mEBEUÜ
Dan Fogelberg: te hoog gegrepen
Desmond Dekker:
met dank aan
Robert Palmer
Good News-geen nieuws
AGENDA
IS» kreeg zegge en
MAANDAG 28 SEPTEMBER 1981
Lucky Luke: De Eenarmige Bandiet
o\
Suske en Wiske: De Toffe Tamboer
'En alb ih mij zenwachtiAY Hel en duivel
maah.zi&t h&tervoorjulliey Handiantyrh van
Hemt i Oat wordtW PaK die de$m aan dn muurSuM' I
oorlofwitin dm hsmh m$ flink aftorn
w
w
ft
Boes
I keer bij vond een
Grateful Dead: voer
voor fijnproevers
HALVERWEGE de jaren ze
ventig leek het gedaan met
de (vooral in de States) le
gendarische san Francisco-
groep Grateful Dead. In het
kielzog van gelijkgestemde
hippie-acts als Jefferson
Airplane en Quicksilver
Messenger Service scheen de
groep af te stevenen op de
vergetelheid. Ieder jaar
kwam nog wel trouw een
plaat uit, maar de kwaliteit
van het gebodene ontsteeg de
middelmaat zelden. Het zag
er naar uit dat de tijd de
Dead had achterhaald.
Het jaar 1980 luidde echter
de wederopstanding in. Aan
de basis daarvan stond een
personeelswisseling: het
echtpaar Keith en Donna
Godchaux, zo' n acht jaar
respectievelijk pianist en
zangeres in de groep, werd
ingeruild voor de keyboard
speler Brent Mydland, die
ook nog over een prima stem
en dito compositorische
kwalteiten bleek te beschik
ken. Het oude elan keerde te
rug en de eerste resultaten
waren al te horen op Go to
Heaven. De van dit album
getrokken single Alabama
Getaway bracht de Dead vo
rig jaar zelfs voor het eerst
in het 16-jarig bestaan in de
subtop van de Amerikaanse
hitlijsten.
Dit alles was voor de groep
aanleiding weer eens naar
buiten te treden en dat ge
beurde in september en ok
tober van het vorig jaar via
een reeks concerten in San
Francisco en New York,
waarvoor maar liefst 70.000
kaartjes over de toonbank
gingen. Een registratie van
deze optredens is te vinden
op de vlak na elkaar uitge
brachte live-dubbelalbums
Reckoning en Dead Set Het
eerste bevat enkel akoesti
sche nummers (een nieuwig
heid voor de groep), de twee
de elpee het meer bekende
electrische werk.
Voor degenen die een keu
ze willen maken, Reckoning
is ongetwijfeld de beste van
de twee. Omdat bij het opne
men de allernieuwste tech
nieken zijn gebruikt is de ge
luidskwaliteit glashelder. De
meerstemmige zang klinkt
daardoor beter dan ooit, ter
wijl de groep zonder veel
moeite op één lijn weet te ge
raken met het bij vlagen uit
zinnige publiek. Akoestische
vertolkingen blijken de Dead
verrassend goed te liggen en
dat is met name te horen in
hoogtepunten als Bird Song,
It must have been the roses,
Ripple en To lay me down.
Ook Brent Mydland geeft
met het ingetogen Oh baby,
it ain't no lie overtuigend z'n
visitekaartje af, terwijl de
groep met de cover van The
race is on laat horen dat je
niet in Nashville geboren
hoeft te zijn om het zogehe
ten fingerpickin' onder de
knie te leren krijgen.
Dead Set (in een prachtige
hoes van Dennis Larkin)
moet na al dit fraais dan ook
wel tegenvallen, zou je zeg
gen. En dat is inderdaad het
geval. De meeste nummers
zijn door de Dead in vroeger
jaren beter op de plaat gezet.
Daar komt bij dat een drum
duel tussen Billy Kreutz-
mann en Mickey Hart
(Rhythm Devils) en het mi
nuten durende ruimtelijk
gebrei van Mydland op de
synthesizer (Space) aan mij
niet zijn besteed. En ook Jer
ry Garcia vervalt hier en
daar wat de gitaarsoli be
treft in zelfimitatie. Daarte
genover staan dan echter
weer de goed doortimmerde
uitvoering van de aloude
New Minglewood Blues en
(vooral) de ragfijne, bijkans
breekbare vertolking van
Brokedown Palace.
In Amerika verkopen de
platen van de groep nog met
honderdduizenden tegelijk,
maar Nederland is nooit zo
erg Dead-minded geweest.
