HER0ÏNE-PR0BLEEM BLIJFT POLITIE KWELLEN
ARTSEN KUNNEN EXTREME GROEI TEGENWOORDIG AL VROEG ONDERKENNEN
"H
uiLJa wfffifflffiBffi
]/\flE SCHATERT er niet als in het circus
ineens vijf, zes dwergen uit de achterbak
j van een mini-autootje springen? Iemand
zonder confectiefiguur valt immers op, is
een bezienswaardigheid en zijn
verschijning werkt soms op de
lachspieren van mensen met een
itnormaalpostuur. Toch zo'n reactie de
kleine, dikke of lange mens, die even
gezond is als hij, wèl tot in het diepst van
zijn ziel.
1 Eenzaam
Hielprik
Carla: 136 cm
Trudy: 98 kilo
Gehandicapt
Robert: 208 cm
ET HEROïNEPROBLEEM is niet
écht oplosbaar", zei oud-burgemeester W.
Polak van Amsterdam. Hij wordt
gesteund door minister Korthals Altes:
„In Amerika hanteren justitie en politie
veel hardere middelen om de handel te
bestrijden maar toch is ook daar geen
oplossing zichtbaar". Hoofd van de
Centrale Informatiedienst, J. van Straten,
deed onlangs toch een poging. Hij vindt
|dat gebruik van hard drugs niet langer als
misdrijf moet worden bechouwd.
Patiënt
Twee maten
7&TERDAG 23 JUL11983
W3
W2
)oor Bert van Vellen
■baast me niets. Het mi-
e van Buitenlandse Za-
:kt vaak vergeefs aan de
familieleden van Ne-
lers, die buiten de
renzen in de problemen
raakt. De ambassades en
iten van het koninkrijk
i niet meer zo gemaklce
de schatkist om ge-
toeristen uit de brand
en. Dat is in eerste in
eenfamiliezaak, zo
ten op het Haagse Plein
■>gen. Van je familie
e het maar hebben.
uwe aspect van natio-
dnigheid heeft bij mij,
ijk ten onrechte, een
norrigheid losgeslagen,
jn eigenwijze neef een
laanden bij een goeroe
bergtop in India heeft
peinzen plotseling een
•aak doet op financiële
id uit de familiekring
ongetwijfeld aanlei-
even tot crisis en norse
rring.
iu U zelf doen? Stel dat
eldschone maar drieste
met haar Nijpelse
Ije na inschrijving in
'.rklozenregister naar
enland is afgereisd. Via
ilandse Zaken komt er
>odkreet. Op het eiland
noszijn ze in moeilijk
geraakt, want het plots
ze nichtje had, voorbij-
aan de diepere gevoe-
in in zwart floers ge
lde vrouwtjes en bijbel-
saards een stukje naakt-
•ultuur willen introdu-
rd bijna gestenigd en
overstuur in een koele
worpen. Ze heeft een
e trui nodig en een paar
rdduizend drachmen
een Griekse strafpleiter,
rui sturen dat kan nog,
een hoop geld is wat an-
Vorig jaar had ze al reeds
irkije voor een pak tram
rit gezorgd door, zonder er
i te denken, op een post-
Ije van Kemal Ata Turk
rekel van een snor te te-
a.
