Kruisraketten ook
met de grondwet
niet te stuiten
Recht op uitkering
moet afhangen van
arbeidsverleden
„We ontkomen niet
aan discrimineren"
ONDERZOEK ONDER RUIM 100 PERSONEELSFUNCTIONARISSEN:
Hypotheekrente per 22 mrt.
HONDURAS
LABOUR WIN
ACHTERGROND
PAGINA 4
Vacaturebanken
Doorjagen
Kritiek
Uittreden
CDA en VVD schieten op WWV-maatregel
£j| Salvador:
Rei agan krijgt
hel ft bedrag
voo r spoedhulp
POSITIE FOOT
ZATERDAG 26 MAART 1983
T11
DE rol en taken van de personeelsfunctionaris bij aanname en
ontslag staan centraal in een onderzoeksrapport, dat vier
Westbrabantse personeelsfunctionarissen het afgelopen jaar
hebben samengesteld Ze deden dit in het kader van een
afstudeerproject aan de Sociale Academie Markendaal in Breda.
De vier onderzoekers zijn zelf in de praktijk werkzaam: Ton
Brosens (43) uit Breda is arbeidsconsulent bij het Gewestelijk
Arbeidsbureau in Breda, Peter Kolenberg (38) uit Breda is
personeelsfunctionaris bij de TL-buizenfabriek van Philips in
Roosendaal, Hans Vliegenthart (44) uit Zevenbergen is
personeelsconsulent bij het Gemeentelijk Energiebedrijf in
Rotterdam en Ray van der Wulp (35) uit Ulvenhout is
personeelsfunctionaris bij de Burgerpersoneelsdienst van het
Ministerie van Defensie in Breda.
Hun onderzoeksrapport bevat de resultaten van een enquête
onder 90 personeelschefs van bedrijfsleven en overheid in
Nederland en van interviews met collega's van 24 Westbrabantse
bedrijven. Aan de (schriftelijke) enquête werd door ruim zeventig
procent van de benaderden meegewerkt.
HET viertal Westbrabantse personeelschefs:
v.l.n.r.: Hans Vliegenthart, Ray van der Wulp,
Peter Kolenberg en Ton Brosens. foto de stem /johan van gurp
Geen tijd voor zorgvuldigheid
door René van der Velden
SOCIAAL beleid is onderge
schikt aan financieel-econo-
misch beleid. Personeels
functionarissen blijken wei
nig kaas gegeten te hebben
van ontslagprocedures. Ze
hebben weinig vertrouwen
in de Gewestelijke Arbeids-
bureau's. De landelijke solli
citatiecode is in de praktijk
niet haalbaar.
Dit is een greep uit de stellingen
van een viertal Westbrabantse per
soneelsfunctionarissen, die 114 col
lega's aan de tand hebben gevoeld
over werving, selectie, aanname en
ontslag van personeel.
Uit de resultaten van het onder
zoek blijkt de kritiek op het aanna
me- en ontslagbeleid niet voor niets
toe te nemen de laatste jaren. De
klachten van sollicitanten en men
sen die met ontslag bedreigd wor
den, liegen er niet om.
De onderzoeksgroep zocht en
vond onder personeelschefs verkla
ringen voor de gesignaleerde mis
standen. Braakliggend terrein op
onderzoeksgebied en de Nederland
se Vereniging voor Personeelsbe
leid, waarbij 2300 personeelschefs
zijn aangesloten, heeft dan ook haar
belangstelling voor de onderzoeks
resultaten al kenbaar gemaakt.
De groep heeft een groot aantal
knelpunten ontdekt. De problemen
beginnen al met de publicatie van
de sollicitatie. In de meeste gevallen
voldoet de omschrijving van de va
cature in het geheel niet aan de lan
delijke afspraken. De meeste werk
gevers houden er een eigen code op
na, wat de duidelijkheid niet ten
goede komt.
De arbeidsbureau's nemen sollici
tatie-omschrijvingen, die door de
werkgever onjuist worden gemeld,
onzorgvuldig en onvolledig over.
