l de vloer aan met de Omb air mst Een verbruik van I op Kom daar maar 'nsom. EVEN UITBLAZEN Begrafenisondernemers in Napels staan elkaar naar het leven Twentse hoogleraar: Wethouder maakt te lange werkweek UIT DE WEEKBLADEN III III Raad van State: Acht illegalen mogen blijven Zeeuwse Goudzwa; in Kamer Moord en doodslag om lijken 1 binnenland buitenland Bonnen Psychiaters Wonen Ombudsman Sekten Monopolie De nieuweVespa. DE STEM VAN VRIJDAG 6 JUNI 1980 STEM VAN VRIJDAG - W-- vgj - v.; MET WIM KOCK Vergelijken we even de omslagen en openingsartikelen van de verzamelde weekbladen dan wordt al meteen duide lijk dat het nieuws de afgelopen week geen uitgesproken hoogtepunten heeft opgeleverd. Van de HP-omslag kijkt de liberale heer Geertsema ons aan. DE TIJD toont de schrijver J.W. Holsbergen, een beetje cy nisch kijkend over de rand van z'n stalen brilletje. ELSEVIERS MAGAZINE laat een Nederland zien van baksteen met een dak van guldens erboven, symbolisch voor het duurdere wonen waarop wij ons dienen voor te bereiden. NIEUWSNET heeft Ronald Reagan op de kaft met de weinig vleiende tekst eron der: „Hoe een „gek" Carter én Amerika bedreigt". Dat „gek" staat weliswaar tussen aanhalingstekens, maar toch... De opening van VRIJ NE DERLAND is gewijd aan de troebelen binnen de FNV die nu begint te merken dat idealen alleen mooi zijn zolang ze geen geld kosten of - om met vak bondsleider Schelling te spre ken: „Inleveren van loon voor werk is niet te verkopen, arbei ders verdommen dat". HER VORMD NEDERLAND opent - zou je kunnen zeggen - ook met het woningprobleem. De zoveelste deskundige reikt de zoveelste oplossing aan. DE GROENE AMSTER DAMMER verwijlt nog bij Bob Goudzwaard, de overboord gevallen CDARP-er die al zijn gedachten over loyalisten, christelijke politiek en kernwa penwedloop nog eens de vrije loop mag laten. En DE NIEUWE LINIE ten slotte opent met een interview met de hoofdredacteur van De Waarheid, het zoveelste bewijs van het langzamerhand weer „salonfahig" worden van de communisten in sommige krin gen van voormalige commu nistenvreters. Overigens houdt ook de HAAGSE POST zich bezig met het gerommel binnen de FNV. „De taferelen die zich de ko mende maanden zullen afspe len, met name binnen de Ver- voersbonden FNV, kunnen vergaande consequenties hebben voor de hele FNV. En de FNV zal daar zelf in hoge mate toe bijgedragen hebben". Onder de titel „Het ge smoorde liberalisme" onder zoekt HP wat ertoch geworden is van de links-liberale stroming in de VVD die tot voor kort nog regelmatig van zich deed spre ken, maar inmiddels wordt overstemd - zo lijkt het tenmin ste - door het aanzwellende verkiezingsgeraas van de Wie gels. De zangeres Martine Bijl probeert in HP het idee te slijten dat ze veel progressiever is dan haar „rechtse reputatie" doet vermoeden en Ton Planken zucht vermoeid dat het bij de NOS ontbreekt aan inzet. „Het kwaliteitsaspect heeft er nooit geteld, daar word ik zo droevig van". Wie meer wil vernemen van Plankens bittere neer slachtigheid leze zijn binnen kort verschijnende boek „Den Haag Vandaag, televisie en de zekerheid van een scheef be leid". Ook in DE TIJD komen we de communisten tegen. CPN-par- tijcoryfee Joop Wolff ontkent in dat blad zelfs (nog) atheïst te zijn. Het blad vraagt zich af of het hier soms om een nieuw gat in de markt gaat dat gevuld moet worden: christen-com munisten. DE TIJD heeft ook een ge sprek met de omstreden Ame rikaanse antipsychiater Tho