Weer invoeren of niet
Pootaardappelen
dorstige paarden
en het kabinet
Bevrijde gegijzelden
in Soedan ondernamen
ontsnappings-poging
Dreigende ruzie in
Britse kabinet
over besparingen
Aaiivarin
communi
met Sovj
EN DE GROTE
FAO: 600.00
HET EURO COUNTR
EN BELEEF DE EFTE1
DE PYTHON, DE GO
VERLICH
DONDERDAG 14 JUL11983
ACHTERGROND
pagina
Twee Lagerhuisleden
willen beulswerk
desnoods zelf doen
Aarzeling
Uitbannen?
Gevoelen
Standaard
Ethiek
Verzet
Hindernis
nr>NPERDAG14 JULI
h
I
A.s. vrijdag- en zaterdac
een spektakel
Met als topattraktie
titelsong van
Verder: Wendell Adk
Western Union - Ginnette
John Brack - Le<
Muckhill Grabblers -
en Steneker - Sandra van
Met tv-
Kaarten a f 12,50 zijn v<
de Efteling. Tel.
DEEFTEUNt
T11
DOODSTRAF:
Door Jan van de Ven
DOODSTRAF, weer invoe
ren of toch maar niet? In
Engeland is de premier een
voorstandster van herinvoe
ring. Een onderzoek in ons
land geeft een opvallende
uitslag: de helft van de on
dervraagden is voor de
doodstraf.
Opleving van het onder
werp in het Verenigd Ko
ninkrijk en de procentueel
toegenomen aanvaarding
van de doodstraf in eigen
land hebben vooralsnog niet
tot gevolg, dat wetten wor
den gewijzigd en doodvon
nissen worden uitgesproken.
Mogelijk is het wel.
Zolang de mens bestaat,
heeft hij het gewoon gevon
den dat bij rechterlijk von
nis een eind aan levens werd
gemaakt. Pas de laatste ja
ren wordt bij die vanzelf
sprekendheid een vraagte
ken gezet. In Amerika gaan
terdoodveroordeelden niet
automatisch meer naar gas
kamer of elektrische stoel.
Engeland maakte een eind
aan ophanging. Frankrijk
laat de guillotine onge
bruikt.
De aarzeling om in te grijpen
in levens spreekt ook uit in
ternationale overeenkom
sten van de laatste tijd. Het
internationale verdrag inza
ke burgerrechten en politie
ke rechten, openstaand voor
alle staten in de wereld,
geeft elk mens 'een inherent
recht op het leven'.
Toch erkennen verdrags
partijen de mogelijkheid
daarop in te grijpen: in lan
den waar de doodstraf niet is
afgeschaft mag een dood
vonnis slechts voor de ergste
misdrijven worden uitge
sproken, mits de veroordeel
den ouder zijn dan achttien
jaar en niet in verwachting
zijn. Een terdoodveroordeel-
de heeft in elk geval recht op
gratie of verzachting van het
vonnis.
Voor een wereldgemeen
schap, die het doodvonnis
nog lang niet overal heeft
uitgebannen, is voorgaande
tekst zeer vooruitstrevend.
Zij stelt het recht op leven
centraal en beperkt het
beeindigen daarvan voor
landen, waarin de beul nog
werk heeft.
De tekst laat zich ook anders
lezen: om een doodvonnis te
kunnen uitspreken zal de
rechter van een land eerst
van de wetgever een wet
moeten krijgen die dat mo
gelijk maakt. Staat er een
wetgever op, die een derge
lijke wet invoert dan behoeft
de rechter echter niet per se
tot uitspreken van een dood
vonnis over te gaan.
Helemaal uitbannen van
doodstraf zal de wereldge
meenschap vooralsnog niet,
want na de naoorlogse Neu-
renberg-tribunalen bijvoor
beeld is het uitspreken van
doodstraf in zaken van 'mis
drijven tegen de mensheid'
erkend. In klein (nationaal)
verband zouden de 'ergste
misdrijven' binnen lands
grenzen in de schaduw van
de Neurenbergse omschrij
ving zijn te brengen.
