Brixton: ironisch, cynisch,
ongedurig en zonder illusie
DE RUIMTE:
HET LAATSTE SLAGVELD
PAASEIEREN
eg'
PAASMARS EN UITTOCHT
Akkoord 01
omlaag
Hoogte
punten
Italiaanse
toltarieven
ACHTERGROND
Versleten
Space Shuttle brengt straks laserkanonnen omhoog
Killers
Waterstofbommen
Laserkanon
ft
lieuw beleid
S inzake
lapenverkopen
ni
ZATERDAG 18 APRIL 1981
BIbc
wAaTERDAG 18 APRIL 19t
(Van onze correspondent
Bert van Velzen)
BRIXTON - Het was warm.
Het was bijna zomer. De metro
spoedde zich door de worm
tunnel onder de aarde van Vic
toria naar Pimlico, dook onder
de Theems door naar Vauxhall
en liep via Stockwell naar Brix
ton, het eind van de lijn.
Van Brixton wist ik maar
weinig. Waarom naar Brix
ton, zolang Chelsea en Isling
ton nog bestaan en men Mi
chael Foot kan zien struikelen
in de hei van Hampstead
Voordat Brixton met Molo
tovcocktails een tragisch car
naval van geweld opvoerde,
wist ik van Brixton weinig
meer dan dat daar een lugu
bere strafgevangenis stond,
waarvan de stenen aan kan
ker lijden en het cement met
een theelepel kan worden
weggeschept.
Brixton zag er, zo kort na
het oproer, niet erg onheil
spellend uit. In Harlem ben ik
wel eens benauwd geweest
voor het vege lijf. Maar het
metrostation van Brixton zag
er respectabel uit en het lag op
korte afstand van de Princess
of Wales, een halfronde pub
waarvan de naam weer actu
eel gaat worden zodra lady
Diana is getrouwd. De pub
was onbeschadigd, in tegen
stelling tot de etablissemen
ten Windsor Castle en de
George, die volkomen uitge
brand waren en waarvan de
ramen als zwarte, holle ogen
de zonnige straat inkeken.
Railton Road is de rugge-
graat van de kern van Brix
ton: er hangen aan beide zij
den labyrinthjes van zijstra-
ten. Railton Road maakte op
het eerste gezicht een vrolijke
indruk. De straat, zo werd me
verteld, had al jaren een zeker
renommé als boulevard voor
scheve-schaatsenrijders en
als courtisanes opgedirkte
prostituées en ook als markt
plaats voor drugs. Een .wat
louche laan dus, met een Wes-
tindisch élan. Verderop, op
drukke straatmarkten, was
Brixton op een wat versleten
manier mooi.
Zo'n dertig jaar geleden
was Brixton een kalme, totaal
blanke voorstad van Londen
met vriendelijke straten, die
in het Victoriaanse tijdperk
een zekere roem genoten.
Straten waar generaties nij
vere Engelsen zijn opgegroeid
met een ingebouwd talent
voor kalmte en het kweken
van rozen. Lord Justice Leslie
George Scarmen, die het on
derzoek naar de oorzaken van
de onlusten leidt, wandelde
maandagmiddag al door het
gekwetste hart van Brixton,
het gebroken glas knerpend
ondernzijn schoenen, om de
eerste indrukken op te doen
voor een sectie op de grimmi
ge evenementen van het vori
ge weekeinde.
Het moet Lord Scarmen op
gevallen zijn, hoe vriendelijk
de sfeer in Brixton was. Hoe
aanminnig de vrouwen haar
kinderen in hun rijtuigjes lie
ten luchten in de zon en hoe
zwarte en blanke mensen in
bonte mengeling op straat lie
pen alsof er niets was ge
beurd. Als er in Brixton wordt
gevochten, is het bij voorkeur
tegen de politie.
