Over eigendomsrecht
van Romero's dood
wordt zelfs getwist
„Er rollen nog
meer koppen"
Een dag praten over borstkanker
Regeringswisseling i
in Parijs minder
dan een concessie
B" P
Jammerklachten over
hoge woonlasten
niet altijd terecht
Zware
in Nic
Bestaan die, politieke martelaren en heiligen
VRIJDAG 25 MAART 1983
ACHTERGROND
Strijd
Citaten
Wethouderssalarissen zijn te laag
:z'
HONDURAS DRE
Canada kan VS
rakettest
niet weigeren
Andropov in
ziekenhuis,
Gromyko
vice-premier
traham Greene
T11
VRIJDAG 25 MAART
Door Jan Bouwmans
VANDAAG precies drie
jaar geleden werd in San
Salvador aartsbisschop
Oscar Arnulfo Romero
aan het altaar vermoord.
Hoewel de daders nooit
zijn opgespoord, twijfe
len zeer weinigen aan de
identiteit van hun op
drachtgevers). En over
het waarom bestaat nog
minder twijfel. Zijn heel
concrete oproep aan de
soldaten van het Salva
doraanse leger niet lan
ger de moorddadige be
velen van hun officieren
te gehoorzamen en zijn
bede aan de toenmalige
Amerikaanse president
Carter alle hulp aan zijn
land El Salvador te sta
ken waren zijn doodvon
nis. Maar voortdurende
aanklachten tegen de
machthebbers waren
daaraan voorafgegaan.
Drie jaar later velt in het
weekblad De Tijd van 18
maart hoofdredacteur Arie
Kuiper een genadeloos oor
deel: paus Johannes Paulus
II heeft zijn broeder in het
bisschopsambt, Oscar Ro
mero, verraden. Verraden
door tijdens zijn bezoek aan
El Salvador toch de zijde te
kiezen van de machtheb
bers, van Romero's moorde
naars. De paus heeft volgens
Kuiper Romero ook verra
den door zij n dood in een on-
juist daglicht te stellen.
„Een profeet en een her
der" noemde kardinaal Ar-
turo Rivera y Damas zijn
voorganger Romero ten
aanhore van de hele wereld
tijdens het pauselijke bezoek
aan El Salvador eerder deze
maand. Maar de paus wees
hem meteen daarop terecht.
Romero was wel een herder
geweest, maar geen profeet.
Hij had het offer van zijn le
ven als herder gebracht, om
dat hij wilde dat er een eind
zou komen aan het geweld.
Niemand, zo bezwoer de
paus, van welke ideologie
ook mag proberen het offer
dat Romero als herder
bracht, voor zijn eigen poli-
Paus Johannes Paulus II voor het graf van Romero,
tijdens zijn jongste bezoek aan Midden-Amerika.
- FOTO'S ARCHIEF DE STEM
tieke doeleinden te exploite
ren. Alsof met andere woor
den niet zijn zeer duidelijke
politieke vertaling en poli
tieke getuigenis van zijn ge
loofsovertuiging tot zijn
dood hadden geleid. Of beter
wellicht, een posthume pau
selijke terechtwijzing van
Romero's optreden en dus
een publieke devaluatie van
zijn dood.
De paus wordt vakkundig
tegengesproken in het jong
ste nummer van het inter
nationale theologische tijd
schrift Concilium, dat beslist
niet toevallig gewijd is aan
het onderwerp 'Martelaar
schap nü'. Met dit maart
nummer herdenkt Conci
lium wijlen aartsbisschop
Romero. Met dit nummer
heeft Concilium - natuurlijk
op andere wijze dan Tij ij-
hoofdredacteur Arie Kuiper
- de strijd aangebonden met
de paus over aard en wezen
en betekenis van Romero's
dood. Maar dat ook tegelijk
in een veel breder kader. Dit
Concilienummer is theolo
gisch dynamiet in zoverre
het gaat om de traditionele
opvattingen over betrok
kenheid van christenen bij
bevrijdingsbewegingen en
gewapende strijd. En de
pauselijke visie wordt erin
met theologisch dynamiet
bestookt.