leek een vorm van hei-
ïennis van uiterst zwaar
er, slechts te benaderen
de montage van een mul-
irige punk hanekam op
ortret van koningin E li-
van Engeland. De kruls-
ad haar in een Turkse
ir kunnen doen belanden
t heeft enig smeergeld
it voordat zij de plaat kon
en. En nu dit. Er moeten
imen op tafel komen,
int U zelf niet op vakan-
igaan vanwege de nieuwe
s in de badkamer die ove-
is moesten worden afbe-
omdat Uw maandelijkse
age aan de financiële
ing van de staat der Ne-
inden zo zwaar is tegenge-
n. Als U op Mykonos had
in wandelen zou U vrij
es geweten hebben wat er
aan de Griekse zon mag
len blootgesteld, maar U
zich behelpen met een
i Efteling of een excursie
Madurodam, waar zo-
ter illustratie van recen-
twikkelingen in onze
tschappij, een miniatuur
.tstrandje is aangelegd. Er
zo is van Madurodam-
agers vernomen, geen
amschuttinkje meer no
rm zedige voorbijgangers
schermen tegen mogelijk
gressief aangemerkt bloot,
verbaast me niet dat Bui-
indse Zaken zo verschrik-
ik veel moeite heeft om de
zen open te breken van
lieleden van probleem-
isten in het buitenland. De
ste beurzen zijn gewoon
risten doen er goed aan
zakken dicht te naaien,
it welgetrainde zakkenrol
hun vakantievreugde niet
nen omzetten in doffe el-
le. Ze moeten weten dat
ambassade geen bank van
ng is en dat er- de statis-
en leveren daarvan het
nmige bewijs - van het
isfront maar bitter weinig
n te verwachten is. Wees
rzichtig en wijs. We zijn
er de gesel van de nationa-
izuinigingen hard en pin-
aan het worden. Als Karin
weet hoe ze terug moet
nen uit de Dordogne moet
naar gaan wandelen en
g ze er niet op rekenen dat
r vanuit het benarde va-
and een reddingboei
■dt toegeworpen. Uitkijken
Nee, nee, een kaart hoef je
te sturen. We merken het
als je terug bent.
DOOR BERT KERKHOFFS
Kan iemand er iets aan
doen, dat-ie het niet ver
der schopte dan 121 cm?
Dat hij omhoogschoot tot
vèr boven de 2 meter? Of
dat zij (géén veelvraat en
mét vermageringsdieë-
ten) toch nóóit beneden
de 200 pond komt?
Nederland telt 15.000 mensen
onder de 145 cm; 2,5 miljoen bo
ven de 185 cm (waarvan 38.500i
langer dan 2 meter) en ruim
160.000 'dikkerds', die zwaarder
wegen dan 125 kilo. Samen één
derde van alle volwassenen.
Dat percentage blijft stijgen!
Met name dat van de 'langen'.
De keuringsrapporten van
dienstplichtigen bieden daar
belangrijke aanwijzigingen
voor. Het blijkt o.m., dat het
gewicht van de recruten (gem.
68,7 kg) amper stijgt; maar dat
hun lengte in 30 jaar met ruim
7 cm toenam. Gevolg; elke 10
jaar moet de grootste leger-
schoenmaat met 'n 'half' wor
den verlengd.
Behalve dat zo'n reus kan
witten zonder trap en voor
iedere korfbal- of volleybal
club een welkome versterking
betekent, heeft het lang-zijn
weinig voordelen. De nadelen
van een té dik, lang of té klein
postuur zijn trouwens over de
hele linie vele malen groter.
Het gros voelt zich door zijn af
metingen in gezelschap be
drukt en eenzaam.
Het sterkst geldt dat voor de
dames - en dan met name voor
de kleine vrouwtjes - waarvan
75 pet. een minderwaardig
heidscomplex met zich draagt
en liever niet buiten komt. Ze
voelen zich verlegen met hun
figuur en isoleren zich, omdat
de 'familie Doorsnee' niet be
grijpt, dat een afwijkende
maat niks te maken heeft met
je waarde als mens, je gezond
heid, vitaliteit of intelligentie.
Bovendien haten ze al die op
dringerige nieuwsgierigheid,
betutteling en bemoeizucht
Aan de andere kant staan ze
duidelijk in het 'vergeetboek'
van architecten, kledingfabri
kanten, vormgevers en inte
rieurverzorgers, die uitsluitend
rekening houden met het ge
middelde inkomen... en pos
tuur.