Brixton is arm, maar Brix
ton is géén getto. Blanke èn
zwarte mensen bewonen de
zelfde straten en zij kennen de
vrees niet, die de blanke man
of vrouw in de Amerikaanse
getto's kan bevangen.
Het is een feit, dat Brixton
tamelij k dik in de misdaad zit.
Engelse mobiele eenheden
hebben er drie jaar gewerkt
om de statistiek van straat
roof tot redelijke proporties
terug te schroeven, maar als
ik mag kiezen, loop ik liever in
Brixton van in Belfast.
Om
maar te zwijgen over Harlem,
New York. In het raam van de
Princess of Wales staat nog
steeds geen bordje „Voor
blanken verboden", zoals er,
na de moord op Martin Luther
King, in kleurbewuste Ame
rikaanse gettokroegen een
„Blacks Only"-beleid werd
gevoerd in terugtraps-discri-
minatie.
Na het geweldscarnaval is
Brixton deze week een minia
tuur politiestaatje geweest.
Hermandad was alom tegen
woordig. De geur van ge
schroeid rubber was uit de
lucht verdwenen en de
autowrakken waren maan
dag al weggesleept. De sporen
van het geweld werden met
ongelooflijke snelheid uitge
wist.
Overal klonk maandag
en dinsdag het geklop van ha
mers, waar etalages werden
leeggeplunderd, die nog maar
zo kort geleden waren leegge
plunderd. Levensmiddelen
winkels ontsprongen de dans
van de plunderaars, waaruit
kan worden afgeleid dat er in
Brixton geen honger wordt
geleden.
Nee, zolang men maar geen
politie-uniform aantrekt en
op een kluitje achter oproer-
schilden gaat staan, is Brix
ton niet minder onveilig dan
Victoria Station op het spits
uur.
Wel is ér overal in de
Engelse steden - wat later dan
elders - een toeneming in
agressie en geweldpleging die
tien jaar geleden nog stormen
van verontwaardiging zou
den hebben veroorzaakt.
Maar als men weet dat De
troit in één gewoon jaar meer
dan duizend moorden turft,
dan valt een droeve oogst van
ruim 600 moorden in heel En
geland in 1979 wel mee.
Maar, dat agressie en vaak
ongemotiveerde geweldple
ging toenemen is nauwelijks
nieuws.
Brixton werd nieuws, om
dat de gevestigde orde, ge
symboliseerd door de politie,
er een forse bloedneus kreeg.
Nu roepen uiterst conserva
tieve lagerhuisleden, zeg
maar reactionairen, dat de
kleurlingen versneld moeten
worden teruggezonden naar
de voormalige koloniën, of,
bepleiten ze de creatie van een
para-militaire strijdmacht
om opstandige stadsgewesten
te bestormen, te bezetten en te
pacificeren.
Een leger van 1500 super-,
speurders van sir David
McNée zoekt naar de duistere
figuren op de achtergrond die
het oproer volgens de politie
zouden hebben georgani
seerd.
Bij de 164 stadsopstan-
den in Amerika in 1967 werd
ook steeds door de politie ge
zegd, dat die uitbarstingen het
gevolg waren van een siniste
re samenzwering en dat er
gens, op een onbekende plek,
een duivelse dirigent van
volksoproer met de vinger
aan een magische drukknop
zat. Dat kon later van bevoeg
de zijde worden wedergespro-
ken. Bijna iedereen heeft
grieven in Brixton, maar de
kleurlingen staan er het
slechts op.
En ze lijden zwaar
der dan wie ook onder de last
van de werkloosheid. De
zwarte bevolking van Brixton
heeft weinig geduld met
maatschappelijke construc
tiewerkers die met de plant
soenen, muurschilderingen
en bingo-avonden de buurt in
toom denken te kunnen hou
den. Cynisme en ironie zijn de
zelfdverdedigingswapens
van de straatwijze kleurling.
