Polen willen geen
afstand meer
doen van welvaart
Politieke
strijd los
gebarsten
Opbt
nodii
chem
Zomer in
Warschau (1)
Studie-
loting
w.s.w.
REGERING VOOR HARDE DORBER:
PAPTER VOOR UW PEN
Commissie
Amsterdamse
de stem van dinsdag 15 juli 1980
binnenland
buitenland
de stem van dinsdag
Ramp
Zwarte markt
Arbeidsmoraal
Paradijs
Vrouwenconferentie:
„Parkeren
Apartheid (3)
Olieboycot
(4 en slot)
Ongeloofwaardig
Priesterwijding
Postma
van maandag 14 juli
So
WARSCHAU - War
schau beleeft een uitzon
derlijk slechte zomer. „We
hebben nog geen avond
buiten kunnen zitten",
klagen ze in de Poolse
hoofdstad. „Vorig jaar
was het mooi, warm en
droog, bijvoorbeeld in ju
ni, toen de paus hier was."
Het gebrek aan zon is niet
het enige verschil met een
jaar geleden. Wiesiac Witc-
zak, iets hoogs op het minis
terie van Buitenlandse Za
ken zegt al ongevraagd dat
het economische klimaat in
Polen het laatste jaar weer
verslechterd is. En Ryszard
Pyciak, een charmante gast
heer van Interpress meent,
dat als het zo doorgaat, de
situatie uitzichtloos is.
Dat werpt de vraag op:
„Waarom doet de regering
dan niets?" Ryszard vindt:
„Als ze het maar verstandig
zouden doen, zoals bijvoor
beeld de Hongaren. In Hon
garije start men maanden te
voren met een brede maat
schappelijke discussie,
waarbij men de mensen pro
beert duidelijk te maken
waarom loonmatiging en
prijsverhogingen noodzake
lijk zijn en pas dan worden er
maatregelen genomen. Als
dit hier ook zo zou gebeuren,
denk ik dat velen overtuigd
zouden worden. Want nu zit
onze economie in een heilloze
spiraal."
Het gesprek met Ryszard
vindt plaats twee dagen
voordat de Polen zich door
een nieuwe onverwachte
ramp voelen bezocht: de
vleesprijzen gaan omhoog.
Er is geen „brede maat
schappelijke discussie" ge
weest en het heeft zelfs niet
in de krant gestaan. Pas toen
de Polen al twee dagen lang
meer geld voor hun vlees
hadden moeten neertellen
begonnen de massamedia er
voorzichtig enige aandacht
aan te besteden.
Inmiddels had men zeker
in Warschau bijna de grens
van een vleesoproer bereikt,
niet alleen omdat „een hon
gerige Pool een woedende
Pool" wordt, maar ook om
dat de Polen zich voor de zo
veelste maal overrompeld
voelden. „Vijfendertig jaar
na de oorlog willen we het
eindelijk wel eens goed heb
ben", zegt Jan Brzezinski die
me, zwart, in zijn privé Fiat
125 van het vliegveld naar
mijn hotel rijdt, een afstand
van twaalf kilometer, voor de
luttele prijs van vijf harde
Nederlandse guldens. Zou ik
betaald hebben met Poolse
zloty (die muntaanduiding
betekent letterlijk nota bene
„goudstuk") dan had ik bijna
het viervoudige moeten be
talen.
Jan Brzezinski werkt op de
bouw en komt met vijfdui
zend zloty schoon per maand
naar huis. Hij vertelt: „Daar
van kan ik mijn gezin niet
onderhouden. Mijn vrouw
werkt ook; ze is verpleegster
en krijgt 2500 zloty per
maand. Dat is ook niks. Onze
twee kinderen gaan overdag
naar de crèche en ik verdien
's avonds wat bij met m'n
autootje. Als ik een beetje
geluk heb vang ik vijfen
twintig mark per dag extra;
op de zwarte markt levert dat
in zloty ongeveer een
weekloon op. Maar soms ga
ik met dat geld ook naar de
deviezenwinkels om eens iets
Zodra de zon even doorbreekt lopen de terrasjes op het marktplein van de oude stad in Warschau stampvol.