Martelaren hebben in de
kerk altijd in hoog aanzien
gestaan. Een martelaar is
praktisch per definitie een
heilige. Traditioneel wordt
een martelaar gedefinieerd
als een persoon die zijn ge
loof, het belijden van de leer
en het praktizeren van de
daaruit voortvloeiende
christelijke zedelijkheidsei-
sen met zijn dood moet be
kopen. In genoemd Conci-
liumnummer wordt als cen
traal thema gesteld dat deze
traditionele definitie te eng
is. Tegelijk worden theologi
sche argumenten ontwik
keld voor het bestaan van
een politiek martelaarschap
en derhalve politieke heilig
heid. En daarmee wordt een
heel andere status opgeëist
voor die christenen die met
terdaad strijden voor de be
vrijding van lijdenden en
onderdrukten, ook als het
gewapend verzet betreft. De
visie en theologische argu
menten die hiervoor ont
wikkeld worden, staan
haaks op hetgeen de officiële
kerk tot nu toe heeft ver
kondigd over gewapende
strijd tegen tiranniek
staatsgezag dat geen leven
ontziet.
Nadat de vermaarde theo
loog Karl Rahner de tradi
tionele definitie van marte
laarschap als te eng heeft
aangevochten, komt het de
Baskische jezuiet Jon Sobri-
no toe de fundamentele
grondschets van 'politieke
heiligheid' te hebben ont
wikkeld. Is dat zo verwon
derlijk als je weet dat hij al
meer dan 25 jaar in El Sal
vador woont en werkt. Poli
tieke heiligheid is gegrond,
zo betoogt hij, op politieke
liefde. Onder politieke liefde
verstaat hij een liefde die
zowel antwoord is op de wil
van God als op het enorme
lijden van de mensheid van
vandaag. Kenmerk van die
politieke liefde zijn volgens
hem onder meer een funda
mentele ommekeer zodat
men echt gaat zien wat er
aan de hand is aan lijden en
onderdrukking en rechts
verkrachting en dood en de
structurele oorzaken daar
van. Kenmerk van die liefde
is ook dat ze doeltreffend wil
zijn in de bestrijding van ge
noemde zaken. „De politieke
liefde moet deelnemen aan
de strijd van de armen, die
op ideologisch en sociaal,
maar ook op politiek en - in
werkelijke grensgevallen -
op militair niveau gevoerd
wordt", concludeert Sobrino.
En dat is theologisch dy
namiet. Want hij argumen
teert verder dat christenen
die hun leven op deze wijze
inzetten voor de armen tot
de dood erop volgt, aan
spraak maken op wat de
kerk altijd verstaan heeft
onder martelaarschap en
heiligheid. De politiek is, al
dus Sobrino, een aangewe
zen gebied voor heiligheid;
meer nog, heiligheid wordt
in de huidige omstandighe
den meestal op politiek vlak
verwerkelijkt. „Wie zich
daarvan niet wil laten over
tuigen door al het bloed dat
gevloeid is van bisschoppen,
priesters, religieuzen, boe
ren, arbeiders, strijders, kan
ook de dood van Jezus niet
meer verstaan als de dood
Oscar Romero
.herder.
van een rechtvaardige, maar
alleen nog als de dood van
een godslasteraar en oproer
kraaier zoals de machtigen
van zijn tijd dat wilden."
Het betoog van Sobrino is
verweven met citaten van de
vermoorde Romero. De
theologen van Concilium
verstaan de dood van hem
bepaald anders dan de paus
in El Salvador heeft gedaan.
Romero's opvolger Arturo
Rivera y Damas is blijkens
de jongste berichten zijn op
stelling tegenover het regi
me in zijn land en dus de
verzetsbeweging aan het
wijzigen. De bevrijdingsbe
weging, zo heeft hij ver
klaard, geniet niet de steun
van de bevolking want dan
had ze in driejaar strijd heel
wat betere militaire resulta
ten hebben moeten boeken.
