Voor Bredanaar Eddy Brommet: DE STEM Afstand van 200 kilometer lonkt in Amerika Tankei Westei PZEM: Geestelijke ge voor 1 april al BREDA - In het jaar 1983, dat zijn eerste schreden inmiddels heeft gezet op het pad der historie, geldt voor Eddy Brommet in feite maar één dag als echt belangrijk. Dat is zater dag 19 februari als op het Memphremagog- meer in de staat Amerikaanse Newport, 'ge plakt' tegen de Canadese grens, de alternatie ve Elfstedentocht wordt verreden. Een dag waar Eddy Brommet, 39 jaar en secretaris van de Bredase schaatsvereniging Ballangrud, vol verwachting naar uitkijkt. T1 MAANDAG 3 JANUAR11983 BORSSELE - De k gisteren om 11 uur een hulpsysteem va Het reactorgebouw daar werkende pers IN ZEELAND E GELADEN ML Merijntje Alternatieve Elfstedentocht waarvan u vindt, dat er advertentie voor geplaatst .Kleintje" dan beslist in De advertentie gelezen wor Stem-lezers en lezeresser onze ..Kleintjes'^rubrieken tienduizenden I Kantoren te Breda/Be het grote avontuur in 1983 Een dag echter ook, die hem vrees inboezemt. Brom met, die voor het eerst in zijn toch rijke schaatsleven aan een alternatieve Elfste dentocht gaat beginnen, heeft namelijk nachtmerries van het idee dat hij en die andere 699 deelnemers in Amerika verblijven en dat op dat moment in Leeuwar den voor het eerst sinds 1963 het startschot valt voor een echte Elfsteden. „Ik moet er niet aan den ken", zegt hij met een lichte huivering in zijn stem. „Dat zou een ramp zijn. Ik heb het al een keer meegemaakt dat ik voor de zaak drie weken in Amerika verbleef en dat het hier in Nederland vroor dat hei kraakte. Dat was in 1972. Ik belde met het bedrijf en toen hoorde ik dat er een kans bestond dat de Elfste dentocht door zou gaan. Man, ik zat ineens helemaal in de zenuwen. Ik bad eigen lijk elke dag van mijn ver dere verblijf in Amerika dat die Friese klassieker maar niet door zou gaan, alvorens ik terug was in Nederland". Zijn gebeden werden ver hoord. Het is bekend. Sinds Reinier Paping in 1963.was geen Nederlander meer in staat een Friese Elfsteden op zijn naam te schrijven. De weergoden en de milieu vervuiling hielden de kana len, grachten, sloten, rivie ren en meren in het Friese land sinds die gedenkwaar dige dag in 1963 vrij van ijs van voldoende dikte om een waar legioen van avontu riers te torsen. Die helse tocht door het noordpool-achtige Friese land van Paping staat Eddy Brommet nog als de dag van vandaag in het geheugen ge grift. Paping echter geldt voor Eddy Brommet niet als het grote voorbeeld. Het wedstrijd-element tijdens de tochten op natuur-ijs laat hij zo veel mogelijk links liggen. Of rechts als een wak dat 'noodzakelijk maakt. Brommet gaat door het schaatsleven als een 'toer rijder', een schaatser, die al leen belang hecht aan het overbruggen van de door de organisatie opgelegde af stand. Welke tijdsduur hij daar voor nodig heeft, geldt als volstrekt onbelangrijk. Brommet beschouwt het I schaatsen als een hobby. Zo als hij dat ook doet met zijn treinen-modelbouw, zijn muziek (hoofdzakelijk licht klassiek op de in zijn flat aanwezige piano en orgel) en het fotograferen. Toch wacht hij al tien jaar op een kans een echte Eiste- den te kunnen rijden. „Het klinkt voor de meeste men sen misschien wat raar, maar elk jaar houd je er re kening mee dat het kan ge beuren. Je moet mij natuur lijk niet vergelijken met een Jeen van de Berg of een Kruithof. Die leven elke zo mer voor een Elfstedentocht. Ik houd er dus alleen maar rekening mee. Rook niet te veel, drink bijna geen alco hol en train soms een beetje stiekum weg. Ik fiets een stukje en ik loop soms wat. Zoals op die dagen dat ik drie leden van onze schaats vereniging naar de zomer- training van het gewest Noord-Brabant/Limburg moet brengen. De eerste keer stond ik me daar in die Drunense duinen twee-en- "half-uur stierlijk te