Unieke volkshogeschool in
gevaar door subsidiestop
Nederlandse school bij Parijs
NEDERLAND
DE K0NINGI
KUNT GEWfl
MET HAAR I
DONDERDAG 23 APRIL 1981
EXTRA
v.s.
[eet dat de vorstin in de bi
iet zien. Ze is blind. Om h
en, krijst ze met een hoog
as nos reina".
G<
ÉÉA
(Van onze correspondent
Jan Drummen)
PARIJS - Op een open
plek in de uitgesterkte bos
sen Chevreuse, minder dan
jen uur ten zuidwesten
ran Parijs, ligt het kasteel
ran Méridon. Het is de ze
tel van de enige Neder
landse volkshogeschool in
liet buitenland.
Sedert meer dan dertig
jaren organiseert Méridon
cursussen van een tot twee
weken door jongeren en
volwassenen, voor groe
pen, scholen, organisatie
ïn verenigingen. Het doel
is deze groepen (en indivi
duen) het hedendaagse
Frankrijk beter te laten
kennen door „het zoeken
van confrontatie met een
andere cultuur en maat
schappelijke structuur".
Verder: Inzicht verwerven
in maatschappijke ver
houdingen en daarin stel
ling te leren nemen. En
tenslotte - zoals een be
knopte catalogus zegt - het
samen beleven van nieuwe
situaties, het uitwisselen
van ervaringen en indeeën.
Daartoe komen het hele
iaar door deze groepen (het
kasteel beschikt over vijftig
slaapplaatsen) naar het dal
van Chevreuse. Het zijn bijna
uitsluitend Nederlandse
groepen, die - uiteraard om
dat de hogeschool in Frank
rijk gelegen is - in de eerste
plaats in de gelegenheid ge
steld worden Frankrijk, zijn
cultuur en zijn problemen be
ter te leren kennen.
Actieve methode
De thema's zijn van de
meest uiteenlopende aard,
worden in verregaande mate
door de cursisten zelf gekozen,
geven aanleiding tot discus
sies en debatten en blijken de
deelnemers in hoge mate te
bevredigen. Het bewijs daar
voor wordt geleverd door de
„recidivisten", die herhaalde
lijk naar het Chateau de Mé
ridon terugkomen.
De instelling is aangesloten
bij de Vereniging van Volks
hogeschool en werkt met een
Frans-Nederlandse staf van
veertien vaste medewerkers
en een aantal vrijwilligers en
stagières. Deze begeleiden de
cursisten, verlenen hun me
dewerking bij het organise
ren en uitvoeren van de pro
gramma's. De cursisten ne
men zelf volgens de zoge
naamde actieve methode de
cursussen op zich en het ge
heel van de stage kenmerkt
zich door een verregaande
„democratische" samenwer
king en uitwisseling tussen
cursisten en staf. Daarnaast
worden contacten georgani
seerd met Franse vakorgani
saties, scholen, politieke groe
peringen, er worden bezoeken
gebracht aan fabrieken en be-
drijven, aan culturele instel
lingen, grotendeels in en rond
Parijs. Jaarlijks nemen 1200
tot 1450 personen uit Neder
land deel aan deze cursussen.
Subsidie
Tot 1970 werd grotendeels
op basis van vrijwilligheid
gewerkt, maar vanaf dat jaar
is CRM bereid gevonden een
subsidie te verlenen van ruim
750.000 gulden per jaar, het
geen zeventig procent van de
kosten dekte. De resterende
dertig procent kwamen uit
bijdragen van de cursisten
zelf: 40 gulden voor jongeren
en 55 gulden voor volwasse
nen per dag. De staatssecreta
ris van CRM heeft nu krach
tens een beslissing van sep
tember 1980 deze subsidie met
ingang van 1982 ingetrokken
uit zuinigheidsoverwegingen.
