lOOt b.v.
Johan van de Velde
Peter Winnen
IS AL NIET DOET
VAKANTIEBOEK
DIJK C.V.
op "n kans
Snelle
erkenning
door toeval
Wachten
ssens
33 AXEL
EL. 01155-1482
Verse zeevis
Zeeuwse mosselen
Verse paling
Koude visschotels
loosterzande
1836
akmart
2EEUWSVLAAMSE KOERIER VAN DINSDAG 28 JUN11983
Steven Rooks
Theo de Rooy
Jt
VISHANDEL.
Het groot Vakantie-
Weekendboek maakt
flink wat bij de
mensen los.
Begrijpelijk. Het is
een dikke pil van
320 pagina's,
waarin meer dan 60
fotogenieke trips,
inclusief honderden
tpings, restaurants en hotels.
Lelwaarde f 30,- (en de rest). Bij
Iresto Print fotovakman voor
p één vol filmpje,
prmaal mens maakt nu meteen z'n
vol en gaat ermee (wie het eerst
naar de Presto Print
kman om dat unieke boek in z'n
[krijgen. En wie nog geen filmpje
Jt, maar wel alvast van dit aanbod
leren betaalt
pt bij het boek
Ikkel- en af-
|n van f 6,-. H*eStO VTIIlt
liet meer dan f28.495-.
ran maar liefst f1.823,-!
rkt Maak dus snel 'n proefrit
iff24.795-
Aflevenngskosten f400,-.
«houden. Elke Peugeot- en Talbot
garantie op de carrosserie tegen door-
ij informeren u graag over de voor
ns naar onze gunstige finanöerings- of
TERNEUZEN
«ÜBiiT-"8"
SPAUBEEK Voor Theo de
00V vormt de Tour de France
eigenlijk de eerste kans om
Jch bij het 'grote publiek' in
08 kijker te rijden.
Een domme valpartij in
Belgisch criterium had
namelijk tot gevolg dat zijn
sleutelbeen knakte en dat
Jeld hem langer dan ver-
wacht buiten 'competitie'.
°ch maakt de in het Lim-
urgse Spaubeek wonende
«Rooy zich geen zorgen. In
auphiné Libéré trad hij
"an Weliswaar niet op de
Mrgrond, de broodnodige
ometers heeft hij wel in
benen.
De R°oy> vorig jaar voor
Sonne winnaar van de
van Duitsland en ze-
8 vierend in de 'koninginne-
van de ronde van Zwit-
j ™d (voor Saronni) voelt
zich bij Post goed kan
de '?e'en- Niet dat hij al
Positie inneemt van een
ew? ween Van de Velde of
e!n "innen, maar hij heeft
wertuiging, dat als zich
mogelijkheid voordoet,
Lshoï"kans maSgaan- „Dat
p "f sterkste punt van de
worn? eg' Bi1 anderen
onuflyaak op één kaart ge-
dra doet dat nooit. Zo-
riiv!en renner in een kans-
WhP°Sltie zit- wordt hij
au. ®rmd. Wie het ook is",
HEAr?ain het bezit van een
Rooy Pl°ma zijnde Theo
HEERHOGUWAARD - Het le
ven hangt soms van toevallig
heden aan elkaar.
Op vrijdag 25 juni 1982
stapt Steven Rooks, dan 21,
na een lichte valpartij, af in
de laatste etappe Bern-Zü-
rich in de ronde van Zwit
serland. Al gauw vermoeden
zijn ploegmakkers in de Ra-
leigploeg dat de debutant de
koers heeft verlaten om zich
te sparen voor het nationaal
wegkampioenschap, dat
twee dagen later in Geulle
wordt verreden. Die daad
zet kwaad bloed.
Op zondag 27 juni 1982
rijdt Gerrie Knetemann, een
van de kopmannen van Ra
leigh in het nationaal kam
pioenschap, een lekke band.
Hij kijkt om en roept op Ste
ven Rooks, om zijn wiel af te
staan. Rooks doet net of hij
Knetemann niet ziet en rijdt
door. Hij bezegelt daarmee
zijn afscheid van de Neder
landse formatie, ondanks
zijn 8e plaats in de ronde
van Duitsland en de 10e in
de ronde van Catalonië. Wie
immers bij Post de eenheid
in de ploeg schaadt, krijgt
geen contract meer.
