Eerste belasting
naar draagkracht
in de Nederlanden
broeien
wereld
Vluchteling
IA steunt
ebellen in
icaragua
VI uitende
tolonel
a;aat door
DINSDAG 11 JANUAR11983
PAGINA 4
ACHTERGROND
1983 HET JAAR VAN DE WAARHEID
Woedend
FRED VAN DER VEEN WERKTE VOOR GUERILLEROS
Aanwinst
Razzia
Zalf
ALVA EN DE TIENDE PENNING:
Waardering
Modern
nlNSPAG 11 JANUAR
r€
T11
Reagans oogstjaar
ziet er mager uit
Door Harold Jackson
EEN VASTE stelregel
in de Amerikaanse po
litiek is dat het derde
jaar van een presi
dentschap van door
slaggevend belang is
voor het eindoordeel
van de kiezers.
Voor Ronald Reagan
wordt 1983 dus het jaar van
de waarheid en hij staat er
niet al te goed voor.
Reagan werd ruim twee
jaar geleden verkozen boven
Jimmy Carter omdat hij be
loofde dat hij het gat op de
begroting zou dichten, Ame
rika weer sterk zou maken,
de verwarring bij de bond
genoten zou wegnemen en
'de regering van de rug van
de mensen zou halen'. De
huidige malaise in aanmer
king genomen zou zelfs een
optimist als hij nu waar
schijnlijk wensen dat hij dit
belangrijke jaar onder wat
gunstiger omstandigheden
had kunnen beginnen. Voor
1983 vertoont de begroting
een tekort van 190 miljard
dollar, hetgeen inhoudt dat
hij in één jaar meer tekort
komt dan Carter in vier
jaar.
Reagan is een van de wei
nige presidenten die van het
Congres geen geld heeft ge
kregen voor de ontwikkeling
van een belangrijk strate
gisch wapen. Een van de
meest in het oog springende
gevolgen van zijn defensie
beleid is verder dat hij -
zonder dat overigens zelf te
willen - peetvader is gewor
den van de snel opkomende
Amerikaanse freeze-bewe-
ging die pleit voor een be
vriezing van het bestaande
wapenarsenaal.
Wat de bondgenoten be
treft, Carters reputatie in
West-Europa was slecht,
maar die van Reagan is nog
slechter. De Europese bond
genoten reageerden -woe
dend toen Amerika als reac
tie op de noodtoestand in
Polen een embargo afkon
digde op in Amerikaanse li
centie vervaardigde onder
delen voor de gaspijplijn in
Siberië. Hun woede was des
te groter daar Reagan wel
bereid bleek tot opheffing
Crisisverschijnselen en Reaganomics..verleden week stroomden in Chicago duizen
den mensen samen toen de gemeente enkele baantjes te verdelen had- fotos upi
o Reagan
tanende populariteit
van het graanembargo dat
destijds door Carter was in
gesteld wegens de Russische
inval in Afghanistan. Ge
confronteerd met zoveel
eensgezinde oppositie moest
Reagan uiteindelijk wel een
stap terugdoen in de kwestie
van de pijplijn. Toen hij dat
eenmaal had gedaan, sloeg
het Kremlin ongenadig te
rug door de Amerikaanse
contracten voor graanlever-
anties hoogmoedig van de
hand te wijzen.
Reagans pogingen om de
overheidsbemoeienis terug
te dringen tot het niveau dat
het volgens hem hoort te
hebben, leverden hem smar
telijke wanhoopskreten op
van degenen die hij tot zijn
vrienden rekende. Want
plotseling realiseerde de
middenklasse zich dat ze
evenzeer van de federale
schatkist profiteerde als de
armen, de zwarten, de ouden
en allerlei andere minder
heidsgroepen. Terwijl steeds
meer gezinnen failliet wer
den verklaard en een steeds
groter aantal van de twaalf
miljoen werklozen zijn aan
spraak op een uitkering ver
loor, keerden de Amerika
nen weer terug bij de politici
die ze bij de verkiezingen
voor Reagan in de steek
hadden gelaten.
