UlSffllllUIüö
verdient
meer
aandacht
ruige ritmes uit België
is er erg
aan toe
Tom
Verlaine
MAANDAG 21 SEPTEMBER 1981
Ron Wood
De Negende
Lucky Luke: De Eenarmige Bandiet
T3 h
Een dubbele Zappa graag!
ALS Ron Wood met zijn
elpee 1234 het werkstuk
van zijn leven denkt te
hebben afgeleverd, moet
hij er toch wel heel erg aan
toe zijn. Ren muzikant van
zijn niveau en soort moet
zich schamen een plaat te
maken als 1234. Ik hoop
dat zijn directe chef Mick
Jagger hem eens goed de
oren wast. Het is immers
een schande dat een Rol
ling Stone een dergelijk
wanprodukt op de markt
brengt. Nee, dan heeft Bill
Wyman beter opgelet.
De namen van meespe
lende artiesten klinken als
een klok. Bobby Keys, Jim
Horn, Nicky Hopkins,
Charlie Watts, Alan
Myers, ze mogen er best
zijn. De indruk wordt ech
ter wel gewekt, dat de be
trokken figuren elkaar op
een feestje tegenkwamen
en besloten Ronnie Wood
maar weer eens aan een
plaat te helpen.
Geen enkel nummer
springt eruit, het is alle
maal even droevig. Ron
Wood zingt de hele plaat
vol als de huishoudster
van dominee Dylan, die
stiekem naar oude platen
van haar baas heeft zitten
luisteren. Dat is nog het
ergste. Wood is typisch een
live-artiest, die aan het
werk gehouden moet wor
den. Gebeurt dat niet, dan
gaat-ie zich vervelen. Met
dit afgrijselijke gevolg. 123
weg ermee.
CHRIS VAN NIJNATTEN
De agenda voor de komen
de weken ziet er als volgt
uit:
Bobby Bare, 25 september
in Eindhoven (POC)
Lancee, 26 september in
Dorst (Kazah)
Janis lan, 18 oktober in
Den Bosch (Casino), 24
okober in Rotterdam (Doe
len) en 25 oktober in Til
burg (Stadsschouwburg)
Ozzy Osbourne, Riot en
Saxon, 31 oktober in Am
sterdam (Jaap Edenhal)
Styx, 10 november in Rot
terdam (Ahoy)
Santana, 15 november in
Rotterdam (Ahoy)
Michael Schenker Group,
24 september in Utrecht
(Vredenburg).
Genesis, 3 oktober in Lei
den (Groenoordhal)
ZZ Top, 20 oktober in
Utrecht (Vredenburg)
John Denver, 27 november
in Rotterdam (Ahoy)
Ultravox, 18 november in
Utrecht (Vredenburg)
The Kinks, 11 december in
Rotterdam (Ahoy)
David Lindley, 6 november
in Amsterdam (Paradiso)
Black Uhuru, 28 oktober in
Utrecht (Vredenburg)
Steve Hackett, 26 septem
ber in Den Bosch (Casino)
Peter Hammill, 22 septem
ber in Rotterdam (Lan
taarn)
Grace Jones, 23 september
in Amsterdam (Carré)
Frankie Miller, 27 septem
ber in Amsterdam (Para
diso) V
Doll by Doll, 1 oktober in
Rotterdam (Eksit)
Bill Nelson, 4 oktober in
Rotterdam (Lantaarn)
Undertones, 7 oktober in
Rotterdam (Eksit) en 11
oktober in Den Bosch
(Casino)
John Martyn, 11 oktober in
Rotterdam (Lantaarn)
Elliot Murphy, 13 oktober
in Rotterdam (Lantaarn)
Delta 5, 24 oktober in Rot
terdam (Eksit)
Ramones en Hazel O'Con
nor, 24 oktober in Amster
dam (Paradiso)
U2, 30 oktober in Amster
dam (Paradiso)
Teardrop Explodes, 1 no
vember in Rotterdam
(Lantaarn)
FRANK Zappa is onder
hand recordhouder dub-
belelpees-maken. De al
lereerste Mothers-plaat
was meteen al een dub-
belelpee en sindsdien zijn
er nog zeven gevolgd. De
nieuwe plaat „You are
what you is" is wederom
een dubbelaar en wat
voor een.