Ook in Europa zijn staten,
die zijn aangesloten bij de
Raad van Europa, van me
ning dat doodstraf mag wor
den uitgesproken. Deze me
ning is neergelegd in het
'verdrag tot bescherming
van de rechten van de mens
en de fundamentele vrijhe
den'. Daarin is eveneens
ieders recht op leven gega
randeerd, met als uitzonde
ring 'een vonnis dat is uitge
sproken door een rechtbank
wegens een misdrijf, waarop
de wet de doodstraf heeft ge
steld'.
Het mag verbazing wekken,
dat Europese staten tot een
onderling verdrag kwamen
en tevens deelnemers zijn
aan verdragen van de Vere
nigde Naties, zoals dat over
burgerrechten en politieke
rechten. Vreemd is het niet.
De verdragsteksten zeg
gen iets over een algemeen
gevoelen. Zij vormen een bo
dem in een toegestaan doen
en laten van mensen. Het al
gemeen gevoelen tijdens het
ontstaan van de teksten is
echter een momentopname.
Gevoel ontwikkelt zich. Zo
hebben de ministers van
Justitie uit de Raad van
Europa tijdens een conferen
tie in 1978 te Kopenhagen ge
sproken over totale afschaf
fing van de doodstraf. Zij
deden dat op initiatief van
hun Oostenrijkse collega, die
daarmee aangaf dat de tekst
uit de jaren vijftig niet meer
Electrische stoel
Guillotine
aansloot op de ideeën van
het moment.
De internationale rechts
gemeenschap tracht op pun
ten zeer consequent te zijn.
Zo leeft bijvoorbeeld het uit
gangspunt, dat elk nieuw
verdrag op het terrein van
de mensenrechten bestaande
rechten nooit kan inperken,
maar uitsluitend kan bijdra
gen tot uitbreiding van de
rechten. Uit het oorlogs
recht, maar zeker ook toe
pasbaar als regel van alge
meen recht, stamt de regel
van een 'minimum stan
daard van menselijkheid in
de kring van de beschaafde
naties onder alle omstandig
heden in acht dient te wor
den genomen'.
In geval van invoering van
doodstraf zal op grond van
geschreven en ongeschreven
recht een staat zich geremd
behoren te voelen, omdat het
onder een eigen minimum
standaard van menselijk
heid wenst te gaan. En het
gaat in - zo kan het althans
worden gelezen - tegen de
tekst van het verdrag inzake
burger- en politieke rechten,
dat doodstraf restrictief
voorbehoudt aan landen, die
de straf nog niet hebben af
geschaft.
Een land dat de doodstraf
- FOTO'S ARCHIEF DE STEM
wenst in te voeren of her in
te voeren zal zich formeel
niets van bovenstaande tek
sten hoeven aan te trekken
als het de verdragen niet
heeft geratificeerd. De mees
te 'beschaafde naties' hebben
dat overigens wel, maar de
vraag rijst welk land be
zwaar zou maken als Enge
land bijvoorbeeld tot herin
voering wenst over te gaan.
Het protest komt waar
schijnlijk niet van een 'be
schaafde natie'. Deze zal zich
niet geroepen voelen zich in
een openbaar proces te men
gen in de binnenlandse aan
gelegenheden van een ander,
waardoor een formele af
wikkeling niet veel kans
maakt. Tot dusver past de
veronderstelling, dat herin
voeren van de doodstraf tot
de mogelijkheden behoort.
Naties kijken bij
het willen invoeren van be
paalde ideeën echter niet al
leen naar verdragsteksten.
Zij wensen eveneens reke
ning te houden, als dat zo
uitkomt, met ongeschreven
regels van volkenrecht en
met wat daaraan ten grond
slag ligt: de ethiek. Daartoe
behoort het handhaven van
de 'minimum standaard van
menselijkheid'.
