WAAR
NAAR
TOE?
Belmondo speelt met
publiek en historie
Werner Hoefer (70)
gaat door met
„Früschoppen"
„Door te schrijven
weet je wie je bent
ONTDEK DE
VERSCHILLEN
.OPLOSSING
flues
zieren
Het versierde
Fi
Prettig weekeinde
Afkomst
DEBUUT VAN DAAN CARTENS: „DUEL"
99
Wonderkind
lucky Luke: Daisy Town-
Suske en Wiske: Het Bretoense broertje
ffllJDAG 18 MAART 1983
T3 PAGINA GIDS 2
3REDAKTIE LEON KRIJNFM
VuÈjË,
DOOR HANS LUTZ
lefhebbers van blues kunnen dit
jeekeinde terecht op het Amster-
Tamse Blues Festival in de Meer-
bart. Merkwaardig: al degenen
ie ik heb gevraagd om nu eens'
kernachtig het karakter van de
lues te beschrijven konden dat
liet. Ik herinner me van mijn
jchooltijd in ieder geval, dat aan
let einde van dansavonden een
jlues werd gedraaid. Ik zou dus
neggen, dat het 'schuifel-muziek'
i met een negroïde achtergrond,
(laar ja, dat zal wel niet meer klop-
Sen. In Amsterdam treden in ieder
leval op Johnny Mars, Willie Ma-
on, Albert Collins en The Ice-
Ireakers (zaterdag) en Memphis
llim, Luther Trucker Bluesband,
Ions Seals Band en Junior Wells
zondag). Yeah, yeah.
i—A
eet Nemerlaer
Haaren(N.Br.) M
- geopend van V»
10.00 17.00uur
jlu we het toch over paaseieren
febben: zondag is kasteel Nemer
eer in Haaren bij Den Bosch hele-
naal gewijd aan het paasei. Op die
Bag komen bijna vijftig creatieve
[rerzamelaars uit heel Nederland in
Haaren bijeen. Ze laten zien hoe je
ke kunt schilderen, appliceren, ba-
likken, marmeren, beplakken en
fiog veel meer. Een behalve gan-
ke-eieren zijn er ook keramische,
Routen en brooddeeg-eieren te
pewonderen en zelfs te ruilen of te
|topen.
Er zijn ook verschillende neven
activiteiten: zo brengt vogelpark
Disterwijk een boord- en 'uitkom-
nachine' en een unieke fotoverza-
neling, waarin de ontwikkeling
Iran een vogel in het ei helemaal te
j/olgen is. Bloemwerkers Peter en
^ien uit Tilburg en „Piet Prent"
net schilderijtjes zorgen voor een
fleurige aankleding. In het klein
|heater van kasteel Nemerlaer la-
Jen 'hofspelers' De Potsemakers
en 'hoforkest' Capriccioso in een
gezamenlijke act de hele dag door
„Een wel zeer vreemd kasteel-ei"
zien. De tentoonstelling is alleen
zondag van 10 en 17 uur te be
zichtigen.
De aankondiging van de
jtentoonstelling belooft al
veel.
i over de hele wereld bekend-
ieten en daarom houden zi]
festaties.
Van onze filmredactie
Hoewel tot de grond toe
afgekraakt door de pers
is „l'As des As" (Aas der
Azen), de 61-ste film
jean-Paul Belmondo in
Frankrijk een groot suc
ces geworden. De al niet
meer zo jonge vechtjas
charmeur kan kennelijk
nog steeds geen kwaad
doen bij het (Franse) pu
bliek.
De film is behendig ge
maakt door de routinier Ge
rard Oury, die het niet nauw
neemt met de historische
werkelijkheid van nazi-
Duitsland. Daar gaat Bel
mondo namelijk heen als
trainer van de Franse boks-
ploeg. Het is 1936 en in Ber
lijn worden de Olympische
Spelen gehouden. De trainer
is een echte ruwe bolster
met een blanke pit, die zich
het lot aantrekt van een
joods jongetje, dat met zijn
hele, dakloze familie, in
groot gevaar verkeert.
Wilde avonturen voeren
Belmondo door Duitsland,
Belmondo met een joods jongetje op stap in nazi-Duitsland.
naar Berchtesgaden. Daar
krijgt hij Hitiers zuster aan
zijn zijde, een romantisch
slagschip, dat haar broer
graag te slim af is. Een jong
beertje klampt zich ook nogf
aan onze held vast en dat
moet dan het tweee vertede
rende aspect zijn van een
film die een vreselijke pe
riode in het kolderieke trekt.