Dat betekent dat de enige Ne
derlandse volkshogeschool in
het buitenland haar activitei
ten na 33 jaar zal moeten
beëindigen, tenzij het perso
neel bereid is tegen minder
dan de helft van het mini
mumloon te werken. Deze
plotselinge totale intrekking
van de subsidie heeft Méridon
uiteraard verbijsterd. Met
name de bewering dat „het
cursuspakket van Volkshoge
school Méridon de afgelopen
jaren van geringe omvang is
geweest", terwijl „de instel
ling, met name door haar geo
grafische positie, geen rol van
betekenis kan vervullen in
het CRM-beleid, dat zich on
der meer kenmerkt door een
hoge prioriteit voor achter
standsgroepen".
Ligging
De Frans-Nederlandse Volkshogeschool Chateau de Méridon nabij Parijs. De enige in het
buitenland, maar met de dood bedreigd-
In een onderhoud dat het
bestuur van Méridon in de
cember met de staatssecreta
ris van CRM had, gaf deze
laatste toe, dat de instelling
„tot nu toe volledig paste in de
doelstellingen van het over
heidsbeleid", terwijl „kwali
teitsoverwegingen in haar be
sluit geen rol hadden ge
speeld". Volgens mevrouw
Kraaijeveld-Wouters is de
moeilijke financiële situatie
de enige reden van het besluit.
Het bestuur weerlegde de
hierboven aangehaalde argu
menten uit de brief van de
staatssecretaris over de „ge
ringe omvang van het cursus
pakket" en de geografische
ligging van Méridon waar
door geen „achterstandsgrc*
pen" aangetrokken zoudj
kunnen worden. Méridoi
wijst op dat juist voor dej
groepen een confrontatie nu
ïen andere cultuur van be
lang is, omdat deze daar au
ders vaak met een anderecu!
tuur van belang is, omdat da
ze daar anders vaak niet aai
toekomen. Juist daari®
wordt de geografische positi
een positief punt gevonden.
Na het onderhoud was
overtuiging van het bestuü
van de Frans-Nederland
volkshogeschool zo mogeijj
nog sterker dat de ministerie
le beslissing „kant nog
raakt", maar het bestuur wj,
er eveneens van overtuigd^]
de staatssecretaris niet van
zins was op de genomen
slissing terug te komen.
Derhalve heeft Chateau i
Méridon een beroepsprocedu.j
re aangespannen bij de Raaj
van State en de gebruikers
groepen aangemoedigd deac.|
ties voor het voortbestaan va;
Méridon te blijven steutier.
Politiek gezien vinden
stuur en staf de CRM-be
sing „een stap terug": Aant
ene kant - zo heet het - werkj
de Nederlandse regering rr,ei.
aan de bouw van een verenig
Europa, aan de andere k:
worden door beslissingen
deze ontmoetingen tussen
Europese volkeren (anden
dan op toeristische vlak)
gengewerkt.
Men hoopt nu dat, inditi
inderdaad mocht blijken dat|
de subsidie-intrekking vai
CRM definitief is, anden
bronnen aangeboord kunne
worden. Mogelij k zouden d«
in het ministerie van Buiten-1
landse Zaken, dat van Onder-|
wijs en eventueel dat vai
Landbouw (gezien de rol i
Méridon speelt op landbouw-]
gebied) te vinden zijn.
In het bekende Engelse
griezelverhaal „The Hound
of the Baskervilies" komt de
lijkschouwer tot de conclusie
dat sir Charles Baskerville
een natuurlijke dood is ge
storven. De dokter die het li
chaam onderzocht, stelde
vast dat er „geen tekenen
van geweld" waren. Hij vond
echter wel dat het gezicht
van zijn vriend zo verwron
gen was dat hij het nauwe
lijks herkende. De schrijver
van het verhaal, Arthur Co-
nan Doyle, van beroep arts,
laat er geen twijfel over be
staan dat Sir Charles zich
letterlijk dood geschrokken
is van de verschijning van de
angstaanjagende hond.
Een plotselinge en onver
wachte dood komt helaas
ook in het normale leven
voor. Er is een beperkt aan
tal manieren waarop een
ogenschijnlijk gezond mens
binnen enkele seconden kan
sterven. De lichaamsorganen
waar het in de meeste geval
len om gaat, zijn hersenen en
hart.