Stel, dat er een appèl op de
minimum standaard wordt
gedaan. Dat beroep kan ko
men van bevriende naties in
het niet openbare en dus on
grijpbare diplomatieke ver
keer. Het kan komen van de
publieke opinie, of van de
rechtswetenschap, die beide
een ontwikkeling hebben
doorgemaakt tot ver voorbij
de Kopenhaagse conferentie
van 1978. Wat toen als moge
lijk veranderende ethiek
werd opgeworpen heeft nu
wat meer profiel gekregen.
Tot de beschaving van nu
hoort de opvatting, dat de
mens - en dus ook de rechter
- onvolmaakt is. Wie met
stelligheid iets durft te pone
ren en zichzelf daarmee be-
voegt acht tot het uiten van
een eindoordeel, zal het
stempel van hoogmoedige
niet gemakkelijk kunnen
ontlopen. Zolang er geen le
vens mee gemoeid zijn en
herstel mogelijk is behoeft
de schade niet groot te zijn.
Na volvoeren van een
doodvonnis herkrijgt een do
de echter niet meer het leven
als zijn onschuld later komt
vast te staan. Op dit moment
lopen er in Engeland ten
minste zes mensen rond, die
hun leven danken aan het
twintig jaar geleden af
schaffen van de doodstraf en
die nu levende getuigen zijn
van rechterlijke onvolmaak
theden.
Rechtsgeldig uitspreken van
de doodstraf heeft namelijk
een snel gevolg. Om de ver
oordeelde niet onnodig lang
op zijn lot te laten wachten
volgt al spoedig uitvoering
van het vonnis. Ook een
vorm van humaniteit, maar
de veroordeelde krijgt niet
de kans aan revisie van het
vonnis te werken. Een proces
dat jaren kan duren.
Rechters, rechtsweten
schappers en zij die in Enge
land met uitvoering van
vonnissen te maken hebben
getuigen op dit moment - de
Engelse kranten staan er bol
van - van wat op dit moment
als beschaafd geldt. Zij zijn
onomwonden tegen herin
voering van de doodstraf.
Het kost wat moeite om de
lijn van de beschaving te
volgen, maar het aan de orde
stellen van het onderwerp in
Kopenhagen is een signaal
en het uitblijven of afschaf
fen van doodstraf in Enge
land, Frankrijk, Verenigde
Staten zijn ook niet mis te
Van onze redactie
buitenland
LONDEN - Twee Britse
parlementsleden van de
Conservatieve partij
van premier Thatcher
hebben aangeboden
persoonlijk als beul te
willen optreden.
Ze willen dat alleen
als - na een eventuele
herinvoering van de
doodstraf in Groot-
Brittannië - niemand
bereid zou zijn het
beulswerk op zich te ne
men.
De eventuele herin
voering van de dood
straf (alleen voor zware
criminelen) stuit bin
nen- en buitenlands op
groot verzet. Rechters,
gevangenisdirecteuren
en openbare aanklagers
hebben al laten weten
zeer grote bedenkingen
te hebben tegen herin
voering. De voorzitter
van het Europese Par
lement, de Nederlander
Dankert, heeft in een
brief aan Thatcher het
plan „verschrikkelijk"
genoemd. Hij waar
schuwde er tevens voor
dat het aannemen van
de wet het Engelse
prestige op juridisch en
internationaal gebied
schade zal berokkenen.
vatten signalen. Zij volgen
op de aarzelende tekst van
het VN-verdrag over bur
ger- en politieke rechten. De
internationale rechtswereld
heeft een verdiepte ethiek
gekregen.
