Gilberto Gil:
mooi en luchtig
Black Uhuru
zeer de
moeite waard
LÉVITa
W*
Diesi
TOUR '81
Supporters na
vechtpartij
gearresteerd
J
VI AAN DAG 13 JUL11981
KID CREOLE
Onmacht
De dood
ONTDEK DE VERSCHILLEN
Lucky Luke
PAI4 HÉÉFT
meweek caddy
Suske en Wiske: De Koperen Knullen
Tijger
Dierenleed
Tekenend
ROND het Amerikaan-
sPoolse fenomeen Nico is
het ruim zes jaar zo goed
als stil geweest. Heel af en
toe was er een teken van
leven. Ruim twee jaar ge
leden werd er bijvoorbeeld
aangekondigd dat ze sa
men met John Cale zou op
treden in Rotterdam, maar
Cale kwam toen helaas al
leen. Rond die tijd ver
scheen er ook een inter
view met haar in het Bel
gische blad Humo, waaruit
bleek dat ze een chaotisch
en ontredderd leven leidde
in het Newyorkse Chelsea-
hotel. De ex-zangeres van
de Velvet Underground is
nu plotseling uit haar iso
lement getreden en heeft
een elpee gemaakt die niet
alleen briljant, maar ook
verrassend is.
Op „Drama of exile"
blijkt dat Nico een totaal
andere muzikale weg is in
geslagen. Haar vorige, net
zo sublieme, vier elpees
(„The Marble Index",
„Chelsea Girl", „Desert
Shore" en „The End") be
vatten passieloze, monoto
ne en uiterst sobere com
posities. Het harmonium,
op die platen hoofdinstru
ment, heeft Nico afgezwo
ren. In plaats daarvan
nam ze een hechte rock
groep in de arm die (bij de
meeste nummers) zorgt
voor een zeer stevige,
dreunende vluchtheuvel
begeleiding waarop alleen
John Cale het patent leek
te hebben. Op „I'm waiting
for the man" (Reed) en
„Heroes" (Bowie) na
schreef Nico alle nummers
zelf. De typische Nico-stijl,
die vooral wordt opgeroe
pen door haar opmerkelij
ke stem en mysterieus
aandoende accent, blijft
ondanks die nieuwe bege
leiding (met onder andere
Dury-saxofonist Davey
Payne) overigens wel ge
handhaafd.
Bij het verschijnen van
„Drama of exile" rijzen
een paar vragen, zeker
omdat er geen enkele in
formatie over de plaat be
schikbaar is. Mocht bij
voorbeeld de informatie op
de hoes juist zijn dan zou
Nico de samenwerking
met Cale, die haar vorige
Nico: briljant en verrassend.
elpees produceerde en bo
vendien de belangrijkste
muziekpartijen voor zijn
rekening nam, hebben op
gezegd.
Op de hoes prijkt
nu de naam van een zekere
Philippe Quilichini, die zo
wel de productie als de
basgitaar in handen zou
hebben. Het is goed moge
lijk dat achter die vreemde
naam toch weer John Cale
schuilgaat. De composities
hebben namelijk erg veel
weg van Cale's huidige
werk en dan is er op „Dra
ma of Exile" ook nog na
drukkelijk een alt-violist
te horen, van wie de naam
nergens staat vermeld.
VVim Bazelmans
BRAZILIË is van oudsher
leverancier van zowel
zwoele als opzwepende
muziek. De meeste platen
in dat genre hebben wei
nig met popmuziek te ma
ken, maar er zitten erbij
die zeer de moeite waard
zijn.
Zo'n elpee is „Luar" van
Gilberto Gil. Als je niet be
ter zou weten zou je het
geluid op deze plaat als
disco kunnen bestempelen,
maar dat is het dus niet.
De opwindende percussie-
stukken, die sommige dis
coplaten acceptabel maken
komen immers voort uit de
Latijnsamerikaanse en
met name de Braziliaanse
muziek. En percussie valt
er op „Luar" volop te be
luisteren.
Zoveel zelfs dat
er op deze elpee een paar
alternatieve danshits lij
ken te staan. En gezien het
feit dat onverstaanbaar
buitenlands als Spaans en
Italiaans het hier in de hit
parade nog wel eens wil
doen opent voor Gilberto
Gil perspectieven.