Alsof in militair opzicht van
enige gelijkwaardigheid in
welk opzicht ook gesproken
kan worden. Niettemin zal
de katholieke kerk van har
te meewerken aan het rege
ringsplan voor algehele am
nestie, dat als voorwaarde
stelt dat het verzet zich
overgeeft.
Een dialoog tussen verzet
en machthebbers lijkt voor
Rivera y Damas een gepas
seerd station, iets wat de
machthebbers altijd al per
tinent hebben geweigerd. In
een scherp historisch artikel
laat de Duitse theoloog
Theofried Baumeister de
ontstaansgeschiedenis van
het martelaarschap in de
vroege kerk zien. Hij wijst
daarbij op de grote functie
die apocalyptische geschrif
ten in deze hebben vervuld,
de functie namelijk om te
voorkomen dat christenen
het op een akkoordje zouden
gooien met het onrecht in de
wereld.
De officiële kerk in El
Salvador lijkt na het pause
lijke bezoek de weg voor
zo'n akkoord aan het effe
nen te zijn. Zelfs om het
„eigendomsrecht" van Oscar
Romero's dood en marte
laarschap wordt in El Sal
vador nu gevochten.
Van een onzer verslaggevers
BREDA - „Ze praten er
niet graag over. In een
tijd waarin zoveel men
sen kunnen zeggen 'dat
geldt ook voor mij' hang
je als man met een poli
tieke functie niet aan de
grote klok, dat je te wei
nig verdient.
Maar wethouders van
middelgrote gemeenten zit
ten inderdaad in de hoek
waar de klappen vallen. Ta-
zelaar (de Wageningse wet
houder, die opstapte omdat
zijn salaris te laag is gewor
den) is voor ons een moedig
man; wij weten dat er ande
ren zullen volgen als er niet
snel iets gedaan wordt".
Mr. M.J.C. Houtkamp, be
leidsmedewerker van de
VNG, die zich met deze zaak
bezighoudt, weet dat er nog
meer wethouders zijn die
het niet lang meer zullen
kunnen volhouden en ge
dwongen zullen zijn ermee
op te houden. Ook in Gelder
land „al zullen ze dat niet in
de krant willen hebben".
Op papier verdienen wet
houders van gemeenten van
30.000 tot 40.000 inwoners
maandelijks ongeveer
5.800.- bruto. Gemeenten die
daar net onder zitten hebben
wethouders op de loonlijst
voor ongeveer 5.000.- bruto.
Al die gemeenten hebben
vier wethouders en ruim 80%
van hen 'er niets bij doet'.
Dat is ook nauwelijks moge
lijk omdat een wethouder in
een dergelijke gemeente
doorgaans 50 60 uur in de
week voor de gemeente in
touw is.
Maar voor alle wethou
ders van de genoemd soort
gemeenten geldt, dat ze van
hun salaris nét of nauwe
lijks tweeduizend gulden
overhouden. De meeste blij
ven beneden die 2.000.-
Wethouders verkeren in ons
land in een uitzonderlijke
positie.
Ze zijn niet in loondienst
en moeten dus alle premies
zélf betalen en die premies,
die bij mensen in loondienst
door de baas betaald wor
den, gingen op 1 januari van
dit j aar fors omhoog.
De ambtenaren kregen
met ingang van die datum
een korting op hun salaris
van 4%, maar in dit opzicht
zijn wethouders ineens weer
wél in loondienst. Erger nog;
ze moesten wat meer dan
4 inleveren op grond van
een inhaalmanoeuvre.
De VNG heeft hard aan de
bel getrokken toen bleek dat
de wethouders zo ongeveer
een kwart van hun salaris
kwijtraken. Daarop is een
positief gebaar van de mi
nister gevolgd, dat echter
niet meer dan een druppel
op een gloeiende plaat te
weegbrengt.
De verhoging van de pre
mies per 1 januari mag als
nog voor rekening worden
genomen van de gemeenten,
die dat terugkrijgen uit de
kas van het rijk. Dat kan
voor de wethouder van een
middelgrote gemeente zo'n
2.500 - betekenen.