Scheuren
De hersenen kunnen uit
geschakeld worden door een
catastrofale bloeding als ge
volg van het springen van
een zwak bloedvat. Verder
kan het hart op een aantal
plaatsen scheuren, meestal
als gevolg van een aangebo
ren zwakke plek. Het is ook
mogelijk dat het hart om on
bekende redenen plotseling
ophoudt met kloppen.
In de meeste gevallen kun
nen de doktoren de doods
oorzaak zonder al te veel
moeite achterhalen. Soms
moet er echter wat speur
werk aan te pas komen. Het
kan ook voorkomen dat de
plotselinge dood in het ge
heel niet verklaard kan wor
den. Een voorbeeld hiervan
is de zogenaamde „wiege-
dood". Een op de 1000 op het
eerste gezicht volkomen ge
zonde baby's sterven in hun
eerste levensjaar. Over de
oorzaak tast men nog steeds
in het duister.
Y aatvernauwing
Meestal is het zo dat men
sen die plotseling overlijden,
al geruime tijd aan een hart
ziekte lijden. De hartspier
zelf kan beschadigd zijn door
een stagnerende bloedtoe-
voer als gevolg van vaatver-
nauwing, een belangrijke
klep kan niet meer goed
functioneren, of de hartspier
kan om duistere redenen te
groot geworden zijn. Wat de
doodsoorzaak ook is, meestal
kan die worden achterhaald.
Alleen als de doodsoorzaak
een raadsel blijft, wordt er
een lijkschouwing gehouden
om vast te stellen dat er geen
misdaad in het spel is. De be
handelend geneesheer staat
dus altijd onder een be
paalde druk om de doodsoor
zaak van zijn patiënt vast te
stellen.
Vaak kan er bij een na
tuurlijke dood echter geen
pasklare doodsoorzaak wor
den gevonden en het gevaar
bestaat dat een kleine, alle
daagse afwijking als fataal
wordt aangewezen, terwijl
een minder voor de hand lig
gende afwijking over het
hoofd wordt gezien en, wat
belangrijker is, dus ook bij
andere patiënten niet behan
deld wordt.
Hartritme
Een gebeurtenis die vaak
aan een plotseling overlijden
voorafgaat en die moeilijk
vast te stellen en te achter
halen valt vanwege zijn
voorbijgaande aard, is een
plotselinge ernstige versto
ring van het hartritme.
De meeste storingen in het
ritme zijn niet ernstig. Als
dat zo was, zouden er niet zo
veel mensen rondlopen die
klagen over hartkloppingen.
Soms is het echter wel ern
stig. Een zeer ernstige sto-
Met gebruikmaking van ingewikkelde apparatuur proberen
de cardiologen erachter te komen wat de oorzaken zijn van een
hartinfarct of van plotselinge hartstilstand.
ring die meestal tot hartstil
stand leidt, is een onregel
matige samentrekking van
een bundel spiervezels als
gevolg waarvan geen ge
coördineerde samentrekking
van de gehele spier meer tot
stand kan komen (fibrilla-
tie). Tijdens dit proces wordt
er nauwelijks bloed gepompt
door het hart en de voor
naamste hartkamer siddert
als een rietje in plaats van
zich regelmatig en ritmisch
samen te trekken. Maar al te
vaak leidt deze fibrillatie tot
een volledige hartstilstand.
Soms kan dit worden
voorspeld - fibrillatie treedt
vaak binnen 48 uur na een
hartaanval op - en adequaat
worden behandeld, als de
patiënt via de monitor
nauwlettend in de gaten
wordt gehouden. Het veel
vuldig optreden van derge
lijke storingen in het ritme is
de belangrijkste reden dat
hartpatiënten uit hun ver
trouwde omgeving worden
weggehaald en in het zieken
huis worden opgenomen.
