'osa Mota blijft met
eide benen op de grond
'dures
oilman stopt
it tafeltennis
UENSPAG 26 JANUAR11983
port in't kort
L adio-schaah
Demonstratie
Supertrio
Voorzichtigheid
T43
>AGINA SPORTi
Vederlandse schaakgroot,
ter Jan Timman zal van'.
I in het NOS-radiopro\
■ma 'Langs de Lijn' telefy.
I een partij spelen tegen
wwjet-grootmeester en ex.
Irdkampioen Tal. De zetten
rze ontmoeting zullen te(e.
Ijch worden overgebracht
■n Wijk aan Zee, waar
fnan zetelt, en Riga, (je
it plaats van Tal. De partij
II om 19.00 uur begint, ajj
y 20.03 uur via Hilversum]
figen zijn-
i Borg zal in april ten nis-
|in een demonstratie-toer-
,n Tokio. Naast de Zweed
ze week zijn afscheid ran
l"tvedstrijdtennis aankon-
Ie, zijn John McEnroe, Jim.
I Connors en Johan Kriek
ntracteerd.
lens ziekte kan het paard
y N, nummer vier van de
nemerslijst, komende zon-
lm Hilversum niet starten
je draverij, die telt voor de
ertrio-weddenschappen.
I veld telt nu nog dertien
Iden.
HAAG (ANP) - De
leedse Ann-Christin Hell-
h heeft besloten zich terug
rekken uit het internatio-
p tafeltennis. Daardoor zal
piet deelnemen aan de top-
ilf wedstrijden in Cleve-
(Engeland) van 4 tot en
16 februari.
Hellman was als twaalfde
■laatst. Ze wordt vervangen
Ir de nummer één van
Ist-Duitsland, Kirsten Krü-
I. De Westduitse stond in
I afgelopen weekeinde in de
Jale van de open kampioen
lappen van Wales, waarin
Kan de Hongaarse Gabriele
pbo verloor. Krüger is veer-
Jnde op de Europese rang-
It. Eerder zegde al Edith Ur-
p af wegens een blessure.
Hongaarse wordt vervan-
n door de Europese nummer
ptien, Ina Kovalenko uit de
■iet-Unie.
Rlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!
Leo van Veen. - foto anp
proken werd met het talent
.audrup, die wellicht in te'
iruari naar Amsterdam af"
eist. Dan is de kans aanwezig,
at Ajax Leo van Veen aan-
liedt reeds volgend seizoen als
rainer te beginnen. „Maar",
puttert Leo van Veen tegen,
ik voel me net zo goed als vo-
ig jaar. Toen vond iedereen
ie goed. Ik ben zeker nog nje'
itgeblust. Als er een dergelijk
voorstel komt, zal ik er lang
diep over moeten nadenken".
Leo van Veen wil er verder
voorlopig over zwijgen. Pe
uitsmijter zegt echter veer
„Jan Mölby, mijn vervanger
zondag, zei na afloop: in dj'
team naast een man spelen >s
vrijwel onmogelijk".
riesekoop: va de hemel
aar de hel en weer terug
Ihepper ook gezegd".
[Onder leiding van Ron
Iroenewoud leek de profse
ctie aanvankelijk tegen een
febacle aan te lopen. Dat re-
(ilteerde in een 2-0 voor
drong voor de Olympische se-
Ictie door treffers van Van
lordt en Spee (beiden AFC).
Ie profs herstelden zich ech-
Ir tijdig. In een mum van tijd
las het 2-2 door Carbo (FC
Itrecht) en Helmonder Strij-
psch, waarna de profs simpel
onden uitlopen naar 4-2, Een
Indstand waar Lengeek
Bparta) en Jans (FC Gronin-
voor zorgden.
Blok: „Ik denk komend
['eekeinde de selectie bekend
kunnen maken. Dan kun-
■n we dinsdag 2 februari met
Ie wedstrijd tegen Roda JC de
Poorbereidng voor het kwali-
leatie-toernooi starten".
