Costello in
Nashville
Earth, Wind en Fraaier
Altered
Images
lekker
en leuk
GARY NUMAN
Tommy Tutone
Prince
Cf>nstia
Isley Brothers
Suske en Wiske: De Toffe Tamboer
Icht i/aar?Jèf) QiJ weej mei vim
het ^eensi (Je win
IK heb hem. toch jaloers gemaakt!
Dat is al ietsyj
Hou eens op jullie1 lét
moet hiermee gebeuren j
Lucky Luke: De Eenarmige Bandiet
óókve M&e&eLeK
Tijger
Boes
MAANDAG 2 NOVEN
Ut S I tIVl VAN MAANDAU Z NUVtIVIOCH I MO I
PAlalNA UlUd
ZEER onlangs plaatste de
Schotse zangeres Anika
zich hoog op de hitlijsten
met een liedje over een
'Japanese Boy'. Altered
Images, een band uit Glas
gow, heeft op zijn eerste
elpee het nummer 'Happy
Birthday' staan.
Het nummer 'Happy
Birthday', de elpee heet
overigens ook zo, staat
eigenlijk los van het overi
ge werk op de plaat. Dat
komt doordat de andere ti
tels allemaal geproduceerd
zijn door Steve Severin,
bassist van Siouxsie and
the Banshees. Alleen 'Hap
py Birthday' kwam voor
rekening van Martin Rus-
hent (Visage, Buzzcocks).
Eerdergenoemde Sioux
sie and the Banshees zijn
trouwens toch belangrijk
geweest voor Altered Ima
ges. De Schotten kregen
ruimere aandacht in Bri-
tannië nadat ze een tour
maakten met S. and the B.
Hierna nam Severin ze
verder onder zijn hoede.
De Images kunnen nu wel
op eigen benen verder. De
debuut-elpee laat een
kompleet en volwassen,
fris geluid horen. Met af en
toe hetzelfde prachtige
dunne gitaarspel van ene
Tony (achternamen wor
den niet genoemd, slechte
gewoonte) als we gewend
zijn van U2's The Edge.
Het opvallendste aan
'Happy Birthday' is het
stemgeluid van zangeres
Clare. Ze zingt als een on
tevreden kleuter van pak
weg een jaar of twintig,
erg lekker. Leuk plaatje.
Elvis Costello en zijn Attractions.
MEER nog dan de blues is
country muziek om bij te
janken. Zielige verhalen
over weggelopen liefdes,
echtscheidingen en dierba
re overledenen weten ve
len tot tranen toe te beroe
ren. De steel guitar is een
instrument dat de droeve
stemming nog eens ver
hoogt. Zijn de liedjes zelf
soms al droevig, de klage
lijke uithalen van de di
verse zangers en zangeres
sen klinken zo mogelijk
nog vele malen zieliger.
Merkwaardig genoeg
heeft Engelsman Elvis
Costello precies de juiste
stem voor country. Hij liet
dat al horen in eigen com-
GARY Human is een Bowie-fan en dat wil hij weten
ook, al drie elpees lang. Zijn nieuwste plaat 'Dance' ge
tuigt daar weer van.
Hoewel idool Bowie het stadium van electrisch gefrie
mel zo'n beetje voorbij is, gaat fan Numan daarmee door.
Enge sythesizergeluiden, almaar repeterende drum-ma
chientjes, een treurige stem. Allemaal heel vervelend
eigenlijk. Desondanks bewijzen de verkoopcijfers, dat er
nog genoeg liefhebbers zijn van de muziek van deze ex-
Tubeway Army-voorman.
Op 'Dance' krijgt Numan steun van onder andere Mick
Karn (Japan), Roger Taylor (Queen) en Nash the Slash
(een heavy-metal violist, die zijn er dus ook). Dat zou een
gevarieerde plaat op kunnen leveren. Nee dus, de zwart
gallige eentonigheid druipt er vanaf. Numan vond voor
het aanprijzen van zijn nieuwe elpee een uiterst origene-
le aanpak. Hij is namelijk een liefhebber van het vliegen
en heeft zelf een brevet voor het besturen van een klein
vliegtuig. Samen met een co-piloot reisde hij in 44 dagen
de wereld rond om 'Dance' te promoten. Amsterdam
deed hij hierbij ook aan. Eergisteren landde hij weer in
London, het globetrotten zat erop. Als nu de elpee een
beetje goed verkoopt, kan Gary zich weer rustig terug
trekken tussen zijn electrische speeltjes.