Aardbeien en kersen zijn er volop voorradig. De inwoners van Warschau hoeven er niet
eens voor in de rij te gaan staan.
te kopen wat je in de gewone
winkels niet kunt krijgen."
Het probleem van de
Poolse economie is de grote
tolerantie die de Poolse re
gering heeft. Tegenover 35
miljoen Polen in Polen zelf
wonen er nog eens 17 miljoen
in het westen, waarvan bijna
12 miljoen in de Verenigde
Staten. Er is dus vrijwel geen
Poolse Pool die niet ergens op
de wereld een familielid
heeft dat zo nu en dan wat
dollars, marken of franks
opstuurt. Zelfs in de officiële
douaneverklaring die elke
buitenlander bij zijn inreis in
Polen moet invullen staat of
ficieel geschreven, dat „bui
tenlandse valuta in onbe
perkte hoeveelheden aan
Poolse ingezetenen ter hand
mogen worden gesteld".
Dat vraagt gewoonweg om
illegale transacties en bete
kent bijvoorbeeld dat de
Poolse staat van elke wes
terse bezoeker die naar Polen
komt slechts vijf dollar aan
deviezen per dag opstrijkt. In
andere Oosteufopese staten
ligt dit bedrag op minstens
vijftien dollar per dag per
persoon. Officieel krijg je
vijftien zloty voor een gul
den; op de zwarte markt bij
na het viervoudige, maar
soms ook maar eenderde van
de officiële wisselkoers, als je
namelijk in de wisseltruc
stapt - ook in Polen gaat li
beralisatie met criminaliteit
gepaard.
Er zijn twee variaties in de
wisseltruc, maar het grond
patroon is hetzelfde. Je
wordt op straat benaderd
door een jongeman die je net
iets meer dan de officiële
zwarte koers biedt, bijvoor
beeld 6000 zloty voor 100
gulden. Hij telt je het bedrag
uit, waarbij hij opvallend
veel biljetjes van 50 zloty
heeft.
Als hij is uitgeteld ko
men er nog 100 zloty tekort.
Maar de man is „eerlijk",
grijpt in zijn zak om een
laatste 100-zloty-biljet te
pakken en ruilt zijn pakje
bankbiljetten tegen het Ne
derlandse honderdje. Wan
neer je twee of drie straten
verder je buit nog eens gaat
natellen, blijkt de schurk alle
grote bankbiljetten gehou
den te hebben en ben je met
10 biljetjes van 50 zloty blij
ven zitten.
De variatie bestaat uit het
weliswaar overhandigen van
het hele bedrag, maar op het
laatste moment vingervlug
wegtrekken van de grote
bankbiljetten die onderop
liggen. „U moet nooit op
straat geld wisselen", had
Jan Brzezinski al gezegd.
Goede vrienden in War
schau, Ewa, Maria, Tadeusz
en Mieczyslwa, ze klagen al
lemaal over de steeds dalen
de moraal. Ewa zegt: „Ik be
grijp niet dat een volk dat in
de oorlog zo moedig en eens
gezind was nu alleen nog
maar uit individualisten be
staat die slechts aan zichzelf
denken". Mieczyslwa con
stateert: „Er wordt op het
werk alleen maar geslam-
pamperd. Als je vier arbei
ders op de bouw ziet, zitten er
twee wodka te zuipen. Er zijn
projecten waar ze al meer
dan een j aar mee bezig zijn en
die ook over een jaar nog niet
klaar zullen zijn." Maria wijt
de malaise ook voor eengroot
deel aan de drankzucht. „Er
wordt verschrikkelijk ge
dronken en zelfs de steeds
stijgende drankprijzen blij
ken geen echte rem te zijn."
Tadeusz, die een van de
katholieke voormannen is en
zelf geen alcohol drinkt heeft
enig begrip voor het alcoho
lisme dat in Polen om zich
heengrijpt. „De mensen ra
ken vertwijfeld omdat het
toch allemaal niets uithaalt
en daarom grijpen ze naar de
fles. Wij Polen kunnen goed
werken en hard werken ook,
maar we moeten er wel iets
bij kunnen winnen. De rege
ring verlangt van de bis
schoppen dat zij de gelovigen
een arbeidsmoraal bijbren
gen, maar de kerk weigert
dat en mijns inziens terecht.
