ken, in op een iensen ZUIDAFRIKAANS ONDERZOEKER SPIER: Verplicht ouderwijs aan alle zwarten onbetaalbaar Oerwoud van Ivoorkust met ondergang Japanse mannen kunnen niet van vrouwen afblijven Het andere gezicht van Israël: armoede, woningnood en ellende PLAAG IN BOMVOLLE METRO Extra-extra Extra-Extra Geduld op Dikke huid wC y V* V Israël Opstandigen Ellende Vulkaan van goederen- ilanriing. |itie van auto- snbeveling. aehoort tot de e functie kunt u roenewegen, fchten aan de jociale Zaken, en. [maatschappij B. V. is een ling van het Zweedse psson. derland telt ruim 1000 deeld over vestigingen pm en Voorburg. i verkoopt - en signaalapparatuur. ■vering I Productie en Reparatie Sollicitaties aan afdeling Personeelszaken van Conoflow Europa B.V Vierlinghstraat 24, Postbus 40, 3300 AA Dordrecht Wilt u eerst nadere inlich tingen? Bel dan met onze heer C.J.K. Burgmans Telefoon overdag 078-183100; na werktijd: 078-176470 piet ouder ar te zijn), aar is niet ■mnl./vrl.) [inden aan opleiding een toe- Jionkosten. tot assi- )andsalaris van Uw R 90 (Door Robert Whymant) Japanse metroreizigers moeten met allerlei soorten onge- oitken eenoegen nemen. Op dit moment zijn vooral de vrou- m dupe. Als je van het vrouwelijk geslacht bent, er edelijk goed uitziet en tijdens het spitsuur reist, loop je grote kans door mannen betast te worden. Het is een probleem dat langzamerhand uit de hand dreigt lopen Uit een televisieprogramma, volledig gewijd aan L» mannelijke nieuwsgierigheid bleek dat de meeste vrou wen die op de metro zijn aangewezen voor woon-werkver- lieer, met deze ziekelijk aandoende manspersonen te maken ^Opvallendis dat het geen psychopaten, maar doodnormale, (,rave burgers zijn die dit een leuk tijdverdrijf vinden. Vooral ambtenaren, journalisten en directeuren blijken zich nogal vrijpostig te gedragen. Slechts een enkeling wordt gepakt, omdat de meeste Ja panse vrouwen het te gênant vinden om aangifte te doen. Soms tasten ze langzaam je bovenlichaam af' aldus een secretaresse uit Tokio, maar vaak steken ze ook hun handen onder je rok In de drukke zomermaanden worden met behulp van pro fessionele krachten dikwijls 327 mensen in een rijtuig ge duwd, terwijl dat rijtuig officieel slechts plaats biedt aan 100 mensen. „In die omstandigheden kun je zelfs geen hand vrij maken om een aan je neus te krabben", zegt een veiligheidsa gent van de spoorwegen. „De moeilijkheid is dat de meisjes zich te veel schamen om te gillen. Ze hebben er al zoveel over gelezen, dat ze denken dat ze lelijk zijn als het hun niet over komt". De meeste Japanse vrouwen mogen dan niet durven gillen, met buitenlandse toeristen in Tokio is het heel anders gesteld. Een door vijf vrouwen ondertekende brief in de Japan Times, een Engelstalig dagblad, gaf de volgende waarschuwing die aan duidelijkheid niets te wensen overliet: „Japanse zaken lieden, pas op. Zes maanden hebben we lijdzaam toegestaan hoe u ons tijdens de spitsuren in metro's en treinen molesteer de. Maar nu is ons geduld op. Waarom moet u met uw gluipe rige, weerzinwekkende handen ons lichaam aftasten in de overvolle treinen? Ais u er niet onmiddellijk mee ophoudt, zullen we terugslaan door tegen uw schenen te schoppen, in uw zij te porren en te gillen Door de brief die veel aandacht kreeg van de Japanse media, verzamelden de vrouwen moed om ervaringen uit te wisselen en over een goede remedie te praten. De conclusie was dat vrouwen zich op de best mogelijke manier moeten