Op 2 februari 1983 onder
handelt Steven Rooks met
de Franse SEM-ploeg over
een contract. Burggraaf
Jean de Gribaldy, manager
van de ploeg, is niet van
plan hem een stuiver te be
talen en wil hem alleen heb
ben, als Rooks er voor zorgt
dat hij in Nederland een
sponsor heeft. Ploegleider
Piet Hoekstra van de ama
teurequipe Batavus, belooft
het budget voor zijn ama-
teurploeg te verminderen en
het restant aan Rooks te ge
ven. Siem de Groot uit Alk
maar, vriend van Rooks,
vindt een boekhandel in
Amsterdam, Univers, bereid
om als co-sponsor op te tre
den. Rooks, die de wanhoop
nabij was, kan wielrenner
blijven. Hij moet wel zijn
auto verkopen, neemt een
treinkaartje naar Frankrijk
en meldt zich voor een fiets,
broek en trui, bij de adelijke
De Gribaldy. Rooks wordt
wéér knecht, ditmaal van de
Ier Sean Kelly.
Op zondag 20 februari
1983 rijdt Rooks iedereen
(als laatste Joop Zoetemelk)
uit het wiel op de Mont Fa-
ron en wordt leider in de
ronde van de Middellandse
Zee.
Op 26 maart maakt Ste
ven Rooks in zijn onerva
renheid een fout, hij rijdt
het Internationale Lentecri
terium in Frankrijk zonder
zooltjes in zijn schoenen en
haalt in het natte en koude
weer zijn voetzolen open, 14
dagen kan hij geen wedstrij -
den rijden, hij moet noodge
dwongen rusten en spaart
daarmee energie.
Op woensdag 30 maart
neemt het lot voor Rooks een
gunstige wending. Zijn kop
man Kelly komt in de Midi
Pyreneés zwaar ten val,
breekt duim en sleutelbeen.
De SEM-ploeg is „onthoofd"
waardoor Rooks eindelij k
kan doen wat hij al die tijd
al zo graag wil, helemaal
zijn eigen kans gaan.
Maandag 11 april, het be
gin van de week vooraf
gaande aan Luik-Bastena
ken-Luik, besluit Rooks op
Spartaanse wijze te gaan
trainen, 's Morgens rijdt hij
100 kilometer en 's middags
start hij in Alkmaar achter
de Ford van Siem de Groot,
voor een snelheidstraining
naar Den Helder en terug.
De Groot meldt: „Ik reed
vaak harder dan tachtig ki
lometer, dan keek ik in mijn
spiegel en zag dat hij ge
makkelijk volgde".
Zondag 17 april '83 begint
Steven Rooks, nog geen jaar
beroepsrenner, op 20 kilo
meter voor de finish, met de
gehele wereldtop achter zich
aan, een indrukwekkende
solo, die in deze aprilmaand
voor de vierde keer een Ne
derlander in een klassieker
op het podium brengt, am
per 9 seconden later eindigt
wereldkampioen Saronni.
Vrijdag 1 juli. Steven
Rooks begint aan de proloog
van de Tour de France in
Fontenay sous Bois. Niet als
naamloze, maar als erkend
renner.
7
Johan van de Velde„Nu Hinault niet meerijdt
wordt er eigen initiatief verlangd"
Het podium is haalbaar"
Nu meer eigen
initiatief
Theo de Rooy
zoen gemist. Nu maak ik me
er niet zo druk om. Met Ro-
mandië, de Dauphiné en
Zwitserland heb ik een goe
de voorbereiding gehad.
Overigens vind ik een lange
onderbreking in het voorsei
zoen verre van ideaal. Het
enige voordeel is dat je goed
uitgerust naar de Tour kunt
toewerken. Ik prefereer het
hele voorjaar te rijden, om
dat je dan beter inspannin
gen kunt verteren. Ook sta
je geestelijk sterker. Als je
een tijd uit het milieu bent
geweest, komen er onver
mijdelijk vragen bij je op,
die aan je gaan knagen".