Als Westindiërs en de „Pa-
ki's" door de skinheads wor
den aangevallen - er is een
nieuwe Engelse bloedsport
die „Paki-ashing" (Pakis-
laan) wordt genoemd - dan
vinden ze bij de politie nau
welijks gehoor.
Hoe zouden
blanken reageren wanneer
zijbedreigd door kleurlingen,
van de politie het advies kre
gen om na zonsondergang
maar binnen te blijven en
goed op de kinderen te passen
Na de stadsopstanden tij
dens de lange hete zomers in
de Verenigde Staten doken de
Amerikanen altijd in een col
lectief gewetensonderzoek.
Ze inventariseerden de oor
zaken.
De Otto Kerner-com-
missie schreef monumenten
over stadsrebellie en de oor
zaken daarvan en dat gebeur
de ook door een commissie
onder praesidium van dr. Mil
ton Eisenhouwer over
merikaans geweld in het alge
meen.
De vragen die toen -
dertien jaar geleden - aan de
orde werden gesteld, stonden
deze week in de Engelse kran
ten: Wat is erngebeurd
Waarom is het gebeurd Of,
zoals de Londense Evening
Standard uitriep: Why. Why
Lord Scarman zou die Ame
rikaanse studies eigenlijk
moeten lezen, want ze verga
ren nu stof in bibliothekenEr
staan boeiende dingen in over
„de politiek van het protest".
Over de politie in haar be
trekkingen met kleurlingen:
over de „typologie van de
stadsopstandeling". Over d?
cultuur van de armoede. Maar
Lord Scarman heeft daarvoor
geen tijd. William Whitelaw
heeft tot grote haast ge
maand. Gelukkig heeft Lord
Scarman beloofd, zijn taak
breed op te vatten, want an
ders kan hij zich beperken tot
de mededeling dat na Brixton
ook Notting Hill, Lewisham,
Ladywood en een serie andere
vulkanen, in min of meer wil
lekeurige volgorde, tot uit
barsting zullen komen. Met
geld valt er niets op te lossen,
zo verklaarde Margaret
Thatcher kil in haar commen
taar op Brixton. Wat dan
Een goed gesprek Brixton
heeft weinig illusies
(Door Piet Smolders)
NOG IN dit tiental jaren zal
Amerika's ruimtevliegtuig
(Space Shuttle) worden ge
bruikt om het prototype in de
ruimte te brengen van een
laserwapen dat met de snel
heid van het licht satellieten
en raketten kan vernietigen.
Eenderde van alle Shutt
le-vluchten is nu al gere
serveerd om alle mogelijke
militaire kunstmanen in
een omloopbaan te bren
gen. Vandaar de grote on
dersteuning van het Ame
rikaanse ministerie van de
fensie voor dit projekt, dat
als een van de weinige acti
viteiten van NASA over
eind is gebleven in dit tijd
perk van forse bezuinigin
gen.
De Space Shuttle stelt het
Pentagon in staat de ruimte
meer routinematig te gaan
bereiken en - dat lijkt vrij
wel zeker - om te turnen tot
het laatste slagveld van de
mensheid.
Zelfs nu al is de militaire
ruimtevaart een factor van
betekenis in het internatio
nale gebeuren. Satellieten
van Russen, Amerikanen
en Chinezen fotograferen
dag in dag uit elke vierkan
te meter van het aardop
pervlak.
Die satellieten stellen de
Amerikanen in staat na te
gaan hoe de troepenver
plaatsingen van de War-
schaupaktlanden in en om
Polen plaatsvinden. Ep in
het algemeen maken zowel
Amerikanen als Russen
gretig gebruik van deze
kunstmanen om te contro
leren of de andere partij
zich aan de bestaande ont-
wapeingsverdragen houdt.
Voor de militaire verbin
dingen op wereldschaal en
de navigatie van schepen en
vliegtuigen worden ook
kunstmanen gebruikt.
