DlBTlMtjIl
POISON IVY
Opbeurende dansmuziek
uit het
tijdperk van verval
JAN KIN BAND
voorprogramma
van Ierse U2
nijvers
op z
hoede.
Perfecte showband
Overbodige
plaat
van John
Entwistle
KOOL AND THE GANG;
MAANDAG 26 OKTOBER 1981
PAGINA GIDS
ONTDEK DE VERSCHILLEN
'sujaaj h(oa\ TaoA '3eejj( 'jfojsiapuBAY 'ueui uba snij
';ad 'uappiui uiooq 's^qoai u«hb( 'si(ut[ aosj uba }niut
8 Hoewel de teksten, af-
jy, jfVllm van de Pavert, bepaald
Suske en Wiske: De Toffe Tamboer
ze oohgeen lawaai en zullen de
Kabouters voor altijd slaven!
fan de klap houden Ga naar
kasteel Vorsers op rooster leg
gen frommel groot mahen
'tlu, is alles opgelost V Hij houdt nu
maar Jij bent nog laf... maar
[dltijd mijn droomlfr> wacht m
Lucky Luke: De Eenarmige Bandiet
REüR MB NIET
AAK! MWN KOF
MET DIE VOETEN!
VAN JE
MIJN HOEVEN
DOEN RIJN,
0D4<S!
ZDDRA ZE OVE(? DE 0RJÓ TREKKEN
DAT l« EEN MOOI KARWEITJE VOOfi
JOD IR WEET DATJE NIET DE 41»
ATE PENT, MAAR PAT KAN JE M*
WEL.HÈ, DOOBLE-SIX*
ja toöh wow l
~Z£0S6SHT.„J
je VOBTEN!
jBwerebii
jb voewtLk
rlAATS NOO hoeven WE AL
leen no& maar de lont
AAN TE 4TEKEN
MNRU6!
M'NZUÓ'
M'NRUe!
Boys Town Gang
Ashford and Simp
son
Patti Labelle
T1
BASSISTEN in popgroe
pen zijn soms te vergelij
ken met keepers in een
voetbalelftal. 'Ze leggen de
basis voor goede prestaties
van de formatie waarin ze
spelen. Ze zijn absoluut
onmisbaar. Toch hangen
ze er vaak maar een beetje
bij. Dat voelen ze zelf ook
en in veel gevallen is dat
hun frustratie.
De agenda voor de komen
de weken ziet er als volgt
uit:
Ozzy Osbourne, Riot en
Saxon, 31 oktober in Am
sterdam (Jaap Edenhal)
Styx, 10 november in Rot
terdam (Ahoy)
Santana, 15 november in
Rotterdam (Ahoy)
Michael Schenker Group,
24 september in Utrecht
(Vredenburg).
John Denver, 27 november
in Rotterdam (Ahoy)
Ultravox, 18 november in
Utrecht (Vredenburg)
The Kinks, 11 december in
Rotterdam (Ahoy)
David Lindley, 6 november
in Amsterdam (Paradiso)
Black Uhuru, 28 oktober in
Utrecht (Vredenburg)
U2, 1 november in Rotter
dam (Lantaarn)
Teardrop Explodes, 1 no
vember in Rotterdam
(Lantaarn)
Elvis Costello, 8 november
in Den Bosch (Casino)
Passions, 15 november in
Rotterdam (Lantaarn)
Joan Armatrading, 18 no
vember in Nijmegen (Ver-
eeniging), 19 november in
Rotterdam (Doelen), 21 no
vember in Utrecht (Vre
denburg) en 22 november
in Den Haag (Congresge
bouw)
Rush, 14 november in Rot
terdam (Ahoy)
Sky, 14 november in Den
Haag (Congresgebouw)
Any Trouble, 19 november
in Rotterdam (Eksit)
Mink DeVille, 1 december
in Rotterdam (Lantaarn)
Gary U. S. Bonds, 12 de
cember in Utrecht (Vre
denburg)
komt aan de bak, als je een
nieuw en/of erg goed ge
luid laat horen. Helaas,
'Too Late The Hero' vol
doet aan geen van deze
normen.