Natuurlijk: er zijn belangen
verenigingen voor lange, kleine
en dikke mensen, maar haar
ledental is té gering om een
vuist te maken. Resultaat: de
druk op de ateliers van mo
dieuze kleding voor de 'kleine'
man; op de plaatser van aan
rechten, wasbakken en deur
bellen en op de meubelfabri
kanten is niet krachtig genoeg.
De medische wereld lijkt op
dit punt dan ook al een stuk
verder dan de industriële. Op
redelij k betrouwbare manier
kan de wetenschap tegenwoor
dig niet alleen ingrijpen, maar
ook voorspellen hoe het groei
proces verloopt. Als men er
maar op tijd bij is Daarom
pleiten specialisten van naam
voor een stringente controle op
lengte en gewicht door de zui
gelingen- en kleuterbureaus en
voor de hielprik-test, die moge
lijke groeistoornissen kan aan
tonen.
„Tijdig onderkennen voor
komt veel onheil", zingen alle
specialisten in koor. Vooral
schoolartsen spelen daarbij een
voorname rol. Als zij vroeg aan
de bel trekken, kan er nog veel
gedaan worden op het gebied
van afremmen of stimuleren,
zonder' dat dit schadelijke gé-
volgen hééft of het levensgeluk
kleine en
vriend
in de weg staat. Dat proces
moet bij een meisje vóór haar
vijftiende in gang gezet wor
den; bij een jongen vóór zijn
zeventiende. Is de puberteits-
ontwikkeling namelijk vol
tooid, dan zitten de groeilijnen
dicht en is de kans op verbete
ring vrijwel uitgesloten.
Soms is klein of dik blijven
een erfelijke kwestie, terwijl
lang worden toch wel duidelijk
het gevolg is van onze meer
verantwoorde calorieën-con
sumptie; verbeterde hygiëne en
van het verdwijnen van ernsti
ge aandoeningen op jeugdige
leeftijd.
Wij spraken met een klein,
lang en dik mens bij wie dat
laatste het geval is. Eén van
hen, Robert (208 cm), consta
teert wat spijtig: „Als ze mij op
m'n veertiende behandeld had
den, was er nog iets aan te doen
geweest. Maar dat vertelde de
dokter me pas op mijn acht
tiende. Toen was het te laat. En
dus ben ik nu die lange slungel,
waar iedereen tegen opziet,
maar die bijna nóóit eens zich
zelf kan zijn".
Carla (35) is 'n lief, donker,
popperig vrouwtje van precies
136 cm. In de bioscoop moet ze
ermee te leven èn te denken:
„Lach maar om dat 'kleintje
pils' of om die 'smurf'. Kun je
dat, dan is er niks aan de hand,
maar veel kleine vrouwen heb
ben daartoe de moed niet. Die
isoleren zich; komen niet meer
buiten en krijgen 'n levens
groot minderwaardigheids
complex".
„Vaak voel ik me gekwetst
en gegriefd door de neerbui
gende vriendelijkheid, de
schrik of de verlegenheid van
mensen. Dan denk ik: Nou ga
ik nóóit meer de stad in, maar
na 'n paar dagen is het weer
over. Dan grinnik je er zelf om
als je iemand gevraagd hebt of
ze even voor je bellen en je
krijgt dan ten antwoord: „Zo
kleine meid, mag jij wel bel
letje trekken van je moeder?".
Trudy: een klein, rond, ge
zellig dikkerlje van 43. Ze weeg
196 pond schoon aan de haak.
Geboren in een tijd, waarin
'wolken' van baby's nog 'in'
waren. Die wolk is ze altijd ge
bleven en dat heeft niets te ma
ken met smulpaperij of vraat
zucht. Ook al eet ze 3 dagen
niks, dan valt ze nog niet af.