Gilberto Gil is eigenlijk
al een veteraan in de Bra
ziliaanse muziek. Hij
maakte een hele reeks el
pees en samen met Jorge
Ben, met hij trouwens ook
samengewerkt heeft, Mil
ton Nascimento en Egberto
Gismonti is hij erin ge
slaagd ook westerlingen
voor moderne Brazilaanse
muziek te interesseren.
In vergelijking met de
vorige elpee „Realce", die
alleen opviel door de
fraaie bewerking van „No
woman no cry", is „Luar"
stukken sterker en toegan
kelijker voor onze oren. De
muziek is zomers, luchtig
en mooi en nummers als
„A gente orecisa ver o
luar", „Cara cara" en „Axé
baba" vormen een ideaal
decor voor zomerse fees
ten.
AL even feestelijk en
nog swingender is de elpee
„Fresh fruit in foreign pla
ces" van het gezelschap
Kid Creole and the Coco
nuts.
Kid Creole (eigenlijke
naam August Darnell)
maakte ooit deel uit van
Dr. Buzzard's Original Sa
vannah band en hij heeft
met „Fresh fruit..." zijn
tweede elpee voor het
Amerikaanse label ZE-re-
cords afgeleverd.
Kid Creole and the Co
conuts zoeken het in Ca-
raïbische en Latijnsameri
kaanse ritmes, die ver
mengd worden met een
vleugje funk en disco. Bo
vendien willen de teksten
van Kid Creole nogal eens
op de lachspieren, zodat je
met recht kunt spreken
van onbekommerd dans
plezier als je deze elpee in
een hokje wil stoppen.
Ik heb wel eens filmpjes
gezien van een live-optre
den van Kid Creole c.s. en
daaruit bleek dat het er
tijdens concerten nog op-
EINDRED ACTIE WIM VAN LEEST
Kid Creole and the Coconuts.
windender en maffer aan
toegaat dan op deze plaat,
dus het is te hopen dat de
groep binnenkort eens de
ze kant op komt voor wat
concerten.
„Fresh fruits in foreign
places" kan ik je in ieder
geval van harte aanbeve
len, want nummers als
„Schweinerei", „Latin mu
sic" en „Musica America
na" zijn echt onweerstaan
baar swingend en uiter-
makte geschikt om op
zwoele zomeravonden af
gewisseld met reggae en
eerdergenoemde Gilberto
Gil te beluisteren.
Wim van Leest
De agenda voor de komende
weken ziet er als volgt uit:
Siouxie and the Banshees, 15
en 16 juli in Amsterdam (Pa-
radiso)
U 2, 26 juli in Amsterdam
(Paradiso)
Spirit, 1 augustus in Amster
dam (Paradiso)
Rupert Hine, 16 juli in Den
Haag (Paard van Troje)
Teardrop Explodes, Willie
Nile, The Sound, Comsat An
gels, Krokus, Duran Duran
en Doll by Doll, 16 augustusa
op Newpop in Rotterdam.
TOT de betere, dat wil
zeggen oorspronkelijke en
toch originele, reggae-el-
pees van vorig jaar be
hoort naast „A Song" van
Pablo Moses zeker ook
„Sensimillia", de derde
plaat van het Ameri-
kaansJamaicaanse trio
Black Uhuru. Het drietal
bleek op die elpee in staat
de reggae nieuwe impul
sen te geven zonder dat de
authenticiteit werd aange
tast. „Sensimillia" heeft nu
een uitstekende opvolger
gekregen in de vorm van
„Red", een schitterende
plaat, die Black Uhuru de
finitief tot een van de gro
ten op reggaegebied
maakt.
Het eerste wat opvalt
aan de muziek van Black
Uhuru (Zwarte Vrijheid)
is de naar reggae-maat-
staven uiterste geva
rieerdheid. De strenge ba
sisritmen blijven wel ge
handhaafd, maar daar
doorheen zijn allerlei me
lodieuze patronen gewe
ven die alleen maar een
verrijking van de muziek
soort betekenen. Die geva
rieerdheid geldt ook voor
de zang. De Amerikaanse
zangeres Puma Jones, het
fraai ogende vrouwelijke
lid van het trio, heeft net
zo'n hoge, ijle stem als
Ducky Simpson en die
twee vormen samen dan
ook een prima begelei
dingskoortje voor het op
Bob Marley lijkende stem
geluid van Michael Rose.
