ffiüiGIDS
m
Sly Stone
probeert
't nog eens
ONTDEK DE
VERSCHILLEN
Eigen werk
LENTE
popspraak
Kameleon
Santana
FOUT!
A/
Robert Palmer: trendy en toegankelijk
OPLOSSING
iTERDAG 16 APRIL 1983
iwembad
iske en Wiske: Het Bretoense broertje-
ïdgar
Happie AU Aerobic Robot
AL JARREAU
MOTHER'S
NEST
Fl-
Lucky LukeDaisy Town
Boes
T3
aan I
het idee v.„
Vorige WV'6
entienjarige a46
e drie verkrach
en aanranding»;
olgens de poU,,"
Parool, volgde hu
Iters vanal S
Bijlmer. So
bosjes in."
opschudding
de vrouw die
binnenstraat een
eerschoot. Rovers
gens uit de wijd»
r de Bijlmer, Zo
tie geconstateerd.
pakkans is klein I
n aanwezige boS,
ande kelderboxen
arages met riante
ijkheden.
mensen weigeren i
-eintje groen af te
s en waterpartijen
•oor oudere kinde-
3s. Ze kunnen er I
i, mogen bijna al-
-
ranleg tussen de
erkeersvrije wan-
spaden en de rust
reweg het vaakst
s reden om in de
blijven. Mevrouw i
er van jongens van
ien: „Ze zijn vaak
:n niet alleen in de
truinen kilometers
t weinig van onvei-1
weet wel dat er in
nog nooit een kind j
is. Welke wijk l
van honderden
le Bijlmer is uitste-
er te wonen en te I
Maar wil je meer,:;
dan maar.
hoofdgriet nummer
kleine opsomming
refgemeenschap van
40.000 inwoners (It I
n met Roermond o! I
m) mist. Er zijn te I
nkels. Drie bakken I
■tsenmaker. Waren-I
itbreken. Buurthui-1
maar enkele. Er li I
timerciële bioscoop I
luizen). Wat moeten I
alleenstaanden i I
Jaarom kiezen ze alt I
kan voor de binnen- f
cafés en discothe-,
t tobben. Oorspron-
den die aan de zoge-1
menstraten komen j
jaar erboven wonen I
)at levert dus oever-T
ussies op. Waarom]
o's in laagbouw tus-|
its? En theehuizen en
Badmintonveldjes]
jes tussen de
ke gazons. Geen]
iaar gebruiksgroen]
heidsverhoging.
n recreatie zijn aller-1
1st bedeeld. Alleen I
ivel versleten, slecht I
de opblaassporthill
voor een verontrui-r
werkloze Bijlmer-
Deze week weer eens een
I Kleine Stem vol met jullie
Leen tekeningen en ge-
ltóhtjes. Hartelijk bedankt
Ivoor al jullie inzendingen,
vooral voor alle tekeningen,
I ft komen er veel meer bin
nen dan we in de krant
kwijt kunnen. Verhaaltjes
of gedichtjes of brieven ko
men er weinig. Kunnen jul-
I ie daar wat aan doen? Veel
I tekeningen die we van jullie
Sen, zijn nagetekend.
I soms wel heel knap, maar
I eigenlijk vinden we de teke-
I ningen die je helemaal zelf
I maakt het leukst om in de
Kleine Stem af te drukken.
probeer het eens!
Marijke en Muriel
brisvsn nur;
splnvslö 55 4815 hv Drada
In de vorige Kleine Stem
staat dat eb en vloed ln de
Oosterschelde voor 99% zul
len blijven zoals het was.
Dat moet zijn 77H.
wo£j eens een meisje,
haj J2J2J\ QROab1-
U0n vweiHe «luütcn
OoafcQR höwV,
Lente is het al,
alleen sneeuw ligt nog in het dal.
De narcissen komen weer open,
in de winkeltjes zie je veel mensen ze kopen.
Ze hebben een mooie kleur,
zezijnfris en fleur.
De bomen krijgen weer bladeren,
to zie je weer, de lente is aan het naderen.
In elke tuin zie jewel een bloem staan,
en ook wel in een boslaan.
Tulpen zijn ook heel mooi,
vaak zijn ze als kleur: rooi.
