Fransen geloven niet
in links, maar willen
rechts ook niet terug
Antillenconferentie: een broos resultaat
Humanisten voelen
zich achtergesteld
Shamir:
wil nog
aftocht ti
Pleidooi v
econoom v
DISCUSSIE MET KERKEN
Dol-man met
de hamer
slaat toe
.en wekt
de
woede van
Kamerleden
Haags
Hoogstandje
Agenda: De
verzwegen
looningreep
nieuw
Op
journalisten
gedood
DINSDAG 15 MAART 1983
i&m M
■ACHTERGROND
Communisten
Eigen munt
Twijfels
Van Aardenne
barst van
de energie
VITTE H SPI
WASHINGTON/ BONN
VS KRIJGEN NL
EL SALVADOR:
VOORBEELD H
Tl!
Van onze correspondent
Jan Drummen
PARIJS - De Fransen heb
ben in de tweede ronde van
de gemeenteraadsverkiezin
gen het socialisme een twee
de kans willen geven maar
zonder geestdrift of illusies.
Zij hebben echter wel
aangetoond dat zij nog lie
ver het socialisme dan
rechts hebben hoewel dit so
cialisme in de ruim 20
maanden van zijn bewind
misschien meer tekortko
mingen dan positieve feiten
aangetoond heeft.
Bovendien is andermaal
gebleken dat er in Frankrijk
geen meerderheid voor links
bestaat en zeker evenmin
een meerderheid voor rechts
en dat verkiezingsverschui
vingen zoals die van 10 mei
1981, toen Mitterrand tot
president gekozen werd,
veelal op misverstanden, op
wellingen en afwijzingsre
flexen bestaan. Zondag is
gebleken dat een aanzienlijk
deel van het kiezerskorps
niet meer in het socialisme
gelooft maar volstrekt geen
terugkeer van de rechtse en
conservatieve elementen
wenst.
De linkse partijen, die van
de eerste kiesronde danig
geschrokken waren, hebben
als gevolg van een ongeken
de mobilisatie van degenen
die 6 maart thuisgebleven
waren om de socialistisch-
communistische coalitie een
waarschuwing te geven het
getij kunnen keren. Zij heb
ben van de gemeenteraads
verkiezingen geen overwin
ning kunnen maken maar
de schade is beperkt geble
ven en zij zeggen de waar
schuwing begrepen te heb
ben.
De grote verliezer is de
communistische partij die in
de laatste jaren bij elke ver
kiezing een slechtere score
haalt. Nu is de toon van de
communistische leiders bit
ter geworden omdat de
linkse eenheid niet gefunc
tioneerd heeft: tal van socia
listische kiezers hebben zich
in de tweede ronde van
stemming onthouden in
plaats van hun stem op de
enig overgebleven linkse
kandidaat uit te brengen als
deze een communist was. De
communistenleider Mar-
chais heeft niet de deelname
van de vier communistische
ministers aan de regering in
twijfel getrokken maar wel
duidelijk gemaakt dat zijn
partij een hardere lijn zal
gaan huldigen.
De grote overwinnaar is
ongetwijfeld de leider van
de neo-Gaullistische opposi
tie en burgemeester van Pa
rijs, Jacques Chirac. Hij
heeft al de 20 arrondisse
menten van de hoofdstad
veroverd, iets wat nog nim
mer voorgekomen was. En
de gematigd rechtse kandi
daat in Marseille die de
overwinning na de eerste
ronde voor het grijpen leek
te hebben is op het nippertje
door de socialistische burge
meester en minister van
binnenlandse zaken Deffer-
re verslagen. En daarmee
hebben de aanhangers van
oud-president Giscard een
tegenwicht tegen Chirac in
de rechtse oppositie niet
kunnen verwezenlijken.
Chirac is nu als leider van
de rechtse oppositie be
krachtigd en de kansen van
Giscard en zijn eertijdse
eerste minister Barre om in
de oppositie een rol van be
tekenis te spelen zijn daar
mee verbleekt. Links heeft
in deze verkiezingen 31 ste
den (van meer dan 30.000 in
woners) aan rechts verloren.