Hierdoor laten de vacaturebanken
op de arbeidsbureau's veel te wen
sen over. Ter illustratie wijzen de
onderzoekers op omschrijvingen
waarin om totaal verschillende op
leidingen wordt gevraagd of bij
voorbeeld om een MMS- of Mulo
diploma: opleidingen die al jaren
niet meer bestaan.
„Veel sollicitanten worden afge
wezen omdat er andere eisen ge
hanteerd worden bij de selectie dan
die in de advertenties zijn genoemd.
Zij solliciteren in die gevallen voor
niets en worden voor de zoveelste
maal teleurgesteld, zonder dat een
goede motivatie gegeven kan wor
den voor de afwijzing", aldus de on
derzoekers.
Een groot probleem bij de wer
ving van personeel vormt de tijds
druk. De samenstellers van het rap
port: „Wij worden doodgegooid met
allerlei gedragsregels, maar je
krijgt honderden sollicitanten. Om
dat werklozen verplicht zijn om te
solliciteren schrijven ze op alles wat
los en vast zit. Daardoor bereik je
een veel te grote groep. Door het
grote aanbod kom je in tijdnood en
kun je niet meer zorgvuldig hande
len".
Vrijwel alle deelnemers aan de
enquête zeggen dat bij de selectie
van personeel wordt uitgegaan van
de functie-eisen die in de vacature
publicatie zijn gesteld. De Westbra
bantse onderzoekers betwijfelen dit
ten zeerste. Mede pratend vanuit de
eigen praktijk: „Behalve eisen sjoe
len tal van andere factoren een rol,
zoals ras of nationaliteit, het woon
achtig zijn in een minder goed be
kend staande buurt, het over een
goede kruiwagen beschikken, de
tijd die men al werkloos is, het ar
beidsverleden en de zorg voor kleine
kinderen thuis".
„We ontkomen niet aan discrimi
neren", vertelt een van hen. „Als er
bijvoorbeeld een punkmeisje sollici
teert voor een baan op de admini
stratie bij een groep andere meisjes,
wordt ze afgewezen". En een collega
van hem: „Als ik een ongewassen en
ongeschoren vent binnen krijg, gaat
het niet door".
Als eenmaal een kandidaat is
aangenomen, blijkt het volgens de
onderzoekers nogal eens te schorten
aan de manier van afwijzen van de,
tegenwoordig vaak honderden, an
dere kandidaten. Doordat het aantal
sollicitanten voor een enkele vaca
ture groeit, gebeurt het steeds vaker
dat sollicitanten, vaak pas na lange
tijd, zonder reden te horen krijgen
waarom ze niet zijn opgeroepen. De
verslechterde economische situatie
doet aan dit verschijnsel geen goed.
„Het komt voor", aldus een van de
personeelschefs, "dat werkgevers
het afschrijven van sollicitanten de
portokosten niet waard vinden".
De onderzoekers twijfelen aan de
zin van klachtenprocedures voor af
gewezen sollicitanten. „Mocht de
sollicitant zo'n procedure winnen, is
hij toch de verliezer, want de sfeer
waarin hij dan moet werken, is ver
pest. Bovendien is de vacature al
vervuld als zo'n tijdrovende proce
dure eindelijk eens is afgerond",
vinden ze.
Ook op het terrein van ontslagza
ken neemt de onzorgvuldigheid toe.
Een van de personeelschefs: „Men
probeert een ontslagzaak er sneller
door te jagen, want elke maand op
zegtermijn is verdiend".
Probleem bij ontslagzaken is vol
gens de onderzoekers dat perso
neelschefs gemiddeld te weinig weet
hebben van ontslagprocedures. „Ze
blijken voldoende opleiding te heb
ben, maar ze weten te weinig van
zaken als arbeidsovereenkomsten
en ontslagrecht. Ook zijn ze niet
goed op de hoogte van de te volgen
procedures via het GAB", luidt hun
conclusie.