Voor een samenleving die
de voorkeur vertoont het he
le menselijke leven in cijfers
te vertalen - Time Magazine
heeft zelfs de computer uit
geroepen tot Man van het
Jaar 1982 - lijkt Amerika
doof voor de simpele logica
van politieke rekensom
metjes. Zelfs na de uitslag
van de Congresverkiezingen
eind vorig jaar waarbij de
Republikeinen 26 zetels in
het Huis van Afgevaardig
den moesten afstaan aan de
Democraten, zijn er nog
steeds veel Amerikanen die
menen dat Reagans verkie
zing in 1980 het gevolg was
van een fundamentele ver
schuiving naar rechts bij de
Amerikaanse kiezers. Van
meet af aan is dit een illusie
geweest, maar zelfs nu lij
ken Reagans adviseurs dat
nog niet te beseffen en dat
zou wel eens gevaarlijk
kunnen uitpakken voor
Reagans verkiezingscam
pagne van 1984.
De president zal constant
in gedachten moeten houden
dat hij zijn huidige positie
niet zozeer heeft te danken
aan liefde voor zijn persoon
alswel aan afkeer van Jim
my Carter. Al met al is dit
nauwelijks een stevige basis
voor een nieuwe gooi naar
de macht. Als Reagan inder
daad de oudste Amerikaan
se president aller tijden wil
worden, zal hij zich van
meer en oprechter steun
moeten verzekeren.
Zelfs zijn persoonlijke po
pulariteit die ondanks de
ontgoocheling over zijn be
leid lange tijd onaangetast
bleef, begint nu te tanen.
Zijn grootse probleem is de
wijdverbreide overtuiging
onder de bevolking dat hij
zich niets van de problemen
van de armen aantrekt. Zijn
medewerkers doen op het
moment dan ook hun uiter
ste best om dit negatieve
beeld te veranderen.
Maar daar zullen ze een
harde dobber aan hebben.
Het Leger des Heils zegt dat
het bij zijn soepkeukens
sinds de Depressie van de
jaren dertig niet meer zo
druk is geweest. Gebieden
met een grote werkloosheid
maken melding van een stij
gend aantal gevallen van
kindermishandeling en zelf
moord. Ondertussen heeft
Reagan meer tijd buiten het
Witte Huis doorgebracht
dan zijn meeste voorgan
gers. Van de 700 dagen heeft
hij er 175 elders doorge
bracht, hetgeen betekent dat
hij een op de vier dagen niet
aanwezig was.
De persconferenties van
de president op televisie
hebben het Amerikaanse
publiek laten zien wat de
verslaggevers die hem op
zijn reizen vergezellen al
lang wisten, namelijk dat
Reagan geen oorspronkelijk
denker is. Daar komt bij dat
een groot deel van het beleid
van de president gewoon
niet logisch is. Wat heeft het
voor zin om een fundamen
talistische campagne tegen
de uitbreidingsdrang en het
militarisme van de Sovjet-
Unie aan te kondigen en
vervolgens je uiterste best te
doen om de betrekkingen
met China, Sovjet-Unie's
gevaarlijkste vijand, te ver
zieken. De prijs voor de ver
koop van een paar wapens
aan Taiwan - en een wat
welwillender houding van
extreem-rechtse Republi
keinen - zou wel eens een to
taal ongewenste verzoening
van de twee communistische
grootmachten kunnen zijn.
De weerzin in het Congres
tegen de MX-raket was niet
alleen te wijten aan de enor
me kosten, maar ook aan het
feit dat de wat bedachtza
mer critici het systeem als
gevaarlijk voor het macht
sevenwicht beschouwen. In
tegenstelling tot Reagan lij
ken zij te beseffen dat de in
voering van de MX-raket op
land en de Trident ter zee
wel eens het tegenoverge
stelde zouden kunnen ople
veren van de vrede door af
schrikking waarnaar Rea
gan zegt te streven. De logi
ca van de precisie en kracht
van deze gemoderniseerde
strategische systemen is dat
ze zijn bedoeld voor vijande
lijke raketten. Elke atoom
bom kan een stad platgooi
en, maar om andermans si
lo's te raken heb je wapens
nodig die je op een afstand
van ruim zevenduizend ki
loemeter precies kan rich
ten.
Dus gezien vanuit het
Kremlin kan het Ameri
kaanse voornemen om deze
wapens te plaatsen worden
beschouwd als een voorbe
reiding op een preventieve
aanval. En dit kan, zoals ge
neraal Oestinov onlangs
over de Pershing zei, weer
tot gevolg hebben dat de
Sovjet-Unie bij de eerste de
beste waarschuwing van
een Amerikaanse aanval tot
actie overgaat zonder af te
wachten of er eventueel
sprake is van vals alarm.
