Ghana: Het bankroet van een oud-kolonie met rijke toekomst U KUNT NU STAATSLOTEN KOPEN, MÉÉR KANS IN DE STAATSLOTERIJ. Fiscale recherche zit achter Ome Gerrit aan mensenr verslec Erkenning weer tegenj Nieuw kabu DINSDAG 5 JANUAR11982 ID® 01/ifiüAÏÏÜ iBINNEN-BUITENLAND= Bewust Fooi Dorpje Iedereen Hollanders Zwaard Wat u kunt winnen? Het half miljoen (schoon!). Het kwart Verkoopadressen in miljoen. Twintig maal een ton. Liefst 700.000 andere geld- deGoudenGids. Per prijzen. Per lot speelt u drie keer mee. Gemiddeld 4 van de giro spelen kan ook. 10 loten zijn raak. Niet minder dan 70% van de inleg gaat Bel voor informatie: op aan prijzen. Dat zijn de ingrediënten van de Staatsloterij. 070 - 46 96 47^^* Elf maal per jaar. Een Kapitale Kans. Speel mee! „Ik heb op Uniser vijf miljoen verloren Zeejacht Linkerhand Vlot prater Alcohol Bavel Wal en schip SAOEDI-ARABL T11 Van onze redactie buitenland ACCRA - Dit jaar is het precies 25 jaar geleden dat Ghana onafhankelijk werd, maar reden voor feest lijkt dat niet, want in die kwart eeuw heeft het land zich gedegradeerd van een veel belovende jonge staat tot een bank roete poel van corruptie en inflatie. Ghana is het zwarte In Memoriam van de Britse Goudkust. Het land draagt de ar moe als een melancholieke weduwe die rijkere tijden heeft gekend. Versleten herinneringen. Stoffige wegen met stukjes asfalt, als zwarte restjes van wat eens een gaaf gebit was; duistere steden, waar de gedoofde straatlantaarns staan als zuilen van een Romeinse ruïne; de lege schappen in de winkels, die eens volstonden met le vensmiddelen, die nu al leen te koop zijn op de zwarte markt voor een veelvoud van de officiële prijs. Alles is herinnering. Ook in de bioscopen waar iedereen voor de voorstel ling opstaat om het natio nale volkslied te zingen, zoals de Britten dat ge leerd hebben. Daarna filmbeelden, vele malen gebroken en even vele ke ren weer aan elkaar ge plakt, in willekeurige volgorde. Populair zijn nog de beelden van het bezoek van koningin Elizabeth aan Nkroemah. En die van de Olympische Spelen in Tokio, 1964, toen het voet balelftal van Ghana het Japanse team met 3-2 ver sloeg. En nog staat de zaal juichend op als de Japanse keeper, 28 jaar later, ge passeerd wordt. Dat waren nog eens tijden, toen we Nkroemah nog hadden. Nkroemah, samen met Afrikaanse grootheden als Senghor en Kenyatta, uit vinders van het Pan-Afri- kanisme en het intellec tuele socialistisch-natio- nalisme. De Van Olden- barneveldts van Afrika, bestuurder-kunstenaars als in onze renaissance. Ze geloofden in zichzelf en wisten de vonk over te brengen. Het zelfbewustzijn in Ghana was groot in 1957. Het nationaal inkomen lag hoger dan welk ander land in West-Afrika. Het on derwijs was redelijk. Ner gens op het continent wer den zoveel kranten gelezen als hier. Het land was de grootste cacao-exporteur ter wereld en er zijn grote hoeveelheden goud, dia mant, bauxiet en magne sium. Wat kon er misgaan op deze vulkaan van wel vaart? Het oude liedje. De blan ken vertrokken met ken nis, geld en orde. Om hun posities streed de nieuwe zwarte elite, opgeleid in Londen, Parijs of Boston, en raakte verdeeld. Stam menconflicten, corruptie, slecht managment. Alsof je een goedwillend politi cus in de Ogem-top zet. Zoiets moet mislukken. De cacao bezorgt veel Ghanezen nog het dagelijks brood. En ook in Ghana ging het fout. Schrijnend daar waar een land als Nigeria beter slaagde. Het falen is aan te tonen met economi sche cijfers. Niet alleen de fouten in Ghana, maar ook de economische machten buiten het land bleken een molensteen om de nek van het land te hangen. Ghana is voor een belangrijk deel afhankelijk van de cacoa- export en de prijs daarvan wordt bepaald op Westerse markten, waar Ghana evenveel invloed heeft als de Nederlandse