Door dit gebrek aan kennis moe
ten bij moeilijke ontslagkwesties
steeds vaker juridische adviseurs
worden ingeschakeld om beslagen
ten ijs te kunnen komen. De perso
neelschefs worden hiertoe wel ge
dwongen omdat de „slachtoffers"
zelf ook in steeds toenemende mate
gebruik maken van juridische bij
stand.
De projectgroep voegt daar overi
gens aan toe dat het te ver zou voe
ren om steeds met de beschuldigen
de vinger naar de personeelschef te
wijzen. „Het is een groot misver
stand dat personeelschefs beslissen
over welke sollicitant wordt aange
nomen of wie er ontslagen wordt.
De beslissingen worden genomen
door afdelingschefs en hoofden van
dienst", zo stellen zij. Bovendien
hebben de benaderde personeels
chefs gemiddeld de zorg voor 300
werknemers. Dit aantal zou volgens
hen drastisch verlaagd moeten wor
den.
Kritiek hebben de personeels
chefs op de arbeidsbureau's, waar
ze niet erg veel vertrouwen in heb
ben. Volgens een ruime meerder
heid van de geïnterviewden is de
werving van personeel via het GAB
niet erg succesvol. De onderzoekers
vinden het dan ook niet nodig om
verplicht te stellen dat vacatures bij
het GAB worden gemeld, zolang
„die GAB's niet efficiënter gaan
draaien".
Uiteraard betreuren vrijwel alle
personeelsfunctionarissen het dat
het sociaal beleid in grote mate on
dergeschikt is aan het financieel-
economisch beleid.
Hoewel het onderzoek is afge
rond, trekt het viertal nog niet de
handen af van de problematiek.
Drie van hen houden zich in de
Stichting Maatschappij en Onder
neming bezig met een discussie over
een andere ontslagprocedure. Daar
naast doet men aanbevelingen om
de landelijke sollicitatiecode aan te
passen. Met andere woorden: er
dingen uit te halen die niet (meer)
haalbaar zijn. Aan de GAB's stelt
men voor om vacatures zorgvuldi
ger te gaan opnemen. En voor scho
len heeft het viertal het advies om
sollicitatielessen te gaan geven in
eindexamengroepen.
door Jan van de Ven
IN het gekrakeel rond
de plaatsing van
kruisraketten lijkt het
of met acties die ra
ketten buiten de gren
zen te houden zijn. Als
er maar hard genoeg
wordt geroepen, als de
politiek maar meedoet,
dan lukt het wel. Het
zal niet lukken. De ra
ketten komen er, als
het moet.
Er wordt wel gezegd, dat
plaatsing van atoomraket
ten in strijd zou zijn met de
grondwet. Een kapstok om
die dingen buiten te houden.
Zowel de oude als de nieuwe
grondwet spreken echter
niet over een verbod. En er
is geen artikel aan te halen,
dat in die richting wijst.
Wel zegt de grondwet, dat
Nederland de intentie heeft
zichzelf bij een mogelijke
aanval te verdedigen. Daar
voor wordt een krijgsmacht
in stand gehouden, (artikel
98). En Nederlanders kun
nen zich, behoudens met na
me genoemde uitzonderin
gen, niet aan de verdediging
van hun land onttrekken,
(art. 97).
In het gedeelte van de
grondwet, waarin de defen
sie aan de orde komt, staat
inderdaad een artikel, dat
bij verkeerde uitleg aanlei
ding kan geven luid te pro
testeren tegen de aanwezig
heid van de Amerikanen in
ons land. Zegt art. 100 niet
dat alleen krachtens de wet
vreemde troepen bij ons in
dienst mogen zijn? Welnu,
de Amerikanen zijn niet bij
ons in dienst. Er hoeft dus
niets bij wet geregeld te
worden.
De Amerikanen zijn hier
op grond van het Navo-ver-
drag. Na de Tweede Wereld
oorlog besloten Westeurope-
se landen om samen met de
Verenigde Staten een defen
sieverdrag te sluiten. Daarin
beloven de landen elkaar bij
agressie van buiten elkaar
te helpen. Om elkaar te kun
nen helpen zijn afspraken
over de defensieve houding
gemaakt betreffende bewa-
Een Tomahawk kruisraket tijdens een testvlucht.