verdedigen: neem een naald mee om de bewuste man in zijn dij te prikken, sla zijn bril van zijn neus en als dat niet lukt, pak dan zijn arm en houdt die omhoog zodat alle reizigers kunnen zien wat voor een soort man hij is. Maar de betasters krijgen zo langzamerhand een dikke huid. Een secretaresse uit Tokio vertelde me dat, toen ze gilde, hij tegen haar schreeuwde: „Als je het niet leuk vindt, waarom neem je dan potverdorie geen taxi?" Vooral één lijn van de ondergrondse is bericht. School meisjes die van deze lijn gebruiken moeten maken om van en naar school te gaan, moeten van hun ouders gaan lopen of de bus nemen. Het pendelen in de piekuren is voor de meeste Japanners een zware beproeving. Gemiddeld zijn de negen miljoen pen delaars van Tokio twee uur en 20 minuten onderweg. Mis schien dat het d aardoor wel onvermijdelijk is dat in de wirwar van mensen irriterende gewoonten ontstaan, maar de vrou wen blijven er ondertussen wel mee zitten. COPYRIGHT THE GUARDIAN - DE STEM JOHANNESBURG (ANP)- Verplicht onder wijs voor alle zwarte kinderen zal de Zuidafri- taanse regering een hoofdpijn van tien, miljard den bezorgen en dat zal het land niet kunnen opbrengen. Dit is de mening van André Spier, een bekend onderzoe- ser en voormalig adviseur van de afdeling futuristisch jnderzoek van de universiteit van Stellenbosch. In een •apport produceert Spier een indrukwekkende lijst zaken lie nodig zullen zijn als de regering haar belofte, gelijk jnderwijs voor allen, waar maakt. Het rapport van Spier verscheen na maandenlange onrust onder de niet-blanke jtudenten over de ongelijkheden in het onderwijssysteem van het door de blanken geregeerde land. Meer dan dertig mensen werden hierbij gedood en honderden gewond. „Ik heb deze cijfers verza meld in een poging de mensen ;odamg wakker te schudden dat zij de omvang van het irobleem zullen beseffen", 'erklaarde Spier in een inter view. „Het is een monsterlijk jrobleem en wij zullen het on- lerwijs totaal moeten her- :ien". Hij zei dat de staat niet ij machte zal zijn de totale re ening voor verplicht onder vijs voor alle rassen te betalen. Spier heeft becijferd dat de xtra kosten die gemaakt moeten worden om alle zwarte inderen onderwijs te geven, n de komende twintig jaar vier niljard rand (meer dan tien iljard gulden) zullen belo- en, zonder rekening te hou ten met de inflatie. Er zullen lo'n 220.000 onderwijzers en 16.000 scholen meer nodig zijn. In dan is nog niet eens reke- ïing gehouden met een „dui- lelingwekkend bedrag" dat op lafel moet komen om de onge veer 3,7 miljoen zwarte vol wassenen bij te scholen die helemaal geen onderwijs heb ben gehad. Spier zei dat zijn rapport ge- jaseerd is op de veronderstel ling dat de huidige verhouding van één onderwijzer op vijftig leerlingen niet verbeterd wordt. Elke maatregel om de pootte van de klassen te ver- deinen zou de kosten nog ver ier opjagen. Het rapport-Spier, dat de titel „Naar een nieuw onder wijssysteem" heeft gekregen, schat dat rond de eeuwwisse- ing Zuid-Afrika vijftien mil joen kinderen in de school gaande leeftijd zal hebben. Dat is bijna het dubbele van het huidige aantal. Zuid-Afrika is rijk, het bezit geweldige hoeveelheden mi nerale delfstoffen en het heeft «V»y,\4 „v x a Hevige protesten in de Zuidafrikaanse pers toen de regering twee blanke kranten verbood. De zwarte scholieren vechten voor gelijkwaardig onderwijs. een gezonde betalingsbalans, dat zij de enorme