wOBi
Honden in de ring: amusement voor de penoze
K
Niels Holger
ZATERDAG 15 JANUAR11983
WISPELEND moorden ze. Ze kennen
geen genade, ze bijten tot het einde.
Hondengevechten zijn natuurlijk per wet
verboden in elk beschaafd land. Maar in
Amerika is het een rage, in Korea een
nationaal amusement, in Engeland zijn
het de paardenraces voor de gewone man,
en in Nederland is het een uitje voor de
penoze, vooral in Amsterdam en het hoge
Noorden.
H Avondwandelingen
Bierglas
Hysterisch
Niet mooi
Zwart geld
Spieren
Boerderij
MTERPAG15 JANUAR11
Aardrijkskunde
Rotjongen
Vriendschap
ïuske en Wiske: De
V
oes
Door Jan Koesen
Er bestaat een hondenras dat
de grootste bouviers en dog
gen sloopt, en het is uiterlijk
niet eens zo'n geweldenaar.
De Staffordshire Bull Terrier en
vooral zijn wat grotere Amerikaanse
neef de Pit Bull Terrier zijn niet veel
hoger dan een poedeltje en niet
zwaarder dan een jonge bokser, maar
daarmee houdt elke gelijkenis op.
Een eigenaar: „Ik had een Stafford
die een poot brak. Hij gedroeg zich
gewoon als een hond met een gebro-
j ken poot, tot hij een kat zag en daar
stoof hij achteraan alsof hij niets
had."
Een andere eigenaar: „Ik had er
I twee die op dun ijs met elkaar begon
nen te vechten. Omdat het ijs hooguit
i 3 centimeter dik was, durfde ik er
i niet op om ze te scheiden. En ze gin-
i gen maar door, ook toen ze er door
zakten. De een kroop aan de kant, de
j ander verdween in het wak, minuten-
lang. Ik had hem al opgegeven, tot ik
hem plotseling een meter of tien ver-
j der aan de kant zag krabbelen. Hij
j was half bevroren, hij had in geen
j twee minuten lucht gehad, maar hij
rende naar de eerste hond en begon
I opnieuw te vechten."
Eerste eigenaar: „ze kwispelen als
ze vechten, ook als hun poot er half af
ligt. Dat is heel griezelig, het lijkt wel
I of ze pas gelukkig zijn als ze vech-
i ten."
In het begin van de negentiende
eeuw zijn hondengevechten vooral op
het platteland van Engeland zeer in.
I Het zijn de paarderennen voor de ge-
wone man. De dieren worden voor
hun baasje de dood ingejaagd terwijl
er zwaar wordt gewed. Door de stra-
ten van Londen zwermt de jeunesse
dorée, de rijkeluisjeugd, genaamd
„The Corinthians", de losbandigen.
Zij verlangt een sportieve en geduch-
te hond voor de avondwandelingen
die in de metropool niet zonder ge-
vaar zijn. En uit de bastaarden op het
platteland die slechts leven om ver-
scheurd te worden en die uitsluitend
op hun vechtkwaliteiten worden ge-
fokt, ontstaat ten gerieve van de up-
per class in de grote stad de Staf-
fordshire, voortgekomen uit bulldog-
gen/mastiffs en terriers.
Uiteindelijk blijkt dit de beste
combinatie te zijn. Zelfs Dobermans,
Ierse Wolfshonden en Rotweilers zijn
kansloos tegen de kleine furie met de
mentaliteit van de kamikaze-piloot.
Een kenner: „In Amerika hebben
ze van alles geprobeerd, maar zelfs de
Japanse Toka, een vechthond die wel
90 centimeter kan halen, had geen
schij n van kans tegen een pit buil."
Een ooggetuige: „Ik kreeg in Enge
land de gelegenheid een hondenge
vecht te zien, mits ik 250 pond wilde
schokken. Dat heb ik gedaan. Waar
om? Ik weet het niet. Het stootte me
enorm af en tegelijk trok het me aan,
zoals een auto-ongeluk. Ik mocht al
leen kijken, ik mocht niet fotografe
ren, ik mocht geen namen noemen,
anders kon ik wel eens een gebroken
bierglas in mijn oog krijgen. Of ik dat
begreep? Ja, dat begreep ik.
