Zunderts Bloemencorso:
De romantiek van een Citroen
PROGRAMMA
iMarkt:
jiedingen
Zondag
lafflfflgqihfl
uS
:ktr. machines
boormachines
icoupeerzagen
lelzaagmachine
ihuurmachines
laakse slijpers
slijpmachines
e.d.
HET GEVOEL VAN PUBLICITEIT VAN DE MAKERS
7ATERPAG 5 SEPTEMBER 1981
W2
rLLIGHEID
r^.
EN
I
I. I
A53
Baloon. Org.
feeuw, Plein.
srne, daarna
i de ballons op te
nolen).
=n Opgaaf vanaf
anstellen van
O.
1st:
JO
Terncuzensettrut 27-29
Zaamslig-Tel. 01153-1235
i lampionnenoptocht, eerste prijs in 1973.
Zondag 6 september:
9.30 uur:Jaarmarkt tot 20 uur in de Eikenlaan.
10.00 uur:World Press Photo expositie tot 21 uur in
sporthal Onder de Mast.
10.30 uur:Amusementsprogramma tot 24.00 uur in
feesttent op Oranjeplein
11.00 uur:Straattoneel op verschillende podia langs
het parcours.
14.00 uur:Vertrek bloemenstoet vanaf tentoonstel
lingsterrein aan de Molenstraat.
14.30 uur:Aankomst bloemenstoet op de Markt.
18.00 uur.Bezichtiging van de praalwagens op het
tentoonstellingsterrein tot 24.00 uur.
Maandag 7 september:
9.00 uur:Bezichtiging van de praalwagens tot 22.00
uur.
10.00 uur:World Press Photo expositie tot 20.00 uur.
10.30 uur:Jaarmarkt tot 20.00 uur.
14.15 uur.Concerten van Harmonieën en fanfares
op het tentoonstellingsterrein tot 21.30
uur.
De dahlia's worden voor het overgrote deel zelf gekweekt.
Sprookje met twee miljoen dahlia's
Na de optocht staan de praalwagens op een tentoonstellingsterrein.
ZUNDERT - Ruim
twee miljoen dahlia's
zijn verwerkt in de
negentien praalwa
gens die morgen in de
Brabantse grens
plaats Zundert rond
rijden. Dahlia's die
voor het overgrote
deel door de Zundert-
se buurtschappen zelf
zijn gekweekt enkel
en alleen voor het cor
so.
Van een onzer verslaggevers
Voor de veertigste keer al
weer sinds de verjaardag
van de toenmalige koningin
Wilhelmina in 1936 zijn alle
buurtschappen druk in de
weer geweest om morgen een
van de prijzen in de wacht te
kunnen slepen. Voor de eer
ste keer staat daarbij een
eremedaille op het spel die
vanwege het veertigjarig be
staan beschikbaar is gesteld
door koningin Beatrix.
De onderwerpen waar dit
jaar voor is gekozen, varië
ren van het carnaval in Rio
tot Ons Dagelijks Brood met
daartussen Winnetou en Old
Shatterhand, Hocus Pocus of
Tarra-bom, tarra-bom, tar-
ra-bom. Hoge ogen gooien,
wil elke buurtschap, maar de
felle onderlinge strijd die
vooral vlak na de oorlog het
corso beheerste, is omgezet
in een hechte samenwerking.
Kwam het vroeger nog wel
eens voor dat leden van het
ene buurtschap weg werden
gejaagd bij de bouwtent van
de andere, de laatste jaren
kennen de bouwers geen
echte geheimen meer voor
elkaar.
Met de stoet van praalwa
gens als hoofdmoot bruist
Zundert morgen en maandag
van de activiteit. Straatto
neelgroepen en muzikanten
verzorgen de hele dag voor
stellingen langs het par
cours. Vijfentwintig groepen
in totaal staan aangekondigd
op het programma, komend
uit Nederland en België. Na
het corso kunnen de praal
wagens worden bezichtigd
op een speciaal daarvoor in
gericht terrein en van 's
morgens vroeg tot 's avonds
laat wordt er een amuse
mentsprogramma verzorgd
in een feesttent. De maandag
wordt door de bouwers ge
bruikt om na te kaarten over
de optocht en de beslissingen
van de jury, maar ook dan
zijn-de wagens nog te bezich
tigen. Tussen 15.00 en 16.30
uur en 20.00 tot 21.00 uur zul
len ook nog eens de figuran
ten plaats nemen op de wa
gens. Want de inwoners van
Zundert willen zoveel moge
lijk mensen het sprookje met
de twee miljoen dahlia's ver
tellen.
's Ochtends in Breda
om zes uur alle ba
gage er in, alle vijf
instappen, honden
j op de hoedeplank,
schuifdak open en 's
avonds tegen etens-
I tijd in Edinburgh
voor een huis met
een bordje „Bed and
breakfast" stoppen.
