Minima komen maandelijks honderden guldens tekort „BMD blijft uniek proces" Gaat kerk de klassestrijd tegemoet ST MORITZ SPECIAL HETER fs SCI Nog ste over ve van sch EEN OPLOSSING: KOOPKRACHT MOET OMHOOG DE BRAUW FURIEUS OVER AANVAL IN DE RUG D.I.S.K.-CONGRES WIL MOBILISATIE nc CTCnJl Yi A M U/ACIlpr\ A r\ OA mil a r>T jaao DINSDAG 29 MAART 1983 ACHTERGROND' Duscussie Dure overheid Verwarring Nooit vertoond Weerslag Vriendelijke man neemt afscheid Sterfgeval Haags Hoogstandje Agenda Boodschap Niet aan de bak Pijnlijk Eigen wegen plMSDAG 29 MA/ GEWELD OP T1) Van een onzer verslaggevers TILBURG - Mensen die met een minimum inkomen of met een uitkering moeten le ven komen maandelijks hon derden guldens tekort. Dat is de uitkomst van een onderzoek van drie studen ten van de Katholieke Hoge school in Tilburg, uitgevoerd op verzoek van de Tilburgse Wetenschapswinkel. De drie studenten, Win- fried Houtman, Jan van Schijndel en Marinus Verha gen, hebben voor hun onder zoek drie bestedingspakket ten samengesteld, 'bood schappenlijsten' op basis van budgetonderzoeken van het Centraal Bureau voor de Statistiek: een voor een gezin met twee ouders en twee kinderen, een voor een één oudergezin met twee kinde ren en een voor een alleen staande. Aan de inkomsten kant is rekening gehouden met vakantietoeslag, eenma lige uitkeringen en kinder bijslag. Hun berekeningen hebben aangetoond, dat een gezin met twee ouders en twee kinderen er bij een minimum inkomen in 1982 maandelijks 502,25 aan tekort kwam. Voor een éénoudergezin was dat ƒ372,66 en voor een al leenstaande 225,-. Die tekorten, zo vonden de drie studenten, zijn niet van de ene dag op de andere ont staan. Dat gezinnen en al leenstaanden tot nu toe be trekkelijk weinig van zich hebben laten horen -zij het dat de bijstandsmoeders zich de laatste maanden wel dui delijk hebben gemanifes teerd- komt volgens hen, omdat die groepen mogelijk nog niet zolang van een mi nimum inkomen of een uit kering moeten leven en ze wellicht nog over wat spaar geld beschikken. Éénouder gezinnen beginnen meestal met schulden door inrichting van het huis en zitten vaak jaren met een bijstandsuit kering. De drie studenten, die van hun rapport 'De laatste dijk in de sociale zekerheid' hun kandidaatsscriptie economie hebben gemaakt, hebben be rekend, dat minstens 300.000 huishoudens het door hen berekende pakket niet meer kunnen betalen, terwijl alle uitgavenposten toch stuk voor stuk aan de lage kant zijn. Door leningen, het laat ste redmiddel, worden de te korten in de toekomst alleen maar groter. Zij zijn van oordeel, dat iedere inwoner van ons land een door hen berekend bestedingspakket moet kunnen betalen. „Men sen die vinden dat de laagste uitkeringen nog verder om laag kunnen moeten dan maar aangeven waarop nog bezuinigd kan worden. Zo komt er een duidelijke dis cussie: geen gepraat over procenten of guldens, maar precies aangeven hoe en waar mensen met een mini mum inkomen moeten bezui nigen". Volgens de drie economie studenten is er maar één op lossing: de koopkracht moet omhoog, ofwel door verho ging van de uitkeringen, in clusief de kinderbijslag, of door verlaging van de lasten. Éénmalige uitkeringen noe men zij lapmiddelen. Zij pleiten er voor de hoogte van de kinderbijslag afhankelijk te maken van het inkomen. Zij geven in hun rapport ook aan, dat de overheid de laatste jaren de grootste prijsopdrijver is geweest. Als eerste zouden tarieven voor openbaar vervoer en gas en elektra en de gemeentelijke belastingen omlaag