Van der Stoel: "Kritiek VVD
aantoonbaar onjuist"
Socialist 'onbevangen'
aan de slag voor
centrum-rechts kabinet
Grote man
wat nu?
Kamer laat buitenlandse
werknemers niet vallen
ÏDEFENSI
Marokko
Franse
kerncenti
Democrat
Belastingschandaal
treft ook Kohl
CDA en oppositie tegen verlaging kinderbijslag
Schuld derdt
is 700 miljar
a
Reagan zwijgt c
DONDERDAG 27 JANUAR11983
ACHTERGROND
PAGINA
Vergaand
Halvegaren
Onmachtig
Dilemma
Moeilijk
Centrum-rechts
Export
Bezwaren
Gevolgen
pnNDERPAG 27 JANUAR
[Bolivia houdt
[gestapochef aan
A. vw
MITTERAND OP BI
Nie
T11
Door Frans Boogaard
"AANTOONBAAR onjuist".
Met die twee woorden reageert oud-minister
Max van der Stoel van Buitenlandse Zaken op
de bewering van de VVD dat hij tijdens zijn
(tweede) ministerschap de Nederlands/Ameri
kaanse betrekkingen naar een dieptepunt heeft
geleid.
Van der Stoel, na eert mis
lukte gooi naar het hoge
ambt van VN-commissaris
voor de vluchtelingen nu
Nederlands VN-ambassa-
deur, heeft kennelijk niet al
leen vrienden. Want buiten
de VVD kwamen ook zijn
vroegere ambtenaren uit de
diplomatieke dienst collec
tief tegen zijn benoeming in
het geweer. Leuk beginnen
is anders.
Van der Stoel, tamelijk
verontwaardigd: "Wat de
VVD zegt, of een deel van de
VVD, is bepaald onjuist. Het
staatsbezoek van de konin
gin vorig jaar is in goede
sfeer volbracht en ook mijn
persoonlijke verhouding
met Haig, toen nog minister
van Buitenlandse Zaken,
was voortreffelijk.
Er zijn natuurlijk me
ningsverschillen geweest,
vooral over Midden-Ameri-
ka, maar het is bepaald niet
zo dat de verhouding met
Amerika tijdens mijn
ambtsperiode naar een diep
tepunt is geleid. Ik denk ook
niet dat men dat in Amerika
zal zeggen".
dat daardoor opnieuw de in
druk is gewekt dat naast het
burgemeesterschap blijbaar
ook het ambassadeurschap
beschikbaar is "als passende
werkkring voor hen die in de
Nederlandse politiek zijn
vastgelopen of erop zijn uit
gekeken".
"Men is bijzonder bang
dat het schering en inslag
wordt dat mensen van bui
tenaf worden benoemd. Je
zou dan een volledig gepoli
tiseerde buitenlandse dienst
krijgen, waar je dan precies
zoals met burgemeesters
staatjes gaat werken: zoveel
voor het CDA, zoveel voor de
VVD. Zo'n gepolitiseerde
buitenlandse dienst, met tel
kens instroming van mensen
van buiten, blijkt in andere
landen slecht te werken, ten
nadele van de kwaliteit.
Daarom trekt men zo hard
aan de bel. Ik zou het ook
een slechte zaak vinden als
we een volledig gepolitiseer
de buitenlandse dienst zou
den krijgen".
DE kritiek van de VVD noemt hij aantoonbaar onjuist, die van
de Vereniging van de Buitenlandse Dienst onterecht, maar
niet onbegrijpelijk.
Max van der Stoel (58), onze nieuw-benoemde VN-ambas-
sadeur, praat onbevangen over zijn arbeid voor het centrum
rechtse kabinet-Lubbers, zijn verhouding tot Amerika en het
falen van de Veiligheidsraad.
"Het systeem is goed, maar de verdeeldheid tussen de gro
te mogendheden maakt dat het niet werkt".
Maar Amerika heeft er
niet veel eerder wel alles aan
gedaan om te voorkomen dat
u Hoge Commissaris voor de
Vluchtelingen zou worden.
Dat duidt toch niet op zo'n
voortreffelijke verhouding?