consument op de koffieprijs bij Albert Heijn. Ook het ontginnen van delfstoffen is in handen van westerse maatschap pijen. Het Volta-energie plan is een duidelijk voor beeld. Bij Nkroemah leef de het plan economische vóoruitgang aan te wak keren door aanleg van de Akosombo-dam met daar achter een groot meer, dat geschikt zou zijn voor vis serij. De electriciteit van de dam zou gebruikt kun nen worden voor het op zetten van kleine industrie en een aluminiurri-smelte- rij voor de grote hoeveel heden bauxiet. De finan ciering was echter proble matisch en het eind van het liedje was dat het Amerikaanse Kaiser Alu minium absurd goedkope Akosombo-energie ge bruikt om in Ghana alu minium te smelten, dat uit Jamaica wordt ingevoerd. Voor Ghana blijft een fooi over, nauwelijk genoeg om een deel van de hoge olie rekening te betalen. Hetzelfde soort verhaal geldt voor heel Afrika, waar de delfstoffen nog worden beheerd en be heerst door westerse maatschappijen. Maar duidelijker dan macro-economische ver halen, zijn verhalen uit de praktijk. Neem het dorpje Abonu aan het Bosontwemeer. Niet veel meer dan hon derd bewoners in een dorpje van rieten huisjes en huljes aan een wonder schoon meer, waar Nec- kermann miljoenen voor zou geven. De geschiedenis van het dorpje gaat terug tot 1665 toen de jager Ako- ra Bompe een aangescho ten dier achterna ging in het woud en het meer ont dekte. Hij zag dat er vis in het meer zat, ving wat en gaf het zijn hond te eten. Dat deed hij zeven dagen lang en toen hij na deze week zag dat zijn trouwe viervoeter nog even le venslustig als vroeger was, concludeerde Akora dat de vis voor menselijke con sumptie geschikt was en de eerste vissers streken neer aan de rand van het meer. Na de onafhankelijkheid veranderde er, na eeuwen, wat in Abonu. Er kwam een schooltje en enkele ja ren later werd begonnen met de bouw van een hotel, dat toerisme zou moeten aantrekken. Maar het werk ligt al jaren stil, we gens gebrek aan geld en bouwmaterialen. Er is geen winkel in Abonu. De vissers eten hun vis, de boeren hun verbouwde produkten en er is wat handel onderling. Wel wordt er af en toe een potje Pito gekocht, het plaatselijk gebrouwde warm-louwe bier of een eigen gestookte borrel, VC-10, it takes you sky- high. De mannen werken in het seizoen op een ca- cao-plantage en de vrou wen stampen dagelijks hun voedsel in de houten potten, zoals ze dat eeuwen hebben gedaan. Toch is er meer veran derd in het dorp. Even bui ten het dorp is een mooi huis gebouwd, met aan de steiger twee speedboten, die in de jachthaven van Drimmelen niet zouden misstaan. Het huis is van dr. Bilson, die bij de presi dentsverkiezingen hoge ogen gooide. Bilson heette vroeger anders, maar veel Afrikanen hebben hun oude naam vervangen door een typisch Britse, en veel van deze verraders van him eigen cultuur he ten nu dan ook Jones of Smith. Een Ghanees die in de bloedhitte met een bol hoed en een paraplu rond loopt en zijn vrienden, in Oxford-imitatie toeroept „Jolly good, old sport", is geen uitzondering. Bilson heeft in zijn villa een eigen generator, die op zeer schaarse benzine loopt, en die écht licht ver schaft als hij een of twee keer per jaar met zijn vrienden een bezoek brengt aan zijn buitenhuis en niet zoals de mensen in het dorp afkan met een stormlamp of een hout vuurtje. Hij is politicus en tegelijkertijd eigenaar van fabrieken en heel veel Is het dorp jaloers? Nee, kijk die man heeft zichzelf een goede positie verwor ven en daar hoort dat bij. Corruptie? Ach, iedereen is op zijn eigen manier corrupt. Als de onderw ijzer van het dorp, Patrick Ofusa, die zorgt dat het huis van Bilson altijd aan kant is, naar een voetbal match in Accra gaat, sluit hij de school twee dagen. Zijn ticket koopt hij onder de toonbank en als de bus vol is, geeft hij de chauf feur wat extra's. Doe je het niet, dan is er geen plaats. Corruptie wordt een le venswijze in een land waar alles schaars is. Politiek, daar hebben ze in Abonu geen hoge pet van op. Die mensen verrij ken zichzelf en ik zou 't zelfde doen als ik op hun stoel zou zitten. 