In een recent nummer van
het Engelse tijdschrift „Bri
tish Heart Journal" vertelt
de Londense cardioloog Mi
chael Davies over de resulta
ten van het onderzoek dat hij
heeft gedaan onder patiën
ten die plotseling om onbe
kende reden gestorven zijn.
Indien mogelijk had hij ook
de cardiogrammen bekeken.
In alle gevallen functioneer
den de harten volkomen nor
maal.
Pas na nauwkeurig onder
zoek werden bij een aantal
van hen gebreken vastge
steld aan het elektrische ge-
leidesysteem van het hart.
Twee Amerikaanse dokto
ren hebben onlangs nieuw
bewijs aangedragen om an
dere gevallen van plotseling
overlijden te verklaren. Dr.
Marilyn Cebelin en Charles
Hirsch zeggen dat 15 van hun
patiënten plotseling zonder
duidelijke oorzaak zijn over
leden. Alle 15 stonden bloot
aan grote spanningen,
microscopisch onderzo
van hun hart toonde aan ia|
er stukjes dood weefsel vai
de hartspier tussen normaal
weefsel zaten. Dat verschijn
sel ziet men niet bij een acutJ
hartaanval en de theorie vai
beide doktoren is dan ook da j
dit wordt veroorzaakt do
een plotselinge afscheid
van adrenaline, het zo
naamde „vecht"-
„vlucht"-hormoon uit del
nieren dat ons voorbereid)
op lichamelijke activiteit
door de polsslag op te voereaJ
het bloed gelijkmatig te ve:|
delen over de vitale
chaamsdelen en de oogpupij
te vergroten.
Het is al geruime tijd
kend dat grote dosis
adrenaline, weefselafstei]
ving van de hartspier (neon
se) kan veroorzaken.
De nieuwe theorie is
deze necrose veroorzaai
wordt door de eigen adrenij
line-produktie van het
chaam die op gang wordti
bracht door spanning®]
Maar deze necrose zou1
een gezond mens geen fat
afloop hoeven te hebben,
theorie is nu dat de
aan de spier het elektrisct
geleidesysteem van het
in de war gooit, bijvoorl
door hevige schrik, en
fatale verstoring van
ritme veroorzaakt
mensen schrikken zich
terlijk dood.
Copyris
The Guardian/De Sten
Vijf meningen over „Eer
premier Hans Wiegel: „Ze i
een uitstekend improvisati<
Toen ik als minister van Bin
der Klaauw (Buitenlandse
staatsbezoek aan België, zë
nu maar niet denken dat we|
nenland beschouwen".
Drs. Joop den Uyl (PvdA
een eigen stijl aan haar moe
Ze had een erg plezierige st
een eigen weg naar eigen
Ik vind dat ze erg goed g
Dr. Dick Dolman, voorzitte
mer: „Vorig jaar was zij voc
het-jaar", maar je kunt niet
zen. Ze doet het anders da
dan ook 30 jaar jonger én w
tijd. Bij de komende kabinet
moedelijk meer contact me
dat dit van korte duur is. Dj
bedoeld. Des te eerder heb
nieuw kabinet".
Mevr. A. de Bruyne (Lekkl
faire kwam ze bij ons op bez
en wilde weten hoe we ons r|
moesten behelpen en wat
zelfs mee naar de wasseret)
ons daar allemaal met drie 1
behelpen. Ik vond haar erg|
met haar praten".
Mevr. Tony van der Stee, d
nister van Financiën: „Mijn
den haar op haar reis door i
liep erg ongedwongen. Afspj
waren er niet. Met het oogj
kapsel droeg ze steeds een
zei ze telkens: „Daar hoeft u
trekken". Ik geloof dat ze N
len op slag voor zich won
vriendelijkheid en brede be
LONDEN (RTR) - Enkele
tientallen rotsen, eilandjes en
enclaves vormen het over
schot van de grote koloniale
rijken die eens meer dan de
helft van de wereld omvatten.
Maar het debat over die res
tanten kan net zo taai worden
als de worsteling voor de on
afhankelijkheid van grotere
en dichter bevolkte koloniën.
