izeri
h
etsie
a
„Ik geef liever
weg dan het
zelf op te eten
Echtpaar
Suijkerbuijk:
„Je krijgt er heel
veel voor terug"
Maria Taelman 20 jaar
in touw voor haar
invalide schoonbroer
In deze
Gids-
Weekend:
JANTJE KOOPMANS:
Familieleden
en buren
verlinken elkaar:
sociale recherche
heeft handen vol
Het afscheid van
Schillebeeckx
Econoom, arts
en architect
brouwen hun
eigen „oer-bier"
JA ZEELAND;
>ericht
dag
Actief
voor
Oudenbossche
jeugdcircus
1 Optredens
Drukker
Stille wens
Succes
„IK ZOU ECHT NIET MEER ZONDER HEM KUNNEN"
hjd met de wet, al-
lide dranken be
rijd met de wet wil
jjval zeggen dat er
'jns (belasting) 0p
aald en dat de al-1
ers geen vergun-
en voor hun be-1
er merkwaardige I
[ïgen: 'Ernst vindt
na-bezoek vooral
ond onlangs in De
flfs wij fronsen de
Uwen als onze eigen
|ets meldt. Een van
che kinderen niet.
ik wel" noteerde j
I het knipsel,
jtte het bericht on-
lop 'Verdachte van I
1 en brandstichting
pden'. Een van de
had 'm door, een
bet geheel niet. Nou
foor onze jonge le-
J: de een is de ander
leerling die het niet
pad trouwens een
erkte selectie ge-
an dingen die hij
beep: het weerbe-
JBuit van 4500 gul-
Ibraak Terneuzen'.
1 dat geeft ons weer
Ji. Als iets vaak aan
bnderhevig is, dan
Weerbericht. Niette-
lens en meisjes: we
lllie kritische bege-
Jp prijs. Wie weet,
oit nog eens tot een
Jderkrant, al zal dat
veer weinig veran-
bouder. Vijf uur
Üangs naar twee
JOude Drijdijck.
Bp gezette tijden,
l:r, kwam er niet
[ld Peeters na de
ar eigen zeggen,
n hij de munitie
n, maar toen P.
an de tuin over-
de gemeente en
st in.
aanwijzing van
vijf uur de moed
anaten verteren
eigenaar echter
e handen in het
arlijke hoek van
niet te diep wor-
E STEM-ACTIE 'Een bloemetje voor hem of haar' ter
gelegenheid van Valentijndag is ook dit jaar weer een volledig
succes geworden. We ontvingen talloze brieven van lezers, die
iemand in hun omgeving met een bloemetje wilden verblijden.
Uit die brieven blijkt dat het gaat om mensen die allemaal
opvallen door hun groot en zuiver gevoel voor
medemenselijkheid. Mensen die belangeloos zich inzetten voor
anderen, niet kijkend naar de inspanning die dat vaak vereist,
zich niets gelegen laten liggen aan de tijd die dat kost en nooit een
klacht over hun lippen laten komen. Prachtige mensen, stuk voor
stuk bescheiden, maar hartverwarmend in hun optreden.
Alle inzenders zijn het er unaniem over eens dat de persoon die zij
voordragen in elk geval voor dat bloemetje in aanmerking komt.
Eigenlijk vinden wij dat ook. Maar uit al die brieven hebben wij
toch een keuze moeten maken. Hopelijk is onze keuze juist
uitgevallen.
Omdat verreweg de meeste voorgedragen personen liever niet in
de krant wilden staan, hebben wij dat dit jaar gerespecteerd. De
meeste bloemetjes, zo'n 25 stuks, zijn gisteren dan ook gegaan naar
mensen die wij hier niet noemen. Toch hebben wij gemeend er
enkelen uit te lichten om een idee te geven hoe deze mensen, niet
zelden dagelijks, op pad zijn om hun medemensen in nood een
beetje geluk te bezorgen.
WASPIK - Jan van Eersel (58) uit
Waspik is niet te koop. Op geen en
kele manier. „Ik wil geen goud ver
dienen," meent Van Eersel, beter be
kend als de humorist-zanger Jantje
Koopmans, van de „Langstraat
Plat".
En als hij dan al, als Jantje Koop-
mans, in de gelegenheid is om 'goud'
et het vierdaagse
van de grote ver-
5ITIES: ZIE ZATERDAG
14, 19 en 21.30 u. Als jebe|
vat ik bedoel, a.l.
g van Engeland- 18.45 I
i. Als je begrijpt wat ik l
.1.21.15 u. The hot bubblegf L
12 j. 18.45 en 21.15 u. W'l
eft wie dan zorgt, a.l. 20 I
is et les autres, a.l. 18.4»
mmen in actie, 18 j.
