Ghana: Het bankroet
van een oud-kolonie
met rijke toekomst
U KUNT NU STAATSLOTEN KOPEN,
MÉÉR KANS IN DE STAATSLOTERIJ.
Fiscale recherche zit
achter Ome Gerrit aan
mensenr
verslec
Erkenning
weer tegenj
Nieuw kabu
DINSDAG 5 JANUAR11982
ID® 01/ifiüAÏÏÜ
iBINNEN-BUITENLAND=
Bewust
Fooi
Dorpje
Iedereen
Hollanders
Zwaard
Wat u kunt winnen? Het half miljoen (schoon!). Het kwart Verkoopadressen in
miljoen. Twintig maal een ton. Liefst 700.000 andere geld- deGoudenGids. Per
prijzen. Per lot speelt u drie keer mee. Gemiddeld 4 van de giro spelen kan ook.
10 loten zijn raak. Niet minder dan 70% van de inleg gaat Bel voor informatie:
op aan prijzen. Dat zijn de ingrediënten van de Staatsloterij. 070 - 46 96 47^^*
Elf maal per jaar. Een Kapitale Kans. Speel mee!
„Ik heb op Uniser vijf miljoen verloren
Zeejacht
Linkerhand
Vlot prater
Alcohol
Bavel
Wal en schip
SAOEDI-ARABL
T11
Van onze redactie
buitenland
ACCRA - Dit jaar is het
precies 25 jaar geleden dat
Ghana onafhankelijk
werd, maar reden voor
feest lijkt dat niet, want in
die kwart eeuw heeft het
land zich gedegradeerd
van een veel belovende
jonge staat tot een bank
roete poel van corruptie en
inflatie. Ghana is het
zwarte In Memoriam van
de Britse Goudkust.
Het land draagt de ar
moe als een melancholieke
weduwe die rijkere tijden
heeft gekend. Versleten
herinneringen. Stoffige
wegen met stukjes asfalt,
als zwarte restjes van wat
eens een gaaf gebit was;
duistere steden, waar de
gedoofde straatlantaarns
staan als zuilen van een
Romeinse ruïne; de lege
schappen in de winkels,
die eens volstonden met le
vensmiddelen, die nu al
leen te koop zijn op de
zwarte markt voor een
veelvoud van de officiële
prijs.
Alles is herinnering.
Ook in de bioscopen waar
iedereen voor de voorstel
ling opstaat om het natio
nale volkslied te zingen,
zoals de Britten dat ge
leerd hebben. Daarna
filmbeelden, vele malen
gebroken en even vele ke
ren weer aan elkaar ge
plakt, in willekeurige
volgorde.
Populair zijn nog de
beelden van het bezoek
van koningin Elizabeth
aan Nkroemah. En die van
de Olympische Spelen in
Tokio, 1964, toen het voet
balelftal van Ghana het
Japanse team met 3-2 ver
sloeg. En nog staat de zaal
juichend op als de Japanse
keeper, 28 jaar later, ge
passeerd wordt. Dat waren
nog eens tijden, toen we
Nkroemah nog hadden.
Nkroemah, samen met
Afrikaanse grootheden als
Senghor en Kenyatta, uit
vinders van het Pan-Afri-
kanisme en het intellec
tuele socialistisch-natio-
nalisme. De Van Olden-
barneveldts van Afrika,
bestuurder-kunstenaars
als in onze renaissance. Ze
geloofden in zichzelf en
wisten de vonk over te
brengen.
Het zelfbewustzijn in
Ghana was groot in 1957.
Het nationaal inkomen lag
hoger dan welk ander land
in West-Afrika. Het on
derwijs was redelijk. Ner
gens op het continent wer
den zoveel kranten gelezen
als hier. Het land was de
grootste cacao-exporteur
ter wereld en er zijn grote
hoeveelheden goud, dia
mant, bauxiet en magne
sium. Wat kon er misgaan
op deze vulkaan van wel
vaart?
