ZUID AFRIKAANS ONDERZOEKER SPIER:
Verplicht onderwijs aan
alle zwarten onbetaalbaa
Japanse mannen kunnen niet
van vrouwen afblijven
P
O
Het andere gezicht van Israël:
armoede, woningnood en ellende
Oerwoud van Ivoorkust
met ondergang bedreig
PLAAG IN BOMVOLLE METRO
Dikke huid
Geduld op
Israël
Opstandigen
Ellende
Vulkaan
BüBïllM
VRIJUIT
(Door Robert Whymant)
Japanse metroreizigers moeten met allerlei soorten onge
makken genoegen nemen. Op dit moment zijn vooral de vrou
wen de dupe. Als je van het vrouwelijk geslacht bent, er
redelijk goeid uitziet en tijdens het spitsuur reist, loop je grote
kans door mannen betast te worden.
Het is een probleem dat langzamerhand uit de hand dreigt
te lopen. Uit een televisieprogramma, volledig gewijd aan
deze mannelijke nieuwsgierigheid bleek dat de meeste vrou
wen die op de metro zijn aangewezen voor woon-werkver-
keer, met deze ziekelijk aandoende manspersonen te maken
hebben gehad.
Opvallend is dat het geen psychopaten, maar doodnormale,
brave burgers zijn die dit een leuk tijdverdrijf vinden. Vooral
ambtenaren, journalisten en directeuren blijken zich nogal
vrijpostig te gedragen.
Slechts een enkeling wordt gepakt, omdat de meeste Ja
panse vrouwen het te gênant vinden om aangifte te doen.
„Soms tasten ze langzaam je bovenlichaam af' aldus een
secretaresse uit Tokio, maar vaak steken ze ook hun handen
onder je rok".
In de drukke zomermaanden worden met behulp van pro
fessionele krachten dikwijls 327 mensen in een rijtuig ge
duwd, terwijl dat rijtuig officieel slechts plaats biedt aan 100
vrouwen zich op de best mogelijke manier moeten verdedigd
neem een naald mee om de bewuste man in zijn dij te prikken
sla zijn bril van zijn neus en als dat niet lukt, pak dan zijn an JOHANNESBURG - Als een
en houdt die omhoog zodat alle reizigers kunnen zien wat vooi mrte leerling in Soweto en
een soort man hij is. blanke leerling in het na-
igelegen Johannesburg naar
lagere school gaan, worden
geconfronteerd met twee
[er uiteenlopende werelden.
zWarte leerling bivakkeert
een kaal gebouw, waar de
mensen. „In die omstandigheden kun je zelfs geen hand vrij
maken om een aan je neus te krabben", zegt een veiligheidsa
gent van de spoorwegen. „De moeilijkheid is dat de meisjes
zich te veel schamen om te gillen. Ze hebben er al zoveel over
gelezen, dat ze denken dat ze lelijk zijn als het hun niet over
komt".
De meeste Japanse vrouwen mogen dan niet durven gillen,
met buitenlandse toeristen in Tokio is het heel anders gesteld.
Een door vijf vrouwen ondertekende brief in de Japan Times,
een Engelstalig dagblad, gaf de volgende waarschuwing die
aan duidelijkheid niets te wensen overliet: „Japanse zaken
lieden, pas op. Zes maanden hebben we lijdzaam toegestaan
hoe u ons tijdens de spitsuren in metro's en treinen molesteer
de. Maar nu is ons geduld op. Waarom moet u met uw gluipe
rige, weerzinwekkende handen ons lichaam aftasten in de
overvolle treinen? Als u er niet onmiddellijk mee ophoudt,
zullen we terugslaan door tegen uw schenen te schoppen, in
uw zij te porren en te gillen
Door de brief die veel aandacht kreeg van de Japanse media,
verzamelden de vrouwen moed om ervaringen uit te wisselen
en over een goede remedie te praten. De conclusie was dat
Maar de betasters krijgen zo langzamerhand een dikkt
huid. Een secretaresse uit Tokio vertelde me dat, toen ze gild(Lt„-- - -
hij tegen haar schreeuwde: „Als je het niet leuk vindt, waaroj tonnen vloer lnem jsen^paar
neem je dan potverdorie geen taxi?"