mas Szasz die pittige dingen zegt, ook over de Nederlandse psychiatrie. „In de psychiatrie doen psychiaters patiënten de verschrikkelijkste dingen aan, maar er is geen psychiater ter wereld die zichzelf een elek troshock zou laten toedienen of die psycho-chirurgie op zich zelf zou laten toepassen". In de serie Toneelmakers wordt schouwburgdirecteur Ton Post geïnterviewd. „Ik wil ook bejaardengymnastiek en kanariekwekers in de schouw burg". Frits Bom (ombudsman) Martine Bijl De boekenbijlage opent met een interview met de schrijver J.W. Holsbergen. Verder een gesprek met doemdenker E.M. Cioran en een bespreking van de nieuwe roman van Jan Sie- belink. Voor het woningprobleem is er maar een oplossing, meent ELSEVIERS MAGAZINE en dat is meer betalen voor ons huis. Bij ongewijzigd subsidie beleid loopt de boel al in 1983 volkomen vast. In feite - zo re kent EM voor - is onze welvaart een deel rechtstreeks te dan ken aan de te lage woonkosten sinds 1945 („Over de huurpla- fonds van onze woningen heb ben we na-oorlogs Nederland rijk gemaakt"). Ton Planken EM maakt melding van een computer in Leidschendam waarin de gegevens liggen op geslagen van (ex)psychiatri- sche patiënten van wie een groeiend aantal met stijgende zorg zich begint af te vragen wat er met die gegevens ge beurt en wie er allemaal bij kunnen komen. De vrij uitgebreide buiten landsectie van EM behandelt uiteenlopende zaken als het Europese „dwarsbomen" van Carters vredespolitiek in het Midden-Oosten, de Europese overwinning van Margaret Thatcher, de Italiaanse politie ke corruptie, Vijfentwintig jaar Warschaupakt („Het rommelt in Breznjnev's gelederen") en de DDR. VRIJ NEDERLAND heeft zijn hele kleurenbijlage gewijd aan 150 jaar België. Belgische schrijvers en journalisten luchten daarin hun hart over het eigen land. In het hoofdblad daarnaast nog een reportage over de „verlammende taal strijd" in Brussel. Ombudsman Frits Bom moet het in VN behoorlijk ontgelden. Hij wordt er een demagoog ge noemd, die „niet altijd de volle dige waarheid toont en inci denten opblaast zodat succes, in ieder geval voor hem, altijd is verzekerd". Een van zijn VA- RA-collega's over hem: „En zo'n type is dan bij de VARA, toch een fatsoenlijke omroep, ombudsman. Zelfs de TROS zou aarzelen om hem over te nemen. Laat-ie de VARA ver laten, laat-ie mystiek gaan schrijven over hunebedden, of poetsen bedenken met mon diale, kosmische dimensies. Of, misschien is het het beste dat hij de public relations voor Lourdes gaat doen". Met het goed-katholieke weekblad dat Hennie ten Brink zou moeten (of willen) gaan opzetten, gaat het ook niet goed. Het schijnt dat menige veronderstelde geldschieter het laat afweten. Er rijst zelfs twijfel aan de steun van kardi naal Willebrands. Ten Brink blijft echter optimistisch. Het le zersonderzoek gaat door en wat de financiën betreft, daar voor moet VN bij de penning meester zijn. Die is echter op vakantie. VN zegt uit de doeken te doen hoe de strijd tussen Joop den Uyl en Max van den Berg zich precies ontwikkelde en hoe - ondanks de schijn - bei den een beetje wonnen en een beetje verloren. HERVORMD NEDERLAND heeft deze week aan VARA- directeur Van den Heuvel (Al- bert) een produktieve mede werker, tenminste als het hier één en dezelfde persoon be treft. Van den Heuvel schrijft over de zwarte kerk van Zuid- Afrika („Gelukkig is de bis schop eindelijk gearresteerd") en vervolgens over de „ar rogantie van de rechtsstaat", dit