Maar het probleem wordt
er niet door opgelost. Hout
kamp daarover: „Wij vinden
dat de wethouders 80% beho
ren te krijgen van het sala
ris van de burgemeester en
dat ze verder ook als ambte
naar beschouwd dienen te
worden.
Dat zal de rijksoverheid
zo'n miljoen of tien kosten.
Waarvoor we natuurlijk in
een beroerde tijd zitten.
Maar de gemeenten worden
al gedwongen meer te bezui
nigen dan het rijk zelf doet
en het gaat ook om de vraag
hoeveel vertrouwen de cen
trale overheid in het locale
bestuur stelt.
Als je dat vertrouwen uit
spreekt moet je ook zorgen
dat er mensen zitten die dat
waar kunnen maken".
Ook mr. Houtkamp hoort
de verhalen dat ze nog hard
vechten om de wethouders
baantjes. „Maar ik ken er,
die hun vaste lasten niet
meer betalen kunnen en heel
graag terug zouden willen
naar hun oude baantje als ze
daarvoor de mogelijkheid
hadden.
Helaas is ook voor menige
wethouder het alternatief
een werkloosheidsuitkering
of de bijstand. En wat doe je
dan
Door Pauline Spieker
DE oncologiecommissie
van het Diaconessenhuis
in Breda wijdde onlangs
een hele dag aan het the
ma borstkanker. Een dag
praten over dit onder
werp; niet leuk maar wel
erg nuttig en leerzaam
voor de mensen die er be
roepsmatig mee te ma
ken hebben.
Als je kanker krijgt dan
wordt je vaak door meerde
re artsen behandeld. Tegen
woordig bestaat er in elk
ziekenhuis een zogenaamde
oncologiecommissie, een
groep specialisten die over
legt hoe een bepaalde pa
tiënt het best behandeld kan
worden. Vorig jaar bestond
de oncologiecommissie in
het Diaconessenhuis vijf
jaar en ter gelegenheid
daarvan heeft men toen een
oncologiedag georganiseerd,
voor verpleegkundigen en
huisartsen uit de regio. We
gens de enorme belangstel
ling besloot men om dit jaar
een soortgelijke dag te orga
niseren.
„Gelukkig was de directie
bereid de kosten voor haar
rekening te nemen, en kon
den we gratis over zaal De
Schouw in Aeneas beschik
ken", aldus dokter G. Boë-
tius van de oncologiecom
missie. Afgelopen weekend
waren alle driehonderd
plaatsen bezet, belangstel
lenden moesten zelfs worden
geweigerd.
Alle aspecten van borst
kanker werden besproken,
wat er allemaal aan vooraf
gaat voordat de diagnose is
gesteld, wat er dan gebeurt,
en hoe de nabehandeling is.
Want het is heel belangrijk
dat de verzorging en opvang
van kankerpatiënten buiten
het ziekenhuis goed geregeld
is. Daarom is het nodig dat
wijkverpleegkundigen en
huisartsen op de hoogte blij
ven van de ontwikkelingen
in de ziekenhuizen.
Dit jaar zullen in Neder-
land circa 13.000 vrouwen
aan kanker doodgaan, 21
procent daarvan zal aan
borstkanker sterven. Een op
de veertien Nederlandse
vrouwen krijgt in haar le
ven borstkanker. Reden ge
noeg om de aandacht bij de
ontwikkelingen op dit ge
bied te houden. Het begint
met een knobbeltje in de
borst. Door de vele publici
teit voor het zelfonderzoek
van de borsten, is het zo dat
de meeste vrouwen nu eer
der dan vroeger naar de
dokter gaan als ze iets voe
len.
Want hoe kleiner de tu
mor is, hoe groter de overle
vingskansen zijn. Tegen
woordig is het al zo dat als
de tumor vrij klein is, de
borst vaak behouden kan
blijven. Met een door de on
cologiecommissie zorgvuldig
opgesteld behandelplan
kunnen de vrouwen opti
maal behandeld worden.