Vooral één lijn van de ondergrondse is bericht School,
meisjes die van deze lijn gebruiken moeten maken om van
naar school te gaan, moeten van hun ouders gaan lopen of d,
bus nemen.
Het pendelen in de piekuren is voor de meeste Japanner:
een zware beproeving. Gemiddeld zijn de negen miljoen pen.
delaars van Tokio twee uur en 20 minuten onderweg. Mis.
schien dat het daardoor wel onvermijdelijk is dat in de wirwar
van mensen irriterende gewoonten ontstaan, maar de vrou.
wen blijven er ondertussen wel mee zitten.
COPYRIGHT THE GUARDIAN - DE STEJl
JOHANNESBURG (ANP)- Verplicht onder
wijs voor alle zwarte kinderen zal de Zuidafri
kaanse regering een hoofdpijn van tien miljard
gulden bezorgen en dat zal het land niet kunnen
opbrengen.
Dit is de mening van André Spier, een bekend onderzoe
ker en voormalig adviseur van de afdeling futuristisch
onderzoek van de universiteit van Stëllenbosch. In een
rapport produceert Spier een indrukwekkende lijst zaken
die nodig zullen zijn als de regering haar belofte, gelijk
onderwijs voor allen, waar maakt. Het rapport van Spier
verscheen na maandenlange onrust onder de niet-blanke
studenten over de ongelijkheden in het onderwijssysteem
van het door de blanken geregeerde land. Meer dan dertig
nensen werden hierbij gedood en honderden gewond.
Dor
onze correspondent
Ferry Versteeg)
janden per jaar wintertenen
zorgt. Hij zit met gemiddeld
leerlingen inéén klas, zijn
.derwijzer heeft doorgaans
et langer dan tien jaar in de
boolbanken gezeten en het
partement van „Bantoe-on-
.rwijs" trekt jaarlijks 150
tden voor hem uit. Hij krijgt
iderwijs in zijn stamtaal - als
een Zoeloe is, zit hij ver
iest op een Zoeloeschool, is
j een Xhosa, dan zit hij ver-
[cht op een Xhosaschool -
at hem problemen oplevert
de overgang naar de mid-
'lbare school, waar in het
jgels of Afrikaans wordt les
geven. Sportfaciliteiten en
tdere extra onderwijszaken
ials audiovisuele middelen
jn onbekend. De kosten van
hoolboeken zijn officieel
ij, maar moeten in de prak-
ik nog steeds worden opge
pacht door zijn niet bijzonder
aagkrachtige familie. Tot
ot is de inhoud van zijn les-
■ogramma, opgesteld door
>t departement van „Bantoe-
uderwijs", tamelijk beperkt.
Zijn blanke leeftijdsgenoot
Johannesburg zit doorgaans
een fraai gebouw met grote
innige ramen en goede faci-
;eiten, dat wordt omringd
dooi
bad
met
de
ond
lijkt
leid
ond
gul<
oud
pass
gra
hij
cur
Hij
gel:
bet
mi(
kan
sch
kee
leef
voo
erg
in i
sec
gul
schi
ten
ste
den
ma;
ond
Bar.
taal
ten.
voo
,',Ik heb deze cijfers verza
meld in een poging de mensen
:odanig wakker te schudden
lat zij de omvang van het
irobleem zullen beseffen",
/eFklaarde Spier in een inter
view. „Het is een monsterlijk
irobleem en wij zullen het on-
lerwijs totaal moeten her-
den". Hij zei dat de staat niet
>ij machte zal zijn de totale re-
tening voor verplicht onder
vijs voor alle rassen te betalen.
Spier heeft becijferd dat de
■xtra kosten die gemaakt
noeten worden om alle zwarte
vinderen onderwijs te geven,
n de komende twintig jaar vier
miljard rand (meer dan tien
miljard gulden) zullen belo-
>en, zonder rekening te hou
den met de inflatie. Er zullen
r.o'n 220.000 onderwijzers en
i6.000 scholen meer nodig zijn.
En dan is nog niet eens reke-
ting gehouden met een „dui-
elingwekkend bedrag" dat op
afel moet komen om de onge-
eer 3,7 miljoen zwarte vol-
vassenen bij te scholen die
lelemaal geen onderwijs heb-
>en gehad.