De Sovjet-Unie heeft de
capaciteit ontwikkeld om
satellieten in de ruimte te
vernietigen door een ande
re kunstmaan er vlakbij te
brengen en te laten ontplof
fen. In tijden van hoog
spanning zouden zo de spio-
nagekunstmanen van de
andere partij uitgeschakeld
kunnen worden. Deze „kil-
lersatellieten" hebben de
VS weer geïsnpireerd tot
een raket die vanonder een
steil omhoog klimmende
straaljager wordt gelan
ceerd, om bliksemsnel naar
een baan om de aarde te
vliegen en daar een satelliet
van de tegenpartij uit te
schakelen.
Het is het traditionele mi
litaire verhaal: Men is be
nauwd dat er een fatale
„kloof" ontstaat tussen de
militaire mogelijkheden
van de beide supermachten.
Zowel Rusland als Ame
rika zij n ook in staat om een
•hele ring van met water
stofbommen geladen
kunstmanen om de aarde
aan te leggen. Die kunnen
dan op afroep naar beneden
komen om geplande doelen
te vernietigen. Internatio
nale verdragen verbieden
op dit moment het plaatsen
van kernwapens in de
ruimte. Maar wie zal zich
daar iets van aantrekken
als het er op aankomt en de
techniek beschikbaar is?
Er zijn twee belangrijke
ontwikkelingen: laserwa
pens en deeltjesversnellers.
Laserwapens maken ge
bruik van zeer geconcen
treerd, gebundeld en ver
zengend licht. Deeltjeswa
pens versnellen elektrisch
geladen deeltjes in bundels
van ongelooflijk hoge ener
gie. Qua uitwerking zijn
beide typen supperkannon-
nen met elkaar te vergelij
ken. Er bestaat een ernstig
vermoeden dat de
Sovjet-Unie in
Centraal-Siberië al jaren
experimenteert met
deeltjesversnellers die zelfs
vanaf de aarde een kunst
maan zouden kunnen neer
schieten.
Laserwapens zijn veel
meer geschikt in de ruimte
omdat het laserlicht ont
kracht wordt tijdens zijn
tocht door de dampkring.
De Amerikanen willen nu
ten koste van zo'n twintig
miljard gulden (vergelijk
baar met de kosten van de
Space-Shuttle ontwikke
ling) zo rond 1995 enige
tientallen lasergevechts-
stations in de ruimte heb
ben. Die zijn dan in staat
een laserstraal af te vuren
op elke intercontinentale
raket die zijn (kern)kop bo
ven de dampkring uitsteekt
en die uit te schakelen.
Laserstralen reizen met
de lichtsnelheid: 300.000 ki
lometer per seconde. Stra
tegische raketten vliegen
hooguit 25.000 kilometer per
uur. Het is dus duidelijk dat
de nu nog moderne raket
ten tot eenvoudige voetzoe
kers worden gedegradeerd
op het moment dat het eer
ste laserkanon in de ruimte
verschijnt.
Het gevolg laat zich ra
den: de raketten zullen uit
het militaire beeld verdwij -
nen en de allesverzengende
straal zal hun taak overne
men. Zo wordt de
science-fiction, die tot voor
kort voor onmogelijk werd
gehouden, toch nog werke
lijkheid. Naast alle positie
ve wetenschappelijke en
economische kwaliteiten
van de Space Shuttle vallen
de militaire mogelijkheden
allesbehalve te ontkennen.
Jje hzCi- zé- -iu, sozA-htc-: hrHe.crVeYja^Qe.
"ryiïwjet, )ia£4t, cpif-, 1
op loeULrww Lei- ei vfou.
ONLANGS vertelde een
moeder dat ze vorig jaar
met enige overredings
kunst haar dochter, een ze
ventienjarige Havo-scho
liere, had weten te bewe
gen in de Paasnacht ook
eens naar de kerk te gaan.