- foto's archief de stem
pening, stationering van
troepen en andere zaken, die
hier niet aan de orde komen.
De Navo-landen doen al
jaren pogingen om in het
verdedigen van de gezamen
lijke belangen uniformering
van de verdedigingsmidde
len te komen. Niet in alles is
zo'n uniformering gemakke
lijk te bewerkstelligen,
maar met raketten is het
streven te bereiken. Ameri
ka ontwikkelt raketten en
dus profiteren de andere
bondgenoten van de moge
lijkheid overal binnen de
Navo dezelfde raketten te
plaatsen.
De vanzelfsprekendheid,
waarmee plaatsing plaats
vindt, wordt ontleend aan
het algemene volkenrecht.
De staten in de wereld heb
ben namelijk een verdrag
gesloten, waarin de houding
ten aanzien van verdragen
wordt geregeld. Deze Ver
dragen-conventie bepaalt
onder andere, dat een staat
zich dient te onthouden van
handelingen die een verdrag
zijn object en zijn doel ont
nemen. (art. 18) Indien bij de
totstandkoming van een
verdrag door een van de sta
ten een voorbehoud wordt
gemaakt, kan dat alleen
voor en bij ondertekening
aan de orde komen. In dat
geval mag het voorbehoud
niet onverenigbaar zijn met
het object en het doel van
het verdrag.
Deze uitweiding hebben
we nodig om het tegengaan
van plaatsing der kruisra
ketten nader te beschouwen.
Nog even: de Navo is een
bondgenootschap met een
defensief doel. De staten
zullen bij agressie gezamen
lijk optreden. Welnu, als een
der landen zich zou willen
onttrekken aan het plaatsen
van raketten, kunnen de an
dere dat zien als een aantas
ting van het gezamenlijk op
treden. In elk geval kan met
succes een beroep worden
gedaan op aantasting van
het doel, de defensie.
Het volkenrecht biedt een
uitweg voor ontwikkelingen,
die van tevoren niet te voor
zien waren. De bondgenoten
kunnen overgaan tot herzie
ning van het Navo-verdrag.
Alle partijen zullen het dan
met herziening eens moeten
zijn. In dit geval zou de her
ziening gericht dienen te
zijn op uitsluiting van kern-
raketten. Uit reacties van
verscheidene bondgenoten
valt op te maken, dat een
eensgezinde hervormingszin
op dit punt ontbreekt.
Nederland, stel dat ons
land echt geen raketten wil,
kan niet zeggen, dat de
strekking van het Navo-
verdrag niets vermeld over
kernraketten om plaatsing
van kruisraketten te weige
ren. Immers, in het nabije
verleden hebben we ook niet
geprotesteerd tegen plaat
sing of opslaan van andere
raketten, al of niet met
kernkop. Het Volkenrecht
wil in zo'n geval voortzet
ting van een ingezet beleid.
Er staat ons land, als
iedereen tegen kruisraket
ten is, maar een weg open:
uittreding uit de Navo. Het
staat een land altijd vrij om
een verdrag op te zeggen, ze
ker indien het vindt dat de
veiligheid van de bevolking
in het geding is. Voor uittre
ding is echter meer nodig
dan bijvoorbeeld een kabi
netsbesluit. In de grondwet
staat (art. 91), dat ons land
een verdrag niet kan opzeg
gen zonder voorafgaande
goedkeuring van de Staten
Generaal.
Tot dusver behoeft er
geen verwarring te bestaan.
Onze Staten Generaal heeft
tot nu toe geen enkele po
ging gedaan het Navo-ver
drag op te zeggen. Daaruit
kan de conclusie worden ge
trokken, dat het voorgaande
onverminderd van kracht
blijft en plaatsing van
kruisraketten niet valt tegen
te houden als de bondgeno
ten tot dit besluit mochten
overgaan.
Dat er toch in ons land
sprake is van voor- en te
genstand in het geval van
kernraketten, zowel bij poli
tieke groeperingen als bij
anderen, valt niettemin te
verklaren.