Ook de verpleegkundige
aspecten van de behandeling
van patiënten met borstkan
ker kwam uitgebreid aan de
orde. De verpleging speelt
dan ook een belangrijke rol.
„Kanker is een serieuze
ziekte, daarom willen wij de
behandeling ervan ook zo
serieus mogelijk aanpakken.
Het goede van een multi
disciplinaire overleg (ver
schillende specialisten die
voor één patiënt een behan
delplan maken) is, dat je el
kaar aanvult. En als wij niet
weten hoe het moet, dan
kunnen we wel zeggen wie
dat wel weet, bijvoorbeeld
een academisch ziekenhuis",
aldus dokter G. Boëtius.
De oncologiedag werd
dankzij de verschillende
sprekers, maar vooral dank
zij de inspanningen van de
oncologiecommissie van het
Diaconessenhuis een groot
succes.
Rea
Van onze correspondent
Jan Drummen
PARIJS - Tal van Fran
sen waren gisteren per
plex en teleurgesteld
over het feit dat de lang
aangekondigde rege
ringshervorming als ge
volg van de voor links
nadelig uitgevallen ge
meenteraadsverkiezin
gen op minder dan een
sisser uitgelopen is.
President Mitterrand
heeft niet alleen eerste mi
nister Pierre Mauroy behou
den, maar, hoewel het aan
tal ministers van 34 tot 15 te
ruggebracht is, zijn er in het
kabinet geen nieuwe gezich
ten verschenen en al dege
nen die van de uitslag van
de gemeenteraadsverkiezin
gen verwacht hadden dat
deze zich in de nieuwe rege
ring zouden spiegelen, zijn
teleurgesteld. Het symbool
van continuïteit dat de pre
sident heeft willen geven
wordt een luxe gevonden die
Frankrijk zich op dit ogen
blik volstrekt niet kan ver
oorloven. Mitterrand heeft
zich op een defensieve posi
tie teruggetrokken en dit
wordt door het merendeel
van de commentatoren wei
nig belovend geacht voor de
moeilijke politiek sociaal fi
nancieel economische strijd
die het bewind te voeren
heeft.
Mauroy lijkt niet de man
te zijn om een nieuw verso
beringsplan te bepleiten,
want niemand in het land
heeft zijn naïeve optimisme
vergeten, noch zijn bezwe
ring dat hij geen derde de
valuatie zou dulden, en
evenmin zijn verzekering
dat „de grote moeilijkheden
achter ons liggen". Zijn her
benoeming was dan ook een
politieke keuze van Mitter
rand: Mauroy geniet in so
cialistische kringen uitge
breid vertrouwen, hij wordt
'ongevaarlijk' geacht al
praat hij zijn mond geregeld
voorbij en de communisten
schenken hem zoveel ver
trouwen als behoorde hij tot
hun eigen partij. Mitterrand
heeft daarmee althans een
van de onmiddellijke geva-
Pierre Mauroy
ren bezworen, namelijk een
op zijn achterste poten gaan
staan van de communisti
sche partij die als gevolg
van haar regelmatige ach
teruitgang in de verkie
zingsresultaten agressiever
is geworden, die vreesde
drie van haar vier ministers
in het kabinet te verliezen
en die bereid was haar vak
bond CGT carte blanche te
geven om tegen de versobe-
ringspolitiek ten strijde te
trekken.
Maar men vroeg zich gis
teren in Frankrijk af waar
om bijna twee weken ge
wacht is met deze ministe-
.ongevaarlijk.
riële hervorming, waarom
het tot zoveel tegenspraken
en tegengestelde uitlatingen
gekomen is en waarmee ten
slotte miljarden verloren
gegaan zijn, een hervorming
tenslotte die volgens velen
niet beantwoordt aan dt
eisen van de moeilijke situa
tie waarin het land zich be
vindt. Zoals de devaluatie
van de franc met 2,5 procent
te gering geacht wordt zien
velen ook de regeringsher
vorming als een halfzachte
maatregel. Op beide beslis
singen zullen binnen afzien
bare tijd zo meent men, cor
recties doorgevoerd moeten
worden.
door Mathieu Kothuis
DOOR het volkshuisves
tingsbeleid van de laatste
jaren is de Nederlander
steeds meer voor zijn wo
nen gaan betalen. Met de
plannen van de regering
voor een versnelde huur-
harmonisatie, de harmo-
nisatie-in-eens en een
verhoging van de norm-
huurquotes dreigt nu op
nieuw voor menigeen een
forse verhoging van de
woonlasten en daarmee
een nieuwe aanslag op
het inkomen.