moeten. Voorts wijzen zij erop, dat gemeentelijke en provinciale belastingen niet in de prijs compensatie worden opgeno men en dat veranderingen in kostprijs verhogende belas tingen (BTW, accijnzen enz.) niet worden doorberekend in lonen en uitkeringen. En juist die kosten van levens onderhoud zijn de laatste ja ren meer gestegen dan de prijzen die wel gecompen seerd werden. Door Frans Boogaard DEN HAAG - „Natuurlijk houdt het werken met scena rio's een risico in. Maar dat hebben wij onderkend in on ze methodiek. Daarom snap ik ook niet waarom de heren deskundigen daar niet meer oog voor hebben gehad. Ik snap werkelijk niet wat die mensen bezielt." Jonkheer mr. M. L. de Brauw, voorzitter van de stuurgroep voor de Brede Maatschappelijke Discussie over het Energiebeleid, kan er zich een week later nog kwaad over maken. Afgelo pen dinsdag stelde de advies commissie die de stuurgroep begeleidt in haar eindverslag dat de vier energiescenario's waarmee De Brauw c.s.nu werken, volstrekt onbruik baar zijn voor een maat schappelijke discussie. „Doodsteek voor BMD," kop- letterde deze krant, en dat was voor de inspraakvoor zitter aanleiding meteen de telefoon te grijpen. „Want zulke verhalen, die zijn pas echt een doodsteek voor de BMD." De Brauw geeft, meer dan menig Nederlander, in ieder geval nog blijk van betrok kenheid bij het BMD-proces. Ronduit furieus is hij over de „aanval in de rug" die de ad viescommissie hem door haar offensief tegen de ener- sgiescenario's - in feite econo mische modellen waarin de energiebehoefte, werkgele genheid en milieu-effecten in kaart zijn gebracht - be reidde. „Als je die scenario's beschouwt als toekomstvoor spellingen zit je inderdaad fout, maar ze dienen ook al leen als achtergrond. Het gaat om de lijn van het den ken, het etaleren van de sa menhangen tussen economie, energievraag en milieu. De kwantificering is niet van belang. Je moet alleen duide lijk kunnen maken dat wan neer je kiest voor een aan zienlijke industriële uitbrei ding, de energievraag flink toeneemt. Maar dat komt er in de discussiebijeenkomsten ook heel goed uit." De adviescommissie - drie professoren en een ambtelijk secretaris onder leiding van drs. H. A. van Stiphout - denkt daar anders over. Vol- Eén ding is zeker: de Brede Maatschappelijke Discussie over het Energiebeleid blijft tot discussie aanleiding geven. Vorige week kwam een deskundigencommissie van de stuurgroep met de mededeling, dat met de discussie feite lijk 25 miljoen worden weggegooid: de energiescenario's die de stuurgroep hanteert zouden niet bruikbaar zijn voor een nationale gedachtenwisselmg. Deze onthulling komt voor voorzitter De Brauw wel op een heel slecht moment: met uitzondering van Limburg en de noordelijke provin cies was hij er net weer in geslaagd, het bezoekertal van de regionale bijeenkomsten op het streefgemiddelde van 35 te krijgen. V/ie vooral roet in het eten gooide was prof. Beek, toch al een nagel aan de doodskist van De Brauw: was hij het niet die nog voordat de BMD goed en wel was begonnen al uitrekende dat de kerncentrales niet dicht konden? De Brauw voelt zich verraden. En slaat in dit stuk terug. gens haar zijn de scenario's onderling niet vergelijkbaar, zijn ze te onduidelijk en ge ven ze onvoldoende aan wel ke maatschappelijke gevol gen een keus voor één van de vier scenario's heeft. Zo voorziet het cömmissiélid prof. dr. ir. W. J. Beek, die eerder in opdracht van de toenmalige minister Terlouw uitrekende hoeveel het kost de bestaande kerncentrales te sluiten, dat