Want de kerk redeneert: ar
beidsmoraal, natuurlijk,
maar dan moeten de arbei
ders er zelf ook geestelijk en
materieel beter van worden.
En dat zien we niet zitten. We
hebben weliswaar enorm
veel vrijheid, veel meer dan
de mensen in de DDR of Tsje-
choslowakije of in de Sovjet-
Unie. Maar er is nog geen
vrijheid genoeg."
En Ewa: „Geen vrijheid
genoeg? Kijk maar naar al
die Polen die voor een paar
weken of maanden naar het
buitenland gaan. Ze komen
allemaal weer terug. Geen
een blijft er ginds. Nee, het
ligt bij ons niet aan de mate
van vrijheid; we zijn te
egoïstisch geworden, we
denken alleen nog maar aan
onszelf. Relatief hebben we
het veel te goed gehad en
niemand wil nu nog inleve
ren. Het welvaartsdenken
heeft zich van ons meester
gemaakt."
Na het gesprek met Ewa,
weer buiten op straat, breekt
tussen twee stortbuien de zon
even door. Warschau ziet er
opeens anders uit. De mensen
lijken fleuriger, goed ge
kleed, modieus, tassen met
aardbeien slepend, een ijsje
likkend of op weg naar een
glaasje van iets sterks. In
vergelijking met andere
Oosteuropese landen is Polen
inderdaad een paradijs. Men
heeft er echter te veel aan de
westerse welvaart kunnen
snuffelen om er plotseling
afstand van te willen doen.
Voor de regering zal het een
harde dobber zijn om de Po
len duidelijk te maken dat de
tering eindelijk naar de ne
ring moet worden gezet
door Leo van Vlijmen
(Van een onzer verslaggeefsters)
KOFTNHAGEN - De tweede wereldvrouwenconferen
tie in Kopenhagen is nog maar amper begonnen of <j
politieke strijd is al losgebarsten. En Nederland speelt e
een heel actieve rol in. Het gevecht is ontbrand tussen J
westerse landen en de „Groep van 77," bestaande uit H
ontwikkelingslanden. Het twistpunt heet weer „Israël'
Wat is er aan de hand Cuba
heeft - met in zijn kielzog de
„Groep van 77" - een amen
dement (voorstel tot wijziging)
ingediend voor paragraaf 5
van het ontwerpprogramma-
Wereldactieplan. In paragraaf
5 wordt voorgesteld een eind te
maken aan alle systemen die
vrijheid en onafhankelijkheid
van mensen in de weg staan en
vervolgens noemt het ontwerp
dan: kolonialisme en neo-ko-
lonialisme, apartheid en dis
criminatie. Door toedoen van
Cuba, dat hierin gesteund
wordt door de andere ontwik
kelingslanden, is daaraan toe
gevoegd: Zionisme (het streven
naar behoud van de joodse
staat).
Zoals bekend heeft Neder
land dermate goede betrek
kingen met Israël dat deze toe
voeging niet gedoogd kan wor
den. Ons land heeft ook aange
kondigd zich van stemming te
zullen onthouden als er vol
gende week over Palestijnse
vrouwen gestemd wordt, om
dat men weigert de vrouwen de
dupe te laten worden van de
Midden-Oostenproblematiek.
Dank zij Cuba is het zionisme-
probleem echter buiten de
vrouwenzaken gebleven.
Een van de gedelegeerden
de Palestijnse Laila Khalu
Enkele jaren geleden wast,
betrokken bij een aantt
vliegtuigkapingen. Tegen lm
komst naar Kopenhagen is
Denemarken geprotesteerd
(Vervolg van pag. 1)
Naar leden van de Neder
landse delegatie meedeelden
bleek hen pas gistermorgen dat
de „Groep van 77" het pijnlijke
onderwerp al helemaal aan het
begin van de conferentie ter
tafel wilde brengen. Alle
voorstellen en amendementen
worden eerst besproken in
aparte groepen alvorens er in
een plenaire conferentiever
gadering over gestemd wordt.