Spier zei dat zijn rapport ge-
aseerd is op de veronderstel-
ng dat de huidige verhouding
an één onderwijzer op vijftig
uerlingen niet verbeterd
vordt. Elke maatregel om de
rootte van de klassen te ver-
leinen zou de kosten nog ver-
er opjagen.
Het rapport-Spier, dat de
tel „Naar een nieuw onder-
ijssysteem" heeft gekregen,
:hat dat rond de eeuwwisse-
ng Zuid-Afrika vijftien mil-
len kinderen in de school-
aande leeftijd zal hebben. Dat
bijna het dubbele van het
uidige aantal.
Zuid-Afrika is rijk, het bezit
eweldige hoeveelheden mi-
erale delfstoffen en het heeft
Hevige protesten in de Zuidafrikaanse pers toen de regering twee blanke kranten verbood.
De zwarte scholieren vechten voor gelijkwaardig onderwijs.
een gezonde betalingsbalans.
Maar, zegt het rapport, de
overheid zal moeten toegeven
dat zij de enorme onderwijsre-
kening niet kan betalen.
Het enige antwoord voor ie
dereen, leerlingen, ouders, de
particuliere sector en de werk
gevers, is bijdragen in de kos
ten, aldus Spier. Naar zijn me
ning dient het accent van het
onderwijs voor niet-blanken
veranderd te worden om hen in
staat te stellen een positievere
bijdrage naar hun eigen be
hoeften te leveren.
Hij zet uiteen dat in 1978, het
laatste jaar waarover nog cij
fers bekend waren, de drie
universiteiten voor zwarten
slechts zes afgestudeerden in
de landbouwwetenschappen
afleverden. „Ongetwijfeld
zullen zij geen boeren worden
maar bureaucraten, hetgeen
voor het land niets oplevert",
aldus Spier. Hij voegde hier
aan toe dat in datzelfde jaar
350 zwarte studenten in de
letteren afstudeerden.
„Het is een open vraag hoe
de landbouw voor zwarten kan
worden ontwikkeld met
slechts zes gegradueerden op
een bevolking van negentien
miljoen", zo vraagt Spier zich
af. „Hoe kunnen zes landbou
wingenieurs helpen wanneer
de zwarte gemeenschap
schreeuwt om wetenschap
pers, technici, ontwerpers,
voedseldeskundigen en ande
ren die leiding kunnen geven
aan een zwarte plattelandsbe
volking van naar schatting 27
miljoen tegen het jaar 2000?"
Volgens Spier heeft Zuid-
Afrika een nieuw soort onder
wijsinstituten nodig naar het
voorbeeld van de vakscholen
in Israël en de scholingscentra
in de Verenigde Staten.
an onze correspondent Ferry
Versteeg)
JOHANNESBURG - Dr.
dries Petrus Treurnicht,
lias „Dr. No", de Hogepries-
l van de Apartheid of „Aya-
Hah van de waterberg" (zijn
jesdistrict) is een van de
jachtigs te mannen in het he-
ndaagse Zuid-Afrika. De
rtefeuille die hij in het kabi-
t van premier Botha beheert
publieke werken, statistiek
toerisme - is allerminst
drukwekkend en werd na
in recente reorganisatie in
it ambtenarenapparaat zelfs
)g uitgedund. Maar in de re-
irende Nationale Partij is
teurnicht als leider van de
/en machtige als conservatie
afdeling Transvaal tevens
i aanvoerder van de machtige
erkrampte vleugel, die de
.partheid nog altijd be-
:houwt als het Afrikaner
lerlevingsmiddel bij uitstek
onder die koningskap van
hristus".
Zuid-Afrika heeft altijd vi Vanuit die positie bleek „dr.
meer ten koste gelegd aan 1 No" het afgelopen half jaar bij
onderwijs voor blanke kinfciachte de hervormingsdrift
ren dan voor andere groeperlvan premier Botha verregaand
zijn samenleving. Per m (c tomen. Al vertrouwde de-
werd in de periode 1977-1S ze oudste predikant van de
551 rand (1400 gulden) Nederduits Hervormde Kerk
blanke scholieren I" J J~ 5 u-^-i- i
Voor elke zwarte student w
dat slechts 54 rand (132
den)
Na de drie maanden duren!
periode van onrust en gewelj
dadigheden onder de zwail
studenten kwam de Zuidai
kaanse regering met dd belol
dat zij er naar zou streveng
lijkwaardig onderwijs vi
allen in te voeren en zei datef|en
begin was gemaakt met pi
gramma's voor de bouw
meer scholen.