Té fors, zo blijkt in veel
gevallen. Want de huur
schuld die in Rotterdam bij
voorbeeld al is opgelopen tot
15 miljoen gulden staat niet
op zich. Dezelfde problema
tiek doet zich in veel meer
steden voor. Maar zijn al die
jammerklachten wel altijd
reëel?.
Terwijl met name de lage
re inkomensgroepen ook
hier het hardst worden ge
troffen, wonen met name in
oudere wijken nog hele
groepen die relatief een wel
bizonder laag aandeel uit
het huishoudbudget aan
woonlasten besteden. Maar
ook uit een internationale
vergelijking van de woon
lasten komen we er nog goed
af. De Nationale Woning
raad pleit dan ook voor een
meer genuanceerde benade
ring van de woonlastenpro-
blematiek. Dat dé woonlas
ten voor dé belastingbetaler
ondraaglijk zijn geworden,
is in de ogen van de Natio
nale Woningraad in ieder
geval een vrij ongenuan
ceerde uitspraak die overi
gens maar al te vaak wordt
gebezigd.
Intussen hebben tal van
bewonersgroepen alle rede
nen zich tesamen met ande
re belangenorganisaties te
organiseren in groepen om
sterk te staan in hun protest
tegen deze zorgwekkende
Mr. Brokx
.huursubsidie.
- FOTO ARCHIEF DE STEM
ontwikkeling in de woonlas
ten.
Uit een vergelijking met
andere, Westeuropese lan
den blijkt dat we in Neder
land aan huur, nutsvoorzie
ningen, energielasten en on
derhoud (op basis van cijfers
uit '80) gemiddeld 16 procent
van onze consumptieve be
stedingen kwijt zijn. In
West-Duitsland is dit 17
procent, in Groot-Brittanië
20, Denemarken 27 en Zwe
den 25 procent. Volgens deze
vergelijking uit een kwar
taalbericht van de Rabo
bank betalen we relatief ge
zien dus nog lang niet zo
veel. Overigens blijkt uit de
ze publicatie wel dat dit per
centage in de komende jaren
sterk zal stijgen tot 20 pro
cent van het totale huis
houdbudget in '86.
De ellende met al die cij
fers is dat het vaak om ge
middelden gaat. Zo komt het
dan ook dat Konsumenten
Kontakt alleen al voor dit
jaar een stijging van 300
gulden verwacht in de
woonlasten voor de mini
muminkomensgroepen. Vol
gens een onderzoek besteed
de deze inkomensgroep in '81
al dertig procent van zijn in
komen aan de woonlasten.
„De inkomensontwikke
ling stagneert en er is op dit
moment zelfs sprake van
een inkomensdaling. Dit
geven, gevoegd bij een
vangrijke en in de nabije
toekomst zelfs nog groeiende
werkloosheid, geeft
welke druk momenteel o
omvang van het besteedbaar
inkomen wordt uitgeoefend.
Die druk komt ook tot uit
drukking in de drastische
toename van de rijksuitga
ven voor individuele huur
subsidie. Dit leidt tot
noodzaak het systeem door
te lichten en de essentiële
betekenis van de individuele
huursysteem veilig te stel
len".
Dit zei staatssecretaris
mr. G. Brokx van volkshuis
vesting en ruimtelijke orde
ning vorige week bij de in
stallatie van de interdepar
tementale commissie woon
lasten. De installatie van die
commissie geeft in ieder ge
val aan dat ook het kabinet
de groeiende weerstand te
gen de stijgende woonlasten
onderkent. De commissie
brengt in het vroege na.
een advies aan het kabinet
uit.