Dat Duitse orkesten Ame
rikaanse dixielandmuziek
en een Israëlisch volkswijsje
spelen, moet een vergissing
zijn. De film is overigens
mooi aangekleed en ook wel
onderhoudend. Hij staat
zover van de realiteit dat
men wel heel gevoelig moet
zijn, wil men zich ergeren
aan aan Oury's uitbeelding
van de nazi's. Veel erger is
dat de grappen zo voorspel
baar zijn.
„Aas der Azen" van Gérard
Oury. Grand Theater Breda.
„De Vlaschaard" draait deze
week in Cinesoi 2 in Breda
en De Koning van Engeland
in Hulst. Het is een prachtig
uitziende verfilming door
Jan Gruyaert van de roman
van Stijn Streuvels, die dra
matisch echter tekort schiet.
De natuurbeshrijving van
Streuvels heeft van de
Vlaamse cineast een ade
quate beeldvertaling gekre
gen, maar de menselijke
verhoudingen -o.a. tussen
het stroeve boerenechtpaar
en hun dartele zoon Louis-
komen niet uit de verf.
Cinesoi 1 prolongeert op
nieuw de leuke Bommel-te-
kefilm „Als je begrijpt wat
ik bedoel", evenals Cine
m'actueel 2 in Bergen op
Zoom, het Ledel Theater in
Oostburg en De Koning van
Engeland in Hulst. Cinesoi 3
in Breda gaat door met de
vertoning van „Identifica-
zione di una donna", prach
tige cerebrale film van An-
tonioni over de crisis van
een filmer, waarin twee jon
ge vrouwen de emancipatie,
maar ook geestelijke onze
kerheid van onze tijd verte
genwoordigen.
„Annie", een musical over
een vertederend weesmeisje,
is te zien in City 2 in Roosen
daal, Luxor in Terneuzen en
De Koning in Hulst. De Ne
derlandse smokkelfilm
„Zwarte Ruiter" met Hugo
Metsers draait in Scala in
Oosterhout, Luxor in Ter-
neuzen, Ledel in Oostburg
en De Koning in Hulst.
Casino 1 in Breda en Lu
xor in Roosendaal komen te
rug met de meeslepende film
„The Deer Hunter" van Mi
chael Cimino. Over de lotge
vallen van Vietnam-solda-
ten en hun terugkomst in
Amerika. Casino 2 in Breda
prolongeert „The trail of the
Pink Panther", samenge
steld uit oud filmmateriaal
met Peter Sellers als inspec-
Mirte van Heusden, Benthe Ferrer en Dora van der
Groen in „De vlaschaard".
teur Clouseau, dat nooit eer
der gebruikt werd. 's Nachts
draait in deze bioscoop
„Macbeth" van Roman Po-
lanski (1971), met Jon Finch
als Shakespeariaanse held.
Casino 3 in Breda gaat
weer verder met „E.T." van
Steven Spielberg. Als nacht
film draait hier „Death
Wish 2" van Michael Winner
met Charles Bronson als
wreker in Los Angeles.
„Firefox" met Clint East
wood als modern uitgeruste
communistenjager draait in
Roxy 2 in Bergen op Zoom.
Bud Spencer is als bosker te
- foto anp
zien in „Big Bomber" in Ro
xy 1 in Bergen op Zoom. De
griezelfilm „Poltergeist" van
Spielberg is nog te zien in
Cinem'actueel 2 in Bergen.
De film „Ademloos" van
de Nederlandse Mady Saks
over depressies in een
nieuwbouwwijk is te zien in
Cinem'actueel 3 in Bergen
op Zoom. Monique van de
Ven en Linda van Dijck spe
len de hoofdrollen. „Monty
Python live at the Holly
wood Bowl" zorgt voor En
gelse lol in City 1 in Roosen
daal en De Nobelaer in Et-
ten-Leur.
KEULEN - De Westduitse te
levisiejournalist Werner Hoe-
fer, die sinds 30 jaar op zondag
het politieke journalistenfo
rum „Internationaler früh-
schoppen" presenteert, wordt
maandag 21 maart 70 jaar. Hij
is een begrip geworden en
denkt nog niet aan ophouden.
Geen andere journalist in de
Bondsrepubliek kan zich er op
beroemen sinds meer dan 30
jaar elke week op het beeld
scherm te verschijnen. Het
programma, waarin zes jour
nalisten uit vijf landen onder
het genot van een glas witte
wijn discussieren trekt een
binnen- en buitenlands pu
bliek van ongeveer 10 miljoen
kijkers.
