CDU werkt aan
wedergeboorte
Kohl lonkt naar
FDP
Aanpak
moet mi
gaan op
Toespraak
PAGINA J ^aTERDAG 25 OKTOBE
Russische premier
Tikhonov: slechts
tijdelijke vervanger
WESTDUITSERS VOOR HET EERST
DWARSLIGGERS
(Van onze correspondent Mare de Koninck)
BRUSSEL - Voor het eerste in de geschiede
nis van de EG is het lidstaat West-Duitsland
die dwars is gaan liggen voor wat een
„staaltje" van Europese eendracht had moe
ten worden: de gemeenschappelijke afslan
king van de wanstaltige staalproduktie in
Europa.
Voor aap
Soelaas
Onbetwist
L. Weyts Zonen Makes your home your castle, f
DOOR
CORN.
VERHOEVEN
Tienduizenden
Ondernemings
raad Avebe
wil één
Ijaar respijt
i Regeringsverklaring
UK I tHUAU m UK I UbfcH 1980
JUJJIOTMML
ACHTERGROND
MOSKOU (AP) - De
nieuwe Russische premier,
Nikolai Tikhonov, is een
vroegere medewerker van
de Russische president
Leonid Breznjev. Hun, ook
politiek gezien, nauwe rela
tie dateert reeds uit de ja
ren '30, toen beiden actief
waren in de industrie in de
Oekraïne.
Op 75-jarige leeftijd kan
de nieuwe premier evenwel
slechts worden beschouwd
als een tijdelijke vervanger
voor de op één na machtig
ste functie binnen de Russi
sche regeringshiërarchie,
die wordt gedomineerd
door oudere mannen met
gezondheidsproblemen.
De 73-jarige Breznjev
kampt zelf met zij n gezond
heid en een potentiële op
volger voor de lange ter
mijn is nog niet gesigna
leerd.
Tikhonov heeft sinds 2
september 1976 gefungeerd
als eerste vice-voorzitter,,
het equivalent van eerste
vice-premier, toen hij werd
gepromoveerd nadat ge
ruchten over Kosygin's
ziekte de ronde deden.
Vanaf dat tijdstip begon
hij een actieve rol te vervul
len in internationale aan
gelegenheden. Hij bracht
verscheidene officiële be
zoeken aan het buitenland
toen Kosygin's toestand
verslechterde.
Zij n meest recente bezoek
gold afgelopen mei
West-Duitsland, waar Tik
honov de onderhandelin
gen voerde over een 25-ja-
rig economisch verdrag. Er
werd onder meer overeen
gekomen dat West-Duits-
land technologie en kennis
ter beschikking zou stellen
ten behoeve van de ontwik
keling van Siberië, in ruil
voor Russische ruwe
grondstoffen. Bij de aan
vaarding van het premier
schap hield Tikhonov een
toespraak tot de opperste
Sovj et, gedurende welke hij
zijn mentor Breznjev per
soonlijk bedankte.
Tikhonov beloofde tevens
trouw te zijn aan de „koers
van onze Leninistische par
tij en stelde zich de volgen
de doelen: „Verbetering
van de welvaart van het
Russische volk, versterking
van het economisch vermo
gen van het land, en voorts
het garanderen van veilig
heid en de vestiging van
vrede".
Tikhonov's carrière
weerspiegelt die van veel
leiders van de Sovjet-Unie,
namelijk aanzienlijke er
varing in de praktijk van
het werk en weinig acade
mische opleiding.
Hij werd geboren in 1905
en begon op 18-jarige leef
tijd te werken bij de spoor
wegen. Later deed hij tech
nisch werk in een fabriek.
In 1930 studeerde hij af aan
de school voor metallurgie
te Dnepropétrovsk, dezelf
de school waar Breznjev in
1935 een graad behaalde.
Van 1933 tot 1947 was Tik
honov afdelingshoofd, de
belangrij kste technicus van
fabrieken in de gebieden
Dnepropetrovsk en Per-
vouralski. Tikhonov's ver-i
antwoordelijkste baan bij
een fabriek was die van di
recteur van de zuidelijke
buizenfabriek te Nikopol,
van 1947 tot 1950.
Van 1950 tot 1957 was hij
werkzaam in het nationale
ministerie voor ijzermetal-
lurgie, waar hij langzaam
opklom tot vice-minister.
Van 1957 tot 1960 had hij het
economisch gebied van
Dnepropetrovsk onder zijn
hoede.