2Je lezen het krantebericht dat een vrouw die voor een tientje cacao naar Togo smokkel de en tot vijf jaar dwang arbeid veroordeeld werd, met hetzelfde schouderop halen als het bericht dat Jerry Rawlings na zijn eerste coup zichzelf als af scheidsgeschenk een ge meubileerde woning en een pak vol harde valuta gaf. Iedereen wil toch dollars en ponden, die op de zwar te markt tien keer zoveel waard zijn als bij de bank en waarmee je wel Nesca fé, Hollandse melk of brood kan kopen. Er. iedereen wil toch, later, een eigen auto hebben? Nou, dan. De mensen van Abonu hebben waarschijnlijk ge lijk, al weet iedere Derde Wereld-econoom dat een land zo niet uit de proble men komt. Maar het was nooit anders. In de achtste eeuw toen het koninkrijk Ghana handelaren uit Ma rokko aantrok met het goud „waarmee zelfs de honden van de koning ver sierd waren". Of later toen Portugezen, Hollanders, Denen, Fransen en Engel sen, de kust afstroopten. In 1642, 350 jaar geleden, na men wij de Goudkust over van de Portugezen. We haalden er onze slaven vandaan, samen met ander landen aan de kust van West-Afrika. In de zeven tiende eeuw bijna ander half miljoen, een eeuw la ter dik zes miljoen en in de negentiende eeuw nog bij na twee miljoen. Tegen die tijd maakten de Hollan ders niet genoeg winst meer op de slaven en de den we onze zaken in 1872 over aan de Britten. Maar de Hollanse herin nering blijft. In Cape Coast, Hollandse verras sing in tropische verpak king, hangt nog het portret van Michiel de Ruyter en een vale rood-wit-blauwe vlag van de Vrijburgers. En in Elmina, in een fort waar het kolonialisme een halve eeuw geleden met de Portugezen begon, is nog een grafschrift. Nkroemah..lei der. Van Veere Mitsgaders Bewinthebber Der Geoc- troyeerd West-Indische Compagnie Ter Kamere Zeelandt En De Laast Di recteur Genera(onlees- baar) Over De Noord en Zuydkust Van Afr(onlees- baar) Alhier Aangekomen Op Den 16 Janua(onlees- baar) 1758 En Overleeden Den 12 Maart Desselven Jaars Oud Synde41 Jaren. Even verderop in Accra heeft volksheld Rawlings een nieuw grafschrift ge schreven. Na zijn eerdere coup van drie jaar geleden en die van 1966 (einde Nkroemah) en die van 1972 (einde dr. Busia) nu weer het einde van de democra tische gekozen dr. Limann. Maar ook deze militaire ingreep zal geen einde ma ken aan de corruptie, die even diep verankerd in de maatschappij zit als het zwaard dat Komfo Ano- kye, ver voor onze tijd, in Kumasi, de hoofdstad van het Ashanti-koninkrijk, in de grond stak. Als het zwaard uit de grond ge trokken zou worden, zou dat het eind van het As- hanti-rijk betekenen. Een stompje ijzer, achter een hek, is het overtuigende bewijs dat het zo ver nog niet is. Hetzelfde geldt voor de corruptie. Ook deze coup eindigt, zoals de populaire Ghanees Ayi Kwei Armatt in zijn in roman The Beau tiful Ones Are Not Yet Born, heeft beschreven. Terwijl in het centrum van de stad de coup tegen de corruptie gevierd wordt, houdt aan de rand van de stad een agent alle verkeer tegen; alleen wie wat geld geeft mag door rijden om het feest tegen de corruptie mee te maken. Militaire coups kunnen geen eind maken aan cor ruptie en militairen blij ken zelden in staat econo mische problemen om ter mijn op te lossen. De tra giek van ontwikkelings landen als Ghana is dat nieuwe leiders zich op steeds kortere termijn moeten bewijzen door de corruptie aan te pakken en resultaat af te dwingen bij Westerse economische machten. En dat zijn juist zaken die alleen op langere termijn