Het behandelen van een der
gelijk pijnlijk onderwerp aan
het begin van de vrouwencon
ferentie zou leiden tot een
openlijke tweestrijd en alle
overige agendapunten, zoals
bijvoorbeeld toetsing en bij
stelling van het Wereldactie
plan, dat in 1975 in Mexico is
aangenomen, en de drie be
langrijke thema's arbeid, ge
zondheid en onderwijs, doen
verbleken. In de eerste verga
dering heeft Nederland samen
met de westerse landen gepro
beerd daar een stokje voor te
steken.
En nu is er het compromis uit
de bus gerold: Op zijn vroegst
pas donderdagavond, na de
eerste plenaire vergadering,
komt het omstreden amende
ment in de voorbesprekingen
aan de orde. De tweede ple
naire vergadering staat name
lijk pas na het weekeinde op de
agenda. Uit mededelingen van
twee delegatieleden valt af te
leiden dat hiermee twee zaken
zijn gewonnen:
De conferentie klapt niet bij
het begin al uit elkaar (zij
duurt officieel tot 30 juli):
Inde komende paar dagen is
het tijd voor gesprekken waar
door mogelijk wat scherpe
kantjes van het Cubaanse
amendement kunnen worden
afgeschaafd.
Over blijft 28 procent
het aantal studieplaatsen vooi
de „mindere broeders", die hit
moeten hebben van loting. Dt
vrouwelijke en mannelijke gt.
gadigden loten daarbij ieder
voor de helft van het aantal
plaatsen. Omdat zich minder
meisjes dan jongens aantnel.
den betekent dit een bevoor.
deling van de vrouwelijke
kandidaat-studenten.
Ook oud-militairen worden
bevoorrecht omdat ze „in
lands belang een aantal jaren
hebben verloren en dus in hel
nadeel zijn", aldus Pais. Hun
lotingskansen verhouden ziek
tegenover de overige manne
lijke kandidaten als tweestaai
tot één.
Vijf procent van het aantal
voorradige plaatsen wil mi
nister Pais reserveren voor
zondere gevallen, „bijvoor
beeld mensen die een aants
jaren in de verpleging hebbel
gewerkt"
99
Aan de selectie mag een stu
dent slechts één maal deelne
men. Mist hij de drie geb
kansen, dan valt hij definitiel
uit de boot. Daarmee wil
bewindsman het verschijnsel
van de „parkeerstudies'
gengaan, waarbij iemand
laat inschrijven voor een an
dere studierichting in de hoop
later alsnog te kunnen „swit
chen".
De wettelijke maat
blijft vijf jaar van kracht, in
dien de beide kamers erna
akkoord gaan. Daarna word!
bekeken of de toelating tot alk
studierichtingen (in totaal zot
tachtig) op deze wijze most
geschieden.
Jaap Vayssier eindigt zijn
brief in De Stem van 10 juli
met de voorspelling van een
zwarte stoomwals. Hij kan
daarin wel eens gelijk krijgen;
uit de statistieken valt af te le
zen dat de blanke wereldbe
volking een langzame zelf
moord pleegt door pil en
aborteurs. Tegenover de on
rustbarende geboorteafname
bij blank staat de schrikba
rende geboortetoename bij
zwart, bruin en geel. De blanke
gezinsplanning loopt uit op
een planmatige genocide. Als
de zwart-rasistische wals in
beweging komt stopt hij beslist
niet bij de blanke Zuidafrika
ners.
Dit stopt zelfs niet voor
een blanke meneer Jaap Vays
sier of zijn kinderen of klein
kinderen. Jammer voor die
blanken, jammer voor die
zwarten, want ook die zullen
zonder de door de blanken
ontworpen en onderhouden
techniek niet in het paradijs
belanden.
We mogen dan in de puree
zitten met energie- en milieu
problemen. Het genezen van
ziekten en bestrijden van hon
ger enz. in de zogenaamde der
de wereld kan slechts met be
hulp van deze blanke techniek.