Winnen vindt het een
prettige omstandigheid dat
hij het kopmanschap samen
met Johan van de Velde
draagt, in wie hij geenszins
een concurrent ziet. „Het
legt een enorme psychische
druk op je als je de enige
kopman bent. Dat heb ik vo
rig jaar wel gemerkt, toen
Wilmann uit de top van het
klassement wegviel. Er kun
nen zich trouwens situaties
voordoen, waarin je er je
voordeel mee kunt doen dat
je er met je tweeën voor
staat. Het zal daarbij een
kwestie zijn van elkaar goed
aanvoelen. Dat zal denk ik
wel lukken. Ik heb Van de
Velde in de voorbije rondes
goed leren kennen, doordat
ik de kamer met hem deelde.
Hij kijkt ongeveer hetzelfde
als ik tegen een etappewed
strijd aan".
De Limburger is er overi
gens van overtuigd dat hon
derd procent concentratie
een vereiste is om de hoge
kaarten vast te kunnen hou
den. „Ik verwacht dat de
koers een stuk onrustiger zal
zijn zonder Hinault en ook
dat er veel wisselingen zul
len plaats vinden. Hinault
had altijd de koers in de
hand. Anderen richtten zich
naar hem. Bij de chaos, die
ik voorzie, zal het zaak zijn
uiterst waakzaam te zijn.
Maar ik vind het beter zo
dan met een goeie Hinault er
bijhoe lullig dat ook voor
hem Is. Want een goeie Hi
nault is niet te kloppen. Nu
is het een open zaak, wat een
mooie strijd kan opleveren".
RIJSBERGEN Van nervositeit is nu nog geen spra
ke. Straks, op weg naar Fontenay-sous-Bois, het be
ginpunt van zijn rondreis door Frankrijk, weet hij zich
pas in de juiste stemming. „Een ijskonijn ben ik beslist
niet", karakteriseert Johan van de Velde zichzelf,
„maar gevoelig voor de koude drukte rond de Tour
ben ik ook niet. Als ik mijn koffers heb gepakt, dan
komt de spanning vanzelf. Dezelfde als voor alle ande
re belangrijke wedstrijden, misschien iets groter.
Want je beseft wel, dat je begint aan de zwaarste klus
van het jaar".
De prof uit Rijsbergen
staat al weer voor zijn vijfde
ronde van Frankrijk, het
wielerspektakel, dat hij vo
rig jaar als de op twee na
beste beëindigde. Eerdere
uitgaven voltooide hij ach
tereenvolgens als twaalfde,
veertiende en opnieuw
twaalfde, ondanks twee
etappe-overwinningen in
dat jaar. Een alleszins rede
lijke reeks, met een fraaie
piek in 1982, het jaar, waarin
hij zich als kopman mani-
ftsteerde. „Als een wedstrijd
je goed ligt, moet jeje opeen
gegeven ogenblik ook waar
maken. Eenvoudig is dat
niet, zeker niet tijdens een
evenement als de Tour.
Maar het hoort gewoon bij
de instelling, die je als prof
moet hebben".
De motivatie van Johan
van de Velde is ditmaal mo
gelijk nog groter dan de
voorgaande jaren. Niet zó
verwonderlijk, want de si
tuatie is behoorlijk gewij-
door de komst van Pe
ter Winnen bij de ploeg van
Peter Post. De positie van de
Kijsbergenaar is uiteraard
beschermd gebleven, maar
tegelijkertijd ook minder
onaantastbaar geworden.
De prikkel van een geducht
concurrent in eigen gelede
ren voelt hij dan ook wel de-
Öijk.
„Er staat een hoop presti
ge op het spel", beaamt Jo
han van de Velde. „We zul
len wel zien, wie van ons de
slag wint. Het geeft de Tour
extra cachet. Voor mij al
thans. En ik denk niet, dat
Peter er anders over denkt.
Het lijkt me ook menselijk,
datje van de gedachte uit
gaat 'liever ik dan hij'. Bo
vendien ben je sportman,
dus eerzuchtig. Maar het
mag nooit zo zijn, dat het
professionalisme uit het oog
verloren wordt".