De extreme kanten van
Reagans ideologie hebben
hem een nederlaag bij de
Congresverkiezingen van
vorig jaar opgeleverd en de
plotselinge opkomst van een
anti-kernbewapening die in
Europa al dertig jaar be
staat. De president krijgt de
rest van zijn ambtstermijn
niet alleen met meer Demo
craten te maken in het Con
gres, maar ook met een an
ders samengestelde, gema
tigder groep Republikeinen.
Ook in het land zal de oppo
sitie georganiseerder zijn
dan hij tot dusver heeft ont
moet. Een gevolg van Rea
ganomics is dat normaal
passieve groepen in Midden-
Amerika in het geweer zijn
gekomen. Meestal laten deze
groepen in politiek opzicht
niét veel van zich horen,
maar als ze willen kunnen
ze enorme invloed uitoefe
nen. En de afgelopen twee
jaar zijn deze groepen wak
ker geschud en tot actie aan
gezet, mogelijk een explosie
ve combinatie.
Copyright THE GUARDIAN/
DE STEM
Frontchirurg
in El Salvador
Van een onzer verslaggevers
NIJMEGEN - Anderhalf jaar geleden studeerde Fred van der Veen (27) af
aan de universiteit van Gent. Als kersverse en sociaal bewogen assistent
chirurg besloot hij naar El Salvador te gaan, om de bevrijdingsbeweging
FDR-FMLN te steunen bij de opbouw van een nieuwe samenleving in de
door hen bevrijde gebieden.
Het El Salvador Komitee
zorgde voor de eerste con
tacten met het verzet. Daar
na vertrok „de toerist" Van
der Veen naar de 'achter
tuin' van de Verenigde Sta
ten, maar nauwelijks was
hij er gearriveerd of een ko
lossale taak werd op zijn
schouders gelegd.
„Ik kreeg als opdracht de
medische zorg in de bevrijde
gebieden San Vicente en
Chalatenango op touw te
zetten, en de kennis die ik
had over te dragen aan de
inwoners. Met enkele Salva-
doriaanse artsen, die even
eens tot de guerilleros waren
toegetreden, begon ik een
ziekenhuis in een gebouw
dat hier als kippenhok zou
dienen. In een wolk van
muggen en vlooien ver
pleegden we er de burgerbe
volking en opereerden we de
gewonde vrijheidsstrijders."
„Een eigen ziekenhuis be
tekende een enorme aan
winst voor de FMLN. Want
de militairen verbieden het
verplegen van burgers met
kogelwonden. Gebeurt het
toch, dan wordt de gewonde
in het ziekbed gefusilleerd.
Dankzij het ziekenhuis in
bevrijd gebied is er een ein
de aan die praktijken geko
men."
„We voerden in die bar
baarse omstandigheden alle
FRED van der Veen (27) werkte 15 maanden
als frontchirurg voor de guerilleros In El
Salvador. Onlangs keerde hij terug naar
Nederland. Onze verslaggever sprak met hem
over de gruwelen van de burgeroorlog én over
de opbouw van een nieuwe en
gedemocratiseerde samenleving, in de reeds
'bevrijde' provincies van Ei Salvador.
denkbare operaties uit, om
stervende patiënten nog een
levenskans te bieden. Zo ben
ik geen uroloog, maar als
een guerillero in de blaas
was getroffen, moest de ko
gel toch verwijderd worden.
Ook voerden we darm- en
longoperaties uit. Amputa
ties kwamen veelvuldig
voor. Om de patiënten op de
operatietafel kalm te hou
den gebruikten we valium,
want echte verdovingsmid
delen ontbraken vaak."
„Valium gebruikten we
ook om het huilen van kin
deren tegen te gaan, als de
militairen weer eens op de
opstandige boeren jaagden
alsof het om konijnen ging.
Het leger houdt elke dag één
grootscheepse invasie in het
bevrijde deel van het land,
Je weet nooit wanneer jouw
streek aan de beurt is. Dor
pen worden dan platge
brand en iedereen die er
aangetroffen wordt, krijgt
de kogel. Als zo'n militaire
invasie te laat ontdekt
wordt, betekent dit zonder
meer een nieuwe massa
moord. Huilende kinderen
kunnen de schuilplaats van
de groep verraden. Daarom
gaven we hen bij evacuaties
een kwart pilletje valium.