HlllllllflIllllllllllflIffllllHllllllllllflIllllllllll"
door Peter van Putten
4LDEIA DAS ACOTEIAS -
Rosa Mota, de Europese kam
pioene op de marathon, en de
jvinnares van de Silverster-
(oop bij de dames, draait er
piet omheen. „Mijn overwin-
pingen in Athene en in Brazi
lië zijn vooral overwinningen
poor de Portugese vrouw. In
"ijn land wordt nog altijd
poor velen hoger tegen een
Tian opgekeken. Door mijn
[ucces groeit thans echter het
Ksef dat een vrouw ook iets
an." De verrassende winna-
i van het goud op de mara
thon in Athene kijkt ernstig
T'J het uitspreken van deze
worden. Begrijpelijk, want
Nren die normaliter gesloten
flijven zwaaien tegenwoordig
PJd open als de Europees
pmpioene haar opwachting
blaakt. Rosa Mota is ineens
vedette en wordt behan-
met alle egards van dien.
Portugese is er niet door
panderd. Zij accepteert de
Fm, maar blijft met beide
l'raaie) benen op de grond
(laan.
I Ook wanneer ze tijdens het
ÏPëciaal voor de Portugese
PPatleten Ingericht trainings-
famp in de Algarve mee
maakt. Zij onderkent beter
fan wie ook wat het betekent
j' fraaie natuurschoon
fa|i de Algarve te mogen trai-
fen. Om in de enkele momen-
van rust te kunnen genie-
n van de kilometerslange
fitte bijna verlaten stranden,
I '16ncluizenden pijnbomen
linn idyllische panorama's,
fids Athene neemt Rosa Mo-
werkelijk bevoorrechte
®tie in. Zij is een vrouw die
I ailand onverwachts in een
f®itief daglicht heeft ge-
f aatst en daarvan nu de
luchten piukt Want laat
I uraan geen twijfel bestaan:
L. 'Sal mag dan het laatste
f wikkelingsland van West-
Li "f3 toch - misschien
FJuist daarom - wordt er
Sold geïnvesteerd in een
T|'ne groep topsportmensen.
na alleen maar om de
Ij a°ht te vestigen op de Al-
waar sportief ingestelde
j 'sten zich inderdaad op al-
If.ïhkelijke manieren voor-
F B „iic kunnen vermaken.
•si-K dikwijls architecto-
ij, wonderschone hotels
til,- den in de 'rimboe' tal-
sPortaccomodaties van
rezen. In Acoteias, dichtbij Al-
bufeira ligt zelfs een soort
sportcentrum dat van Papen
dal maar een nietig optrekje
maakt. In die zelfs voor sport
mensen schitterende omge
ving, blijft Rosa Mota zichzelf.
„Dat moet wel. Ondanks het
feit dat iedereen tegenwoordig
naar me kijkt. Je went er
evenwel gauw aan dat zelfs
een premier belangstelling
toont." De atlete uit Porto die
in 1983 een opleiding tot lera
res lichamelijke opvoeding
gaat volgen, weet dat haar
kostje normaal gesproken is
gekocht. In overleg met de
Portugese trainingsstaf is
haar atletiektoekomst uitge
stippeld. Zo staat bijv. onder
meer vast dat zij in 1983 in de
marathon van Rotterdam zal
uitkomen. Over geld hoeft zij
zich eveneens geen zorgen
meer te maken. „Ik hoef zeifs
geen echte hoge startgelden te
vragen. Mijn club en de over
heid betalen alles."
Het enige dat van haar
wordt verwacht is, dat zij de
naam van Portugal uitdraagt.
Het toerisme is met name in de
Algarve, dat bekendheid ge
niet onder de naam Sportugal,
als een prima bron van in
komsten ontdekt. We vestigen
de aandacht erop, aldus de
Portugese beleidsmakers en
de vakantiegangers komen
vanzelf. Of die benadering
juist is zal in de toekomst
moeten blijken. Helemaal ze
ker daarvan kunnen de Portu
gezen niet zijn, want de ge
hanteerde prijzen zijn nu niet
bepaald geschikt om Jan Mo
daal te interesseren. De doel
groep is derhalve niet zo groot.
Rosa Mota laat zich over de
kans van slagen niet uit. Ook
Fernando Mamede houdt zich
dienaangaande keurig op de
vlakte. De Europees record
houder op de 10 km. (gevestigd
op 7 juli 1982 te Parijs: 27.22.95
minuten) is oorspronkelijk af
komstig uit Beja. Na tal van
sporten te hebben bedreven is
hij ontdekt door Mario Moniz
Perreira, die bekend staat als
de beste atletiektrainer van
Portugal. Hij heeft Mamede
naar Lissabon gehaald, voor
een betrekking gezorgd en
hem later in de gelegenheid
onder nog betere omstandig
heden te trainen.
