Lijntrekkers en degenen die dronken op het werk komen kunen gedurende ten hoogste drie maanden worden overge plaatst naar een positie die minder betaalt. Bovendien kunnen zij gedurende deze pe riode niet van baan verande ren. Tenslotte worden hun toeslagen een half jaar lang gehalveerd, tenzij het arbeids collectief waarvan zij deel uit maken na drie maanden be sluit dat ze hun leven hebben gebeterd. Ook krijgen werknemers een boete als zij vanwege non chalance schade toebrengen aan de materiële eigendom men van hun collectief. Zij krijgen een straf van ongeveer 60 roebel (circa fl 250), wat neerkomt op een-derde var. het gemiddelde maandsalafi in de Sowjet-Unie. Alarmerend Sowjet-sociologen herhaaldelijk vastgesteld het absenteïsme in somn# sectoren alarmerend om Zie hen grijpt onder arbeiderse' jongeren. Dit gebeurt voor» na de betaaldagen, dat zeggen twee keer per maand Sinds Joeri Andropov in no; vember vorig jaar Leo®' Brezjnjev opvolgde als eerste secretaris van de communist sche partij heeft hij bij her» ling blijk gegeven van z|i streven het gebrek aan dis" pline te bestrijden als on® deel van een campagne de ar beidsmoraal in de SoWF Unie op een hoger plan brengen. Zo is begin dit j* de controle verscherpt in werkplaatsen, winkels, b" scopen of kapsalons, die op 8 zette tijden worden bezo® door staatscontroleurs die last zijn met het identified van 'stappers'. Van onze sportredactie Putte - Hennie Kuiper heeft zijn beslissing over al of niet deelnemen aan het wereld kampioenschap voor be roepsrenners uitgesteld tot volgende week zondag. De vorige week in Dortmund zwaar gevallen oud-titel houder wil eerst de ronde van Nederland en de 170 ki lometer lange wedstrijd in Ossendrecht rijden. Vers Van een special (OME - Het was heel toef Ie beste ceremonie van he iese kampioenschappen lag verkeerd omhoog gii iet rood beneden. Het syi an waarden, waarmee d eld de komende dagen mc yachte, totale ineenstorti tappen heeft Conny van I [rond geplaatst. De blozende Barneveldse wemster knoopte met een erde plaats op de 100 meter Tije slag aan bij het brons -an twee jaar geleden in Split n pakte later als slotzwem- ter van de 4 x 200 meter vrije lag ook op dat onderdeel het irons mee. Dat had zilver lunnen zijn, maar zelfs in de- e goede vorm was Van Ben- um niet opgewassen tegen na Beijermann, die als laatste oor West-Duitsland te water ing. En dat feit alleen al doet rezen dat Nederland op de #0 meter vrije slag van van- aag buiten de prijzen gaat allen en de wereldtitel, die Innemarie Verstappen be- aalde als een eenmalige uit- ihieter geboekt zal worden. Vant nauwelijks heeft bonds- oach Bert Sitters zijn hielen elicht of de Nederlandse aeisjes blijken de concurren- ieslag om de Europese - lees ereld - hegemonie met Oost- uitsland in gene delen meer an te kunnen. Naar de buitenwereld toe eeft de ploegleiding de nade- nde terugval van Verstap en aardig verborgen weten te ouden. Maar het was de 'ostduitse ploeg niet ontgaan Sowj et-functionarissen ven overigens particulier dat veel 0 voerd en dat het effect erv'j niet bijster groot is gew^ Zij gaan er van uit, dat de aangekondigde maatregej' heel wat meer effect zuil" hebben. Van een speciale verslaggever OME - Het Nederlands wa- rpoloteam heeft zich giste- 'n enigszins hersteld van de echte start bij het Europees ampioenschap in Rome. Te en de zesvoudig olympische ampioen Hongarije, het va- r'and van bondscoach De- 's Pocsik, werd het in het loedhete Tor Dequinto 9-9. Een paar goede gesprekken (ssen aanvoerder Ton Buunk, 'le zijn 250e wedstrijd voor kanje speelde en zijn man- 'en deed de vechtlust terugke er in het team dat na de dik- ■e nederlagen tegen West- 'uitsland en Joegoslavië een angeslagen indruk maakte, ne durf werd zichtbaar in de ersoon van Nico Landeweerd. 'e kleine strateeg van het ~am zwom bij een man-min- ler brutaal naar voren, kreeg bal en bracht het Oranje- ?am op een kritiek moment «tgszij2-2. Johan Aanljes hield de ™ngaarse topscorer Budavari 1 bedwang. Doelman Wouly e Bie liet zien waarom colle- p Ruud Misdorp de concur- r'tie niet meer aandurfde en co Landeweerd dirigeerde scoorde dat het een lust ®s. Via 4-4 en 7-7 werd het "eindelij ke 9-9, waarmee de ngaren hun eerste punt 'J t waren. Eerder hadden e Magyaren die bij de we- ®UP in Los Angeles voor- te werden, gewonnen van panJe en West-Duitsland. 7, "uuns i-i, uerenaas 1-ü Nrd A?eïeerd 2"2 <7"6>' Lande" 'eerL „2' Klss 3-3 (6-7), Lande- rerenH *7""6L Gerendas 4-4 (6-7), 4-5, Van Belkum 5-5, oorriari 5-6 (6-7), Gerendas 5-7, '-61 I 6-7 <7"6). Aantjes 7-7 'oth óaI eweerd 8-7 (strafworp), Landeweerd 9-8 (7-6),

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 6