de bevolking wellicht te makkelijk kiest voor het zogeheten Groene Economie-scenario van het Centrum voor Energiebespa ring. In dat model zijn geen nieuwe kolen- en kerncen trales nodig, en kan de werk loosheid tot 200.000 in het jaar 2000 worden terugge bracht. Maar dat kost wel koopkracht, en dat zouden de voorstanders van een mi lieubewuster samenleving onvoldoende inzien. „Als ze daar achter komen, zullen ze ook het CE-scena- rio verwerpen. Na afloop van de BMD staat dan bestuur lijk Nederland nog met lege handen, en is de BMD voor niets geweest," aldus Beek, die in scenario's alleen wat ziet als het goed doorgere kende, concrete beleidsopties zijn. De Brauw: „Onzin. Vroe ger werd steeds gezegd dat we kernenergie moesten hebben, en dat anders onze economie naar de filistijnen zou gaan. Dat hebben we in de scenario's kunnen door prikken. We hebben in Ne derland nog een redelijke keuzevrijheid." Volgens De Brauw is het een pertinente onrechtvaar digheid alle kritiek over de vorm van de scenario's op de schouders van de stuurgroep te leggen. Toen zij onder het eerste kabinet Van Agt door Van Aardenne werd geïn stalleerd, was er al het zoge naamde Ongewijzigd Beleid scenario, een model dat door Economische Zaken was ont wikkeld. Tegelijkertijd wa ren Theo Potma en zijn Cen trum voor Energiebesparing druk bezig met het 'vergeten' of Groene Economie-scena rio. „Wij zaten vast aan die ge gevenheden. Om de keuze mogelijkheid te vergroten hebben we daarna nog twee andere modellen laten ont wikkelen. Het Industrieel Herstel-scenario hebben we zoveel mogelijk afgestemd op het werk van de commis- sie-Wagner, met het Ar- .jeiasaelings-scenano heb ben we zoveel mogelijk aan sluiting gezocht bij de vak beweging. Je kunt er natuur lijk nog tien modellen naast zetten, maar dan breng je de bevolking pas echt in ver warring." De' Brauw gaat daarmee een klein stukje in de rich ting van de milieubeweging, die zelf steeds heeft betoogd dat twee scenario's genoeg zijn voor de keus van een denkrichting: dat van E.Z. (635.000 werklozen in het jaar 2000, nieuwe 3000 MW kern en 4100 MW kolencentrales erbij, 7 stijging van het be steedbaar inkomen) en dat van het Centrum voor Ener giebesparing (200.000 werklo zen, geen nieuwe kolen- en kerncentrales en een 4 "fe stij ging van het besteedbaar inkomen). En om het groene karakter van het laatste scenario nog even te onderstrepen: de mi lieukosten stijgen daarin van 1,1 naar 2,6% van het natio naal inkomen. In het EZ-sce- nario is die stijging maar Vi Concrete cijfers dus, maar die moeten nu juist niet te strak worden gehanteerd, zegt Beek. „Macro-econo misch kan het wel," zegt De Brauw, „alleen is de verta ling van macro naar micro (de huishoudens) bijna niet te maken. Als je een twee persoons-huishouden in voert krijg je al een heel an dere situatie dan we nu heb ben." En precies datzelfde geldt natuurlijk ook voor andere aannames, zoals de olieprijs ontwikkeling. De Brauw: „Wij gaan van hetzelfde prijspad uit als Beek heeft gedaan in de commissie- Beek. Maar nu zegt hij als lid van de commissie-Van Stip hout dat dat nergens naar lijkt. Nou, dan deugt zijn werk dus ook niet." Maar waar De Brauw zich nog meer over opwindt is, dat Van Stiphout en Beek met hun rapport het hele BMD-proces ondergraven. „Ze doen nu net of het een zinloze bezigheid is om met scenario's te werken, en daar begrijp ik nou helemaal niets van. Want wat wij doen is in Nederland nog niet vertoond. Het gebeurt bijna nooit dat de Kamer wordt geconfron teerd