Engeland en Argentinië
zij n deze week de j ongste ron
de ingegaan van hun schijn
baar uitzichtloze besprekin
gen over hun al 150 jaar lang
bestaande geschil om de Falk-
land-Eilanden, die onder
Brits bestuur staan.
In Den Haag bespreken Ne
derlandse functionarissen de
onaf hankelij kheidskwestie
met vertegenwoordigers van
de Nederlandse Antillen, het
laatste overblijfsel van het
eens zo machtige handelsim
perium van de Nederlanders.
De rust in het Franse Gua
deloupe in het Caribisch ge
bied is door bommen en kogels
verstoord en de Verenigde
Staten, zelf eens een kolonie,
zijn het doelwit van guerilla-
strijders van Puerto Rico, die
beweren dat hun eiland nog
steeds een kolonie is.
De afgelegen gebieden die
nog onder het gezag of het
protectoraat van buitenland
se mogendheden valllen wa
ren eens het kleingeld van het
Europese kolonialisme, de
kruimels die van het bord vie
len toen de wereld in de 18de
en 19de eeuw in stukken werd
gesneden door de koningen en
keizers van de Europese mo
gendheden.
Engeland
Engeland, eens het grootste
imperium, heeft nu ook de
meeste restanten, van het
eiland Pitcairn in de Stille
Oceaan met zijn zestig bewo
ners tot de bruisende kolonie
Hongkong met vijf miljoen
overwegend Chinese inwo
ners.
De conservatieve regering
van Margaret Thatcher heeft
van Hongkong het verwij t ge
kregen een tweederangs soort
Britse nationaliteit te willen
invoeren voor die helft van de
bevolking die zich als Brits
beschouwt.
De plaatselijke bladen heb
ben de Britse regering ervan
beschuldigd met de omstre
den nationaliteitswet de bur
gers van Hongkong het recht
op vestiging in Groot-Brit-
tannië te willen ontnemen.
Miljoenen zouden dat wel
eens kunnen willen wanneer
een groot deel van de kolonie,
de „new territories" (nieuwe
gebieden) aan China worden
overgedragen wanneer in
1997 het 99-jarige contract af
loopt dat destij ds met de voor
malige Chinese keizerlij ke re
gering is gesloten.
Met de Falkland-eilanden
staat het weer anders. De 1700
bewoners, met hun 400 maal
zo grote aantal schapen, ver
zetten zich tegen een koehan
del over hun eilanden met de
plaatselijke mogendheid, Ar
gentinië. De geschiedenis van
deze eilanden is typerend
voor vele koloniale restanten
die in de periode van de Euro
pese machtsuitbreiding van
hand tot hand gingen en nu
merken zij dat voor hun moe
derland meer lastig dan van
nut zijn.
De eilanden werden ont
dekt door de Engelsen, bezet
door de Fransen, verkocht
aan de Spanjaarden, opnieuw
bezet door de Britten en wor
den nu al anderhalve eeuw
door Argentinië opgeëist.
Onlangs genomen maatre
gelen ter versterking van de
slinkende maar vurig pro-
-Britse bevolking met kolo
nisten uit een ander mini-ko-
lonietje in de Atlantische
Oceaan, St. Helens, hebben
kwaad bloed gezet in Buenos
Aires, dat beweert de territo
riale r rechten van Spanje
geërfd te hebben.
De eilandbewoners zelf, die
deze week bij besprekingen in
New York vertegenwoordigd
zijn, zijn even boos wanneer
er maar op gezinspeeld wordt
dat hun eilanden tenslotte
aan Argentinië zullen komen
of zelfs alleen al onder geza-
menlij k Argentij ns - Br its be
stuur.
Belize, het laatst overgeble
ven Britse gebied op het Ame
rikaanse vasteland, het vroe
ger Britse-Honduras, is een
goed voorbeeld van de ano
malieën en anachronismen
van een koloniaal bewind in
een postkoloniaal tijdperk.