Bij veel groepen zijn die
dubbelelpees goed om eens
een live-overzicht van de
carrière te geven maar FZ
vult die dingen als ze live
zijn het liefst met nieuw
materiaal. Het grote euvel
van de dubbelelpee, het
feit dat je na twee platen-
kanten al uitgeluisterd
bent, doet zich bij Zappa
niet voor. De man is zo on
gelofelijk veelzijdig en
creatief dat het negen van
de tien keer genieten ge
blazen is. Die tiende keer is
het dan meestal nog su
bliem.
„You are what you is" is
niet subliem, maar wel
goed genoeg om tot het
beste plaatwerk van dit
jaar gerekend te kunnen
FRANK Zappa: Beauty knows no pain (foto Dré de Wijs).
worden. „You are what
you is" is vierplaatkanten
vol met perfectie studiomu-
ziek, zoals die ook te be
luisteren viel op het Joe's
garage"-project. De mu
ziek bestaat voor het over
grote deel uit songmate-
El N D R
VAN LEEST
riaal dat Zappa en band
speelden tijdens de laatste
concerten hier.
Zappa's huidige groep
herbergt twee prima
zwarte zangers: Ike Willis
en Ray White en dat twee
tal krijgt op „You are what
you is" alle ruimte om de
sterren van de hemel te
zingen. Daarnaast heeft
Frank voor deze plaat wat
oude maatjes uitgenodigd:
Jimmy Carl Black en Mo-
torhead Sherwood, die
schitteren in „Teenage
wind" en „Harder than
your husband".
Zappa is op deze plaat in
zijn teksten weer flink be
zig met het uitdelen van
sneren en plaagstoten. Zo
moeten de knorrende
middle class-cocaïnesnui-
TOM Verlaine: meer aandacht zou best mogen.
DE AMERIKAAN Tom
Verlaine is niet alleen een
uitstekend gitarist, hij
heeft het ook gepresteerd
een roek-vorm te ontwik
kelen die niet alledaags is.
Dat bleek ai uit de twee
prachtige platen van Tele
vision, in welke groep hij
de belangrijkste figuur
was, en ook uit zijn eerste
solo-elpee Tom Verlaine'
die in 1979 uitkwam.
'Dreamline', Verlaine's
tweede individuele werk
stuk, is een overtuigende
bevestiging van zijn kwa
liteiten.
'Marquee moon', de de
buutelpee van Television
uit 1977, kwam terecht in
de enorme hoeveelheid
punk- en new wave-pro-
dukten waarmee de markt
in die tijd werd over
stroomd. De plaat kreeg
daarom niet de aandacht
die hij verdiende. Jammer,
want Verlaine cs kwamen
voor de dag met een op
merkelijke elpee, waarbij
vooral de wat hakkerige,
maar toch lyrisch uitge
sponnen nummers en het
uiterst begaafde gitaarspel
van Verlaine opvielen. De
belangstelling voor 'Ad-
venture', ruim een jaar la
ter, was iets groter, maar
toen was het al te laat: Te
levision werd ontbonden
en Verlaine ging op de so
lotoer.
Aan kracht heeft hij in
zijn eentje echter niets
verloren. Dat bewees hij
met 'Tom Verlaine' en dat
bewijst hij nu ook met
'Dreamline', waarvoor hij
al het materiaal overigens
zelf schreef. Wanneer men
het groepswerk vergelijkt
met dat wat Verlaine solo
doet dan valt op dat het
wat opgejaagde, soms toch
ook opgefokte geluid van
Television heeft plaats ge
maakt voor meer door
dachte, evenwichtigere
composities. Goede voor
beelden daarvan zijn het
schitterende, zo goed als
instrumentale „The blue
robe" en de al minstens zo
mooie ballad „Without a
word".
Op Verlaine's gitaarspel
is weer niets aan te mer
ken. Hij is een van die wei
nigen die nadrukkelijk
aanwezig kan zijn zonder
zich overdreven op de
voorgrond te dringen. Het
lijkt allemaal niet zo spec
taculair, maar na twee
keer goed luisteren weet
men wel beter.
„Special Forces" heet de
negende elpee van Alice
Cooper, die ooit furore
maakte met horror-platen
als „Killer", School's out"
en „Billion dollar babies".