Zélf heeft ze er geen problemen
mee, maar - zegt ze - „de omge
ving, hè? De betutteling en de
bemoeizucht. Onvoorstelbaar
zoveel goedbedoelde raadge
vingen ik elke dag krijg. Alles
en iedereen bemoeit zich met je
bewijzen dat ze al zestien is en
als ze met haar man (162 cm)
met vakantie gaat, kijken de
hotelportiers altijd zéér achter
dochtig. Wordt er bij haar ge
beld dan luidt de vraag stee
vast: „Mag ik je vader of moe
der even Carla: „Moet je ze
dan zien kijken als ik zeg: „Mo
ment, ik roep m'n man
even
Ogenschijnlijk lijkt Carla
zich met haar mini-postuur
verzoend te hebben, maar al
pratend blijkt dat allerminst
het geval. Ook al omdat ze da
gelijks aan haar minimale af
metingen herinnerd wordt.
„Zal ik effe helpen, kleintje.
Zó, ukkepuk, wat zal het
zijn Of in de bios: „Kinder
kaartje, zus En in 'n restau
rant: „Voor jou 'n glas limona
de, meid?".
Carla: „Het liefst stoppen ze
je weg in een kartonnen doos.
Mijn enige vrijheid is mijn
aangepaste auto. Voor de rest
ben ik gebonden. Ik kan niet bij
de deurbel, het liftknopje, het
aanrecht, de brievenbus, het
bagagerek of de trekautomaat.
Gelukkig heb ik Piet. Als die
me zoent, beurt-ie me gewoon
op. Hij tilt mij ook over mijn
teleurstellingen. Ik bezit 'n
massa diploma's, maar denk
maar niet dat je 'n baan krijgt.
Elke sollicitatie gaat goed tot je
moet komen kennismaken. Dan
heet het ineens: bang voor het
pensioenfonds, minder werk
kracht, meer ziekteverzuim,
dure voorzieningen, enz.".
„Altijd is mijn lengte de niet
genoemde reden voor afwij
zing. Ze kijken over je heen;
nemen je niet voor 100 procent
serieus en denken: klein van
stuk is óók klein van geest. Da's
verschrikkelijk Je voelt je ge
handicapt, terwijl je dat niet
bent. Dus moet je jezelf dwin
gen daarover heen te kijken;
ROBERT: „Als ze mij op
m'n veertiende hadden be
handeld, was er iets aan toe
doen geweest".
- FOTO'S DE LIMBURGER
en elke avond krijg je via de
STER-reclame ook nog eens te
zien en te horen hoe de ideale
vrouw er uit moet zien".
„Welke halva-produkten je
moet nemen om zo slank te zijn
als je dochter.Maar als die
nou niet helpen? Als je al van
'n glas water dik wordt, wat
dan? Ik pas in geen enkele bio
scoopstoel; ga dwars door ieder
hotelbed en kan geen confectie
dragen. Nergens vind je leuke
kleren voor dikkerds. En als ze
iets hebben, zijn het antieke
hobbezakken of kampeerten-
ten. Of ze maken misbruik van
je omvang door peperdure prij
zen te berekenen. Wil je er 'n
beetje vlot uitzien, dan moet je
het zelf maken óf laten maken
en dat is onbetaalbaarElke
dag herinnert je aan je ge
wicht. Ik kan geen badpak dra
gen; laat staan 'n bikini. Con
stant ben je bang in een draai
deur te blijven steken en als ik
ergens op visite ga, kijk ik di
rect of ze 'n bank hebben".
„Stel je voor dat je klem
komt te zitten in een stoel of
dat je met jouw gewicht erop
door de poten gaat. In de bus
schuifel ik zo snel mogelijk
naar de achterbank. Soms rijd
ik mee naar het eindpunt, want
je moet eens horen wat je alle
maal naar je hoofd krijgt, als
jij je met al je corpulentie door
'het gangpad wringt. Bij het ha
telijke af! Eet ik in 'n restau
rant een gebakje, dan heb ik
het gevoel dat de hele wereld
op m'n bordje kijkt. Ja, vrou
wen kwelt dit méér dan man
nen. Ze vragen zich voortdu
rend af of ze nog wel aantrek
kelijk zijn voor een partner.