te verwezenlijken zijn. (ADVERTENTIE) Van onze verslaggevers BREDA - "Ik ben met een jasje aan op Moerdijk aangekomen en ben zonder jasje weggegaan. Per saldo denk ik zelfs een vijf miljoen gulden op het Uniserprojeci verloren te hebben. De fiscale recherche zit me nu achter de broek, maar al geld voor mijn villa en jacht is wit, dus bij mij zullen ze niks vinden". Dat zei gisteren Ome Ger rit B., op de eerste dag van het hervatte Uniserproces over het geld dat hij bij het beruchte Moerdijkse che misch afvalbedrijf verdiend zou hebben. Vele geruchten hadden in de richting van vette Zwiterse bankrekenin gen gewezen. Officier van justitie mr.W. Koops wees zo onder andere op een over boeking van 3.5 miljoen gulden op een dergelijke re kening. B. meende zelfs dat er bij na geen winsten zijn uitge keerd aan de drie aandeel houders, die samen tevens de directie van Uniser vorm den. "Al het geld is binnen het bedrijf gebleven, we wa ren echt geen zakkenvullers zoals de officier heeft be weerd", zei B. Hij had zelf bijvoorbeeld een winstcerti ficaat met een waarde van 3 miljoen kwijtgescholden en zijn preferente aandelen, die een extra claim op dividend uitkeringen leggen, laten vervallen. De veronderstelde winsten zouden zijn ontstaan uit lo zingen van afval dat eigen lijk verwerkt zou worden en uit vermening van vast af- rr val met slamkolen, die via Hamvraag het Maastrichtse bedrijf Beatrixhaven naar de Belgi sche cementindustrie ver dween. Het bedrijfsgebeuren inte resseerde Gerrit B. weinig of niets. "Daar wist de linker hand niet wat de rechter deed en omgekeerd even min". Vandaar dat hij ook lak had aan alle memo's hoe in teressant van inhoud die soms ook waren. "Die las ik niet eens. Ze interesseerden me niet". Dat is wel wat vreemd voor een directeur. Vandaar dat de president van de rechtbank, mr. L. C. van der Plas, opmerkte "dat het toch niet zo ongewoon is dat een directeur weet wat er in zijn bedrijf omgaat". Kort en goed Gerrit B. wist van geen enkele vals opgemaakte factuur af. Het was voor hem trouwens een vraag of het allemaal wel zo vals is toegegaan als wordt beweerd. "Want als je een partij afvalstoffen koopt ter vernietiging, houdt dat nog niet in dat zo'n partij ook werkelijk vernietigd wordt. Wij fungeerden immers ook als terugwinningsbedrijf en dat wist iedereen. Het is maar wat je onder vernieti gen verstaat." Dat was ook voor de offi cier van justitie, mr. W. Koops, op een gegeven mo ment de hamvraag. Voor de verwerking van dat afval was immers wel betaald, maar verwerking vond nimmer plaats. De lo zingen werden door de voor malige directeur algemene zaken grif toegegeven. Aleen wilde hij graag aantekenen niet te weten welke partijen precies in het Hollandsch Diep en de Hollandse Ijssel bij Krimpen zijn verdwenen. De president van de recht bank, mr. L.C. van der Plas, bleek ondanks de afwerende opmerkingen van B. en diens advocaat een bijzondere be langstelling voor de afme tingen van het jacht van B. te hebben, omdat ome Gerrit de eerste maanden van '80 afwezig was geweest voor een proefvaart en een cruise over de Middellandse zee. De maten bleven echter onbe kend, maar Gerrit stelde er prijs op te vertellen dat hij het jacht met het omvangrij ke vermogen, dat hij voor de Uniserperiode had opge bouwd, had betaald. Er kan niet worden gezegd dat het verhoor de 56-jarige Streefkerker moeizaam ver liep. Want Ome Gerrit is een vlot prater, die gisteren de indruk maakte op alles tekst en uitleg te willen geven zonder zichzelf overigens als een mak schaap op de twaalf hem voor de strafkamer ten- lastegelegde feiten naar de slachtbank te laten leiden. Zo wilde Gerrit B. al hele maal niets weten van enige schuld aan het onder zijn verantwoordelijkheid ver zenden door Uniser van vals opgemaakte rekeningen