Voordat hij werd opgeno
men in de top van de Russi
sche hiërarchie, maakte
Tikhonov verscheidene rei
zen naar het westen. Zo be
zocht hij in 1955 Zwitser
land, in 1956 Canada en in
'58 en '59 de Verenigde Sta
ten, toen hij Chroetsjov
vergezelde.
In 1965 werd Tikhonov
benoemd tot vice-voorzit-
ter van de raad van minis
ters en in 1976 werd hij ge
promoveerd tot eerste
vice-premier.
De afgelopen jaren is hij
verantwoordelijk geweest
voor de economische be
trekkingen met twee be
langrijke handelspartners
van de Sovjet-Unie, Oost
en West-Duitsland.
Tikhonov's vrouw over
leed eerder deze maand, hij
is onder meer drager van de
Lenin-orde van de rode ba
nier en bezit twee Stalin-
prijzen.
Staalcrisis stelt
EG op de proef
Niet de notoire querulan
ten Frankrijk of Engeland
tonen ditmaal dus hun ver
magerde anti-Europese ge
zichten. De Franse president
Giscard en zijn ijzeren Britse
collega Thatcher weten im
mers dat het lidmaatschap
van de Gemeenschap de
staalcatastrofe in hun landen
weliswaar niet meer kan af
wenden, maar wel aanzien
lijk kan verzachten.
In de wetenschap dat Lon
den en Parijs met hun bezoe
deld Europees blazoen niet
meteen in verontwaardiging
kunnen uitbarsten, zijn
bondskanselier Schmidt en
zijn minister van Economi
sche Zaken graaf Otto van
Lambsdorf - op voorspraak
van de Duitse staalbonzen -
moeilijk gaan doen over de
spoedoperatie waaraan
EG-commissaris Davignon
de totale Europese staalin
dustrie wil onderwerpen.
De Westduitse staalsector
heeft zichzelf in de afgelopen
jaren immers al goeddeels
gesaneerd (ten koste van dui
zenden ontslagen) en produ
ceert liefst een derde deel van
wat de negen EG-landen te
zamen aanmaken. Meedraai
en in EG-regime van maxi
mumquota en minimumprij -
zen zien de Duitsers als op
draaien voor de reusachtige
verliezen die staalbedrijven
elders in Europa lijden om
dat daar vezuimd is tijdig te
saneren.
Of Bonn zich principieel
blijft verzetten „tegen de
vervanging van verantwoor
delijke industriëlen door
Europese bureaucraten", of
enkel zo gunstig mogelijke
voorwaarden in het
EG-staalregime bevecht,
kan vandaag al duidelijk
worden. Dan gaan de negen
Europese ministers van Bui
tenlandse Zaken in Luxem
burg proberen tot een besluit
te komen.
Vicomte Etienne Davig
non, lid van de Europese
Commissie en belast met In
terne Markt en Industriële
Zaken. Zijn plannen voor de
Europese staalindustrie bot
sen met de Westduitse opvat-
tingen daarover.
Dat kan nog een hachelijke
onderneming worden, want
de belangen die op het spel
staan zijn enorm. In wezen is
de vraag aan de orde of Euro
pa ook op ander dan op land
bouwgebied in staat is tot een
gemeenschappelijke politiek.
Volgens het EG-verdrag
kunnen de overige acht lid
staten de Bondsrepubliek tot
deelname aan het staalregi-
me dwingen, tenzij Bonn zijn
„vitaal nationaal belang" in
het geding brengt. Als het tot
zulke nog nooit vertoonde
procedures komt zal de staal
crisis de hele Europese Ge
meenschap naar een nieuwe
politieke crisis hebben ge
voerd. Pikant bij dit alles is
dat de Duitse staalonderne-
mingen (met de giganten
Krupp Klöckner, Thyssen en
Hoesch aan kop) de EG in
Brussel voor aap dreigen te
zetten door vrijwillig een
produktiebeperking toe te
passen mdar de controleurs
van Davignon niet toe laten.
Wie het over de Europese
staalcrisis heeft, heeft het
over onwaarschijnlijke
grootheden. In de 350 staalfa
brieken in de EG-landen
werken een half miljoen
mensen. Evenveel werkne
mers in andere industrieën
zijn direct van de staalpro
duktie afhankelijk. De eco
nomische recessie sinds de
oliecrisis van 1974 en de toe
nemende concurrentie op de
wereldmarkt ondermeer uit
de Verenigde Staten, heeft
reeds voor dramatische ont
wikkelingen gezorgd. De
produktie in Groot-Brittan-
nië bijvoorbeeld is al terug
gelopen van 34 miljoen naar
13 milj oen ton per j aar. Als er
geen EG-hulp komt wordt
1980 opnieuw een rampjaar
voor British Steal. Sommigen
vrezen nog 25.000 ontslagen.