JERUZALEM (AFP) - Ka-
imon, een armenbuurt in Je-
izalem. Rijen betonnen en
akstenen woningen waar
iensen al dertig jaar ellende
n hitte hebben te verduren,
.ezinnen van oriëntaalse jo-
én leven met zes tot tien per-
>nen in appartementen met
en oppervlakte van 40 bij 60
ierkante meter.
Hun voorouders kwamen uit
tarokko, Algerië, Tunesië of
ak. Zij vormen de meerder-
ïid van de joodse bevolking
in Israël. Het zijn de zoge-
lamde Sefardim. Degenen
ie van Europese origine zijn,
orden Asjkenazim genoemd.
De op hol geslagen inflatie,
e de Israëlische economie
istert, heeft de scheidslijn
issen de gemeenschappen op-
'heven en de armoede alge
een gemaakt. Degenen die
•ven in de arme wijken van de
ote steden of die in land-
'luwdorpen een harde strijd
oeten leveren om het hoofd
iven water te houden, heel
e groep is „het andere Israël"
■worden; naar schatting 60
ocent van de bevolking. On-
veer 15 procent leeft onder
•t bestaansminimum.
Medio juni 1980 werd in een
ijvendal, nabij Katamon, een
ntenkamp opgerfcht. Tien-
llen jonge paren eisten een
ik boven het hoofd. Na dertig
ar socialistisch beleid zijn er
Israël nog altijd geen wo
ngen met lage huren ver-
ïjgbaar. Huizen worden te-
n enorme bedragen ver-
cht, tot groot genoegen van
aannemers die bevoordeeld
worden door het liberale eco
nomische beleid van de huidi
ge regering van premier Mena-
chem Begin.
De opstandigen in de arme
wijken spiegelen zich aan de
militanten van de Goesj
Emoenim (religieuze voor
standers van annexatie). Zij
creëren„OheI Moreh", een
wilde vestiging van slechtbe-
huisden, maar het voorbeeld
van de bekende nederzetting
„Eilon Moreh", nabij Nabloes
in Cisjordanië.
Een inwoner van Katamon,
Michael Fern, zegt dat „de mi
litanten van de Goesj Emoe
nim zich beroepen op een bij
bels ideaal om dorpen te bou
wen in Judea en Samaria (Cis
jordanië). Het Israëlische
hooggerechtshof veroordeelt
hen. Ze duiken onder in de ille
galiteit, maar van het kabinet
krijgen ze wel gelijk. De neder
zettingenpolitiek van de rege
ring maakt dat miljarden pon
den in die gebieden worden
gestoken. Waarom blokkeert
de regering deze fondsen niet
om ons uit de vicieuze cirkel
van de armoede te halen?", zo
vraagt Michael Fern zich af.
Fern is een advocaat die zijn
twintigjarige praktijk heeft
opgegeven om de jongeren van
Katamon besef bij te brengen
van het politiek aspect van hun
situatie. „In Katamon lopen
duizenden kinderen rond. Hun
school is de straat, waar elke
dag een Mozart vermoord
wordt", zegt een student die
met Michael Fern samenwerkt.
In mei 1977 leed de arbei
derspartij een zware verkie
zingsnederlaag en kwam Me-
nachem Begin aan de macht.
De „Sefardim", die tijdens het
bewind van de socialisten
trekpaarden waren, worden
paarden van Troje die het Be
gin mogelijk maken de politie
ke arena te betreden. Doch met
de verkiezingscampagne ach
ter de rug worden de beloften
voor meer welzijn snel „ver
geten". Duizenden mensen, die
behoren tot het „andere Is
raël", worden in de meest
schandelijke ellende gedom
peld.
Ze zullen de verantwoorde
lijkheid voor hun situatie toe
schrijven aan de anderen, de
genen die van oudsher alle
sleutelposities in handen heb
ben, namelijk de Asjkenazim.
Zo zei een linkse Sefardische
militant: „Israël is de Goelasj-
Archipel geworden", waarmee
hij doelde op de Europese jo
den, die bekend staan als goe-
lasjeters.