De westerse beschaving kan
bovendien prat gaan op een
christelijke ondergrond. Mo
gelij k draagt deze er ook toe
bij, voorbeelden van het te
gendeel uit verleden zijn nu
niet relevant, dat het 'collec
tieve bewustzijn' op dit mo
ment minder behoefte eraan
heeft om eigenhandig levens
te beeindigen. Christelijke
beginselen maken echter
deel uit van de ethiek, de
aanzet tot wetgeving of ver
anderende rechtsopvatting,
zodat deze niet afzonderlijk
behoeven te worden opge
voerd.
Zeker is, dat het opnieuw
invoeren van de doodstraf in
Engeland gepaard gaat met
het nemen van een hoge
-hierboven geschetste- hin
dernis, die zelfs voor een
kordate premier te hoog kan
blijken. De drempel zal in
ieder geval voorkomen, dat
het onderwerp in Nederland
snel aan de orde komt. Zelfs
als vijftig procent voor her
invoering blijkt te zijn.
Door Louis van de Geijn
DE econoom Lubbers fronst
zijn wenkbrauwen. Zijn
handboeken kloppen niet
meer. Stond daar niet dat
een impuls van de overheid
de economie kon oppeppen?
En nu komen economische
adviseurs de regering ver
tellen dat zo'n injectie juist
averechts werkt. Verlicht de
lasten voor het bedrijfsleven
met 2 miljard en je ziet er
maar I of 1,5 miljard van
terug, is hun rekensom.
Het kabinet meende dat
via de aloude multiplier (een
vermenigvuldigingsfactor)
een impuls van ƒ2 miljard
zichzelf zou versterken tot
een economische groei van
ƒ2,5 miljard.
Die vlieger, hebben de
economische deskundigen de
regering voorgehouden, gaat
niet meer op. De bedrijven
staan er zo slecht voor dat ze
eerder meer gaan reserveren
dan investeren als ze minder
premies en belastingen krij
gen te betalen. En bovendien
heeft een ondernemer toch al
niet zo'n trek in nieuwe
avonturen als hij twijfelt
aan het rendement van zijn
investering.
Dat is het lek dat haast el
ke economische injectie par
ten speelt. Het effect is af
hankelijk van het gedrag
van consumenten en onder-
nemers die al dan niet extra
gaan besteden of investeren.
Je kunt, zegt een staande
uitdrukking onder econo
men, immers het paard wel
met de teugel naar de drink
bak leiden, maar je kunt het
dier niet dwingen te drinken.
Ondernemers kijken bij
investeringsplannen naar te
verwachten afzet en rende
ment. Naarmate de aansla
gen op de koopkracht hefti
ger worden, rijst de twijfel.
Maar belangrijker nog lijkt
het dat de meeste bedrijven
tot aan hun nek in de schuld
steken. Gemiddeld is het
vreemd vermogen (voorna
melijk bankleningen) vier
keer zo groot als het eigen
vermogen (aandelenkapi
taal, reserves). Die fraaie
multiplier-theorie werkt dus
niet zo best in de praktijk
van 1983.
Moet die lastenverlichting
'dus' niet doorgaan? De on
dernemersorganisaties heb
ben zich vanzelfsprekend
gehaast om die gedachte
de kiem uit te roeien.
duurt even voordat p™
aardappelen zijn uitgegrw
tot een nieuwe oogst, jjj,,
het is zeer kortzichtig om j,
krappe tijden dan maar a
pootaardappelen op te eten-
probeert het NCW, de oW
nisatie van christelijk
werkgevers.
Ook het VNO (Verbond
van Nederlandse Onderin
mingen) betoogt dat het eco-
nomische effect pas op ]aj.
gere termijn zichtbaar fej
worden. Dat mag geen red/'
zijn om de lastenverlichtii
te schrappen. Eerder zou 4
overheid er een schepje t».
venop moeten doen als mei
sneller resultaat wil, mee»
het VNO hoopvol.
Vraag is natuurlijk of
kabinet-Lubbers genoeg ge.
duld kan opbrengen om 0;
de nieuwe aardappeloogst te
wachten. Politici hebben r»
eenmaal niet zo veel tijd als
economen.
