CDU werkt aan wedergeboorte Kohl lonkt naar FDP Aanpak moet mi gaan op Toespraak PAGINA J ^aTERDAG 25 OKTOBE Russische premier Tikhonov: slechts tijdelijke vervanger WESTDUITSERS VOOR HET EERST DWARSLIGGERS (Van onze correspondent Mare de Koninck) BRUSSEL - Voor het eerste in de geschiede nis van de EG is het lidstaat West-Duitsland die dwars is gaan liggen voor wat een „staaltje" van Europese eendracht had moe ten worden: de gemeenschappelijke afslan king van de wanstaltige staalproduktie in Europa. Voor aap Soelaas Onbetwist L. Weyts Zonen Makes your home your castle, f DOOR CORN. VERHOEVEN Tienduizenden Ondernemings raad Avebe wil één Ijaar respijt i Regeringsverklaring UK I tHUAU m UK I UbfcH 1980 JUJJIOTMML ACHTERGROND MOSKOU (AP) - De nieuwe Russische premier, Nikolai Tikhonov, is een vroegere medewerker van de Russische president Leonid Breznjev. Hun, ook politiek gezien, nauwe rela tie dateert reeds uit de ja ren '30, toen beiden actief waren in de industrie in de Oekraïne. Op 75-jarige leeftijd kan de nieuwe premier evenwel slechts worden beschouwd als een tijdelijke vervanger voor de op één na machtig ste functie binnen de Russi sche regeringshiërarchie, die wordt gedomineerd door oudere mannen met gezondheidsproblemen. De 73-jarige Breznjev kampt zelf met zij n gezond heid en een potentiële op volger voor de lange ter mijn is nog niet gesigna leerd. Tikhonov heeft sinds 2 september 1976 gefungeerd als eerste vice-voorzitter,, het equivalent van eerste vice-premier, toen hij werd gepromoveerd nadat ge ruchten over Kosygin's ziekte de ronde deden. Vanaf dat tijdstip begon hij een actieve rol te vervul len in internationale aan gelegenheden. Hij bracht verscheidene officiële be zoeken aan het buitenland toen Kosygin's toestand verslechterde. Zij n meest recente bezoek gold afgelopen mei West-Duitsland, waar Tik honov de onderhandelin gen voerde over een 25-ja- rig economisch verdrag. Er werd onder meer overeen gekomen dat West-Duits- land technologie en kennis ter beschikking zou stellen ten behoeve van de ontwik keling van Siberië, in ruil voor Russische ruwe grondstoffen. Bij de aan vaarding van het premier schap hield Tikhonov een toespraak tot de opperste Sovj et, gedurende welke hij zijn mentor Breznjev per soonlijk bedankte. Tikhonov beloofde tevens trouw te zijn aan de „koers van onze Leninistische par tij en stelde zich de volgen de doelen: „Verbetering van de welvaart van het Russische volk, versterking van het economisch vermo gen van het land, en voorts het garanderen van veilig heid en de vestiging van vrede". Tikhonov's carrière weerspiegelt die van veel leiders van de Sovjet-Unie, namelijk aanzienlijke er varing in de praktijk van het werk en weinig acade mische opleiding. Hij werd geboren in 1905 en begon op 18-jarige leef tijd te werken bij de spoor wegen. Later deed hij tech nisch werk in een fabriek. In 1930 studeerde hij af aan de school voor metallurgie te Dnepropétrovsk, dezelf de school waar Breznjev in 1935 een graad behaalde. Van 1933 tot 1947 was Tik honov afdelingshoofd, de belangrij kste technicus van fabrieken in de gebieden Dnepropetrovsk en Per- vouralski. Tikhonov's ver-i antwoordelijkste baan bij een fabriek was die van di recteur van de zuidelijke buizenfabriek te Nikopol, van 1947 tot 1950. Van 1950 tot 1957 was hij werkzaam in het nationale ministerie voor ijzermetal- lurgie, waar hij langzaam opklom tot vice-minister. Van 1957 tot 1960 had hij het economisch gebied van Dnepropetrovsk onder zijn hoede. Voordat hij werd opgeno men in de top van de Russi sche hiërarchie, maakte Tikhonov verscheidene rei zen naar het westen. Zo be zocht hij in 