Echter, j uist dat gevaar is
de komende weken levens
groot aanwezig. De ploeglei
ding zal mogelijk lastige
uurtjes gaan beleven, voor
afgaand aan even lastige be
slissingen. Een pikant detail
vormt daarbij het gegeven,
dat Winnen volgend seizoen
verder gaat met Post, terwijl
Johan van de Velde verhuist
naar Italië. „Het klinkt na
tuurlijk wat vreemd, maar
er zullen moeilijke momen
ten komen als alles goed
loopt. Grote problemen ver
wacht ik niet. Je blijft ten
slotte afhankelijk van el
kaar. De verstandhouding is
heel goed. Ik noem het ge
zonde concurrentie. Hoe de
zaken zich zullen ontwikke
len, kun je vooraf niet in
schatten. We slapen echter
op dezelfde kamer en ik zie
dat als een groot voordeel. In
een privé-omgeving praatje
gemakkelijker met elkaar
over de dingen. Mijn vertrek
bij de ploeg moet los gezien
worden van de Tour. Alleen
de prestaties tellen de ko
mende weken".
De transfer naar Italië,
voor Johan van de Velde al
sinds jaren het beloofde
land, kan op een ander ni
veau in ieder geval zeker
niet los worden gezien van
de ronde van Frankrijk. Im
mers, het impliceert dat hij,
voorlopig althans, het circus
van Levitan en Goddet van
afstand zal moeten volgen.
„Ik realiseer me dat mijn
aanzien daardoor interna
tionaal minder zal worden.
Een goede reden om, als de
benen dat tenminste toela
ten, nog eens een paar keer
flink te vlammen. Ook leuk
natuurlijk voor mijn nieuwe
werkgever. Bovendien laat
ik af en toe graag mijn ge
zicht zien. Je loopt altijd het
risico, dat je je dan een
beetje forceert, maar ik heb
inmiddels voldoende routine
om de meest gunstige mo
menten te kiezen. Kijk, Zoe
temelk volgt onder alle om
standigheden zijn eigen,
zeer voorzichtige taktiek.
Hij bereikt er geweldige re
sultaten mee, daar niet van,
maar ik denk dat het pu
bliek ook wel eens graag een
aanval ziet. Als het een
beetje wil lukken, dan eis ik
met plezier die rol voor me
op".
Johan van de Velde beseft
evenwel als geen ander, dat
een favoriet weinig gelegen
heid krijgt om zijn kunsten
te tonen. Normaal al niet,
maar zeker niet in de Tour,
voor elke deelnemer en
sportdirecteur het evene
ment waar de publiciteit
van af druipt. De vorm en de
conditie moeten dan ook op
timaal zijn om stoute plan
nen te koesteren. „Dat zit
wel snor. Het voorjaar was
niet slecht en ook daarna is
het naar verwachting blij
ven gaan. Ik ben dit seizoen
alleen wat vaker verkouden
geweest dan anders, maar
conditioneel heb ik er niet
onder geleden. Nee, ik hoef
me daarover geen zorgen te
maken".
Zorgen over Bernard Hi
nault hoeft de Westbraban
der zich evenmin te maken.
Dat scheelt een slok op de
borrel. Niettemin weigert
Johan van de Velde te gelo
ven, dat de Tour door de af
wezigheid van de Breton een
minder nerveus karakter
krijgt. „Integendeel, dunkt
me. Als Hinault rijdt, stemt
de concurrentie de wedstrijd
op hem af. Nu wordt er
eigen initiatief verlangd.
Men kan er op rekenen, dat
het daarom vanaf het begin
een zenuwachtig gedoe
wordt. Niemand zal een an
der de kans gunnen rustig te
beginnen. De kans datje in
een vroegtijdig stadium een
klapper kan maken, lijkt me
echt uitgesloten. Niet dat het
veel uitmaakt, want toch al
leen de sterken blijven over
voor de kop van het klasse
ment. Het zullen wel weer
dezelfden zijn, want een
nieuwe lichting is er nog
niet. Misschien dat een
knaap als Salomon voor een
uitschieter kan zorgen. An
deren zie ik niet".