De discussie speelt zich
niet slechts af in het span
ningsveld tussen de grond
wettelijk geregelde vrijheid
van meningsuiting en het
verdragenrecht. Na de
Tweede Wereldoorlog is de
mensheid in toenemende
mate gaan pleiten voor een
humaner recht. De humani
teit spreekt uit bijvoorbeeld
de Universele Verklaring
voor de Rechten van de
Mens, uit het verdrag van de
Verenigde Naties.
Diplomaten, juristen, we
reldleiders zijn nu sterker
dan ooit van mening, dat in
het internationale recht bij
voorbeeld de menselijkheid
voorop dient te staan. Naast
de tweede genoemde voor
beelden staan ook de beken
de Rode Kruisverdragen,
beter bekend als de conven
tie van Genève als het om
oorlogsrecht gaat.
In dit geval is oorlogs
recht aan de orde. Bij de tot
standkoming van de Ge-
neefse verdragen van 1949 is
versterkt met de factor
menselijkheid rekening ge
houden. Nog niet voldoende
echter, want in 1977 lagen er
vernieuwde Geneefse ver
dragen op tafel. Wat de sa
menstellers van die ont
werpverdragen, diplomaten
en juristen, bewoog moet
worden aangestipt om aan
te geven hoe de gevoelens
over menselijkheid op dit
moment liggen.
Men is algemeen van me
ning, dat vechtende partijen
onderscheid dienen te ma
ken tussen burgers en vech
tenden. Alleen militaire ob
jecten mogen worden aan
gevallen. Alles wat ten dien
ste staat van de burgerbe
volking moet worden ont
zien. Dat laatste is met name
genoemd: plaatsen van cul
turele waarde, agrarische
gebieden, drinkwaterinstal
laties, natuurgebieden die
van belang zijn voor de ge
zondheid.
Het waarneembaar optre
den van tegenstanders van
kruisraketten past in de he
dendaagse ideeën over men
selijkheid. Wanneer kernra
ketten in ons land worden
geplaatst, zijn de plaatsen
waar die dingen staan mili
taire objecten. Een aanval
lende staat zal pogen in eer
ste instantie die objecten te
vernietigen. Consequentie
daarbij is dat ons land zo
klein is, dat een kernaanval
op militaire objecten auto
matisch de halve Neder-
landsae bevolking van de
aardbodem veegt.
Zo ontstaat er een verschil
tussen hoe het volkenrecht
zou moeten zijn en hoe het
volkenrecht is in geval van
oorlog. Het kan geen kwaad
van de bevolking uit aan te
dringen op het menswaardig
met elkaar omgaan. En het
is voor groeperingen die op
menselijkheid wijzen een
steun in de rug, dat op we
reldniveau dezelfde huma
nitaire denkbeelden leven.
Uiteindelijk kan een col
lectief bewustzijn leiden tot
mogelijk de afschaffing van
kernwapens, mogelijk de af
schaffing van oorlogen in
het algemeen. Zover zijn we
echter nog niet. Tot het tijd
stip van een betere wereld
zal het nodig zijn klaar te
staan, en dat gebeurt even
eens uit oogpunt van mense
lijkheid, om een agressor
van het lijf te houden.
Vandaar dat het al bij al
gerechtvaardigd is (uit juri
dische overwegingen) een
sterke defensie op te bou
wen, in het kader van tech
nologische ontwikkelingen
kruisraketten in ons land te
plaatsen.
Van onze Haagse redactie
DEN HAAG - „Of een 22-jarige nu één of zes
jaar gewerkt heeft, na een half jaar WW-uitke-
ring volgt onverbiddelijk de bijstand. Dat is on
rechtvaardig".
FNV-bestuurder Herman
Bode heeft weinig woorden
nodig om aan te tonen dat
het kabinetsvoorstel om
werklozen beneden de 23
jaar geen WWV-uitkering
meer te geven, nogal grof
werkt. Er wordt alleen naar
de leeftijd van de werkloze
gekeken en niet naar het
aantal jaren dat die gewerkt
heeft en dus ook premies be
taald heeft.