Een verlies van 15 steden
hadden de socialisten zelf
normaal gevonden; 60 zou
volgens hen rampzalig ge
weest zijn. 31 steden te ver
liezen betekent een neder
laag maar geen onoverko
melijke ramp. En de resulta
ten wijzen uit dat links in 67
van de grootste steden van
het land net iets meer dan 50
procent van de stemmen ge
haald heeft.
Het is nu aan president
Mitterrand om de les uit de
waarschuwing te trekken;,
degenen die de waarschu
wing gegeven hebben zijn
socialisten die teleurgesteld
waren. En wel omdat links
niet genoeg gedaan heeft en
ook - en dat zijn uiteraard
anderen - die vinden dat
links te onbesuisd van stapel
gelopen is en de landsecono-
mie in gevaar gebracht
heeft. Een hervorming van
het kabinet lijkt onvermij
delijk en ook de eerste mi-
CHIRAC: de enige
grote overwinnaar van
de gemeentraadsverkie-
zingen: hij won alle
twintig arrondissemen
ten van Parijs, en is nu
de onbetwiste leider van
de rechtse oppositie.
- fotoupi
nister Mauroy zal moeten
heengaan. Misschien binnen
enkele dagen, misschien pas
over enkele maanden want
de mildering van de neder
laag van links door de resul
taten van zondag maakt het
voor Mitterrand minder
dringend het mes erin te zet
ten. De president neemt
graag de tijd alvorens hij
een beslissing neemt, maar
hij weet ook dat hij er deze
keer een belangrijke moet
nemen die mogelijk zelfs een
zekere herziening van zijn
politiek beleid onvermijde
lijk maakt.
Door Max de Bok
DEN HAAG - „Uitgaande
van het recht op zelfbe
schikking van elk der eilan
den, aanvaardt de conferen
tie het besluit van Aruba om
thans gebruik te maken van
zijn zelfbeschikkingsrecht
door definief te kiezen voor
de onafhankelijkheid."
Zo begint het 10 pagina's
en 33 punten tellende proto
col van de in de afgelopen
week gehouden Antillencon
ferentie. Een conferentie die,
hoe gering de belangstelling
ervoor in Nederland ook
was, zonder meer een histo
risch moment is in de eeu
wenlange verhouding tussen
Nederland en het laatste
rijksdeel overzee. Aruba
treedt over drie jaar uit het
Antilliaanse staatsverband
en, als er niets tussenkomt,
over dertien jaar uit het Ko
ninkrijk.
Het klinkt allemaal een
voudiger dan het is. Er zit
ten nogal wat haken en ogen
aan deze bevrediging van
het Arubaanse onafhanke
lijkheids-streven. Zowel
voor Aruba zelf als voor de
overige eilanden. Want on
danks het knap opereren
door conferentie-voorzitter
Lubbers - die in de afgelo
pen week herhaaldelijk een
totale mislukking van de
conferentie onder ogen heeft
moeten zien - vormen de ge
maakte afspraken een broos
resultaat.
Het tijdpad, zoals dat zo
mooi heet, naar de onafhan
kelijkheid van Aruba is uit
gezet. Maar te vrezen valt
dat er op dit pad nog heel
wat barrières uit de weg ge
ruimd zullen moeten wor
den voordat Aruba en de
overjgd1" \75jf eilanden hun
nieuive staatkundige vorm
gevonden zullen hebben.
„Een hechte en duurzame
samenwerking", dat waren
de kernwoorden van de con
ferentie. Nederland stond
erop dat die tot stand zou
komen tussen Aruba en de
overige vijf. Zo niet, dan
diende Aruba eerder onaf
hankelijk te worden en kon
er ook geen sprake zijn van
een aparte status in de over
gangsperiode. Kenmerkend
voor die hechte en duurzame
samenwerking is in de Ne
derlandse visie: een zoveel
mogelijk synchroon finan-
cieël en economisch beleid
van Aruba en de overige
vijf, geen moordende onder
linge concurrentie. „Samen
waar nodig, ieder voor zich
waar niet nodig", zoals Lub
bers het typeerde.
Aruba ging de conferentie
in met de wil tot samenwer-
demrij kdommen
verdeeld worden.
moeten
De afloop van de Antillenconferentie was schijnbaar
eenvoudig, maar er zitten nogal wat haken en ogen
aan. - foto archief de stem
king, maar die moest dan
wel heel wat losser zijn dan
Nederland voor ogen stond.