"Amerika heeft alles ge
daan om te bewerkstelligen
dat Hartling zou blijven als
Hoge Commissaris. Maar
dat betekende niet, zo heeft
men ook uitdrukkelijk laten
weten, dat daar iets per
soonlijks tegen mij achter
zat. Men wenste de bestaan
de functionaris te prolonge
ren. Dat heeft niets te ma
ken met ontwikkelingen in
de betrekkingen met de VS".
Toch waren die bang dat u
als Hoge Commissaris tal van
schendingen van mensen
rechten in Midden Amerika
zou aanpakken.
"Het is juist dat ik een re
putatie heb op het gebied
van eerbiediging van de
mensenrechten, maar ik kan
niet beoordelen in hoeverre
dat een factor is geweest".
De Vereniging van de Bui
tenlandse Dienst was ook
niet bepaald ingenomen met
uw benoeming. Zij zeggen
"Aan de andere kant moet
ik zeggen dat in het verleden
ook wel eens uitzonderingen
zijn gemaakt, wel eens een
enkele keer iemand van bui
ten is benoemd. U kent de
voorbeelden van Stikker en
Beyen. Het kan toch ook niet
zo zijn dat die regel geen en
kele uitzondering zou mogen
kennen, zeker niet als het
iemand geldt die Buiten
landse Zaken van binnenuit
heeft leren kennen. Die daar
een groot stuk ervaring
heeft opgedaan en dus nau
welijks nog als buitenstaan
der kan worden be
schouwd".
Maar de kritiek was niet
mis. Ik citeer: "Als topfunc
ties voor de eigen mensen
niet meer beschikbaar zijn,
dan zijn alleen nog volslagen
halvegaren bereid voor een
loopbaan in de dienst te te
kenen".
"Dat is nogal een ver
gaande uitspraak, maar
men zegt er ook bij: als dit
regel zou worden. Als je nou
naar een reeks van jaren
kijkt, dan heb ik de indruk
dat het aantal benoemingen
van buitenstaanders toch
zeer gering is".
Misschien heeft meege
speeld dat nu juist de mooi
ste post naar een buiten
staander gaat.
"Dat zou kunnen."
Je hoort ook dat het een
soort beloning zou zijn voor
het feit dat u geen Hoge
Commissaris voor de Vluch
telingen bent geworden, na
dat Van den Broek u toch -
laten we maar zeggen - op de
markt heeft gegooid.
"Men heeft mijn kandida
tuur gesteld, met mijn in
stemming, maar ik geloof
niet dat dat op zich een ver
plichting schept".
Dus dat verhaal wijst u
volledig van de hand?
"Ja, ik vind niet dat je
kunt zeggen: dat is niet
doorgegaan, dus was de mi
nister verplicht om mij voor
deze functie voor te dragen".
Als VN-ambassadeur is de
komende twee jaar uw be
langrijkste werk het Neder
landse lidmaatschap van de
Veiligheidsraad, die op dit
moment niet zo'n best imago
heeft. Denkt u daar iets aan
te kunnen veranderen?
"De Veiligheidsraad is in
derdaad dikwijls onmachtig
om besluiten te nemen, en
dat heeft natuurlijk alles te
maken met het bestaande
vetorecht van de grote mo
gendheden in dat orgaan.
Nederland is niet in staat om
op zijn eentje die impasse te
doorbreken. Het kan wel
proberen een steen bij te
dragen aan het vinden van
formules die tot effectieve
besluitvorming kunnen lei
den. Dat is geen gemakkelij
ke taak, het zal vaak teleur
stellingen opleveren, maar
het is wel een taak die we
voor onze rekening moeten
nemen.
Bijkomend probleem is
dat je van te voren nooit
precies weet wat er in de
Veiligheidsraad aan de orde
zal komen. In de Algemene
Vergadering weet je van te
voren dat een aantal the
ma's terugkeert: ontwape
ning, Zuidelijk Afrika, het
Midden Oosten en zo kun je
nog een tijdje doorgaan. De
Veiligheidsraad is veel ster
ker afhankelijk van de in
ternationale ontwikkelin
gen. Je kunt wel zeggen als
zich ergens ernstige proble
men voordoen, dat die in
enigerlei vorm aan de orde
komen".
Als één van de partijen in
een conflict daarom vraagt.