Ondanks zijn optimisme
is Johan van de Velde over
zijn eigen kansen minder
uitgesproken. Hij voelt de
druk van de buitenwereld
op zijn schouders. Een rake
prognose laat hij daarom
wijselijk in het midden: „Ik
zal opnieuw proberen bij de
eerste drie te eindigen. Als
dat me lukt, dan mag ik
meer dan tevreden zijn. Ik
zou er in ieder geval zó voor
willen tekenen....".
VENRAY - „Ik vertrek natuurlijk om te proberen de
Tour te winnen. Dat zal echter verre van gemakkelijk
zijn en daarom is mijn doel voorlopig een plaats op het
podium in Parijs. Dat moet er in zitten. Als het er ook
uitkomt - daarvoor mag ik niks tegenkomen - dan is
mijn Tour geslaagd, want met een plaats bij de eerste
drie ga je de geschiedenis in".
Peter Winnen: „Ik verwacht dat de koers een stuk onrustiger zal zijn zonder
Hinault
derde Tour beginnen, omdat
hij nu dichter bij zijn top
vorm is dan op hetzelfde
tijdstip vorig jaar, toen hij
in de Ronde van Zwitser
land ook goed reed, maar
toch met enige angst aan de
eerste Tour-week begon. „Ik
was toen, naar later bleek
ten onrechte, bang dat het
mij zou opbreken dat ik door
mijn schouderblessure in de
Waalse Pijl en ons trai
ningskamp in Font Romeu
weinig competitie had ge
had. Deze keer heb ik door
mijn griep en oorontsteking
weer een deel van het sei-
De hoge verwachtingen,
die Peter Winnen ten aan
zien van de belangrijkste
etappewedstrijd voor profs
koestert, lijken gewettigd.
Immers, na zijn debuut in
1981 met een fantastische
ritzege in Alpe d'Huez en
een vijfde plaats in het eind
klassement was de kleine
Limburger vorig jaar, toen
hij weer een etappe-zege
boekte (in Morzine), al zeer
dicht bij het ereplatform op
de Champs Elysée. Twee da
gen voor het einde, in de
laatste tijdrit, werd hij door
een zichzelf overtreffende
Johan van de Velde, nu zijn
ploeggenoot, van de derde
plaats verdrongen. Boven
dien staat de Raleigh-kop-
man er een stuk beter voor
dan een jaar geleden. In ve
lerlei opzichten.
Een van de gunstiger om
standigheden voor Winnen
is dat hij nu een sterkere
ploeg achter zich heeft
staan. Winnen: „Dat is van
grotere betekenis. Het levert
mij zeer waarschijnlijk
winst in de ploegentijdrit op,
tegenover verlies vorig jaar,
toen onze beste tijdrijder,
Braun voor de afwerking
van dat onderdeel uitviel.
Bovendien is het bij Raleigh
beter georganiseerd dan bij
Capri-Sonne het geval was.
Mijn huidige ploeg kan een
situatie recht zetten. Ieder
een kent zijn plaats en weet
zijn werk. Het is een echt
collectief. Vorig jaar was het
bij ons een chaos. Er zat
weinig systeem in".
Een ander belangrijk as
pect voor Winnen is dat het
programma van de Tour de-
ze keer meer in zijn voordeel
is. In de eerste plaats zal hij
profijt trekken van het feit
dat nu een van de tijdritten
de renners omhoog voert. In
de tweede plaats zijn er
meer loodzware bergetappes
dan in 1982, toen hij de las
tigste opgave in de cols win
nend besloot. Winnen: „Bei
de facetten zijn gunstig voor
mij. In een klimtijdrit hoef
ik weinig of geen tijd te ver
spelen en in de bergen ben ik
op mijn best in etappes met
vier of vijf cols. Korte ritten
met een gemakkelijke aan
loop naar een lastige klim
aan het slot liggen mij een
stuk minder. Ik heb het ge
woon nodig warm te draaien
in de bergen".
Met meer vertrouwen zal
Peter Wi*nen ook aan zijn