Daarover is de strijd tijdens
de conferentie vooral ge
gaan. Met op de achtergrond
de inzet van Aruba om toch
vooral los te komen van de
„overheersing" door Cu
racao. Op een aantal punten
heeft Aruba tenslotte zijn
zin gekregen: het mag een
eigen munt gaan voeren; in
het Unieparlement hebben
èn Aruba èn de overige vijf
eilanden tezamen een veto
recht; zeebodemrijkdommen
zullen behoren tot het erf
deel van het land op wiens
territoir zij zich bevinden.
Daartegenover heeft Aru
ba moeten instemmen met
een samenwerking die be
slist niet los-vast genoemd
kan worden. Alle wetgeving
op vitale punten wordt de
zaak van de Unie-minister
raad en het Unie-parlement;
de eigen Arubaanse munt
moet opgenomen zijn het ge
zamenlijke monetaire stel
sel; de baten van de zeebo-
Over die verdeling, over
de eigen munt en over de
boedelscheiding (de bezittin
gen en aanspraken van het
land de Nederlandse Antil
len) moeten nog definitieve
afspraken gemaakt worden.
Wie gelooft dat dit nog al
leen technische afspraken
zullen zijn mag het zeggen.
Het feit, dat de conferentie
op deze punten niet verder is
gekomen dan wat men zou
kunnen noemen een inten
tieverklaring, maakt duide
lijk dat Aruba nog elke kans
zal aangrijpen om in de ko
mende driejaar de band met
de overige vijf - die de Aru
baanse delegatie toch wel
als te knellend ervaart - wat
losser te knopen.
De vraag is hoe onafhan
kelijk Aruba uiteindelijk
wordt. Dat ertwijfels zijn
over de mogelijkheid om
Aruba als onafhankelijke
natie volkenrechtelijk er
kend te krijgen, bijvoor
beeld met een eigen zetel in
de Verenigde Naties, wordt
bewezen uit het feit dat de
Arubaanse delegatie er op
gestaan heeft dat er op het
laatste moment nog een zin
in het portocol zou worden
opgenomen. Zou dat niet ge
beurd zijn dan had de confe
rentie alsnog kunnen mis
lukken. Die zin luidt: „Ne
derland zal steun verlenen
voor het verkrijgen van vol-
kenmrechtelijke erkenning
door Aruba."
De tijd zal uitwijzen of
Nederland hiermee een
koekje van eigen deeg krijgt.
Want de hechte en duurza
me samenwerking die nu is
doorgedrukt is zonder voor
beeld in de rest van de we
reld. Er is geen onafhanke
lijke staat bekend die op vi
tale punten van financieel
en economisch beleid, van
wetgeving over grondrech
ten, van justitie, zo strak ge
bonden is aan andere lan
den. Geen democratische
onafhankelijke staat ook die
over dit soort zaken laat be
slissen door niet recht
streeks gekozen volksverte
genwoordigers.
De conferentie heeft geko
zen voor een unieke staat
kundige inrichting. De
vraag is of die de onafhan
kelijkheid van Aruba - en
zoals Nederland wil, van de
andere vijf eilanden geza
menlijk, - bevordert of juist
tegenwerkt. Er resten nog
twaalf jaar om daar achter
te komen.
door Jan Bouwmans
WORDEN humanisten in
derdaad door de overheid
achtergesteld ten opzichte
van de kerkgenootschap
pen? Het Humanistisch Ver
bond (HV) is daar heilig van
overtuigd.
Bij de formatie van het
kabinet-Lubbers werden
voor het eerst in de geschie
denis de kerken geconsul
teerd: kabinetsformateur
Lubbers ontving een delega
tie van de Raad van Kerken.
Het Humanistisch Verbond
werd volstrekt genegeerd.
Toen het verbond dat niet
pikte, werd het verzuim
goed gemaakt toen Lubbers
al lang en breed op het Cats-
huis zetelde.
Voor het HV was dit eer
der een aanleiding om de
'structurele' achterstelling
andermaal aan de kaak te
stellen. Die achterstelling
vindt het verbond voral be
lichaamd in het ondermaat
se aantal humanistische
raadslieden en geestelijke
verzorgers die kunnen wor
den aangesteld in de krijgs
macht en bij het gevange
niswezen terwijl de behoefte
groot zou zijn. Het verbond
heeft van het kabinet geëist
dat de humanisten nu einde
lijk eens gelijk berechtigd
worden.
