Over eigendomsrecht van Romero's dood wordt zelfs getwist „Er rollen nog meer koppen" Een dag praten over borstkanker Regeringswisseling i in Parijs minder dan een concessie B" P Jammerklachten over hoge woonlasten niet altijd terecht Zware in Nic Bestaan die, politieke martelaren en heiligen VRIJDAG 25 MAART 1983 ACHTERGROND Strijd Citaten Wethouderssalarissen zijn te laag :z' HONDURAS DRE Canada kan VS rakettest niet weigeren Andropov in ziekenhuis, Gromyko vice-premier traham Greene T11 VRIJDAG 25 MAART Door Jan Bouwmans VANDAAG precies drie jaar geleden werd in San Salvador aartsbisschop Oscar Arnulfo Romero aan het altaar vermoord. Hoewel de daders nooit zijn opgespoord, twijfe len zeer weinigen aan de identiteit van hun op drachtgevers). En over het waarom bestaat nog minder twijfel. Zijn heel concrete oproep aan de soldaten van het Salva doraanse leger niet lan ger de moorddadige be velen van hun officieren te gehoorzamen en zijn bede aan de toenmalige Amerikaanse president Carter alle hulp aan zijn land El Salvador te sta ken waren zijn doodvon nis. Maar voortdurende aanklachten tegen de machthebbers waren daaraan voorafgegaan. Drie jaar later velt in het weekblad De Tijd van 18 maart hoofdredacteur Arie Kuiper een genadeloos oor deel: paus Johannes Paulus II heeft zijn broeder in het bisschopsambt, Oscar Ro mero, verraden. Verraden door tijdens zijn bezoek aan El Salvador toch de zijde te kiezen van de machtheb bers, van Romero's moorde naars. De paus heeft volgens Kuiper Romero ook verra den door zij n dood in een on- juist daglicht te stellen. „Een profeet en een her der" noemde kardinaal Ar- turo Rivera y Damas zijn voorganger Romero ten aanhore van de hele wereld tijdens het pauselijke bezoek aan El Salvador eerder deze maand. Maar de paus wees hem meteen daarop terecht. Romero was wel een herder geweest, maar geen profeet. Hij had het offer van zijn le ven als herder gebracht, om dat hij wilde dat er een eind zou komen aan het geweld. Niemand, zo bezwoer de paus, van welke ideologie ook mag proberen het offer dat Romero als herder bracht, voor zijn eigen poli- Paus Johannes Paulus II voor het graf van Romero, tijdens zijn jongste bezoek aan Midden-Amerika. - FOTO'S ARCHIEF DE STEM tieke doeleinden te exploite ren. Alsof met andere woor den niet zijn zeer duidelijke politieke vertaling en poli tieke getuigenis van zijn ge loofsovertuiging tot zijn dood hadden geleid. Of beter wellicht, een posthume pau selijke terechtwijzing van Romero's optreden en dus een publieke devaluatie van zijn dood. De paus wordt vakkundig tegengesproken in het jong ste nummer van het inter nationale theologische tijd schrift Concilium, dat beslist niet toevallig gewijd is aan het onderwerp 'Martelaar schap nü'. Met dit maart nummer herdenkt Conci lium wijlen aartsbisschop Romero. Met dit nummer heeft Concilium - natuurlijk op andere wijze dan Tij ij- hoofdredacteur Arie Kuiper - de strijd aangebonden met de paus over aard en wezen en betekenis van Romero's dood. Maar dat ook tegelijk in een veel breder kader. Dit Concilienummer is theolo gisch dynamiet in zoverre het gaat om de traditionele opvattingen over betrok kenheid van christenen bij bevrijdingsbewegingen en gewapende strijd. En de pauselijke visie wordt erin met theologisch dynamiet bestookt. Martelaren hebben in de kerk altijd in hoog aanzien gestaan. Een martelaar is praktisch per definitie een heilige. Traditioneel wordt een martelaar gedefinieerd als een persoon die zijn ge loof, het belijden van de leer en het praktizeren van de daaruit voortvloeiende christelijke zedelijkheidsei- sen met zijn dood moet be kopen. In genoemd Conci- liumnummer wordt als cen traal thema gesteld dat deze traditionele definitie te eng is. Tegelijk worden theologi sche argumenten ontwik keld voor het bestaan van een politiek martelaarschap en derhalve politieke heilig heid. En daarmee