„Groenen" worden nu
pas ernstig genomen
RUIMTEVLIEG'
NIEUWE KLEUR IN POLITIEK PALET
MAAKT BONN NERVEUS
Invallen
(Van onze correspon
dent Mare de Koninck)
BRUSSEL - Op 1
april aanstaande zal de
EG een dieptepunt in
haar van oudsher toch
al min of meer ellendig
bestaan beleven. Dit
maal gaat het fiasco
plaats grijpen in de
Europese hoofdstad
Brussel zelf, waar acht
ministers-presidenten
en één (Franse) presi
dent als Europese
Raad tezamen komen
om de werkelijk in
drukwekkend gewor
den kluwe van EG-
problemen.... in ogen
schouw te nemen. En
niet veel meer dan dat.
Twist
THATCHER DREIGT MET „DIEFSTAL" GEMEENSCHAPSGELD
Afspraak
Verwijt
Afkeer
Coalitie
DOOR
CORN. I
VERHOEVEN
JE ZIT IN EEN geestelijl
kamp.maar zonder medegeva
peert in het onlangs verschen
wenschemer" een vrouw de
wanhopige worsteling wannet
zwanger bent.
AMERIKA'S SPACE-Sf
een revolutie teweeg moe
het ruimtever keer, begint
op een zorgenkind te iijke
Amerikaanse lucht- en ru
reau, heeft langzamerha
moeite politici en belas
duidelijk te maken waaror
steeds verder achterraakt
spronkelijke plan en bijgc
geld extra vergt.
Tegels
K&rvsvz
- Revol
V-1 t *V 1 -A
fh - V j - -• -
LINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGt,
NGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGff
PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILj
EILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEIlffl
Weinigen rekenen op
het kleine wonder, dat no
dig zou zijn om in Brussel
een begin van ontknoping
mee te maken, want alle
draden zitten vastge
kleefd aan een taaie
kneedbom: de volgens
Margaret Thatcher ten
hemelschreiende hoogte
van de contributie die het
uitgemergelde Engeland
jaarlijks aan de Europese
Gemeenschap moet af
dragen.
Op zijn vriendelijkst uit
gerekend bedraagt die Britse
nettobijdrage aan de EG-kas
in het lopende jaar 4,8 mil
jard gulden, een bedrag dat
geweldig tot de anti-Euro-
pese verbeelding van Britse
eilandbewoners spreekt. Als
een ijzeren first lady over
acht dagen niet met het over
grote deel van dat geld in de
handtas naar Londen terug
keert, dan... Ja wat dan?
Men zal zich herinneren
dat de zogenoemde top van
regeringsleiders - die drie
maal per jaar in telkens een
ander EG-land bijeenkomt -
afgelopen najaar in Dublin
ook al is blijven steken in het
„Brits probleem". De tege
moetkoming van de kant van
het continent ging toen niet
verder dan een bedrag van
1,5 miljard gulden. Met dat
EG-geld (uit het sociaal en
regionaal fonds) zouden dan
speciaal in Engeland staal
industrieën worden ge
steund, kolenmijnen hero
pend, verkeerswegen aange
legd en binnensteden opge
knapt.
Maar premier Thatcher
aanvaardde geen fooi. „Wat
we willen is ons eigen geld
terug", riep ze tijdens de
persconferentie na afloop.
Met name de Westduitse
bondskanselier Helmuth
Schmidt heeft aan de Euro
pese Raad van Dublin een
diepe minachting overge
houden voor Thatcher als
politica, die geen enkele ma-
nouvreerruimte in haar op
stelling had gelaten.
Weliswaar is er na Dublin
enige mondeling beleden
elasticiteit in de Londense eis
gekomen (een „redelijk com
promis" zou voldoende zijn),
EG-top gaat
weer fiasco
Helmuth Schmidt op één foto met Margaret Thatcher, de IJzeren Dame.
De twee regeringsleiders zijn bepaald niet de grootste vrienden.