Dat gaat prima met
een DS. Maar twee
Britten, die kenne-
üjk haast hadden,
reden ons voorbij.
Een in een Rolls-
Royce en een in een
j Jaguar Double-Six.
TEKST TON ROKS
Tussen de voorstoelen en
I r'et dashboard van een DS
's veel ruimte. Daar kan
Miakkelijk een kistje
>taan met een koffiezetap
paraat erin en een gas-
comfoortje erop. Het stuur
van een DS hoeft bij 150
oiometer per uur niet
8°ed vastgehouden te wor-
Ik kon hem koers la-
houden door een duim
JP het stuur te laten rus-
De wagen is zo ont-
J'orPen dat de elleboog
an Precies op de armleu-
!VnS rust. Wie eens een DS
Peeft gereden is voorgoed
utrofiel, zoals dat ge-
<i®md wordt.
DS leest voor wie het op
P Frans uitspreekt als
®sse. Dat wil niet zeggen
he chauffeur zich voelt
'sof hij een godin berijdt,
r!aar de wagen is een go-
p"1 onder de automobielen.
Janse presidenten reden
"d en draagkrachtigen.
i.fu is de wagen gewild
«0 studenten. De ID, het-
'fde model met een lich-
re motor en wat minder
a*Ueus, maakte Citroen
minderdraagkrachti-
I hJt 660 IDee te geven hoe
is in een DS te rijden,
mijn verklaring voor
Een ingekorte DS 23, speciaal voor railey's. De wagen
is eigendom van Citroen Parijs, dit weekend voor het
eerst in Nederland te zien en leverde verdienstelijke
prestaties bij rallyes in Marokko (1970) en Portugal
(1972).
die naam. In drie uur en
een kwartier van Breda
naar Parijs op een rustige
zomeravond is een kleinig
heidje in een DS. Je zit als
een prins, het pneumati
sche systeem strijkt elke
hobbel glad. De wagen
trekt niet hard maar kan
een hoge snelheid uren
lang aanhouden. Het
brandstofverbruik komt
niet boven de 1 op 8,5 (su
per benzine). De motorkap
waaide eens „zomaar"
open (de wagen ramde bij
na een politiebus) en het
hydraulische systeem liep
eens leeg.
De DS is toch een hoog
tepunt in het deel van de
autohistorie dat ik tot nu
toe heb meegemaakt. Ci
troen was een vooruitstre
vend ontwerper en bewust
van het belang van publi
citeit. Daar kom ik straks
op. Een paar eigenschap
pen van een DS:
•De rijhoogte van de wa
gen is verstelbaar (trekt
veel aandacht bij een stop
licht).
•In vijftien minuten kan
een monteur al het plaat
werk verwijderen.
•De rem wordt met een
knopje bediend.
•De chauffeur heeft ook
bij zijn rechterarm een
leuning.
•Voor de grote weg is een
vijfde versnelling beschik
baar.
•Het schuifdak kan elek
trisch open.
•De motor gaat heel lang
mee.
Nadat mijn DS 21 met
elektronische benzinein
jectie 220.000 kilometer had
gelopen (ook met anderen
aan het stuur) verkocht ik
hem aan iemand die bij de
ANWB werkte. Dat komt
(de lange levensduur) om
dat je niet zomaar met een
DS of ID wegrijdt. De wa
gen moet eerst „omhoog
komen", daar zorgt een
pomp voor, dat duurt en
kele seconden en onder
hand circuleert de motoro
lie goed.
De AMX6 is ook heel aar
dig. Er is inmiddels een
club voor, de AMI6-club.
De wagen is gebouwd op
het onderstel van een eend,
een ander „model" van Ci
troen, is veel zwaarder
maar gaat sneller. 130
Soms. Mijn AMI6 begaf
het halverwege Porlock
Hill in Zuid-Engeland
(tussen Lynmouth and Mi-
nehead). De helling was 25
procent en de koppeling
begaf het. De wagen kan
volgens het instructie
boekje vol beladen hellin
gen van 36 procent nemen.
Tot onze grote genoegen
bracht de repatrïerings-
dienst van de ANWB na
twee weken de auto terug
en tot onze grote verbijs'te-
ring reed de ANWB-mede-
werker de AMI6 bij de af
daling van de trailer per
ongeluk total-loss tegen de
zijmuur van de garage.
Waar het hier om gaat is
dat er geen merk is dat zo
veel in clubs bijeenge
brachte berijders kent. Ze
noemen zich Citrofielen
alsof het om een afwijking
gaat in plaats van een goe
de eigenschap. Ik ben op
een ander merk overge
stapt toen Citroen origina
liteit ondergeschikt maak
te aan de gedragingen van
het ontwerp in een wind
tunnel, de ID, DS en SM de
deur uitdeed en CX'en en
GS'en de showrooms in
schoof.