Dat geeft je soms 'n minder
waardigheidsgevoel, maar dat
duurt bij mij nooit lang. Ik be
kijk de wereld van de vrolijke
kant. Mijn vrienden doen dat
ook. Die zien me als een gezel-
ligheidsdier, dat ze graag knuf
felen. Je krijgt enorm veel
warmte. Ja, soms voel ik me
net een teddybeer
Robert (29) is een vlasblonde,
boomlange kerel van 208 cm,
die op alles neerblikt en tegen
wie iedereen opkijkt. Geheid
wordt er gelachen als hij in zijn
volle lengte een kamer binnen
stapt. Na 15 jaar 'groeien' doet
hem dat nog steeds pijn. „Ik
kan nooit onopvallend anoniem
zijn. Je mag ook niet van het
rechte pad afwijken, want van
die 'lange' weten ze dat na 20
jaar nóg". Aan opmerkingen
als: „Hé Goliath, is het koud
boven is hij allang gewend.
Die doen hem niet zoveel meer.
Robert: „Je moet mij eens op
de wc zien zitten. Of de handen
wassen in dat benauwde hokje.
En je moet mij in een telefoon
cel zien staan. Onbeschrijfe
lijk Met vakantie neem ik 'n
tweepersoonskamer. Dan kan
ik diagonaal liggen. Baden ge
beurt bij mij in twee etappes.
In bioscopen en theaters smeek
ik om 'n hoekplaats. Kun je de
benen kwijt en belemmer je
anderen het uitzicht niet. En
dan je kleding. Voor grote
mensen is alles vijftig procent
duurder."
„Dat geldt ook voor 'n extra
zware fiets. Ik fiets veel, want
in de bus krijg ik nekkramp.
Voor m'n werk zit ik in een
aangepaste auto met de be
stuurdersstoel op de achter
bank. Anders kan ik niet uit de
voeten. Toch heeft lang-zijn
óók zijn voordelen. Bij het wit
ten van kamers heb ik geen
ladder nodig en sportclubs ver
dringen zich om je imponeren
de lengte. Maar mij lijkt het nu
j uist verrukkelij k in de menig
te onder te duiken zonder op te
vallen".
Is verslaafde crimineel of patient?
DOOR TON BOENDER
Het al langer bestaande idee
van de vrije verstrekking van
heroïne aan verslaafden staat
nu weer in de belangstelling
als mogelijk alternatief. En
als vrije verstreking niet mo
gelijk is dan zou gereguleerde
verstrekkig een mogelijkheid
kunnen zijn. Hoge politie
functionarissen verdringen
elkaar echter bij wijze van
spreken in de media om dat
plan af te keuren met kwalifi
caties die variëren van „een
goed bedoelde maar slecht
werkende oplossing" tot „vol
slagen krankzinnig".
Die weerzin van drugs-opsporings
ambtenaren tegen gratis heroïnever
strekking is begrijpelijk. Al jaren
vindt 'het buitenland' dat Nederland
een veel te slap beleid voert ten op
zichte van de handel in verdovende
middelen. Gratis heroïne zou een zui-
gingskracht op buitenlandse ver
slaafden uitoefenen, wat de relatie
met het buitenland niet. direct zou
verbeteren. Ook is een dergelijke
drugsvrijheid in strijd met het Enkel
voudig Verdrag van 1961 inzake ver
dovende middelen, door Nederland
mede ondertekend. Dit verdrag be
paalt onder meer dat alle handelin
gen betreffende verdovende middelen
beperkt moeten blijven tot genees
kundige en wetenschappelijke doel
einden.