Maar dat mag je niet hardop
zeggen. Wij moeten blijven
roepen „Weg met ons", al zit
ten we tot onze nek in het
moeras.
De gelijkheidsa
postelen komen met him leuke
vredesprookjes wel ver achter
de werkelijkheid aangestrom
peld. Zij zijn blijkbaar door
marxistische theoriën volledig
ingepakt. Marx zelf had zijn
stempel klaar liggen voor deze
lieden: „Nuttige ideoten". Is
het toeval dat de blanke Rho-
desische minderheid zich ver
zette tegen de zwarte vloed
golf? Is het toeval dat de blan
ke Zuidafrikaanse minderheid
zich verzet tegen een zwarte
machtsovername?
Indien de blanke Zuidafri
kaners in 1652 in Nederland
gebleven waren, zouden hun
nakomelingen hier misschien
tegen de Zuid-Afrikaanse
blanken ageren. Maar laten we
eens afwachten hoe de Neder
landers zullen reageren wan
neer de zwarte wals in dit
landje arriveert, waar we de
Surinamers in thuisland Bijl
mer opgestapeld hebben
C. van den Burg,
Breda.
-LEZERS REAGEREN OP DE STEM/REGIONAAL
SPELREGELS BRIEVEN VOOR DEZE RUBRIEK VOLLEDIG ONDERTEKENEN GEEN BRIEVEN OP RIJM HOU HET ZO
KQKT MOGELIJK PUBLICATIE BETEKENT NIET DAT DE REDACTIE HET AUTOMATISCH METUWMENING EENS IS
Naar aanleiding van het de
bat over de olieboycot van
Zuid-Afrika het volgende. Het
valt voor ministers en Kamer
leden met hun minimum-top
salaris blijkbaar niet mee om
voor ons te denken en rond te
komen. Dat weten alleen de
modale- en minimum-inko
mens. Deze heren moeten te
veel voor ons denken
Daarom zouden ze ook 26 gul
den extra moeten krijgen.
Breda
W. Brouwers
Tot voor kort waren er nog
mensen, die vonden dat de
huidige regering nog enige ge
loofwaardigheid bezat. Na de
Nacht van Scholten te hebben
meegemaakt (al was het maar
via de tv) zullen velen aan het
twijfelen zijn gegaan. Aan de
ene kant een komisch
schouwspel: bijvoorbeeld die
meneer, die geen mond open
deed, behalve als hij een sui
kerklontje tot zich nam. Later
hoorde ik dat het de minister
van Buitenlandse Zaken was.
Wel een verstandig man, net
als meneer Koekoek, want de
een deed zoals gezegd geen
mond open, de ander verliet
tijdig de zaal. Ze lieten de rest
maar wat aanrommelen en de
den alsof ze niets met de zaak
te maken hadden. Toch dacht
ik dat ze door ons worden be
taald om wel iets te doen.
Ja, gelachen hebben we wel.
Er waren echter ook zielige za
ken. Zoals de manier waarop
de minister-president zijn
standje moest verdedigen,
neerbuigend naar de WD en
naar een deel van het CDA.
Het feit dat de fractievoor
zitter van het CDA tot drie
maal toe zijn „trouwe" aan
hang tot de orde moest roepen,
was toch wel een teken aan de
wand. Dit alles noemt men
kennelijk „politiek". Maar
moet men werkelijk zoveel
moeite doen om het leven van
een stervende te rekken?
Het gebeurde allemaal met
verkiezingen in het vooruit
zicht. Er wordt wel beweerd
dat de heren politici zich tegen
die tijd zo gunstig mogelijk
voordoen. Dat is nu dan niet
erg gelukt. Integendeel, het
was anti-propaganda, zowel
wat betreft de CDA-WD-
coalitie als het CDA zelf. Het
zou mij niet verbazen als dat
straks stemmen gaat kosten.