Het oude liedje. De blan
ken vertrokken met ken
nis, geld en orde. Om hun
posities streed de nieuwe
zwarte elite, opgeleid in
Londen, Parijs of Boston,
en raakte verdeeld. Stam
menconflicten, corruptie,
slecht managment. Alsof
je een goedwillend politi
cus in de Ogem-top zet.
Zoiets moet mislukken.
De cacao bezorgt veel Ghanezen nog het dagelijks
brood.
En ook in Ghana ging
het fout. Schrijnend daar
waar een land als Nigeria
beter slaagde. Het falen is
aan te tonen met economi
sche cijfers. Niet alleen de
fouten in Ghana, maar ook
de economische machten
buiten het land bleken een
molensteen om de nek van
het land te hangen. Ghana
is voor een belangrijk deel
afhankelijk van de cacoa-
export en de prijs daarvan
wordt bepaald op Westerse
markten, waar Ghana
evenveel invloed heeft als
de Nederlandse consument
op de koffieprijs bij Albert
Heijn.
Ook het ontginnen van
delfstoffen is in handen
van westerse maatschap
pijen. Het Volta-energie
plan is een duidelijk voor
beeld. Bij Nkroemah leef
de het plan economische
vóoruitgang aan te wak
keren door aanleg van de
Akosombo-dam met daar
achter een groot meer, dat
geschikt zou zijn voor vis
serij. De electriciteit van
de dam zou gebruikt kun
nen worden voor het op
zetten van kleine industrie
en een aluminiurri-smelte-
rij voor de grote hoeveel
heden bauxiet. De finan
ciering was echter proble
matisch en het eind van
het liedje was dat het
Amerikaanse Kaiser Alu
minium absurd goedkope
Akosombo-energie ge
bruikt om in Ghana alu
minium te smelten, dat uit
Jamaica wordt ingevoerd.
Voor Ghana blijft een fooi
over, nauwelijk genoeg om
een deel van de hoge olie
rekening te betalen.
Hetzelfde soort verhaal
geldt voor heel Afrika,
waar de delfstoffen nog
worden beheerd en be
heerst door westerse
maatschappijen.
Maar duidelijker dan
macro-economische ver
halen, zijn verhalen uit de
praktijk.
Neem het dorpje Abonu
aan het Bosontwemeer.
Niet veel meer dan hon
derd bewoners in een
dorpje van rieten huisjes
en huljes aan een wonder
schoon meer, waar Nec-
kermann miljoenen voor
zou geven. De geschiedenis
van het dorpje gaat terug
tot 1665 toen de jager Ako-
ra Bompe een aangescho
ten dier achterna ging in
het woud en het meer ont
dekte. Hij zag dat er vis in
het meer zat, ving wat en
gaf het zijn hond te eten.
Dat deed hij zeven dagen
lang en toen hij na deze
week zag dat zijn trouwe
viervoeter nog even le
venslustig als vroeger was,
concludeerde Akora dat de
vis voor menselijke con
sumptie geschikt was en
de eerste vissers streken
neer aan de rand van het
meer.
Na de onafhankelijkheid
veranderde er, na eeuwen,
wat in Abonu. Er kwam
een schooltje en enkele ja
ren later werd begonnen
met de bouw van een hotel,
dat toerisme zou moeten
aantrekken. Maar het
werk ligt al jaren stil, we
gens gebrek aan geld en
bouwmaterialen.
Er is geen winkel in
Abonu. De vissers eten
hun vis, de boeren hun
verbouwde produkten en
er is wat handel onderling.
Wel wordt er af en toe een
potje Pito gekocht, het
plaatselijk gebrouwde
warm-louwe bier of een
eigen gestookte borrel,
VC-10, it takes you sky-
high. De mannen werken
in het seizoen op een ca-
cao-plantage en de vrou
wen stampen dagelijks
hun voedsel in de houten
potten, zoals ze dat eeuwen
hebben gedaan.