Het was op een binnenplaats van
een herberg en de ene Rolls na de an
dere kwam aanrijden. De spelregels
waren eenvoudig. Het gevecht werd
beëindigd door de dood van een van
de twee honden of als zijn eigenaar
hem uit de ring lichtte.
De andere spelregel was dat degene
die zijn weddenschap-schulden niet
betaalde, met scheermesjes bewerkt
zou worden. En er werd wat afgewed,
ontzaglijke bedragen gingen daar
rond, niet alleen van de Rolls-rijders,
maar ook van arbeiders. Toen kwa
men de honden de ring in. Net als bij
een bokskampioenschap werden er
eerst wat voornummers afgewerkt en
toen kwam de hoofdattractie: Gna
wer tegen Shit. Shit was naar een Ier
se volksheld genoemd en Gnawer had
eens met één hap een voet geampu-
„Het lijkt wel of ze
pas gelukkig
zijn als ze vechten"
De honden worden in de ring gebracht.
teerd van een Iers Wolfshond. Een
keer had Gnawer bijna een half uur
een hond aan zijn keel gehad. Met be
bloed strottehoofd had Gnawer zich
omgedraaid en toen doodkalm de
achterpoten van de ander gespleten.
En mijn begeleider vertelde dat
Gnawer toen hij nog pup was soms
twintig levende poesjes per week en
twintig ratten mocht doodbijten om
in de juiste spirit te geraken. Shit
daarentegen had eens tegen vijftig
ratten in de ring gestaan.
Het publiek werd hysterisch, vrou
wen gilden, mannen zwaaiden met
hun geld en toen sloot Shit zijn kaak
om de keel van Gnawer. Minuten ble
ven ze zo staan, minuten, het was af
grijselijk, maar ik kon mijn ogen niet
losrukken. En toen kwam Gnawer
los, vraag me niet hoe, hij was bijna
kapot, maar hij gaf het niet op en hij
waggelde naar Shit. Toen kraakten
de wervels voor het laatst en Gnawer
zakte sidderend ineen. Het was sme
rig, het was pervers."
De hondenbijbels verstrekken het
volgende signalement van de Staf
fordshire: zeer gespierd, zeer beweeg
lijk, kort en gedrongen, in de kleuren
rood, wit of blauw, maximale hoogte
De Amerikaanse Pit Bull Terrier.
40 centimeter en hooguit 17 kilo
zwaar. Brede stand en vrij lage bouw,
stevig en niet ondersteboven te lopen,
prettig en handelbaar karakter, roze-
noren, een onbedwingbaar moedig
karakter, grote intelligentie en vast
houdendheid, aanhankelijk voor kin
deren en een puike rattenvanger.
In 1935 wordt de Staffordshire Bull
Terrier erkend als tentoonstellings-»
hond door de Britse Kennel Club die
laat weten het ras „niet zeer mooi" te
vinden, vooral door „het bijzonder
zware en brede hoofd en de verfoeide
bakken" (wangen). Maar dat dondert
niet, zeggen de verrukte eigenaars,
„want mijn hond kan elke andere
hond aan."
En uit de Staffordshire komt de Pit
Buil, iets groter, nog iets meedogenlo
zer die vooral in Amerika furore
maakt.
„Maar het zijn prachtige honden, ze
zijn helemaal zichzelf, zoals vroeger,
ze worden niet uitsluitend om het
uiterlijk gefokt zoals zoveel rassen
die daardoor verpest zijn" zegt een
eigenaar.