onderwijsre- dereen, leerlingen, ouders, de Maar, zegt het rapport, de kening niet kan betalen. particuliere sector en de werk- overheid zal moeten toegeven Het enige antwoord voor ie- gevers, is bijdragen in de kos ten, aldus Spier. Naar zijn me ning dient het accent van het onderwijs voor niet-blanken veranderd te worden om hen in staat te stellen een positievere bijdrage naar hun eigen be hoeften te leveren. Hij zet uiteen datin 1978, het laatste jaar waarover nog cij fers bekend waren, de drie universiteiten voor zwarten slechts zes afgestudeerden in de landbouwwetenschappen afleverden. „Ongetwijfeld zullen zij geen boeren worden maar bureaucraten, hetgeen voor het land niets oplevert", aldus Spier. Hij voegde hier aan toe dat in datzelfde jaar 350 zwarte studenten in de letteren afstudeerden. „Het is een open vraag hoe de landbouw voor zwarten kan worden ontwikkeld met slechts zes gegradueerden op een bevolking van negentien miljoen", zo vraagt Spier zich af. „Hoe kunnen zes landbou wingenieurs helpen wanneer de zwarte gemeenschap schreeuwt om wetenschap pers, technici, ontwerpers, voedseldeskundigen en ande ren die leiding kunnen geven aan een zwarte plattelandsbe volking van naar schatting 27 miljoen tegen het jaar 2000?" Volgens Spier heeft Zuid- Afrika een nieuw soort onder wijsinstituten nodig naar het voorbeeld van de vakscholen in Israël en de scholingscentra in de Verenigde Staten. Zuid-Afrika heeft altijd veel meer ten koste gelegd aan het onderwijs voor blanke kinde ren dan voor andere groepen in zijn samenleving. Per hoofd werd in de periode 1977-1978 551 rand (1400 gulden) aan blanke scholieren besteed. Voor elke zwarte student was dat slechts 54 rand (132 gul den) Na de drie maanden durende periode van onrust en geweld dadigheden onder de zwarte studenten kwam de Zuidafri kaanse regering met dd belofte dat zij er naar zou streven ge lijkwaardig onderwijs voor allen in te voeren en zei dat een begin was gemaakt met pro gramma's voor de bouw van meer scholen. JERUZALEM (AFP) - Ka- amon, een armenbuurt in Je ruzalem. Rijen betonnen en lakstenen woningen waar nensen al dertig jaar ellende in hitte hebben te verduren, gezinnen van oriëntaalse jo len leven met zes tot tien per- men in appartementen met •n oppervlakte van 40 bij 60 'ierkante meter. Hun voorouders kwamen uit iarokko, Algerië, Tunesië of [Irak Zij vormen de meerder- leid van de joodse bevolking 'an Israël. Het zijn de zoge- jaamde Sefardim. Degenen ie van Europese origine zijn, 'orden Asjkenazim genoemd. De op hol geslagen inflatie, 'e de Israëlische economie iistert, heeft de scheidslijn tssen de gemeenschappen op- i even en de armoede alge- gemaakt. Degenen die m de arme wijken van de steden of die in land- 'uwdorpen een harde strijd loeten leveren om het hoofd wen water te houden, heel ie groep is „het andere Israël" seworden; naar schatting 60 irocent van de bevolking. On teer 15 procent leeft onder 'bestaansminimum. Medio juni 1980 werd in een jvendal, nabij Katamon, een •ntenkamp opgericht. Tien- uien jonge paren eisten een lak boven het hoofd. Na dertig aar socialistisch beleid zijn er raël nog altijd geen wo rgen met lage huren ver- Ogbaar. Huizen worden te- in enorme bedragen ver- •ocht, tot groot genoegen van aannemers die bevoordeeld worden door het liberale eco nomische beleid van de huidi ge regering van premier Mena- chem Begin. De opstandigen in de arme wijken spiegelen zich aan de militanten van de Goesj