Zowel kolonie als moeder
land zijn het er over eens dat
onafhankelijkheid te wensen
zou zijn, maar door de aan
spraken op het gebied door
het buurland Guatemala is
dat nog steeds niet mogelijk.
Totdat met Guatemala een
akkoord is bereikt zullen er
Britse militairen blijven in
deze tropische Caribische en
clave, om die te beschermen
tegen inlijving door zijn cen-
traalamerikaanse buur.
Spanje
Koloniale strijdvragen
kunnen nog steeds de overi
gens goede betrekkingen tus
sen soevereine landen aantas
ten. Spanje, dat spoedig in de
Europese Gemeenschap ?al
worden opgenomen, is het al
lang niet eens met een van die
E.G.-landen, Groot-Brittan-
nië, over de status van de stra
tegische rots Gibraltar aan
zijn zuidpunt.
Ondanks de aanspraken die
Spanje op Gibraltar maakt
heeft Engeland herhaaldelijk
verklaard die niet tegen de
wil van de 30.000 pro-Britse
inwoners te zullen overdra
gen.
Spanje staat zelf weer net
tegenovergesteld tegenover
Ceuta en Melilla, twee encla
ves op de noorkust van Ma
rokko. De Spaanse soeverei
niteit over deze enclaves ver
zuurt de betrekkingen met
Rabat. De Marokkaanse mi
nister van buitenlandse za
ken, Mohammed Boucetta,
heeft gezegd dat de territoria
le integriteit van zijn land on
volledig is zoland Ceuta en
Melilla niet aan Marokko zijn
overgedragen.
Madrid stelt hiertegenover
dat de enclaves al meer dan
400 jaar deel uitmaken van
Spanje, lang voor het ont
staan van het koninkrijk Ma
rokko.
Portugal
Portugal en Indonesië staan
ongeveer net zo ten opzichte
van Oost-Timor, dat door
Djakarta werd geannexeerd
na het uiteenvallen van het
Portugese imperium door de
revolutie van 1974. Portugal
moet volgens de grondwet
werken aan de onafhanke
lijkheid van Oost-Timor, een
taak die het graag aan de Ver
enigde Naties zou willen
overdragen nu Indonesië het
gebied heeft bezet.
Lissabon verbrak de diplo
matieke betrekkingen met
Djakarta na de annexatie en
dat zal wel zo blijven tot de
grondwettelijke status van
het gebied op internationaal
niveau is geregeld.
De hevige worstelingen die
gepaard gingen met het uit
eenvallen van de grote rijken
na de Tweede Wereldoorlog
zullen zich niet voordoen in de
geïsoleerde gebiedjes die nog
onder koloniaal bewind
staan.
Maar in enkele nog be
staande kolonies wordt nog
geweld gebruikt, al is dat door
kleine en blijkbaar niet re
presentatieve groeperingen.
Frankrijk
Frankrijk, dat zijn bezittin
gen in het Westindische ge
bied als integraal deel van het
Franse grondgebied be
schouwt, heeft Cuba ervan
beschuldigd oproer te stoken
in dat gebied.
Stadsguerrillastrij ders
hebben vorig jaar op Guade
loupe bommen laten ontplof
fen en enkele malen op Fran
sen geschoten. Parijs zegt dat
degenen die volledige onaf
hankelijkheid willen nog
geen tien procent krijgen bij
verkiezingen, voornamelijk
omdat de plaatselijke econo
mie volledig afhankelijk is
van Frankrijk.
De VS, die afgelegen gebie
den in de Stille Oceaan behe
ren, hebben te maken met on
rust op het dichterbij gelegen
eiland Puerto Rico. Door een
van de vreemde spelingen van
het lot kwam dat eiland onder
bestuur van Washington na
dat de VS aan het eind van'
vorige eeuw een nedei laag»
gen Spanje hadden geledel l|
de Cubaanse oorlog.
Puerto Rico heeft een ge®
ratie separatisten voorl
bracht die bereid zijn
aanslagen en ontvoeringen]
plegen op het vasteland:
het Amerikaanse bewind0'
ver te werpen.