wordt een heel andere status opgeëist voor die christenen die met terdaad strijden voor de be vrijding van lijdenden en onderdrukten, ook als het gewapend verzet betreft. De visie en theologische argu menten die hiervoor ont wikkeld worden, staan haaks op hetgeen de officiële kerk tot nu toe heeft ver kondigd over gewapende strijd tegen tiranniek staatsgezag dat geen leven ontziet. Nadat de vermaarde theo loog Karl Rahner de tradi tionele definitie van marte laarschap als te eng heeft aangevochten, komt het de Baskische jezuiet Jon Sobri- no toe de fundamentele grondschets van 'politieke heiligheid' te hebben ont wikkeld. Is dat zo verwon derlijk als je weet dat hij al meer dan 25 jaar in El Sal vador woont en werkt. Poli tieke heiligheid is gegrond, zo betoogt hij, op politieke liefde. Onder politieke liefde verstaat hij een liefde die zowel antwoord is op de wil van God als op het enorme lijden van de mensheid van vandaag. Kenmerk van die politieke liefde zijn volgens hem onder meer een funda mentele ommekeer zodat men echt gaat zien wat er aan de hand is aan lijden en onderdrukking en rechts verkrachting en dood en de structurele oorzaken daar van. Kenmerk van die liefde is ook dat ze doeltreffend wil zijn in de bestrijding van ge noemde zaken. „De politieke liefde moet deelnemen aan de strijd van de armen, die op ideologisch en sociaal, maar ook op politiek en - in werkelijke grensgevallen - op militair niveau gevoerd wordt", concludeert Sobrino. En dat is theologisch dy namiet. Want hij argumen teert verder dat christenen die hun leven op deze wijze inzetten voor de armen tot de dood erop volgt, aan spraak maken op wat de kerk altijd verstaan heeft onder martelaarschap en heiligheid. De politiek is, al dus Sobrino, een aangewe zen gebied voor heiligheid; meer nog, heiligheid wordt in de huidige omstandighe den meestal op politiek vlak verwerkelijkt. „Wie zich daarvan niet wil laten over tuigen door al het bloed dat gevloeid is van bisschoppen, priesters, religieuzen, boe ren, arbeiders, strijders, kan ook de dood van Jezus niet meer verstaan als de dood Oscar Romero .herder. van een rechtvaardige, maar alleen nog als de dood van een godslasteraar en oproer kraaier zoals de machtigen van zijn tijd dat wilden." Het betoog van Sobrino is verweven met citaten van de vermoorde Romero. De theologen van Concilium verstaan de dood van hem bepaald anders dan de paus in El Salvador heeft gedaan. Romero's opvolger Arturo Rivera y Damas is blijkens de jongste berichten zijn op stelling tegenover het regi me in zijn land en dus de verzetsbeweging aan het wijzigen. De bevrijdingsbe weging, zo heeft hij ver klaard, geniet niet de steun van de bevolking want dan had ze in driejaar strijd heel wat betere militaire resulta ten hebben moeten boeken. Alsof in militair opzicht van enige gelijkwaardigheid in welk opzicht ook gesproken kan worden. Niettemin zal de katholieke kerk van har te meewerken aan het rege ringsplan voor algehele am nestie, dat als voorwaarde stelt dat het verzet zich overgeeft. Een dialoog tussen verzet en machthebbers lijkt voor Rivera y Damas een gepas seerd station, iets wat de machthebbers altijd al per tinent hebben geweigerd. In een scherp historisch artikel laat de Duitse theoloog Theofried Baumeister de ontstaansgeschiedenis van het martelaarschap in de vroege kerk zien. Hij wijst daarbij op de grote functie die apocalyptische geschrif ten in deze hebben vervuld, de functie namelijk om te voorkomen dat christenen het op een akkoordje zouden gooien met het onrecht in de wereld. De officiële kerk in El Salvador lijkt na het pause lijke bezoek de weg voor zo'n akkoord aan het effe nen te zijn. Zelfs om het „eigendomsrecht" van Oscar Romero's dood en marte laarschap wordt in El Sal vador nu gevochten. Van een onzer verslaggevers BREDA - „Ze praten er niet graag over. In een tijd waarin zoveel men sen