Bode staat niet alleen in
zijn kritiek. De meerderheid
van de Sociaal Economische
Raad heeft „nee" gezegd te
gen het WWV-voorstel van
staatssecretaris De Graaf
(Sociale Zaken) dat twintig
procent van de totale afhan
kelijke beroepsbevolking
geen recht meer geeft op
WWV en één van de drie
werklozen rechtstreeks in de
portemonnee treft, want het
aantal jeugd-werklozen
loopt hard naar de 300.000.
De Graaf wil, met ingang
van 1 juli, werklozen bene
den de 23 jaar, na een half
jaar WW-uitkering (80 pro
cent van het laatst-verdien-
de loon) geen recht meer ge
ven op een WWV-uitkering
(twee jaar lang 75% van het
laatst-verdiende loon). Dat
zou betekenen dat deze
jeugd-werklozen direct na
de WW een RWW-bij-
standsuitkering krijgen.
Met de voor zich zelf spre
kende kreet „Koningen en
Graven, stelen als de raven"
kwamen FNV-jongeren de
Tweede Kamer deze week
nog eens wijzen op de finan
ciële ellende die hen boven
het hoofd hangt.
„Na de maatregel van De
Graaf kunnen jongeren, zo
lang ze nog geen 23 jaar zijn,
het recht op zelfstandig be
staan wel vergeten. Op ka
mers wonen kost toch al
gauw vierhonderd gulden
per maand en dat is de helft
van de RW W-uitkering.
Jongeren worden dus wel
gedwongen thuis te blijven
wonen." Wat praktijk-voor
beelden maken 'dat duide-'
lijk:
een zelfstandig wonende
21-jarige, die een minimum
loon van 1143 netto per
maand verdiende, valt na
een half jaar WW 936) te
rug op een RW W-uitkering
van 841.
een 18-jarige thuis-wonen-
de die in de bouw ruim dui
zend gulden schoon verdien
de, valt na een half jaar WW
terug op een RWW-uitke-
ring van 341.
een dienstplichtig soldaat
van 19 die 741 netto aan
wedde krijgt en na dienst
geen baan vindt en weer bij
zijn ouders gaat wonen valt
terug op een uitkering van
ƒ413.
Herman Bode concludeer
de dat „jongeren onevenre
dig zwaar op moeten draai
en voor de gevolgen van de
economische crisis. Er is
niets op tegen, integendeel,
om ook de jongeren duide
lijk te maken dat de bomen
niet meer tot in de hemel
groeien, maar dat is nog iets
anders dan de jongeren op
niet te verteren wijze de re
kening te presenteren".
Zijn hoofdkritiek op het
voorstel van De Graaf: er
wordt naar leeftijd gediscri
mineerd en de maatregel
loopt vooruit op de grote
stelsel-wijziging van de so
ciale zekerheid.
Ook hier staat Bode niet
alleen in zijn kritiek. Naast
steun van de PvdA heeft hij
gehoor gevonden bij de re
geringsfracties van CDA en
VVD. Die vinden wel dat
ook de jongeren een bijdrage
moeten leveren aan de be
zuinigingen maar wijzen de
maatregel van De Graaf in
de huidige vorm af, omdat
er bij het verstrekken van
een WWV-uitkering alleen
naar de leeftijd.
„Zou het niet beter zijn nu
al per 1 juli uit te gaan van
een differentiatie naar ar
beidsverleden?", vraagt
WD-Kamerlid Robin Lin-
schoten staatssecretaris De
Graaf. En zijn CDA-colle-
ga's Jeltien Kraaijeveld en
Ria Oomen vullen dat al
verder in: „Dat zou beteke
nen dat de WWV voor bene
den 23-jarigen zou blijven
gehanteerd en wel voor die
uitkeringsgerechtigden die
een arbeidsverleden hebben
van bijvoorbeeld 2,5 jaar."
Of te wel: werklozen heb
ben na de WW alleen recht
op een WWV-uitkering als
ze 2,5 jaar gewerkt hebben.