"Niet alleen dan, ook de
secretaris-generaal kan er
een punt van bespreking
van maken. Probleem is al
leen dat het vaak niet moge
lijk is tot bindende besluit
vorming te komen. Als de
Raad werkelijk tot besluiten
komt, is dat bindend voor
alle lidstaten, dus ook voor
de partijen in het conflict,
maar dat veronderstelt dat
ook de grote mogendheden
met die besluitvorming in
stemmen of zich op zijn
minst van stemming ont
houden. En dat is nog lang
niet altijd het geval.
Maar bijvoorbeeld in het
Argentinië/ Falklandscon-
flict heeft de Veiligheids
raad toch een belangrijke
rol gespeeld. Uit een verder
verleden zou ik het voor
beeld kunnen noemen van
wat ik zelf als staatssecreta
ris heb meegemaakt in '66.
In de Veiligheidsraad heeft
Nederland toen een formule
voorgesteld die leidde tot
een staakt-het-vuren tussen
India en Pakistan. Dat is een
bewijs dat het toch soms
mogelijk is ook voor kleine
landen om daar een rol te
spelen.
Maar ik geef onmiddellijk
toe: het kan ook vaak zijn
dat allerlei inspanningen
niet tot resultaten leiden,
dat de Veiligheidsraad toch
machteloos blijkt. Neemt
niet weg: je hebt als een
zaak aan de orde komt altijd
informeel overleg achter de
schermen, en daar zal Ne
derland al het mogelijke
doen om tot oplossingen bij
te dragen".
Is het niet zo dat de Veilig
heidsraad en ook de secreta
ris-generaal vaak veel te af
wachtend zijn, veel te weinig
zelf het initiatief nemen om
in te grijpen in conflicten?
"Ja, maar de secretaris
generaal zit soms voor een
geweldig dilemma. Als hij
van te voren weet dat het
aanhangig maken van een
bepaalde kwestie tot tegen
stemmen van één van de
grote mogendheden leidt,
dan schiet hij er natuurlijk
bitter weinig mee op, dan
legt hij alleen maar een mis
lukking met zoveel woorden
vast. Ik kan me wel voor
stellen dat hij het dan beter
acht zo'n zaak niet zelf voor
te leggen. Maar in het alge
meen zou het in een goed
werkend systeem zoals dat
door de stichters van de VN
is beoogd zo moeten zijn, dat
de secretaris-generaal zodra
een internationaal conflict
dreigt hij de Veiligheidsraad
op het spoor zet. Het is al
leen de verdeeldheid tussen
de grote mogenheden die
maakt dat dat systeem niet
goed werkt".
Vindt u dat de Veilig
heidsraad ook schendingen
van mensenrechten moet
aanpakken als het gevaar
dreigt dat zij een uitstra
lingseffect hebben naar de
regio?
"Dat zou op zichzelf een
hele goeie zaak zijn. Maar
ook hier vrees ik dat het niet
makkelijk zal zijn om tot be
sluitvorming te komen. De
Sovjet Unie zal er niet hap
pig op zijn als de Veilig
heidsraad schendingen van
mensenrechten in bijvoor
beeld Polen aanpakt".
De VS ook niet als de Vei
ligheidsraad daar in Cen
traal Amerika over begint.
"De Amerikanen zouden
zelf ontkennen dat zij daar
de mensenrechten schenden,
ze zouden alleen door willen
gaan op schendingen van de
mensenrechten in commu
nistische landen".
Waarom, denkt u, hebben
de Tweede Kamer en ook
minister Van den Broek zelf
zo weinig invulling gegeven
aan het Nederlandse lid
maatschap van de Veilig
heidsraad?
"Het is erg moeilijk om
daar anders dan in abstracto
over te praten. Onze periode
van twee jaar is net begon
nen, en het is erg moeilijk nu
al te voorspellen wat waar
gaat spelen. Er kan bij wijze
van spreken een maand
voorbijgaan zonder dat de
Veiligheidsraad bijeenkomt,
het kan ook zijn dat hij een
week lang formeel of infor-
- FOTO ANP
meel vergadert. Dat hangt
heel erg af van de interna
tionale ontwikkelingen. Je
kunt wel van gedachten
wisselen over het nut en be
lang van de Nederlandse
participatie, in het algemeen
afspreken welke rol wij
daar moeten vervullen,
maar daar houdt het dan
eigenlijk weer mee op, ge
zien de onzekere agenda".