Chris van Nijnatten
posities als „Allison",
„Stranger in the house" en
„Different finger", maar
echt duidelijk komt het
aan het licht op zijn nieu
we elpee „Almost blue",
waarvan de prachtige
single „Good year for the
roses" al veel gedraaid
wordt.
Elvis ging voor deze
plaat naar Nashville en
nam er samen met zijn
band, het koor Nashville
Edition, violist Tommy
Miller en John McFee van
de Doobie Brothers op
steel en lead guitar onder
leiding van producer Bill
Sherrill louter andermans
materiaal op.
„Almost blue" mag er
zijn. Costello toont zich een
stevige rocker in Hank
Williams' „Why don't you
love (like you just to do)",
een gekwetste en aan lager
wal geraakte minnaar in
Merle Haggard's „Tonight
the bottle let me down" en
onder liggende partij in
een echtscheiding tegen
wil en dank in „Brown to
blue" van George Jones.
Het uitstapje naar Nash
ville kan dus geslaagd ge
noemd worden, al zullen er
wel country-puristen zijn
die het allemaal maar niks
vinden.
Bovendien zorgt een
plaats als „Almost blue"
ervoor dat meer mensen
geïnteresseerd zullen ra
ken in country. Want in te
genstelling tot de laatste
elpee van Joe Jackson, die
weliswaar leuk maar meer
nog nostalgisch was,
maakt Costello op deze
plaat muziek die nog
springlevend is en die zeer
boeiende en zelfs progres
sieve vertolkers kent als
Waylon Jennings, Townes
van Zandt, Butch Hancock
en en Joe Ely.
Elvis Costello mag dan
geen cowboy zijn, hij komt
met deze plaat nog een
stuk steviger in het zadel
te zitten,want hij bewijst
dat hij niet alleen een ge
talenteerd componist is,
maar dat hij ook in staat is
andermans werk met ge
voel te vertolken.
MIJN favoriete Ameri
kaanse rockband van dit
moment heet Tommy Tu
tone en heeft met de titel
„Tommy Tutone 2" de
tweede elpee het licht doen
zien. De eerste naar de
groep genoemde elpee be
landde vorig jaar en nog
veelvuldig op mijn draai
tafel en dat zie ik met deze
nieuwe ook gebeuren.
Tommy Tytone is naar
huidige maatstaven geme
ten niet modern. Gitaren,
bas en drums maken mu
ziek die past in de traditie
van de Amerikaanse rock
muziek. Er zijn raakvlak
ken met de rhythm and
blues van Springsteen en
Southside Johnny, met de
soul van Van Morrison en
dat absoluut Amerikaanse
dat Ry Cooder op zijn pla
ten zo treffend en voor
treffelijk verklankt.
Aan de ene kant maakt
Tommy Tutone op mij de
indruk van een ambachte
lijke groep met oog voor
goed gestructureerde
songs en liefde voor per
fecte omlijsting. Aan de
andere kant ervaar ik juist
die perfectie als enorm in
spirerend en neemt de
groep diezelfde perfectie
als vertrekpunt naar iets
dat bij tijd en wijle het
predikaat zalig verdient en
er voor de rest heel dicht in
de buurt komt.
Wim van Leest
DE LIEFHBBER van he
dendaagse soul en funk
beleeft deze maanden gou
den tijden. Ha aardige el
pees van Kool and the
Gang, Time en Ashford
and Simpson zijn er nu
weer nieuwe elpees van
Earth, Wind and Fire,
Prince en de Isley Bro
thers.
„Raise!" heet de twaalde
Earth, Wind and Fire-
plaat en het is gelukkig
weer een ouderwets goede
elpee. Na de nagenoeg per
fecte elpee „All 'n' all"
vond ik de groep op „I am"
en „Faces" te glad en voor
al te voorspelbaar klinken,
maar daar is nu gelukkig
geen sprake van. Afgezien
van de door mij nooit be
grepen flirt met kosmos en
het oude Egypte, die steeds
weer op de hoes verbeeld
wordt en de ietwat we
reldvreemde teksten is er
op deze plaat nauwelijks
iets af te dingen. Muzikaal
gesproken zit de groep
weer in een stroomver
snelling, al valt dat aan de
typische EWF-single
„Let's groove" nog niet zo
te horen.
Als je er vatbaar voor
bent dan geeft de muziek
op „Raise!" je goede zin,
een danskick en een portie
positieve energie. Wel op
passen dat je geen kramp
krijgt van de oor tot oor
glimlach, die bij het genie
ten van deze plaat con
stant op je gezicht zit.