De keerzijde van de medail
le is dat mensen boven de 23
jaar óók 2,5 jaar gewerkt
moeten hebben voor ze recht
op een WWV-uitkering
kunnen maken.
CDA en VVD vinden dat
echter een eerlijker manier
om op de WWV te bezuini
gen, dan het voorstel van De
Graaf. Bovendien zouden
jongeren die noodgedwon
gen al vroeg aan het werk
moeten om thuis een
steentje bij te dragen beter
beschermd worden en dat
moet dan worden betaald
door generatie-genoten, die
zo gelukkig waren om lan
ger naar school te kunnen
gaan.
Er zit echter wel een flin
ke adder onder het gras,
want WD en CDA hebben
nu duidelijk gekozen voor
een systeem van sociale ze
kerheid, waarbij de hoogte
van de uitkering afhangt
van het arbeidsverleden:
hoe langer men heeft ge
werkt, des te meer rechten
op sociale zekerheid men op
bouwt. Werkgevers en
werknemers moeten over
die keuze nog een advies op
stellen aan de vooravond
van de wijziging van het
stelsel van sociale zekerheid,
maar CDA en WD hebben
al voor 1 juli gekozen. De be
kritiseerde WWV-maatre
gel zou daardoor kunnen
verdwijnen, maar of de FNV
zo gelukkig is met het alter
natief, is maar zeer de
vraag: „Wij hebben die keus,
waarbij de uitkering afhan
kelijk is van het arbeidsver
leden, in ieder geval nog niet
gemaakt", zegt Herman Bo
de.
rentepercentages
NAAM BANK
bet.
wijze
rente
vast
afsl.-
prov.
met
gemeentegar.
zonder
gemeentegar
-
ged.
in%
opgave
bank
werke
lijk
opgave
bank
werke
lijk
Annuïteiten
hypotheken
ABN
KW/A
KW/A
KW/A
1 jr.
3 jr.
5 jr.
1.5
15
15
7,5
8,0
8,5
7,88
8,41
8,95
7,7
8,2
8,7
8,09
8,63
9,17
AMR0
M/A
HJ/A
HJ/A
var.
2 jr.
5 jr.
1,5
1,5
1,5
7,5
8,0
8,5
7,93
8,33
8,85
7,7
8,2
8,7
8,15
8,54
9,06
Bondsspaarb.
Breda
M/A
HJ/A
var/5j.
var/5j.
1
1
8,25
8,5
8,69
8,80
8,25
8,5
8,69
8.80
Centr. Volksb.
KW/A
5 jr.
1
8,0
8,36
8,2
8,57
Grenswissel-
kant. CDK
M/A
M/A
1 jr.
5 jr.
1.5
1,5
8,0
8,2
8,47
8,69
8,0
8,2
8,47
8,69
Hypoth.fonds
N.-Br. Gem.
M/A
M/A
M/A
5/10j.
30 jr.
Renter.
1,25
1,25
1,5
8,5
8,75
9,09
9,36
8,5
8,75
9,09
9,36
v. Lanschot
KW/A
HJ/A
HJ/A
var.
2 jr.
5 jr.
15
15
1,5
8,5
8,85
7,5
8,0
8,7
7,88
8,33
9J)6_
Ned.
Credietb.
KW/A
KW/A
KW/A
1 jr.
3 jr.
5 jr.
1,5
1,5
1,5
7,5
8,0
8,5
7,96
8,49
9,03
7,7
8,2
8,7
8,17
8,71
9,25
Ned.
Middenst.
bank
M/A
M/A
M/A
1 jr.
3 jr.
5 jr.
1
1
1
7,6
7,9
85
7,98
8,31
8,96
7,8
8,1
8,7
8,20
8,52
9,18
Postg./RPS
M/A
5 jr.
1
8,2
8,63
8,2
853_
RABO (adv.)
M/A
var.
1,25
7,7
8,12
7,9
8,34
RABO (hypo)
M/A
5 jr.
15
8,2
8,69
8,4
J191_
Westl. Utr. st.
M/V
M/V
M/V
2 jr.
5-10 jr.