Door onze redactie buitenland
KHARTOUM - De vijf ont
wikkelingswerkers, onder
wie de Nederlander Wim
Noort, die eind vorige week
na meer dan een week ge
vangenschap door het Soe-
danese leger bevrijd werden
uit de handen van het Zuid-
soedanese Bevrijdingsfront,
blijken kort voor hun be
vrijding ontsnapt te zijn,
maar door het Front op
nieuw te zijn gegijzeld.
Hun ontsnappings-poging
kwam hen te staan op een
aframmeling, maar niette
min zagen de gegijzelden er
gisteren in de Soedanese
hoofdstad Khartoum, waar
ze de pers te woord stonden,
na hun angstige avontuur
gezond uit.
Ze ondernamen hun ont
snappings-poging, toen zij
zich ervan bewust werden
dat het Soedanese leger zou
ingrijpen om hen te bevrij
den. De vijf gegijzelden - een
Canadees, twee Amerika
nen, Wim Noort en een
Westduitser - zouden gedood
worden als niet voldaan zou
worden aan de eisen van het
bevrijdingsfront, een losgeld
van anderhalve ton, kleding
en schoeisel, alsmede zend
tijd op radiozenders om de
zaak van het bevrijdings
front te bepleiten.
De Amerikaanse missio
naris John Haspels, een van
de gegijzelden, vertelde dat
de ze twee dagen voor de be
vrijdingsactie slaappillen
hadden gedaan in het eten
van hun bewakers. Om ne
gen uur 's avonds konden zij
daardoor ontsnappen, echter
zonder iets mee te nemen. Op
korte afstand van de plaats
van de gijzeling wachtten ze
in de rotsen de komst van
het Soedanese leger af. In de
ochtend kwam echter niet
het leger, maar wel het be
vrijdingsfront, dat de gijze
laars terugbracht.
„Ze waren kwaad en be
dreigden ons met de dood.
Bovendien kregen we ieder
vier tot vijf zweepslagen op
het hoofd of op de rug", al
dus Haspels, die enkele
striemen over zijn hoofd
had.
De andere Amerikaan ou
der de gegijzelden, Ron Pon-
tier, had schrammen aan
zijn handen. De andere
gijzelden zagen er echter on
gedeerd uit. Vóór hun ont
snappings-poging werdenè
vijf goed behandeld, aldus
Haspels. Daarna werden»
opgesloten in een kleine hul.
De opstandelingen render,
in paniek weg toen het Soe
danese leger arriveerde. Df
vijf gegijzelden renden met
hen mee en vluchtten ander
maal naar de rotsen om pas
te voorschijn te komen toen
de kust veilig was.
Bij de actie om de f
zelden te bevrijden kwamei
volgens het opperbevel
het Soedanese leger achttien
opstandelingen om en i
ten er twee gewond. Aan de
zijde van het leger sneuvelt
een man en raakten er even
eens twee gewond.
De vijf gegijzzelden werk
ten in het Boma-natuum-
servaat in Zuid-Soedan voor
westerse hulporganisatia
Ze willen hun werk da»
voortzetten.
Van ome
redactie buitenland
PEN HAAG - Reclame voor
het halen van een Europees
acupunctuurdiploma aan de
•European University of
Traditional Chinese Medici
ne' in het Belgische Morsel
mjst iedere grond en is be-
driegelijk.
pit zegt de Europese
Door Roger Simons
IN DE nieuwe Britse rege
ring Thatcher, die nog maar
een maand oud is, dreigt al
een hooglopende ruzie te
ontstaan tussen minister van
Financiën Nigel Lawson en
zijn ambtgenoten van ande
re belangrijke departemen
ten. Afgelopen weekeinde
zijn zij aan de weet geko
men, dat Lawson van plan is
de openbare uitgaven, bere
kend voor 1984-85, gevoelig
te verlagen. De nieuwe cij
fers zullen in de herfst be
kend worden gemaakt.