Medisch onverantwoord?
Het alternatief was de ko
gel."
„In het ziekenhuis leerden
we onze Salvadoriaanse as
sistenten ook hoe zij de
meest voorkomende ziekten
onder de burgerbevolking
moesten behandelen.
Vooral malaria, infectie
ziekten, schurft, griep, aan
doeningen van de luchtwe
gen, chronische diarree, dy
senterie en kinkhoest kwa
men veelvuldig voor. Nadat
onze assistenten geleerd
hadden hoe te handelen,
vertrokken ze elk naar een
eigen dorp. De boeren kre
gen daardoor voor de aller
eerste keer in hun leven
kans op doktershulp. Boven
dien konden ze altijd naar
ons ziekenhuis doorverwe
zen worden als de assistent
geen raad wist. Dat recht op
medische zorg was volslagen
nieuw voor hen."
„Ons grootste probleem
was: hoe kom je aan medi
cijnen. Want het is vaak on
mogelijk om grote paketten
naar de bevrijde gebieden te
smokkelen. De militairen
staan ook niet toe dat orga
nisaties als Unicef of Rode
Kruis medicamenten daar
naar toe transporteren. We
wilden de opbouw van de
medische zorg niet laten af
hangen van de toevallige
aanwezigheid van een of an
der geneesmiddel, daarom
zochten we naar alternatie
ven die altijd onder het
Fred van der Veen
verworvenheden
handbereik van de assisten
ten liggen. Zo ontdekte ik,
dat een bepaalde insecticide,
die overal in El Salvador
vrij te koop is, dezelfde che
mische bestanddelen bevat
als de officiële balsem tegen
schurft. We verzamelden
een heleboel potjes van die
insecticide, mengden die met
braadvet en kregen aldus
een zalf die prima werkte.
Iedereen in Chalatenango
kent die truc nu, zodat de
schurftplaag er voorgoed
verdwenen is."
„Op een dag moesten we
weer hals over kop evacue
ren omdat er een invasie op
komst was. Een vrouw, die
op het punt stond te beval
len, bleef achter. Nadat het
leger vertrokken was en we
weer terug konden naar het
dorp, bleek de vrouw dood
geschoten. De baby, die am
per een half uur geleefd
- fotoaudet
heeft, vonden we in een
smeulend vuur."
„Veel mensen die ik in die
15 maanden leerde kennen,
zijn vermoord door het le
ger. En toch, ondanks deze
gruweldaden, ondanks de
10.000 doden in de laatste
drie jaar, gebeuren er ook
hele mooie dingen in El Sal
vador. Je ziet hoe in de be
vrijde gebieden langzaam
aan een nieuwe, democrati
sche samenleving gestalte
krijgt. Een kwart van het
land wordt nu gecontroleerd
door de FLMN en ik ben er
van overtuigd dat de oorlog
tegen het grootgrondbezit
helemaal in haar voordeel
beslecht zal worden. Want
de boeren die op de herver
deelde landbouwgronden
werken, en daar nu boven
dien doktershulp krijgen,
geven die verworvenheden
nooit meer prijs."
Door Joseph Delahaye
DE zestiende eeuw is zonder enige twijfel de
meest roerige eeuw geweest uit onze geschiede
nis.
Enkele maanden geleden kreeg de achttiende nazaat
van de Hertog van Alva (rechts) het eerste exemplaar
van het boek van dr. F. Grapperhaus (links). - fotoanp
Het was de eeuw van de
reformatie, de beeldenstorm,
de Spaanse overheersing
van Karei de Vijfde en Phi
lips de Tweede, de land
voogdij van Alva, de tiende
penning, de raad van be
roerten, de onthoofding van
Egmond en Horne, de tach
tigjarige oorlog, de water
geuzen van Den Briel en de
martelaren van Gorcum, de
plundering en uitmoording
van weerbarstige steden in
Limburg, Gelderland, Hol
land en Vlaanderen, de vic
torie van Alkmaar en Lei-
dens ontzet, de sluipmoord
op Willem van Oranje en het
begin van de Republiek der
Verenigde Nederlanden.