Naast Frankrijk levert ook
België het schoolvoorbeeld
van een verouderde staalin
dustrie waarvan het leven
kunstmatig door de overheid
is verlengd. Het verlies van
de Belgische concerns - Coc-
kerill is de grootste en de
ziekste - bedraagt ruim 50
milj oen gulden permaand.
De overheid betaalt zolang de
geldvoorraad op de begroting
strekt.
Het plan-Davignon beoogt
een jaar lang - tot medio 1981
- de onderlinge concurrentie
binnen de EG stop te zetten,
door de produktie te bevrie
zen op het niveau van de eer
ste weken van oktober van
dit jaar, minus een bepaald
percentage. Ook de verkoop
prijs wordt aan een mini
mum gebonden.
De nationale overheden
zouden van dit pauzejaar ge
bruik moeten maken om hun
eigen industrie van de over
capaciteit - soms meer dan 50
procent - te ontdoen. De EG
zal bijspringen in de sociale
regelingen voor ongetwijfeld
nog tienduizenden af te
vloeien werknemers.
Voor Nederland, waar al
leen Hoogovens onder de re
geling zouden gaan vallen
heeft een en ander geen grote
gevolgen. Het Nederlandse
bedrijf werkt in het concern
Estel samen met het West
duitse Hoesch en heeft de
noodzakelijke saneringen
reeds doorgevoerd. Voor dit
jaar voorziet Hoogovens een
produktie van 5 miljoen ton,
en er bestaat zelfs een perso
neelstekort. Een produktie-
-beperking met 5 a 6 pet., zoals
Davignon voor Hoogovens
zou willen, snijdt daar niet zo
diep.
Anders ligt dat voor de
Westduitse industrie, die met
14 procent terug zou moeten
wil er enig soelaas komen
voor de creperende „concur
renten".
(Van onze correspondent Ami van Vree)
BONN - Ogenschijnlijk zag het er die avond na de
verkiezingen in de Bondrepubliek zo simpel uit. De
coalitie van Helmut Schmidt had met succes de aanval
van Franz Jozef Strauss afgeslagen en kwam zelf
versterkt uit de strijd te voorschijn. De oppositie leed
een nederlaag zoals zij die sinds lang niet meer had
gekend. Al met al een reden om aan te nemen dat in de
Westduitse politiek de komende tijd weinig zal veran
deren. Deze schijn bedriegt echter enigzins.
Niet alleen wijzen de gedetailleerde gegevens over
het kiezersgedrag erop dat er veel meer beweging in de
politieke voorkeuren zat dan alleen uit het resultaat
kon worden afgelezen.
Bovendien ziet het er naar
uit dat er verandering zal ko
men in het gedrag van de
politieke partijen, zowel in
die van de regering als van de
oppositie. Veranderingen die
- maar dat blijft vooralsnog
speculatie - zelfs nog wel
eens tot een regeringswisse
ling in 1984 kunnen leiden.
De CDU lijkt - hoe merk
waardig dit ook klinkt - eer
der opgelucht dan teneerge-
drukt te zijn door de zware
nederlaag bij de laatste
Bondsdagverkiezing. Men
reageert er ook heel anders,
veel „rijper" op dan bijvoor
beeld in 1976 toen Helmut
Kohl slechts ongeveer 300.000
stemmen te kort kwam om de
absolute meerderheid voor
zijn partij en de CSU te beha
len. Toen gingen de
Christen-Democraten hui
lend bij de pakken neerzitten
als verwende kinderen en be
gonnen ruzie te maken over
wie nu wel de schuld was van
de mislukking die bijna een
overwinning was. Strauss,
die zijn collega's van de CDU
als „pygmeeën" betitelde,
„noorderlichten, die tot niets
in staat waren", dreigde toen
in het plaatsje Kreuth met
een „vierde partij"; een in
heel de Bondsrepubliek af
zonderlijk opererende CSU
die in 1980 eindelijk de ge
wenste meerderheid voor een
regeringswisseling zou moe
ten brengen.
