ken, in
op een
iensen
ZUIDAFRIKAANS ONDERZOEKER SPIER:
Verplicht ouderwijs aan
alle zwarten onbetaalbaar
Oerwoud van Ivoorkust
met ondergang
Japanse mannen kunnen niet
van vrouwen afblijven
Het andere gezicht van Israël:
armoede, woningnood en ellende
PLAAG IN BOMVOLLE METRO
Extra-extra
Extra-Extra
Geduld op
Dikke huid
wC
y
V* V
Israël
Opstandigen
Ellende
Vulkaan
van goederen-
ilanriing.
|itie van auto-
snbeveling.
aehoort tot de
e functie kunt u
roenewegen,
fchten aan de
jociale Zaken,
en.
[maatschappij B. V. is een
ling van het Zweedse
psson.
derland telt ruim 1000
deeld over vestigingen
pm en Voorburg.
i verkoopt
- en signaalapparatuur.
■vering
I Productie en Reparatie
Sollicitaties aan afdeling
Personeelszaken van
Conoflow Europa B.V
Vierlinghstraat 24,
Postbus 40,
3300 AA Dordrecht
Wilt u eerst nadere inlich
tingen? Bel dan met onze
heer C.J.K. Burgmans
Telefoon overdag
078-183100; na werktijd:
078-176470
piet ouder
ar te zijn),
aar is niet
■mnl./vrl.)
[inden aan
opleiding
een toe-
Jionkosten.
tot assi-
)andsalaris
van Uw
R 90
(Door Robert Whymant)
Japanse metroreizigers moeten met allerlei soorten onge-
oitken eenoegen nemen. Op dit moment zijn vooral de vrou-
m dupe. Als je van het vrouwelijk geslacht bent, er
edelijk goed uitziet en tijdens het spitsuur reist, loop je grote
kans door mannen betast te worden.
Het is een probleem dat langzamerhand uit de hand dreigt
lopen Uit een televisieprogramma, volledig gewijd aan
L» mannelijke nieuwsgierigheid bleek dat de meeste vrou
wen die op de metro zijn aangewezen voor woon-werkver-
lieer, met deze ziekelijk aandoende manspersonen te maken
^Opvallendis dat het geen psychopaten, maar doodnormale,
(,rave burgers zijn die dit een leuk tijdverdrijf vinden. Vooral
ambtenaren, journalisten en directeuren blijken zich nogal
vrijpostig te gedragen.
Slechts een enkeling wordt gepakt, omdat de meeste Ja
panse vrouwen het te gênant vinden om aangifte te doen.
Soms tasten ze langzaam je bovenlichaam af' aldus een
secretaresse uit Tokio, maar vaak steken ze ook hun handen
onder je rok
In de drukke zomermaanden worden met behulp van pro
fessionele krachten dikwijls 327 mensen in een rijtuig ge
duwd, terwijl dat rijtuig officieel slechts plaats biedt aan 100
mensen. „In die omstandigheden kun je zelfs geen hand vrij
maken om een aan je neus te krabben", zegt een veiligheidsa
gent van de spoorwegen. „De moeilijkheid is dat de meisjes
zich te veel schamen om te gillen. Ze hebben er al zoveel over
gelezen, dat ze denken dat ze lelijk zijn als het hun niet over
komt".
De meeste Japanse vrouwen mogen dan niet durven gillen,
met buitenlandse toeristen in Tokio is het heel anders gesteld.
Een door vijf vrouwen ondertekende brief in de Japan Times,
een Engelstalig dagblad, gaf de volgende waarschuwing die
aan duidelijkheid niets te wensen overliet: „Japanse zaken
lieden, pas op. Zes maanden hebben we lijdzaam toegestaan
hoe u ons tijdens de spitsuren in metro's en treinen molesteer
de. Maar nu is ons geduld op. Waarom moet u met uw gluipe
rige, weerzinwekkende handen ons lichaam aftasten in de
overvolle treinen? Ais u er niet onmiddellijk mee ophoudt,
zullen we terugslaan door tegen uw schenen te schoppen, in
uw zij te porren en te gillen
Door de brief die veel aandacht kreeg van de Japanse media,
verzamelden de vrouwen moed om ervaringen uit te wisselen
en over een goede remedie te praten. De conclusie was dat
vrouwen zich op de best mogelijke manier moeten verdedigen:
neem een naald mee om de bewuste man in zijn dij te prikken,
sla zijn bril van zijn neus en als dat niet lukt, pak dan zijn arm
en houdt die omhoog zodat alle reizigers kunnen zien wat voor
een soort man hij is.