De VS hebben veel
om het traditionele f
van afgelegen kolonies
militair steunpunt voor i
verdediging van de stratf
sche belangen van het
derland te doen herleven
Dat lot is het Britse eiW
Diego Garcia beschoren, wi>
nu een grote Amerika®"
basis is gevestigd en dat j
bolwerk tegen mogelilj
Sowjet-expansie in dat
bied wordt beschouwd.
Sommige VN-landen M
ben daar kritiek op geuit"
westen bracht daar tegel
dat de Sowjet-Unie hetze»!
gebruik maakt van de ver!
uithoeken van het voormar
Russische keizerrijk.
Voor een groot kolonij]
gebied, het door Zuid-^
bestuurde Namibië, moe'
onafhankelijkheidsstatus»
worden opgelost. De onaff"
kelijkheid van de meeste»1]
rige kleine kolonies zal M
schijnlijk eerder door h^J
bateren dan met het
worden verkregen. Maar i
kele van de kleinste afhajjj
lij ke gebieden lij ken te1
blijven zoals zij altijd
schouwd zijn, als strateg
voorposten van rivalise®
mogendheden.
(Door Bert Ke
Twee koninginnen; twee
pies. Eerste tafereel: lang;
Dlgt, staat een tanig oud Ar
Juliana stapt op het
touwtje toe en geeft haar
tn hand. Op hetzelfde mo-
:nt schreeuwt het oudje: „I
)n see. I can see her". Ju-
ffla is verbaasd en onthutst
lelijk. Ze weifelt even,
iar vervolgt dan snel haar
cht. De Rijksvoorlichtings-
fenst zwijgt over het ge
kirde in alle talen. Het
>rdt - zoals dat officieel zo
(ooi heet - ontkend noch be-
shgd. Juliana, die geniet
het mystieke (voor
tistina raadpleegde ze ooit
een gebedsgenezeres)
(at het maar zo. In elk geval
(tzenuwt ze niet de fabel
F als een lopend vuurtje
r de Antillen voortijlt,
t de koningin over „ge-
"skrachtige gaven" be-
iikt.
'Tweede tafereel: Beatrix
■zoekt voor het eerst als
irstin het kostelijke fla-
'-eiland Bonaire. Óók
jk van de Antillen. Op het
jajn voor de kerk vindt een
godsdienst plaats. Amper
I die aar. de gang of de he-
scheurt open en een
Jisbui jaagt de eregasten
knel he^ godshuis in. De
pdikant gaat onverstoord
jtder, maar haakt wel in op
'.actualiteit. „Wekenlang is
i' droog geweest en nu
«kt de langverwachte ko-
kgm, die de even smarte-
verlangde regen mee-
dgt. Dit is geen toeval",
hij. Beatrix glimlacht,
na de dienst is zij er als
kippen bij om dit „won-
F de wereld uit te helpen.
lc°niek vertelt ze de bui al
•8 te hebben zien hangen
efteigenlijk over verbaasd
zlin geweest, dat het re-
köestendige kerkje niet
kier werd opgezocht.
'ee koninginnen; twee
.kderen"; twee reacties,
«na, de moederlijke, be-
'ne'ij ke en ietwat mystie-
Beatrix: de
"Tastende
{Zphte. Dc veiieiuuig is
*>t beiden met elkaar te
„p ijken, nu Beatrix een
B de kroon draagt, maar
f '°u njet eerlijk zijn. Niet
nuchtere,
en soms wat
De verleiding is
alle
vei
ooi
dei
i
ma
jaa
roo
ple
ger
con
lan
goe
tie\
zaa
dar
een
stu
vie:
C
ling
hie:
quê
vin
„toi
veb
zes
kwi
sch:
nog
hei<
ma:
kak
te,
nuc
gezi
je j
doo:
die
pro<
tijd
waa
dan
der
ach:
Haa
mee
Bea
rie-
weii
vro«
nen
help
nen.
den
van
en I
mee
In
bijv
joor