Toch is er meer veran
derd in het dorp. Even bui
ten het dorp is een mooi
huis gebouwd, met aan de
steiger twee speedboten,
die in de jachthaven van
Drimmelen niet zouden
misstaan. Het huis is van
dr. Bilson, die bij de presi
dentsverkiezingen hoge
ogen gooide. Bilson heette
vroeger anders, maar veel
Afrikanen hebben hun
oude naam vervangen
door een typisch Britse, en
veel van deze verraders
van him eigen cultuur he
ten nu dan ook Jones of
Smith. Een Ghanees die in
de bloedhitte met een bol
hoed en een paraplu rond
loopt en zijn vrienden, in
Oxford-imitatie toeroept
„Jolly good, old sport", is
geen uitzondering.
Bilson heeft in zijn villa
een eigen generator, die op
zeer schaarse benzine
loopt, en die écht licht ver
schaft als hij een of twee
keer per jaar met zijn
vrienden een bezoek
brengt aan zijn buitenhuis
en niet zoals de mensen in
het dorp afkan met een
stormlamp of een hout
vuurtje. Hij is politicus en
tegelijkertijd eigenaar van
fabrieken en heel veel
Is het dorp jaloers? Nee,
kijk die man heeft zichzelf
een goede positie verwor
ven en daar hoort dat bij.
Corruptie? Ach, iedereen
is op zijn eigen manier
corrupt. Als de onderw
ijzer van het dorp, Patrick
Ofusa, die zorgt dat het
huis van Bilson altijd aan
kant is, naar een voetbal
match in Accra gaat, sluit
hij de school twee dagen.
Zijn ticket koopt hij onder
de toonbank en als de bus
vol is, geeft hij de chauf
feur wat extra's. Doe je het
niet, dan is er geen plaats.
Corruptie wordt een le
venswijze in een land
waar alles schaars is.
Politiek, daar hebben ze
in Abonu geen hoge pet
van op. Die mensen verrij
ken zichzelf en ik zou 't
zelfde doen als ik op hun
stoel zou zitten. 2Je lezen
het krantebericht dat een
vrouw die voor een tientje
cacao naar Togo smokkel
de en tot vijf jaar dwang
arbeid veroordeeld werd,
met hetzelfde schouderop
halen als het bericht dat
Jerry Rawlings na zijn
eerste coup zichzelf als af
scheidsgeschenk een ge
meubileerde woning en
een pak vol harde valuta
gaf.
Iedereen wil toch dollars
en ponden, die op de zwar
te markt tien keer zoveel
waard zijn als bij de bank
en waarmee je wel Nesca
fé, Hollandse melk of
brood kan kopen. Er.
iedereen wil toch, later,
een eigen auto hebben?
Nou, dan.
De mensen van Abonu
hebben waarschijnlijk ge
lijk, al weet iedere Derde
Wereld-econoom dat een
land zo niet uit de proble
men komt. Maar het was
nooit anders. In de achtste
eeuw toen het koninkrijk
Ghana handelaren uit Ma
rokko aantrok met het
goud „waarmee zelfs de
honden van de koning ver
sierd waren". Of later toen
Portugezen, Hollanders,
Denen, Fransen en Engel
sen, de kust afstroopten. In
1642, 350 jaar geleden, na
men wij de Goudkust over
van de Portugezen. We
haalden er onze slaven
vandaan, samen met ander
landen aan de kust van
West-Afrika. In de zeven
tiende eeuw bijna ander
half miljoen, een eeuw la
ter dik zes miljoen en in de
negentiende eeuw nog bij
na twee miljoen. Tegen die
tijd maakten de Hollan
ders niet genoeg winst
meer op de slaven en de
den we onze zaken in 1872
over aan de Britten.
Maar de Hollanse herin
nering blijft. In Cape
Coast, Hollandse verras
sing in tropische verpak
king, hangt nog het portret
van Michiel de Ruyter en
een vale rood-wit-blauwe
vlag van de Vrijburgers.
En in Elmina, in een fort
waar het kolonialisme een
halve eeuw geleden met de
Portugezen begon, is nog
een grafschrift.
Nkroemah..lei
der.