Maar er zijn zelfs nauwe
lijks procedure-afspraken
gemaakt.
"Ook dat lijkt me moei
lijk. Misschien gebeurt er
enige tijd niks, en dan weer
heel veel. In ieder geval
heeft de Kamer altijd de
mogelijkheid de minister
voor mondeling overleg bij
zich te roepen".
Dan kan het te laat zijn,
zoals gebleken is met de de
batten over de freezeresolu-
tie.
"Nogmaals, de Kamer
heeft te allen tijde de moge
lijkheid de minister ter ver
antwoording te roepen. En
de ervaring is toch dat het
.hele patroon van het beleid
regelmatig in commissiever
gaderingen aan de orde
komt".
Bent u niet bang dat het
moeilijk zal zijn als socialist
voor een centrum-rechts ka
binet te werken?
"Ik heb natuurlijk een
eigen politieke overtuiging
die niet verdwijnt bij mijn
benoeming, maar anderzijds
is het natuurlijk zo dat Den
Haag de hoofdlijnen van be
leid vaststelt. Ik breng van
uit New York advies uit,
maar Den Haag bepaalt het
beleid. Ik geloof niet dat dit
zo'n enorm spanningsveld
voor mij zal zijn. Als je over
een reeks van jaren naar het
Nederlandse VN-beleid
kijkt, is er toch een grote
mate van consistentie".
En wat als tijdens uw ver
blijf in New York plotseling
het tweede kabinet-Den Uyl
aantreedt?
Lachend: "Daar breek ik
me op dit moment het hoofd
niet over. Ik sta nu voor
mijn werk als ambassadeur,
en daar ga ik me allereerst
met volle overgave aan wij
den".
Door Pieter Eggen
HET worden moeilijke weken voor Bondskanselier Hel
mut Kohl. Zo vlak voor de verkiezingen van 6 maart ziet
hij zijn partij verder van een absolute meerderheid in de
Bondsdag verwijderd dan ooit in de afgelopen maanden.
Hij lijkt de greep te zijn verloren op een van de belang
rijkste onderwerpen van de verkiezingsstrijd: de zaak
van de kernwapens. De oppositie-leider Vogel wist hem
verleden week met zijn bezoeken aan Moskou en Wash
ington en zijn definitie van de verschillen tussen de par
tijen over nieuwe kernwapens al enkele troeven uit han
den te slaan. Kohl 'eigen' Strauss viel hem deze week ook
nog eens hard met uitspraken over het nut van de zoge
heten 'nul-optie', waardoor Kohl zo'n beetje de enige is in
de Duitse politiek die nog lippendienst bewijst aan de of
ficiële Amerikaanse politiek.
Kohl heeft moeten meemaken dat in bijzonder korte
tijd - sinds de overname van de regeringsmacht in Bonn
in oktober - dat er van zijn nieuwe elan, dat Duitsland uit
het economische, politieke en morele dal zou halen nage
noeg niets meer over is. Het is des te pijnlijker voor de
„Peer" (Kohls bijnaam, die hij aan zijn peervormige
hoofd te danken heeft) dat hij uitgerekend op het punt
dat hij zijn „ethisch reveil" een zachte dood ziet sterven,
het verleden zich tegen hem dreigt te keren.
Deze week maakte het doorgaans zeer goed geinfor-
meerde Duitse weekblad Der Spiegel bekend dat Kohl te
genover het Openbaar Ministerie heeft toegegeven in het
verleden geld te hebben aangenomen („tussen de 20 en de
30.000 D-mark) van het Flick-concern. Daarmee wordt
Kohl, vlak voor de verkiezingen, min of meer tot schiet
schijf in wat in Duitsland het grootste schandaal uit de
geschiedenis van de Bondsrepubliek wordt genoemd.