Fernando Mamede; „Aan
vankelijk ben ik werkzaam
secretariaat
van Sporting Lissabon. Later
ben ik bij een bank terechtge
komen. Ik werk van 1 uur tot
half 5 en kan daarvoor en
daarna trainen, 's Avonds zit
ik lekker rustig thuis bij mijn
gezinnetje." Perreira staat een
andere training voor dan veel
van zijn collega's. Dikwijls
neemt hij de aan zijn zorgen
toevertrouwde atleten zelfs
mee naar het strand of de ber
gen in. En ook Acoteias wordt
herhaaldelijk bezocht.
Perreira die eveneens be
kendheid geniet als schrijver
van Fado-composities heeft
terecht een grote faam. Onder
zijn leiding is Vaclos Lopez in
1976 wereldkampioen cross ge
worden. Lopez is eveneens een
bekend tien kilometerloper.
Evenals Mamede heeft hij dat
niet op de Olympische Spelen
kunnen bewijzen, omdat Por
tugal heeft meegedaan aan de
boycot. Mamede: „Tot over
maat van ramp heb ik Athene
tijdens de Europese titelstrijd
niet kunnen lopen door een
blessure. De wereldkampioen
schappen in Helsinki worden
voor mij dan ook heel belang
rijk. Ook al omdat ik inmid
dels ai 31 jaar ben."
Bondscoach Mario Moniz
Perreira die nauwlettend
heeft meegeluisterd reageert
snel wanneer de leeftijd van
Mamede ter sprake komt. „Het
einde van zijn carrière is nog
lang niet in zicht. Over twee
jaar zal hij zich zelfs op de
marathon gaan manifesteren.
Er is al een begin meege
maakt. Onlangs heeft hij mee
gedaan in New York. Vijf en
twintig kfn. is hij bij Salazar
gebleven. Daarna heeft hij de
strijd door kramp geplaagd
moeten staken. De eerste re
sultaten zijn echter bemoedi
gend. We gaan van Fernando
een een toekomstige mara
thon-topper maken." Mamede
grinnikt maar eens maar laat
blijken een heilig geloof te
hebben in zijn coach. „Hij weet
wat goed voor me is. Ik train
al dertien jaar bij hem. Elke
week veertien uur. Dat is geen
probleem. Je moet er alleen
voor waken jezelf niet te for
ceren."
Ook Rosa Mota doet geen on
doordachte dingen. „Forceren
is dodelijk voor een atleet
Da" 1
rugslag. Ik loop dan ook niet
teveel wedstrijden over lange
afstand. Ik beperk me tot en
kele 14-km lopen, 20 km. en af
en toe een marathon. Daar
naast blijf ik gewoon op de
baan bezig."
Zij is overigens langzaam
naar de marathon toegegroeid.
Acht jaar geleden is deze af
stand voor het eerst ter sprake
gekomen. De laatste paar jaar
is er opzettelijk veel in Zuid-
Portugal getraind. De 43 kilo
zware, 1,57 meter lange atlete
heeft namelijk ontdekt dat het
geaccidenteerde terrein haar
goed ligt. Bovendien houdt zij
van warm weer en daarin stel
de Algarve ook zeiden teleur.
„Hier trainen is eigenlijk hele
maal geen opgave. Ik voel me
er heerlijk bij. Ik heb van dat
zwoegen tegen al die korte
klimmetjes in Athene trou
wens veel voordeel gehad. In
Griekenland heb ik onder
soortgelijke condities gelopen.
Dat is mijn grote voordeel ge
weest. Ik ben door onervaren
heid overigens te traag ver
trokken. Pas na 25 kilometer
ben ik bij de kopgroep geko
men. Een kilometer voor de
eindstreep ben ik weggespron
gen." Een sprong naar de in
ternationale publiciteit met
alle gevolgen van dien. Het
amper zevenduizend leden tel
lende atletiekbondje van Por
tugal heeft in ieder geval en
kele indrukwekkend goede
vertegenwoordigers.
Het zullen niet de enige blij
ven. Op de voor toeristen ove
rigens eveneens opengestelde
sportaccommodaties in de Al
garve worden vele Portugese
sportmensen voor het grote
werk klaar gestoomd. Het lijdt
geen twijfel dat na hard trai
nen op een van de vele prach
tige golfbanen, vooral de Dom
Pedro Club waar professional
Tony Barnabe de scepter
zwaait geniet internationale
bekendheid, of een nieuwe ve
dette zal binnenkort opstaan.