In deze discussie heeft
zich nu ook mr. F. van
Spaendonck gemengd. Op
persoonlijke titel weliswaar,
maar men mag toch niet
over het hoofd zien dat hij
juridisch staflid is van het
secretariaat van het r.k.
kerkgenootschap.
In het blad „Informatie
bulletin 1-2-1" van dit secre
tariaat heeft mr. Van
Spaendonck weerwerk gele
verd. Volgens hem mag de
klacht van het Humanis
tisch Verbond niet serieus
worden genomen. Van
Spaendonck wijst op de zijns
inziens frappante verschil
len tussen de plaatselijke
gemeenschappen van het
HV en de parochies/ge
meenten, verschillen waar
over het verbond in alle ta
len zwijgt. Hij produceert
hiervoor enkele cijfers. De
HV-eisen zijn merkwaardig,
meent Van Spaendonck, als
men beseft dat het verbond
vooral werkt in de sectoren
waar de overheid of anderen
de geestelijke verzorging
betalen: krijgsmacht en ge
vangenissen. In 1980 had het
HV 314 betaalde functiona
rissen voor geestelijke ver
zorging, van wie er 94 in de
categoriale geestelijke ver
zorging werkzaam waren en
170 in het humanistische
vormingsonderwijs. Hoog
stens 50 geestelijke verzor
gers werden door het ver
bond zelf betaald. De plaat
selijke HV-gemeenschappen
functioneren in werkelijk
heid als vrijwilligersorgani
saties zonder vast beroeps-
personeel.
Hoe onvergelijkbaar zijn
ze in dit opzicht met de
kerkgenootschappen, zegt
Van Spaendonck. Die heb
ben 4500 plaatselijke ge
meenschappen met eigen
personeel, zo'n 9000 die be
taald worden door de leden
zelf. Zoals de kerkleden ook
met vrijwillige bijdragen en
allerlei andere kosten be-
In zijn binnen-parlementai-
re actie tegen de mateloze
motie-manie, heeft Tweede
Kamer-voorzitter dr. Dirk
Dolman een nieuw 'peste
rijtje' in stelling gebracht.
Kamerleden die teveel mo
ties indienen moeten die
voor 'straf' zélf voorlezen.
Het eerste slachtoffer was
drs. Maarten Engwirda
(D'66), die bij het defensie
debat nog maar vier minu
ten spreektijd had. Omdat
het voorlezen van moties
door Dolman niet van die
spreektijd wordt afgetrok
ken, dacht Engwirda met
het indienen van drie moties
wat tijd te kunnen winnen.
Maar toen sloeg Dolman toe:
„Zoudt u die motie zelf wil
len voorlezen?!"
Engwirda twijfelde even,
maar deed toen als een bra
ve scholier wat de boven
meester hem opdroeg. Even
later, uit het boze oog van
Dolman, foeterde Egwirda
er flink op los: „Dit is toch
onhebbelijk. Het waren toch
geen flut-moties..ik ga dit
nog aan de orde stellen."
Dolman genoot zichtbaar
van het pesterijtje. Was dit
een historisch moment in
onze parlementaire geschie
denis? „Nee, ik heb al eens
eerder een motie laten voor
lezen. .dat kwam omdat ik
toen hees was", grapt Dol
man. Hij voegt er weer se
rieus aan toe: „Het is niet de
plicht van de Kamervoorzit
ter om moties voor te lezen."
Ook in het verleden moesten
Kamerleden hun eigen mo
ties voorlezen. Wil Dolman
dat gebruik weer helemaal
invoeren? „Nee, dit was
meer een demonstratie,"
zegt „de man met de hamer".
Maar Engwirda vatte het
niet als een grapje op en
stelde, zoals beloofd, de zaak
enkele uren later aan de or
de in een boze brief aan Dol
man, die „uiteraard" eerder
de openbaarheid dan de gea
dresseerde bereikte. Eng
wirda, „slachtoffer van een
ongelooflijk botte manier
van optreden", bleek zich
echt op zijn democratische
ziel getrapt te voelen. „Zo
doen ze zelfs in Rusland niet.