Van Veere Mitsgaders
Bewinthebber Der Geoc-
troyeerd West-Indische
Compagnie Ter Kamere
Zeelandt En De Laast Di
recteur Genera(onlees-
baar) Over De Noord en
Zuydkust Van Afr(onlees-
baar) Alhier Aangekomen
Op Den 16 Janua(onlees-
baar) 1758 En Overleeden
Den 12 Maart Desselven
Jaars Oud Synde41 Jaren.
Even verderop in Accra
heeft volksheld Rawlings
een nieuw grafschrift ge
schreven. Na zijn eerdere
coup van drie jaar geleden
en die van 1966 (einde
Nkroemah) en die van 1972
(einde dr. Busia) nu weer
het einde van de democra
tische gekozen dr. Limann.
Maar ook deze militaire
ingreep zal geen einde ma
ken aan de corruptie, die
even diep verankerd in de
maatschappij zit als het
zwaard dat Komfo Ano-
kye, ver voor onze tijd, in
Kumasi, de hoofdstad van
het Ashanti-koninkrijk, in
de grond stak. Als het
zwaard uit de grond ge
trokken zou worden, zou
dat het eind van het As-
hanti-rijk betekenen. Een
stompje ijzer, achter een
hek, is het overtuigende
bewijs dat het zo ver nog
niet is.
Hetzelfde geldt voor de
corruptie. Ook deze coup
eindigt, zoals de populaire
Ghanees Ayi Kwei Armatt
in zijn in roman The Beau
tiful Ones Are Not Yet
Born, heeft beschreven.
Terwijl in het centrum
van de stad de coup tegen
de corruptie gevierd
wordt, houdt aan de rand
van de stad een agent alle
verkeer tegen; alleen wie
wat geld geeft mag door
rijden om het feest tegen
de corruptie mee te maken.
Militaire coups kunnen
geen eind maken aan cor
ruptie en militairen blij
ken zelden in staat econo
mische problemen om ter
mijn op te lossen. De tra
giek van ontwikkelings
landen als Ghana is dat
nieuwe leiders zich op
steeds kortere termijn
moeten bewijzen door de
corruptie aan te pakken en
resultaat af te dwingen bij
Westerse economische
machten. En dat zijn juist
zaken die alleen op langere
termijn te verwezenlijken
zijn.
(ADVERTENTIE)
Van onze verslaggevers
BREDA - "Ik ben met een jasje aan op Moerdijk aangekomen en ben zonder jasje
weggegaan. Per saldo denk ik zelfs een vijf miljoen gulden op het Uniserprojeci
verloren te hebben. De fiscale recherche zit me nu achter de broek, maar al
geld voor mijn villa en jacht is wit, dus bij mij zullen ze niks vinden".
Dat zei gisteren Ome Ger
rit B., op de eerste dag van
het hervatte Uniserproces
over het geld dat hij bij het
beruchte Moerdijkse che
misch afvalbedrijf verdiend
zou hebben. Vele geruchten
hadden in de richting van
vette Zwiterse bankrekenin
gen gewezen. Officier van
justitie mr.W. Koops wees zo
onder andere op een over
boeking van 3.5 miljoen
gulden op een dergelijke re
kening.
B. meende zelfs dat er bij
na geen winsten zijn uitge
keerd aan de drie aandeel
houders, die samen tevens de
directie van Uniser vorm
den. "Al het geld is binnen
het bedrijf gebleven, we wa
ren echt geen zakkenvullers
zoals de officier heeft be
weerd", zei B. Hij had zelf
bijvoorbeeld een winstcerti
ficaat met een waarde van
3 miljoen kwijtgescholden en
zijn preferente aandelen, die
een extra claim op dividend
uitkeringen leggen, laten
vervallen.
De veronderstelde winsten
zouden zijn ontstaan uit lo
zingen van afval dat eigen
lijk verwerkt zou worden en
uit vermening van vast af- rr
val met slamkolen, die via Hamvraag
het Maastrichtse bedrijf
Beatrixhaven naar de Belgi
sche cementindustrie ver
dween.