De affaire-Flick is het afgelopen jaar uitgegroeid tot
de test-case voor de betrouwbaarheid van de Duitse poli
tiek. Friedrich-Karl Flick is een van de rijkste mannen
van Duitsland. Zijn geschatte privé-vermogen gaat de
tien miljoen verre te boven en hij is eigenaar van het fa
milieconcern Flick, een naam die in het buitenland een
zelfde klank heeft als Krupp, AEG of Siemens. Flick en
zijn voormalige schatbewaarder Von Brauchitsch werd
het eind jaren zeventig toegestaan 1,5 miljard mark aan
aandelen uit het Daimler-Benz-concern terug te trekken
en in een Amerikaans projekt te stoppen. Over dat lieve
bedrag moest het concern eigenlijk belasting betalen,
maar Flick kreeg vrijstelling daarvan, omdat het Ameri
kaanse avontuur de Duitse industrie de toegang zou ver
schaffen tot hoogwaardige Amerikaanse technologie. De
Bonner politiek besloot dat dit laatste voordeel ruim
schoots zou opwegen tegen het niet binnenhalen van 450
miljoen mark aan belastingen.
Die goedgeefsheid wekte de achterdocht van het Open
baar Ministerie, die kort daarna de boeken van het Flick-
concern ging doorpluizen. En daar deed men een onple
zierige ontdekking. Flick had in de loop van enkele jaren,
te beginnen vanaf 1974, belangrijke politici gelden toege
stopt. Die vloeiden via hen door naar de partijkassen. De
Beierse ministerpresident Strauss spant de kroon met
900.000 mark, minister van Economische Zaken, Lambs-
dorff (liberale FDP) is ook goed voor bijna twee ton, de
socialistische oud-minister van financiën, Matthöfer tou
cheerde 40.000 mark en FDP-ex-minister Friderichs
kreeg 350.000 mark. De lijst van namen en bedragen is on
eindig veel langer (ook Kohl is al eens genoemd) en blijkt
redelijk goed verdeeld over de drie grote partijen CDU/
CSU, SPD en FDP. Pijnlijk is vooral dat uitgerekend de
politieke topstukken, die voor grote bedragen op de zwar
te 'loonlijst' van Flick stonden, ervoor zorgden dat dit
concern zijn Amerikaanse truc mocht uithalen.
Nu mag je, ook in Duitsland, wel geld geven, maar
daarvan is slechts een zeer klein deel aftrekbaar van de
belastingen. Alleen bleek dat Flick noch de politieke par
tijen die giften aan de belasting hadden opgegeven. En
daar knelt de schoen in fiscaal en politiek opzicht.
De Duitse justitie had toen ze aan de ontrafeling van de
Flick-zaak begon gedacht snel spijkers met koppen te
kunnen slaan; het onderzoek duurt inmiddels al bijna
anderhalf jaar. Dat ligt vooral aan de enorme hoeveelhe
den papier die doorgeworsteld moeten worden, voordat
tot strafrechtelijke vervolging kan worden overgegaan.
De „Spenden-affare", zoals dat in het Duits heet was door
die traagheid een beetje uit het middelpunt van de be
langstelling, maar kan er nu, met de verkiezingen voor de
deur toch weer een smaakmakende rol gaan spelen.
De belangstelling voor Kohls aandeel op dit moment in
de affaire heeft zeker een politieke aanleiding, maar ook
gevolgen. Voor de grote „goede man" uit Ludwigshafen
telt nu een vraag: Wat nu?
Door Mick Salet
"HET verlagen van de kin
derbijslag voor buitenlandse
werknemers tot 25 procent is
onrechtvaardig".
Dat zegt CDA-Tweede
Kamerlid mevrouw Jeltien
Kraaijeveld-Wouters over
het kabinetsplan om buiten
landse werknemers in Ne
derland 75 procent minder
kinderbijslag te geven voor
hun kinderen die thuis zijn
achtergebleven.
Omdat het leven in Ma
rokko, Turkijke en andere
landen buiten West-Europa
veel goedkoper is dan in ons
land, vindt het kabinet het
redelijk om daar dan ook
minder kinderbijslag uit te
betalen. Door deze, geleide
lijk in te voeren, maatregel
hoopt het kabinet uiteinde
lijk zo'n honderdvijftig mil
joen gulden per jaar te be
zuinigen.