Vinden deze walgelijke taferelen
ook in Nederland plaats? Bezig met
Als de Staffordshire terrier niet vecht sjouwt hij graag met stukken hout, zoals deze
pup.
deze reportage stuit ik op een muur
van zwijgen. Ik weet dat het gebeurt,
ik heb het al jaren lang van diverse
zijden vernomen. Dan krijg ik een tip,
en van daaruit een tweede, en de be
vestiging komt. Ook in Nederland
worden hondengevechten gehouden,
maar op veel kleinere schaal dan bij
voorbeeld in Engeland en Amerika.
Maar het milieu is hetzelfde. Ge
wetenloze fokkers, penoze, veel zwart
geld en duistere duels op afgelegen
boerderijen of in ruimten die be
waakt worden als gold het Fort Knox
en honden die mogen sterven voor het
amusement van hun baasje
En de betrokkenen zijn alergisch
voor de pers. Ze ontkennen hevig,
hullen zich in onschuld en wijzen met
de vinger naar anderen, terwijl ze me
tegelijk smeken of ik hun anonimiteit
wil handhaven. Wat ik natuurlijk ook
doe, omdat ik geen verantwoording
kan dragen voor een afgebrand huis
of permanente invaliditeit.
Ondertussen maak ik kennis met
de befaamde moordenaars. Een lief
hebber, wiens vijf terriers ik niet
mag fotograferen omdat hij bang is
In Korea zijn hondengechten legaal.
voor herkenning, laat me aarzeleni
binnen. De honden vallen me te
Zijn dit nu de gladiatoren van de die-
ren-arena? Ze springen indrukwek
kend; toegegeven, ik zou niet graag
hun hok ingaan, maar dat geldt voo:
zoveel honden op eigen territoir. Dan
is zelfs een tekkeltje een gevreesd
monster.
Binnen in de kamer praten we na
De eigenaar bevestigt de reputatis
van het ras. Hij is beducht dat mijn
verhaal in de krant een tip is voor on
derwereld-figuren om zich op
nieuwe sport te storten. Dan gaat hij
even weg. Ik hoor nagels schuren, om
de hoek suist een klein, wit lijf. Hij
springt op mijn schoot, likt mijn ham
den, het lijf is keihard van spieren.
Hoe kan dit lieve diertje een kille:
zijn?
„Omdat hij zo gekweekt is, van ge
neratie op generatie, hij heeft nu een
maal dat karakter" zegt de eigenaar
„Uiterst inschikkelijk, tot hij harts
tochtelijk wordt."
Een andere eigenaar is bereid
voorzichtig enige informatie te geven,
mits...Ik knik van ja: anoniem zal hij
blijven.
De gevechten worden vooral in
Amsterdam gehouden, zegt hij, rond
enkele vechtsport-scholen. Er lc
zeker 150 Pit Bulls in de hoofdstad
rond. Een klein deel daarvan wordt
wel eens ingezet in een gevecht. „Dat
schorem vindt dat een hond daarvoor
is. Ze vinden het doodgewoon om
hond de ring in te jagen."
Ook wordt er in Groningen
Friesland wel eens gevochten, op een
verlaten boerderij. En het gebeurt ill
het grootste geheim. De honden wor
den hysterisch gemaakt, ze zijn erg
populair bij de onderwereld en
randfiguren. Zo is het symbool van de
Haarlemse Heli's Angels een pit buil.
Zo'n jongen heeft dan een hond die
hem in zijn kringen aanzien ver
schaft, een plaatsvervangende tough
guy die dat respect uitstraalt dat de
eigenaar graag wil genieten.
„Fysiek", zegt mijn informant „la
ten deze honden niets te wensen over,
ze worden zelfs erg oud, omdat ze niet
kapot gekweekt zijn op uiterlijk, E»
ze hebben een reusachtige sprong
kracht. Ik heb er een die springt ove:
een schutting van 1 meter vanaf 1
meter.
Een Stafforshire kost gauw f 800 tol
f 1000, maar de pit bulls uit Amerika
zijn nog veel duurder.
Ik bel de Raad voor Beheer van de
Kynologie: „We hebben nooit klach
ten ontvangen, maar als het zo is, is
het een afgrijselijke zaak..."