En ook de liefhebbers van de
paardensport, zowel van de
dressuur als het springen,
kunnen op de door honderd
duizenden bomen gekenmerk
te streek hun hart ophalen. De
manéges voldoen aan de eisen,
hetgeen eveneens kan worden
gezegd van de gravelbanen
waar de tennisballen soms
hoog opspatten. In het zuiden
van Portugal wordt de naam
van onze sportredactie
HAZERSWOUDE - "Een waanzinnig jaar. Ik ben van
de hemel naar de hel gegaan. Pas nu ben ik weer op de
terugweg". Terugblikken met Bettine Vriesekoop (21)
op 1982 resulteert logischerwijs in een topjaar op
sportief gebied en dramatiek in het persoonlijke vlak.
De sportieve prestaties logen er niet om, waren van
uitzondelijk niveau: winst in de EK-top-12 in Nantes
en Europees kampioene in het Hongaarse Boedapest.
Beide malen werd de beslissing geforceerd in directe
confrontaties met Jill Hammersley. Was de Britse
aartsrivale in voorafgaande jaren met haar stugge
verdediging een te groot obstakel, in '82 volgde de
doorbraak en schoof Vriesekoop op naar de top van de
Europese ranglijst. Op wereldniveau werd zij na
negen Aziatische speelsters de eerste Europese met de
tiende plaats.
Dramatiek lag er op het
persoonlijke vlak. Een
kopstoot dwong bondscoach
Gerard Bakker tot
ontslagname. De
tuchtcommissie zette hem 24
maanden internationaal
buitenspel. De zich uiterst
traag voortslepende affaire
plus de opvolgingskwestie
grepen Vriesekoop emotioneel
zo sterk aan, dat ze het lange
tijd "allemaal niet meer zag
zitten en vaak overwoog te
stoppen". Pas nadat ze haar
wensen schriftelijk had
geformuleerd en de bond in
bedekte termen te verstaan
had gegeven, dat ze bij niet-
inwilliging haar carrière zou
beeindigen, kon ze enigszins
afstand nemen van de zaak.
Oud-voorzitter Poulissen
werd min of meer haar
zaakwaarnemer en zelf wiste
ze alle spanningen uit door
keihard de opgelopen
trainingsachterstand weg te
werken. In november vloog de
kogel tenslotte door de kerk:
haar wensen werden
gehonoreerd. Nora Bakker
werd zonder diploma's en
ervaring op haar voordracht
benoemd tot nationaal
damescoach.
Voor de entree van Nora
Bakker had Bettine
Vriesekoop al een bewogen
seizoen achter de rug. Begin
1982 verliep alles naar wens
voor de tandem
Vriesekoop Gerard Bakker.
Na haar uitverkiezing tot
sportvrouw van het jaar
overtuigde een plaats bij de
laatste acht tijdens de sterk
bezette open Engelse
kampioenschappen (verlies
tegen de Chinese Dai Li Li,
zesde op de wereldranglijst)
het duo ervan, dat de vorm
voor de top-12 aanwezig was.
Een dag eerder dan de
concurrentie arriveerden
Vriesekoop, Bakker en
trainingspartner Patrick
Swier in Nantes. De extra
trainingsuren in de Franse
havenstad bleken zeer
profijtelijk. Het celluloid
balletje was aan de te zachte
kant, een probleem dat
verschillende spelers en -sters
op de eerste avond in
moeilijkheden bracht, maar
door Vriesekoop terdege was
onderkend.
Na tien ronden gaan
Vriesekoop en Hammersley de
finale in met elk een
nederlaag op hun naam. Britse
journalisten voorspellen stuk
voor stuk een gemakkelijke
overwinning voor Jill.
"Vriesekoop can't play the
defense of Jill. Not at this
moment, maybe with a few
years. But not now", klinkt het
zeer zelfverzekerd. En ook
Gerard Bakker is
pessimistisch. Nerveus stapt
hij door de wandelgangen.
"Hammersley heeft veel meer
ervaring dan bettine. Ik geloof
er niet in. Eerlijk niet".