Maar de betasters krijgen zo langzamerhand een dikke
huid. Een secretaresse uit Tokio vertelde me dat, toen ze gilde,
hij tegen haar schreeuwde: „Als je het niet leuk vindt, waarom
neem je dan potverdorie geen taxi?"
Vooral één lijn van de ondergrondse is bericht. School
meisjes die van deze lijn gebruiken moeten maken om van en
naar school te gaan, moeten van hun ouders gaan lopen of de
bus nemen.
Het pendelen in de piekuren is voor de meeste Japanners
een zware beproeving. Gemiddeld zijn de negen miljoen pen
delaars van Tokio twee uur en 20 minuten onderweg. Mis
schien dat het d aardoor wel onvermijdelijk is dat in de wirwar
van mensen irriterende gewoonten ontstaan, maar de vrou
wen blijven er ondertussen wel mee zitten.
COPYRIGHT THE GUARDIAN - DE STEM
JOHANNESBURG (ANP)- Verplicht onder
wijs voor alle zwarte kinderen zal de Zuidafri-
taanse regering een hoofdpijn van tien, miljard
den bezorgen en dat zal het land niet kunnen
opbrengen.
Dit is de mening van André Spier, een bekend onderzoe-
ser en voormalig adviseur van de afdeling futuristisch
jnderzoek van de universiteit van Stellenbosch. In een
•apport produceert Spier een indrukwekkende lijst zaken
lie nodig zullen zijn als de regering haar belofte, gelijk
jnderwijs voor allen, waar maakt. Het rapport van Spier
verscheen na maandenlange onrust onder de niet-blanke
jtudenten over de ongelijkheden in het onderwijssysteem
van het door de blanken geregeerde land. Meer dan dertig
mensen werden hierbij gedood en honderden gewond.
„Ik heb deze cijfers verza
meld in een poging de mensen
;odamg wakker te schudden
dat zij de omvang van het
irobleem zullen beseffen",
'erklaarde Spier in een inter
view. „Het is een monsterlijk
jrobleem en wij zullen het on-
lerwijs totaal moeten her-
:ien". Hij zei dat de staat niet
ij machte zal zijn de totale re
ening voor verplicht onder
vijs voor alle rassen te betalen.
Spier heeft becijferd dat de
xtra kosten die gemaakt
moeten worden om alle zwarte
inderen onderwijs te geven,
n de komende twintig jaar vier
niljard rand (meer dan tien
iljard gulden) zullen belo-
en, zonder rekening te hou
ten met de inflatie. Er zullen
lo'n 220.000 onderwijzers en
16.000 scholen meer nodig zijn.
In dan is nog niet eens reke-
ïing gehouden met een „dui-
lelingwekkend bedrag" dat op
lafel moet komen om de onge
veer 3,7 miljoen zwarte vol
wassenen bij te scholen die
helemaal geen onderwijs heb
ben gehad.
Spier zei dat zijn rapport ge-
jaseerd is op de veronderstel
ling dat de huidige verhouding
van één onderwijzer op vijftig
leerlingen niet verbeterd
wordt. Elke maatregel om de
pootte van de klassen te ver-
deinen zou de kosten nog ver
ier opjagen.
Het rapport-Spier, dat de
titel „Naar een nieuw onder
wijssysteem" heeft gekregen,
schat dat rond de eeuwwisse-
ing Zuid-Afrika vijftien mil
joen kinderen in de school
gaande leeftijd zal hebben. Dat
is bijna het dubbele van het
huidige aantal.
Zuid-Afrika is rijk, het bezit
geweldige hoeveelheden mi
nerale delfstoffen en het heeft
«V»y,\4 „v x a
Hevige protesten in de Zuidafrikaanse pers toen de regering twee blanke kranten verbood.
De zwarte scholieren vechten voor gelijkwaardig onderwijs.
een gezonde betalingsbalans, dat zij de enorme onderwijsre- dereen, leerlingen, ouders, de
Maar, zegt het rapport, de kening niet kan betalen. particuliere sector en de werk-
overheid zal moeten toegeven Het enige antwoord voor ie- gevers, is bijdragen in de kos
ten, aldus Spier. Naar zijn me
ning dient het accent van het
onderwijs voor niet-blanken
veranderd te worden om hen in
staat te stellen een positievere
bijdrage naar hun eigen be
hoeften te leveren.
Hij zet uiteen datin 1978, het
laatste jaar waarover nog cij
fers bekend waren, de drie
universiteiten voor zwarten
slechts zes afgestudeerden in
de landbouwwetenschappen
afleverden. „Ongetwijfeld
zullen zij geen boeren worden
maar bureaucraten, hetgeen
voor het land niets oplevert",
aldus Spier. Hij voegde hier
aan toe dat in datzelfde jaar
350 zwarte studenten in de
letteren afstudeerden.
„Het is een open vraag hoe
de landbouw voor zwarten kan
worden ontwikkeld met
slechts zes gegradueerden op
een bevolking van negentien
miljoen", zo vraagt Spier zich
af. „Hoe kunnen zes landbou
wingenieurs helpen wanneer
de zwarte gemeenschap
schreeuwt om wetenschap
pers, technici, ontwerpers,
voedseldeskundigen en ande
ren die leiding kunnen geven
aan een zwarte plattelandsbe
volking van naar schatting 27
miljoen tegen het jaar 2000?"
Volgens Spier heeft Zuid-
Afrika een nieuw soort onder
wijsinstituten nodig naar het
voorbeeld van de vakscholen
in Israël en de scholingscentra
in de Verenigde Staten.
Zuid-Afrika heeft altijd veel
meer ten koste gelegd aan het
onderwijs voor blanke kinde
ren dan voor andere groepen in
zijn samenleving. Per hoofd
werd in de periode 1977-1978
551 rand (1400 gulden) aan
blanke scholieren besteed.
Voor elke zwarte student was
dat slechts 54 rand (132 gul
den)
Na de drie maanden durende
periode van onrust en geweld
dadigheden onder de zwarte
studenten kwam de Zuidafri
kaanse regering met dd belofte
dat zij er naar zou streven ge
lijkwaardig onderwijs voor
allen in te voeren en zei dat een
begin was gemaakt met pro
gramma's voor de bouw van
meer scholen.
JERUZALEM (AFP) - Ka-
amon, een armenbuurt in Je
ruzalem. Rijen betonnen en
lakstenen woningen waar
nensen al dertig jaar ellende
in hitte hebben te verduren,
gezinnen van oriëntaalse jo
len leven met zes tot tien per-
men in appartementen met
•n oppervlakte van 40 bij 60
'ierkante meter.
Hun voorouders kwamen uit
iarokko, Algerië, Tunesië of
[Irak Zij vormen de meerder-
leid van de joodse bevolking
'an Israël. Het zijn de zoge-
jaamde Sefardim. Degenen
ie van Europese origine zijn,
'orden Asjkenazim genoemd.
De op hol geslagen inflatie,
'e de Israëlische economie
iistert, heeft de scheidslijn
tssen de gemeenschappen op-
i even en de armoede alge-
gemaakt. Degenen die
m de arme wijken van de
steden of die in land-
'uwdorpen een harde strijd
loeten leveren om het hoofd
wen water te houden, heel
ie groep is „het andere Israël"
seworden; naar schatting 60
irocent van de bevolking. On
teer 15 procent leeft onder
'bestaansminimum.
Medio juni 1980 werd in een
jvendal, nabij Katamon, een
•ntenkamp opgericht. Tien-
uien jonge paren eisten een
lak boven het hoofd. Na dertig
aar socialistisch beleid zijn er
raël nog altijd geen wo
rgen met lage huren ver-
Ogbaar. Huizen worden te-
in enorme bedragen ver-
•ocht, tot groot genoegen van
aannemers die bevoordeeld
worden door het liberale eco
nomische beleid van de huidi
ge regering van premier Mena-
chem Begin.
De opstandigen in de arme
wijken spiegelen zich aan de
militanten van de Goesj
Emoenim (religieuze voor
standers van annexatie). Zij
creëren„Ohel Moreh", een
wilde vestiging van slechtbe-
huisden, maar het voorbeeld
van de bekende nederzetting
„Eilon Moreh", nabij Nabloes
in Cisjordanië.
Een inwoner van Katamon,
Michael Fern, zegt dat „de mi
litanten van de Goesj Emoe
nim zich beroepen op een bij
bels ideaal om dorpen te bou
wen in Judea en Samaria (Cis
jordanië). Het Israëlische
hooggerechtshof veroordeelt
hen. Ze duiken onder in de ille
galiteit, maar van het kabinet
krijgen ze wel gelijk. De neder
zettingenpolitiek van de rege
ring maakt dat miljarden pon
den in die gebieden worden
gestoken. Waarom blokkeert
de regering deze fondsen niet
om ons uit de vicieuze cirkel
van de armoede te halen?", zo
vraagt Michael Fern zich af.
Fern is een advocaat die zijn
twintigjarige praktijk heeft
opgegeven om de jongeren van
Katamon besef bij te brengen
van het politiek aspect van hun
situatie. „In Katamon lopen
duizenden kinderen rond. Hun
school is de straat, waar elke
dag een Mozart vermoord
wordt", zegt een student die
met Michael Fern samenwerkt.
In mei 1977 leed de arbei
derspartij een zware verkie
zingsnederlaag en kwam Me-
nachem Begin aan de macht.
De „Sefardim", die tijdens het
bewind van de socialisten
trekpaarden waren, worden
paarden van Troje die het Be
gin mogelijk maken de politie
ke arena te betreden. Doch met
de verkiezingscampagne ach
ter de rug worden de beloften
voor meer welzijn snel „ver
geten". Duizenden mensen, die
behoren tot het „andere Is
raël", worden in de meest
schandelijke ellende gedom
peld.
Ze zullen de verantwoorde
lijkheid voor hun situatie toe
schrijven aan de anderen, de
genen die van oudsher alle
sleutelposities in handen heb
ben, namelijk de Asjkenazim.
Zo zei een linkse Sefardische
militant; „Israël is de Goelasj-
Archipel geworden", waarmee
hij doelde op de Europese jo
den, die bekend staan als goe-
1asjeters.
Men zou van racisme kunnen
gewagen, maar toch ligt het
probleem nog elders. Er zijn
twee soorten van immigratie
golven geweest. De ene bracht
de joden die aan de nazi-con
centratiekampen waren ont
snapt, naar Israël, de andere
was die van de Oosterse joden
naar dat land.
Deze laatsten bezitten een
kleurrijk en levendig joods
zijn. Als ze in Israël aankomen,
komen hun traditionele
structuren in botsing met de
„westerse technologische be
schaving".
Duizenden ambachtslui
moesten, om in leven te blijven,
in een fabriek gaan werken of
met de ploeg leren omgaan.
Deze aanpassing aan een
maatschappij in beweging
wordt voor hen dubbel moei
lijk wegens de emotionele
breuk met de voorvaderlijke
tradities. Raphael, een Marok
kaanse militant van de socia
listische Mapam-partij, zegt
dat „een zekere trots" noodza
kelijk is. „De revolte", zegt hij,
„gaat langs een zoeken naar
identiteit, een cultuur, een
taal. De Sefardische joden zijn
hoognodig aan zelfemancipa-
tie toe". En hij voegt eraan toe
dat „het andere Israël" een
vulkaan is die op elk ogenblik
uit haar sluimer kan ontwa
ken. „Zouden wij ons de luxe
kunnen veroorloven van een
uitbarsting op sociaal vlak, die
gerechtvaardigd zou zijn,
maar die ons zou verzwakken
op het moment dat we het
hoofd moeten bieden aan ge
vaar van buitenaf?".
„Wij moeten deze energie in
de juiste banen leiden en in de
eerste plaats de linkse Israëli
sche partijen herinneren aan
hun verantwoordelijkheden",
aldus Raphaël.
ABIDJAN (AFP) - Het
oerwoud van de Ivoorkust
dat lange tijd de pijler was
van de economische bloei van
dit land dank zij zijn talrijke
boomsoorten die overal ter
wereld zeer in trek waren,
dreigt te verdwijnen, on
danks de alarmkreten die al
sinds jaren worden geslaakt.
Volgens een recente studie,
uitgevoerd door het Instituut
voor Tropische Geografie in
Abidjan, beslaat dit woud,
„een voorbeeld van slecht
beheerde en verspilde rijk
dom", nog maar drie tot vier
miljoen hectare terwijl het 25
jaar geleden nog een op
pervlakte had van meer dan
twaalf miljoen hectare. Maar
er is nog wat ergers: het ver
mindert elk jaar met 500.000
hectaren. De herbebossing,
amper 3.000 hectare per jaar,
blijft daar hopeloos bij ach
ter.
Deze teloorgang, die vol
gens velen onherroepelijk is,
heeft volgens deskundigen
twee oorzaken: de commer
ciële exploitatie van een
veertigtal boomsoorten en
het zoeken naar nieuw
bouwland door de boeren,
hoewel er ook een grote trek
is van het platteland naar de
steden.
De houtproduktie, die in
1958 nog maar 650.000 ku
bieke meter bedroeg, was in
1969 tot meer dan 4 miljoen
kubieke meter gestegen en
tot meer dan 5 miljoen enkele
jaren later. De produktie is
onderhevig aan de schom
melingen van de wereld
markt en vertoont sinds en-
kele maanden de neiging aan
belang te winnenwegens de
stijging van de prijzen.
Zuidvruchten vertegen
woordigen 15 tot 20 procent
van de totale uitvoer van de
Ivoorkust. Ze zijn eveneens
een belangrijke factor in de
industrialisering van het
land, aangezien bijna twee
vijfde ter plaatse wordt ver
werkt, ook al gaat deze ver
werking gepaard met een
aanzienlijke verspilling: in
1976 leverden 1.5 miljoen
kubieke meter slechts
628.000 kubieke meter afge
werkte produkten op.
Negentig procent van het
hout, en de zuidvruchten,
wordt naar Europa uitge
voerd, vooral naar Italië dat
alleen al 30 procent van de
uitvoer van de Ivoorkust af
neemt. De bosbouw speelt
eveneens een belangrijke rol
op de arbeidsmarkt omdat hij
23 procent van de industriële
arbeidsplaatsen verschaft in
de twee belangrijkste steden
van het land, Abidjan en
Bouake. In de rest van het
land stijgt dit percentage tot
zelfs 44.
Bij die commerciële ex
ploitatie, die het woud min
der uitdunt, zonder het wer
kelijk te vernielen, komt dan
nog de ontginning, meestal
illegaal, van bijna 500.000
hectare per jaar door boeren
die op zoek zijn naar bouw
land.
De twee verschijnselen zijn
volgens deskundigen nauw
met elkaar verbonden: hout
vesters leggen een net van
wegen aan die noodzakelijk
zijn om in het woud te kun
nen doordringen (gemiddeld
10 kilometer voor 1.000
geëxploiteerde hectaren).
Deze nieuwe wegen maken
het dorpelingen mogelijk
door te dringen tot gebieden,
die tot dan toe ontoeganke
lijk waren, en aldus het
bouwland uit te breiden.
Volgens het verslag van het
Instituut voor Tropische
Geografie is het verdwijnen
van het woud voor 80 procent
te wijten aan ontginning voor
de landbouw, en voor 20 pro
cent aan de exploitatie van
het woud en aan handelaren
die brandhout verkopen in de
steden en dorpen.
Terwijl de vernieling
voortging, werd het beleid
voor de bescherming van de
bossen, dat een jaar of tien
geleden werd aangekondigd,
niet in praktijk gebracht. De
herbebossing is volgens het
rapport „onbeduidend en
niet aangepast aan de be
hoeften".
Het rapport van het insti
tuut is gepubliceerd door de
pers van de Ivoorkust, wat
erop lijkt te wijzen dat de
autoriteiten niet ongevoelig
blijven voor het probleem.