VACHT MI
umste- 15 u. schieting.
14.30 u. schieting.
ELBURG ..I
eater-14 u. Sjors, SjinuWe I
lila, a.l. 20 u. Les uns et1
a.l.
BURG
theater- 14 u. Walt Disneyj I
ms, a.l. 20 u. Van de K<* I
des doods, 16 j16.30 u. AlPr' I
8 j.
SKIL
ga-15 u. schieting.
ÏEUZEN
rtheater- 13.45, 16 en 18.45 »l
begrijpt wat ik bedoel, I
en 19.30 u. Les uns et
a.l.
SINGEN
nbra I- 14, 19 en 21.30 U. A'I
Alhambra II- 14,19 en U -' l
a.l. 23 u. Mac beth, 16 j.
ÏLWAARDE
chaijck-14.30 u. schieting.
OUDENBOSCH - De vele werkzaam
heden die het echtpaar Ben en Jo
Suijkerbuijk in het Oudenbossche
jeugdcircus Don Bosco steken, zijn
voor een onbekende inwoner van
Oudenbosch reden te over om het
echtpaar te bedenken met een Va-
lentijnsbloemetje.
„De heer Suijkerbuijk verricht
veel werk voor dit circus. Iedere
avond om kwart over zes stapt hij
op de fiets om naar de trainingen in
het circus toe te gaan. Verder is hij
25 uur per week bezig als voorzitter
van het zeer goed lopend werklo-
zenproject in Oudenbosch", schrijft
de Oudenbosschenaar, en vervolgt:
„Mevrouw Suijkerbuijk maakt al
zo'n twintig jaar de kleding voor
Don Bosco. Het werk achter de
schermen: daar staan de mensen
niet zo bij stil, maar het vraagt soms
zoveel tijd dat zij soms tot 3 uur 's
nachts achter de naaimachine zit
om alles klaar te krijgen".
Het echtpaar Suijkerbuijk -ome
Ben en tante Jo voor de zes- tot ze
ventienjarige kinderen van het
jeugdcircus- is niet weliswaar geen
twintig maar toch al zo'n zeventien
jaar bij Don Bosco betrokken. Hij
als bestuurslid en zij als kostuum
maakster.
„Ik heb al zoveel kostuums ge
maakt, dat ze nauwelijks meer in
huis zouden passen", roept ze met
gepast enthousiasme uit. Na enig
telwerk komt het echtpaar tot 150
kostuums, die echter ook weer on
telbare malen vermaakt moesten
worden, omdat de groei er bij de
jeugdige circusartiesten flink inzit.
Met het grootste plezier reizen Jo
en Ben Suijkerbuijk met het kin
dercircus mee bij de naar schatting
15 optredens die jaarlijks overal in
den lande worden gehouden, tot in
Engeland en Frankrijk toe.
„Het is zonder meer een bezieling
om mee te werken aan het jeugdcir
cus", legt Ben Suijkerbuijk uit.
„Prachtig werk kortom. We hebben
zelf namelijk geen kinderen. En om
nu niet af te stompen kan men het
beste met kinderen in contact blij
ven. Je leert zo ook de veranderin
gen in het leven te accepteren. Als je
met z'n tweetjes bent, heb je toch al-
tijd de kans om geïsoleerd te raken",
zegt hij.
„Maar je moet dat vrijwilligers
werk niet teveel omhoogsteken. Je
hebt er immers zelf ook plezier in.
Anders deed je het niet", aldus Ben
Suijkerbuijk, die ronduit zegt wat
moeite te hebben opeens in het spot
light van Valentijnsdag te staan.
Liever had hij ook wat aandacht ge
zien voor voorzitter Piet Couwen-
berg van het jeugdcircus. „Hij is de
vader van het hele gebeuren".
Jo Suijkerbuijk vindt ook dat ge
noeg beloningen tegenover de werk
zaamheden staan. „Je besteedt er
Het echtpaar Suijkerbuijk:
voor het jeugdcircus.
voortdurend in de weer
- FOTODESTEMOICKDEBOER.
weliswaar alle vrije tijd aan, maar
je krijgt er verschrikkelijk veel voor
terug". Dat is ook te merken, aan
oud-leden van het circus die -ge
trouwd en wel- regelmatig nog iets
van zich laten horen.