De lente is weer aan het naderen,
want aan de loofbomen komen weer bladeren.
Sllvie Adams, 9 Jaar, uit Chaam.
2a -kul een lonc^
£h - ?at__uoon azcLhaasd
-een- gfiote .(JtaikJubeLhaan,
fr\ np don QBnto Wen oen qnole loJaag,
Deze tekening spreekt voor zichzelf
Co-to ofyc
Getekend door Kristel Koreman, 7 jaar, Waspik.
Jasper de Wit, 7 jaar, tekende „De Moonka's".
■I tl-JVO:. TS J
doméLLe. vn
JOJ Êh
Getekend door Danielle Thijssen, 5 jaar, uit Made.
iwembad ontbreekt
enige voetbalclub Is
lmer verdreven. Er is
ellend gebrek gebrek
rtvelden. Tennissen,
ivendrecht of Amstel
mere heeft nu al pé
dubbel zoveel recrea-
sportieve mogelij Wie
e Bijlmer.
/ee jaar geleden ov«'
lisarts (in de Bijlmw
musicus Boy Edg«
de in het begin al ov«
ellen, steeds maar#
van beloofde voort"'
is net zoiets als
een huis met een boo
en en dan zeggen
>r eerst over vijf jaa
aangelegd" zei hij
erview. Die woorotj
5 steeds geldig. He»
msterdam zijn eert,"
asterde kind in de stee'
iggen de bewoners
ner. „Op het stad"®-
ïn ze niets van olW
en situatie. Er
>g steeds naar die
ie maquettes gestas
:r wonen MENSEN
chien wordt het - ,j
nders als een oude BU
voner burgemees
klein jaar in een v"
flat in de K-zone
Hij kent de Bill"11'
Misha de Bok maakte deze tekening toen hij 6 jaar
was. Misschien ben je nu al 7, Misha, want je hebt wel
lang moeten wachten voor hij in de krant kwam. Hier
is ie dan.
NET ALS profeten worden muziekvernieuwers in eigen
land en eigen tijd maar zelden echt begrepen. Zo komt men
er in Engeland sinds kort pas achter, dat Robert Palmer niet
de muzikale charlatan is, die zijn playboy-image doet ver
moeden. De Britten krijgen er benul van dat Palmer dingen
gedaan heeft, die minstens zo belangrijk zijn als wat Bowie
deed en doet. Heel de Britse funkgolf van dit moment is in
feite niet meer dan een zwakke afspiegeling van hetgeen
Palmer al jaren geleden liet horen.
Met zijn nieuwe elpee 'Pride' biedt Palmer de achterblij
vers kans om aan te pikken. Niet dat hij in een muzikale
stilstand verkeert, maar de muziek is zo toegankelijk en te
gelijkertijd zo trendy, dat je er als liefhebber van nieuwe
muziek niet omheen kunt.
'Pride' is een typische Palmer-plaat geworden, waarop
Robert aan de slag gaat met diverse stijlen en er uiteindelijk
een fraai eigen geluid uit weet te destilleren. De elektronica
is aanwezig, maar gelukkig lang niet zo overheersend als op
'Clues', en verder tref je ondermeer reggae aan, funk (in de
vorm van 'Dance for me', 'You are in my system' en vooral in
het schitterend vertolkte Kool and the Gang-stuk 'You can
have it') en zowaar Indiase muziek in 'The silver gun'.
Met name in het funky werk klinkt Palmer zeer energiek
en laat hij horen, dat hij meer nog dan trendsetter zanger is.
En zingen kan-ie. Zolang het niet door een elektronische
zeef wordt gehaald, is Palmers' stemgeluid een van de meest
expressieve in de popmuziek. Zijn frasering en souplesse ge
ven zijn muziek net dat beetje extra, waardoor hij gedistin
geerd en tegelijk gemeen swingend gaat klinken.