De Britten en Bakker lijken
na de eerste game gelijk te
krijgen. Bettine verspeelt een
20-16 voorsprong. "Als ik nu
tien maanden later op de video
terugkijk naar die beelden,
begrijp ik er nog niets van. Ik
heb vier gamepunten, één
goeie klap en ik ben er, toch
sta ik verlamd achter die tafel.
Onvoorstelbaar." Die ene
goeie klap blijft uit,
Hammersley wint de eerste
game met 22-20 en neemt in
het begin van de tweede een
stevig voorschot op de
eindzege. Punt voor punt loopt
ze uit. Vriesekoop staat
gehypnotiseerd achter de
tafel, kan de mentale opdoffer
kennelijk niet verwerken. Op
zijn stoel probeert een
radeloze Gerard Bakker met
gebaren en opmerkingen zijn
pupil wakker te schudden. Pas
op 9-16 "ontwaakt"
Vriesekoop en legt ze haar
passieve houding af. De
metamorfose is opmerkelijk.
In hoog tempo achterhaalt ze
haar opponente en maakt de
stand in games gelijk.
In de derde en beslissende
"nleendedram'
taferelen zich snel op. In de
verlenging wint "Tinus" voor
de eerste keer de top-12. Haar
emoties kennen geen grenzen
en worden door fotograaf
Collette zo uitstekend in beeld
gebracht, dat hij er de prijs
voor de beste sportfoto van het
jaar mee wint. Twintig
meegereisde Hazerswoudse
supporters breken de sporthal
in Nantes bijna af en bouwen
tot diep in de nacht een
spontaan feest, dat nu nog bij
Vriesekoop lachstuipen
veroorzaakt. "Dat vergeet ik
nooit meer, in dat kleine
cafeetje tegenover het station.
Wat we daar gelachen
hebben... Ik denk dat iedereen
zo uitgelaten was omdat
niemand er op gerekend had,
dat ik zou winnen. Ikzelf
eigenlijk ook niet. Ik was bang
voor Hammersley, had al drie
keer in de finale van haar
verloren. Als ik weer verloren
had, zou ik ongetwijfeld de
Jopie Zoetemelk van het
tafeltennis geworden zijn en
daar voelde ik niets voor".
De overwinning in de top-12
betekent definitieve
doorbraak naar de toppositie
in Europa. Maar het
voornaamste pluspunt is dat
met het ek in het vooruitzicht
voor eens en altijd afgerekend
is met het complex-
Hammersley. Onmiddellijk
wordt ze tot grootste
kanshebster voor de Europese
titel in Boedapest
gebombardeerd. Wie kan haar
van de titel afhouden?
Hammersley toch nog, de
Hongaarse speelsters Urban,
Magos of Olah, die voor eigen
publiek spelen? Eigenlijk
niemand, mits de
hazerswoudse in de juiste
vorm steekt.
En daar schort het juist aan
in de landenwedstrijden.
Vriesekoop blijkt allerminst in
goede doen, verliest
regelmatig op onthutsende
wijze en raakt door de
spanningen geïrriteerd. Pas op
de rustdag voor aanvang van
het individuele toernooi klaart
haar gezicht op. Tijdens de
afsluitende, straffe training
met gerard bakker keert het
ritme terug. De slagen krijgen
weer de juiste lengte, de
vastheid is praktisch normaal.
Dan slaat het noodlot toe.
Zoals ze twee jaar eerder in
Bern de Europese titel
verspeelde door een hevige
griepaanval, zo wordt een
infectie op de hiel haar in
Boedapest bijna noodlottig.
Een onzorgvuldig behandelde
bloedbaar stelt niet alleen de
medische begeleiding ter
discussie, maar werpt Bettine
bijkans uit het toernooi,
voordat ze nog maar een
balletje geslagen heeft.
Gewoon lopen kan ze niet, laat
staan tafeltennissen. Goede
raad is duur. In het ziekenhuis
van Boedapest wil men direct
operatief ingrijpen,
fysiotherapeut van schie kan
dat op 't nippertje voorkomen.
"Dan had ik het wel kunnen
vergeten", blikt Vriesekoop
terug. "Ik wilde spelen, kostte
wat het kost. In die dagen had
ik maar een doel voor ogen: ik
speel totdat ik erbij neerval. Ik
moest en zou een gooi naar de
titel doen. Alle opofferingen,
alle trainingen heb ik dat voor
ogen gehad: de Europese titel.