Feiten en namen, die me
nigeen zich nog van de lage
re school zal herinneren,
maar waarvan de onderlin
ge samenhang in de loop der
jaren wellicht toch is ver
vaagd.
Dat was ook het geval bij
prof. dr. Ferd H. M. Grap
perhaus, die in het kabinet-
de Jong (1967-1971) met het
oog op de vernieuwing van
de belastingwetgeving op
trad als staatssecretaris van
Financiën. Onder zijn be
wind werd de oude omzetbe
lasting vervangen door de
BTW en bij de voorberei
ding daarvan stuitte hij op
tal van merkwaardige over
eenkomsten tussen de nieu
we BTW en..Alva's zo ge
hate tiende penning uit de
zestiende eeuw.
Hij raakte hierdoor zo ge
boeid, dat hij na zijn af
scheid van de Haagse poli
tiek zo'n duizend uren van
zijn vrije tijd ging steken in
een diepgaand bronnenon
derzoek in Spanje, Neder
land en België naar de ach
tergronden van Alva's tien
de penning en naar de rol,
die deze ingrijpende belas
tinghervorming gespeeld
heeft in de opstand van de
lage landen tegen Spanje.
Het resultaat van deze stu
die is onlangs in boekvorm
verschenen onder de titel
'Alva en de tiende penning'.
Er kan zonder meer wor
den gezegd, dat dit boek een
belangrijke leemte opvult in
de vaderlandse geschied
schrijving. Voor zover mij
bekend beperkte deze zich
tot nu toe tot een opstel van
Bakhuizen van den Brink
uit de vorige eeuw en tot en
kele verspreide, artikelen
van Enno var) Gelder in het
'Tijdschrift voor Geschiede
nis' van een kleine kwart
eeuw geleden. De diepgaan
de studie van Grapperhaus
brengt nu tal van onbekende
aspecten van Alva's optre
den en van de belastinghef
fing en -inning in de zes
tiende eeuw aan het licht.
Voor de persoon van Alva
als de wrede en koudhartige
Spaanse landvoogd kan ook
Grapperhaus nauwelijks
een goed woord opbrengen.
Voor diens fel omstreden be
lastingplannen heeft hij
daarentegen wel waarde
ring. Zuiver fiscaal gezien
staat Grapperhaus zelfs ge
heel achter de 'IJzeren Her
tog': door de principiële her
vorming van het belastings
telsel zou een doorlopende
en regelmatige belastingop
brengst worden gegaran
deerd zonder voortdurende
chicanes van de gewestelijke
machthebbers (de geeste
lijkheid, de adel en de ste
den) die tot dan toe elke af
dracht aan het centrale ge
zag moeten goedkeuren.
De nieuwe belastingen
zouden voorts minder gaan
drukken op het platteland
en op de onderste lagen van
de bevolking, maar meer ge
baseerd zijn op wat wij te
genwoordig het draag
krachtbeginsel noemen. En
tenslotte als verrassend
nieuw gezichtspunt in de ge
schiedschrijving: Alva is
steeds in hoge mate bereid
geweest om de belasting
druk te verlichten of zelfs op
te heffen, wanneer bepaalde
groepen van de bevolking of
bepaalde sectoren van de
handel of de economie in
ernstige moeilijkheden
dreigden te komen.
Grapperhaus geeft in zijn
boek een boelende, veelkleu
rige beschrijving van de be
narde economische toestand,
waarin de bevolking van de
noordelijke en zuidelijke
Nederlanden zich gedurende
de gehele zestiende eeuw be
vond. Tegen die achtergrond
plaatst hij het Spaanse mili
taire en burgerlijke bestuur
en de belastingplannen van
Alva, die zich met de grootst
mogelijke tegenzin als land
voogd naar de Nederlanden
had laten sturen.
Het breed uitgemeten en
spitsvondige verzet van de
gewestelijke staten - vooral
van Holland, Brabant en
Vlaanderen - tegen Alva's
belastingplannen wekt iets
van een 'aha-Erlebnis': het
is alsof men vandaag oe
Tweede kamer hoort argu
menteren tegen regerings
plannen tot belastingverho
ging! Er lijkt zo in die vier
eeuwen dus weinig veran
derd te zijn. Alhoewel: de
belasting-ordonnantie van
Alva werd wel afgekondigd
doch nooit tot uitvoering ge
bracht.