1955 Zwitser land, in 1956 Canada en in '58 en '59 de Verenigde Sta ten, toen hij Chroetsjov vergezelde. In 1965 werd Tikhonov benoemd tot vice-voorzit- ter van de raad van minis ters en in 1976 werd hij ge promoveerd tot eerste vice-premier. De afgelopen jaren is hij verantwoordelijk geweest voor de economische be trekkingen met twee be langrijke handelspartners van de Sovjet-Unie, Oost en West-Duitsland. Tikhonov's vrouw over leed eerder deze maand, hij is onder meer drager van de Lenin-orde van de rode ba nier en bezit twee Stalin- prijzen. Staalcrisis stelt EG op de proef Niet de notoire querulan ten Frankrijk of Engeland tonen ditmaal dus hun ver magerde anti-Europese ge zichten. De Franse president Giscard en zijn ijzeren Britse collega Thatcher weten im mers dat het lidmaatschap van de Gemeenschap de staalcatastrofe in hun landen weliswaar niet meer kan af wenden, maar wel aanzien lijk kan verzachten. In de wetenschap dat Lon den en Parijs met hun bezoe deld Europees blazoen niet meteen in verontwaardiging kunnen uitbarsten, zijn bondskanselier Schmidt en zijn minister van Economi sche Zaken graaf Otto van Lambsdorf - op voorspraak van de Duitse staalbonzen - moeilijk gaan doen over de spoedoperatie waaraan EG-commissaris Davignon de totale Europese staalin dustrie wil onderwerpen. De Westduitse staalsector heeft zichzelf in de afgelopen jaren immers al goeddeels gesaneerd (ten koste van dui zenden ontslagen) en produ ceert liefst een derde deel van wat de negen EG-landen te zamen aanmaken. Meedraai en in EG-regime van maxi mumquota en minimumprij - zen zien de Duitsers als op draaien voor de reusachtige verliezen die staalbedrijven elders in Europa lijden om dat daar vezuimd is tijdig te saneren. Of Bonn zich principieel blijft verzetten „tegen de vervanging van verantwoor delijke industriëlen door Europese bureaucraten", of enkel zo gunstig mogelijke voorwaarden in het EG-staalregime bevecht, kan vandaag al duidelijk worden. Dan gaan de negen Europese ministers van Bui tenlandse Zaken in Luxem burg proberen tot een besluit te komen. Vicomte Etienne Davig non, lid van de Europese Commissie en belast met In terne Markt en Industriële Zaken. Zijn plannen voor de Europese staalindustrie bot sen met de Westduitse opvat- tingen daarover. Dat kan nog een hachelijke onderneming worden, want de belangen die op het spel staan zijn enorm. In wezen is de vraag aan de orde of Euro pa ook op ander dan op land bouwgebied in staat is tot een gemeenschappelijke politiek. Volgens het EG-verdrag kunnen de overige acht lid staten de Bondsrepubliek tot deelname aan het staalregi- me dwingen, tenzij Bonn zijn „vitaal nationaal belang" in het geding brengt. Als het tot zulke nog nooit vertoonde procedures komt zal de staal crisis de hele Europese Ge meenschap naar een nieuwe politieke crisis hebben ge voerd. Pikant bij dit alles is dat de Duitse staalonderne- mingen (met de giganten Krupp Klöckner, Thyssen en Hoesch aan kop) de EG in Brussel voor aap dreigen te zetten door vrijwillig een produktiebeperking toe te passen mdar de controleurs van Davignon niet toe laten. Wie het over de Europese staalcrisis heeft, heeft het over onwaarschijnlijke grootheden. In de 350 staalfa brieken in de EG-landen werken een half miljoen mensen. Evenveel werkne mers in andere industrieën zijn direct van de staalpro duktie afhankelijk. De eco nomische recessie sinds de oliecrisis van 1974 en de toe nemende concurrentie op de wereldmarkt ondermeer uit de Verenigde Staten, heeft reeds voor dramatische ont wikkelingen gezorgd. De produktie in Groot-Brittan- nië bijvoorbeeld is al terug gelopen van 34 miljoen naar 13 