De Nederlandse Vereniging tot Be
scherming van Dieren weet ook niet
veel. „We hebben er wel van gehoord,
maar het fijne kom je toch niet te we
ten."
En de Amsterdamse politie breng'
eveneens geen nieuw licht. „We we
ten er niets van. Wat u zegt is nieuw
voor ons." „Kom nou" zeg ik, en ik
noem man en paard, waarop de poli
tie-voorlichter enige tijd vraagt op
meer informatie op te doen. Als ft
hem weer bel, blijft de ontkenning
overeind. „We hebben er als politie
nooit enige bemoeienis mee gehad.'
Heb je gisteravond om 7 uur gekekei
t v Het was de tweede aflevering v£
Holgerssons wonderbare reis". Er k<
elf geloof ik. Dus als je gisteren niet f
volgende week vrijdag wel weer. Doe
fantastisch mooie film naar een fanta
Het boek is heel lang geleden, in 1
Zweedse schrijfster Selma Lagerlöf.
eigenlijk een aardrijkskundeboek mo
schoolkinderen. Dat had in 1901 een
gevraagd: een aardrijkskundig leesbi
Kinderen van de lagere school. Maar
schrijfster, die veel van vertellen hieh
meisjesschool, en als ze begon te ve
meisjes de schoolbel niet meer, zo sj
Dus je begrijpt dat ze van dat aard
saai boek maakte. Het werd wereldb
wonderbare reis", noemde ze het en
die om zijn gemene streken door eer
kabouter wordt omgetoverd en met
heel Zweden trekt.
Die ganzen heten Yksi, Kaksi, Kolr
tellen ze in Finland van een tot zes! (I
En de leidster van de ganzen heet Al
is Laplands voor moeder en de Kebrj
van Zweden.
Akka is in het begin erg streng voi
op de boerderij van zijn ouders, 'n e<
tamme ganzen, trok de poes aan z'n
onder z'n moeder uit en hakkelde ha
melkemmers aankwam.
Daarover gingen de eerste afleve
op t v. De volgende gaan over de toi
de wilde ganzen over Zweden. Over
regen, storm en sneeuw, naar Lapla
Niels in een kabouter werd omgetov
ganzen overvliegen. Niels hoorde ze
ganzen bij hem op de boerderij: „Ko
Maarten, de tamme ganzerik zijn vle
wilde ganzen mee te trekken, slaat f
en gaat mee, de lucht in. Op de rug
hele tocht van de wilde ganzen mee
Nu Niels de dieren kan verstaan Ie
waarderen. Onder de strenge leidinr
wilde ganzen, ontpopt Niels zich lan
onmisbaar wordt voor de troep ganz
andere dieren die ze onderweg ontn
En als Akka op een dag zegt dat ze f
ook al is er gevaar voor het leven vai
voor de eerste keer van zijn leven de
en wat dat betekent.
Ziezo. De rest moet je zelf maar ki
dit boek te vertellen, over de dieren
over de avonturen en gevaren die hi
allemaal niet in de Kleine Stem. Dat
boek lezen. Het is vast en zeker in d<
de buurt te krijgen, en misschien oo
het maar eens te pakken te krijgen!
spannend „aardrijkskundeboek" ge
Het boek heet „Niels Holgersson
uitgegeven door H.J.W. Becht's uit
Amsterdam en het kost in de wink
zijn van Anton Pieck. Voor lOjaai
De t.v.-serie Niels Holgersson kt
bekijken op Nederland 1 om vijfv
deel 3.
Francis v.d. Branden, 6 jaar u
Maja de Bij van de t.v. „Het is ie
spannend verhaal", staat erbij.
De Staffordshire Bull Terrier, nog geen 40 centimeter hoog en 17 kilo zwaar,
slaat de grootste honden.
ftri kunstschilder in een heidetöndschdp
D"W0fu mmtn Lama
km m of Er reu no
fN
Dtrs iFi v