De teksten van Black
Uhuru handelen niet al
leen over Jah en aanver
wante zaken, maar vooral
over de harde realiteit van
Michael Rose, Ducky Simpson en Puma Jones: Black
Uhuru
Brixton: armoede, ellende
en geweld. Duidelijk poli
tiek geëngageerde num
mers zijn bijvoorbeeld
„Youth of Englington"
waarin er bij de jeugd op
wordt aangedrongen geen
geweld te gebruiken, het
emotioneel geladen „Rock-
stone" en het onroerend
hopeloze „Journey".
De acht nummers op
„Red" (zo genoemd omdat
de eerste exemplaren in
Engeland op rood vinyl
verschenen) werden alle
geschreven door Michael
Rose en Ducky Simpson.
De plaat werd geprodu
ceerd door het gerenom
meerde tweetal Sly Dun
bar en Robbie Shakespea
re en opgenomen in de Ja-
maicaanse Channel One
Studio. Behalve Dunbar en
Shakespeare wordt er
meegewerkt door onder
andere Mikey Chung (gi
taar) en Sticky Thompson
(percussie).
Wim Bazelmans
BOEKENBOEKENBOEKENBOEKENBOEKEN
BOEKENBOEKENBOEJWBOEKENBOEKEN BOEK
ENBOEKENSO£-K£ WBOEKENBOE KEN BOEKEN
BOEKENBOEKEHBOEKENBOEKENBOEKENBOE
Grietje Koeman: Geen Stijl (uitg.
Peter van der Velden - 19,90).
Dichtbundel waarmee de uit
Breda stammende Grietje
debuteert. De bloemrijke ge
dichten zijn ondergebracht
en geordend onder de hoof
den Familiekroniek, Kon-
frontaties en Identifikatie. In
vooral ritmisch proza is zij
intens bezig met gedachten
die het leven vangen tussen
jong leven en dood; angst en
tederheid; verlangen en te
leurstelling. Of met On
macht, zoals één gedicht
heet. „Geen cirkel trok ik
rond mij heen/ - om te be
staan, te conserveren/ - om
te bewaren als het winter
is/en zomer wordt.//Steeds
weer die jaargetijde zonder
kleren:/ - waar staat mijn
lijf?/Het lijk moet straks ge
kist".
Ze vertelt over haar boe
renafkomst. Het klinkt alle
maal wat onbarmhartig. De
Konfrontaties zijn er met
een autistisch kind, met een
gek, met zelfmoord, met de
melkman, die ongunstig af
steekt tegen het authentieke
boerenbestaan, alcohol en
fantomen; maar ook met
polders, jong leven en andere
beloften. En toch: „Had God
een strottehoofd bezeten/Hij
zou een mompelende knor
rende grijze zijn/met een
kat/en bevend neer gaan zit
ten/met onder zijn voeten de
stilte/van wat nooit was ge
beurd." Grietje Koeman
heeft het in een krachtige
stijl over zeer herkenbare
zaken; met wat meer zwarte
dan witte randen.
H.E.
Inge Lievaart: Het Leven en de
Dood, de Dood en het Leven (uitg.
Zomer Kenning - 12,50).
De schrijfster Lievaart, die
het boekje Nieuwe Kinder
gebeden al eerder samenstel
de, heeft behalve van eigen
hand nog een vijftigtal ge
dichten van anderen onder
genoemde titel bijeenge
bracht. Zij probeert daarin
wanhoop en hoop ten aan
zien van de dood tegen el
kaar weg te strepen vanuit
een christelijke levensover
tuiging. Bij deze collectie zit
ten gedichten van bekende
namen als Hoornik, Bloem,
De Mérode, Hoekstra, Schul-
te Nordholt, Van Duinker
ken, Morriën, Oosterhuis en
dergelijken en van minder
befaamde poëten. Van belij
dende - en moraliserende ge
dachten, tot poëtische - en
zuiver lyrische ontboezemin
gen krijg je in dit boekje ge
dachten aangedragen over
het best bewaarde geheim op
de wereld: de dood.