verve len. De volgende maal heb ik zelf ook sportkleding mee genomen en heb ik die tijd benut om te trainen. Op die manier ben je 's zomers ook een beetje bezig. Want je gaat er altijd van uit dat een Elfstedentocht tot de moge lijkheden kan behoren. En als je drie of vier weken van tevoren pas begint met de training dan kun je zo'n tocht wel vergeten. Dan haal je het nooit". Hij moet er zelf om la chen, Eddy Brommet. Tien jaar op iets wachten en op iets voorbereiden dat waar schijnlijk nooit meer zal ge beuren. Hij begrijpt dat het wat raar kan overkomen. Hij schiet ook in de lach als hij zich zelf als schaatser be schrijft. „Als je me bezig ziet met die korte slag dan stelt het weinig voor. Zeker op kunstijs. Maar die slag heb je op natuurijs echt nodig. Die is gebaseerd op slecht ijs met scheuren en zo. Maar technisch is het niet om aan te zien. Dat weet ik ook wel", geeft de Bredanaar met een besmuikte glimlach prijs. Het deert hem niet als er op de kunstijsbaan van Eindhoven, waar hij twee maal per week zo'n dertig kilometer onder de ijzers De droom van Eddy Brommet (inzet) in beeld. De barre land. omstandigheden van een echte Elfstedentocht door het Friese - FOTODESTEM/JOHANVANGURP "door laat suizen, om hem wordt gebulderd. Het prikt hem meer dat hij om zijn ge liefde onderdeel van het schaatsen te beoefenen af hankelijk is van het weer. Zodra echter in Nederland de schaats-kalender van tochten op natuurijs kan worden vrijgegeven, gaat Eddy Brommet aan z'n voorraadje snipperdagen beginnen. „Ja, dan neem ik onmiddellijk vrij. Dan ben ik niet meer te houden", stelt hij met zekerheid. Meestal komt hij in de Alblasser- waard terecht. Als hij daar aan denkt komen de herin neringen direct te voor schijn met: De Molentocht bij Kinder dijk begin dit jaar. Tien ki lometer voor het einde van de tocht over 70 kilometer, die hij die dag voor de twee de maal aflegde, kwam Eddy Brommet ten val door een scheur in het ijs. Hij Eddy Brommet staat klaar voor de oversteek naar Amerika te nemen aan de alternatieve Elfstedentocht. om daar voor het eerst deel - FOTO DE STEM/JOHAN VAN GURP realiseerde zich niet dat hij zwaar geblesseerd raakte. Een gekneusde schouder en verrekte enkelbanden wa ren namelijk het gevolg dat die klap op het ijs. De vol gende dag vertrok hij op nieuw voor die Molentocht. „Met tranen in mijn ogen heb ik' toen gereden. Ik kwam haast geen meter vooruit. Op zulke momenten neem je je voor om nooit meer aan zoiets te beginnen. Je wilt wel naar huis krui pen. Maar als je dan een maal thuis bent, dan denk je er weer anders over. On danks het feit dat ik toen heb moeten afzien bij het le ven", herinnert Brommet zich. Het meest denkt Eddy Brommet, als hij mijmert in zijn gemakkelijke stoel thuis in de huiskamer, aan een tocht van enkele jaren terug over de Gouwzee bij Enk huizen. Weet hij nog: „We moesten 110 kilometer rij den. Ongeveer vijftien kilo meter heen en dezelfde af stand terug. Heen ging uit stekend met de zware storm in de rug. Maar terug, pal tegen de storm in. Dat was een verschrikking. Niemand kwam eigenlijk vooruit, maar door je wilskracht haal je het dan. En na afloop geeft het toch veel, veel vol doening. Ik vind het ook het mooist om met slecht weer te rijden. Zoals een paar we ken terug met die zware storm. Toen trainde ik in Eindhoven en dan is het lek ker om tegen die wind te moeten vechten, te knokken. Heerlijk". Geluk is ook een factor waar Eddy Brommet naar zijn zeggen veel aan te dan ken heeft bij het schaatsen. Als voorbeeld geeft hij„Op een keer nader ik een con trole-post en ik kom omhoog en doe mijn handen van mijn rug. Van de andere kant komt een vent en die heeft niets in de gaten. Die rijdt zo met zijn hoofd in mijn maag. Ik heb daar eni ge tijd voor Pampus gelegen, maar ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn als ik ook met mijn hoofd naar voren had ge schaatst. Dan waren we met onze koppen tegen elkaar geslagen en dan zouden de gevolgen waarschijnlijk heel wat erger zijn geweest". En, zo herinnert hij zich ook: „Twee jaar geleden op de Gouwzee lag er erg slecht ijs. Je kon bijna niet schaat sen. Het was meer lopen. In de derde ronde kwam ik ten val. Met die scherpe sneeuwrandjes krijg je dan allemaal kleine wondjes in je gezicht. Ik wreef met mijn handschoenen over mijn wangen en ik ging door. Op een bepaald moment haal ik de anderen in en die schrok ken zich kapot. Die dachten echt dat ik zwaar gewond was. Maar bij het verbinden bleek het allemaal mee te vallen. Ik kreeg plotseling vleugels. Het kon me niets meer schelen. Ik stoof overal overheen. Dan ben je door zo'n val over je angst heen. Het begon eigenlijk als een grap tijdens de lunch begin dit jaar van drie heren in Leeuwarden. Daar zaten de twee Neder landse jonkheren Laudon en Teixeira de Mattos gezellig te keuvelen met de oud-commissaris van de koningin in Fries land, Linthorst Homan. Terwijl de Friezen in die tijd tussen hoop en vrees leefden dat voor het eerst sinds 1963 mis schien een Elfstedentocht mogelijk zou zijn, spraken de ge goede heertjes over een eventueel alternatief. Op Amerikaans grondgebied weliswaar want daar hadden en hebben beide jonkheren zakelijke belangen. Hetgeen als een grap begon, wordt nu zo langzamerhand bloedserieus werkelijkheid. Op zaterdag 19 februari zal een Nederlandse schaatsmacht van ongeveer zeven honderd man sterk over het Menphremagog-meer tussen Newport en het Canadese Quebec trekken om daar 200 kilometer onder de schaatsen weg te werken. Bij een verwachte temparatuur van zeventien graden onder nul en slecht ijs wordt daar na twee jaar Noorwegen en zeven jaar Finland de alternatieve Elfste dentocht verreden. Een 'echte' Elfstedentocht volgens de or ganisatie, want in het traject worden elf doorkomsten door dorpen opgenomen. Inmiddels heeft de Nederlandse marathon-top ingeschre ven voor het Amerikaanse avontuur. Mannen als 'veteraan' Jeen van den Berg, Henk Portengen, Jan Roelof Kruithof, Teun Busser, Hylke Boerstra en Jos Niesten om maar enkele namen te noemen zullen strijden om de glorie van de overwin ning. Maar er zijn veel meer deelnemers, die aan de start zullen verschijnen om voor zich zelf te bewijzen dat zij die afstand van 200 kilometer kunnen bedwingen. Eén van hen is EDDY BROMMET uit Breda. In het dagelijks leven elektrotechnisch tekenaar en constructeur bij een Bredaas bedrijf, maar in zijn vrije tijd een haast bezield hobbyist. Voor het eerst zal hij op dat gigantische meer in Amerika te gen de Canadese grens aan beginnen aan 200 kilometer schaatsen aan één stuk. Louter om voor zich zelf te aan te to nen dat hij het kan. In welke tijd hij die monstertocht zal vol brengen, doet er niet toe. Als hij de finish maar haalt. En liefst natuurlijk op schaatsen Dan neem je, zo lijkt het, meer risico's, maar je schaatst j uist zekerder". Het mag duidelijk zijn, Eddy Brommet gingen tot nu toe weinig ijsschotsen te hoog om zijn hobby te be drijven. Toch staat hij op 19 februari voor een voor hem onbekend fenomeen: de al ternatieve Elfstedentocht. Dit keer dus op Amerikaans grondgebied. Hij kwam op het idee om in te schrijven door penningmeester Ver hoeven van het KNSB-ge- west Noord-Braband/Lim- burg. „Ja, die heeft me en thousiast gemaakt. Hij heeft in maart Finland nog gere den. Niet volbracht, maar hij kwam toch tevreden thuis. Toen dacht ik: dat moet ik ook eens meemaken. Ik was van plan om dit keer voor Finland in te schrijven, maar nu het Amerika is ge worden, ben ik in wezen nog enthousiaster. Ik moet toe geven dat mijn eerste ge dachte: „Dit is gekken werk", was. Zo ver van huis. Waar beginnen ze aan. Maar daar ben ik al snel van afge stapt. Die 200 