Tijdens een onlangs
houden symposium over de
woonlasten onderstreepte
ook Nationale Woningraad-
directeur Kempen de zorge
lijke ontwikkeling in de
woonlasten voor met nam'
de lagere inkomensgroepen
De discussie moet echter v®
erg zuiver worden gehou
den, aldus Kempen. En
zijn 15 stellingen over die
woonlastenproblematiek
Kempen onder meer aan
bepaalde groepen naar ver
houding méér voor goed wo
nen dienen op te brengen. Et-
bovendien, zo zei Kemp01
zal iedereen die het wonen
wenst te zien als een prima1'
re levensbehoefte, zich moe'
realiseren dat het voor
hand ligt dat daarvoor, W
een afname van de wel
vaart, relatief ook mee'
moet worden uitgetrokken
uit het totale huishoudbud
get.
Van onze correspondent
Mare de Koninck
WASHINGTON - De te
levisiespeech, waari
president Reagan va
Amerika vorige nacl
een 'visie van hoop' lan
ceerde en die erin be
staat dat Amerika me
de nieuwste en nog
ontwikkelen technisch
vindingen het Westei
op niet-nucleaire wijz
kan verdedigen tegei
Van onze re<
MANAGUA/NEW YORK -
gering van Nicaragua voeren
van ex-dictator Somoza die
caragua zijn binnengekomen
noorden van de hoofdstad Ma
De regering van Hondura
heeft gisteren opnieuw ge
dreigd met een totale oorlo
met Nicaragua. Honduras ont
kent dat rechtse Nicaraguaan
se ballingen gebruik make
van bases in het land. Hondu
ras ontkent verder elke be
trokkenheid.
De gevechten in Nicaragu
Van onze redactie buitenland
OTTAWA - Canada kan de V
niet weigeren de kruisraket o
zijn grondgebied te testen. Ee:
dergelijk verzoek is echter no
niet ontvangen, aldus premie
Trudeau gisteren in Ottaw:
waar hij de Amerikaanse vi
ce-president George Bush ont
ving.
Volgens de Canadese pre
mier moet Canada bij een wei
gering overwegen een neu
traal land te worden zoal
Zweden. Canada en Amerik
hebben een overeenkoms
waarbij de VS in het buurlan-
raketten mag testen, maa
voor de kruisraket zou eei
apart verdrag nodig zijn.
Frankrijk
De Franse bisschoppen zul
len komend najaar een ver
klaring over kenrwapens uit
geven waarin naar alle waar
schijnlijkheid eenzijdige ont
wapening zal worden afgewe
zen. Dat blijkt uit een vraag
gesprek met de secretaris-ge
neraal van de bisschoppen
conferentie, Gérard Defoix.
Van onze redactie buitenland
Moskou - Tegelijk met he
bericht dat de Russische leidei
Joeri Andropov in het zieken
huis!-
is opgenomen, kwam gis
'eren uit Moskou het nieuw:
"at minister Andrei Gromyki
van Buitenlandse Zaken be
buemd is tot eerste vice-pre
Jb'er van de raad van minis
'ers.
De 68-jarige Andropov zot
'Jden aan een chronischi
verziekte, maar daar zoudei
au ook hartklachten ziijn bij
gekomen. Officieel is niets be
bend geaakt. Volgens ander:
u °nnen is hij juist gistere:
het ziekenhuis ontslagen.
De benoeming van Gromy
0 werd zonder commentaa
gegeven. Onbekend is of hi
1" post op buitenlandse za
en die hij al sinds 1957 bezel
ai°£ niet behoudt.
DE in Frankrijk woonachtig
ntse schrijver Grahar
in t^ne is d°or een recht
r, parijs wegens smaad
t0t betalinS
wji ueianng van
nadevergoeding van 30
eo„ aan Dan'el Guy, die -
ns Green betrokken is
stad mcerende corruptie
i rechtban
ver
van ee
30.00
vol
bij d
in d