Het bleef bij een dreige
ment. Met zijn omstreden en
heftig aangevochten benoe
ming tot kandidaat voor
CDU en CSU bij de afgelopen
verkiezingen, kon Strauss
eindelijk bewijzen dat hij tot
meer in staat was dan zijn
collega's van de CDU. Maar
wat alle opnie-onderzoekin-
gen al maanden tevoren had
den aangekondigd, werd op
zondagavond 5 oktober
wreed bevestigd. De Beierse
minister-president viel met
een dreun op zijn bek. Niet
alleen scoorde hij een diepte
punt dat de Christen-demo
craten sinds 1949 niet meer
hadden meegemaakt, boven
dien bleek dat met name in
het noorden de kiezers bij
drommen waren weggelopen
in het vooruitzicht van een
kanselier Strauss.
Daarmee was een her
nieuwde dreiging met
„Kreuth" die vele commenta
toren voor de dag na de vijfde
oktober hadden voorspeld,
definitief van de baan.
Strauss was immers de per
sonificatie van een uiterst
behoudende, om niet te zeg
gen reactionaire politiek en
het gros van de kiezers, voor
al in het noorden van Duits
land bleek hier niets, maar
dan ook niets mee van doen te
willen hebben. Tegelijk was
bij de verkiezingscampagne
duidelijk geworden dat
Strauss en zijn CSU niets,
hadden kunnen bereiken
zonder het organisatorisch
uiterst goet geoliete
partij-apparaat vqn de veel
groter ?ctu in*Bonn. Kreuth 2
was daarmee van de baqn: de
beide unie-pqrtijen getu en
CSU tukenten uen verdraw
voor peen verderu samewur-
king in de Bondsdag voor de
pkomende vier jaar onter lei
ding van Helmut ohl.
Dit verklaart mede te zelf
bewustheid van de CDU die
het al heeft afgelegd in het
vooruitzicht van een nieuwe
lente. Vooral Kohl zelf is een
voorbeeld van deze renais
sance. Strauss is (in tegen
stelling tot wat Nederlandse
kranten berichten) zeker nog
niet van het politieke toneel
in Bonn verdwenen, maar
toch is zijn positie door het
resultaat van de verkiezin
gen duidelijk verzwakt. Het
zelfde geldt voor zijn aan
hangers binnen de CDU zoals
Dregger, Biedenkopf en
Spaeth. Deze laatste, minis
ter-president van
Baden-Würtenberg die uit
vrees voor stemmenverlies
als een van de eerste op de
knieën ging voor de Beierse
mafia die Strauss kandidaat
wilde maken, voelde de
draaiing van de wind het
eerst aankomen en bereikte
een toppunt van opportunis
me toen hij onmiddellijk na
de verkiezingen Kohl prees
als de geschikste kanseliers
kandidaat voor 1984. Andere
concurrenten van Kohl zijn
eveneens aangeslagen.
Stel
tenberg, premier van het
noordelijke Sleeswijk-Hol-
stein en tweede man in de
„Mannschaft" van Strauss,
alsmede Albrecht,
minister-president van Ne-
der-Saksen en „afgewimpel
de" kandidaat moesten in
hun respectievelijke deelsta
ten relatief de grootste ver
liezen voor de CDU incasse
ren en dat betekende een
deuk in hun politieke image.
Partij - en fractievoorzitter
Helmut Kohl is door dit alles
onbetwist als nummer één
uit de strijd gekomen en het
is niet ondenkbaar dat hij
deze positie zal gebruiken om
de CDU van koers te doen
veranderen.
Voor de zoveel
ste keer is immers gebleken
dat deze partij met haar
Beierse zuster in de bestaan
de verhoudingen niet in staat
is de absolute meerderheid in
de Bondsdag te krijgSjn.
Om
in 1984 weer te kunnen rege
ren, is het daarom nodig een
coalitie aan te gaan, en wel
met de liberale FDP.
Hier
voor op zijn beurt is het weer
nodig dat de CDU een aan
trekkelijk alternatief voor de
liberalen gaat worden. En dit
tenslotte eist dat het CDU een
flink stuk naar het midden
opschuift en zich van zijn al
te conservatieve lementen
ontdoet.
De eerste aanwijzingen dat
de CDU een „liberalere" poli
tiek met „liberale" politici
gaat voeren om daardoor de
FDP van de SPD weg te lok
ken, zijn er de afgelopen we
ken in grote getalen geweest.