milj oen ton per j aar. Als er geen EG-hulp komt wordt 1980 opnieuw een rampjaar voor British Steal. Sommigen vrezen nog 25.000 ontslagen. Naast Frankrijk levert ook België het schoolvoorbeeld van een verouderde staalin dustrie waarvan het leven kunstmatig door de overheid is verlengd. Het verlies van de Belgische concerns - Coc- kerill is de grootste en de ziekste - bedraagt ruim 50 milj oen gulden permaand. De overheid betaalt zolang de geldvoorraad op de begroting strekt. Het plan-Davignon beoogt een jaar lang - tot medio 1981 - de onderlinge concurrentie binnen de EG stop te zetten, door de produktie te bevrie zen op het niveau van de eer ste weken van oktober van dit jaar, minus een bepaald percentage. Ook de verkoop prijs wordt aan een mini mum gebonden. De nationale overheden zouden van dit pauzejaar ge bruik moeten maken om hun eigen industrie van de over capaciteit - soms meer dan 50 procent - te ontdoen. De EG zal bijspringen in de sociale regelingen voor ongetwijfeld nog tienduizenden af te vloeien werknemers. Voor Nederland, waar al leen Hoogovens onder de re geling zouden gaan vallen heeft een en ander geen grote gevolgen. Het Nederlandse bedrijf werkt in het concern Estel samen met het West duitse Hoesch en heeft de noodzakelijke saneringen reeds doorgevoerd. Voor dit jaar voorziet Hoogovens een produktie van 5 miljoen ton, en er bestaat zelfs een perso neelstekort. Een produktie- -beperking met 5 a 6 pet., zoals Davignon voor Hoogovens zou willen, snijdt daar niet zo diep. Anders ligt dat voor de Westduitse industrie, die met 14 procent terug zou moeten wil er enig soelaas komen voor de creperende „concur renten". (Van onze correspondent Ami van Vree) BONN - Ogenschijnlijk zag het er die avond na de verkiezingen in de Bondrepubliek zo simpel uit. De coalitie van Helmut Schmidt had met succes de aanval van Franz Jozef Strauss afgeslagen en kwam zelf versterkt uit de strijd te voorschijn. De oppositie leed een nederlaag zoals zij die sinds lang niet meer had gekend. Al met al een reden om aan te nemen dat in de Westduitse politiek de komende tijd weinig zal veran deren. Deze schijn bedriegt echter enigzins. Niet alleen wijzen de gedetailleerde gegevens over het kiezersgedrag erop dat er veel meer beweging in de politieke voorkeuren zat dan alleen uit het resultaat kon worden afgelezen. Bovendien ziet het er naar uit dat er verandering zal ko men in het gedrag van de politieke partijen, zowel in die van de regering als van de oppositie. Veranderingen die - maar dat blijft vooralsnog speculatie - zelfs nog wel eens tot een regeringswisse ling in 1984 kunnen leiden. De CDU lijkt - hoe merk waardig dit ook klinkt - eer der opgelucht dan teneerge- drukt te zijn door de zware nederlaag bij de laatste Bondsdagverkiezing. Men reageert er ook heel anders, veel „rijper" op dan bijvoor beeld in 1976 toen Helmut Kohl slechts ongeveer 300.000 stemmen te kort kwam om de absolute meerderheid voor zijn partij en de CSU te beha len. Toen gingen de Christen-Democraten hui lend bij de pakken neerzitten als verwende kinderen en be gonnen ruzie te maken over wie nu wel de schuld was van de mislukking die bijna een overwinning was. Strauss, die zijn collega's van de CDU als „pygmeeën" betitelde, „noorderlichten, die tot niets in staat waren", dreigde toen in het plaatsje Kreuth met een „vierde partij"; een in heel de Bondsrepubliek af zonderlijk opererende CSU die in 1980 eindelijk de ge wenste meerderheid voor een regeringswisseling zou moe ten brengen. Het bleef bij een dreige ment. Met zijn omstreden en heftig aangevochten benoe ming tot kandidaat voor CDU en CSU bij de afgelopen