Ben Suijkerbuijk is dagelijks mo
gelijk nog drukker in de weer voor
het project mensen zonder werk,
waarvan hij voorzitter is. Aan de
activiteiten nemen tegenwoordig al
zo'n 170 mensen deel. Drukte te over
dus voor de organisatoren, die cur
sussen, taallessen, sportactiviteiten
en fotografie-onderricht verzorgen
voor het nog steeds groeiende werk-
lozenkorps.
Esn grote wens van Suijkerbuijk
is een eigen onderkomen voor de
mensen zonder werk, die nu met de
activiteiten over 5 locaties verdeeld
zijn. Een wensdroom is een plaats in
het nu lege en zeer ruime verpleeg
stersonderkomen van het verlaten
Oudenbossche ziekenhuis.
Ben Suijkerbuijk, zelf al 5 jaar
WAO'er na 17 jaar een eigen be
drijfje te hebben gehad, is bereid
hard te vechten voor de belangen
van werklozen. „Als je werkloos
bent", zegt hij, „heb je het gevoel,
dat je er niet bij hoort. Maar wie niet
productief is om geld te verdienen,
kan zich altijd productief maken om
wat anders te doen".
Voor hemzelf werd dat het vrij
willigerswerk. „Een middel om niet
achter de geraniums te blijven zit
ten", oordeelt hij. „En nuttig. Want
door het project mensen zonder
werk kunnen mensen hun eigen on
zekerheid wat overwinnen. We heb
ben een mensen gehad, die heel
schuchter binnen kwamen lopen, en
zich niet bewust waren van hun
eigen capaciteiten. Nu draaien ze
zeer goed mee. Nou, en dat is de
moeite toch waard?".
te verdienen, dan geeft hij het liever
weg. De opbreftgst van zijn platen
en optredens geeft hij aan zijn ge
handicapte medemens. „Als uiting
van dankbaarheid voor een gezond
gezin en een goed bedrijf." Optreden
voor mensen die er 'goud geld' voor
over hebben doet hij niet gauw. „Ik
speel nu net voor de mensen die het
niét hebben."
Ondanks het feit dat Van Eersel
er zelf liever niet mee 'te koop loopt',
meenden de briefschrijvers wier
kinderen in al die jaren door Koop-
mans in het zonnetje zijn gezet, dat
hij nu eens aan de beurt was. Een
Valentijnbloemetje leek hen daar
voor uitermate geschikt.
„Ik kan nu eenmaal niet anders.
Ik geef liever weg dan het zelf op te
eten," wuift Jantje Koopmans alle
lof weg. Toch heeft hij die lof blijk
baar méér dan verdiend. Al meer
dan twintig jaar besteedt Jantje al
les wat hij verdient met zijn optre
dens aan de ondersteuning van ge
handicapten. Welke soos voor ge
handicapten heeft nog géén stereo
installatie via de 'Langstraat Plat'
gekregen? Welke wens van de vere
nigingen is langzamerhand nog niet
door Jantje Koopmans en de zijnen
vervuld?
Koopmans praat gemakkelijk
over zijn goedgevendheid en be
trokkenheid heen. Dat hij het doet is
allemaal niet zo belangrijk. Als het
maar gedaan wordt. Liever vertelt
hij over zijn optredens en die ene
grote stille wens.
„Toen ik veertien was ben ik
eigenlijk al begonnen met liedjes
zingen en schrijven," vertelt Jantje.
„Op mijn 21e werd ik beroeps. Door
het hele land bracht ik mijn liedjes
en conferènces. En overal vonden ze
Jantje Koopmans (Jan van Eersel).
het prachtig." Om gezondheidsrede
nen moest Jantje Koopmans na 18
jaar ophouden met optreden. Hij be
gon een meubelzaak in Waspik.
Toch kroop het bloed waar het
eigenlijk niet gaan kon en mocht. Af
en toe trok Jan van Eersel toch weer
zijn zwarte pak aan, deed hij zijn
strik om en strooien hoed op en be
trad hij als Jantje Koopmans het
podium. Het publiek vond het nog
steeds prachtig. En Jantje eigenlijk
nog meer. Al wat hij, met een gezin
met zeven kinderen, enigzins kon
missen ging naar zijn minder be
deelde medemens.
In 1979 nam het fenomeen Jantje
Koopmans een enorme vlucht. Tij
dens een optreden in café Het Nieu
we Centrum in thuishaven Waspik
werd de langspeelplaat 'Langstraat
Plat' opgenomen. De opbrengst was
bestemd voor de gehandicapten. Het
werd een enorm succes.