kunnen zeggen 'dat geldt ook voor mij' hang je als man met een poli tieke functie niet aan de grote klok, dat je te wei nig verdient. Maar wethouders van middelgrote gemeenten zit ten inderdaad in de hoek waar de klappen vallen. Ta- zelaar (de Wageningse wet houder, die opstapte omdat zijn salaris te laag is gewor den) is voor ons een moedig man; wij weten dat er ande ren zullen volgen als er niet snel iets gedaan wordt". Mr. M.J.C. Houtkamp, be leidsmedewerker van de VNG, die zich met deze zaak bezighoudt, weet dat er nog meer wethouders zijn die het niet lang meer zullen kunnen volhouden en ge dwongen zullen zijn ermee op te houden. Ook in Gelder land „al zullen ze dat niet in de krant willen hebben". Op papier verdienen wet houders van gemeenten van 30.000 tot 40.000 inwoners maandelijks ongeveer 5.800.- bruto. Gemeenten die daar net onder zitten hebben wethouders op de loonlijst voor ongeveer 5.000.- bruto. Al die gemeenten hebben vier wethouders en ruim 80% van hen 'er niets bij doet'. Dat is ook nauwelijks moge lijk omdat een wethouder in een dergelijke gemeente doorgaans 50 60 uur in de week voor de gemeente in touw is. Maar voor alle wethou ders van de genoemd soort gemeenten geldt, dat ze van hun salaris nét of nauwe lijks tweeduizend gulden overhouden. De meeste blij ven beneden die 2.000.- Wethouders verkeren in ons land in een uitzonderlijke positie. Ze zijn niet in loondienst en moeten dus alle premies zélf betalen en die premies, die bij mensen in loondienst door de baas betaald wor den, gingen op 1 januari van dit j aar fors omhoog. De ambtenaren kregen met ingang van die datum een korting op hun salaris van 4%, maar in dit opzicht zijn wethouders ineens weer wél in loondienst. Erger nog; ze moesten wat meer dan 4 inleveren op grond van een inhaalmanoeuvre. De VNG heeft hard aan de bel getrokken toen bleek dat de wethouders zo ongeveer een kwart van hun salaris kwijtraken. Daarop is een positief gebaar van de mi nister gevolgd, dat echter niet meer dan een druppel op een gloeiende plaat te weegbrengt. De verhoging van de pre mies per 1 januari mag als nog voor rekening worden genomen van de gemeenten, die dat terugkrijgen uit de kas van het rijk. Dat kan voor de wethouder van een middelgrote gemeente zo'n 2.500 - betekenen. Maar het probleem wordt er niet door opgelost. Hout kamp daarover: „Wij vinden dat de wethouders 80% beho ren te krijgen van het sala ris van de burgemeester en dat ze verder ook als ambte naar beschouwd dienen te worden. Dat zal de rijksoverheid zo'n miljoen of tien kosten. Waarvoor we natuurlijk in een beroerde tijd zitten. Maar de gemeenten worden al gedwongen meer te bezui nigen dan het rijk zelf doet en het gaat ook om de vraag hoeveel vertrouwen de cen trale overheid in het locale bestuur stelt. Als je dat vertrouwen uit spreekt moet je ook zorgen dat er mensen zitten die dat waar kunnen maken". Ook mr. Houtkamp hoort de verhalen dat ze nog hard vechten om de wethouders baantjes. „Maar ik ken er, die hun vaste lasten niet meer betalen kunnen en heel graag terug zouden willen naar hun oude baantje als ze daarvoor de mogelijkheid hadden. Helaas is ook voor menige wethouder het alternatief een werkloosheidsuitkering of de bijstand. En wat doe je dan Door Pauline Spieker DE oncologiecommissie van het Diaconessenhuis in Breda wijdde onlangs een hele dag aan het the ma borstkanker. Een dag praten over dit onder werp; niet leuk maar wel erg nuttig en leerzaam voor de mensen die er be roepsmatig mee te ma ken hebben. Als je kanker krijgt dan wordt je vaak door meerde re artsen behandeld. Tegen woordig bestaat er in elk ziekenhuis een zogenaamde oncologiecommissie, een groep specialisten die over legt hoe een bepaalde pa tiënt het best behandeld kan worden. Vorig jaar bestond de oncologiecommissie in het Diaconessenhuis vijf jaar en ter gelegenheid daarvan heeft men toen een