11-15 jr
2
2
2
8.1
8.2
8,5
8,49
8,93
9,27
8,0
8,4
8,7
8,71
9,16
9,49
ZATERDAG 26 MAAF
Sit
Nic
ion
WASH 111NGTON/SAN SAL
VADOR1 De Amerikaanse
SenaatiS' commissie voor bui
tenland: ue betrekkingen heeft
Ineesten >d met 60 miljoen dol
lar spoet Ihulp aan El Salvador,
de helft van het door Reagan
gewenste bedrag. De commis
sie wil v< ïrder dat de VS alles
doen om onvoorwaardelijke
onderham delingen tussen re
giem en verzet tot stand te
brengen.
De comn ntssie heeft ook uit
gesproken dat het aantal mili
taire advis eurs 55 man moet
blijven en d 'at verdere trainin
gen van Sal' vadoriaanse solda
ten in Ame rika moet gebeu
ren.
Duizender 1 Salvadorianen
hebben doniierdag in de ka
thedraal van i de hoofdstad een
mis bijgewocn d ter nagedach
tenis van mon tseigneur Oscar
Arnulfo Romen ro, de aartsbis
schop die drie: jaar geleden
aan het altaai werd doodge
schoten. De ht?. rdenking ver
liep in alle rus t De opvolger
van Romero, Ai "turo Rivera y
Damas, wil in R ome het zalig-
verklaringsproci as voor Rome
ro op gang breng en.
Illlllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllll
Door 01 'tzecorrespo
LONDEN - De Brit; ue socialis
dengelse kiesdistrict Darlingtoii
een schitterende ove -winning b
de alliantie van libei - alen en S
laar Labour gestemd ltiad, bedr
In de algemene verk lozingen v
Gisteren werd die L aftour-mee
bracht.
De Britse regering! spartij ver
maar de alliantie va in liberal
maand geleden een t Groot-Lo
meer dan 20 procent v an de ste~
Verwacht wordt da it in de sc
delijk de rust zal terug tkeren o~
als leider voorlopig ve;iï.ig is. N
laag van Bermondsey v vas het z
kunnen aanblijven.
Nu van de zijde van ie Allian
dreigen dan sedert Be nrmonds
Thatcher van de conse rvatieve
nationale parlementair! 5 verkiez
uitstellen. Sommige pc ditieke -
Britten in juni naar de s itembus
algemene verkiezingen i.n okto
Conservatieven meestal die voor'
Miiiiiiiimiiiiiiiiiiiniiiiiiiniiiiiii li»
Door Pieter Eggen
ER staat een raam opein in
Washington en de Aim eri-
kaanse president Rea gan
voelt de kille tocht in zijn
nek. Een onplezierig en z«?ifs
ongezond gevoel waartegen
aan simpele remedie It te-
staat: het raam sluiten. H'et
geopende raam waar Rei t-
San nu al ruim twee ja;s ir
voor staat is evenwel nil :t
eenvoudig te sluiten en b» -
vendien niet kosteloos.
Enkele jaren geleden her
dachten Amerikaanse de
fensiespecialisten dat de gi
gantisch grote kernwape -
jiarsenalen niet hebben
kunnen verhinderen dat een
andere kernmacht (lees: de:
Russen) eigenlijk zonder
veel problemen Amerika
kan vernietigen. Die drei-
g'ng is de laatste jaren, door
de steeds betere technologie
daarvan die kernmacht zich
i dient, alleen nog maar
toegenomen en daarmee dus
°°k de kwetsbaarheid. Die
gedachtegang werd door
Reagans betiteling „raam
van de kwestbaarheid" een
succesnummer in de op
waardering van het nucleai-
e vernietigings vermogen,
'h zijn poging de dreiging
an het geopende 'raam' af
e wenden zette Reagan pro
gramma's als de MX, de
J?-1 - bommenwerper, de Tri-
jtont-raket en de ontwikke-
"hg van stealth ('stille') ra
pten in gang.
Dat met dit rijtje nucleai-
6 martelwerktuigen het
aam' geen centimeter ge
lui.611 werd was snel duide-
d*. De hinderlijke 'tocht'