En zeker vandaag de dag
loopt men niet meer warm
voor muziek van oude hip
pies. En dat is vooral jammer
voor Reckoning, dat weer
enkel voer voor fijnproevers
zal blijven.
CO MEERTENS
Het nieuwe dubbelalbum
van Dan Fogelberg lijkt veel
meer dan het is. De buiten
kant ziet er fraai uit en als je
een paar stukken draait,
klinkt het allemaal melo
dieus en verzorgd. Wat klas-
siekerige krullen, wat stevig
werk en verder veel roman
tiek en gemijmer. Het be
kende Fogelberg-recept.
Maar als je de „song cycle"
in zijn geheel beluistert (en
Dan ziet het als een afgerond
produkt), maakt zich toch
een gevoel van teleurstelling
van je meester.
Fogelberg behandelt in
zijn teksten, al filosoferend,
zijn hang naar de perfecte
onschuld van zijn jeugd en
het tijdperk waarin de
mensheid één was met de
schoonheid van de schep
ping. Zelf bespeelt hij weer
vele instrumenten, zo'n
beetje alles tussen gitaar en
synthesizer. Verder is drum
mer Russ Kunkel steeds van
de partij en treden als gasten
op: Don Henley, Glenn Frey,
Al Perkins (pedal steel),
Chris Hillman en Emmylou
Harris en Joni Mitchell.
Er stan best goede dingen
op „The innocent age", zoals
„Nexus", „The sand and the
foam" (met harp en cello),
„The leader of the band"
Dan Fogelberg
(met brassband) en „Hard to die soms vervalt in theatrale ceerde hij vorig jaar al op de
say". Maar een thema-dub- overdaad en op andere mo- rand van de kitch, nu gaat
belalbum is toch te hoog ge- menten in sentimentaliteit, hij er af en toe overheen,
grepen voor Dan Fogelberg, Met zijn hit „Longer" balan- DIRK VELLENGA
EEN producer kan een heel
duidelijk stempel op een
plaat drukken. Zeker als die
producer zelf ook uitvoerend
artiest is en in de loop der ja
ren een eigen stijl heeft ont
wikkeld. Dat is heel goed te
horen op de elpee „Compass
Point" van Desmond Dekker,
die door Robert Palmer werd
geproduceerd.
Desmond klinkt op deze
plaat net als Palmer, maar
dan met een andere stem. De
begeleiding, voor het over
grote deel in handen van
Palmer's band, is precies zo
strak als we van Palmer's
eigen platen gewend zijn.
Het is sterk gericht op ritme
en zo nu en dan uiterst sfeer
vol. Het heeft wel tot gevolg
gehad dat de muziek waar
Desmond Dekker oorspron-
kelijk mee bekend werd, de
reggae, hier en daar wat
naar de achtergrond gedron
gen is ten gunste van andere
Caraïbische stijlen. Dat is
helemaal geen ramp, want
diezelfde reggae is welis
waar nog steeds zalig om
naar te luisteren, maar ver
nieuwing op deze manier is
heel welkom. Desmond Dek
ker bewandelt zo, aan de
hand van Palmer, dezelfde
weg als Jimmy Cliff op zijn
laatste twee platen.
Dat is alleen al prijzens
waardig zo niet gedurfd voor
iemand, die vorig jaar nog
een halfslachtige poging
deed zijn oude roem op te
poetsen via nieuwe versies
van vroegere hits op de elpee
„Black and Dekker".
Dat die
nieuwe aanpak waarschijn
lijk voor het grootste deel
voor rekening van Robert
Palmer komt is ons probleem
niet
Het maakt „Compass
Point" in ieder geval tot een
plaat, die het beluisteren
meer dan waard is. Het is
een bijna-Robert Palmer-el-
pee, waarop Palmer plezier
boven modernisme en per
fectie laat prevaleren. Voor
de Palmer-fans is deze
„Compass Point" dus zonder
meer een aanrader. Des-
mond Dekker is er niet meer
en niet minder mee op de
(nog lange) weg terug.
Als
hij er in de toekomst in
slaagt meer composities van
het gehalte van „I'll get by",
„We can, we shall" en „I do
believe my destiny" te
schrijven, dan kan hij nog
voor aangename tijden gaan
zorgen.
WIM VAN LEEST
DE MEESTE Nederlandse
popgroepen ontbreekt het
doodenvoudig aan de lef
om eens iets nieuws uit te
proberen, om grenzen te
verleggen. Zet de hele
handel maar eens op een
rijtje. Hollander, Sweet
d'Buster (hoewel Bertus),
Powerplay, Vitesse om
maar wat te noemen.