oncologiedag georganiseerd, voor verpleegkundigen en huisartsen uit de regio. We gens de enorme belangstel ling besloot men om dit jaar een soortgelijke dag te orga niseren. „Gelukkig was de directie bereid de kosten voor haar rekening te nemen, en kon den we gratis over zaal De Schouw in Aeneas beschik ken", aldus dokter G. Boë- tius van de oncologiecom missie. Afgelopen weekend waren alle driehonderd plaatsen bezet, belangstel lenden moesten zelfs worden geweigerd. Alle aspecten van borst kanker werden besproken, wat er allemaal aan vooraf gaat voordat de diagnose is gesteld, wat er dan gebeurt, en hoe de nabehandeling is. Want het is heel belangrijk dat de verzorging en opvang van kankerpatiënten buiten het ziekenhuis goed geregeld is. Daarom is het nodig dat wijkverpleegkundigen en huisartsen op de hoogte blij ven van de ontwikkelingen in de ziekenhuizen. Dit jaar zullen in Neder- land circa 13.000 vrouwen aan kanker doodgaan, 21 procent daarvan zal aan borstkanker sterven. Een op de veertien Nederlandse vrouwen krijgt in haar le ven borstkanker. Reden ge noeg om de aandacht bij de ontwikkelingen op dit ge bied te houden. Het begint met een knobbeltje in de borst. Door de vele publici teit voor het zelfonderzoek van de borsten, is het zo dat de meeste vrouwen nu eer der dan vroeger naar de dokter gaan als ze iets voe len. Want hoe kleiner de tu mor is, hoe groter de overle vingskansen zijn. Tegen woordig is het al zo dat als de tumor vrij klein is, de borst vaak behouden kan blijven. Met een door de on cologiecommissie zorgvuldig opgesteld behandelplan kunnen de vrouwen opti maal behandeld worden. Ook de verpleegkundige aspecten van de behandeling van patiënten met borstkan ker kwam uitgebreid aan de orde. De verpleging speelt dan ook een belangrijke rol. „Kanker is een serieuze ziekte, daarom willen wij de behandeling ervan ook zo serieus mogelijk aanpakken. Het goede van een multi disciplinaire overleg (ver schillende specialisten die voor één patiënt een behan delplan maken) is, dat je el kaar aanvult. En als wij niet weten hoe het moet, dan kunnen we wel zeggen wie dat wel weet, bijvoorbeeld een academisch ziekenhuis", aldus dokter G. Boëtius. De oncologiedag werd dankzij de verschillende sprekers, maar vooral dank zij de inspanningen van de oncologiecommissie van het Diaconessenhuis een groot succes. Rea Van onze correspondent Jan Drummen PARIJS - Tal van Fran sen waren gisteren per plex en teleurgesteld over het feit dat de lang aangekondigde rege ringshervorming als ge volg van de voor links nadelig uitgevallen ge meenteraadsverkiezin gen op minder dan een sisser uitgelopen is. President Mitterrand heeft niet alleen eerste mi nister Pierre Mauroy behou den, maar, hoewel het aan tal ministers van 34 tot 15 te ruggebracht is, zijn er in het kabinet geen nieuwe gezich ten verschenen en al dege nen die van de uitslag van de gemeenteraadsverkiezin gen verwacht hadden dat deze zich in de nieuwe rege ring zouden spiegelen, zijn teleurgesteld. Het symbool van continuïteit dat de pre sident heeft willen geven wordt een luxe gevonden die Frankrijk zich op dit ogen blik volstrekt niet kan ver oorloven. Mitterrand heeft zich op een defensieve posi tie teruggetrokken en dit wordt door het merendeel van de commentatoren wei nig belovend geacht voor de moeilijke politiek sociaal fi nancieel economische strijd die het bewind te voeren heeft. Mauroy lijkt niet de man te zijn om een nieuw verso beringsplan te bepleiten, want niemand in het land heeft zijn naïeve optimisme vergeten, noch zijn bezwe ring dat hij geen derde de valuatie zou dulden, en evenmin zijn verzekering dat „de grote moeilijkheden achter ons liggen". Zijn her benoeming was dan ook een politieke keuze van Mitter rand: Mauroy geniet in so cialistische kringen uitge breid vertrouwen, hij wordt 'ongevaarlijk' geacht al praat hij zijn mond geregeld voorbij en