met uitgewerkte be leidsalternatieven, met daar bij ook nog de acceptatie graad van de bevolking. In tegendeel, de praktijk is juist dat de regering één plan in brengt, waar de Kamer zel den goede alternatieven te genover zet. Het kan niet an ders of je komt op onze ma nier tot een betere besluit vorming." De Brauw zelf gelooft er dus nog wel in, maar hij is natuurlijk al heel snel uitge discussieerd als niet ook het merendeel van de Neder landse bevolking er zo over denkt. Daarom heeft de stuurgroepvoorzitter zich voorgenomen in de volle schijnwerpers van de publi citeit afstand te nemen van het werk van de commissie- Van Stiphout. „Ik moet dui delijk maken dat die scena rio's niet centraal staan. Want anders krijg je een on bedoelde weerslag op de dis cussiedeelname (nu gemid deld 35 man/vrouw per bij eenkomst)." Dat Beek en De Brauw (een coïncidentie: beiden lid van D'66) met elkaar ook nog wel wat te bediscussiëren hebben staat buiten kijf, maar daarvan zal de gemid delde Nederlander verder niet zo heel veel meer mer ken: een BMD-stuurgroep waarvan nu ook stafleden onderling nog vechtend over straat gaan rollen, is wel het laatste waar de energiedis cussie behoefte aan heeft. Deze week raken Den Haag en speciaal het Binnenhof en omgeving een kleurrijke fi guur kwijt: Gijs van der Wiel, de hoofddirecteur van de rijksvoorlichtingsdienst. In verschillende dagbladen is de loftrompet al gestoken over de scheidende rege ringswoordvoerder, die in deze functie meer dan vijf tien jaar de spil was tussen 'de politiek' en de parlemen taire pers - tot tevredenheid van beiden. Een klein comité gerecru- teerd uit de vooral oudere parlementair journalisten is de afgelopen weken dan ook druk doende geweest voor Van der Wiel een vrienden boek samen te stellen, waar aan ook zijn vijf achtereen volgende 'bazen' - De Jong, Biesheuvel, Den Uyl, Van Agt en Lubbers - graag mee werkten. Maar dat lag an ders bij het Koninklijk Huis. De eerste optie, een voor woord van koningin Beatrix, was wellicht wat té vrijmoe dig, maar ook een voorwoord van prinses Juliana bleek te veel gevraagd. „Ze moet zelf beslissen, maar als ze mij ad vies vraagt zal ik negatief boek wat minder duidelijk terug is te vinden. adviseren," zou Beatrix heb ben gezegd. Ten langen leste stemde het Koninklijk Huis in met een interview met Juliana, waarin de prinses eigenlijk maar weinig méér kwijt wil de dan dat ze Van der Wiel altijd ervaren had als „een vriendelijke man". Dat lijkt wel erg magertjes voor iemand die naast zijn vrien delijkheid ook nog de kwali teit had het Koninklijk Huis een aantal malen uit benarde situaties te halen, of het er op zijn minst beter door te lood sen. We denken maar even aan Lockheed en de huwelij ken van Beatrix en Irene. Maar Gijs is ook benoemd tot commandeur in de Orde van Oranje Nassau, en dat is een onderscheiding die nog nimmer een voorlichter ten deel is gevallen. Daaruit blijkt dan in elk geval de waardering van het Konink lijk Huis die in het vrienden- Het gaat goed met de Bevrij- dingsraad voor Suriname. Ex-president Chin A Sen en oud-VN-ambassadeur Sew- rajsingh, respectievelijk voorzitter en secretaris, heb ben tijdens hun reizen naar de buurlanden van Surina me aardig wat steun weten te verwerven, en meer dan ooit zijn ze er nu van over tuigd dat bevelhebber Bou- terse binnen afzienbare tijd in problemen komt - zowel door verzet binnenslands als door gebrek aan (financiële) hulp van buitenaf. Maar - en dat weet ook de Bevrijdingsraad - er is nog een lange