Het televisiesucces van wat
aanvankelijk een radiopro
gramma was, is niet helemaal
verklaarbaar. Hoefer was
skeptisch gestemd toen hij in
de zomer van '53, anderhalf
jaar na het begin van het pro
gramma op de radio, naar de
televisie overstapte. Belang
stelling voor politiek alleen
kan de populariteit niet ver
klaren.
Ook Hoefers stelregel „on
derhoudend informeren" dekt
niet alles. Wel is volgens hem
het bewijs geleverd dat het
„altijd nog boeit, mensen te
zien spreken en denken".
Daarnaast ziet de kijker zich
zelf als de „zevende man aan
de tafel".
Hoefer is een in Kaiseresch
aan de Moezel geboren wijn
kenner die zijn journalistieke
loopbaan na filosofie- en ge-
schiedenistudie begon bij „Der
neue Tag" in Keulen. Na een
kort intermezzo in Berlijn
keerde hij in 1946 naar de Rijn
terug en kwam terecht bij de
radio.
Tussen 1961 en 1964 zat hij in
het illustratiewezen („Neue II-
lustrierte") - maar zette het
Frühschoppen uiteraard
voort. Hij nam vervolgens de
organisatie van het derde tele
visieprogramma van de West-
deutsche Rundfunk (WDR) op
zich. Van 1972 tot zijn vrijwil
lige vertrek bij wdr in 1977,
was hij hoofd van het eerste
en derde televisieprogramma.
Naast zijn radio- en televi
siewerk is Hoefer auteur van
talrijke boeken. De rusteloze
AOW'er beschouwt het nu als
een gelukkige omstandigheid
dat hem twee keer vanwege
zijn leeftijd de hoogste functie
onthouden werd. Want: „Wer
als journalist arbeiten und
wirklich produzieren will,
dem bekommt die Höhenluft
nicht gut".
Door Henk Egbers
„In mijn verhalen is voor de
daarin optredende personen
de werkelijkheid moeilijk te
doorgronden", aldus Daan
Cartens (24). Zijn debuut, de
verhalenbundel Duel werd
door uitgever Phil Muysson
van BZZTöH dezer dagen
officieel ten doop gehouden
in Leiden, waar deze Breda-
naar bezig is af te studeren
in het vak geschiedenis.
„Schrijven is erg belangrijk
voor me. Door te schrijven
weet je wie je bent. Ik ben er
wat zekerder van mezelf
door geworden", aldus
Daan.
Als middelbare scholier
bood hij de kunstredactie
van De Stem al een inter
view met de door hem bew
onderde Nic Scheepmaker
aan. Bij deze plechtigheid
bood deze hem zijn Trijfels
aan met de opdracht: „Voor
jou het begin, voor mij (bij
na) het einde". Daan: „Wie
me bijzonder fascineerde
vanaf de middelbare school
was Chris van Geel. Zijn
manier van werken kan ik
natuurlijk niet in proza om
zetten. Ik neig wel naar het
indikken van zinnen. Het
eerste verhaal is zelfs wat
afgebeten. Het laatste jaar
maak ik wat langere zin
nen". Duel is opgedragen
aan zijn vriendin Elly de
Waard, schatbewaarster
van de erfenis van Chris van
Geel.
In de stijl van Daan Car
tens stoot ik op journalistie
ke ervaring en literaire pre
tenties, gebed in romantiek.
Tegenover een tikketak -
zakelijke taal in verhalen
£ls Eb. en vuur of Odessa,
Odessa staan zinnen als: „De
meerminnen, gehuld in de
fraaiste, blauwe draperieën
zongen hem ter ere toe, een
maritiem gebed, zij zongen
hem een elegie, dat zij in wit
gekomen was, in wit van
hem was weggegaan" (in
Duel, het titelverhaal).
Zijn symboliek verraadt
af en toe een getekende af
komst. „Tja, mijn liefdes-
....Eucharistievieringen van
verering waren het voor mij,
de heilige Estelle, altijd
Maagd. Want ik werd wel
bewierookt, maar in bed
wilden de geuren niet ko
men. De kleuren trouwens
ook niet, George lag naast
Daan Cartens.
me en celebreerde maar
voort: na twintig diensten
zou ik met hem verloofd zijn
en over veertig missen was
ik zijn vrouw. Dan kon hij
iedere dag gewijde woorden
over me uitspreken. Veel ia-
ter, als hij haast stikte in de
wijn en het brood van zijn
horige toegewijdheid, kroop
hij op me, kuste me priester
achtig hard en tilde mijn
rokken op alsof er iets heel
verbodens onder te vinden
zou zijn"....