Daarnaast is 'Pride' een plaat, die laat horen, waartoe een
volwassen muzikant in staat kan zijn als hij conventies als
hitgevoeligheid en uiterlijke indruk bij het publiek over
boord zet. 'Pride' is in die zin vrijwel continu nog onbetreden
paden in de popmuziek bewandelen en de indrukken, die je
daar aan over houdt zijn bij tijd en wijle imponerend en
voortdurend positief. Want anders dan bij de meeste arties
ten, die met nieuwe vormen en met name elektronica expe
rimenteren, treedt er bij Palmer nergens nietszeggendheid
op de voorgrond. Dat laatste zou een eerste vereiste moeten
zijn voor al dit soort muziek, maar helaas bewijzen talloze
Britse bandjes het tegendeel.
Wira van Leest
ALS JE Amerikaanse funk-
grootheden van dit moment
vraagt waar ze hun inspira
tie vandaan hebben, dan
zullen negen van de tien de
naam Sly Stone noemen.
Gelijk hebben ze, want Sly
and the Family Stone zetten
al aan het eind van de jaren
zestig funkmuziek weg,
waaraan nu nog veel groe
pen niet kunnen tippen.
Met Sly zelf is het in de
tussentijd niet zo best ge
gaan. Terwijl de funk in
middels niet meer weg te
denken is uit de zwarte mu
ziek, zegt de naam Sly Stone
jonge luisteraars niets meer.
Sly is afgezakt naar de ver
getelheid en hij probeert
daar om de zoveel tijd met
nieuw plaatmateriaal uit te
geraken. 'Back on the right
track' uit 1979 was de laatste
(mislukte) poging daartoe en
nu probeert hij het met de
elpee 'Ain't but the one way'
Die elpee verdient, op
grond van nummers als
'L.O.V.I.N.U.', 'Hobo ken' en
'Who in the funk do you
think you are', meer dan
eens een nummertje in de
Soul Show en daarna de uit-
verkoopbakken.
'Ain't but the one way'
staat in genoemde nummers
en ook in de opmerkelijke
cover van 'You really got
me' van de Kinks garant
DE AGENDA voor de komende
weken ziet er als volgt uit:
Santana, 22 april in Rotterdam
(Ahoy)
Eric Clapton, 23 april in Rotter
dam (Ahoy)
Maze, 25 april in Utrecht (Vre-
denburg)
Joni Mitchell, 27 april in Den
Haag (Congresgebouw)
Undertones, 27 april in Rotter
dam (Arena) en 30 april in Eind
hoven (Effenaar)
Linton Kwesl Johnson, 30 april
in Middelburg (Toorenvliet)
A Certain Ratio, 24 arpil in Rot
terdam (Arena)
Shretkback, 17 april in Rotter
dam (Arena)
voor opwinding en die kun
nen we in de zwarte muziek
best gebruiken, zeker nu in
de hitparades de zoete koek
de overhand dreigt te krij
gen.
Een overdonderende co
me-back is 'Ain't but the one
way' niet, maar een hit
single staat er zeker op en
zo'n plaatsucces zou Sly best
eens kunnen inspireren tot
echt spetterende platen.
'Ain't but the one way' laat
horen, dat hij er weer zin in
heeft, nu dat zetje in de rug
nog.
MIJN LIEVE vriendin
maakte, toen ik 'Motion' van
Allen Toussaint weer eens
opzette, de opmerking: 'Wat
een goede plaat, en tegen
woordig maakt-ie van die
commerciële muziek'. Ik
dacht nog even, dat ik dan
een elpee of wat van deze
meester uit New Orleans
over het hoofd had gezien,
maar al snel werd me duide
lijk, dat ze Al Jarreau be
doelde.
En Jarreau's muziek is
commercieel en zijn platen
zijn glad. Zo glad, dat mijn
naald meteen naar het
gaatje lijkt te vliegen zonder
dat ik het idee heb werkelijk
iets gehoord te hebben. Na
tuurlijk: Jarreau is een fa
buleus vocalist, maar je
moet het gekke bekkie erbij
zien om het echt te kunnen
waarderen.
Op zijn nieuwe elpee 'Jar
reau' hoor je veel techniek
en nauwelijks talent. De
composities zijn goed, maar
er spreekt nergens begeeste
ring uit en ik ken heel wat
zangers met een minder vo
caal bereik, die veel meer
soul in hun zang leggen dan
Jarreau.
'Jarreau' is zeker geen
slechte elpee, maar na het
draaien blijf ik zitten met
een onbevredigend gevoel.