verkiezingen, kon Strauss eindelijk bewijzen dat hij tot meer in staat was dan zijn collega's van de CDU. Maar wat alle opnie-onderzoekin- gen al maanden tevoren had den aangekondigd, werd op zondagavond 5 oktober wreed bevestigd. De Beierse minister-president viel met een dreun op zijn bek. Niet alleen scoorde hij een diepte punt dat de Christen-demo craten sinds 1949 niet meer hadden meegemaakt, boven dien bleek dat met name in het noorden de kiezers bij drommen waren weggelopen in het vooruitzicht van een kanselier Strauss. Daarmee was een her nieuwde dreiging met „Kreuth" die vele commenta toren voor de dag na de vijfde oktober hadden voorspeld, definitief van de baan. Strauss was immers de per sonificatie van een uiterst behoudende, om niet te zeg gen reactionaire politiek en het gros van de kiezers, voor al in het noorden van Duits land bleek hier niets, maar dan ook niets mee van doen te willen hebben. Tegelijk was bij de verkiezingscampagne duidelijk geworden dat Strauss en zijn CSU niets, hadden kunnen bereiken zonder het organisatorisch uiterst goet geoliete partij-apparaat vqn de veel groter ?ctu in*Bonn. Kreuth 2 was daarmee van de baqn: de beide unie-pqrtijen getu en CSU tukenten uen verdraw voor peen verderu samewur- king in de Bondsdag voor de pkomende vier jaar onter lei ding van Helmut ohl. Dit verklaart mede te zelf bewustheid van de CDU die het al heeft afgelegd in het vooruitzicht van een nieuwe lente. Vooral Kohl zelf is een voorbeeld van deze renais sance. Strauss is (in tegen stelling tot wat Nederlandse kranten berichten) zeker nog niet van het politieke toneel in Bonn verdwenen, maar toch is zijn positie door het resultaat van de verkiezin gen duidelijk verzwakt. Het zelfde geldt voor zijn aan hangers binnen de CDU zoals Dregger, Biedenkopf en Spaeth. Deze laatste, minis ter-president van Baden-Würtenberg die uit vrees voor stemmenverlies als een van de eerste op de knieën ging voor de Beierse mafia die Strauss kandidaat wilde maken, voelde de draaiing van de wind het eerst aankomen en bereikte een toppunt van opportunis me toen hij onmiddellijk na de verkiezingen Kohl prees als de geschikste kanseliers kandidaat voor 1984. Andere concurrenten van Kohl zijn eveneens aangeslagen. Stel tenberg, premier van het noordelijke Sleeswijk-Hol- stein en tweede man in de „Mannschaft" van Strauss, alsmede Albrecht, minister-president van Ne- der-Saksen en „afgewimpel de" kandidaat moesten in hun respectievelijke deelsta ten relatief de grootste ver liezen voor de CDU incasse ren en dat betekende een deuk in hun politieke image. Partij - en fractievoorzitter Helmut Kohl is door dit alles onbetwist als nummer één uit de strijd gekomen en het is niet ondenkbaar dat hij deze positie zal gebruiken om de CDU van koers te doen veranderen. Voor de zoveel ste keer is immers gebleken dat deze partij met haar Beierse zuster in de bestaan de verhoudingen niet in staat is de absolute meerderheid in de Bondsdag te krijgSjn. Om in 1984 weer te kunnen rege ren, is het daarom nodig een coalitie aan te gaan, en wel met de liberale FDP. Hier voor op zijn beurt is het weer nodig dat de CDU een aan trekkelijk alternatief voor de liberalen gaat worden. En dit tenslotte eist dat het CDU een flink stuk naar het midden opschuift en zich van zijn al te conservatieve lementen ontdoet. De eerste aanwijzingen dat de CDU een „liberalere" poli tiek met „liberale" politici gaat voeren om daardoor de FDP van de SPD weg te lok ken, zijn er de afgelopen we ken in grote getalen geweest. Zelfs Strauss, die na de ver kiezingen aanvankelijk de FDP nog een „stofzuiger- en collectezak-partij" had ge noemd, draaide 180 