Na afloop bleek dat de
paasviering averechts ge
werkt had. Aan de versie
ring had het niet gelegen,
ook niet aan de paaskaars
of aan het koor, dat de
paaswake met een feeste
lijk Halleluja van Handel
besloot. Het probleem zat
vooral in de derde lezing,
de centrale lezing van de
viering, waarin alle joodse
en christelijke paaswakes
sinds drieduizend jaar ge
worteld zijn.
„Toen sprak de Heer tot
Mozes: Strek uw hand uit
over de zee, dan zal het wa
ter terugstromen over de
Eyptenaren en hun wagens
en wagenmenners. Mozes
strekte zijn hand uit over
de zee en toen het licht be
gon te worden, vloeide de
zee naar haar gewone
plaats terug. Daar de Egyp-
tenaren er tegenin vlucht
ten, dreef de Heer hen mid
den in de zee. Het water
vloeide terug en over
spoelde wagens en wagen
menners, heel de strijd
macht van de Farao, die de
Israëlieten op de bodem
van de zee achterna waren
gegaan.
Niet één bleef gespaard".
De Havo-leerlinge had het
een en ander gehoord over
kruistochten, conquistado-
res en fa lange, en ze vroeg
zich af: Kunnen christenen
feestvieren, omdat hun te
genstanders vernietigd
worden? Kunnen mensen
in de twintigste eeuw nog
geloven in een God, die
partij kiest voor het gelo
vige volk en de soldaten
van het ongelovige volk als
ratten laat verdrinken
Is er eigenlijk zo'n ver
schil tussen de heilige oor
log van het Oude Testa
ment en de heilige oorlog
van Khomeiny? Misschien
is deze Havo-scholiere dit
jaar op Paaszaterdag naar
Brussel gegaan om mee te
doen aan de paasmars voor
een atoom wij Europa, sa
men met duizenden jonge
ren en ouderen uit Frank
rijk, België, Nederland,
Duitsland, Engeland,
Spanje en Italië de paas
mars als Paaswake.
Als dat het geval is, heeft
ze het verhaal uit het veer
tiende hoofdstuk van het
Boek van de Uittocht mis
schien beter begrepen dan
ze zelf beseft. Want het ver
haal gaat niet over de ge
welddadige strijd tussen
gelovigen en ongelovigen.
Geen kruistocht, geen hei
lige oorlog en geen falange
kunnen zich op dit verhaal
beroepen.
Nergens worden Israëlie
ten in dit verhaal tot ge
weld aangezet. Integen
deel: het hele verhaal laat
juist zien dat van strijdwa
gens, paarden en paarde-
menners, van kruisraket
ten en pantserwagens geen
heil te verwachten valt,
maar alleen van Jahwe, zo
als Mozes zijn mensen
voorhoudt: „Jahwe zal voor
u strijden, zelf hoeft ge
geen vinger uit te steken"
(Ex. 14,14).
Het verhaal van de Uit
tocht gaat niet over de
strijd tussen gelovigen en
ongelovigen, maar over de
bevrijding van slaven uit
het geweld van onderdruk
kers. Het is geen verhaal
van soldaten, maar een
verhaal van slaven,
dwangarbeiders, minderen
en vluchtelingen.
De be
doeling is niet het geweld
te verheerlijken, bezongen
wordt alleen de ondergang
van het geweld.
Niet het
éne volk wordt verheven
ten koste van het andere,
maar de Heer wordt gepre
zen, die niet wil dat het ene
volk zich verrijkt ten koste
van het andere. Daarom
gaat het verhaal door.
Het leeft in Brazilië,
waar Everisto Arns, de
aartsbisschop van S&o Pa
olo zich afvraagt:
„Waarom verdienen de
zelfde arbeiders voor het
zelfde werk bij dezelfde
firma's onder dezelfde
chefs in Brazilië achtmaal
minder dan in Duits
land?"