Dat griezelgedoe heeft hij
zoals bekend afgeschaft
om zich te werpen op de
meer serieuze rock. Bijster
interessant was dat tot nu
toe bepaald niet en „Spe
cial Forces" brengt daar
weinig verandering in. De
elpee bevat elf kleurloze
rocknummers met hier en
daar wat disco en nogal
overdadig synthesizer-
werk. Het enge heeft Coo
per overigens nog niet he
lemaal afgeleerd: de ma
nier waarop hij de Love-
klassieker „Seven and se
ven is" behandelt, is een
voudig verkrachting.
WIM BAZELMANS
T C Matic:
SOMS zou ik Belg willen zijn. Niet alleen
om te stoefen op de Rode Duivels of zelfs
de schitterende strips van Kamagurka en
de ontelbare soorten bier, maar doodge
woon om de popmuziek daar. Want terwijl
er hier nog steeds tot vervelens toe wordt
voortgeborduurd op Herman Brood-cli-
ché's zijn ze daar al veel verder en in in
ternationaal opzicht zelfs toonaangevend.
Dat is heel goed te horen op de eerste ti
telloze elpee van T C Matic, zo ongeveer de
opwindenste groep die België op dit mo
ment te bieden heeft. T C Matic is voortge
komen uit Tjens Couter en bestaat uit zan
ger Arno Hintjens, gitarist Jean-Marie
Aerts, bassist Ferre Baelen, toetsenist Ser
ge Feys en drummer Rudy Cloets.
T C Matic baarde al eerder opzien met
de voortreffelijke singlenummers „Fem
me, femme" en „O la la la", waarvan het
laatste op deze plaat terug te vinden is.
Op het eerste gehoor zou je T C Matic
kunnen kwalificeren als de Vlaamse Tal
king Heads, maar nadere beluistering
leert dat dat onzin is. Weliswaar legt T C
Matic ook een voorkeur aan de dag voor
ongewone ritmes, maar daar houdt dan
ook elke overeenkomst op. T C Matic is
ruig en ongepolijst, iets wat vooral te dan
ken is aan het stemgeluid van Hinljens,
die niet zozeer zingt maar veeleer zijn tek
sten in de microfoon schreeuwt. Daar
naast legt de ritmesectie voortdurend een
beat neer, die aanvankelijk wat merk
waardig klinkt, maar die wel degelijk on
weerstaanbaar swingend is. De gitaarbij-
dragen van Aerts en het keyboardsspel
van Feys versieren de muziek meer, dan
dat ze een echt opvallende plaats innemen.
Echte melodie is spaarzaam gedoseerd;
ritme en vaak uitzinnige zang doen het
werk.
De plaat kent nauwelijks zwakke plek
ken of het zou het wat gezochte intro (een
flard van Adolf Hitler) van „Give them a
leader" moeten zijn. Uitschieters zijn er
evenwel volop: „Stop rock", „I'm not like
that" en het genoemde „O la la la". De
plaat is voor zover ik weet nog niet offi
cieel in Nederland uit, maar wat let je om
even over de grens te wippen. Dat is de
plaat zeker waard. Anders is-ie wellicht
wel bij een goede importzaak te krijgen.
wim van leest
vers het ontgelden in het
triologietje „Charlie's
enormous mouth„Any
downers?" en „Conehead";
de Amerikaanse gods
dienstwaanzin wordt te
kijk gezet in „The meek
shall inherit nothing" en
„Dumb al over" en de alge
hele leeeghoofdigheid van
al die mensen, die kicken
op mooie kleertjes en dito
uiterlijk, wordt in „Society
pages", „Beauty knows no
pain" en „Mudd club" heel
aardig uit de doeken ge
daan.
Zappa laat op deze plaat
zelfs regelrechte country
horen in „Harder than
your husband", dat samen
met „Doreen", „Jumbo go
away" en de bewerkte
single „I don't wanna get
drafted" tot de hoogtepun
ten van deze plaat behoort.
Het van FZ bekende gi
taarspel komt maar spora
disch voor. Alleen in „The
me from 3rd movement of
sinister footwear", in
"Dumb all over", in „Do-
reen" en in de aanloop tot
„Drafted again" zijn er
volop flonkerende gi
taarklanken.