Als klap op de vuurpijl
komt Grapperhaus na ruim
300 pagina's uiterst boeiende
tekst met een bijlage, waar
in Alva's wetsteksten uit de
zestiende eeuw vergeleken
worden met de huidige Ne
derlandse en Belgische be
lastingwetgeving. Die ver
gelijking bewijst, hoe mo
dern die wetgeving van vier
eeuwen geleden eigenlijk
was.
In alle opzichten is het
boek van Grapperhaus een
bijzonder boek: Er zijn twee
uitgevers: de Walburg Pers
in Zutphen en Kluwer in
Deventer. Van liefst drie zij
den, waaronder het prins
Bernhard Fonds, kwam fi
nanciële steun. Hoewel ge
schreven door een belasting
deskundige, zal de inhoud
niet alleen elke historicus
kunnen boeien maar zelfs
elke literator van naam ja
loers kunnen maken. En
tenslotte is de overvloedige
illustratie zo ontiegelijk
mooi, dat het boek alleen al
daarom de prijs van f69,—
ten volle waard is.
Reor
PARAMARIBO/DEN F
ficieren overgeplaatst,
dag bekendgemaakt.
De overplaatsing werd a
■eorganisatie".Niet gezegd
plaatsing heeft plaatsgevoi
Het Surinaamse leger telt
ruim twintig officieren, van
ivie er overigens slechts negen
een echte officiersopleiding
lebben genoten. Een en ander
letekent dat nu ruim de helft
ran het officierskorps is over
geplaatst.
L
WASHINGTON (ap) - CIA-
irecteur Casey heeft afgelo-
en maand in een geheime ge-
aigeverklaring bevestigd dat
rebellen die in Nicaragua
ijn begonnen aan een cam-
agne van sabotagedaden,
oor de Verenigde Staten wor-
en gesteund.
Casey ontkende echter dat
Amerikaanse inlichtingen-
ienst de opzet heeft om het
nkse Sandinistische bewind
an Nicaragua omver te wer-
len.
Welingelichte zegslieden,
ie anoniem willen blijven,
lebben dit verklaard. De CIA-
hef legde deze verklaring af
oor de gezamenlijke congres-
Dmmissie voor de inlichtin-
endiensten. Volgens Casey is
et heimelijke optreden van
e VS in en om Nicaragua be-
oeld om te voorkomen dat
an daaruit wapens worden
oorgespeeld naar El Salvador
n om de Sandinistische rege-
ing onder druk te zetten.
ensutepeque/san sal-
ADOR (ap) Het overleg
a' de muitende Salvadoraan-
kolonel Ochoa heeft ge
werd met een delegatie van
|jf legerbevelhebbers heeft
iets opgeleverd.
Na het overleg kondigde de
oionel aan dat hij „slechts
issen vier planken Cabanas
al verlaten".
Ochoa zei tegen een menigte
an 2500 aanhangers dat hij de
linister van defensie en het
iperbevel een voorstel heeft
slaan.
Oe kolonel kreeg onlangs
an defensieminister Garcia
herplaatsing aangezegd. Hij
wam daartegen in het ge-
leer en eiste met zijn rebellie
eteen ook het aftreden van
arcia.
'Mllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
ONDEN - Ondanks de we-
•drecessie bloeit de wapen-
indel en spelen niet-traditio-
leveranciers daarin een
'oeiende rol.
De Sowjet-Unie, de Vere
nde Staten en de met hen
•monden landen blijven ver-
de grootste producenten en
•Porteurs, maar Israel, Bra-
'e, Zuid-Afrika en een aan-
ontwikkelingslanden krij-
een groeiend aandeel in de
®rkt, waar naar schatting
miljard per jaar omgaat.
Brazilië en Israel exporte-
j1 Wapens, variërend van
egtuigen en gepantserde
.soneelsvoertuigen tot aan-
13Wapens en raketten, zowel
reserve-onderdelen voor
r Amerika geleverde tanks
oorlogsvliegtuigen.
®rde wereld-exporteurs
kopen bijna uitsluitend
o andere ontwikkelingslan-
en kunnen vaak, door ge-
gere arbeids- en andere
*n> lagere prijzen dan de