Aanvankelijk zou het bij die ene
plaat blijven. Maar 't Heem, dag
verblijf voor geestelijk gehandicap
ten in Waspik, brandde af. „Toen ik
dat hoorde zei ik tegen mijn vrouw:
Daar moéten we iets aan doen. Ik
maak een twééde plaat. En de op-
- FOTO DE STEMJOHAN VAN GURP
brengst is voor hen." En ook die
tweede elpee werd een groot succes.
Een derde volgde en nog maar kort
geleden een vierde. Plannen voor
een vijfde plaat zijn in de maak.
Met het schrijven van de liedjes
heeft Jantje nauwelijks moeite, ,,'s
Ochtends tussen zes en acht uur ga
ik de polder in. Mét de hond. Naden
ken over alles wat er in de wereld
gebeurt. Kunt U zich dat voorstel
len? D'r is geen humorist die een
half uur in de polder mediteert voor
U en de hele wereld." Heel vaak
komt Koopmans met een liedje te
rug. „Dan ga ik met mijn accordeon
in mijn studiootje zitten en staat het
zó op de band." Prompt draagt hij
het lied dat hij die ochtend schreef,
voor. „Ik heb wat dat betreft een fo
tografisch geheugen."
Jantjes stille wens is een optreden
op het Harten-5-gala, in mei van dit
jaar. „Vorig jaar kwam ik er via de
telefoon maar niet doorheen. Dit
jaar wil ik 15.000 gulden gaan bren
gen. En als het even kan één liedje
zingen," glundert hij. Ook op de ra
dio wil hij, die nooit zo naar be
kendheid streefde, graag nog eens te
horen zijn. „Van het een komt het
ander," vindt hij. „En zo kan ik mis
schien nog méér doen."
HULST - Mevrouw Maria Taelman uit
de Hulster Liniestraat, gisteren werd
ze 62 jaar, staat in april een wel heel
bijzonder jubileum te wachten. Twin
tig jaar geleden veranderde haar le
ven ingrijpend, toen haar invalide
schoonbroer Cyriel in het gezin werd
opgenomen. Vanaf die dag heeft ze er
een dagtaak aan om hem te verzorgen.
Een taak die ze nog steeds met grote
toewijding op zich neemt.
„Toen Cyriel bij ons kwam leefde
mijn man nog, maar je weet hoe dat
gaat. In de praktijk komt het werk
toch op de vrouw neer". Twaalf jaar
staat ze er nu alleen voor. Van 's mor
gens vroeg tot 's avonds laat is ze
voortdurend met hem bezig. Op alle
gebied, want Cyriel heeft voortdu
rend hulp nodig. Welk een karwei dit
is laat zich het beste illustreren met
het schema van een doordeweekse
dag.
„Om half acht kom ik uit bed, ga
me wassen en aankleden en beneden
het eten klaarzetten. Dan ga ik naar
de kamer van Cyriel, help hem over
eind en dan moet hij gewassen, ver
schoond, geschoren en aangekleed
worden". Inmiddels is het dan wel
een uurtje of negen geworden als ze
hem in zijn rolstoel naar de keuken
rijdt voor het ontbijt. Terwijl Cyriel
daarna op zijn gemak een sigaretje
rookt gaat Maria aan de slag om het
huis wat schoon te maken. „Na het
middageten is het verplicht een uur
rust", zegt ze, „dat heb ik mezelf op
gelegd. Cyriel kan dan wat slapen in
de zetel en ik lees dan op mijn gemak
de krant".
Als de pauze voorbij is gaan ze of
handwerken, of met zijn tweetjes op
pad. „Als het goed weer is zijn we
weg en dan rijden we met de auto
overal naar toe". Een keer of drie vier
per jaar gaan ze op vakantie. De ene
keer met een stel vrienden, de andere
keer met de gehandicaptenbond.
„Vroeger ging ik nogal eens op reis
met de vrouwenbond", zegt Maria
Taelman, „maar op een keer kwam ik
thuis en toen was Cyriel gevallen. En
van toen af ga ik niet meer alleen het
huis uit, tenzij eventjes om een bood
schap".
's Avonds kan Cyriel, die volgende
Maria Taelman en haar invalide schoonbroer Cyriel.
I
maand 60 wordt, zich wijden aan zijn
lievelingsplezier, televisiekijken.
Maar als er in de buurt ergens een to
neelstuk is dan is het tweetal steevast
in de zaal te vinden. „De mensen zeg
gen wel eens: het is toch wel een hele
- FOTO DE STEMCOR J. DE BOER
opoffering. Maar zo zie ik het niet.
Het gaat allemaal vanzelf en het
scheelt natuurlijk ook of je het graag
doet. Wat dat betreft: na die twintig
jaar kan ik gewoon niet meer zonder
hem".