Zelfs Strauss, die na de ver
kiezingen aanvankelijk de
FDP nog een „stofzuiger- en
collectezak-partij" had ge
noemd, draaide 180 graden
om en zei onlangs de libera
len als „de natuurlijke coali
tiepartner van CDU en CSU
te beschouwen". De vraag is
evenwel of de FDP de ko
mende vier j aar aan deze lok-
groep gehoor zal geven.
Helmut Kohl (links)
met Strauss tijdens de af
gelopen verkiezingscam
pagne. Kohl's CDU lijkt
ondanks de nederlaag
eerder opgelucht dan te-
neergedrukt. Kohl is nu
weer onbetwist nummer
één.
De Beierse
minister-president
Strauss, die met een
dreun op zijn bek viel.
Hij verdween dan wel
niet helemaal van het
politieke toneel, maar
zijn positie is duidelijk
verzwakt.
U kent ze wel de Engelse stijlmeubelen welke u steeds weer aantreft in de
romantische decors van de grote T.V.-series als "My son - my son", The Onedin
Line", etc. Deze sfeerbrengende meubelen zijn door L. Weyts Zonen in
samenwerking met grote Engelse meubelfabrikanten naar Bergen op Zoom gehaald
voor THE GREAT ENGLISH FURNITURE WEEK
Heel Weyts staat dan ook in't teken van't Engelse meubel
en is heden 'n stukje "Britse bodem".
Kremerstraat 15-19 Kortemeestraat 22-24 (•in't Vierkantje) Bergen op Zoom Telefoon: 01640-34864
NOG één keer moet ik iets
zeggen over het feminism^
Ik hoop dat het de laatste of
ongeveer de laatste keer ij
o.a. omdat die beweging be.
zig is uit te sterven bij ge.
brek aan talent. Geen se.
rieuze mens gelooft er ttoj
in. De aanleiding voor deze
bewering is een interview
met de tekenares, schrijfster
van kinderboeken en caba
retière Joke van Leeuwen
Om te beginnen moet it
zeggen, dat ik haar be-
kroonde boek „Een huis mei
zeven kamers" erg mooi
vind en dat haar interview
op de tv -12 okt. alweer een
hele tijd geleden - voor mij
een openbaring was. Hel
was een weliswaar wa|
kunstmatige, maar toch
onthullende ontmoeting
met een begaafde mede
mens. Dat die van het vrot-
welijk geslacht is, deed et
aanvankelijk volstrekt niel
toe. Ik zag en hoorde hm
produkten en wist meteen
dat is een kwaliteit aan
menselijkheid die alle cli
chés stuk slaat.
Het was dus jammer dol
de interviewer toch mee ruk
het „vrouw zijn" of hoe je
dat noemt, ter sprake tt
moeten brengen en de wat
stompzinnige vraag stelde
of het cabaret waarvan
fragmenten werden ge
toond, wel aansloot bij het
„vrouwencabaret", die im
beciele, maar als buitenge
woon snedig bedoelde flau
we kul waaraan het welig
tierend ontalent, dat toeval
lig en een roze - of is het
blauw - wiegje heeft gele
gen zich te buiten gaat. De
man kreeg een mooi snibbig
antwoord in de trant van
„ik ga niet uit van een -is
me, maar van mijzelf".
Maar toen gebeurde er naar
mijn gevoel toch een klein
ongelukje. Er werd een
nummer gebracht over ie
onzekerheid van iemand die
zich 's avonds in bed af
vraagt of de woorden van
overdag wel de juiste waren,
en die dan tamelijk pree iet
weet hoe ze hadden moeten
zijn. Omdat het een vrouw
was die het nummer bracht,
werd maar meteen beweert
dat het om - en typisch
vrouwelijk probleem ging.
En daar ging het weer over
onderdrukking; het pro
bleem kwam alleen of voor
al bij vrouwen voor omdol
die niet gewend zouden zij»
het woord te voeren. Want
dat doen mannen en dit
vinden altijd dat zij het
goed doen.