Lawson is op Financiën de
opvolger van Sir Geoffrey
Howe, die door premier
Thatcher tot minister van
Buitenlandse Zaken be
noemd werd. Afgelopen
week kondigde Lawson on
verwacht aan, dat de open
bare uitgaven met 500 mil
joen pond extra in de schat
kist hoopt te kunnen bren
gen door bepaalde onderde
len van sommige genationa
liseerde bedrijven te verko
pen.
Lawsons drastische bezui
nigingsmaatregel was nodig,
zei hij, omdat de openbare
uitgaven de grens over
schreden hadden, die zijn
voorganger Howe getrokken
had. Als de Britse overheid
teveel uitgeeft, moeten de
belastingen weer verhoogd
worden. Extra leningen zou
den een nieuwe forse stij
ging van de rentevoet ver
oorzaken en teveel buiten
lands geld naar Londen lok
ken.
De City, die vol financiële
experts zit, vond het plotse
bezuinigingsprogramma van
minister Lawson evenwel
verre van toereikend. „Als
de regering wil verhoeden,
dat de rentes opnieuw om
hoog gaan, moet ze haar
snoeimes veel krachtiger ge
bruiken", aldus verklaarden
deskundigen. Terwijl de
Britse aandelen zakten, bleef
tot groot chagrijn van alle
exporteurs de waarde van
het pond sterling aan de zeer
hoge kant.
Lawsons collega's zijn
boos, omdat hij zijn bezuini
gingen afgekondigd heeft
zonder dat hij hen vooraf op
de hoogte had gebracht. Met
uitdrukkelijke toestemming
van premier Thatcher ne
geerde hij alle andere minis
ters, zo gezegd om te voorko
men dat zij vroegtijdig iets
zouden verklappen aan de
media of aan de City.
Vooral minister Heseltine
van Defensie sloeg een be
spottelijk figuur: De dag na
dat hij officieel onthuld had
hoeveel zijn departement in
de komende twaalf maanden
ging uitgeven, hoorde hij dat
Defensie het met 240 miljoen
pond minder moest doen.
Volksgezondheid krijgt 140
miljoen pond minder; Werk
verschaffing 25,3 miljoen
pond; Onderwijs 36 miljoen
pond en Verkeer 16 miljoen
pond.
Het gerucht dat Lawson in
de herfst een nieuwe bezui
niging van misschien twee
milj ard pond zal afkondigen
heeft nu tot gevolg, dat de
boze Defensie-minister He
seltine en diens eveneens
'zwaar beproefde' collega's
geschikte middelen zoeken
om de minister van Finan
ciën te dwarsbomen. Er
wordt gesproken van een
mogelijke 'samenzwering'
tussen de leidende 'wets' van
Peter Walker van Energie en
James Prior van Noord-Ier-
land, die door premier That
cher als zwakkelingen be
schouwd worden omdat zij
in het verleden al verzet
aantekenden tegen massale
besparingen.
Ook minister van Volks
gezondheid Norman Fowler
zou zich kunnen aansluiten
bij de anti-Lawsonbewe-
ging. Fowler bevindt zich in
een lastig parket omdat de
regering Thatcher nog geen
maand na haar verkiezings
campagne, waarin zij stellig
beloofden de uitgaven voor
Volksgezondheid onaange
roerd te laten, beslist heeft
de begroting van dit depar
tement met 140 miljoen pond
te verminderen. De Britse
dokters zijn vreselijk boos;
bonden van het ziekenhuis
personeel dreigen met acties.
In het kamp van de con
servatieve 'zwakkelingen'
doen zich dan ook steeds
meer tekenen van onrust
voor, naarmate de geruchten
over de zware toekomstige
bezuinigingsmaatregelen
van minister Lawson toene
men. In opdracht van pre
mier Thatcher moet hij
drastische besparingen
doorvoeren om de inflatie zo
laag mogelijk te houden.