J. Noordhuizen
Fijnaart
Priesterwijdingen zijn een
zeldzaamheid geworden in
Nederland. Onlangs (30-5)
werden er toch zes tegelijk ge
wijd. Vreemd geval. Onze re
gionale pers, anders als de kip
pen erbij om al wat nieuws is -
vaak tot onbenulligheden toe -
te publiceren, zweeg in alle
talenwant het gebeurde
maar in Rolduc door het
zwarte schaap van het Neder
landse episcopaat. Alleen
wanneer er van hem iets te sig
naleren valt dat negatief uit
gelegd kan worden, dan wordt
het breed vermeld; soms nog
gelardeerd door insinuaties.
Met die zes neomisten kwam
het totaal van door mgr. Gijzen
in zijn ambtsperiode sinds
1972 voor het bisdom Roer
mond (de reguliere priesters
niet meegerekend) op 39 (ne
genendertig). Van nu af volgen
er jaren van tien of nog meer.
„Aan de vruchten kent men de
boom". Gedurende acht jaar
kreeg het bisdom Roermond
bijna evenveel priesters bij als
de andere bisdommen samen,
namelijk 32 tegenover 33.
Ruim driemaal zoveel als Den
Bosch dat nochtans 400.000
katholieken meer telt. Tussen
1973 en 1980 doctoreerden er
van Roermond (Rolduc) acht
priesters in de theologie: vijf
tien in Bonn, één in Leuven,
één in Regensburg en één in
Rome. Enkele anderen zijn nog
bezig met hun proefschrift. In
de andere bisdommen is er in
de laatste tien jaar geen enkele
promotie geweest van een jon
ge priester. Deze gegevens zijn
ontleend aan „Inzicht", tijd
schrift voor internationale in
formatie, mei 1980. Ik ver
trouw dat uw redactie, die
prijs stelt op objectieve infor
matie, dit positieve nieuws ook
eens wil vermelden zonder de
schaar te gebruiken.
E. Buys, o.c.
Oudenbosch.
De kranten hebben nauwe
lijks ingehaakt op een pijl
snelle maatregel van de
staatssecretaris van Sociale
Zaken inzake halvering perio
dieke verhogingw.s.w. Dat
heeft me verbijsterd in een
zaak die tienduizenden treft,
mensen die toch al voor wat
betreft hun loon ver beneden
modaal verkeren. Daarenbo
ven betreft het nog een groep
die zich moeilijk kan verdedi
gen omdat hun loon toch er
gens een verkapte sociale uit
kering is waar weliswaar vol
waardige arbeid voor wordt
geleverd.
De wet ik doel nu even op
artikel 19 van de Wet Sociale
Werkvoorziening - beschouwt
hen als werknemers, waarvoor
wat hun dienstverband betreft
een aparte constructie is be
dacht. Men leze er de Memorie
van Toelichting eens op na: de
bewindsman vernoemt hen
daar als „gehandicapten" die
bijzondere zorg behoeven. De
huidge staatssecretaris, als
maar belust op méér bezuini
gingen, moet dan ook gedacht
hebben: „Daar hebben we
weer een groep die weinigharf
kan terugslaan". Voortvaren!
en met een snelheid die ieder
een verwonderde, lanceerde
hij zijn bovenvermelde maar
regel. Die snelheid stak w'l
schril af bij de voorzichtig'
manouevres van een minister
van Binnenlandse Zake»
m.b.t. zijntoppers: de VIPS"11
onze mallotige samenleving
Mijn gewone timmerma®'
verstand bevroedt wel 'ejs
daarachter, maar men vin®
het misschien weinig wet®'
schappelijk onderbouwd: ,,D'
lieden die elkaar eerst de vet!'
kluiven hebben toegeworp®
zullen elkaar ondersteunen tö
op het schavot". Dat is
eens solidariteit.
Jac A. van Hassel,
Roosendaal.
Omdat ik hiervoor aa
sproken wordt, stel ik he
prijs mee te delen, dat het ing0
zonden stuk in De Stem
dinsdag 8 juli jl. van de heer
Postma niet van mij is. Er
staat ook geen relatie tot nul
naamgenoot.
Y. Postma
Zorgvlietstraat 275
Breda.