Hoewel het CDA in de
Tweede Kamer nogal huive
rig is om zulke grote gaten
in de begroting te schieten
(die 150 miljoen moet dan
weer ergens anders gehaald
worden) kreeg oud-staatsse
cretaris Kraaijeveld toch de
steun van de hele fractie
voor haar afwijzende kri
tiek, zodat er nu samen met
de oppositiepartijen PvdA,
D'66 en "klein links" een
flinke Kamermeerderheid
is, die niets van het voorstel
wil weten.
Als het aan het kabinet
gelegen had, was de maatre
gel al van kracht, maar na
felle protesten'en het poli
tieke verzoek om de zaak
wat rustiger te behandelen,
besloot staatssecretaris De
Graaf (Sociale Zaken) de in
voeringsdatum van 1 janua-
De Graaf..„rot-op-
premie
FOTO'S ANP
ri enkele maanden uit te
stellen.
Wat wil het kabinet?
Er zijn in ons land heel
wat buitenlandse werkne
mers, die net als hun Neder
landse collega's AKW-pre-
mie over hun inkomen beta
len en dus recht hebben op
kinderbijslag. Of de kinde
ren nu hier of over de grens
wonen. Jaarlijks wordt er
voor zo'n honderdduizend
kinderen ruim tweehonderd
miljoen gulden aan kinder
bijslag 'geëxporteerd', want
het geld gaat meestal direct
naar de verzorgers van de
kinderen, zeg maar: de moe
ders in het vaderland. De
helft van de 'export' gaat
naar Marokko, zestig mil
joen gulden naar Turkije en
de rest wordt over de hele
aardbol verspreid, van Joe
goslavië tot China en van
Ethiopië tot Suriname.
In die landen, meent het
kabinet, kan je met een gul
den kinderbijslag echter
heel wat meer doen dan in
Nederland. Wie naar het
Bruto Nationaal Produkt
per hoofd van de bevolking
kijkt, ziet dat we in Neder
land veertien keer zo welva
rend als in Marokko en ze
ven keer zo welvarend als in
Turkije moeten zijn. Wat
lijkt dat logischer dan de
conclusie dat je in die landen
ook meer met je kinderbij
slag kunt doen, omdat de on
derhoudskosten veel lager
zullen zijn. En dan ligt het
weer voor de hand, zo zegt
het kabinet, om deze 'posi
tieve discriminatie', weg te
nemen en die export-kin
derbijslag te verlagen, zodat
je er daar relatief even rijk
mee bent als in Nederland.
Enigszins met de natte
vinger, zo geeft De Graaf
toe, heeft men toen besloten
dat ouders in Marokko, Tur
kije en al die andere landen
buiten de EG, met 25% kin
derbijslag evenveel kunnen
doen als met 100% in Neder
land. Met die percentages
zou de Nederlandse wetge
ving aardig aansluiten bij
die in België en de Bondsre
publiek. Uit de internatio
nale pas lopen, doen we dus
zeker niet. Integendeel, de
meeste andere landen geven
alleen kinderbijslag aan
kinderen die binnen de
grenzen van het land wonen.
Het kabinet wil met in
gang van het volgende
kwartaal buitenlandse
werknemers die voor het
eerst kinderbijslag aanvra
gen voor buiten de EG-gren-
zen wonende kinderen,
voortaan nog maar een
kwart geven van de in ons
land geldende bedragen en
voor degenen die nu al kin
derbijslag ontvangen, zou
dat stapje voor stapje, in
vier jaar tijd, tot 25% worden
teruggebracht.
Dat de inkomens-effecten
fors zouden zijn is duidelijk.
De Sociaal Economische
Raad, die verdeeld maar in
meerderheid negatief over
het kabinetsplan is, bere
kende dat de netto-koop-
kracht voor de getroffen
buitenlandse werknemer er
per jaar een half tot bijna
tien procent op achteruit
gaat. Gemiddeld scheelt de
korting van 75% zo'n duizend
gulden per jaar per kind, al
is dat door het nieuwe sys
teem van leef tijdsafhanke
lijke kinderbijslag per geval
nogal verschillend.
Als het CDA echter voet
bij stuk houdt zal het zover
niet komen. Samen met de
oppositie heeft deze rege
ringpartij zo'n barricade on
overkomelijke bezwaren op
gestapeld, dat het kabinet
daar nauwelijks overheen
kan komen.