Mooie voorbeelden
daarvan zijn Bill Wyman
van de Stones en John
Entwistle van de Who. De
eerste trad onlangs een
beetje uit de betrekkelijke
anonimiteit door een rede
lijk goede soloplaat af te
leveren. Entwistle brengt
nu ook weer een elpee uit.
Dat doet hij precies zes
jaar na zijn laatste solo-
-project. 'Too Late The
Hero' heet de plaat en het
is zijn vijfde elpee.
„Van de andere leden
van de Who is het accepta
beler, dat ze elpees maken.
Het bepalende trio op de
elpee bestaat uit Entwistle,
Joe Walsh (Eagles) en Joe
Vitale (o.a. Ted Nugent,
C.S.N.&Y en Eagles). Stuk
voor stuk goede muzikan
ten, maar wat te bedaard.
Geen moment boeit de
plaat. Het is een mengel
moes van wat de drie he
ren bij hun respectievelij
ke bands laten horen; met
heel veel nadruk op de gi
taarpartijen (Entwistle
speelt op een acht-snaren-
bass).
Er wordt niks
nieuws of leuks gebracht,
het is overbodige zeventi-
ger-jarenmuziek. Mis
schien iets voor een ver
jaardagsfeestje op Malibu-
-beach.
Chris van Nijnatten
Pete is de schrijver, Roger
de zanger. Het is moeilijk
voor een bassist om daar
tussen ook nog aan de bak
te komen", zo zegt Ent
wistle in een begeleidend
briefje in de elpee-hoes.
Daar zit 'm nou de kneep.
Het heeft er totaal niets
mee te maken dat je bas
sist of leadzanger bent. Je
Kees Rijvers: niet zelf op
spionagereis naar Frankrijk.
•S3ju!i sini|
Poison Ivy.
HET WAS leuk wat Dylan,
Castro, Dutschke en Ben-
dit te vertellen hadden.
Maar hou daar nu maar
eens over op. Ze hebben de
wereld niet wezenlijk
kunnen veranderen. Zoiets
gaat nu eenmaal niet
plotsklaps. Ideologiën
worden holle frasen,
trends gaan voorbij en een
gebrek aan toekomstper
spectief veroorzaakt nu
een fatalisme, waarbij de
essenties van het leven al
te gemakkelijk vergeten
worden.
Dit maatschappijbeeld
komt naar voren uit de
muziek van een nieuwe
Nederlandse popgroep, die
zich een plaatsje heeft ver
worven in de platenbusi-
ness. Anderhalf jaar heeft
de Utrechtse formatie Poi
son Ivy (giftige klimop) er
voor nodig gehad om een
eigen repertoire te ontwik
kelen, een stevig, direct en
emotioneel geladen geluid,
dat uit de nieuwe golfbe
weging is voortgekomen
en een onweerstaanbare
drang uitoefend de dans-
spieren.
Eerder dit jaar konden
bezoekers van jongeren
centra in den lande -ook in
Zeeland en West Brabant-
de groep al op het podium
aan het werk zien. Onder
DE UIT drie man bestaande band van de Rijenaar Jan het motto „Decadence" is
Kin treedt op woensdag 28 en donderdag 29 oktober op in nu ook een elpee versche-
het voorprogramma van de Ierse band U2. Het eerste op- nen. De kijk op het heden-
treden is in Leiden in de Stadsgehoorzaal en het tweede daags gebeuren, die uit de
in De Harmonie in Tilburg. teksten van de Poison Ivy-
nummers spreekt is niet
Kin's band zou eerst het voorprogramma „doen" tij- nieuw. Ze wordt al enige
dens een toernee van U2 door Ierland. Maar daarvoor is jaren uitgedragen door een
een andere band ingehuurd. De bezoekersaantallen vie- toenemend aantal bands
len tegen en daarom moest er een groep van iets meer uit de nieuwe generatie,
„gewicht" komen. die de commercie schuwen
en hun muziek laten circu
leren via zelfgemaakte ta-
pes en optredens in de
marge. Poison Ivy daaren-
jKS^. tegen richt zich op een bre-
jMfl^ der publiek en de muziek
van deze formatie is vol-
1 doende trendgevoelig om
l Mm dat doel te bereiken.