Het bedrijfsgebeuren inte
resseerde Gerrit B. weinig of
niets. "Daar wist de linker
hand niet wat de rechter
deed en omgekeerd even
min".
Vandaar dat hij ook lak
had aan alle memo's hoe in
teressant van inhoud die
soms ook waren. "Die las ik
niet eens. Ze interesseerden
me niet". Dat is wel wat
vreemd voor een directeur.
Vandaar dat de president
van de rechtbank, mr. L. C.
van der Plas, opmerkte "dat
het toch niet zo ongewoon is
dat een directeur weet wat
er in zijn bedrijf omgaat".
Kort en goed Gerrit B.
wist van geen enkele vals
opgemaakte factuur af. Het
was voor hem trouwens een
vraag of het allemaal wel zo
vals is toegegaan als wordt
beweerd. "Want als je een
partij afvalstoffen koopt ter
vernietiging, houdt dat nog
niet in dat zo'n partij ook
werkelijk vernietigd wordt.
Wij fungeerden immers ook
als terugwinningsbedrijf en
dat wist iedereen. Het is
maar wat je onder vernieti
gen verstaat."
Dat was ook voor de offi
cier van justitie, mr. W.
Koops, op een gegeven mo
ment de hamvraag.
Voor de verwerking van
dat afval was immers wel
betaald, maar verwerking
vond nimmer plaats. De lo
zingen werden door de voor
malige directeur algemene
zaken grif toegegeven. Aleen
wilde hij graag aantekenen
niet te weten welke partijen
precies in het Hollandsch
Diep en de Hollandse Ijssel
bij Krimpen zijn verdwenen.
De president van de recht
bank, mr. L.C. van der Plas,
bleek ondanks de afwerende
opmerkingen van B. en diens
advocaat een bijzondere be
langstelling voor de afme
tingen van het jacht van B.
te hebben, omdat ome Gerrit
de eerste maanden van '80
afwezig was geweest voor
een proefvaart en een cruise
over de Middellandse zee. De
maten bleven echter onbe
kend, maar Gerrit stelde er
prijs op te vertellen dat hij
het jacht met het omvangrij
ke vermogen, dat hij voor de
Uniserperiode had opge
bouwd, had betaald.
Er kan niet worden gezegd
dat het verhoor de 56-jarige
Streefkerker moeizaam ver
liep.
Want Ome Gerrit is een
vlot prater, die gisteren de
indruk maakte op alles tekst
en uitleg te willen geven
zonder zichzelf overigens als
een mak schaap op de twaalf
hem voor de strafkamer ten-
lastegelegde feiten naar de
slachtbank te laten leiden.
Zo wilde Gerrit B. al hele
maal niets weten van enige
schuld aan het onder zijn
verantwoordelijkheid ver
zenden door Uniser van vals
opgemaakte rekeningen
voor het afnemen en ver
werken van afvalstoffen. "Ik
heb daar totaal geen be
moeienis mee gehad", was
zijn standpunt. Hij ontpopte
zich ook nu weer als de za
kenman, die erop uittrok om
met bedrijven, die met af
valstoffen in hun maag za
ten, een prijs af te maken en
vervolgens te proberen die
afvalstoffen, al dan niet ver
werkt, weer tegen goed geld
aan de man te brengen. "De
inkoop deed ik ten dele, de
verkoop volledig, tenminste
als het over grote partijen
ging", aldus Gerrit B. Hij
ontkende iets af te hebben
geweten van de hem verwe
ten valse facturen aan Ma-
banaft in Hamburg, Gulf,
Océ, Amoco of Shell, die vele
tonnen beliepen. "Ik was
weinig op het bedrijf. Ik gaf
mijn prijs door en daarmee
was voor mij de kous af".
Hij kon in elk geval in het
doorverkopen van chemi
sche afvalstoffen, die be
stemd waren voor verbran
ding op zee of voor deponie
in Duitsland, het wegwerken
ervan via illegale lozingen in
de Hollandsche Ijssel of het
Hollandsch Diep niet als
"vernietiging" zien. "U ziet
het blijkbaar anders dan ik",
zei Gerrit B.