Technisch allemaal heel
erg aardig maar de crea
tiviteit is vaak ver te zoe
ken.
Insiders beweren, dat dat
komt doordat er in Neder
land geen echt goede produ
cers rondlopen. Kan best,
maar als een band niet zelf
met iets leuks, iets nieuws
durft te komen, is er geen
producer die met zo'n band
een interessante plaat kan
maken. Neem nou Good
News, de nieuwe elpee van
Herman van Boeyen's All
Star Vitesse, ja echt die Van
Boeyen noemt zich voortaan
All Star. Het is maar dat u
het weet voor als u meneer
bijvoorbeeld een keer tegen
komt in de feesttent van
Stampersgat tussen de Dolly
Dots en BZN.
Deze Good News is erg ri
sicoloos, bijna laf inelkaar
gedraaid, noem het catenac-
ciopop. De muziek van dit
Vitesse, met onder andere
Freddi Cavalli, past voor een
groot deel in de verfoeide
Amerikaanse mainstream.
Zelfs lijkt het af en toe ver
domd veel op het geluid van
de Outlaws, muziek die al
weer enkele jaartjes geleden
populair was. Boeyen, samen
met producer John Tilly,
heeft niet eens geprobeerd
origineel te klinken.
All Star zelf beweert vier
maanden in de studio geze
ten te hebben om vervolgens
met deze plaat voor de dag te
komen. Nou, ik wil niet veel
zeggen, maar ik vermoed dat
Vader Abraham in die tijd
zijn Wuppies tot rauwe
punks weet om te scholen.
Boeyen zingt op kant een
„Young girls keep lookin at
me, standin there in front of
the stage".
Hij moet voor
taan maar eens zelf een
plaatsje zoeken voor het po
dium en luisteren naar voor
programmabandjes. Kan hij
fijn tussen die meisjes staan
Herman „all star" van
Boeyen.
en pikt hij misschien nog
eens een idee op.
Chris van N ij natten
De agenda voor de komende weken ziet er als volgt uit:
Janis Ian, 18 oktober in Den Bosch (Casino), 24 okober in
Rotterdam (Doelen) en 25 oktober in Tilburg (Stadsschouw
burg)
Ozzy Osbourne, Riot en Saxon, 31 oktober in Amsterdam
(Jaap Edenhal)
Styx, 10 november in Rotterdam (Ahoy)
Santana, 15 november in Rotterdam (Ahoy)
Michael Schenker Group, 24 september in Utrecht (Vreden-
burg).
Genesis, 3 oktober in Leiden (Groenoordhal)
ZZ Top, 20 oktober in Utrecht (Vredenburg)
John Denver, 27 november in Rotterdam (Ahoy)
Ultravox, 18 november in Utrecht (Vredenburg)
The Kinks, 11 december in Rotterdam (Ahoy)
.David Lindley, 6 november in Amsterdam (Paradiso)
Black Uhuru, 28 oktober in Utrecht (Vredenburg)
Doll by Doll, 1 oktober in Rotterdam (Eksit)
BUI Nelson, 4 oktober in Rotterdam (Lantaarn)
Undertones, 7 oktober in Rotterdam (Eksit) en 11 oktober in
Den Bosch (Casino)
John Martyn, 11 oktober in Rotterdam (Lantaarn)
Elliot Murphy, 13 oktober in Rotterdam (Lantaarn)
Delta 5,24 oktober in Rotterdam (Eksit)
Ramones en Hazel O'Connor, 24 oktober in Amsterdam (Pa
radiso)
U2,30 oktober in Amsterdam (Paradiso)
Teardrop Explodes, 1 november in Rotterdam (Lantaarn)
Raincoats, 10 oktober in Eindhoven (Effenaar)
King Crimson, 12 oktober in Utrecht (Vredenburg)
DAF, 24 oktober in Eindhoven (Effenaar) en 25 oktober in
Rotterdam (Lantaarn)
Elvis CosteUo, 8 november in Den Bosch (Casino)
Passions, 15 november in Rotterdam (Lantaarn)
Joan Armatrading, 18 november in Nijmegen (Vereeniging),
19 november in Rotterdam (Doelen), 21 november in Utrecht
(Vredenburg) en 22 november in Den Haag (Congresgebouw)
Rush, 14 november in Rotterdam (Ahoy)
Sky, 14 november in Den Haag (Congresgebouw)
Any Trouble, 19 november in Rotterdam (Eksit)
Mink DeVille, 1 december in Rotterdam (Lantaarn)
ONTDEK DE VERSCHILLEN
•dCidsyvoiq 'usaoqS5juij una I
uva j&pnoyos 'imp fuvyiapuo 'uiooq fsvvu jood Vut# I
'puoy uva food 'sfyoai faoa "y laffsj 'mnui ut uausjs
i\ i
wW
IBW- ia
/probeerN
f HET NU
1 N06EEN Sy
amstelveenbrus-
SEL - Een etmaal nadat d
hockeyploeg van Indii
voor een in aUe opzichtei
uniek schandaal in de in
ternationale hockeywereli
had gezorgd door te weige
ren tegen Nederland uit t<
komen, werkten de Indiër
doodgemoedereerd de vol
gende interland van hui
oefenprogramma af. Nocl
tegenstander België, nocl
de Franse arbiters Gille
en Renaud vonden het no
dig om enige solidariteit t<
betrachten met de in ziji
hemd gezette Nederlands!