voor het afnemen en ver werken van afvalstoffen. "Ik heb daar totaal geen be moeienis mee gehad", was zijn standpunt. Hij ontpopte zich ook nu weer als de za kenman, die erop uittrok om met bedrijven, die met af valstoffen in hun maag za ten, een prijs af te maken en vervolgens te proberen die afvalstoffen, al dan niet ver werkt, weer tegen goed geld aan de man te brengen. "De inkoop deed ik ten dele, de verkoop volledig, tenminste als het over grote partijen ging", aldus Gerrit B. Hij ontkende iets af te hebben geweten van de hem verwe ten valse facturen aan Ma- banaft in Hamburg, Gulf, Océ, Amoco of Shell, die vele tonnen beliepen. "Ik was weinig op het bedrijf. Ik gaf mijn prijs door en daarmee was voor mij de kous af". Hij kon in elk geval in het doorverkopen van chemi sche afvalstoffen, die be stemd waren voor verbran ding op zee of voor deponie in Duitsland, het wegwerken ervan via illegale lozingen in de Hollandsche Ijssel of het Hollandsch Diep niet als "vernietiging" zien. "U ziet het blijkbaar anders dan ik", zei Gerrit B. Verdachte had zich ook weinig bekommerd om de preciese samenstelling van de chemische afvalstoffen, die hij kocht en verkocht. Dat was een zaak voor het laboratorium. "Ik kreeg bij na nooit exacte mededelin gen over wat een partij pre cies inhield aan chemische stoffen. Ik heb enorm veel partijen verkocht zonder dat er gegevens over de samen stelling waren". Dat was bij voorbeeld ook niet het geval geweest met een partij van circa duizend ton verontrei nigde olie, die doorverkocht was aan Jafon Oil B. V., een groothandel in aardoliepro- dukten te Druten. De groot handel had de partij als stookolie weer doorverkocht aan tuinders. Gerrit B. ont kende ooit iets gehoord te hebben over klachten van de kant van de tuinders over de kwaliteit van de olie. "Ja, wel eens bij wijze van grapje op de oliebeurs, maar serieus, nee, nooit klachten gehoord." Hij had ook niets geweten van de samenstel ling van een forse partij op losmiddelen A-fuel die was doorverkocht aan de groothandel in aardoliepro- dukten Wizo. "De praktijk was dat dat spul werd ver sneden in grote partijen stookolie. Er zijn duizenden tonnen zo verhandeld. In de zestiger jaren tot midden in de zeventiger jaren gebruik te het halve Westland dit soort produkten". Hij ont kende dat Uniser ooit rechtsstreeks A-fuel aan tuinders zou hebben gele verd. Toen de verkoop van een partij Luwa-bottom aan de firma Wizo ter sprake kwam( "ik wist daarvan al leen dat er alcohol in zat die je overigens niet kon drin ken") gaf Gerrit B. toe sa men met een functionaris van Oxyreen, waar het spul vandaan was gekomen, naar tuinders in België te zijn ge weest naar aanleiding van verontrustende persberich ten over milieuklachten. Enerzijds moesten wen met het ministerie en andel zijds met de industrie. In| praktijk was met de wetii te werken". Ontkend werd door Gerrit B. de hem vej weten oplichtingen van C vron en Shell Moerdijk. Hij was in eerste instanj wel betrokken geweest 1 het afmaken van een pr| voor het afvoeren van v ontreinigde grond op_ Chevron-depot in tricht, maar had met de s] werking ervan verder r te maken gehad. Dat hij 1 verontreinigde grond hebben willen gebn voor ophogen van het b drijfsterrein in Krimpi deed Gerrit B. af als "eenl dianenverhaal", dat volgf officier van justitie ovf gens afkwam van zijn nteo| directeur F. van D. De grond was met medeweten van 1 B., op de vuilstort In I terechtgekomen, maar f dan nadat er tot drie monsters van de grond ren genomen, die, vol" verdachte, hadden uit{ zen dat de verontreinig graad zo laag was dat t storting in Bavel Grontmij geen bezwaar1] stond. Met het storten vanj grond in Bavel had U®: overigens, volgens ning van de rij ksaccoun® een slordige drie tonJj diend. Van deze med» van de