Mét de commissarissen van de poli
tiekorpsen in Amsterdam, Rotterdam
en Den Haag, is het hoofd van de
Centrale Recherche Informatiedienst
J. van Straten tegenstander van gra
tis heroïneverstrekking, onder meer
om bovengenoemde redenen. „Bij
vrije verstrekking zouden drugs le
gaal verkrijgbaar moeten zijn, zoals
alcohol. Echter, zulk een verkrij baar
heid zou de oorzaken van de versla
ving niet wegnemen, net zo min als
dit bij alcohol geschiedt. Het zou zelfs
drempelverlagend kunnen werken
ten aanzien van de niet-gebruiker of
de beginnende gebruiker", zei Van
Straten onlangs in een inleiding tij
dens een in Valkenburg gehouden
studieconferentie van het Landelijk
Contact van Hoofdcommissarissen en
Commissarissen in Nederland.
De beheersing van de drugsproble
matiek steunt volgens hem niet alleen
op controle en tegengaan van het
aanbod, „maar evenzeer op controle
op en beperking van de vraag. Naar
mijn mening moet de gebruiker van
hard drugs niet gezien worden als een
crimineel maar als een patiënt, wat er
weer toe leidt dat het gebruik op zich
dan ook niet langer als een misdrijf in
onze wetgeving zou moeten worden
aangemerkt".
„Alcohol eist in de westerse wereld
een tol aan menselijk lijden, sociale
ontwrichting, ziekte en dood, die vele
malen groter is dan die van het heroï
negebruik", aldus Troef, tijdschrift
over mensen in ontwikkelingslanden.
De ontspoorde alcoholicus wordt ook
als patiënt aangemerkt, dus waarom
de maatschappelijk onaangepaste he
roïnegebruiker niet?
De hinder die 'de burger' van he-
roïneverslaafden ondervindt blijft in
de regel beperkt tot de gevolgen van
de acties die menig verslaafde onder
neemt om zijn dagelijkse dosis heroï
ne te kunnen financieren. Een andere
vorm van overlast ontstaat wanneer
groepen verslaafden zich op een be
paald punt in een stad concentreren,
zoals op de Zeedijk in Amsterdam of
in de Bredase Bosschstraat. Het be
treft hier dan degenen die, ook zonder
verslaafd te zijn, zogenoemd 'onaan
gepast gedrag' ten toon zouden kun
nen spreiden. Dit laatste is althans de
uitkomst van een vorig jaar gepubli
ceerd onderzoek van de Groningse
universiteit.
„Heroïnegebruikers waren voor
hun verslaving vrijwel altijd mensen,
die zich niet aan wilden passen aan
de algemeen aanvaarde maatschap
pelijke regels en daardoor in een sub
cultuur terecht kwamen", aldus de
onderzoekers.
Voor iemand met een goed inko
men zou het namelijk zeer wel moge
lijk zijn verslaafd te zijn zonder dat
dit nare gevolgen voor zijn omgeving
heeft. „Heroïne is alleen gevaarlijk
als het spul is versneden met Omo of
speksteenpoeder; alcohol is altijd ge
vaarlijk", schreef de onder het pseu
doniem Xanthias publicerende Am
sterdamse huisarts in zijn rubriek in
DE POLITIE doet een inval in een
„heroïnepand" in de Rotterdamse
Kruiskadebuurt. Links boven wor
den de arrestanten naar de politie
auto gebracht. - FOTO ANP
het weekblad Vrij Nederland. „Aan
heroïneverslaving gaat zelfs je lever
nog niet kapot". Ook hier dus eigen
lijk een pleidooi om niet met twee
maten te meten als het om drugsge
bruik gaat.
Of de verslaving nu koffie, whis
key, cocaïne of heroïne betreft doet
eigenlijk niet zoveel ter zake, als we
de verschillende overbekende voor
lichtingsbrochures over de verschil
lende geestverruimende of -vernau
wende middelen moeten geloven, het
is allemaal niet bevorderlijk voor de
gezondheid.
