ipmaóó
BIT ASTEN
VEROVEREN STAD EN LAND
%w
Studenten moeten
bijverdienen
om hoofd boven
water te houden
Uj/EN
Een glansrijk^
Sola-
aanbieding
>1413.-
600.-
813.-
1466.-
600.-
86©.-
postzegels en boeken
beiaarden en klokken
ONFRISSE CAMPAGNE
Surinamer® ongerust
over ontwikkeling en
toenemend racisme
Abortus
buitenland
ol op yoghurt.
met stukjes
maakt Campina
cjes lekkere
ir, zö uit bekers,
er ook in een pak ot
he jury van kinderen
met vruchten van
i te weten, want
peg.
rlijk lekker
MET WIM KQCK
Bij uitstek
Arnhem
PLANNEN AMSTERDAM
Agressie
Explqsief
Klaagzang
Tilburg heeft
200 illegale
pensions
Ondergang
Exclusieve 9 pers.
105 dig. ladencassette
tijdelijk f 600,-f 1000,-voordeliger
A 65
mwm
I mm®
4iva 2121 WM5r*
'EM STERKER!
f Groningen. 1
losten pers. auto's: 284,- inkl. btw.
~84.~ inkl. btw.
Rstraat 12. tel 01180-36815
|n 21-23 tel 01194-298
114. tel. 01651-1291
flaarmanweg 19. tel 01150-12210
38, tel. 013-550723
SIS
CSU®#1!
gere yogit art met vrucM^
i ieder jaar, worden
1980 (voor de 54ste
li Kinderpostzegels uitge-
f' en wel op 11 november
omvat vier bijzon-
izegels met bijslag, waar-
,de opbrengst bestemd is
instellingen werkzaam op
terrein van de zorg voor het
m overleg met de Stich-
,ï0or het Kind is dit jaar ge-
voor het thema: het kind
„„et boek. Een viertal ont-
Lrs gaf aan dit thema als
¥lepostma uit Benning-
die de zegel 45 20
cent voor haar rekening nam,
koos voor een opengeslagen
zogenaamd panoramaboek,
waarop de figuur van een
meisje dat hand in hand gaat
met een paljasfiguur. De kleu
ren zijn rood, blauw en geel.
- Annet Kossen uit Amster
dam, met de zegel 50 20
cent, werkte het thema uit met
een jongetje dat hoog in de
lucht vliegt, liggend op een
boek. De kleuren zijn blauw,
paarsblauw, geel en rood.
- Peter Vos uit Amsterdam
beeldt op de zegel van 60 30
cent een jongetje uit dat zit te
zijn verhaal, dat hij als een
droomfiguur verdwijnt in een
imaginair boek. De kleuren van
deze zegel zijn blauw, rood en
geel.
Toevalligerwijs valt de start
van de scholenactie (op 1 okto
ber a.s.), waarbij de jeugd huis
aan huis bestellingen voor kin-
lezen in een boek, met op zijn
ene knie de hoofdfiguur uit het
verhaal, de kikkerkoning. De
kleuren zijn blauw, geel, rood
en grijs.
- Tom Eyzenbach uit Utrecht
tenslotte, ontwierp de zegel
van 80 30 cent, waarop een
jongen die zodanig opgaat in
derzegels en kinderkaarten
opneemt, samen met de aan
vang van de Kinderboeken
week 1980, waardoor het the
ma van de postzegels nog eens
extra onderstreept wordt. Op
de postkantoren zullen de Kin
derpostzegels tot en met 2 ja
nuari 1981 verkrijgbaar zijn.
O-:
I Tussen alle sombere be-
I-enten over achteruitgang en
Irtjfesluitingen, springt een
ledeling van de klokken-
erij Eijsbouts uit Asten in
liet oog als een vuurpijl. Deze
Mek kon u al in deze rubriek
I izendat het bedrijf de grootste
looier sinds de tweede wereld-
g in de wacht sleepteEen
Icpdracht van 1 miljoen gulden,
[smeltende de restauratie van
|i; zeventiende-eeuwse He-
Imy beiaard met uur- en
[sjeetoerk in de beroemde Me-
[nelseSint-Romboutstoren en
[ie levering van een nieuwe
|:ncert-beiaard in dezelfde
■toren. Een van mijn collega's
Igingeens kijken in het klokken-
[celersbedrijf en ontdekte dat
oezaken er goed floreren.
sje bedenkt, dat een or-
Isernormaal gesproken tussen
ldedrie en vier ton ligt, kun je nu
■zeker wel spreken van een gi-
antische order. In elk geval de
Igrootste opdracht sinds de
r«eede Wereldoorlog", zegt
Icrecteur A. Lehr van de Ko-
[rnklijke Eijsbouts.
Hetbedrijf in Asten bestaat al
llJüjaaren in die dikke eeuw is
Ier eigenlijk weinig veranderd.
I Natuurlijk is het bedrijf hier en
1 daar wat gemechaniseerd. Zo
[beschikken we nu over elektri-
Jsche takels. Maar voor het
|3"ootste gedeelte is het hier
rog allemaal handwerk. Vor-
[men. gieten en stemmen: het
1 allemaal nog met de
l'and".
Nederland is volgens Lehr
het beiaardland bij uitstek.
„Alle grote steden hebben wel
een carillon of beiaard. Boven
dien is er ook steeds meer be
langstelling van de kant van de
kleinere dorpen en steden.
Volop werk dus. Er moet altijd
wel een beiaard worden ge
restaureerd of nieuw worden
geïnstalleerd". Maar ook de
export neemt flink toe. Lehr:
„De buitenlandse markt groeit.
Vooral in de Verenigde Staten
en in de Scandinavische lan
den heeft men veel interesse
voor ons produkt".
De beiaard van de Mechelse
Romboutstoren, die nu aan een
fikse opknapbeurt toe is, is in
het begin van deze eeuw geïn
stalleerd op initiatief van stads-
beiaardier Jef Denijns. „De-
nijns wilde eigenlijk in Arnhem
een beiaardierschool stichten.
Het idee sloeg daar echter niet
zo aan en dus vertrok Denijns
maar naar Mechelen". De Ko
ninklijke Eijsbouts, waar een
kleine honderd man werken,
hoopt het Mechelse karwei
eind volgend jaar klaar te heb
ben. „We zullen dan wel flink
door moeten werken", zegt
Lehr.
mm
Wi
In het politieke bedrijf gaat het er niet altijd even fris toe. De Westduitse kandidaat-kanselier
Franz-Josef Strauss kan daarover meepraten. Hoewel hij zelf ook niet uitmunt door kiesheid bij het
becommentariëren van zijn tegenstanders, wordt de Beierse politicus wel erg hard aangepakt
doorzijn tegenstanders. Een AP-fotograaf maakte deze week in Hamburg deze foto van een groot
verkiezingsaffiche waarop grafitti de kandidaat voorzagen van een Hitler-snorretje, SS-tekens en
een Heil Hitler-band.
AMSTERDAM - Onder de Surinaamse minderheid in Amster
dam heerst momenteel grote onrust. Men vreest de gevolgen van
een „volkstelling", die in oktober wordt gehouden in de Bijlmer.
In de hoop rust te brengen kondigt de gemeente Amsterdam nu
reeds aan, dat Antil lianen en Surinamers, die langer dan een jaar
klandestien (in)wonen, kunnen rekenen op een algemeen pardon.
Ook voor de korter dan een jaar illegaal in de hoofdstad wonende
rijksgenoten zal „een mouw worden aangepast".
Doel van deze gemeentelijke
telling is orde op zaken te stel
len inzake het falend woon- en
toewijzingsbeleid in vier Bijl
merflats: Gliphoeve, Geren-
stein, Geinwijk en Egeldonk.
Officieel moeten daar zesdui
zend mensen wonen. Dat er
sprake is van een niet langer te
tolereren overbewoning, blijkt
niet alleen uit de ruim 150 Su
rinamers die dagelijks in Am
sterdam om onderdak aan
kloppen. Vooral het miljoenen
gulden verslindende onder
houd van de Bijlmerflats is
veelzeggend voor het daad
werkelijke aantal huurders.
Begin dit jaar draaide het mi
nisterie van CRM zijn bijdrage
in de onderhoudskosten van de
Gliphoeve resoluut terug, toen
bleek dat er in vijf jaar tijd
twintig miljoen gulden was in
gepompt.
Ofschoon de telling ge
schiedt op basis van vrijwillig
heid, met inachtneming van
het recht op privacy, noemen
Surinaamse welzijnsorgani
saties deze telling uiterst ge
vaarlijk. „Koppen tellen zon
der een goed alternatief voor
de aldus opgespoorde illegalen
roept agressie op", aldus
Welsuriafunctionaris Delano
Feira.
Trouwens, de onrust onder
de Antilliaanse en Surinaamse
minderheden heeft ook veel te
maken met een sterke toename
van racistisch verzet vanuit de
blanke bevolking van Amster
dam. Zowel Surinaamse als
gemeentelijke welzijnswer
kers vrezen voor rassenrel-
letjes.
Een treffend voorbeeld is het
in brand steken van een cen
trum voor gekleurde jongenen
in Amsterdam-Oost. Terwijl
de Amsterdamse brandweer
bluste, sneed een inwoner van'
Diemen onder luid applaus
van de blanke toeschouwers
een brandslang door.
Delano Feira: „Het falende
beleid van de gemeente Am
sterdam ten aanzien van min-
derhden is de kiem van de hui
dige, explosieve onrust. Suri
naamse jongeren worden na
genoeg overal geweerd. Dis-
criminerenrie disco's nemen in
(ADVERTENTIE!
aantal sterk toe. Ook werkge
vers hebben liever geen ge
kleurde medewerker. En wij
staan m feite voor een onmo
gelijke taak. Het aantal Suri
namers dat bij ons om hulp
vraagt, groeit dagelijks. De
spreekuren worden drukker,
de klachten groter en de men
sen steeds bozer. Hoewel de
gemeente 9 miljoen subsidie
heeft gevoteerd voor een goed
minderhedenbeleid, raken
vooral de jongeren steeds meer
in de knel. Om hun problemen
op te lossen beschikken we
over veel te weinig accommo
datie en slechts een j aarbudget
45.000,-".
De klaagzang van de Suri
naamse welzijnswerkers en
hun angst voor racistische rel
letjes vinden nog weinig
weerklankbij deAmsterdamse
bestuurders. Een liever ano
niem blijvende, sociaal werker
in de Bijlmer vatte de oorzaak
desgevraagd als volgt samen:
„Politici zijn nauwelijks geïn
teresseerd in minderheden. Er
zit geen zetelwinst in".
Belangrijk is, dat het min
derhedenbeleid niet alleen
beter wordt gecoördineerd.
Nog belangrijker vind ik, dat
dit beleid ook eens wordt uit
gelegd aan de blanke Amster
dammer, in de Pijp, die tussen
de minderhden woont. Want
die voelt zich dubbel in de
steek gelaten".
TILBURG - Het probleem
van de illegale pensions in Til
burg is nog groter dan tot op
heden werd aangenomen. De
stad blijkt namelijk ongeveer
tweehonderd illegale pensions,
waar meer dan vijf personen
wonen, te herbergen.
Onder deze bewoners zit een
grote groep buitenlandse
werknemers. Dat blijkt uit een
onderzoek dat de gemeentelij
ke dienst Bouw- en Woning
toezicht in Tilburg heeft ge
daan. Tevens blijken zestig ei
genaars inmiddels wel een ver
gunning te hebben aange
vraagd bij de gemeente.
Door Jacques Levij
lie dertien universiteiten en
Tffwholen leiden samen zo'n
Bfl.000 studenten op. Lang
|l alle jongelui die met het
Plflijk vereiste diploma van
[middelbare school op zak
f,s aan zo'n instelling wil-
J Saan studeren - een vak-
■«iding gaan volgen dus
■"den toegelaten. Er zijn
Pfeichtingen die de toeloop
fj meer aan kunnen. Dat
T't tot uitloting van duizen-
(§efeeskunde, dierenart-
JJstlidie, tandartsen). En
(tee anderen kunnen niet
TPlaajst worden op de uni
citeit die ze zelf bij voor-
1 willen bezoeken. Veel
wogen die wel geplaatst of
Rwoot zijn, krijgen dan de
van het tekort aan ka-
C's.Allerlei noodvoorzienin-
Pnmoeten voor hen getroffen
f™en, zoals tentenkampen,
PJt'dak in zalen van oude
ouwen. Niet zo'n wonder
'«uitval zo'n eerste jaar
JjBenlijk is.
1«I veel studenten leven
Toudien permanent aan de
JJ4 «f beneden de rand, van
E "estaansminimum. Het
K1 v°oral de jonge mensen
I,'',°Uf'ers niet in staat zijn
T te spijkeren die daar-
I 'fjofroffen worden. En dat
Ïiïi m'i' we' heel erg in
rwmet het streven dat poli-
rPWiien al jaar en dag
f e«ond belijden dat juist
fclip «ren u'' de „arbeiders-
r us meer kansen moeten
tf"naar universiteiten te
r Omdat zij op dat gebied
""'k'achterstand hebben.
"onderzoek van de Alge-
e Studenten Arbeidsver-
tthl" en het Nipo
»j; oven water gebracht dat
fa de helft van de studenten
r "IV('rsiteitcn van minder
lint l i ffdden per jaar zien
komen. Dat is dus hon-
n* ie vrijwel niets kun-
nen veroorloven. Tenzij je kans
ziet er wat bij te verdienen.
Die mogelijkheid wordt
echter door de slechter wor
dende economische toestand
steeds geringer. In het be
richtje waarin iets wordt ver
teld over dat onderzoek wordt
dan ook gezegd dat de ontwik
keling op de arbeidsmarkt
voor tijdelijke werknemers
rampzalig is. Er is dit jaar veel
en veel minder vakantiewerk
voor ze, dus ook voor studen
ten, dan in voorgaande jaren.
Kans om nog wat te verdienen
in de tijd dat de studie is be
gonnen, is heel gering. Ook al,
omdat door vermindering van
de cursusduur de studiepro
gramma's vaak aanzienlijk
zwaarder zijn geworden. De
ASA heeft onlangs in een han
dig boekje een aantal gegevens
voor werkstudenten en werk
voor studenten gerangschikt.
Het is in de universiteitssteden
waar de ASA kantoren heeft
voor studenten gratis ver
krijgbaar.
Het is op onze universiteiten
en hogescholen niet best ge
steld met de apparatuur voor
wetenschappelijk onderzoek.
Er is van 1968 af steeds minder
geld in de aanschaffing van die
apparatuur gestoken. Steeds
minder geld komt er voor op
tafel. Het resultaat dreigt fu
nest te worden voor het ónder-
zoek. Er is zelfs geen geld meer
om dat wat er aan apparatuur
is redelijk op peil te houden.
Dat zegt de raad van advies
voor het wetenschapsbeleid in
een studie over het universitair
onderzoek. Die raad luidt de
noodklok. Hij ziet de toekomst
voor dat onderzoek somber in.
Verbetering ziet hij niet zitten.
„Men zal in deze kwestie niet
kunnen ontkomen aan een
duidelijke keus". „Men" is dan
de rijksoverheid die het geld
ervoor beschikbaar moet stel
len. En op dit gebied kan niet
geschipperd worden. Of onze
universiteiten blijven, ook in
ternationaal, meedoen op vele
onderzoekgebieden. Of ze
worden gedwongen af te ha
ken. Met alle gevolgen van dien
voor afgestudeerden die niet
langer „modern" zijn opgeleid
en dus niet meer mee kunnen.
Dat zal dan funeste gevolgen
hebben, ook voor ons bedrijfs
leven. Kiezen of delen zegt de
raad dan ook. Er is op dit ge
bied geen gulden middenweg.
Het is daar „meedoen of on
dergaan".
9 persoons 105 dig. ladencassette
verkoop
prijs
uw
voordeel
aktie
prijs
A 9 persoons 105 dig. ladencassette
verkoop
prijs
uw
voordeel
aktie
P"js
Inhoud van de ladencassette: 9 tafellepels, 9 tafelvorken, 9 tafelmessen, 9 dessertlepels,
9 dessertvorken, 9 dessertmessen. 1 soeplepel, 2 sauslepels, 2 groentelepels,
1 aardappellepel, 9 theelepels, 9 taartvorkjes, 9 likeurlepels.
9 longdrinklepels, 1 suikerschepje. 2 vleesvorkjes, I
1 botermesje, 1 saladecouvert, n/U 1
1 kaasschaaf, 1 gebakschep,
1 jamlepel.
Het komt de laatste tijd van
alle kanten op me af, dat oude
re mensen zo'n rijke ervaring
met zich meedragen, maar dat
zij die in veel gevallen ook let
terlijk meedragen tot in het
graf. Ze willen of ze kunnen er
niet van delen, hebben boven
dien het gevoel in het heden
daagse denken niet te kunnen
meegaan. Tegelijk is het zo, dat
niemand hen op een heleboel
ooit bevraagt. Opa vindt best
een willig oor wanneer hij te
rugduikt in de tijd: zó lang
moesten we werken vroeger
weinig centen kregen we er
voor. En aan oma wordt ge
vraagd, hoe ze het huis
schoonkreeg zonder stofzuiger
en wat je op een verjaardag 's
avonds bij de borrel knabbelde
toen de krakende knispers nog
niet uitgeknobbeld waren.
Maar of zij samen gekheid
maakten, tijd hadden voor een
wandeling in de maneschijn,
stoeiden en daar dan opge
wonden van werden, of opa wel
eens gewenst had dat z'n baas
ter plekke dood zou vallen en,
ofdat oma opa naar de Mook-
erhei wenste, omdat samen in
bed de zoveelste zwangerschap
betekende, dat vraagt niet één
kleinkind aan ze, denk ik.
Mannen en vrouwen praten
nog, opnieuw of nog steeds
over abortus. Moet dat vrij
kunnen gebeuren of mag dat
juist nietEn als er een „ja" uit
de bus komt, is de vrouw dan
ook werkelijk vrij om in over
leg met de verwekker van het
kind een beslissing te nemen, of
moeten daar - te veel - hulp
verleners en op papier deskun
digen aan te pas komen? Veel
vrouwen maken zich al jaren
druk over de abortus-wetge
ving, jongeren vooral en vrou
wen uit de midden-leeftijd, op
vallend weinig ouderen. Na
tuurlijk niet, die zijn on
vruchtbaar geworden en voor
die vrouwen speelt het
probleem niet meer, zo wordt
dat uitgelegd.
Klinkklare nonsens. Net als
de tien cent uurloon, de gas
lantaarns langs de straat en
een zak pelpinda's als gróte
traktatie, horen bij nostalgi
sche herinneringen ook de ver
halen over vrijen en kinderen
krijgen, jammerlijk niet en
jammerlijk veel zwanger ra
ken, de pastoor met z'n verma
nende vinger, de dominee met
een bemoedigend schou
derklopje en de dokter met be
grip, die dwars tegen de
publieke opinie en geloofs
voorschriften in, rustig in
greep. Vroeger, dat is toch ze
ker véél meer dan een koperen
doofpot, waar je alles in kon
stoppen.
Haal het er maar uit, ga bin
nen in al onze bejaardenhuizen
tussen het groen aan de rand
van dorpen en steden, want
daar vind je de verhalen die je
d'r bij nodig hebt om te door
gronden waarom het nu eigen
lijk gaat bij abortus. Daar wo
nen de vrouwen van de brei
naalden en het zeepsop, zij die
deze middelen hanteerden,
evengoed als al die anderen,
die ten einde raad om deze op
lossing smeekten. Daar zitten
de vrouwen, die als gekken op
de matras op en neer sprongen,
zich zittend van de trap lieten
bonken en ook nog eens als be
zeten urenlang op de fiets over
keien hobbelden. In vertwijfe
ling omdat ze alweer een paar
dagen over tijd waren en tegen
beter weten in hopend, dat het
„los" zou komen.
De vrouwen die vroeger
trappen op en afrenden, bij elk
krampje of vochtig gevoel op
leefden, die praatten daar niet
over met hun mannen. Hoog
stens met de buurvrouw, over 't
balkon: „Nog niks, hoor - Goh,
meid, wat erg voor je". Nóg is
meestal dit onderwerp tot in de
verste consequenties en de
diepste gevoelens het best be
spreekbaar tussen vrouwen.
Nou, vrouwenvereniging,
praatgroep, VOS- en VIDO-
vrouwen, of actiegroep, ga er
dan op uit. Maak je gesprek
generatie-breed, doe een stapje
verder dan zwaaien naar „de
oma's achter de ramen".
Ook de vrouw van vroeger
heeft er recht op, datgene wat
zij ooit beleefde en voelde, wat
vreugde en verdriet, wroeging
en voldoening gaf, te kunnen
doorgeven aan ons en alle
vrouwen die na ons komen.
Zoals wij er recht op hebben
deelgenoot te worden in de ge
voelens van de vrouwen, die
ons gedragen hebben.