H.E.
'aiuj|
'pzo do; '}od ui (aasuad 'uiq 'uuoAiojed 'suioaa juijd
'uaoips suun qoop qooq 'uaAoqsupai 'pjeeqa^eg
WEÉ CAT 14 -éi0E-
RlEdH -S40£Lf?/?WT.
CAT IK AAW 6KW-S-
0AAKP HËg &E-
£Évewew ik H£g
HÉT PÉ4TIJP4 IM
ELAdOPA &EPUAILP
\iood eew tovek-
tkommel mbt eew
KAKKATI-S0HÉ KL44.
eew edHT aul/Skah-
OP 2WN eigÉW
Te»?eiw PIEKEW
<sevam<sewpie
WIET eewe OP
PIT <?ONTIWEWT
LËVEW
WAT -ZE& JË Y PEEFT AAW gEVPLÉW PM PIE
VAAdO? PELZEW V4W ^RU46AARP TE 0KAKIP-
ZAKRY^y MERKEW, Al/3 HIJ WIÉT THPIA WA4.
PAK) KÖW Hip VAW PIEF-STAL gE4i2HPLPlAP|
WZ/KPEW... MAAK IK WILPE WIÉT MEE-
WERKEW AAW MPPKC...
PË RECHTER ZAL PVE?
MLA &ECUC.'SEH,em
JE SAAT Npi MEE NAAK
'T &ado ew rdovea,
je maak wiet Te
veKze tteki 1 /i
MORZINE - De directie van de 1
justdag in Morzine met de wedsl
de een superpremie te gaan vas
als tweede in Parijs aankomt. 1
het weekeinde verreden werdei
onderstreept dat er geen twijfe
Hinault, die nu 7 minuten en 3!
worden.
rfnnr.lean Nelissen
Een onthullend plan van
Levitan en Goddet, dat pre
cies aangeeft, hoe het in de
Tour de France met de
tegenstanders van Hinault
gesteld is. Het is niet de eer
ste keer dat de verslagenen
middels een groot geldbe
drag geactiveerd worden, er
hog eens de zweep over te
leggen. In 1952, toen de le
gendarische Fausto Coppi
zo'n overmacht aan de dag
legde, dat ver voor Parijs, de
Tour al beslist werd, nam de
Tourdirectie ook een derge
lijk initiatief. Destijds werd
de tweede prijs van wijlen de
Belg Stan Ockers (die in Pa
irijs op 28 minuten en 17 se
conden van Coppi eindigde)
verdubbeld. Dit zal nu wel
niet gebeuren, want de eerste
prijs in Parijs is 75.000 gul
den en als de tweede prijs
verdubbeld zou worden, zou
deze precies 5000 gulden
meer bedragen.
Het plan van Levitan en
MORZINE - Een
drietal supporters van
Johan van de Velde - zij
waren althans uitgedost
met een petje, dat de
naam van de Rijsbergse
coureur droeg - zijn
door de Franse politie
gearresteerd. De drie
mannen waren betrok
ken geweest bij een
vechtpartij in restau
rant Victoria in Tho-
non-Les-Bains.
De supporters waren
's avonds aangeschoten
het restaurant binnen
gekomen om te eten.
Tot hun ongenoegen
moesten zij wachten,
omdat alle tafeltjes be
zet waren. Zij reageer
den hun kwaadheid af
aan de bar, waar zij
zich misdroegen ten op
zichte van andere be
zoekers en het personeel
van het restaurant. Bij
de vechtpartij, die al
snel ontstond werd een
serveerster vol op de
kin geraakt. Zij moest
volkomen groggy wor
sen afgevoerd. Er
kwam pas een einde
aan het handgemeen,
toen de politie arriveer
de, die de drie Neder
landers inrekende.
IPUR MC
MADELEINE A
kt - Etienne-de-Cuines/*
GLANDONjf L'ALPE-^
iQe r-T." t-eBqurg fjQ D'HUEZp
ly RIJ d Oisans^ OLANDOK
230,5 krn2°oo mDClCINC™™"
1500-
D'HUCZ