hockeybond of met d<
Westduitse arbiters Jur-
gen Stübing en Claus
Kraft die feitelijke aanlei
ding vormden voor dc
kwalijke handelwijze van
India.
De irritatie bij de tijdens
de Europese toernee suc
cesvolle Indiërs ontstond
al tijdens het eerste duel in
ENSCHEDE- Al jaren i:
schede voor NAC een pies
Twente toont zich steeds
gastheer voor de Bredana;
stadion vanaf het seizoen
welkom geschenk in de l
Het is niet dat FC Twente z
speelt, maar NAC eist als i
eenmaal een presentje. En
NAC dan maar zijn zin. A
mocht het elftal van trail
naar de sub-top in de eredi
door Jacques Eesfermans
FC Twente had zaterdag
avond voor de kleine 7000
eigen supporters weliswaar
I duidelijk onvrede met zijn
goedgevigheid, maar de
I P'oeë van Rob Groener liet
dat in ieder geval niet blij-
I ken door de voortdurende
I stormloop op het doel van
NAC. Want NAC - dat het
1 natuurlijk af en toe toch wel
I ^ns even moeilijk had -
I kreeg daardoor immers op
1 presenteerblaadje,
I waarop het (als een verwend
I Jongetje) had gerekend:
dnmte op de helft van de te
genstander. En de Breda-
I naars verzuimden niet het
I volle rendement uit de mo
gelijkheden te halen. Via
I Koos Waslander, die halver-
I Wege de eerste helft een
1 y00^zet °P maat van Martien
j reijsen - ongehinderd door
I l ,ei?te"Verdedigers - met
I net hoofd omzette in een
I 8°al- Waslander
Iwl zijn avond dan niet
I tnm u hi:i werkte (als al-
ard, maar leed veel-
I h balverlies en kreeg
Indien terecht een gele
I Pc, -i van scheidsrechter
I anti voor een onbesuisde
I hu f gen Sanchez-Torres -
L trrd uiteindelijk wel de
jplwg nnaar voor zijn
I Manuel Sanchez-Tor-
ITwp>nt-ryieteen de naam van
I sennt j gevaarlijkste pion
rd,De kleine, snelle
Itiehpift e goede kansen,
I rij ne l!, van.het aantal doel-
Ifloep kheden van zijn
■de hnÜ en verder steeds
|NAc Perfect acterende
|ennaël an Ton van Een"
PUccesi ^n weg naar een
Voor \t e eomplimenten
regen^atl Eenennaam - de
Éengte." uf- wind (die in de
■blies) cT? Ing over het veld
l'ijkhe,X °0gden de moei-
len San^raad aanzienlijk -
|*aker CT T°rres' vaste be-
|had va„aTques de Kroon (hij
bur J°_Jansen de voor-
|NeeSkf„ ,regen boven Hans
Idan SS) na afl«3P waren
Kroon K°p hun plaats' De
Torres Pezorgde Sanchez-
?vondip .f,n uitermate lastig
(keer aar onder ook maar één
Ven)trekklnn°0dremte(hOe"
'Ac'ü bet moment
'as het inT!prong kl
inrijd n! h® 6611 geI
êe ogenhïaJ?e enkele
pifase t n in de
e kwam de v
r
t
P
z
i
e
t
g
a
v
s
T
V
n
S'
h
h
S
T
G
n,
rr
N
w
h<
h
h(
te
kwam,
gelopen
ang-
- _a be-
verdedi-
Sc
dat t"
(L
Kl
ho
(Si
Scl