graden om en zei onlangs de libera len als „de natuurlijke coali tiepartner van CDU en CSU te beschouwen". De vraag is evenwel of de FDP de ko mende vier j aar aan deze lok- groep gehoor zal geven. Helmut Kohl (links) met Strauss tijdens de af gelopen verkiezingscam pagne. Kohl's CDU lijkt ondanks de nederlaag eerder opgelucht dan te- neergedrukt. Kohl is nu weer onbetwist nummer één. De Beierse minister-president Strauss, die met een dreun op zijn bek viel. Hij verdween dan wel niet helemaal van het politieke toneel, maar zijn positie is duidelijk verzwakt. U kent ze wel de Engelse stijlmeubelen welke u steeds weer aantreft in de romantische decors van de grote T.V.-series als "My son - my son", The Onedin Line", etc. Deze sfeerbrengende meubelen zijn door L. Weyts Zonen in samenwerking met grote Engelse meubelfabrikanten naar Bergen op Zoom gehaald voor THE GREAT ENGLISH FURNITURE WEEK Heel Weyts staat dan ook in't teken van't Engelse meubel en is heden 'n stukje "Britse bodem". Kremerstraat 15-19 Kortemeestraat 22-24 (•in't Vierkantje) Bergen op Zoom Telefoon: 01640-34864 NOG één keer moet ik iets zeggen over het feminism^ Ik hoop dat het de laatste of ongeveer de laatste keer ij o.a. omdat die beweging be. zig is uit te sterven bij ge. brek aan talent. Geen se. rieuze mens gelooft er ttoj in. De aanleiding voor deze bewering is een interview met de tekenares, schrijfster van kinderboeken en caba retière Joke van Leeuwen Om te beginnen moet it zeggen, dat ik haar be- kroonde boek „Een huis mei zeven kamers" erg mooi vind en dat haar interview op de tv -12 okt. alweer een hele tijd geleden - voor mij een openbaring was. Hel was een weliswaar wa| kunstmatige, maar toch onthullende ontmoeting met een begaafde mede mens. Dat die van het vrot- welijk geslacht is, deed et aanvankelijk volstrekt niel toe. Ik zag en hoorde hm produkten en wist meteen dat is een kwaliteit aan menselijkheid die alle cli chés stuk slaat. Het was dus jammer dol de interviewer toch mee ruk het „vrouw zijn" of hoe je dat noemt, ter sprake tt moeten brengen en de wat stompzinnige vraag stelde of het cabaret waarvan fragmenten werden ge toond, wel aansloot bij het „vrouwencabaret", die im beciele, maar als buitenge woon snedig bedoelde flau we kul waaraan het welig tierend ontalent, dat toeval lig en een roze - of is het blauw - wiegje heeft gele gen zich te buiten gaat. De man kreeg een mooi snibbig antwoord in de trant van „ik ga niet uit van een -is me, maar van mijzelf". Maar toen gebeurde er naar mijn gevoel toch een klein ongelukje. Er werd een nummer gebracht over ie onzekerheid van iemand die zich 's avonds in bed af vraagt of de woorden van overdag wel de juiste waren, en die dan tamelijk pree iet weet hoe ze hadden moeten zijn. Omdat het een vrouw was die het nummer bracht, werd maar meteen beweert dat het om - en typisch vrouwelijk probleem ging. En daar ging het weer over onderdrukking; het pro bleem kwam alleen of voor al bij vrouwen voor omdol die niet gewend zouden zij» het woord te voeren. Want dat doen mannen en dit vinden altijd dat zij het goed doen. Op dat moment voelde ik mij door een adder gebeten en beledigd. De zaak is niet alleen dat de constatering niet juist is, maar dat ik man of niet, aanspraak maak op dit probleem. Ik vind het een buitengewoon stupiede vorm van feminis me als dierbare en sympa thieke problemen tot spe ciale vrouwenproblemen worden verklaard en als het ontstaan daarvan niet op rekening wordt geschreven van ongevoelige dikhuiden, maar van mannen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik het probleem, na zoveel jaren praten, nog dagelijks aan den lijve