Een echt gemis is dat
echter niet, want de vaak
rhythm and blues-achtige
songs die nu de platen-
groeven in beslag nemen
zitten zo uitgekiend in el
kaar en zijn bovendien zo
grappig, dat ze op zijn
minst vier platenkanten
lang, maar bij mij voorlo
pig keer op keer boeit.
wim van leest
ONTDEK DE VERSCHILLEN
"siqaaj Avnoui 'ojaiquios doj. 'auiepei
-uaAoq 'pueq do 3ez3tz 'rnnui ui uauajs 'sjqoaj ub«i
snau 'S3JUII Avnoui 'ja).s 'uaAoqsiqoaj 'squq dtids^aojg
door Hein Groothuis
BREDA - NAC heeft zaten
getoond. Voor rust was hel
se equipe ronduit chaotiscl
dien de pupillen van traint
vkn grote perfectie, die zo:
gens wel wat geflatteerde
tief ingestelde PEC-Zwolle
De eerste helft was het
aankijken niet waard. Beide
ploegen stapelden fout op
fcjut en bleken zelfs de meest
eenvoudige scoringsmoge-
lijkheden niet te kunnen be
nutten. Bij NAC zat er zelfs
helemaal geen lijn in het
spel. De enige, die nog een
beetje doordacht optrad, was
Tom Smits, die openingen
zocht met lange diagonale
passes, die bijna zonder uit
zondering de plaats van be
stemming bereikten. De rest
was alleen maar gretig, ging
zonder overleg te werk.
NAC had duidelijk moeite
met de speelwijze van de
Zwollenaren, die onbevan
gen met drie spitsen opereer
den en nooit van dat stra
mien afweken. Massaal aan
vallen was er daarom niet
bij voor de Bredanaars, bij
wie het aansluiten van de li
nies te wensen overliet. Jo
Jansen was echter niet onge
lukkig met het opportunisme
van de tegenstander. Hij
..Het heeft PEC adem gekost,
hetgeen in het verdere ver
loop van de wedstrijd be-
langrijk werd".
Na de hervatting was de
wedstrijd aanzienlijk min
der open. NAC heerste en
kwam maar zelden meer in
de verdrukking. Dat kwam
voor het grootste gedeelte
door een veel beter sluitende
defensie. Voor rust was de
verdediging van de Breda-
naars zo lek als een zeef.
Vooral op de linker vleugel,
waar Hans Neeskens de
sr>elle Riemens keer op keer
"West laten gaan of hem af
stopte door aan de noodrem
w trekken, vielen grote ga
ten. In de tweede 45 minuten
erd de angel geheel uit de
LC-aanval getrokken door
e voor Neeskens ingevallen
•tacques de Kroon, die Rie
mens totaal uitschakelde. De
£roon maakte grote indruk
met zqn uitstekende timing,
me onder meer resulteerde
n twee fantastische slidings,
voortreffelijke opko-
een 1 Itroon, van origine
ri»c m envelder, had ove-
twJüf °°k 6611 uitstekende
uihf^T helft gespeeld in de
mtwedstrijd tegen Willem II.
den e,n had echter zijn re
arm ?n de voorkeur te geven
W„alanti-V°etballer Nees-
eieen h°ven het talent van
dil kweek. Jansen: „Ik ga
r
ti
S'
gl
Zl
h
b
n
E
SOI
al
niet Jansen: „ik ga
af tP een halve wedstrijd
Krn^i^Venc^en heeft De
srn**1 '°t nu toe steeds het
sen HSgebeuren m°eten mis-
het pT^dat z«n studie aan
tóS0® in Sittard dat niet
F°nunasch nfttgetraind
niétu Dat is voor mij
echt j loende. Ik moet hem
ook aln e ër°ep meemaken,
is, dip 10ITdat hij een figuur bi
houdpn6 ,?rt en scherp moet li«
heeft h anaf deze week gr
Sehheirf1 echter weer de geie-
mee tp normaal met ons
ban rainen, zodat hij er
eer volledig bijhoort".
Do« nu.Vlaar,J'j De Schepper
als ,zo "it de verf komt
bïara» seizoen -debet
opleid ongetwijfeld zijn
g *n militaire dienst,
Si
Hi
m
Fi
m