Het verhaal komt
ook weer tot leven tijdens
de paasmars voor een
atoomvrij Europa in Brus
sel op zaterdag 18 april,
waar duizenden op hun
manier enkele woorden
toevoegen aan het relaas
van de Uittocht.
J. Hulshof
DOOR
CORN.
I CRU O CV FN
ROND zulke dagen alsjfJ
mis en Pasen denk ik dek
jaren wel eens datzulked
vroeger feestelijker
meer een hoogtepunt jjf
jaar betekenden dan
woordig het geval is,
mijn gevoel is de glans er®
tendeels vanaf en is
in de plaats een grauwel
heid gekomen.
Nu heb ik ook wel
zulke gedachten en geroet]
te wantrouwen of voor nj
houden. Want niet alleens'
er de straf op die «oori
vormen van ongezellig^!
vastgesteld, een soort vantf
lingschap binnen de sa J
ving, maar ook worden xi
herroepelijk onder
aan de populair gew
psychologische ontmask
en politieke interpretatief
iets goeds zegt van
wordt automatisch alscot
vatief en reactionair i
peld - tenzij het gaat owt]
bespoten fruit.
Ik vraag me dus eerstaf]
mijn indruk wel hele
juist is en of ik niet om
keurig het verleden idealist
Ik herinner mij bijroorte
ook heel goed datzulkeiw_
dikwijls meer saai enplecili
waren dan feestelijk. Vu
met Kerstmis veroo
bovendien de verplichten
dige gezelligheid soms
spanningen en ruzies. Mei
sen was dat veel minder ll
geval, misschien u>el omdiij
feestelijkheid dan meers
buiten was gericht en mini
geconcentreerd op het tod
lijk leven. En vooral met»
trekking tot Pasen heb ik U
gevoel dat die dag feestelijs]
was en minder op een
dag leek dan tegenu
Zo'n gevoel hoeft overige b]
geen enkele manier
nostalgie in te sluiten i
nostalgie staat alweer I
maal los van het beslui: J
terug te keren. Ik ga er mitt
van uit dat mijn gevoel b
op een juiste constatering
probeer te begrijpen rail
met de hoogtepunten wulf
jaar is gebeurd. Ik zie I
oorzaken voor hun tierde]
ning of devaluatie,
houdt verband met hetk
lijk leven. De hoogtepat
van het jaar waren
meeste mensen kerke
feestdagen of: feestdagen 5
ren kerkelijke dagen. Hel!i|
»dus voor de hand dat zij l
de versobering van het Ml]
lij k leven en door de ge rins
deelname daaraan iets t
hun glans verliezen ent
op gewone dagen gaan lijkt
De tweede oorzaak is de»
vaart die onze mogelij kit
ruimer heeft gemaakt
daardoor feesten minder»!
(ixtn onze redactie buitenland
ATLANTA - Er zijn wel
verdachten inzake de
moord op 23 zwarte kinde
ren to Atlanta, maar dezen
kunnen niet worden be
recht op grond van het be
wijsmateriaal, waarover
je justitie nu beschikt. De
„olitie heeft in een aantal
de moordzaken wel
verdachten op het oog,
maar er is te weinig be
wijs, aldus Lewis Slaton,
ie procureur-generaal van
Atlanta.
In Atlanta heeft de uit
lating van een FBI-re-
chercheur, dat in enkele
gevallen de ouders hun
(van onze redacti^
fARSCHAU/BYDGOSZC
gen van het Poolse volkd
jiiddag een Poolse regeri]
afvaardiging van de 3,5
boeren in Bydgoszcz een al
vaarin registratie voor 101
rakbond "Land-Solidarite
en vakbondsman noemd^
rootste overwinning"
Gelijktijdig beëindigden de 1
en overheidsgebouw in Bys
heeft geduurd.