Men zou van racisme kunnen
gewagen, maar toch ligt het
probleem nog elders. Er zijn
twee soorten van immigratie
golven geweest. De ene bracht
de joden die aan de nazi-con
centratiekampen waren ont
snapt, naar Israël, de andere
was die van de Oosterse joden
naar dat land.
Deze laatsten bezitten een
kleurrijk en levendig joods
zijn. Als ze in Israël aankomen,
komen hun traditionele
structuren in botsing met de
„westerse technologische be
schaving".
Duizenden ambachtslui
moesten, om in leven te blijven,
in een fabriek gaan werken of
met de ploeg leren omgaan.
Deze aanpassing aan een
maatschappij in beweging
wordt voor hen dubbel moei
lijk wegens de emotionele
breuk met de voorvaderlijke
tradities. Raphaël, een Marok
kaanse militant van de socia
listische Mapam-partij, zegt
dat „een zekere trots" noodza
kelijk is. „De revolte", zegt hij,
„gaat langs een zoeken naar
identiteit, een cultuur, een
taal. De Sefardische joden zijn
hoognodig aan zelfemancipa-
tie toe". En hij voegt eraan toe
dat „het andere Israël" een
vulkaan is die op elk ogenblik
uit haar sluimer kan ontwa
ken. „Zouden wij ons de luxe
kunnen veroorloven van een
uitbarsting op sociaal vlak, die
gerechtvaardigd zou zijn,
maar die ons zou verzwakken
op het moment dat we het
hoofd moeten bieden aan ge
vaar van buitenaf?".
„Wij moeten deze energie in
de juiste banen leiden en in de
eerste plaats de linkse Israëli
sche partijen herinneren aan
hun verantwoordelijkheden",
aldus Raphaël.
ABIDJAN (AFP) - Het
oerwoud van de Ivoorkust
dat lange tijd de pijler was
van de economische bloei van
dit land dank zij zijn talrijke
boomsoorten die overal ter
wereld zeer in trek waren,
dreigt te verdwijnen, on
danks de alarmkreten die al
sinds jaren worden geslaakt.
Volgens een recente studie,
uitgevoerd door het Instituut
voor Tropische Geografie in
Abidjan, beslaat dit woud,
„een voorbeeld van slecht
beheerde en verspilde rijk
dom", nog maar drie tot vier
miljoen hectare terwijl het 25
jaar geleden nog een op
pervlakte had van meer dan
twaalf miljoen hectare. Maar
er is nog wat ergers: het ver
mindert elk jaar met 500.000
hectaren. De herbebossing,
amper 3.000 hectare per jaar,
blijft daar hopeloos bij ach
ter.
Deze teloorgang, die vol
gens velen onherroepelijk is,
heeft volgens deskundigen
twee oorzaken: de commer
ciële exploitatie van een
veertigtal boomsoorten en
het zoeken naar nieuw
bouwland door de boeren,
hoewel er ook een grote trek
is van het platteland naar de
steden.
De houtproduktie, die in
1958 nog maar 650.000 ku
bieke meter bedroeg, was in
1969 tot meer dan 4 miljoen
kubieke meter gestegen en
tot meer dan 5 miljoen enkele
jaren later. De produktie is
onderhevig aan de schom
melingen van de wereld
markt en vertoont sinds en
kele maanden de neiging aan
belang te winnen, wegens de
stijging van de prijzen.
Zuidvruchten vertegen
woordigen 15 tot 20 procent
van de totale uitvoer van de
Ivoorkust. Ze zijn eveneens
een belangrijke factor in de
industrialisering van het
land, aangezien bijna twee
vijfde ter plaatse wordt ver
werkt, ook al gaat deze ver
werking gepaard met een
aanzienlijke verspilling: in
1976 leverden 1.5 miljoen
kubieke meter slechts
628.000 kubieke meter afge
werkte produkten op.
Negentig procent van het
hout, en de zuidvruchten,
wordt naar Europa uitge
voerd, vooral naar Italië dat
alleen al 30 procent van de
uitvoer van de Ivoorkust af
neemt. De bosbouw speelt
eveneens een belangrijke rol
op de arbeidsmarkt omdat hij
23 procent van de industriële
arbeidsplaatsen verschaft in
de twee belangrijkste steden
van het land, Abidjan en
Bouake. In de rest van het
land stijgt dit percentage tot
zelfs 44.