De hoofdbezwaren:
•De maatregel treft eigen
lijk alleen deAkinderen in
landen rond dspjiddelandse
Zee en kan dus als discrimi
nerend en in strijd met het
Nederlandse minderheden
beleid worden beschouwd.
•De maatregel maakt een
eind aan het tot nu toe ge
voerde kinderbij slag-beleid
van gelijke monniken, gelij
ke kappen: Premie-plicht
voor iedereen, dan ook 100%
uitkeringsrecht voor alle
maal.
•De maatregel zou in strijd
kunnen zijn met internatio
nale verdragen.
Na deze drie principiële
afwijzingen doet het er
eigenlijk nauwelijks meer
toe dat de Kamer-meerder
heid verder vraagtekens zet
bij de volgende punten. Is
het wel zo dat men in Tur
kije of Marokko een kind
een goede opvoeding kan ge
ven met een kwart van de
huidige kinderbijslag? Is
zo'n cijfer van het Bruto Na
tionaal Produkt per hoofd
van de bevolking geen niets
zeggend grof gemiddelde,
vooral in landen waar het
verschil tussen arm en rijk
zo groot is? Is het onderwijs
in die landen niet veel duur
der dan in Nederland met
zijn gratis scholen?
Mevrouw Kraaijeveld
wijst er verder op dat er
eigenlijk sprake is van twee
gezinnen: vader hier, moe
der en kinderen daar. "Zou
het dan ook geen rol moeten
spelen dat deze ouders extra
kosten maken omdat ze twee
huishoudens hebben?"
Die dubbele huishouding
heeft nog een ander nadeel
dat niet zo makkelijk in geld
is uit te drukken. "Het gaat
om mensen die huis en
haard hebben verlaten om
in een vreemd land te gaan
werken, om het eigen gezin
voor armoedige toestanden
te vrijwaren en een betere
maatschappelijke positie te
verwerven. Heeft zo'n ouder
dan geen recht op het resul
taat van zo'n opoffering?",
vraagt het cda-Kamerlid
zich af.
In navolging van een zeer
Kraaijeveld..prin
cipe
kritische Raad van State
wijzen CDA en PvdA er ver
der op dat als het voorstel
wet zou worden dat best
eens niet-gewilde gevolgen
kan hebben. Buitenlandse
werknemers zouden kunnen
besluiten hun gezin maar
naar Nederland te halen,
waar ze wel volledige kin
derbijslag blijven ontvan
gen. Dat ?ou de schatkist ex
tra geld gaan kosten en wat
blijft er dan netto over van
de bedoelde bezuiniging?
De PvdA denkt dat het
anderszij ds kan leiden tot
niet-vrij willige remigratie.
Sommige buitenlanders
kunnen hun gezin niet laten
over komen, omdat ze geen
geld voor onderhoud daar
van hebben. "Of wordt er
gespeculeerd dat bijvoor
beeld een werkloze buiten
landse werknemer die zijn
gezin niet kan laten overko
men, een kansarme positie
in eigen land verkiest boven
een volstrekt uitzichtloze
positie in Nederland?", zo
vraagt de PvdA staatssecre
taris De Graaf bij de schrif
telijke voorbereiding van
het wetsvoortsel. Kortom:
leidt dit tot remigratie met
het bezuinigingsmes op
keel, een negatieve 'rot-op'-
prikkel?
Al met al kan het kabinet
alleen op de steun van de
VVD rekenen, die met CDA-
staatssecretaris De Graaf
vindt dat er geen sprake is
van discriminatie. Men
houdt immers het recht op
kinderbijslag, alleen worden
bestaande financiële voor
delen, ontstaan door een
goedkoper levenspeil in lan
den als Turkije en Marokko,
weggenomen, meent de
VVD.
Of zal het CDA toch door
de bocht gaan, omdat het zo
moeilijk is een alternatief
voor de bezuinigingen te
vinden, waarbij de gedachte
in de eerste plaats naar de
kinderbijslag gaat of omdat
De Graaf ondanks de kritiek
het kabinetsvoorstel niet wil
intrekken, ook al omdat er
geen betere alternatieven
Mevrouw Kraaijeveld
schudt het hoofd ontken
nend en weet zich voorlopig
gesteund door de fractie. En
als het kabinet de percenta
ges nu iets hoger maakt, zo
dat de buitenlandse werkne
mers geen kwart maar bij
voorbeeld de helft van de
kinderbijslag houden?