laatste naar aanleiding van het gebruik van kerken als wijkplaatsen door illegaal hier verblijvende buitenlanders. In HN ook aandacht voor de sekte-gekte, een wat lichtvoe tige term voor een ernstige misstand waartegen de staat misleide jongeren en hun wan hopige ouders nauwelijks kan beschermen, onder meer van wege de meerderjarigheid van de slachtoffers en niet op de laatste plaats de vrijheid van godsdienst. In DE GROENE AMSTER DAMMER staat een groot waarschuwend artikel tegen versoepeling van de huidige veiligheidsmaatregelen ten aanzien van de biotechnologie, door sommigen, onder wie mi nistervan Aardenne, gezien als een nieuwe trekker voor eco nomische welvaart. Verder reportages over Iran, waar Khomeiny zijn eigen re volutie schijnt te ondergraven, al is momenteel zijn greep op de macht nog groot: over de terugkeer van Obote in Oegan da en over Korea, waar de reorganisatie van een land tot een soort kapitalistisch conglomeraat (Korea Inc.) tot ernstige problemen blijkt te hebben geleid. En dan was er - tenslotte - nog de paus die Frankrijk, de „oudste dochter van de kerk" bezocht. Wéér niet Nederland dus. Wubbe (VN) weet waar om: „Omdat hij hier de grond niet durft te kussen". NAAST DE ZWARTE ka tafalk, waarop tussen brandende kaarsen een dierbare overledene ligt opgebaard in het mortua rium van het Cardarelli- ziekenhuis van Napels, bespreekt begrafenison dernemer Mario Reale op gedempte toon de bijzon derheden voor de begrafe nis met de luidruchtig weeklagende familieleden Hij weet, zegt hij begrijpend, dat ze het niet breed hebben, maar als ze allemaal wat geld bijeenschrapen uit verborgen potjes en gebreide kousen, kan hij voor anderhalf miljoen lire (3750 gulden) zorgen voor een begrafenis als van een staats hoofd. De overledene, die zijn leven is begonnen en heeft geëindigd in de sloppenwijk Santa Lucia en die tussen deze beide tijdstippen een misera bel bestaan heeft geleid, wordt voor dit bedrag naar zijn laat ste rustplaats gebracht in een met twee paarden bespannen koets. Mario Reale zorgt ver der voor een half dozijn volg auto's, aftands weliswaar maar wel blinkend en zeer groot, een kleine vrachtauto vol bloemenkransen ter grootte van karrewielen en een fraai gesitueerde ligplaats on der een keurige marmeren grafsteen. Terwijl de snikkende familie haar handtekening zet onder het contract, komen twee mannen in lange regenjassen binnen, de gleufhoed diep over de ogen getrokken. „Wie van jullie is Don Reale?", roept er een. Als iemand tiaar Mario Reale wijst, halen de mannen elk een machinepistool onder hun jassen vandaan. Ze schie ten 7 kogels in het lichaam van Don Mario Reale. Terwijl hij bloedend ineenzakt, geven ze hem nog een genadeschot recht door het hart. Ze rennen naar buiten en verdwijnen op een motorfiets. De politie van Napels weet onmiddellijk wat er aan de hand is. De moord in het mor tuarium van het Bardarelli- ziekenhuis is een nieuw hoofdstuk in de al tien jaren durende vervolgroman, die bekend staat als „de vendetta der begrafenisondernemers". Die roman zal ongetwijfeld nog veel vervolgen krijgen, daarvan is iedere Napolitaan overtuigd. Hij zal pas eindigen als de laatste begrafenison dernemer zelf het gras ziet groeien van de onderkant. Het verhaal is zo Napoli- taans als een Pizza capricciosa. Vóór 1970 hadden de Napoli- taanse begrafenisondernemers de stad verdeeld in sectoren. Elk beperkte zich tot het uit geleiden van de doden uit zijn eigen werkgebied. Al gauw bleek dat er in de onhygiëni sche sloppenwijken van het Europese Calcutta, zoals Na pels wordt genoemd, een beter belegde boterham te verdienen viel dan in de riante nieuwe wijken, dus begonnen sommi ge ondernemers hun grenzen te overschrijden. De gevolgen bleven niet uit. In juni 1970 schoot een begrafenisonder nemer zijn collega in de benen. Korte tijd later schoot een on bekende het paard voor een lijkkoets dood. De verhuurder van de koets zei dat hij van te voren was opgebeld door een onbekende die 50.000 lire per begrafenis van hem had geéist. Stof voor een Napolitaanse opera leverde de schietpartij van 1973, die zich voltrok in een chapelle ardente, waar het keurig opgebaarde lijk binnen de minuut werd omringd door een half dozijn minder elegant gedrapeerde ter plekke ge creëerde lijken. Later sneuvel den nog een paar koetspaar den, een lijkdrager en een plakker van affiches, waarop volgens Italiaans gebruik het verscheiden van de buurtge noot wordt aangekondigd. In maart van dit jaar werd pas toor Raffaele Petrone in de be nen geschoten op het moment dat hij in de kerk een lijkkist zegende. Hij had zijn paro chianen in het kerkblaadje voorgehouden, „zich te hoeden voor degenen die zich proberen te verrijken aan de dood van uw familieleden". Mario Reale was nog nooit voor iemand bang geweest. Alle kogelregens ten spijt bouwde hij het grootste be- grafenisbedrijf van Napels op met agentschappen in ver schillende sectoren van de stad. Hij verschafte zich ook het monopolie in ht Cardarelli- ziekenhuis, met 5000 bedden niet alleen het grootste zieken huis van de stad,maar ook de grootste leverancier van dier bare overledenen. Zodra er ie mand doodging in plaats van te genezen, kreeg Reale een tele foontje van een van zijn tipge vers. Lange tijd heeft Reale's systeem perfect gewerkt. Met droeve blik, professio neel begrip voor het leed dat de familie had getroffen en Na politaanse welsprekendheid, praatte hij de armste families begrafenissen van anderhalf miljoen lire aan, ofschoon er ook passende begrafenissen door de gemeente worden ver richt voor niet meer dan 100.000 lire. De eenvoud van zo'n gemeentelijke begrafenis haalt het echter niet bij Reales teraardebestellingen met koetspaarden, volgauto's, bloemenkransen als karre wielen en, tegen een kleine ex tra,vergoeding, ook nog een groep luidkeels weeklagende vrouwen. Mario Reale, na zijn onverwachte verscheiden zelf overgeleverd aan de zorgen van iemand uit het slinkende gilde van Napolitaanse be grafenisondernemers, is een vermogend man geworden door te speculeren op de bur germans-filosofie, dat een mens maar een keer doodgaat in zijn leven. En wie zou, na een luis-arm leven, niet ten minste rijk begraven willen worden? PIET TUMMERS (Door AMSTERDAM - Het plezi I Holland Festival is dat er run .icen die m de theaterwereld fluls is heel duidelijk de Hol llekking"' die in het Amsterdai heeft gevonden. ENSCHEDE - De Neder landse wethouders, zowel part- als fulltime, maken vol gens professor D. Ruiter, hoogleraar aan de TH Twente, te lange werkweken. Het is geen uitzondering dat deze bestuurders wekelijks 60 of meer uren in touw zijn, al of niet in combinatie met ander werk. „De kwaliteit van hun werk gaat daar zo ernstig on der lijden, dat ze hun verant woordelijkheid materieel niet meer kunnen waarmaken. Het gemeentelijk democratisch bestel dreigt hiermee een fictie te worden: een spel dat niet omwille van