Verdachte had zich ook
weinig bekommerd om de
preciese samenstelling van
de chemische afvalstoffen,
die hij kocht en verkocht.
Dat was een zaak voor het
laboratorium. "Ik kreeg bij
na nooit exacte mededelin
gen over wat een partij pre
cies inhield aan chemische
stoffen. Ik heb enorm veel
partijen verkocht zonder dat
er gegevens over de samen
stelling waren". Dat was bij
voorbeeld ook niet het geval
geweest met een partij van
circa duizend ton verontrei
nigde olie, die doorverkocht
was aan Jafon Oil B. V., een
groothandel in aardoliepro-
dukten te Druten. De groot
handel had de partij als
stookolie weer doorverkocht
aan tuinders. Gerrit B. ont
kende ooit iets gehoord te
hebben over klachten van de
kant van de tuinders over de
kwaliteit van de olie.
"Ja, wel eens bij wijze van
grapje op de oliebeurs, maar
serieus, nee, nooit klachten
gehoord." Hij had ook niets
geweten van de samenstel
ling van een forse partij op
losmiddelen A-fuel die
was doorverkocht aan de
groothandel in aardoliepro-
dukten Wizo. "De praktijk
was dat dat spul werd ver
sneden in grote partijen
stookolie. Er zijn duizenden
tonnen zo verhandeld. In de
zestiger jaren tot midden in
de zeventiger jaren gebruik
te het halve Westland dit
soort produkten". Hij ont
kende dat Uniser ooit
rechtsstreeks A-fuel aan
tuinders zou hebben gele
verd.
Toen de verkoop van een
partij Luwa-bottom aan de
firma Wizo ter sprake
kwam( "ik wist daarvan al
leen dat er alcohol in zat die
je overigens niet kon drin
ken") gaf Gerrit B. toe sa
men met een functionaris
van Oxyreen, waar het spul
vandaan was gekomen, naar
tuinders in België te zijn ge
weest naar aanleiding van
verontrustende persberich
ten over milieuklachten.
Enerzijds moesten wen
met het ministerie en andel
zijds met de industrie. In|
praktijk was met de wetii
te werken". Ontkend werd
door Gerrit B. de hem vej
weten oplichtingen van C
vron en Shell Moerdijk.
Hij was in eerste instanj
wel betrokken geweest 1
het afmaken van een pr|
voor het afvoeren van v
ontreinigde grond op_
Chevron-depot in
tricht, maar had met de s]
werking ervan verder r
te maken gehad.
Dat hij 1
verontreinigde grond
hebben willen gebn
voor ophogen van het b
drijfsterrein in Krimpi
deed Gerrit B. af als "eenl
dianenverhaal", dat volgf
officier van justitie ovf
gens afkwam van zijn nteo|
directeur F. van D.
De grond was
met medeweten van 1
B., op de vuilstort In I
terechtgekomen, maar f
dan nadat er tot drie
monsters van de grond
ren genomen, die, vol"
verdachte, hadden uit{
zen dat de verontreinig
graad zo laag was dat t
storting in Bavel
Grontmij geen bezwaar1]
stond.
Met het storten vanj
grond in Bavel had U®:
overigens, volgens
ning van de rij ksaccoun®
een slordige drie tonJj
diend. Van deze med»
van de officier nam GerjJ
glimlachend en vols
niet onder de indruk no» I
Van onze redactie buitenlanc
MANILLA - Liefdesperike
len ten huize van de famili
van de president van de Fi
lippijnen, Marcos, dreige
een staatszaak te worden.
De aanleiding is bij all
verwarring er om heen eei
ontvoering waarbij Marco
persoonlijk betrokken zo
zijn. In Manilla wordt seder
enkele dagen de vooraan
staande golfspeler Manota
vermist. Kort na zijn schei
Oxyreen had uit dat be.
zoek te conclusie getrokket
dat er uit veiligheidsover-
wegigingen geen Luwa-bot-
torn meer kon en mocht wor
den geleverd.