En je kunt toch niet zeggen
dat de democratie daar zo
optimaal functioneert."
„Dit raakt kant noch wal.
Wij hebben deze hele week
naar verhouding erg weinig
moties ingediend, en wij
hebben aan zaken van vrede
en veiligheid steeds veel
aandacht besteed. Dat blijkt
uit de spreektijd die we
daarvoor geclaimd hebben,
en uit het feit dat in januari
op ons verzoek over dat on
derwerp al apart vergaderd
is met de ministers van De
fensie en Buitenlandse Za
ken," schrijft Engwirda, die
Dolman vooral kwalijk
neemt dat hij vooraf niet
even heeft gewaarschuwd.
„Dan had ik bijvoorbeeld
twee moties in eerste ter
mijn kunnen indienen."
Enwirda heeft wel begrip
voor de problemen van Dol
man, maar dat die nu juist
hém moest pakken
Parlementariërs in hart
en nieren genieten overigens
van deze strijd met de voor
zitter. De spreker die Eng
wirda in het defensie-debat
volgde, RPF-Kamerlid Wa
genaar, had slechts één mi
nuut spreektijd en dat zou
zelfs voor een niets-zeggend
Kamerlid nog weinig zijn.
PvdA-Kamerlid Klaas de
Vries bood zijn collega ech
ter de helpende hand, door
hem via de interuptie-mi-
crofoon een vraag te stellen,
die volgens de regels óók
buiten de spreektijd beant
woord mogen worden. Wa-
ENGWIRDA
brave scholier.
- foto archief de stem
genaar kon zo met het ant
woord aan De Vries, zijn
spreektijd verdubbelen.
De Vries knikte Dolman
vriendelijk-venijnig toe. De
Kamer had direct 'wraak'
genomen. Dolman accep
teerde die 'nederlaag', zoals
dat verwacht mag worden
van een sterrenslag-sport-
man. Eén slag verloren,
maar Dolmans efficiënte
strijd gaat door.
„Het komt tegenwoordig
voor dat Kamerleden hun
brief aan een minister naar
een krant laten lekken vóór
VAN AARDENNE
.gemeen.
- fotoarchief de stem
de minister hem heeft. Dat
betekent niet dat ik hetzelf
de lage niveau aanhoud".
Minister Ruding (Finan
ciën)
„Ach ja, laten we toch nog
maar een standpunt innne-
men over het rapport-Beek.
Het was niet mijn idee om
die commissie in te stellen,
maar anders zou al dat werk
voor niks geweest zijn. En
dat regeerakkoord van het
vorige kabinet heeft toch al
zo weinig opgeleverd."
Op die toon van Je kunt
ook nooit eens even weg",
koos Gijs van Aardenne
(Economische Zaken) de af
gelopen week voor toch nog
maar een nadere standpunt
bepaling over het rapport
Bestaande Kerncentrales.
Terlouw liet dat rapport
maken met de bedoeling nog
in het kabinet Van Agt-II
een fundamenteel debat te
kunnen aangaan met de Ka
mer over sluiting van de
kerncentrales in Borssele en
Dodewaard. Maar inmiddels
waait er in het Catshuis en
aan de Bezuidenhoutseweg,
waar Van Aardenne zetelt,
een andere wind: Borssele
en Dodewaard gaan niet
dicht, en Van Aardenne
wacht alleen fatsoenshalve
nog even de einduitslag van
de Maatschappelijke Dis
cussie over het Energiebe
leid af, voordat hij zijn plan
nen voor nieuwe kerncen
trales op tafel legt. Precies
zoals hij zes jaar geleden al
van plan was.
De oogst van een klein
poosje centrum-links beleid
bestaat dus op energiegebied
uit niet veel meer dan wat
extra aandacht voor alter
natieve bronnen als wind en
zon. Maar kolen en kern
energie zullen de komende
tijd een zeker zo belangrijk
aandeel blijven leveren.
Slecht beleid dus in de ogen
van de oppositie, maar Kees
Zijlstra (PvdA) wist er ook
de afgelopen week niet zo
heel veel tegenover te stel
len. Hij ageerde fel tegen het
plan van de minister goed
kope Doelstroom uit België
te importeren, maar Van
Aardenne wist zich daar al
heel makkelijk onderuit te
werken. Dat ging ongeveer
zo, in deze samenspraak van
twee heren:
Van Aardenne: „Ik zie
drie mogelijkheden, en de
heer Zijlstra mag kiezen.