ondervind; ik weet dat het ook een probleem was van mijn vader en nog altijd is van mijn broeit mijn zusters en van de man nelijke en vrouwelijke ken nissen, die zo eerlijk zijn over zulke dingen te praten en het in het vergaderwezen niet al te ver hebben ge bracht. Ik beweer dus kei hard dat het hier gaat om een menselijk probleem dat niets met sekse te maken heeft - ik denk eigenlijk dat het meer bij mannen dan bij vrouwen voorkomt, omdat die minder hard zijn, maat ik kijk er wel voor uit dat tl zeggen - maar alleen met gevoeligheid en verlegen heid. Wat ik het onbegaafde feminisme kwalijk neem is nu precies dat het menselijk problemen tot vrouwenpro blemen uitroept en daarmee de mannen tot gevoelloze robotten of zelfverzekerde dikhuiden verklaart die een dagtaak hebben aan het on derdrukken van hun onbe kende gevoelens. Zultó mannen ken ik niet, maat misschien komen ze vx\ voor in kringen waar ik niet vertoef en waar de feminis ten graag hun mondje zou den roeren. Zelf houd ik on geveer elke nacht een toe spraak die ik overdag had moeten houden. Of 'k schrijf hem op. JOHANNESBURG (AFP) De Sunday Times van Jo hannesburg heeft in zijn Itnneste nummer gewagge- maakt van studenten die in hun vrije tijd Nazispelletjes tnelen, waarbij de „grappen makerij" wel wat te ver gaat. In een met foto's verlucht tjkel schreef de Sunday Ti- les over een maaltijd van 170 studenten in Nazi-stijl, „en een achtergrond van ,akenkr,uisen en adelaars. Op de muren waren leuzen loaneebracht als „We hate fews" en „Up Hitier" en hier |in daar werd „Sieg Heil" ge hoord. Op het einde van de maal- oil in 1 VEENDAM (ANP) - De centrale ondernemingsraad van Avebe in Veendam wil minimaal één jaar de tijd om de herstructureringsnota over het bedrijf nader te be studeren en uit te werken. Tot dé uitwerking wil de COR geen maatregelen, zo heeft zij het personeel giste- ren meegedeeld. Bij de herstructurering gaat het om de positie van bijna 500 man. De onderne mingsraad wil verder finan ciële steun van de overheid in de vorm van het wegnemen van kapitaal/rentelast, ba lanssanering en geld voor tijdsfactor. Volgens de COR geven de hoofdlijnen van het voorstel tot herstructurering van Avebe geen alternatieve oplossingsstrategieën aan. Ook mist de COR een beleids plan dat aan de nota ten grondslag moet liggen. BRUSSEL (ANP) AWAilfried Martens, de christendemocratische eer ste minister van de nieuwe rooms-rode Belgische rege ring, denkt volgend jaar (om gerekend) ruim een miljard gulden te kunnen verdienen I met bestrijding van belas- I tingfraude in zijn land. Martens heeft dat gister middag aangekondigd in zij; regeringsverklaring voor d Belgische kamer en de se naat. Martens kondigde ook ee „buitengewone nationale ai beidsconferentie" aan waa overleg gevoerd moet woi den over de maatregelen di nodig zijn voor de saner in van de Belgische economi Als die conferentie mislul zal de Belgische regering ni< aarzelen om haar volle vei antwoordelijkheid te neme: Stijging van de energiepri; zen en de steeds grotei agressie van de concurrent op alle buitenlandse marktc Z1jn volgens Martens t grootste bedreigingen van c Belgische levensstandaar Hij kondigde een „groots ii vesteringsprogramma" ai voor energiebesparing vernieuwing van het Belg sche industriële apparaat. Sanering van de overheii financiën, herstel van de rei labiliteit van de ondern mingen, een afremming v< de stijging van inkome: vormen volgens Marte prioriteiten. De Belgisc oerste minister kondig voorts een hulpprogram v, ruim 200 miljoen gulden a; voor kleine en middelgrc ondernemingen en hul

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1980 | | pagina 4