Men kan er lang over fi
losoferen waarom die
clubs zoveel leden hebben.
Traction-Avant Neder
land telt er 1500 en de DS-
club 1200. De wagens zijn
origineel en hebben uit
zonderlijke kwaliteiten (de
DS en de Traction-Avant)
die elke automobiellief
hebber aanspreken. Be
halve de Deux Cheveaux
natuurlijk, slechts ge
schikt voor een rariteiten
kabinet. Romantiek is er
voldoende voorhanden.
Meneer Citroen zorgde
daar in ruimte mate voor.
Dat is een paar alinea's
waard.
Overval
Met de DS liet hij ral-
lye's rijden. Bovendien is
het een gangsterwagen.
Beruchte overvallers ont
vluchtten de politie in een
DS, een CX wordt niet
meer gebruikt, nu zijn het
BMW's. Veel goeds valt er
over deze mensen niet te
zeggen maar oog voor goe
de auto's hebben ze. Ci
troen liet de DS speciaal
inkorten. Bij een ralley
ben je toch maar met z'n
tweeën en heb je zoveel
Een terreinvoertuig, de C6F Autochenille, tijdens de barre tocht Beiroet-Peking in
1931/1932.
ruimte niet nodig. Tijdens
de 5e ICCCR (Internatio
nal Citroen Car Club Ral-
lye) dit weekend in Breda
is er een te zien (DS 23,2475
cc, 130 pk, 1120 kg). Een
jongeman van Traction
Avant Nederland reed
hem speciaal voor de hier-
bijgeplaatste foto naar een
plaats met gunstigere be
lichting. De motor maakte
een machtig geluid in Het
Turfschip. De jongeman
aan het stuur zei dat hij
electricien geweest was
maar daarmee had moeten
ophouden omdat hij niet
meer tegen de spanning
kon. Met een dergelijke
auto liet Citroen de cou
reur Bianchi aan de Lon-
don-Sidneymarathon
meedoen. De wagen had
succes. De DS lag op kop
en was 55 kilometer van
Sidney verwijderd toen
onverwacht een autootje
uit de duisternis tevoor
schijn kwam en helaas een
frontale botsing ontstond.
(„Helaas" kan in deze zin
ook voor „onverwacht"
staan).
Echte stunts haalde Ci
troen uit met de C4F en
C6F Autochenilles. De
Croisières Jaune en Noire,
waarin deze half rups
voertuigen een belangrijke
rol speelden, leven nog
voort in de herinnering
van menig Citroenrijder.
Die indruk krijg je ten
minste als je ziet hoe som
mige Deux Cheveaux toe
gerust zijn.
De Croisière Jaune is
een tocht van 35 man met
Citroen-terreinvoertuigen
van Beiroet naar Peking.
In 1930 was dat een uitzon
derlijke prestatie. Citroen
had maar een oogmerk:
publiciteit. De militairen
die meereden wilden spio
neren. De leider overleed
na aankomst in Peking
aan een verwaarloosde
longontsteking. De wagens
deden er 7 maanden over,
reden 15 kilometer per uur
gemiddeld, wogen inclu
sief bepakking vier ton.
Een pas was zo smal dat de
voertuigen er met geen
mogelijkheid door konden.
Terug zou zeer veel in
spanningen en zeer veel
tijd kosten. De kolonne de
monteerde toen alle zes
C4F's en C6F's (in Het
Turfschip staat een geres
taureerd exemplaar) en
vervoerde ze in onderdelen
naar het andere eind van
de pas om ze daar weer in
elkaar te sleutelen.
Iemand maakte onderweg
fotos en films. In het Turf
schip zijn fragmenten te
zien van de gele kruistocht
en van Citroens in actie
tijdens ralley's.
Romantiek
Ook de Tractions bieden
romantiek. De Big Six is
een felbegeerde auto, in de
Familiale kunnen 8 perso
nen zitten en er is nog
meer. Reden volop om met
trots in een Citroen te rij
den. Alles valt daarvan te
proeven tijdens de 5e
ICCCR in Het Turfschip.
Ik heb daar al een prachti
ge DS-cabriolet „Le Dan
dy" gezien met een koets
werk van Henry Chapron,
een Ami Coupe met Wan
kelmotor, een zeldzame
Traction Cabriolet en een
protype van een zescilin
der boxermotor, bedoeld
voor de DS. De motor is
nooit in produktie geno
men, de huidige doet het
prima. Helaas moesten de
ontwerpers van Citroen
hun eigenzinnige koers
wijzigen toen de fabriek in
handen van Peugeot
kwam.