Wil hij nieuwe kerncentra
les in Nederland?"
Zijlstra: „Nee!"
„Wil hij import van goed
kope nucleaire stroom uit
België?"
Zijlstra: „Nee!"
Van Aardenne: „Dan
blijft de derde over: tariefs
verhoging voor de kleinver
bruiker."
Zijlstra stil. En het CDA
maar klagen dat de PvdA
zo'n gemene oppositie
voert.
Deze week behandelt de
Tweede Kamer de begroting
van Sociale Zaken..., oh
ja,... én werkgelegenheid.
Gisteren kwam de porte
feuille van staatssecretaris
De Graaf al flink aan bod
(zie elders in deze krant) en
vanaf vandaag volgt de rest.
Wie echter verwacht einde
lijk te horen wanneer die
looningreep nou komt, zal
strijden. Alleen al de drie
grote kerkgenootschappen
r.k., hervormd en gerefor
meerd brengen jaarlijks
600 min. gulden bijeen. De
kerkgenootschappen wor
den als zodanig niet gesubsi
dieerd.
Het Humanistsich Ver
bond heeft zegge en schrijve
een dikke 60 plaatselijke ge
meenschappen en telt onge
veer 16.000 leden. Toch
claimt het verbond 20 tot
25 van de Nederlandse be
volking te vertegenwoordi
gen. Van Spaendonck becij
fert hieruit dat ongeveer 3
miljoen landgenoten tot de
ongodsdienstige humanisten
zouden moeten worden ge
rekend, maar dat slechts 1
op de 175 humanisten het de
moeite waard vindt lid van
het Humanistisch Verbond
te zijn.
En waar dient deze cijfer
reeks nu voor? Om te bewij
zen dat het HV geen aan
spraken kan laten gelden bij
gebrek aan een cijfermatige,
georganiseerde achterban.
En de vooropgezette aap
komt al helemaal uit de
mouw als Van Spaendonck
betoogt dat de overheid ur
gent objectieve normen en
maatstaven moet ontwikke
len op grond waarvan facili
teiten voor geestelijke ver
zorging in de overheidssfeer
verleend moeten worden,
objectieve maatstaven die
behoren te berusten op de
omvang van de verschillen
de genootschappen. Bedoeld
is, gezien het vorgaande, de
macht van het georganiseer
de getal dus. En dat heeft
kardinaal Willebrands ook
gezegd toen hij terugtrad als
legerbisschop: bij de subsi
diëring van de geestelijke
verzorging mag de overheid
alleen getalsmatige normen
hanteren.
Op het betoog van Van
Spaendonck valt wel wat af
te dingen. De vooropgezette
bedoeling om de verworven
kerkelijke posities en belan
gen veilig te stellen ligt er al
te dik bovenop. Als geen an
der weet ook Van Spaen
donck dat de papieren cij
fers van de kerkgenoot
schappen enige vermolming
niet onzegd kan worden. Als
hij wijst op de povere orga
nisatiegraad van de huma
nisten, dan is daar tegenover
te stellen dat de kerken op
papier ook heel wat meer le
den tellen dan uit het kerk
bezoek bijvoorbeeld en de
kerksheid in het algemeen
mag worden afgeleid. Als
het HV claimt in werkelijk
heid zo'n kwart van de be
volking te representeren,
dan heeft het inhoudelijk
hoogstwaarschijnlijk gelijk
in die zin, dat zeker dat deel
van de Nederlanders de niet
godsdienstige humanistische
levensbeschouwing aanhan
gen. Als de kerkelijke leden
lijsten naar werkelijke mee-
levenheid zouden worden
geschoond, zouden ze cijfers
er ook anders komen uit te
zien.
Voor objectieve normen
en maatstaven is alles te
zeggen, maar de vooropge
zette eis van een getalsmati
ge grondslag op organisatie
graad is allesbehalve door
een hang naar objectiviteit
ingegeven.
worden teleurgesteld. De
looningreep die dreigt als
werknemers niet bereid zijn
voldoende loon ih te leveren
en werkgevers niet bereid
zijn de arbeidstijden te ver
korten, blijft „onuitgespro
ken" boven de cao-onder
handelingstafels hangen. De
politiek wil werkgevers en
werknemers immers niet
voor de voeten lopen...in
april komt dan de waarheid
op tafel.