weg te gaan, en vandaar dat ook wordt ge poogd de in Nederland ver blijvende Surinamers zoveel mogelijk bij het 'terug-naar- de-de mocratie' te betrekken. Dat gebeurt vooral met be hulp van de weekkrant voor Suriname, die in een paar maanden tijd zijn oplage heeft zien verdrievoudigen. Wat ook de (Nederlandse) adverteerder niet is ontgaan. Alleen bestaat de indruk dat die nog wat minder is in gespeeld op het Surinaamse lezerspubliek. Zo kwam kort geleden de Stichting Uit- GIJS van der Wiel in een karakteristieke pose, terwijl hij de pers informeert. - foto archief de stem vaartverzekering Drente met een aanbieding onder de wervende kop „Een sterfge val komt nooit onverwacht". Nee, dat was dus sinds 8 december in Suriname ook bekend. „Kunst is voor mij een per soonlijke hobby. Alleen daarom al moet ik oppassen dat kunst op dit ministerie, waar we als een grootwin kelbedrijf allerlei waren uit venten, niet automatisch bo venaan komt te staan en de gezinsverzorging onderop, dat orkesten belangrijker worden gevonden dan vor mingsinternaten." (Mr. drs. Elco Brinkman, minister van WVC) De Tweede Kamer, officieel veertien dagen met reces, houdt zich deze week in elk geval in commissieverband en mogelijk ook plenair nog wat bezig met RSV. Deze ru briek slaat één weekje over, en zal weer present zijn op dinsdag 12 april. Dan begint ook de Kamer weer. Door Jan Bouwmans DE KERK heeft in de loop van haar geschiedenis zoge zegd al flink wat veren moe ten laten. Tot de grote veren van de nieuwere geschiede nis behoren het verlies van de wetenschappelijke we reld, die de kerk bijna even redig de rug toekeerde naar mate de wetenschap zich sinds de renaissance verder ontwikkelde, en de arbeiders die het voorbeeld van de we tenschappers volgden toen de kapitalistisch-industriële maatschappij vorige eeuw definitief gestalte kreeg in het arbeidersproletariaat. De kerk werd dus met de maatschappelijke boven- en onderlaag uitgekleed. Wat overbleef was de burgerlijke middenklasse. Je zou kunnen zeggen dat de kerkelijke 'Jan Modaal' en wat daar net boven zit de ruggegraat van het heden daagse kerkvolk is. Niet dat de kerk zich bij deze ont wikkelingen heeft neerge legd, al heeft een andere dan afwijzende reactie in histo risch perspektief wat lang op zich laten wachten. Na sociale voorvechters als Ariëns en Poels in de eerste helft van deze eeuw heeft de kerk halverwege deze eeuw een nieuwe po ging gedaan om bruggen te slaan naar de wereld van de arbeid. Het bedrijfsaposto- laat werd opgericht. Kerk mensen gingen zich verdie pen in die wereld: de fabriek als leerschool voor pastores. Later is dit uitgemond in het interkerkelijke D.I.S.K. (Dienst in de Industriële Sa menleving vanwege de Ker ken). Is de kerk er intussen in geslaagd die brug naar de arbeidersklasse weer te slaan Nou, eigenlijk maar povertjes, sociale encyclie ken van achtereenvolgende pausen en vastenbrieven van Nederlandse bisschop pen over de arbeid en een WAO-brief van kardinaal Willebrands ten spijt. Dat de vlag er zo nog bij hangt, is de boodschap geweest van het congres 'kerk en arbeid' dat afgelopen weekeinde in Ze venbergen is gehouden. Dit congres was opgezet door en voor D.I.S.K.-mensen, maar zonder de industriepastores die ook vriendelijk verzocht waren weg te blijven. De veertigtal deelnemers waren „gewone arbeiders", mensen die zich in D.I.S.K.-verband wel bezig houden met zaken van geloof, maar voor wie de kerk in veel gevallen een verschijnsel aan de rand van hun bestaan is. Deze mensen hadden er behoefte aan zon der die kerklieden - zoals in- dustriepastores toch zijn - eens te praten over wat ze in D.I.S.K.