Kraaijeveld: "Nee, het gaat
toch om het principe".,
Van onze redactie bu
WEST-BERLIJN - De ontwikkelings
ment een gezamenlijke schuld van ru
heeft het Duitse onderzoeksinstituut
Wëst-Berlijn becijferd.
Van die schuld is 500 miljard dolla
Lntelast is zo groot geworden dat nie
onvermijdelijk zijn. Vorig jaar werder
:roffen.
Rea
Klaus Barbie - fotoupi
Pan onze redactie buitenland
LA PAZ - Bolivia heeft ex-
Jestapochef Klaus Barbie
Klaus Altmann)gearresteerd
yegens fraude. Barbie zou een
door de staat gedreven mijn-
jouwfirma opgelicht hebben
voor tienduizend dollar.
Barbie kreeg de bijnaam
slachter van Lyon', omdat hij
rerant woordelijk geacht
vordt voor de dood van dui-
:enden joden, Franse verzets-
nensen en kinderen. In de
Tweede Wereldoorlog vervul
de hij de functie van Gestapo-
:hef in Lyon.
West-Duitsland verzocht
inlangs tot uitwijzing van
3arbie, die in 1957 Boliviaans
itaatsburger werd. Frankrijk
liende in 1974 al een dergelijk
/erzoek in, maar dat wees Bo-
ivia af. Wegens de moord og
:en Frans verzetsleider is
3arbie al bij verstek veroor-
ieeld tot de doodstraf door de
'ransen..
De Boliviaanse minister van
luitenlandse zaken liet in een
/erklaring doorschemeren,
lat de arrestatie wegens frau-
le verband kan houden met
iet Westduitse verzoek tot
uitlevering.
erop
weg
dig, e
lastir
inkot
Re
we p
lands
klaai
delaé
Ier zi
herir
druk
nieui
indie
Genê
haak
vred<
en h;
vrijh
„M
ware
Reag
fund
koer:
bode
kort
Ame
Van onze redactie buitenland
'ARIJS - Koning Hassan II
'an Marokko zal de Franse
•resident Mitterand vragen
>m in het Noordafrikaanse
and enkele Franse kerncen-
rales te bouwen. Mitterand
irengt vandaag en morgen
ïen bezoek aan Marokko.
Koning Hassan heeft zijn
erzoek via de Franse radio
"ereldkundig gemaakt. Het
'roject hoeft volgens hem niet
te veel te kosten omdat Ma-
°kko aan Frankrijk fosfaat
n uranium kan leveren.
He
staat
nem<
van
landi
enke
schil
nomi
reel t
Op
zal g'
oud i
ging
king
ra. E
sario
gerij
hiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiui
Door Mare de Koninck
IWASHINGTON - Nu Ronald
f n?an d.eze week zijn State
1® Union (de Amerikaanse
i, ïjkse 'troonrede') heeft
-Jtgesproken en daarmee de
ede helft van zijn vierjari-
ambtstermijn ingezet, spe-
'M r' Amerika nog drukker
voorheen over de vraag of
ij P^sident, volgende week
L e verjaardag viert,
tl bege tVVeede an>t>tstermijn
Er is al weer volop stembus-
J s ir> de Verenigde Staten,
qj"ezingsdag, in november
k°rnt erg dichtbij. Grieze-
enri bij vinden veel belei-
Si,® figuren in Reagans re-
rzi Klnse Pal"tij- Zij maken
0 ï1'zorgeri over dat Reagan
:itj„ id zwijgt over zijn am-
iMs, en blijkbaar zelf nog
iih„loten heeft of hij tot
Pitf ®H®rige leeftijd het
?u "uis zou willen blijven
a °nen- De president had
i°Ver al lang duidelijkheid
«eten verschaffen.
eel waarnemers verklaren
de
Reag
teit d
doori
beter
tot he
zegge
zijn
een t
gesct
siden
maai
en bi
aanlc
voor
Ame:
M<
ken
repul
„geb:
Reag
flink
holle
He
de p
ning:
vastl
kere
""""mhhiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiimiiimiiiiiiiiii
