JAN RAAS RUST UIT
ff
ff
„Ik noem het een
klein wondertje"
IT(E)
CENTRALE
IELST
Olympisch medaillewinnaar Gerard Nijboer
'reparatie
Sail
llNESTATION
itlaat stuk
gevonden/
verloren
\LBARE
SCHOOL
(E
Winnen klassieker
weer uitgangspunt
A_6i
Ljij"
Érjdschrift voor alW
Itaanden. Wil je een proef
nummer? Stuur dan naam
adres en postcode na..
Postbus 143, 3230
3rielle, Luisterlii»
Ö1810-4684.
eparatie ook in de bouwwe.
Kelders. Tevens verkoop a
Jzelt artikelen. Kleine Krom
1-611748. 6
pwinkel
I veel passanten. Uw reactie
(behandeld onder nr. 11856
Schieting
llop zat. 25 okt. bij J.
ÏSchayk, Vogelwaarde. Aam
■•vang 15,00 uur. 50,- g,
£tis.
Zoekt u
voor club of vereniging een
gezellige ruimte voor verga-
dering, feestavond of weke-
lijkse clubavond, wij hebben
café- en zaalruimte be.
schikbaar. Wij verzorgen
ook uw bruiloft, diner of re.
ceptie en party. Café „Cen.
traal" Markt 6-8, Terneu-
zen, tel. 01150-12484.
Bruidsparen opgelet
Wij hebben voor u exclusie,
ve bruidsauto's, o.a. 1
Royce's, Bentley's, Lom
dentaxi's, Taxi-centrale
Oostburg.
Tel. 01170-3107.
Schieting
op zondag 26 oktober op
OZO velden (overdekt!
georganiseerd door S.V. je
Stadsherberg 50,- gratis.
Inleg 8r
Aanvang 14.30 uur.
Kermisschieting te Heikant
bij Th. de Block. Zateragti
oktober Jubileumschieting
van E. v.d. Berghen 100,.
gratis. Begin 15.00 uui
Zondag 26 oktober 50,.
gratis; maandag 27 okt,
f 50,- gratis; dinsdag
Pgokt. 50,- gratis Beg
15.00 uur.
Zond. 26 okt. kalkoenschie-
ting op staande wipt bij
M. de Cock
Zuiddorpe. Aanvang 13.15
26
26
(rSCH APPIJLËER
ESSIE
kvt. 4) lesuren per week.)
Ben kunnen worden ingewon-
be directeur van de school, Or
Jbtraat 28, 4507 AB Schoon-1
II 01173 - 1313. Privé: 01170-
Iten aan de inspecteur van hel I
jS, ir. L.M. Bouten, Marken-
11 KA Breda.
veg 4. Tel. 01140-12261
in een nieuwe in voorraad.
3 mogelijk.
ecu of banden staan wij voo'
Ik heb een goeie les geleerd
(Van onze sportredactie)
'S HEERENHOEK - Eindelijk heeft hij
weer wat tijd om zijn vaderrol op te nemen,
om te genieten van zijn fraaie landhuis
temidden van de serene rust van het Zeeuw
se land en om lange wandelingen te maken
met Pasja, de twee jarige Golden Retriever,
waar hij gek op is. Vaak betekent het gerin
kel van een telefoon echter een verstoring
van zijn rust. Zelfs nu het wielerseizoen
voorbij is heeft hij her en der nog verplich
tingen.
Nu en dan knijpt Jan Raas, want om hem gaat het,
er tussenuit. Zo ook vorige week toen hij met vrouw
en kinderen een hotelletje op de Veluwe betrok van
waaruit hij tochten maakte naar het Dolfinarium en
een dierentuin. Jan Raas was dus weer even een
normaal mens.
binnenschieting
bij W. Schelfhout te Clinge
op zat 25 zondag 26 okt
Aanvang 15.00 uur. Gratis
Bfr 1750,-
Zat. 25 okt.
schieting
in de Herberg, Zuiddorpil
Aanvang 14.00 uur. Gratis!
25,-.
Zondag 26 okt.
schieting
café de Vier Jaargetijdesl
Lamswaarde. Sociëteit ifl
Vrede. Aanvang 14.30. Inlt(|
7,75.
Zat. 25 okt. Schieting bij
P. v. Dijk
Hengstdijk. Aanvang 15.111
Verloren: smal gouden
schakelarmbandje
1 Hulst. Tegen belonum
terug te bezorgen. Ml
01140-14074 na 20.00 uur f
[ielbare Agrarische School tel
zo spoedig mogelijk ge-
Thuisgekomen was zijn
agenda weer binnen een
mum van tijd volgeklad-
derd met afspraken. Varië
rend van een bezoek aan de
tandarts tot het optreden
als getuige bij het huwelijk
van zijn collega Wilfried
Wesemael.
Sinds februari is het aan
tal kilometers wat de teller
in zijn auto aangeeft met
50.000 verhoogd. Hij schat
dat hij dit seizoen per fiets
ongeveer de helft heeft af
gelegd. Bijna 130 keer
meldde hij zich aan een or
ganisatietafel om de deel
nemerslijst te tekenen en
zich een rugnummer te la
ten opspelden. Tussendoor
zette hij duizenden handte
keningen en kreeg hij bij
huldiging ontelbare bloem-
bossen in de handen ge
drukt. Kortom, een krank
zinnig jaar. Als vrouw Anja
binnenkomt met de enkele
maanden oude John roep
Raas lachend: „Dat heb ik
tussen de koersen door óók
nog gedaan". Dan serieus:
„Het kwam me op het laat
ste de keel uit. Het was veel
te druk. Ik heb vaak gelezen
dat criteriums pure show
zouden zijn. Waarvan wa
ren de meeste renners de
laatste maanden dan zo af
gepeigerd? Omdat het alle
maal show is geweest ze
ker? Sinds ik gestopt ben
met koersen heb ik in totaal
drie keer een fiets aange
raakt. Meer moet niet an
ders maak ik het me tegen.
Ik laat hem nu lekker in de
schuur staan, dan heb ik er
tegen de tijd dat de Zes
daagsen komen weer zin in.
Ik wil nu lekker met mijn
gezin bezig zijn. Beetje ten
nissen, met de hond gaan
ravotten. De overgang van
het drukke seizoen naar he
lemaal niets doen heeft me
wel wat problemen gekost.
Na een week was ik er over
heen".
Hoewel Jan Raas dit sei
zoen traditioneel zijn klas
sieker meepikte (Amstel
Gold Race) en tot het res
pectabele aantal van 25
overwinningen kwam (het
hoogste in zijn carrière),
was er veel kritiek op zijn
persoon. Zijn opgave in de
groene trui aan de voet van
de Pyrineën in de Ronde
van Frankrijk werd hem
door velen niet in dank af
genomen en ook zijn optre
den als regerend wereld
kampioen in Sallanches
kon weinig goedkeuring
wegdragen. Raas zegt ge
leerd te hebben van het af
gelopen seizoen. „Laat ik
voorop stellen dat het aan
tal zeges voor mij niet telt.
Ik let alleen op de kwaliteit
van de overwinningen. Als
wereldkampioen was ik
verplicht om veel te win
nen. De mensen verwacht
ten dat van mij. Mijn opga
ve in de Ronde van Frank
rijk had alles te maken met
mijn rugklachten, hoewel
sommigen dat in twijfel
trekken. De kromme hou
ding op de fiets heeft me een
vergroeing bezorgd waar ik
mijn leven lang niet meer
vanaf kom. Ik heb altijd al
een zwakke rug gehad. De
ene keer gaat het weken
lang prima, de andere keer
barst ik van de pijn. Ik moet
ermee leren leven".
Als ik vooraf had gewe
ten dat het parkoers in Sal
lanches zo zwaar zou zijn,
had ik me afgevraagd of ik
had moeten starten.
„Maar ja, als je de uitslag
erop naslaat dan vraag ik
me af wie wel had moeten
vertrekken. Na verkenning
van de omloop wist ik al dat
er voor mij geen enkele eer
te behalen was. Ik vond het
echter lullig om de avond
voor het vertrek tegen de
andere jongens te zeggen
dat ik niet zou starten. Ik
heb een goeie les geleerd.
Jan Raas: „Nadat ik mijn trui verloren had was de
enveloppe wel wat dunner dan anders".
9?
99
Deze winter ga ik naar
Praag om er heet parkoers
te bekijken waarop het We
reldkampioenschap dan
volgend jaar verreden
wordt. Naar ik gehoord heb
is het minder zwaar dan in
Sallanches, maar ik wil het
zelf zien. Ik heb me voorge
nomen dat als ik weer zo'n
zwaar parkoers aantref ik
gewoon niet zal starten.
Aan de andere kant: Als ik
zo redeneer en anderen
doen dat ook komen er
hooguit twintig man aan
het vertrek. De kriteik die
ik heb moeten slikken, die
neem ik op de koop toe. Er
komt wel weer een moment
waarop ik kan terugslaan.
Ik kan me overigens goed
de reactie van de mensen
indenken. Na die geweldige
successen volgde die dom
per in Sallanches. Toch
moeten de mensen kunnen
begrijpen dat we ook eens
kunnen verliezen. De be
schuldigende vinger is uit
gestoken naar de crite
riums van na de Tour de
France. Alle voorgaande
jaren reden we toen niet
veel minder en werden we
wel wereldkampioen. Toen
hoorde je echter niemand".
Geloofwaardig
Zoals de laatste jaren ge
bruikelijk is geworden be
heersten de Raleighs vrij
wel het totale na-Tour ge
beuren in Nederland. Bijna
alle criterium-inrichters
zagen tot eigen tevreden
heid na afloop van „hun"
koers wel een Post-renner
het podium beklimmen.
Toch heeft zich binnen het
criterium circus een veran
dering voltrokken.
Raas; „Ik snap best dat de
mensen dat niet zo leuk vin
den dat wij alles winnen.
Maar we moeten het wiel-
Jan Raas: „Het winnen van een klassieker wordt weer het uitgangspunt".
rennen toch geloofwaardig
houden? We kunnen toch
niet ieder op de beurt zijn
wedstrijdje laten winnen?
Afgelopen seizoen hebben
geen renners gewonnen die
niet het vermogen hebben
om echt te winnen. Ook het
in eigen woonplaats laten
winnen van de plaatselijke
coureur is voorbij. Alleen
de coureurs die er voor rij
den maken die kans".
Al de matheid van het
wielerjaar 1980 ter sprake
komt veert Raas op. Er
wordt gesteld dat met name
in de voorjaarsklassieker
de angst om te falen een
grote rol heeft gespeeld. De
kopmannen lieten liever
een outsider winnen dan
een concurrent. Het feit dat
de najaarsklassiekers met
een minimale bezetting
moesten draaien besloot het
wielerjaar op een onwaar
dige manier. Raas: „Er
wordt inderdaad vaak ge
steld dat er minder strijd is
geleverd het afgelopen sei
zoen. Dat kan kloppen.
Maar op mijn beurt zeg ik
dan: De UCI (Internationa
le wielerbond, red.) laat het
toch toe dat er al in januari
en begin februari op leven
en dood gekoerst wordt. Is
het dan gek dat de meeste
coureurs in oktober geen
zin meer hebben? Ook het
aantal ploegen in België
heeft een verlammende uit
werking op de wedstrijden.
Ze willen allemaal niet af
gaan. De sterkste Belgische
renners bundelen in bij
voorbeeld vijf ploegen zou
een oplossing zijn".
Alles
Ieder jaar weer vragen
velen zich af waar de grens
ligt voor de Raleigd-ren-
ners. Na een onafzienbare
reeks successen in het ene
jaar volgde nog een groter
succes in het nieuwe jaar.
Afgelopen seizoen spande
de Tour-zege van Joop Zoe
temelk voorlopig de kroon.
„Dit succes kan niet meer
overtroffen worden", werd
meteen geroepen. „Nu kan
het alleen maar minder
worden".
Ieder jaar hoor ik vragen
of we nog beter kunnen, na
tuurlijk kan dat. Pas als we
een seizoen alles gewonnen
hebben kunnen we het jaar
daarop niet beter doen.
Normaal gesproken moet
het volgend j aar weer beter
gaan. Met Maas, Paeters en
Hoste erbij en Johan van de
Velde en Bert Oosterbosch
een stuk sterker geworden
lijkt me dat geen hoogdra
vende bewering. Het zal
zaak zijn de verstandhou
ding binnen de ploeg goed
te houden. Hoewel er net als
in iedere andere familie wel
eens conflikten geeft, is het
tot dusverre nog steeds
goed gegaan. Waarom zou
dat het volgend jaar ook
niet zo zijn?.
Klassieker
De toekomst voor Jan
Raas is voorlopig alleen
maar afgestemd op wiel-»
rennen. Hij staat nog een
jaar onder contract bij Pe
ter Post en zal daarna wel
voor Raleigh blijven fiet
sen. Over zijn leven na de
wielrennerij maakt hij zich
nog geen gedachten, wel
over komend seizoen.
Raas„Ik heb weieens ge
dacht aan de toekomst na
het wielrennen. Ik wacht
daar nog even mee. Ik wil
momenteel alleen maar be
zig zijn met wielrennen. Ik
wil geen andere zorgen aan
mij n kop. Dat gaat ten koste
van zowel het wielrennen
als het andere. Koersen is
voor mij het belangrijkste.
Volgend seizoen wordt het
winnen van een klassieker
opnieuw het uitgangspunt.
Dat spreekt voor zich. Dit
jaar lag dat anders. Ik had
die trui. Ik hoefde me alleen
te laten zien bij de eersten.
Zoon Danny is inmiddels
met een stethoscoop bij zijn
vader op de schoot geklom
men en begint als een vol
leerd dokter zijn borst af te
tasten. „Luister jij maar
eens naar het hart van je
vader en dan vertel je hem
of het nog goed genoeg is om
volgend jaar een paar klas
siekers te winnen", zegt hij
tegen zijn zoontje.
Dan nadenkend: „Vol
gend jaar moet er gewoon
weer behoorlijk gewonnen
worden voor mijn prijs, he.
Het feit dat ik die regen
boogtrui in Beek, de dag na
het wereldkampioenschap
in Sallenge niet meer aan
had deed me niet zoveel.
Pas toen ik na afloop van de
koers mijn enveloppe ging
ophalen en ik merkte dat
die veel dunner was dan
voorheen wist ik precies
wat het betekende die trui
te hebben moeten afstaan.
Daarom ga ik volgend jaar
nog eens proberen dat
truitje te pakken
(Van onze sportredactie)
RAALTE - Even terug
naar vrijdagmiddag I augus
tus. Ruim honderdduizend
toeschouwers in het immense
Leninstadion veren op als de
speaker bekend maakt, dat
de eerste marathonlopers de
poorten van het ovaal nade
ren. Daar arriveert Walde-
mar Cierpinski op de baan en
luide toejuichingen spoelen
over de Oostduitser heen. De
winnaar van de marathon in
Monteal rijkt een nieuwe ze
gepraal aan zijn al rijk voor
ziene buidelriem. Dan komt
eeti atleet in een oranje shirt
en een blauwe broek door de
Poorten van het Leninsta-
'"n- Voor hem zijn de toejui
chingen zeker niet minder.
■Terecht want Gerard Nij
boer is een van de gezichtsbe-
palers van de marathon in
Moskou.
Zilver met een dikke gou
den rand is de beloning voor
v ?an,die het gezicht van de
Nederlandse deelname aan
de Olympische Spelen 1980
fedt. Na afloop van de vierde
marathon, die hij in zijn atle-
«Keearrière liep, zou Gerard
Nijboer verklaren: „Ik had
alles verwacht, maar dit niet.
M wel alsof ik droom".
Nu, bijna drie maanden na
me veelbelopen vrijdag, trilt
r nog altijd een zweem van
emotie door de stem van de
Raaltenaar als hij spreekt
over "ziin" marathon. Mogen
loopt hij in New York voor
het eerst sinds Moskou weer
42 kilometer en 195 meter.
Maar het kan nooit meer
worden zoals op 1 augustus.
Want nadat de scheidende
voorzitter van het Interna
tionale Olympische Comité,
Lord Killanin, hem in het Le-
ninstadion de zilveren me
daille heeft omgehangen, is
het leven van Gerard Nijboer
in een stroomversnelling ge
raakt.
Wondertje
„Die huldiging was mooi",
kijkt hij terug. „Maar wat er
daana mt me gebeurd is, is
ongelooflijk. Ik noem het een
klein wondertje. Van een re
delijk bekend atleet, was ik
ineens een nationale held ge
worden. Mijn thuiskomst in
Raalte, ik zal het nooit verge
ten. Geweldig. Dat was een
overrompelende ervaring.
En dan alle reacties van de
mensen. Iemand die me ver
telde, dat hij na mijn finish in
Moskou de kast van zijn ka
mer van opwinding in elkaar
had getrapt. De talloze brie
ven die ik heb ontvangen,
waarin me om advies wordt
gevraagd. De keren, dat me is
gevraagd een winkel of iets
dergelijks te openen. En alle
sociale verplichtingen, die je
ineens in de schoot krijgt ge
worpen. Je wordt een soort
artiest. Ik heb het allemaal
enorm leuk gevonden. Per'
slot van rekening was het
voor mij de kroon op het Mos
kou-gebeuren".
Door al deze beslommerin
gen zal er morgen in New
York een Gerard Nijboer aan
de start staan, die zich -
noodgedwongen - anders op
een marathon heeft voorbe
reid dan op zijn voorgaande
vier starts op deze afstand.
„Ik heb veel minder getraind
dan vroeger. Maar ik geloof
niet, dat ik daar nadeel van
hoef te ondervinden. Sterker,
ik voel me lichamelijk zelfs
beter dan voor Moskou. Ik
heb geen last meer van diar
ree. De vijf kilo's, die ik daar
door kwijtraakte zitten er nu
weer aan. Ik ben dan ook op
mijn gewicht van Amster
dam. Dat is natuurlijk geen
garantie voor een toppresta
tie, maar lekker vind ik het
wel".
Amsterdam
Gerard Nijboer is ervan
overtuigd dat hij zijn uitno
diging voor de marathon in
New York in de eerste plaats
heeft te danken aan zijn fa
buleuze optreden tijdens de
Amsterdam-marathon in
april van dit jaar. Toen liet
hij de op een na beste tijd ooit
ter wereld gelopen op dit
nummer voor zich noteren.
De Amerikaanse boycot van
de Olympische Spelen in
Moskou heeft namelijk ook
duidelijk doorgewerkt in de
media. Nijboer: „In septem
ber heeft in enkele Ameri
kaanse kranten een klein
stukje gestaan, dat ik mee
zou doen aan de NewYorkse
marathon. Als trekker voor
Gerard Nijboer: „Die huldiging in Raalte was zo mooi. Dat
vergeet ik nooit meer".
dat bericht fungeerde mijn
tijd in Amsterdam. Dat ik in
Moskou een zilveen medaille
heb behaald stond er tussen
haakjes achter. Maar dat is
typisch Amerikaans. Allen
de topprestatie telt. Terwijl
objectief gezien mijn presta
tie in Moskou veel meer
waarde heeft, omdat de con
currentie daar veel groter
was dan in Amsterdam. En ik
heb al vaker gezegd, niets is
zo betrekkelijk op de mara
thon als de gemaakte tijd.
Het weer, het parkoers, het
zijn factoren, die een mara
thonprestatie qua tijd enorm
beïnvloeden. Daarom vind ik
het wel fijn, dat Bill Rodgers
dit j aar ook weer start in New
York". De Amerikaan wordt,
zeker door zijn landgenoten
als de belangrijkste favoriet
voor de overwinning gezien.
Rodgers is in uitstekende
vorm, hetgeen hij onlangs
nog onderstreepte in de door
hem gewonnen marathon
van Montreal. Naast hem le
vert Amerika nog enkele
veelbelovende talenten als
Tony Sandoval en Benjamin
Burden op. Gerard Nijboer
zal het allemaal wel zien.
„Ach, die namen, dat laat me
koud. Ik loop mijn eigen race.
Dat deed ik in Moskou ook en
daar pakt het toch ook goed
uit, nietwaar".
Geld
De Raaltenaar zegt zich
ook niet gek te maken door de
toch niet onaardige geldbe
dragen die in New York te
vedienen zijn. Want hoewel
het in naam gaat om een atle-
tiek-evenement voor ama
teurs zullen de toppers toch
niet met lege handen naar
huis hoeven te gaan. Voor de
winnaar ligt niet minder dan
20.000 gulden te wachten,
voor nummer twee 12.000 en
zo gaat het met 1.000 gulden
per plaats naar beneden. De
prijswinnaars zullen het geld
baar in handen krijgen en
niet, zoals in het verleden in
de vorm van waardebonnen
en dergelijke. De organisa
tors van de Newyorkse ma
rathon stappen daarmee be
wust vol in de schijnwerpers
van de problematiek rond de
betalingen binnen de atletie-
kwereld. „Het moet nu maar
eens afgelopen zjn met dat
huichelachtige gedoe",
schijnt de motivering te zijn.
Morgen dus voorlopig de
laatste 42 kilometer en 195
meter van Gerard Nijboer.
Het heeft niet veel gescheeld
of de zilveen medaillewin
naar van Moskou („De orga
nisators zeggen dat Cierpins
ki ook start, maar dat betwij -
fel ik") was niet in New York
verschenen. De oorzaak:
geld. Vorig j aar eindigde Ge
rard Nijboer als elfde in deze
marathon.Maar het aan die
klassering verbonden prij
zengeld heeft de Raaltenaar
nooit gezien. Daarom stelde
hij dit jaar de eis, dat zijn
vriendin op kosten van de
organisatie zou mogen mee
komen naar New York. Ten
lange leste ging men door de
knieën. Want: „Een bijna we
reldrecordhouder kun je iets
dergelijks toch niet weige
ren?".
Voor Gerard Nijboer is het
nagenieten van de door de
Amerikanen achteloos ter
zijde geschoven Olympische
Spelen. „Van de week heb ik
bij kennissen een videootje
van de Moskouse marathon
gezien. Mijn hart ging weer
helemaal open. Ik beleefde
het weer alsof ik opnieuw op
het Rode Plein liep. Gewel
dig". Wellicht, dat deze na
pret voor Gerard Nijboer
morgenavond een extra di*
mensie erbij krijgt. Als hij na
42 kilometer en 195 meter Bill
Rodgers zou hebben versla
gen. Want deze Amerikaan is
vanaf Gerard eerste passen
op de marathon zijn idool. En
Nijboer trof hem niet in Mos
kou.