Dat wilde ik niet zomaar
opgeven door een achterlijke
infectie".
Overleg met de Hongaarse
ploegarts en Leo Heere van
Papendal resulteren in
pijnstillende injecties, voor
elke wedstrijd een, soms twee,
en een spierversterkend
middel. De paardemiddelen
houden haar overeind en
helpen haar probleemloos
naar de finale, opnieuw tegen
Hammersley. Weer heeft de
Britse huismoeder in de
aanloop de meeste indruk
gemaakt. Tot de finale heeft ze
nog geen partij verloren. Ze
verkeert in "bloedvorm", zoals
Gerard Bakker uiterst reëel
otriH
"Toch bezat ik geen enkele
vrees voor haar", herinnert
Vriesekoop zich. "Ik was er
echt van overtuigd dat ik zou
winnen. Na de overwinning in
Nantes had ik voor mezelf het
gevoel, dat ik in de toekomst
nog maar sporadisch van haar
zou verliezen. En in Boedapest
had ik dat gevoel nog". Het
zelfvertrouwen kan niet
verhelen, dat Hammersley
lange tijd gelijke en zelfs
betere kansen op de
overwinning heeft gehad. Pas
in de vijfde en laatste game
drukt Bettine echt door en met
21-16 haalt ze de buit binnen.
Vreugdetranen maken
daarna alras plaats voor een
echte huilbui, als de verdoving
is uitgewerkt. De ceremonie
protocollaire moet worden
uitgesteld. Twee injecties
kunnen de pijn niet verdrijven
en op het podium staat een
huilende, zich van pijn
verbijtende Vriesekoop. De
dubbelfinale met Sandra de
Kruiff laat ze lopen. Drie
dagen spanning ontladen zich
in een emotionele waterval.
"Ik kon echt niet meer, was
compleet kapot, opgebrand.
Achteraf vraag je je af of het
allemaal wel de moeite waard
is geweest. Omdat ik
kampioene werd, zeg ik ja. In
het andere geval weet ik het
nog niet zo zeker. Net zo min
of ik het nog een keer zou
overdoen. Na thuiskomst heb
ik zeker zes weken niet
normaal kunnen lopen". Met
tweemaal goud (enkel en
mixed met Grubba) en zilver
(dubbel met De Kruiff) is
Bettine Vriesekoop de "ster"
van de Hongaarse EK. De
bondsafvaardiging deelt volop
mee in de vreugde, schenken
volop champagne en laten zich
uitgebreid op de borst slaan.
Twee maanden later
belandt Bettine Vriesekoop "in
de hel". Gerard Bakker dient
Ron van Spanje tijdens een
trainingskamp voor junioren
een kopstoot toe, die de
intieme pingpongwereld op
zijn kop zet. "Dat was de
zwartste dag van mijn leven.
Ik moest daarna gewoon
doortrainen. Dat hield ik een
half uurtje vol. Toen gooide ik
mijn batje in mijn tas en
vertrok naar mijn kamer .en
de volgende dag naar huis".
De affaire krijgt een
vervelend en pijnlijk staartje.
Bakker wordt door de
tuchtcommissie voor twee jaar
geschorst als nationaal
bondscoach.
Vriesekoop is razend, ageert
heftig, dreigt met stoppen,
maar bereikt vrijwel niets. "Ik
ken Gerard beter dan wie ook.
Hij is in het verleden alleen
maar tegengewerkt. Die
frustraties hebben zich
vertaald in die stoot. Dat
incident wil ik niet goed
praten. Helemaal niet. Dat is
vreselijk stom van hem
geweest. Maar je kan het een
niet los zien van het ander. De
bond heeft dat wel gedaan,
heeft zich de houding
aangemeten dat de stoot een
zaak op zichzelf was, en
daarover kan ik me ontzettend
opwinden".
"Wij hebben tien jaar tegen
alle stromingen moeten
oproeien. Toen wij begonnen,
lachte iedereen ons uit. Moetje
die twee in Hazerswoude zien,
werd er gegniffelend, iedereen
wees naar zijn voorhoofd. We
hebben geen centje
medewerking van de bond
gehad, alles zelf moeten
uitdokteren en improviseren.
Na jaren krijgen we eindelijk
succes, en dan staat de bond
opeens vooraan. Dan willen ze
ook wel gekieteld worden".
De monoloog valt niet te
onderbreken. "Maar daarna
veranderde er nog niets.