Dergelijke beslissingen lei
den onvermijdbaar tot toe
nemende werkloosheid. De
conservatieve 'wets' verlan
gen, dat premier Thatcher
meer aandacht zou besteden
aan het feit, dat er bijna vier
Thatcher
miljoen werklozen zijn dan
aan de strijd tegen de infla
tie. De werkloosheid gaat
nog steeds in stijgende lijn.
In verband met dit alles is
het toch bijzonder merk
waardig, dat geen enkele
Britse politicus het aandurft
de regering Thatcher er op te
wijzen, dat zij minstens een
miljard pond sterling zou
kunnen bezuinigen door
haar nutteloze Falkland ko
lonie te ontruimen. De 1800
vaste bewoners van deze
eilanden, die vóór het gewa
pende conflict met Argenti
nië bijna volledig verwaar
loosd werden, kosten Londen
momenteel een fortuin.
Om het internationale
imago van Groot-Brittannië
hoog te houden, wordt in
verhouding voor hen veel
meer uitgegeven dan voor
om het even welke inwoner
van Engeland, Schotland,
Wales of Noord-Ierland. Het
landurige uitblijven van bit
tere protesten naar aanlei
ding van Thatchers extrava
gante beleid inzake de Falk-
land-eilanden, bewijst in de
eerste plaats dat de rege-
ringspropaganda doorge
drongen is en in de tweede
00
plaats, dat zelfs de infê®'
gentse Britten die de
vang van de opente"
dwaasheid wel besef®-
niets durven zeggen a
vrees van door hun eig®
landgenoten voor slechte pa
triotten uitgescholden
worden.
Terwijl de ruzie over
noodzaak en de wijsheid^
drastische besparingen W"
neemt, wordt het
rend moeilijker om te
terhalen of de Britse e<
mie eindelijk serieus
stellende is. De City
nog steeds voorzichtig, i
de economen van de
Business School voorsi
een voortzetting van
wat zi]
noemen „de huidige verheti'
ring."
Volgens een LBS-on"
zoek zullen vanaf dit jaar
in 1987 de Britse proauK
en omzet jaarlijks toei
met 2,5%. Of deze ga"6 u
zaken de handelsbalans
Groot-Brittannië weer
tief zal maken, blijft ec
een open vraag, want
het eerst sedert meer
honderd jaar voert hej
genwoordig meer ê06
in dan het zelf exporteert
Voe
ma s
naa
ROME - De Voedsel- en L
er nog 600.000 ton graan n
Afrika.
w
Uit een eerste rapport
jat de VN-instelling
Van onze corres
'ARIJS - De leider van de Franse c
>es Marchais heeft het Sovjet-pers
ekst van een verslag over zijn onde
pov te corrigeren.
Tass had gezegd dat Mar-
hais in zijn gesprek met An-
lopov de Verenigde Staten
•eroordeeld had wegens het
pstellen van raketten in
Vest-Europa.
Het feit dat een Westerse
ommunistische delegatie een
ïee'uitvaardigt aangaande
jerichtgeving van een officieel
lovjet-orgaan behoort tot de
eer grote zeldzaamheden.
Tass had verklaard dat de
pvatting van de internatio-
iale situatie van de Franse
ommunisten praktisch over-
wkwam met de analyse van
le Russische communistische
lartij. Marchais zou volgens
'ass verklaard hebben: „Het
oornaamste gevaar bestaat
n de opzet van de Amerikaan
se imperialisten in Europa
wn nieuwe raketten op te
tellen".
De Franse delegatie in Mos-
rou raakte verbolgen over de-
ie interpretatie en enkele uren
ater annuleerde Tass het be-
'icht en kondigde aan dat in
me
„da
ven
de c
imp
nier
Mai
een
den
gen
.hij