De goede luisteraar krijgt
echter wel te horen dat CDA
en PvdA vinden dat ook in
het bedrijfsleven de vakan
tie-uitkeringen niet méér
dan 7,5 procent van het in
komen mogen zijn, met een
maximum van 5200 per
jaar. Dat geldt voor ambte
naren en de Kamermeerder
heid vindt dat het aan ban
den leggen van de vakantie
uitkeringen in het bedrijfs
leven, net als de afgelopen
drie jaar, dóór moet gaan.
CDA-Kamerlid Steef Weij-
ers heeft aan de wieg ge
staan van deze vakantie-
freeze en laat zijn geestes
kind niet in de steek. De op
positie zal hem, en zijn frac
tie-voorzitter De Vries,
hierbij de helpende hand
bieden, want van WD-zijde
is die niet te verwachten.
Verder nog politiek spek
takel met de kinderbijslag,
het staartje (de moties) van
het Onderwijs-debat en de
afronding van de wijze
waarop een parlementaire
enquête-commissie in de
RSV-zaak duikt.
„IMRDAG 15 MAART 19
Rea,
nieu
voor
rezet op de hoop op een ni
'ingen met de Sovjet-Uni
niddellange afstand.
Het standpunt van pre- A
sident Reagan in deze V
kwestie is niet veranderd t(
en er zijn ook geen nieu- 0
we Amerikaanse voor- t(
stellen in Geneve te ver- w
wachten. 'r
In ieder geval niet voor het v
einde van deze maand, wan- b
neer de onderhandelingen C
voorlopig worden geschorst, e
Dat zei gisteren regerings- v
woordvoerder Larry Speakes o
in Washington tegen persver- n
tegenwoordigers. k
Hij reageerde daarmee op
uitlatingen van minister van k
Defensie Caspar Weinberger, It
die op een meer flexibele hou- t«
ding van Washington in deze 1<
kwestie leken te duiden, lt
Weinberger zei zondag voor de s]
Van onze redactit
WASHINGTON - Israel is niet be
blje toekomst terug te trekken uit
naar Amerikaanse voorstellen in
Israel, Libanon en de VS.
Dit valt op te maken uit
verklaringen van de Israeli-
SAN SALVADOR - Twee on
bekende buitenlanders zijn
klateren in EI Salvador gedood
door regeringstroepen. Dit
beeft de legerradio van het
land gemeld.
De twee slachtoffers, waar
schijnlijk journalisten, waren
cp pad met guerrillastrijders.
Bij een treffen met militairen
kwamen „ongeveer 20 terro
risten om het leven, waaron
der een vrouw en een zwarte
"jan", aldus het radiobericht.
De legerradio zei dat de twee
werden gedood in de stad Su-
chitoto, op 50 km ten noorden
van de hoofdstad San Salva
dor. De dode vrouw had vol
gens de radio Duitse identi-
leitspapieren.
Van onze redactie buitenland
Moskou - De Sovjet-Unie
"u lering moeten trekken uit
««laagde economische her-
«"dngen in andere commu-
«ische landen, ook ai zal het
eenvoudig zijn die voor
leiden te volgen.
'"deze zin heeft een voor
staande econoom in de
,1 y?et:Unie, Oleg Bogomolov,
en uitgelaten In een artikel
PrnÜ Russische partij krant
avda van gisteren. Volgens
Somolov bieden structurele
lw0rnische veranderingen in
tj/lprije, Bulgarije en de
'•'Ofirn er waardevolle lessen
wr de economische-plannen-
aHkers in de Sovjet-Unie.
f3.1 wees vooral op de goede
lanau en die in *Te Hongaarse
jdhouw zijn bereikt door
vari ,!"alisering. Hongarije is
fen u communistische lan
cet verst gegaan in de li-
^-"Hsering van de economie.
- Doeren in dat land hebben
Lriaanzienlijke zelfstandig-
gekregen bij het kiezen
v;
se
P
di
H
d<
la
zi
b(
U
SF
sl
is
op
gi
gf
di
bi
c€
re
h(
re
al
la
zi
e?
is
dt
d(