Bij die commerciële ex
ploitatie, die het woud min
der uitdunt, zonder het wer
kelijk te vernielen, komt dan
nog de ontginning, meestal
illegaal, van bijna 500.000
hectare per jaar door boeren
die op zoek zijn naar bouw
land.
De twee verschijnselen zij»
volgens deskundigen nausj
met elkaar verbonden: hout
vesters leggen een net 1XB|
wegen aan die noodzakelijf|
zijn om in het woud te kun
nen doordringen (gemiddell
10 kilometer voor lM
geëxploiteerde hectarenJ
Deze nieuwe wegen maken
het dorpelingen mogelijk
door te dringen tot gebieden
die tot dan toe ontoeganke
lijk waren, en aldus het
bouwland uit te breiden
Volgens het verslag van het
Instituut voor Tropische
Geografie is het verdwijnen
van het woud voor 80 procent
te wijten aan ontginning voot
de landbouw, en voor 20 pro
cent aan de exploitatie van
het woud en aan handelaren
die brandhout verkopen in dl
steden en dorpen.
Terwijl de vernieling
voortging, werd het beleid
voor de bescherming van
bossen, dat een jaar of tien
geleden werd aangekondigd
niet in praktijk gebracht. 0'
herbebossing is volgens het
rapport „onbeduidend e"
niet aangepast aan de be
hoeften".
Het rapport van het insti
tuut is gepubliceerd door de
pers van de Ivoorkust, wat
erop lijkt te wijzen dat de
autoriteiten niet ongevoeliS
blijven voor het probleem
e via de journalistiek bijna
ien jaar geleden in de politiek
landde, onlangs een journa-
[st van een geestverwant Afri
caner Periodiek toe: „Eigen-
ijk ben ik een sterke ja-man.
Ja voor vrijheid, zelfbeschik-
ing, bescherming, ontwikke-
ng, gezonde openbare zede-
jkheid, voor identiteit, eigen
echten, eigen leefruimte, ei-
gerieven, eigen cultuu-
intplooiing, samenwerking
iet grondslag van behoud van
lentiteit en zelfbeschikking,
'reurnicht geldt in eigen kring
ls een briljante intellectueel
n dogmaticus, die in zijn zes-
ien meest theologisch geo-
lënteerde boeken zijn heim-
'ee naar de puristische ver-
oerdiaanse visie van de
)partheid theoretisch poogt te
derbouwen. Hij benadert de
iroblemen met dezelfde koele
'gica als een Enoch Powell,
aar hij is in tegenstelling tot
leze Britse houwdegen ook
iog een behendig diplomaat
ie met hard werken achter de
hermen en een overmaat aan
dubbelzinnig woordgebruik
robeert de „tribale" samen-
ang van het Afrikanerdom te
edden en tegelijkertijd de
Kaapse hervormer" Pieter
lotha af te remmen. De laatste
rachtmeting tussen Botha en
"reurmcht dateert van 17
naart j.l. toen de verkrampte
ïider zich uitsprak tegen
ieelname van een rugbyteam
an een overigens blank scho-
lerentoernooi. Premier Botha
Kplodeerde en hield Treur-
icht voor, dat kleurlingen niet
ls „lepralijders" moeten wor-
len beschouwd. Het kwam tot
en met veel spanning omge-
'en twistgesprek tussen de
ieide nationalistische leiders
emidden van speculaties over
Ie mogelijkheid van een split
ing in de Nationale Partij.
°lgens velen het recept voor
kerkelijke veranderingen in
nuid-Afrika. Maar na afloop
an deze verhitte dialoog ver-
■ekerde Botha dat er geen me-
ungsverschillen waren ge-
;°nstateerd, terwijl Treur-
ncht geen duimbreed had toe
legeven.
Kortom premier Botha beet
n het zand, dr. No's aanhang
'innen de partij-caucus bleek
e groot en hij kon zijn tirades
■egen gemengde sport en tegen
F"
„O
da
ho
op
vo<
onj
dot
er
sch
scl
clu
tie
Tr
im
hef
cal
ges
ge\
ins
Dc
va
„d
Ne
19
„c
ke
zi
Ai
ci
ti<
za
d<
ee
A
nt
m
w
vc
d<
D
gi
dj
ie
d<
O
g<
ei
g<
te
e<
O
B
b
n
is
h
j«
v
V
V
V
d
r
h
k
h