Op dat moment voelde ik
mij door een adder gebeten
en beledigd. De zaak is niet
alleen dat de constatering
niet juist is, maar dat ik
man of niet, aanspraak
maak op dit probleem. Ik
vind het een buitengewoon
stupiede vorm van feminis
me als dierbare en sympa
thieke problemen tot spe
ciale vrouwenproblemen
worden verklaard en als het
ontstaan daarvan niet op
rekening wordt geschreven
van ongevoelige dikhuiden,
maar van mannen. Ik moet
eerlijk bekennen dat ik het
probleem, na zoveel jaren
praten, nog dagelijks aan
den lijve ondervind; ik weet
dat het ook een probleem
was van mijn vader en nog
altijd is van mijn broeit
mijn zusters en van de man
nelijke en vrouwelijke ken
nissen, die zo eerlijk zijn
over zulke dingen te praten
en het in het vergaderwezen
niet al te ver hebben ge
bracht. Ik beweer dus kei
hard dat het hier gaat om
een menselijk probleem dat
niets met sekse te maken
heeft - ik denk eigenlijk dat
het meer bij mannen dan bij
vrouwen voorkomt, omdat
die minder hard zijn, maat
ik kijk er wel voor uit dat tl
zeggen - maar alleen met
gevoeligheid en verlegen
heid. Wat ik het onbegaafde
feminisme kwalijk neem is
nu precies dat het menselijk
problemen tot vrouwenpro
blemen uitroept en daarmee
de mannen tot gevoelloze
robotten of zelfverzekerde
dikhuiden verklaart die een
dagtaak hebben aan het on
derdrukken van hun onbe
kende gevoelens. Zultó
mannen ken ik niet, maat
misschien komen ze vx\
voor in kringen waar ik niet
vertoef en waar de feminis
ten graag hun mondje zou
den roeren. Zelf houd ik on
geveer elke nacht een toe
spraak die ik overdag had
moeten houden. Of 'k
schrijf hem op.
JOHANNESBURG (AFP)
De Sunday Times van Jo
hannesburg heeft in zijn
Itnneste nummer gewagge-
maakt van studenten die in
hun vrije tijd Nazispelletjes
tnelen, waarbij de „grappen
makerij" wel wat te ver gaat.
In een met foto's verlucht
tjkel schreef de Sunday Ti-
les over een maaltijd van
170 studenten in Nazi-stijl,
„en een achtergrond van
,akenkr,uisen en adelaars.
Op de muren waren leuzen
loaneebracht als „We hate
fews" en „Up Hitier" en hier
|in daar werd „Sieg Heil" ge
hoord.
Op het einde van de maal-
oil
in 1
VEENDAM (ANP) - De
centrale ondernemingsraad
van Avebe in Veendam wil
minimaal één jaar de tijd om
de herstructureringsnota
over het bedrijf nader te be
studeren en uit te werken.
Tot dé uitwerking wil de
COR geen maatregelen, zo
heeft zij het personeel giste-
ren meegedeeld.
Bij de herstructurering
gaat het om de positie van
bijna 500 man. De onderne
mingsraad wil verder finan
ciële steun van de overheid in
de vorm van het wegnemen
van kapitaal/rentelast, ba
lanssanering en geld voor
tijdsfactor. Volgens de COR
geven de hoofdlijnen van het
voorstel tot herstructurering
van Avebe geen alternatieve
oplossingsstrategieën aan.
Ook mist de COR een beleids
plan dat aan de nota ten
grondslag moet liggen.
BRUSSEL (ANP)
AWAilfried Martens, de
christendemocratische eer
ste minister van de nieuwe
rooms-rode Belgische rege
ring, denkt volgend jaar (om
gerekend) ruim een miljard
gulden te kunnen verdienen
I met bestrijding van belas-
I tingfraude in zijn land.
Martens heeft dat gister
middag aangekondigd in zij;
regeringsverklaring voor d
Belgische kamer en de se
naat.
Martens kondigde ook ee
„buitengewone nationale ai
beidsconferentie" aan waa
overleg gevoerd moet woi
den over de maatregelen di
nodig zijn voor de saner in
van de Belgische economi
Als die conferentie mislul
zal de Belgische regering ni<
aarzelen om haar volle vei
antwoordelijkheid te neme:
Stijging van de energiepri;
zen en de steeds grotei
agressie van de concurrent
op alle buitenlandse marktc
Z1jn volgens Martens t
grootste bedreigingen van c
Belgische levensstandaar
Hij kondigde een „groots ii
vesteringsprogramma" ai
voor energiebesparing
vernieuwing van het Belg
sche industriële apparaat.
Sanering van de overheii
financiën, herstel van de rei
labiliteit van de ondern
mingen, een afremming v<
de stijging van inkome:
vormen volgens Marte
prioriteiten. De Belgisc
oerste minister kondig
voorts een hulpprogram v,
ruim 200 miljoen gulden a;
voor kleine en middelgrc
ondernemingen en hul