de uitkomst, maar als tijdrovende rituele bezig heid wordt gehandhaafd", al dus Ruiter tijdens het deze week gehouden congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) in Ensche de. Een oplossing van het werk- tijdenvraagstuk bij wethou ders kan naar de mening van professor Ruiter de reorgani satie van hun tijdsbesteding zijn. Absolute werkbelasting en relatieve tijdsbesteding moeten daarom direct onder werp van politieke discussie zijn, naar het inzicht van pro fessor Ruiter in twee opzich ten: de wethouders moeten zelf duidelijk maken welk werk zij op zich kunnen nemen en wet houders die hun plicht tot goe de tijdsbesteding verwaarlo zen, moeten daar door andere partijen in het gemeentebestel Icetten. \WFi DEN HAAG - De afdeling Rechtspraak van de Raad van State heeft gisteren beslist dat acht Turkse illegalen, zoge naamde regularisatieslacht- offers, in ons land mogen blij ven. In de beroepszaak die de acht hadden aangespannen te gen de beslissing van het mi nisterie van justitie hen geen verblijfsvergunning te verle nen besloot de Raad van State die beslissing te vernietigen. De acht hadden aangevoerd dat zij op grond van het be ginsel van rechtsgelijkheid eenzelfde behandeling dien den te krijgen als de groep 182 kerk-Marokkanen, eveneens illegalen, die uiteindelijk le gaal werden verklaard. Volgens het comité Regula- risatieslachtoffers zijn de uit spraken van gisteren van be lang voor de juridische positie van de ongeveer vierhonderd nog in ons land illegaal ver blijvende regularisatieslacht- offers. Op de precieze effecten ervan wordt nu gestudeerd. In de uitspraken zegt de Raad van State onder meer dat de beslissing de Kerkmarok- kanen destijds alsnog een ver blijfsvergunning te geven niet is ingegeven door de verwach ting dat zij bij terugkeer in hun land vervolgd zouden wordne. Daaruit kan volgens de Raad van State worden geconclu deerd dat geen nieuwe feiten of omstandigheden aanleiding waren voor de voor Marokka nen gunstige beslissing van justitie - de grond waarop voor de Turken het ministerie hen een vergunning weigerde. De Raad van State heeft nu beslist dat dat niet kan. Wethouder J. Buijsen van Roosendaal: „Rol van wethou der het laatste decennium ver anderd van representant naar full-time manager" op attent worden gemaakt. In het bekorten van de werktijd door het aanstellen van wethouders-assistenten, waarnemende wethouders of verdere uitbreiding van het aantal wethouders ziet pro fessor Ruiter geen enkel heil. Naar zijn mening leidt dit soort maatregelen ertoe dat er nog meer mensen gaan deel nemen aan het politieke en bestuurlijke spel. „En hoe groter het aantal deelnemers, des te meer tijd zijn ze aan el kaar kwijt", aldus Ruiter. Het voor de spreker aan vaardbare maximum wat werktijd betreft ligt op 50 urn- per week. „Reorganisatie van mijn tijdsbesteding, nou ja, dat kiinkt wel aardig, maar wat moet ik daarmee aan?", zo rea geerde wethouder J.F. Buijsen van de gemeente Roosendaal „de contacten met de achter ban zijn tegenwoordig brood nodig als wethouder, en al die nota's en officiële stukken moeten ook gelezen worden. Met die twee dingen vul je als wethouder in een plaats als de- De Bredase Jcetftoudèrl Sandberg: „Deze job miS steeds meer contacten myj) achterban, die kun je niet n| je afstoten". ze al gauw die 60 uur permit! en dat valt met een aodtj tijdsindeling heus niet te anderen. Je moet ook niet vJ geten dat de rol van een w| houder in het