(van onze redactie buitenland)
WASHINGTON - De rege-
ïg van Ronald Reagan
leeft besloten dat haar be
leid inzake de verkoop van
onventionele wapens geba
ard zal zijn op het idee "dat
iet loont een vriend van de
WS te zijn". Dit heeft een
ictionaris van het Ameri-
aanse ministerie van bui-
enlandse zaken meegedeeld.
Het zou in de bedoeling
iggen een koers te nemen
ssen de regering-Nixon,
lie in het begin van de jaren
eventig wapens verkocht
onder enige beperking, en
Se regering-Carter, die vond
|at wapenverkopen aan
Serde landen moesten wor
pen vermeden of vermin
derd.
Naar verluidt zullen de
Ivapenverkopen van de rege-
[ing-Reagan zich op twee
Jitgangspunten baseren, t.w.
p de wapens bijdragen aan
Se veiligheid van de Ameri-
Janse bondgenoten, en in
loeverre de kopers de wa-
ens kunnen hanteren en de
tosten dragen.
zonderlij k. De meeste
kunnen nu ongeveer elkeen 4
eten wat zij vroeger alleentM DFCZll] 0V FOCpt
Kerstmis en Pasen kregen V T
welvaart maakt van het w ■<>p tot vreed-
mum van vroeger het sr. 1
delde van nu en maakt én ZcUJIÏl ffCDrillk
mee het onderscheid t0 O
feestelijk en gewoon Q0 rUlllltC
overbodig. We kunnen
ook met evenveel rechtzest
dat het elke dag een feestik!
als dat de feestdagen zo P
harte het eerste
weinig reden hebben om te"
te verlangen naar die sche"
hoogtepunten van vroeger)
met zoveel grauwe arm1*
werden gekocht. Maarikv'
dat voor velen, allang Sef
aan het maximum als
snee, eerder het tweede F
Als „gewoon" zouden we k>
nen omschrijven dat «ml®
der verschil in niveau
loopt. De hoogte van niveof
standaard zijn minder W
send dan de afwezigheid'
verschillen. Een hoogV
steekt boven zijn omgeviM"
Het kan gemakkelijker
den ervaren als een K"'"'
een gunst, een uitzonden'!1
in andere zin als iets
ders. Misschien leent het z*
daardoor ook beter voor
verknoping met een aruj
hogere en bovennatuur!tj
wereld, zoals die in het t#
lijke leven en op kerke
feestdagen ter sprake kom
Corn. Verhol
(van onze redactie buitenland)
MOSKOU - De Russische
UCO KAïxX'v UC J vCöMM*yvi» «.y
woon zijn geworden. Wis" f lf' !»reznjev heeft gis-
ii... opgeroepen de ruimte
wet voor militaire doelein
den te gebruiken. Breznjev
verklaarde dat de ruiimte
vrij moet blijven van "wa
pens van welke soort ook".
~e uitlating van de Russi
sche president volgden drie
aagen na de geslaagde vuur-
™°P van de Amerikaanse
]>pace Shuttle Columbia. In
ousland is er steeds de na-
juk op gelegd dat de ruim-
jVeren voor militaire doel-
bruiiu zu^en worden ge-
(zie ook onze Achtergrond-
Pagmaj
(van onze redactie buitenland)
Vakantiegangers,
Jaar met hun auto
aan^i trekken, zullen
nzieB{, k minder tolgeld
Min6? te betalen. Dit heeft
MK van toerisme Signo-
a gisteren meegedeeld.
Verii Zei n*et hoe groot de
zii d ?s zal zijn, alleen dat
uitmaakt van het
bezu n bekendgemaakte
do „lruSingsprogramma van
vegering-Forlani.
be:
leii
K'
ger|
800.
zei:
heb
van
bez:
gev
voei
B
b
BO
ger
rat:
mui
We
Spi
It
het
tuij
een
mui
vel)
dar
pen
P
schi
28
besi
van
wa:
het
Kos
dee
Alb
1