officier nam GerjJ glimlachend en vols niet onder de indruk no» I Van onze redactie buitenlanc MANILLA - Liefdesperike len ten huize van de famili van de president van de Fi lippijnen, Marcos, dreige een staatszaak te worden. De aanleiding is bij all verwarring er om heen eei ontvoering waarbij Marco persoonlijk betrokken zo zijn. In Manilla wordt seder enkele dagen de vooraan staande golfspeler Manota vermist. Kort na zijn schei Oxyreen had uit dat be. zoek te conclusie getrokket dat er uit veiligheidsover- wegigingen geen Luwa-bot- torn meer kon en mocht wor den geleverd. "Daar was niet van op de hoogte", aldi Gerrit B. "Dat was een con clusie die bij Oxyreen interr was getrokken. Het was eet zaak van Oxyreen". Uiteraard werd vrij uit voerig stilgestaan bij 4 doorverkopen van afvalstof, fen aan Beatrixhaven B. V in Maastricht tegen stria gente afspraken over ven branding op zee of deponit met leveranciers in. Dat dif afspraken allemaal zo strin gent waren geweest, ontken- de Gerrit B. ook na confron tatie met zijn andersluiden de verklaringen op dit pun in het proces-verbaal, "jj die had ik stuk voor stuk be ter moeten doorlezen voo: dat ik er mijn handtekei onder zette", zei Gerrit B, zijn slordigheid nu blijkbai diep betreurend. Hij ontkende iets te makel te hebben gehad met doorverkoop van een part afvalstoffen van Amoco ai] Beatrixhaven, al gaf hij c volmondig toe dat er "voort| durend een grote stroom a valstoffen naar Beatrixhi| ven was gegaan. En daarsl ik nog steeds achter. Dea voer naar Beatrixhaven g beurde volledig onder 1 verantwoordelijkheid". D;| de afvalstoffen wero doorgeleverd naar Beatrii| haven voor vermenging t brandstof (slamkolen) wd de leveranciers van de a!| valstoffen overigens aan hun neus gehang- "Dat was mijn zaak. Je mol een aapniet leren klimmen| mijn spreekwoord". Gerrit B. wilde wel toed ven dat formeel volgent i| wet het afvoeren van ah stoffen naar Beatrixhad niet kon, maar "we zak) tussen wal en schip. De nieuwe minister Ibrt midden president Moebara Van onze redactie buitenland CAIRO - De Egyptische president Hosni Moeba rak heeft gisteren zijn nieuwe regeringsploeg officieel beëdigd. Het 34 leden tellende kabinet staat onder leiding van premier Foead Mohied- din en telt 12 nieuwe ge zichten. De belangrijkste nieuwkomer is Moham med Abdel-Fattah Ibra him, topman van de cen trale bank, die minister van Financiën en Econo mische Zaken wordt. Hij volgt op die post Abdel- Razzak Meguid op die onder zware kritiek was Van onze redact BAHREIN Saoedi-Arabië he sproken dat het Israel wil erb weekend gezegd was door de n ken van dat land. Daarmee spreekt de Saoe- dische regering voor de tweede keer in enkele maan den tijds opmerkingen van hoge diplomaten en politici over een op hande zijnde er kenning tegen. Het ministerie van buiten landse zaken in Riaad liet weten dat de minister hele maal niets gezegd had dat als zodanig zou zijn op te vatten. Volgens de Saoedi's "ad de minister alleen gewe zen op de noodzaak van er kenning door Israel van de i~alestijnse rechten. De Sa- oedische kroonprins Fahd maakte in de zomer een acht-punten tellend plan be- rï ^at de erkenning van ..alle staten in de regio" in- Van onze redactie buitenland NEW YORK - Met de vrij heid is het in 1981 bergaf- hüirts 6e8aan- Bijna de "elft van de wereldbevol- rjf «noest het zonder vrij- j stellen en de Polen Ie- »en op dat gebied het groot ste verlies. va«3t ,zijn de bevindingen A™ -,het onafhankelijke ^nerikaanse bureau Free- House, dat zich bezig- "udt met mensenrechten- vraagstukken. Op het gebied Voor, ^vrijheid is geen rotgang geboekt. Meer k!r. helft van alle landen nt niet eens persvrijheid, r zijn volgens Freedom °use 54 „vrije" landen, een

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1982 | | pagina 4