de communisten schenken hem zoveel ver trouwen als behoorde hij tot hun eigen partij. Mitterrand heeft daarmee althans een van de onmiddellijke geva- Pierre Mauroy ren bezworen, namelijk een op zijn achterste poten gaan staan van de communisti sche partij die als gevolg van haar regelmatige ach teruitgang in de verkie zingsresultaten agressiever is geworden, die vreesde drie van haar vier ministers in het kabinet te verliezen en die bereid was haar vak bond CGT carte blanche te geven om tegen de versobe- ringspolitiek ten strijde te trekken. Maar men vroeg zich gis teren in Frankrijk af waar om bijna twee weken ge wacht is met deze ministe- .ongevaarlijk. riële hervorming, waarom het tot zoveel tegenspraken en tegengestelde uitlatingen gekomen is en waarmee ten slotte miljarden verloren gegaan zijn, een hervorming tenslotte die volgens velen niet beantwoordt aan dt eisen van de moeilijke situa tie waarin het land zich be vindt. Zoals de devaluatie van de franc met 2,5 procent te gering geacht wordt zien velen ook de regeringsher vorming als een halfzachte maatregel. Op beide beslis singen zullen binnen afzien bare tijd zo meent men, cor recties doorgevoerd moeten worden. door Mathieu Kothuis DOOR het volkshuisves tingsbeleid van de laatste jaren is de Nederlander steeds meer voor zijn wo nen gaan betalen. Met de plannen van de regering voor een versnelde huur- harmonisatie, de harmo- nisatie-in-eens en een verhoging van de norm- huurquotes dreigt nu op nieuw voor menigeen een forse verhoging van de woonlasten en daarmee een nieuwe aanslag op het inkomen. Té fors, zo blijkt in veel gevallen. Want de huur schuld die in Rotterdam bij voorbeeld al is opgelopen tot 15 miljoen gulden staat niet op zich. Dezelfde problema tiek doet zich in veel meer steden voor. Maar zijn al die jammerklachten wel altijd reëel?. Terwijl met name de lage re inkomensgroepen ook hier het hardst worden ge troffen, wonen met name in oudere wijken nog hele groepen die relatief een wel bizonder laag aandeel uit het huishoudbudget aan woonlasten besteden. Maar ook uit een internationale vergelijking van de woon lasten komen we er nog goed af. De Nationale Woning raad pleit dan ook voor een meer genuanceerde benade ring van de woonlastenpro- blematiek. Dat dé woonlas ten voor dé belastingbetaler ondraaglijk zijn geworden, is in de ogen van de Natio nale Woningraad in ieder geval een vrij ongenuan ceerde uitspraak die overi gens maar al te vaak wordt gebezigd. Intussen hebben tal van bewonersgroepen alle rede nen zich tesamen met ande re belangenorganisaties te organiseren in groepen om sterk te staan in hun protest tegen deze zorgwekkende Mr. Brokx .huursubsidie. - FOTO ARCHIEF DE STEM ontwikkeling in de woonlas ten. Uit een vergelijking met andere, Westeuropese lan den blijkt dat we in Neder land aan huur, nutsvoorzie ningen, energielasten en on derhoud (op basis van cijfers uit '80) gemiddeld 16 procent van onze consumptieve be stedingen kwijt zijn. In West-Duitsland is dit 17 procent, in Groot-Brittanië 20, Denemarken 27 en Zwe den 25 procent. Volgens deze vergelijking uit een kwar taalbericht van de Rabo bank betalen we relatief ge zien dus nog lang niet zo veel. Overigens blijkt uit de ze publicatie wel dat dit per centage in de komende jaren sterk zal stijgen tot 20 pro cent van het totale huis houdbudget in '86. De ellende met al die cij fers is dat het vaak om ge middelden gaat. Zo komt het dan ook dat Konsumenten Kontakt alleen al voor dit jaar een stijging van 300 gulden verwacht in de woonlasten voor de mini muminkomensgroepen. Vol gens een onderzoek besteed de deze inkomensgroep in '81 al dertig procent van zijn in komen aan de woonlasten. „De inkomensontwikke ling stagneert en er is op dit moment zelfs sprake van een inkomensdaling. Dit geven, gevoegd bij een vangrijke en in de nabije toekomst zelfs nog groeiende werkloosheid, geeft