afgelopen d cennium steeds meer veran-L derd is van die van represu. tant naar full-time m En in deze baan heb je dotjl eenvoudig te maken mei s tuaties die zich voordoen, i zich niet laten agenderen", dj dus Buijsen. Ook wethouder R. SandksJ van de gemeente Breda belai tiseerde desgevraagd de lezi van Ruiter. „Deze job steeds meer contacten mei j achterban, die kun je nietv: je afstoten. De heer SandberJ zei verder niets te zien in dl suggestie om assistent-vel| houders aan te stellen. „In ieder geval niet in tt| gemeente als de onze", i Sandberg, „ik kan niet beotil delen hoe het werk van ttg wethouder in Amsterdam i Rotterdam gedaan wordtlji misschien hebben die wel«| assistent of een secretaris m grotere bevoegdheden nodig 1 (ADVERTENTIES) Een produktie met veel fa- Want in deze voorstel- gepresenteerd door wat onisch „riante produkties" ,„vrlt genoemd, vmden het ltheater, de filmkunst en de Luziek elkaar, in een wonder- H ke combinatie die werkelijk tot het einde boeit, vermaakt, tilmaakt soms. Een gebeuren Idat voortreffelijk past in een .Ieine zaal met een publiek iovenop de handeling. Het publiek hoort er trou- deelname aap» WASHINGTON-Willi Amerikanen in Iran rr wandaden' in dat land, Ikaan van dit moment Zijn kloeke veroordeling recente verleden heeft bij h< Clark wordt overladen met dezelfde toorn, die ac trice Jane Fonda destijds opwekte met haar openlijke stellingname tegen de oor- og in Vietnam en haar be- oek aan Noord-Vietnam. Jane Fonda wordt zelfs nu nog bij elke voorkomende gelegenheid met deze jeugdzonden" geconfron- Clark lijkt door de erikaanse media uitge roepen tot de „Jane Fonda van de ayatollah Khomei- m" De voormalige Amerikaanse linister van justitie, Ramsey Hark, heeft er mee ingestemd Ie commissie van onderzoek ir het optreden van de V.S. Iran te leiden, zo is gisteren in Teheran gemeld. Leonard Voor meer informatie: Importeur voor Nederland, Nedespa B.V., Antwoordnummer 40, 6040 VB Roermond. Tel. 04750 -15757. Tst. 13. GOES - Tijdens het Zeeus woensdagavond is een landelii Goudzwaard, die het CDA oni voor de PPR te winnen. Volgens de twee initiatief: Bergwerff en Age Kamermans partijraad er mee instemt, Gc aan te bieden in de Tweede K wijze de kennis en de idealen gaan voor de politiek nu het w gend kabinet uit de progressie gesteld. We weten dat deze gang va van de partij is, maar we hopen van de progressieve politiek za mermans. 1 onze correspondent Piet Tummers) ROME - Komende zondag Itan"3 ag gaan 43 miljoen fla''a.nen va" boven de 18 jaar Van i e Stembus ter verkiezing vin T gl°nale raden- 86 P">- B» raden en 6575 ge meenteraden. Ze kiezen 720 etW de regioraden, 2283 inn*!01 de Provincieraden jen n gemeenteraadsle- keuc ~jaarvo°r hebben ze de "daten Tl ha'f milj°en kan" dirfa„. dat lsmeer dan 1 kan didaat De Per 100 kiezers. leeon IfrkiezinSsProPaganda ,ankeliilf maand geleden aan- ik vrij tam. v°riee Pas einde lch«per W!rd Ze PlotseünK Van hpt„ on gevolg :ia Cri?»een voor de Democra- Voor h 3 8en kleine ramp, SodspocA communisten een -°ssfga n Was: de zaak ivachts Cattin. Onver- fan de oV,e^en de koPstukken I Verrt j1S °craten m "el vam^a0® Sedrongen en 'asitie n 6en Zeer oetelige hen j eommunisten en de lik ,sociaal-democra- Wn W6Salen en de neo-fas- '°ien vnÜln moeiteloos alle Machine5" Propaganda- riomfantni °Peng°oien en aieuWe schik iafgeVen op deze we schakel in de keten van

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1980 | | pagina 4