flk JÈ komstig van zanger Jos
llT worden door vastgelopen
mt/r ■MMWpMu I0A maatschappelijke ontwik-
1 jas vVIPm kelingen (Optredens en
I w ook de elpee beginnen met
vergelijking tussen
N D R Eü ACTIE WIM VAN LEEST Berlijn 1938 en New York
=-1982 -„Elke vorm van be
schaving eindigt in ver
val"-) staan ze niet bol van
de doemdenkerij. Vrijwel
ieder nummer bevat een
hint om de zaken niet op
hun beloop te laten, zoals
in een lied over Bob Dylan.
„Het lijkt alweer zo lang
geleden dat Dylan over
veranderende tijden zong.
Hij houdt zich nu met Je
zus bezig. Maar de tijden
veranderen nog steeds,,.
Een van de potentiële hits
is een nagedachtenis aan
Marylin Monrow, die de
hint bevat om niet alleen
op de wereld van de uiter
lijke schijn af te gaan.
„Haar zelfmoord was niet
zomaar een ongeluk. Ze
was natuurlijk meer dan
een sexsymbool, maar dat
had ze niet meer in de ga
ten"
De muziek van Poison
Ivy heeft niet alleen een
stevig ritme, maar blinkt
ook uit in helderheid en
eenvoud. De melodievoe
ring, waarvoor gitarist Ri
chard Daalmeyer veelal
tekent, is herkenbaar en de
refrijnen liggen gemakke
lijk in het gehoor. Storend
is voor sommigen wellicht
het wat naieve Engels, dat
in de teksten wordt ge
bruikt, maar dat wordt
ruimschoots vergoed door
de gedreven, soms zelfs
wat te geforceerde zang
van Jos van de Pavert. De
groep bestaat verder uit
Theo Hendriks (basgitaar),
Kees van Rijn (drums) en
Pieter Vonk (synthesizer,
piano en orgel). Wie Poison
Ivy aan het werk wil zien
kan op 31 oktober naar
Quasi in Rotterdam, op 7
november naar De Melk
weg in Amsterdam of -in
eigen streek- op 28 novem
ber naar People's Relax in
Nispen.
Henk Postma
Blazen we hem oei die stower-
MAöHINE ZAL nooit IN ÓAM0LIN0
TOWN! aankomen! hèh'. hèh!
IN. C/L/fV IN IC- Ij fV\C
ZJILKE VOETEN
Pietlut!
ZO DE LADIN6 21T Of ZIJN
no mountain high enough
suite" is immers onschul
dige en vooral pretentielo
ze betere disco, die eens te
meer bewijst dat het Tam-
la Motown-label tot het
begin van de jaren zeven
tig grossierde in rhythm
and blues en soul van de
bovenste plank, die tot op
heden zijn weerga niet
kent.
AMERIKAANSE funk- en
disco-acts lijken als pad
destoelen uit de grond te
schieten. Tenminste het
aantal nieuwe namen dat
hier in de hitparades op
duikt doet dat vermoeden.
Toch bestaan veel van die
groepen al jaren en waren
en zijn ze thuis heel suc
cesvol. Kool and the Gang
is daar een voorbeeld van.
De bekendheid hier is er
pas sinds de hits „Ladies
night" en „Celebration",
maar in de VS was de
groep pakweg 10 jaar gele
den al razend populair.
Kool and the Gang was
toen een van eerste groe
pen, die het begrip funk
zowel in beeld als geluid
uitstekend voor het voet
licht brachten.