welke druk momenteel o omvang van het besteedbaar inkomen wordt uitgeoefend. Die druk komt ook tot uit drukking in de drastische toename van de rijksuitga ven voor individuele huur subsidie. Dit leidt tot noodzaak het systeem door te lichten en de essentiële betekenis van de individuele huursysteem veilig te stel len". Dit zei staatssecretaris mr. G. Brokx van volkshuis vesting en ruimtelijke orde ning vorige week bij de in stallatie van de interdepar tementale commissie woon lasten. De installatie van die commissie geeft in ieder ge val aan dat ook het kabinet de groeiende weerstand te gen de stijgende woonlasten onderkent. De commissie brengt in het vroege na. een advies aan het kabinet uit. Tijdens een onlangs houden symposium over de woonlasten onderstreepte ook Nationale Woningraad- directeur Kempen de zorge lijke ontwikkeling in de woonlasten voor met nam' de lagere inkomensgroepen De discussie moet echter v® erg zuiver worden gehou den, aldus Kempen. En zijn 15 stellingen over die woonlastenproblematiek Kempen onder meer aan bepaalde groepen naar ver houding méér voor goed wo nen dienen op te brengen. Et- bovendien, zo zei Kemp01 zal iedereen die het wonen wenst te zien als een prima1' re levensbehoefte, zich moe' realiseren dat het voor hand ligt dat daarvoor, W een afname van de wel vaart, relatief ook mee' moet worden uitgetrokken uit het totale huishoudbud get. Van onze correspondent Mare de Koninck WASHINGTON - De te levisiespeech, waari president Reagan va Amerika vorige nacl een 'visie van hoop' lan ceerde en die erin be staat dat Amerika me de nieuwste en nog ontwikkelen technisch vindingen het Westei op niet-nucleaire wijz kan verdedigen tegei Van onze re< MANAGUA/NEW YORK - gering van Nicaragua voeren van ex-dictator Somoza die caragua zijn binnengekomen noorden van de hoofdstad Ma De regering van Hondura heeft gisteren opnieuw ge dreigd met een totale oorlo met Nicaragua. Honduras ont kent dat rechtse Nicaraguaan se ballingen gebruik make van bases in het land. Hondu ras ontkent verder elke be trokkenheid. De gevechten in Nicaragu Van onze redactie buitenland OTTAWA - Canada kan de V niet weigeren de kruisraket o zijn grondgebied te testen. Ee: dergelijk verzoek is echter no niet ontvangen, aldus premie Trudeau gisteren in Ottaw: waar hij de Amerikaanse vi ce-president George Bush ont ving. Volgens de Canadese pre mier moet Canada bij een wei gering overwegen een neu traal land te worden zoal Zweden. Canada en Amerik hebben een overeenkoms waarbij de VS in het buurlan- raketten mag testen, maa voor de kruisraket zou eei apart verdrag nodig zijn. Frankrijk De Franse bisschoppen zul len komend najaar een ver klaring over kenrwapens uit geven waarin naar alle waar schijnlijkheid eenzijdige ont wapening zal worden afgewe zen. Dat blijkt uit een vraag gesprek met de secretaris-ge neraal van de bisschoppen conferentie, Gérard Defoix. Van onze redactie buitenland Moskou - Tegelijk met he bericht dat de Russische leidei Joeri Andropov in het zieken huis!- is opgenomen, kwam gis 'eren uit Moskou het nieuw: "at minister Andrei Gromyki van Buitenlandse Zaken be buemd is tot eerste vice-pre Jb'er van de raad van minis 'ers. De 68-jarige Andropov zot 'Jden aan een chronischi verziekte, maar daar zoudei au ook hartklachten ziijn bij gekomen. Officieel is niets be bend geaakt. Volgens ander: u °nnen is hij juist gistere: het ziekenhuis ontslagen. De benoeming van Gromy 0 werd zonder commentaa gegeven. Onbekend is of hi 1" post op buitenlandse za en die hij al sinds 1957 bezel ai°£ niet behoudt. DE in Frankrijk woonachtig ntse schrijver Grahar in t^ne is d°or een recht r, parijs wegens smaad t0t betalinS wji ueianng van nadevergoeding van 30 eo„ aan Dan'el Guy, die - ns Green betrokken is stad mcerende corruptie i rechtban ver van ee 30.00 vol bij d in d

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 4