kilometer, die vormen een grote uitdaging. Tot nu toe is 140 kilometer voor mij de grootste afstand op een dag geweest. Ik wil die afstand in Amerika een keer rijden. Het gevoel in je benen, dat lijkt me geweldig. En de vraag die je je zelf constant moet stellen: kun je het of kun je het niet? Prachtig!" Niemand moet er echter op rekenen dat Eddy Brom met, hoe het ook in Amerika voor hem zal aflopen, zich nog een keer zo 'gek' laat maken om tweeduizend gul den (reis, verblijf plus aan schaf extra kleding) te in vesteren in een schaats- avontuur. „Het is inderdaad: één keer, maar nooit weer", zo maakte de Bredanaar nu- reeds voor zich zelf uit. „Al leen financieel is het bijna al niet op te brengen. Het komt neer op een tientje per kilo meter. En dan besef ik wel eens dat het toch een groot bedrag is voor een tocht met zoveel risico's. Je kunt in de eerste kilometer al zwaar ten val komen en dan is het gebeurd. Je schaatsen kun je gelijk bij de start al krom trappen. Dan ben je even eens gezien. Maar erger lijkt me als je na 199 kilometer ten val komt. Man, al zou ik moeten kruipen, maar de fi nish zou ik halen". Welke dromen hem in de komende weken nog mogen 'hinderen', vast staat in ieder geval dat Eddy Brom met zich op 16 februari, als het schaatslegioentje zich voor de Atlantische over tocht inscheept, op Schiphol zal melden als deelnemer. Op één mogelijkheid uitge zonderd. En dat is als tegen die tijd de echte Friese Elf stedentocht ook maar enig zins dreigt door te gaan. Verzucht hij: „Het zal je toch gebeuren. In Amerika zijn en dat hier in Leeuwar den de Elfstedentocht wordt gehouden. Laat dat alsje blieft voor mij altijd slechts een boze droom blijven..." Van een onzer verslagge BREDA - Loonadminii ties staan finaal op hun Zij weten nauwelijks met de nieuwe richtli van de overheid om ion» salarissen te berekenen. Of het nu administral van grote of kleine be ven zijn, zij allen zucl I, onder nieuwe verplicl gen, die erop neerkomer S iedereen zijn bijdrage de bezuinigingen levert. Om aan te geven moeilijk de berekening het netto-inkomen is ge den het volgende voorb ter vaststelling van hef Lel Van onze i Volgens een meded ling van de PZEM besta er geen enkel gevaar vo het personeel en de on wonenden, omdat ontsnapte water slech in geringe mate radio-a tief besmet is. Dat komt omdat het wa al een reinigingsproces h ondergaan voordat het uit lek stroomde. Volgens ir. A. Tiktak is 30.000 liter licht radio-act water ontsnapt, dat in speci tanks is opgevangen. Hij v< zekert dat er absoluut ni naar buiten is ontsnapt. Van onz DEN HAAG - De regionale lijke gezondheidszorg in uiterlijk 1 april een zeven hebben opgezet. Die voorwaarde heeft (Volksgezondheid) verbondf stellingen die in Zuidwest heidszorg voor hun rekenin tuut voor de Geestelijke Ge: ting Regionale Instellingen zondheidszorg Westelijk Not TERNEUZEN - Op de Weste olietanker 'Sterling', gelade grond gelopen. Een eerste poging om h schip vlot te trekken misluk omdat de kapitein te lang aa zelde met het tekenen van e bergingscontract. Vanochtend om zes uur pr beren zestien sleepboten h opnieuw. Uit het schip mc dan 4800 ton olie zijn overg pompt in lichters. De 'Sterling' lag gisten olie te laden in het vaarwat Everingen ter hoogte van Total-steiger. De harde we tenwind dreef het schip v< z'n ankers naar de Middel plaat. De radarpost Terneuz< merkte de stranding het eer op. Pogingen om vanaf de w het drijvende schip op te ro pen mislukten. Eenmaal va voerde de kapitein uitgebre overleg met zijn reders en m de verzekeringsmaatschap Daardoor verliep het tij mislukte de eerste bergingsp ging die met vier sleepboti Eddy Brommet bij het product van een van zijn andere hobby's: de modelbouw van treinen. FOTODESTEM/JOHANVANGURP Kerncentrale

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1983 | | pagina 14