DE KOSMISCHE ver
rukking waar Earth, Wind
and Fire het nogal eens
heeft staat in schril con-
•etf fo an
Prince: zonder terughoudendheid.
trast met de aardse ge
neugten waarover Prince
zingt. Prince maakte al
drie elpees, waarvan de
laatste, „Dirty mind" de
doorbraak naar een groter
publiek betekende.
De nieuwe elpee „Con-
trovery" zal dit talent, dat
alles zelf schrijft, speelt en
zingt, ongetwijfeld nog
meer bekendheid geven,
want de plaat laat dé
zwarte muziek van de ja
ren tachtig horen.
„Controversy" swingt
als een trein, de muziek is
een mengeling tussen funk
en hedendaagse rock en
daardoor toegankelijker
voor blanke oren dan de
pure en soms freakerige
funk van Funkadelic.
Prince neemt geen blad
voor de mond. Hij zingt
zonder enige terughou
dendheid over zijn veelzij
dige sexuele activiteiten
en een notoire viezerik als
Frank Zappa is er niets bij.
Een songtitel als „Sexuali
ty" zegt wat dat betreft ge
noeg en „Jack U off" is een
overduidelijke toespeling.
Maar waar op „Dirty
mind" die teksten nog te
veel op zichzelf stonden
zijn ze op „Controversy"
dusdanig met de muziek
verweven, dat je ook aan
deze plaat plezier kunt be
leven zonder kennis van
Amerikaanse schutting-
taal.
DE ISLEY Brothers
gaan al een jaar of twintig
mee en tussen de vroegere
Motown-hits „This old
heart of mine" en „Behind
a painted smile" en de
nieuwe plaat „Inside you"
ligt een hele reeks elpees.
Daarvan zijn de meeste
gewoon goed en sommige,
zoals de voorlaatste,
„Grand slam", uitstekend.
„Inside you" is wederom
een sterke plaat. Hij laat
horen dat de vijf broers en
1 zwager vocale mogelijk
heden hebben, die mis-
sschien twintig jaar gele
den een vereiste waren,
maar die je nu nog zelden
tegenkomt. De muziek op
„Inside you" is funky met
hier en daar een uitge
kiende ballad zoals „Don't
hold back your love" en
doet zowaar in „First love"
aan de Doobie Brothers
denken.
Laat je niet misleiden
door de wanstaltige hoes
waarop de heren als rhi-
nestone cowboys staan af
gebeeld. De muziek is wel
degelijk goed zwart.
Wim van Leest
De agenda voor de komen
de weken ziet er als volgt
uit:
Styx, 10 november in Rot
terdam (Ahoy)
Santana, 15 november in
Rotterdam (Ahoy)
John Denver, 27 november
in Rotterdam (Ahoy)
Ultravox, 13 december in
Utrecht (Vredenburg)
The Kinks, 11 december in
Rotterdam (Ahoy)
David Lindley, 6 november
in Amsterdam (Paradiso)
Passions, 15 november in
Rotterdam (Lantaarn)
Joan Armatrading, 18 no
vember in Nijmegen (Ver-
eeniging), 19 november in
Rotterdam (Doelen), 21 no
vember in Utrecht (Vre
denburg) en 22 november
in Den Haag (Congresge
bouw)
Sky, 14 november in Den
Haag (Congresgebouw)
Any Trouble, 19 november
in Rotterdam (Eksit)
Mink DeVille, 26 novem
ber in Den Bosch (Casino)
en 1 december in Rotter
dam (Lantaarn)
Gary U. S. Bonds, 12 de
cember in Utrecht (Vre
denburg)
David Lindley, 6 november
in Amsterdam (Paradiso)
Raymond van het Groene-
woud, 4 november in Til
burg (Schouwburg)
UB 40, 3 november in
Utrecht (Vredenburg)
Klaus Schulze, 21 novem
ber in Nijmegen (Vereeni-
ging) en 22 november in
Leiden (Stadsgehoorzaal)
Rush en Girlschool, 14 no
vember in Rotterdam
(Ahoy)
Passions, 15 november in
Rotterdam (Lantaarn)
E I N D R ËD ACTIE WIM VAN LEEST
ONTDEK DE VERSCHILLEN
utf..