DEN HAAG-Begin 198
onverwerkbaar chemisch
onverwerkbaar chemisch
borgen moeten worden,
afval geschat op ruim 45
vestigingsplaatsen voor
A
,0
de
Dit alles schrijft de commis
sie opslag niet-verwerkbai
chemische afvalstoffen in ee
„interim-advies opbergplaat
sen niet-verwerkbare chemi
sche afvalstoffen uit de mid
dencategorie" aan ministe
Ginjaar (Volksgezondheid e:
Milieuhygiëne). De ministe
heeft het advies gisteren aan d
Tweede Kamer aangeboden ei
wil daarover begin septembe
een mondeling overleg met d
vaste kamercommissie voo
milieuhygiëne hebben.
De commissie werd inge
steld, nadat het de bewinds
man duidelijk was geworden
dat de provincies Noord-Bra
bant, Limburg, Gelderland ei
Overijssel niet wensten mee t<
werken aan een plan van de
chemische industrie om on
verwerkbaar chemisch afva
op te slaan in de hogere zand
lagen van genoemde provin-
(Van onze redactie
buitenland)
DETROIT De plaats, waa
de republikeinse partij vana
vandaag haar conventie houd
met het oog op de verkiezingei
van 4 november, lijkt voora
tactisch gekozen. De partij dii
historisch niet zo'n grote aan
hang heeft onder de werkendi
bevolking en onder de negers
komt bijeen in Detroit in Mi
chigan. De hoofdstad van di
Amerikaanse auto-industri(
heeft een zwarte burgemees
ter, Coleman Young, terwij
van de 1,5 miljoen inwoner:
een meerderheid van 60 pro
cent neger is. Daarnaast ver
keert de auto-industrie in een
ernstige crisis, wat de werk
nemers van de grote fabrieken
naar de republikeinen kan
lokken.
Algemeen verwacht men dat
het rustig zal toegaan. In het
weekeinde ontstond enige
animositeit toen bleek dat de
partij niet langer steun betuigt
aan een amendement op de
grondwet dat gelijkheid van
vrouwen en mannen waar
borgt, een programmapunt,
dat sinds 1940 voorkwam in
het manifest.
Ronald Reagan, wiens be
noeming tot kandidaat voor
het witte huis een formaliteit
is, zou de onrust de kop in kun
nen drukken door een vrouw
tot zijn „running mate" te kie
zen. Onder de kandidaten voor
het vice-presidentschap aan de
zijde van de oud-gouverneur
van Californië is een uiterst
competente vrouw: de 52-jari-
ge Anne Armstrong die tijdens
h"t presidentschap van Gerald
le kolom slotkoersen vorige
2e kolom slotnoteringen van
beur
giste
Actieve aandelen
«4,20e
ABN 22,80
7™ 297,00
r®ev. 84,30
F* 65'50e
Kak» 84 co
P"dtiche petr. 208,70
uvrdtsche petr.p 206,00
Ellevier-Nuu 220,50
r»" 134,00
ï'-Gron.Hvp. 58,60
H Brocede» 30,00
JJemekcn 59 40
Holdinj 53^40
«"U.Beton Groet 63,00
KIM0™"* 18-70
NedH Bd?r,anden 110,40
Groep 86,40
feHo'db* S°
P.Ï?°Sd H°'din| 39,90
PLtt^Holdin,37'00
S«»iv.«.) 17'8°f
IT**® 173,60
103,60
•oiinco 160,50
ffiWo 113,60
{^«ver i2l,20e
ejAJezU VNU 84,90
torn?' 49,30
216,00
64,40
23,10
298,20
85,10
65,70e
84,60
208,50
206,00
220,00
135,50
58,90
30,10
58,10
52,80
63,80
16,70
65,50
166,80
Ul,20f
86,30
226,50
10,20
40,40
38,00
17,80
173,50
103,60e
160,50
113,70
121,86
84,20
49,00
215,50
11.5
10.5
10.5
*75
9.50
9.50
9.50
9.25
9.00
9.00
8.75
8.75
8.75
8.75
8.75
8.50
8.50
8.50:
8.50
8.50
8.25
8.25
8,25
8.25
8.00
8.00
8.00
8.0#
8.0#
8.#
8.0
8.##