Het is allemaal mooi en aar
eindredactie
wim van leest
CARLOS SANTANA is een
kameleon. Op zijn vorige el
pee 'Shango' leek hij zich de
finitief genesteld te hebben
in soepele 'All American
rock'. Met zijn nieuwe 'Ha
vanna moon' keert hij echter
op zijn schreden terug.
Latijnse ritmen, zoals die
al op zijn allereerste elpees
te vinden waren, en swing
uit het zuiden van de States
voeren de boventoon en ik
moet zeggen, dat het geheel
zich prettig laat aanhoren.
Meer dan dat: 'Havanna
moon' is een zalige 'volwas
sen' plaat. Er zit schitteren
de boogie in op de momenten
dat The Fabulous Thunder-
birds opduiken, de- soul
krijgt zijn beslag in de bij
dragen van Booker T. Jones
en in 'Verdera Tropical' en
vooral 'They all went to Me
xico' zorgen met name Wil
lie Nelson en Flaco Jimenez
voor heerlijk deinende Tex-1
mex.
Het volwassene van 'Ha
vanna moon' slaat vooral op
de volstrekte eigenzinning-
heid, die Carlos Santana op
deze plaat ten toon spreidt.
Hij stoort zich aan geen en-
Carlos Santa
na:. .gevoel en begees
tering... -FOTO CBS
kele trend, maar speelt ge
woon de muziek, die hem
voor de vingers komt, of het
nou 'Who do you love' van
Bo Diddley is of een reprise
van 'Tales of Kilimanjaro'
van 'Zebop!' (Reprise klopt
in dit geval eigenlijk niet,
want deze versie dateert van
voor die op 'Zebop!').
Dat maakt 'Havanna
moon' tot een gevarieerde
plaat, maar een ratjetoe van
stijlen is het allerminst.
Daarvoor zit er over de hele
linie te veel gevoel en vooral
te veel begeestering in. 'Ha
vanna moon' is eerder een
staalkaart van wat Carlos
Santana allemaal kan zon
der dat hij in onnodig gef-
reak vervalt.
Bovenal is het een intens
swingende plaat, die met
name in de latin-stukken
nogal wat nostalgie oproept.
Alhoewel nostalgie, er valt
ook vandaag nog volop van
te genieten.
Wim van Leest
dig, maar het zet geen zoden
aan de dijk. Bij een zanger,
die alles geeft, zal ik na een
elpee bij wijze van spreken
niks meer draaien, omdat
het zojuist allemaal gezegd
is, maar dat gevoel krijg ik
bij Jarreau nergens.
ZO ROND 1978 met de el
pee Mother factor' en een
imponerend optreden op
Pinkpop leek er niets een
doorbraak voor Mother's Fi
nest in de weg te staan.
Leek, want het is er alle
maal niet van gekomen en
luisterénd naar de elpee
'One mother to another' kom
ik tot de conclusie, dat dat
geen ramp is.
Want deze nieuwe Mot
her's Finest-elpee stelt niet
zoveel voor. Er staat geen
enkel nummer op, dat niet al
op genoemde 'Mother factor'
had kunnen staan en in dat
tijdsbestek bezien, lijkt een
prachtig nummer als 'Piece
of the rock' toch niet meer
dan een toevalstreffer te zijn
geweest.
'One mother to another'
klinkt in aanleg nog wel
goed, maar als je het resul
taat naast dat van bijvoor
beeld Chaka Khan's laatste
elpee legt, dan heeft deze
moeder niets te zeggen.
Wim van Leest
3 er een uitstekende"
herinnert hij zich-
jt de wijk opgeBo"
Ik had veel en insPrij
contacten. Er he<
enorme pioniersg#
erend." Er is derW'
hoop voor de Bij"1.
;o'n burgemeester.
ben slechts een van
tanten" waarschuwt
WEB
VAM M..
Asaae/cl
fO*W£MI£-
L CUR6I6TEN j
'iao;sjadde>( uba jood
'jaddejj uea snau 'sjjuii Suiunajuue 'smaaj
Mnoui 'iuep( uea uii| 'sfipaj afset 'utazaq 'aap
-uosj]uii aCjsBJi 'tUEpi uba jBBt) '3uiunaifao;s