,///-,
-» en -) -»
S3(UIl
uiaoiq 'japuos^qoaj 'Sooqaqa 'Sbbjji 'pusq 'puoq uba
)ood 's^qoaj uiooq 'sjeb[ 'paoq 'ssjuq uiooq a^apBjqao
flïf zal hem leren mijn mus een
hapjtoh tenoemenj y
EN ie HES6ËM ve OOHT
N 06 Tf VfZO&S A AN65£'STOKg KJ
rri»
ZEIST - Het is vrijwel zt
ker dat Jan Peters en Si
mon Tahamata op 18 no
vember met Oranje zulle
meespelen in de beslissen
de WK-kwalificatieinter
land tegen Frankrijk.
Het duo zal de plaatse
innemen van Frans Thijs
sen en Tscheu la Lin{
Kees Rijvers heeft de af ge
lopen dagen duidelijk la
ten doorschemeren dat hi
aan hen de voorkeur geeft
„Op dit moment is he
nog moeilijk om definitie
te zeggen, wie er precies ii
actie zullen komen in Pa
rijs, omdat je nooit vante
voren kunt voorzien of be
paalde spelers nog eer
blessure oplopen. Maai
normaal gesproken zal he
elftal tegen Frankrijl
maar op een of twee plaat
sen afwijken van de for
matie die met 3-0 de BelJ
gen versloeg," aldus dc
bondscoach.
Hij voegde eraan toe da
■t hoog tijd wordt dat Jar
Peters weer eens in Oranjt
speelt. „Johnny Metgoc
DOETIHCHEM - Doetin-
chem heeft geweten dat
NAC op bezoek is geweest.
Maar veel nadrukkelijker
door het grote, veel lawaai
producerende legioen, dat de
reinigingsdienst van de Ach-
terhoekse plaats een hoop
extra werk heeft bezorgd,
dan door de Bredase forma
tie, die weliswaar een ver
dienstelijke overwinning (0-
2) op het armetierige De
Graafschap behaalde, maar
ver beneden het peil van de
voorgaande weken speelde.
door Hein Groothuis
NAC profiteerde zater
dagavond in het knusse sta
dion de Vijverberg veel te
weinig van de ruimte, die
het kreeg. De ploeg van Jo
Jansen kreeg kreeg vooral
veel vrijheid op de rechter
vleugel, waar Vreijsen geen
kind had aan directe tegen
stander Roel Brinks, die
keer op keer voor schut
stond. Met het goede pas-
seerwerk hield het bij Vreij
sen echter op. Hij was enkele
malen te egoistisch, terwijl
zijn passes ditmaal niet op
maat waren gesneden.
Vreijsen was trouwens
eens allerminst het lichtend
voorbeeld voor de jonge gar
de, dat hij altijd zo graag wil
zijn. De vleugelspits „vergat
zich" compleet in de grimmi
ge aanvangsfase. Terwijl
scheidsrechter Gans, die te
weinig op het betere over
zicht van zijn linesmen af
ging, bij de middellijn een
gele kaart uitreikte aan Rob
de Kip, die Hans Heeren had
getorpedeerd, werkte Vreij
sen bij het strafschopgebied
van de Doetinchemmers
Trentelman tegen de gras
mat. Een ondoordachte daad,
die door een van de grens
rechters werd geconstateerd.
Het leverde een gele kaart
°P- Een milde straf, die mo
gelijk veroorzaakt werd
doordat Vreijsen na het inci
dent fel belaagd werd door
Graafschap-spelers, van wie
Brinks de Bredanaar een
forse zet in de rug gaf.
Ondanks het verzuim van
NAC om optimaal gebruik te
maken van de mogelijkhe
den schiep de Bredase equi-
Pe zich toch de nodige uitge
speelde kansen. Die bleven
echter stuk voor stuk onbe
nut. Enerzijds doordat Guus
Van de Borgt zijn vizier nu
eens niet op scherp had
staan - Swanenburg deed
wat dat betreft trouwens
diet voor hem onder - en an
derzijds doordat Ton Lok-
doff te weinig werd begre
pen. De geblokte middenvel
der, die de grote man was bij
de Bredanaars, zorgde in de
slotfase onder meer voor
wie magnifieke openingen
°P nj, waar niets behoorlijks
d'tkwam.
Tekenend voor de on
macht van NAC was dat de
twee doelpunten voortkwa
men uit een dood moment -
Neeskens, die voor rust een
schitterend afstandschot via
de vuisten van doelman
hoornebosch tegen de lat
Pad zien belanden, opende
fegen minuten na rust de