De charme van de Deux
Cheveuax ontgaat me nog
steeds. Als je het dak opent
kun je er heel goed een
studenteninboedel mee
van Deventer naar Breda
verhuizen. De auto is ont
zettend lelijk en verbruikt
weinig benzine. Men kan
grotere bedragen uittrek
ken voor boeken en gram
mofoonplaten. De Britten
wilden de Deux Cheveaux
niet het „vaste land" op
hebben. In Slough werd er
daarom een andere carros
serie opgezet. De wagen
werd meteen Bijou ge
noemd. Dat hielp niets. 200
Werden er maargebouwd,
in Breda staat er ook een,
en het plaatwerk is van
polyester. Er hangt een
bordje op dat de deuren
niet hard dichtgegooid
mogen worden.
DOOR
COR\.
RRHORVE
Lange tijd heb ik helemaal
niet van de zondag gehou
den. Als kind verveelde ik
mij op die dag, als jongen
zag ik hem dicht slibben
met religieuze verplichtin
gen en als volwassene met
bezoek. Dat ik nu wel van
deze dag houd, is waar
schijnlijk meer te danken
aan veranderingen in mij
zelf dan in de zondag. Ver
veling ken ik nauwelijks
meer, religieuze verplich
tingen drukken niet meer,
en het bezoek dat er nog
komt, komt voor mij. In
plaats van een sociale dag
is de zondag een ik-dag ge
worden en ik ben zo aso
ciaal dat een vooruitgang
te noemen.
Ik weet dus niet precies
of ik al die veranderingen
in mijzelf moet localiseren
en ik kan ook moeilijk zeg
gen wat er de laatste tijd
aan de zondag is veran
derd. Naar mijn gevoel
heeft vooral de morgen
toch iets van zijn vroegere
wijding teruggekregen,
maar het vreemde is dat die
meer te maken heeft met
het uitslapen van mij en
anderen dan met een al
dan niet afgedwongen
kerkgang. Het is niet een
voudig dit uit te leggen
zonder de schijn te wekken
van profanatie, maar het
komt er wel enigszins op
neer dat op zondagse mor
gens ook het profane een
hoger soortelijk gewicht
krijgt dan het door de
week heeft.
Het gaat niet eens om het
werk, althans niet om het
mijne. Omdat ik gezegend
ben met een soort van ar
beid die nooit ophoudt en
waarvoor ik maar op be
paalde momenten - of
schoon erg dikwijls en
langdurig - de deur uit
moet, gaat mijn werk op
zondagen en in vakanties
gewoon door. Wat mij op
die dagen rust geeft is dat
anderen dan niet werken
of althans mij niet nodig
hebben voor hun werk. Een
van de redenen waarom ik
op zondag kan uitslapen is
dat de post mij niet uit bed
kan bellen om mij haar
diensten aan te bieden. Het
hele service-wezen vraagt
veel van onze energie en
een vrijwel permanente
beschikbaarheid: het is he
lemaal gebaseerd op de
veronderstelling dat er in
elk huis altijd iemand
thuis is om de bewezen
diensten in ontvangst te
nemen, controleurs en me-
teropnemers ruim baan te
geven, de telefoon aan te
nemen op allerlei manie
ren de aansluiting op de
diverse service-netten in
stand te houden. Een mi
nuut service genieten komt
gemiddeld neer op een uur
service bieden. Het is na
tuurlijk allemaal erg on
misbaar, keurig georgani
seerd en om ons te dienen,
maar dat is geen reden om
er niet moe van te worden.
Ook de sluiting van de
winkels draagt bij tot de
rust, ik bedoel die van de
klanten. Van de loutere
mogelijkheid om nog even
iets te gaan halen gaat al
een appel uit met alle risi
co's van weer in de rij te
moeten staan bij een kassa
etc. Alweer een kleine
moeite, maar als ze niet ge
daan behoeft te worden,
geeft dat toch een bepaalde
rust die het ritme van de
dag een beetje vertraagt en
plechtiger maakt, dus een
profaan soort van wijding.
Ik merk dat niet alleen
aan mijzelf, maar ook in de
buurt waar ik woon. De
stilte van de zondagmorgen
is er anders dan die van de
zaterdag: als ik wakker
word, hoor ik dat het zon
dag is. Ik weet niet wat de
mensen dan doen; mis
schien liggen ze nog te sla
pen of met de kinderen
knus bij zich in het grote
bed, aanstalten te maken
om eindelijk eens op te
staan, of scharrelen ze al op
hun sloffen rond. In ieder
geval is die stilte van het
soort waarboven alleen
maar zachte orgelmuziek te
verkiezen is. Ongetwijfeld
is die keuze mij ingegeven
door een religieus verleden,
maar ik merk de sporen
daarvan ook in mijn om
geving. Helemaal nieuw is
de zondag niet geworden.
I11