"Daar was
niet van op de hoogte", aldi
Gerrit B. "Dat was een con
clusie die bij Oxyreen interr
was getrokken. Het was eet
zaak van Oxyreen".
Uiteraard werd vrij uit
voerig stilgestaan bij 4
doorverkopen van afvalstof,
fen aan Beatrixhaven B. V
in Maastricht tegen stria
gente afspraken over ven
branding op zee of deponit
met leveranciers in.
Dat dif
afspraken allemaal zo strin
gent waren geweest, ontken-
de Gerrit B. ook na confron
tatie met zijn andersluiden
de verklaringen op dit pun
in het proces-verbaal, "jj
die had ik stuk voor stuk be
ter moeten doorlezen voo:
dat ik er mijn handtekei
onder zette", zei Gerrit B,
zijn slordigheid nu blijkbai
diep betreurend.
Hij ontkende iets te makel
te hebben gehad met
doorverkoop van een part
afvalstoffen van Amoco ai]
Beatrixhaven, al gaf hij c
volmondig toe dat er "voort|
durend een grote stroom a
valstoffen naar Beatrixhi|
ven was gegaan. En daarsl
ik nog steeds achter.
Dea
voer naar Beatrixhaven g
beurde volledig onder 1
verantwoordelijkheid". D;|
de afvalstoffen wero
doorgeleverd naar Beatrii|
haven voor vermenging t
brandstof (slamkolen) wd
de leveranciers van de a!|
valstoffen overigens
aan hun neus gehang-
"Dat was mijn zaak. Je mol
een aapniet leren klimmen|
mijn spreekwoord".
Gerrit B. wilde wel toed
ven dat formeel volgent i|
wet het afvoeren van ah
stoffen naar Beatrixhad
niet kon, maar "we zak)
tussen wal en schip.
De nieuwe minister Ibrt
midden president Moebara
Van onze
redactie buitenland
CAIRO - De Egyptische
president Hosni Moeba
rak heeft gisteren zijn
nieuwe regeringsploeg
officieel beëdigd. Het 34
leden tellende kabinet
staat onder leiding van
premier Foead Mohied-
din en telt 12 nieuwe ge
zichten.
De belangrijkste
nieuwkomer is Moham
med Abdel-Fattah Ibra
him, topman van de cen
trale bank, die minister
van Financiën en Econo
mische Zaken wordt. Hij
volgt op die post Abdel-
Razzak Meguid op die
onder zware kritiek was
Van onze redact
BAHREIN Saoedi-Arabië he
sproken dat het Israel wil erb
weekend gezegd was door de n
ken van dat land.
Daarmee spreekt de Saoe-
dische regering voor de
tweede keer in enkele maan
den tijds opmerkingen van
hoge diplomaten en politici
over een op hande zijnde er
kenning tegen.
Het ministerie van buiten
landse zaken in Riaad liet
weten dat de minister hele
maal niets gezegd had dat
als zodanig zou zijn op te
vatten. Volgens de Saoedi's
"ad de minister alleen gewe
zen op de noodzaak van er
kenning door Israel van de
i~alestijnse rechten. De Sa-
oedische kroonprins Fahd
maakte in de zomer een
acht-punten tellend plan be-
rï ^at de erkenning van
..alle staten in de regio" in-
Van onze redactie buitenland
NEW YORK - Met de vrij
heid is het in 1981 bergaf-
hüirts 6e8aan- Bijna de
"elft van de wereldbevol-
rjf «noest het zonder vrij-
j stellen en de Polen Ie-
»en op dat gebied het groot
ste verlies.
va«3t ,zijn de bevindingen
A™ -,het onafhankelijke
^nerikaanse bureau Free-
House, dat zich bezig-
"udt met mensenrechten-
vraagstukken. Op het gebied
Voor, ^vrijheid is geen
rotgang geboekt. Meer
k!r. helft van alle landen
nt niet eens persvrijheid,
r zijn volgens Freedom
°use 54 „vrije" landen, een