Emoenim (religieuze voor standers van annexatie). Zij creëren„Ohel Moreh", een wilde vestiging van slechtbe- huisden, maar het voorbeeld van de bekende nederzetting „Eilon Moreh", nabij Nabloes in Cisjordanië. Een inwoner van Katamon, Michael Fern, zegt dat „de mi litanten van de Goesj Emoe nim zich beroepen op een bij bels ideaal om dorpen te bou wen in Judea en Samaria (Cis jordanië). Het Israëlische hooggerechtshof veroordeelt hen. Ze duiken onder in de ille galiteit, maar van het kabinet krijgen ze wel gelijk. De neder zettingenpolitiek van de rege ring maakt dat miljarden pon den in die gebieden worden gestoken. Waarom blokkeert de regering deze fondsen niet om ons uit de vicieuze cirkel van de armoede te halen?", zo vraagt Michael Fern zich af. Fern is een advocaat die zijn twintigjarige praktijk heeft opgegeven om de jongeren van Katamon besef bij te brengen van het politiek aspect van hun situatie. „In Katamon lopen duizenden kinderen rond. Hun school is de straat, waar elke dag een Mozart vermoord wordt", zegt een student die met Michael Fern samenwerkt. In mei 1977 leed de arbei derspartij een zware verkie zingsnederlaag en kwam Me- nachem Begin aan de macht. De „Sefardim", die tijdens het bewind van de socialisten trekpaarden waren, worden paarden van Troje die het Be gin mogelijk maken de politie ke arena te betreden. Doch met de verkiezingscampagne ach ter de rug worden de beloften voor meer welzijn snel „ver geten". Duizenden mensen, die behoren tot het „andere Is raël", worden in de meest schandelijke ellende gedom peld. Ze zullen de verantwoorde lijkheid voor hun situatie toe schrijven aan de anderen, de genen die van oudsher alle sleutelposities in handen heb ben, namelijk de Asjkenazim. Zo zei een linkse Sefardische militant; „Israël is de Goelasj- Archipel geworden", waarmee hij doelde op de Europese jo den, die bekend staan als goe- 1asjeters. Men zou van racisme kunnen gewagen, maar toch ligt het probleem nog elders. Er zijn twee soorten van immigratie golven geweest. De ene bracht de joden die aan de nazi-con centratiekampen waren ont snapt, naar Israël, de andere was die van de Oosterse joden naar dat land. Deze laatsten bezitten een kleurrijk en levendig joods zijn. Als ze in Israël aankomen, komen hun traditionele structuren in botsing met de „westerse technologische be schaving". Duizenden ambachtslui moesten, om in leven te blijven, in een fabriek gaan werken of met de ploeg leren omgaan. Deze aanpassing aan een maatschappij in beweging wordt voor hen dubbel moei lijk wegens de emotionele breuk met de voorvaderlijke tradities. Raphael, een Marok kaanse militant van de socia listische Mapam-partij, zegt dat „een zekere trots" noodza kelijk is. „De revolte", zegt hij, „gaat langs een zoeken naar identiteit, een cultuur, een taal. De Sefardische joden zijn hoognodig aan zelfemancipa- tie toe". En hij voegt eraan toe dat „het andere Israël" een vulkaan is die op elk ogenblik uit haar sluimer kan ontwa ken. „Zouden wij ons de luxe kunnen veroorloven van een uitbarsting op sociaal vlak, die gerechtvaardigd zou zijn, maar die ons zou verzwakken op het moment dat we het hoofd moeten bieden aan ge vaar van buitenaf?". „Wij moeten deze energie in de juiste banen leiden en in de eerste plaats de linkse Israëli sche partijen herinneren aan hun verantwoordelijkheden", aldus Raphaël. ABIDJAN (AFP) - Het oerwoud van de Ivoorkust dat lange tijd de pijler was van de economische bloei van dit land dank zij zijn talrijke boomsoorten die overal ter wereld zeer in trek waren, dreigt te verdwijnen, on danks de alarmkreten die al sinds jaren worden geslaakt. Volgens een recente studie, uitgevoerd door het Instituut voor Tropische Geografie in Abidjan, beslaat dit woud, „een voorbeeld van slecht beheerde en verspilde rijk dom", nog maar drie tot vier miljoen hectare terwijl het 25 jaar geleden nog een op pervlakte had van meer dan twaalf miljoen hectare. Maar er is nog wat ergers: het ver mindert elk jaar met 500.000 hectaren. De herbebossing, amper 3.000 hectare per jaar, blijft daar hopeloos bij ach ter. Deze teloorgang, die vol gens velen onherroepelijk is, heeft volgens deskundigen twee oorzaken: de commer ciële exploitatie van een veertigtal boomsoorten en het zoeken naar nieuw bouwland door de boeren, hoewel er ook een grote trek is van het platteland naar de steden. De houtproduktie, die in 1958 nog maar 650.000 ku bieke meter bedroeg, was in 1969 tot meer dan 4 miljoen kubieke meter gestegen en tot meer dan 5 miljoen enkele jaren later. De produktie is onderhevig aan de schom melingen van de wereld markt en vertoont sinds en- kele maanden de neiging aan belang te winnenwegens de stijging van de prijzen. Zuidvruchten vertegen woordigen 15 tot 20 procent van de totale uitvoer van de Ivoorkust. Ze zijn eveneens een belangrijke factor in de industrialisering van het land, aangezien bijna twee vijfde ter plaatse wordt ver werkt, ook al gaat deze ver werking gepaard met een aanzienlijke verspilling: in 1976 leverden 1.5 miljoen kubieke meter slechts 628.000 kubieke meter afge werkte produkten op. Negentig procent van het hout, en de zuidvruchten, wordt naar Europa uitge voerd, vooral naar Italië dat alleen al 30 procent van de uitvoer van de Ivoorkust af neemt. De bosbouw speelt eveneens een belangrijke rol op de arbeidsmarkt omdat hij 23 procent van de industriële arbeidsplaatsen verschaft in de twee belangrijkste steden van het land, Abidjan en Bouake. In de rest van het land stijgt dit percentage tot zelfs 44. Bij die commerciële ex ploitatie, die het woud min der uitdunt, zonder het wer kelijk te vernielen, komt dan nog de ontginning, meestal illegaal, van bijna 500.000 hectare per jaar door boeren die op zoek zijn naar bouw land. De twee verschijnselen zijn volgens deskundigen nauw met elkaar verbonden: hout vesters leggen een net van wegen aan die noodzakelijk zijn om in het woud te kun nen doordringen (gemiddeld 10 kilometer voor 1.000 geëxploiteerde hectaren). Deze nieuwe wegen maken het dorpelingen mogelijk door te dringen tot gebieden, die tot dan toe ontoeganke lijk waren, en aldus het bouwland uit te breiden. Volgens het verslag van het Instituut voor Tropische Geografie is het verdwijnen van het woud voor 80 procent te wijten aan ontginning voor de landbouw, en voor 20 pro cent aan de exploitatie van het woud en aan handelaren die brandhout verkopen in de steden en dorpen. Terwijl de vernieling voortging, werd het beleid voor de bescherming van de bossen, dat een jaar of tien geleden werd aangekondigd, niet in praktijk gebracht. De herbebossing is volgens het rapport „onbeduidend en niet aangepast aan de be hoeften". Het rapport van het insti tuut is gepubliceerd door de pers van de Ivoorkust, wat erop lijkt te wijzen dat de autoriteiten niet ongevoelig blijven voor het probleem.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1980 | | pagina 9