Het tijdschrift Troef over de ver
schillende drugs: „Drugsgebruik is zo
oud als de wereld. Alleen omdat he
roïne, opium en dergelijke stoffen be
trekkelijk 'nieuw' zijn heerst er nogal
wat angst ten aanzien van deze drugs.
Ze werden hier vroeger ook gebruikt;
door kunstenaars, musici, intellectue
len bijvoorbeeld. Maar niemand
maakte zich er druk over. Nieuw is
vooral dat dit drugsgebruik niet meer
valt binnen afspraken, regels en co
des. Het nieuwe en angstaanjagende
is dat duizenden jongeren zich nu met
drugs inlaten, zonder dat dit deel uit
maakt van ons algemeen aanvaarde
maatschappelijk gedrag zoals met
koffie wèl het geval is. Vervolging en
straf maken dat het gebruik nog meer
buiten de 'maatschappij' gaat plaats
vinden".
De argumenten van politiefunctio
narissen tegen gratis verstrekken
van drugs lijken zinnig. „Als alle ver
slaafden het gratis zouden krijgen,
betekent dat dat de handel zich gaat
richten op niet-verslaafden. Voor de
genen die net beginnen is het een
aansporing zo snel mogelijk verslaafd
te raken, want dan krijgen ze het im
mers voor niks. Het is net als tijdens
lunchtijd met gratis patat voor een
grote scholengemeenschap gaan
staan", aldus de Rotterdamse hoofd
inspecteur Van Klinken.
In dit verband doet CRI-hoofd Van
Straten aanbevelingen om iets te
doen aan het drugsprobleem. Naast
de eerder vermelde controle op en be
perking van de vraag ziet hij veel nut
in het adequaat bestrijden van de il
legale drugshandel. Dit door onder
meer een intensievere internationale
samenwerking, eenheid van beleid in
de landelijke aanpak, handelaren in
finacieel opzicht doeltreffend aan
pakken, zodat bijvoorbeeld ook hun
onroerend en roerend goed in beslag
kan worden genomen, en de Neder
landse ontwikkelingshulp moet de
productielanden van drugs helpen in
politieel-technische zin.
Troef daarover: „Wij betalen forse
prijzen voor al deze (verdovende)
middelen. Vooral voor de illegale,
want daarop wordt door internatio
nale misdaadsyndicaten en snelle
jongens enorm verdiend. Miljarden.
De Derde Wereld ziet er weinig van
terug. De gewone mensen in die lan
den, de plukkers, planters, wieders en
sjouwers verdienen vrijwel niets. Wel
wordt hen gevraagd te stoppen met
hun kwalijke praktijken en iets an
ders te verbouwen. Dat gebeurt vaak
op verzoek van een westers land, dat
binnen de eigen landsgrenzen grote
problemen heeft met verslaafden. Het
probleem wordt dus geëxporteerd".
Commissaris G. Toorenaar van
Amsterdam ziet naast de aanbevelin
gen van Van Straten van de CRI veel
nut in voorlichting aan het publiek.
Hij is jarenlang voorzitter geweest
van landelijke drugscommissies, die
daar voorstellen over hebben gedaan.
„Maar ik denk dat al die voorstellen
bij het ministerie nog in laden liggen.
Nederland doet helemaal niets aan
voorlichting", zei hij in een interview
met De Tijd.
„De meeste ouders weten niet niet
eens hoe drugs er uit zien. Hoe kun
nen ze hun kinderen dan controleren.
Er zijn nooit televisiespotjes of ten
toonstellingen geweest, we hebben
geen boekjes, niets. Terwijl voorlich
ting heel belangrijk is. Maar hele
maal utroeien doe je het nooit, vrees
ik. Ik denk wel eens dat het verdomd
goed zou helpen als je een paar dea
lers zou doodschieten".