En wat meer is, Kool and
the Gang is nog steeds een
prima groep. Na wat ik er
vorige week in het Turf
schip in Breda van gezien
en gehoord heb kan ik al
leen maar zeggen dat de
groep hetzelfde niveau
heeft als bijvoorbeeld
Earth, Wind and Fire. On
danks de erbarmelijke
akoestiek in het Turfschip
en wat technische proble
men vooraf slaagde de
band erin als een goedgeo-
liede machine, die een
goedgetimede show en ge
zien de omstandigheden
prima geluid produceerde.
Dat Kool and the Gang
goed is blijkt ook uit de el
pee „Something special".
Die plaats is een afgewo
gen geheel van up tempo
stukken zoals de vermoe
delijke hits „Take my
heart" en „Get down with
it" en ballads als „No
show".
De muziek van Kool and
the Gang is ongecompli
ceerd en uitermate vrolijk.
Uitstekend geschikt voor
feesljes en danspartijen.
gen met de power van Otis
Redding of Aretha
Franklin en dat kan Patti
dus.
DE combinatie van de
Ashford and Simpson-co-
mosities en Supremes-hits
„Remember me" en „Ain't
no mountain high enough"
door de Boys Town Gang
zal in Nederland een dikke
hit worden. Gezien de hui
dige trend terecht, want
deze medley getuigt van
meer eerbied voor het ori
gineel dan de Stars on 45
volume zoveel en boven
dien zit het nummer zeker
in de versie die op de elpee
„Cruisin' the streets" te
horen is prima in elkaar en
is de zang van Cynthia
Manley uitstekend te noe
men.
TOEVALLIG of niet van
genoemd duo Ashford and
Simpson is onlangs ook
een nieuwe elpee versche
nen. Het is de dubbelelpee
„Performance", die live
medleys bevat van wat het
duo aan de hitfabriek van
Motown leverde, van wat
ze later schreven (en soms
produceerden) voor arties
ten als Gladys Knight and
the Pips en Dianna Ross en
van wat ze zelf op acht el
pees lieten horen. „Perfor
mance" bevat bovendien
nog drie nieuwe, hele goe
de studionummers.
Ashford and Simpson
hebben maar één nadeel
en dat is dat ze als live-ar
tiesten niet altijd even
sterk zijn en soms ver ach
ter blijven bij het eigen
studio-origineel of dat van
een ander.
„Performance" is echter
wel een uiterst sfeervolle
plaat waarop de muzikale
omlijsting niets te wensen
overlaat en de mindere vo
cale capaciteiten aardig
weet te verhullen.
Wim van Leest
HEEHIER
VALT NIKSTE
DUWEN
BLUF UIT
MUN BUURT
PATTI Labelle was met
de groep die haar achter
naam droeg verantwoor
delijk voor mijn favoriete
carnavalsplaat aller tij
den: „Lady Marmalade"
oftewel „Voulez vous cou-
chez avec moi ce soir?".
Dat meesterlijke produkt
uit het brein van Allen
Toussaint kwam bijna tien
jaar na de successen die
als Patti LaBelle and the
Blue bells werden behaald.
Als solo-artieste had Patti
vrij recent een hit met
„Release".
Op haar nieuwe elpee
„The spirit's in it" toont
Patti zich onder leiding
van het begaafde produ
cersduo Gamble and Huff
een begenadigd zangeres
van zwarte muziek. Mu
ziek die nauw aansluit bij
de soul van 10 tot 15 jaar
geleden. De begeleiding is
weliswaar up to date,
maar om de zeggings
kracht van dit soort mu
ziek over te brengen moet
je nog steeds kunnen zin-
„Cruisin' the streets" be
staat maar uit twee num
mers: 14 minuten medley
en een titelnummer met
een lengte van 13 minuten.
„Cruisin' the streets" han
delt over het nachtleven in
de homoseksuele gemeen
schap van San Fransisco
en de waarschuwing op de
hoes dat de elpee mogelijk
schadelijk materiaal voor
kinderen en preutsen be
vat slaat dan ook op dit
nummer.
„Remember me"/„Ain't