Daan, zoon van vader Jan,
die al zeven romans op zijn
naam heeft staan, waaron
der: Een Roomse Jeugd? Of
geboeid door de niet te mis
kennen samenhang tussen
liefde, seks en religie? „Het
kan haast niet anders dan
dat mijn vader invloed op
me had. Gelukkig lopen onze
opvattingen en smaken nog
al uiteen. Maar het contact
is wel stimulerend. Ook ik
vind het schrijven van ver
halen uit stilistisch oogpunt
erg belangrijk. Iets zeggen
op een adequate manier; in
een goede vorm. Geen litera
tuur, die uitdijt. Het verhaal
zelf moet dwingend zijn. Het
eerste verhaal in deze bun
del stamt uit 1980 en ver
scheen in BZZLLETIN.
Sommige van de acht verha
len zij n moeizaam gegroeid -
over Rapsodie deed ik drie
kwartjaar - andere kwamen
in één dag tot stand".
- foto m r. van den toom
Mannen en vrouwen die
zijn verhalen bevolken zijn
voortdurend op zoek naar
zichzelf; strijden met tegen
gestelde innerlijke krachten
en met hun onderlinge rela
ties. Ze willen groots en
meeslepend leven, maar
durven zichzelf er niet aan
uit te leveren of klimmen
over elkanders rug omhoog.
Daan Cartens weet dat,
soms wat cryptisch maar
doorgaans zeer krachtig
voelbaar te maken; met veel
inzicht. De vreugde en de
verstikking die liefde op kan
leveren worden tegen elkaar
uitgespeeld.
„In het verhaal Rapsodie,
over een wonderkind-pia
nist, laat ik zien hoe iemand,
die schijnbaar alles aange
waaid krijgt, teruggewor
pen kan worden op zichzelf",
aldus Daan. In het titelver
haal lees je de zin: „We heb
ben elkaar blijkbaar ooit
goed gekend, de geruststel
ling die daarvan uitgaat
maakt mijn eenzame aan
wezigheid zelfs behaaglijk".
Als motto voor het boek
koos hij een tekst van de
door hem meest bewonderde
schrijfster Ingeborg Bach-
mann: „Denn es ist das In
nen, in dem alle Damen
stattfinden". En Daan ver
duidelijkt; „Die innerlijke
processen hebben te maken
met relaties, maar ook met
bijbehorende maatschappe
lijke verhoudingen, zoals in
Parijse Metten". Daarbij
speelt de actie van Arme
niërs een rol. In het verhaal
In Mora wordt, als de teleur
gestelde vrouw, die haar
man als een fictie verheer
lijkt op de werkelijkheid
stukloopt, de vraag gesteld:
„Waaraan hechten we ons?"
Zijn verhalen zijn kritisch
zonder rechtstreekse kritiek
te leveren; ze hebben wat te
zeggen zonder te moralise
ren.
Toch is Nederlands een
bijvak in zijn studie en ge
schiedenis het hoofdvak. Hij
houdt beide gegevens duide
lijk gescheiden. Schrijft
geen geschiedenisboeken en
recenseert ze ook niet. Voor
de krant Het Vaderland
heeft hij enkele jaren boek
besprekingen gemaakt en
ook journalistiek werk (in
terviews) gedaan. Daar
naast in De Volkskrant, Ons
Erfdeel, Bzzlletin en soms in
De Stem. Ook heeft hij zich
beziggehouden met het pu
bliekelijk interviewen van
schrijvers ais Josepha Men-
dels, Inez van Duilemen,
Cees Nooteboom, Ward
Ruyslinck.
Momenteel is hij bezig
aan zijn doctoraalscriptie,
die gaat over de Winteroor-
log tussen Finland en Rus
land in 1939 en de Neder
landse reacties daarop in
verband met de Finlandise-
ring. Daan vermoedt dat de
len uit deze scriptie hem
aanleiding geven om een ro
man te schrijven. „Maar ik
heb niet de discipline van
mijn vader, die iedere dag
schrijft", zegt de ene Cartens
over de andere Cartens.
„Toch krijg ik ook, zoals ik
nu bezig ben met schrijven,
meer greep op mezelf".
japuo 'ueAoq uapprui qep 's;qoaj annui
-UQAoq 's^qoaj ubui sep 'uappitu a^japetqaS
'sbc uba jaaaj 'jajjoq tub^ciz 'ibbdujebtuei
doi 'oanq uba iood 'Ton^tTBrntTDT inpvT^nuQ