-verband nou echt wilden en wat ze ervoeren. En wat waren hun bevin dingen In één zin is de hoofdmoot samen te vatten omdat de taal van de arbei der meestal zo duidelijk is: „De arbeider komt in de kerk nog altijd niet aan de bak." De vraag of deze bevin ding overeenkomstig de werkelijkheid is, doet niet eens ter zake. Het gaat hier om een beleving, die nooit even met wat argumenten terzijde geschoven kan wor den. De kerk en de arbeid, het zijn nog altijd twee we relden, zeggen de arbeiders. En ook anno 1983 voegen ze eraan toe van de kerk wei nig meer te verwachten; ook zij niet die toch nog wel met het geloof van doen willen hebben. Want ook die kerk is in feite „de personeelschef die op zondag voorleest en mede de kerkdienst uitvoert. Het is die andere hoge piet van de fabriek die ook in de kerk mee bestuurt. Kortom, de hogere heren maken ook in de kerk de dienst uit. En wij, arbeiders, onze wereld is daar vreemd." Zuid- en Midden-Ameri- ka kwam afgelopen zater dag in Zevenbergen ineens heel dicht bij huis. Want ook daar viel het woord 'Volks kerk'. Niet als iets waar men wel van gehoord had, maar als een te overwegen alter natief voor de wereld van de arbeid „die zich zijn geloof nog niet laat afnemen door de burgerlijke middenklas- sekerk, waarin de arbei dersklassen en de arbeiders wereld zich niet present kan stellen." Klassestrijd in de kerk dus, ook bij ons Wie het verkeerd wil verstaan, kan met boe-geroep beginnen. Wie echter wil doordringen in de draagwijdte van het gegeven dat de sociale en maatschappelijke scheidslij, nen bij de kerkdeur helaas niet automatisch ophouden te bestaan, kijkt wellicht minder verbaasd als wel pijnlijk op. Want wat te zeg gen van de ook op dat Ze- venbergse congres geuite er- varing dat talloze parochies ervoor huiveren voor de we kelijkse liturgieviering ge bruik te maken van thema diensten, die volledig zijn uitgewerkt door plaatselijke D.I.S.K.-groepen en waarin dus inderdaad van binne nuit de denk- en leefwereld van de arbeider aan de orde wordt gesteld; niet alleen ervoor huiveren, maar dat D.I.S.K.-aanbod beleefd weigeren. Wat speelt daarbij vooral een rol Dat wat de wereld van de arbeiders - zeker in onze onzekere tijd - bezig houdt, nooit politiek kleurloos is. Maar con troversiële zaken, zeker op maatschappelijk gebied, houdt menige parochie lie ver buiten de kerkdeur, want het geeft alleen maar onrust en verdeeldheid. Zo als een Zeeuwse dominee eens gezegd heeft: „Ik kan in mijn kerk niet praten over De Schelde, want daar zit hoog, midden en laag van dat bedrijf en wat ik ook zeg, een van die groepen acht het altijd ongepast. Maar buiten de zondagse kerkdienst krijg ik ze in kerkelijk verband ook niet aan één tafel met elkaar" Is het tegen deze achter grond nog zo merkwaardig dat uit het D.I.S.K.-huis de boodschap komt dat de kerk de arbeider nog altijd bui tensluit en dat het tijd wordt dat de arbeider, die zich zijn geloof toch niet wil laten af pakken, eigen wegen moet gaan bewandelen Het Ze- venbergse congres van de D.I.S.K.