Gerard had dan wel wel
bewezen op zijn terrein een
autoriteit te zijn, wiens
mening in Oost-Europa
gerespecteerd wordt, in eigen
land werd hij verguisd. Al die
jaren had hij voor een
habbekrats pp werkt terw'-"
de bondscoach bij de heren, die
geen vinger uitstak, een vet
salaris in zijn zak stak. Dat
prikkelde hem, dat gebrek aan
erkenning. Dag in, dag uit
streefden wij bepaalde
successen na. Na tien jaar
verwezenlijken we die en het
enige wat je krijgt van
hogerhandis een minzaam
schouderklopje. In de trant
van: goed zo, knul. Daar word
je toch razend van"
Door de affaire en de lakse
reactie van bondswege wordt
de breuk met het blazerdom
definitief. "Ik ga mijn eigen
weg, voor zover dat mogelijk
is. Praten doe ik alleen in de
hoogst noodzakelijke gevallen
met ze. Als het echt niet
anders kan. Voor mij hebben
ze afgedaan. Of de bezem moet
grondig door de stal, dat zal
wellicht de zaak veranderen.
Maar dat zie ik niet een-twee
drie veranderen. Die lui zitten
steenvast in het zadel".
De dreiging van een
voortijdige beëindiging van
haar carrière wordt na lang
aarzelen door de bond zelf
weggenomen. De
sportcommissie adviseert
tenslotte de wensen van
Vriesekoop te honoreren en
benoemt Nora Bakker tot
opvolgster van Gerard
Bakker. Daarmee gaat de
bond volledig door de knieen.
Nog geen jaar eerder werd
Scylla-coach Theo Bakker bij
de heren gepasseerd, omdat
hij niet over de vereiste
papieren beschikte. Nora
Bakker heeft geen papieren en
geen ervaring, springt zomaar
in het diepe na overleg met
Gerard Bakker en Vriesekoop
en wordt de functie
toegewezen. "Ik ken Nora van
vroeger. Had de indruk dat zij
qua karakter wel bij mij zou
passen. Gerard had haar
vroeger getraind. Die vond
Nora de ideale persoon voor
mij. De bond heeft nog wel
Bert van der Helm en Theo
Bakker gepolst. Ze zijn niet op
het aanbod ingegaan. In beide
gevallen had ik trouwens nee
gezegd".
De samenwerking met Nora
Bakker verloopt naar
tevredenheid. "We moeten nog
aan elkaar wennen, maar het
klikt. Op het eerste toernooi in
Joegoslavië zat ze nog wat
onwennig op haar stoel, maar
in Straatsburg ging het al een
stuk beter". In de Franse stad
behaalt Vriesekoop haar derde
grote succes in 1982. Ze
verslaat drie Chinezen op rij,
in de finale zelfs Qi Bao Xiang
(vierde op de wereldranglijst
en tweede in eigen land) en
wint de Open Franse titel. De
dag voor de finale wordt ze
aangenaam verrast als Gerard
Bakker volkomen onverwacht
de zaal binnenstapt. "We
hadden afgesproken dat hij
niet zou komen. Maar toen hij
via de radio hoorde, dat het zo
goed ging, kon hij niet op zijn
stoel blijven zitten". Tijdens
de laatste zware partijen heeft
ze veel steun aan haar
clubcoach. "Telkens wanneer
ik de draad dreigde kwijt te
raken, keek ik even stiekem
naar de tribune, zag Gerard de
bekende gebaren maken en
kwam zo over de dode punten
heen".
In Tokio zal Gerard Bakker
eind april waarschijnlijk niet
van de partij zijn. In Engeland
tijdens de top-12 begin
februari wel. Op beide
evenementen wil Bettine
Vriesekoop "vlammen". "Het
zal moeilijk worden. Op de
top-12 komen dit keer meer
verdedigsters dan ooit en dat
maakt het er niet
gemakkelijker op. In Tokio wil
ik in ieder geval bij de laatste
acht komen, zo mogelijk de
laatste vier. Dan is de WK
voor mij geslaagd. Op de
wereldtitel reken ik niet. Er
zijn in China minstens
honderd speelsters die
gelijkwaardig zijn aan mij, of
beter. Dus is het irreëel om te
zeggen dat ik
wereldkampioene word. Maar
ik zal er wel voor vechten, tot