-werkvloer heeft in elk geval de weg van de mo bilisatie ingeslagen. En de industriepastores zullen hoogstwaarschijnlijk niet afhaken. (ADVERTENTIE) DE TRUC zrr Gelukkig is die tijd voorbij want nu is er ST MORITZ SPECIAL. De enige lichte sigaret met dat prettige gevoel van een echte sigaret En de truc zit in het filter. Het revolutionaire Astra filter laat het aroma perfekt door en in kombinatie met het cycloon effekt krijg je daardoor een uitstekende smaak. De smaak van ST MORITZ SPECIAL, de enige sigaret met Astra filter. Het Astra filter ishetenige filter dat gebruik maakt van aërodynamische principes Het filtert de rook, laat het aroma door, en zuigt lucht aan via aparte kanaaltjes. Doordat de lucht met een grotere snelheid in de mond komt dan het aroma, ontstaat er een werveling... het cycloon effekt! En dat cycloon effekt zorgt ervoor dat alle smaakpapillen in uw mond kunnen genieten van ST. MORITZ SPECIAL. Een revolutionaire vinding waaraan drie jaar onderzoek is voorafgegaan... En die u beslist moet proberen. Van onze corresponde Gerard Kessels «ONN - De kersverse Srtitariërs van de Groei nuitsland zullen vandaa de eerste zitting v Luwe Bondsdag niet d< stratief Wijven staan. Het conflict over de r de 27 Groenen m Taan zitten, is opgelos „ieuwkomers hebben eer! opkregen tussen de bl 8 de christen-demo Hllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll Pa Van om CAIRO - De Verer voorlopig geen sul afzet van landboi markt, zoals dat or de levering van e aan Egypte. De Amerikaanse m ter van landbouw, Block, heeft dit me deeld in Cairo. Hij zei Washington de Euro Gemeenschap niet lai voor het hoofd wil sto Block voegde hier e< aan toe dat de VS wel m EG zullen blijven concuri op markten die zij als de ne beschouwen. Minister Block is bezig een rondreis door Noord-i ka en het Midden-Oostei er reclame te maken Amerikaanse landbouw dukten. Hij zei met zijn ook druk te willen uitoef op de Europese Gemeenst De VS en de EG liggen al j met elkaar overhoop ove al dan niet vermeende si dieting van de export Zuid-Afrika HET hoofd van de polit Lesotho, generaal-m; S.R. Matela, heeft maai gezegd dat de zeven Zuid kaanse politiemannen, di Lesotho waren gearresf op verdenking betrokke zijn bij sabotage, buiten medeweten zijn vrijgelate Saoedi-Arabië BUITENLANDSE ond« mingen die ontwikkeling: jecten uitvoeren in Sa< Arabië moeten tenminste van het werk aan Saoed aannemers. Rondetafel VOORAANSTAANDE ren uit het politiek en zake ven uit Europa, Japan, Sii pore, de VS en Mexico zijn kio begonnen aan een t\ daagse rondetafelconferi over internationale econc sche problemen en de bui landse politiek. Van onze redactie buitenh TEL AVIV - De vergiftigii verschijnselen bij enkele l derden Palestijnse sch meisjes op de bezette westi ke Jordaanoever hel maandag opnieuw tot gew dadige reacties in het gel geleid, met name in Ji waar alle scholen tot nader TT'Jn gesloten door de raelische autoriteiten. De Israëlische autorite aie een onderzoek inste "aar het gebeuren, hebben geen aanwijzingen gevoni vier medische en politiete. maakten maandag bekend er nog geen bewijs van ver 'ging is gevonden en nieuwe labaratoriumte noodzakelijk zijn. tr ï'sraëlische en Pa mse zijde kwamen over eer beschuldigingen. In t e instantie gaven de Isra p 1verantwoordelij kheid i /Rijnse elementen irachten protest tegen de aelische bezetting uit te 1 ..n' maar dit werd maani "gesloten door de onderzo s"eams. het Palestij Persbureau Wafa hebben nse nationale instellin nin ns een bijeenkomst in tj„„ lnternationale organi °p de hoogte gesteld t vergifting van schoolmt het rriDt,gifgas "in een P°g „,M( Palestijnse volk op du,: Ike Jordaanoever ten',nffn *lun 'and *e ver Ep De aanslag is volgens I Er?leeg<I door georganisee krii 'n rï'e bewegingsvrijh zetr n Van de Israëlische ^angstroepen, aldus Waf.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 4