Margaret Thatcher: Diefstal
maar die bereidheid werd
niet in lagere cijfers vertaald
en bleef dus ook zonder ge
talsmatige reactie van de
kant van de overige acht lid
staten. De Dublinafspraak
om in februari in een extra
Europese topconferentie de
twist bi] te leggen is dan ook
niet doorgegaan.
Nu de top van Brussel een
doorbraak zou moeten bren
gen, liggen de kaarten zo mo
gelijk nog slechter. Wel is er
een nieuw Engels „aanbod"
maar dat is meteen al ont
maskerd als een poging om
het hele bouwwerk van EG-
regelingen te doen instorten.
Volgens Londen zou een lan
gere termijnoplossing moe
ten worden gevonden in een
afspraak dat in 1986 nog
maar 55 procent van de EG-
uitgave naar de landbouw zal
gaan (thans is dat 75 procent
en Engeland strijkt daar met
zijn geringe aantal boeren
maar een twintigste deel van
op).
Hoeveel Thatcher daar
naast al in 1980 terug moet
hebben van de 4,8 miljard
EEG-contributie laat ze nog
steeds niet los, maar het zou
zeker meer dan de helft
moeten zijn.
Het continent stelt echter
vastberaden dat de EG-
landbouwpolitiek, ondanks
al zijn negatieve bijver
schijnselen (zuivelover-
schotten) het enige gebied is
waarop werkelijk van een
Europese Gemeenschap
sprake is, die de consument
goed en voldoende voedsel
tegen betaalbare en stabiele
prijzen garandeert. Dit broze
stelsel in gevaar brengen
door zomaar het percentage
landbouwuitgaven - als doel
op zichzelf - rigoreus te ver
minderen, daar denken ze
buiten Engeland nog niet
aan!
Voorts weigeren dezelfde
regeringen - Giscard d'Es-
taing voorop - het EG-be-
ginsel los te laten van de zo
genoemde eigen middelen.
Dat zijn de invoerheffingen
aan de EG-buitengrenzen en
één procent van de nationale
BTW-opbrengst in de lid
staten, welk geld - zo wil het
EG-verdrag - automatisch
naar Brussel moet worden
overgemaakt. Dat Engeland
toevallig weinig boeren heeft
en dus minder van dat geld
terugziet, terwijl het veel
goederen van buiten de Eg
importeert en dus veel doua
neheffing aan Brussel moet
afdragen, dat alles maakt dat
geld niet minder het eigen
dom van de EG. Londen wist
wat het deed, toen het in 1973
toetrad. (De Britten ontken
nen dat laatste en herinneren
daarentegen aan de belofte
van de EG-landen dat luttele
jaren na de Engelse toetre
ding de landbouwuitgaven
tot beneden de 50 procent
van de begroting zouden zijn
gedaald. Een toezegging die,
helaas, nergens is vastge
legd...).
De dreiging deze week van
Margaret Thatcher om een
belangrijk deel van de En
gelse BTW-opbrengst niet
meer aan de EG-kas in
Brussel af te dragen, is in
tussen olie op het vuur geble
ken. In de wandelgangen
aarzelt men niet van diefstal
te spreken en de delegaties
hijsen zich opnieuw tegen de
ijzeren dame in het harnas.
Men benadrukt dat acht EG-
landen elk jaar miljarden
extra voor hun olie-importen
moeten neertellen, terwijl de
Britten zich nog betere sjeiks
dan de OPEC-leiders tonen
en hun inkomsten uit de
Noordzee-olie met zo'n 4
miljard gulden per jaar laten
stijgen.
Elke toegeving aan de En
gelse contributie-eis zou dan
ook moeten worden beant
woord met een voordeliger
olietarief voor de Gemeen-
schapslanden, terwijl de
exclusieve visserijzones van
Groot-Brittannië ook nog
steeds in strijd zijn met de
Gemeenschapsgedachte.
Waar de stemming zo ligt,
kunnen marginale vraag
stukken als de Franse wei
gering (ook in strijd met het
EEG-verdrag) om goedkoop
Engels schapenvlees binnen
te laten en „leuke dingen" als
heet herboren plan om een
tunnel onder het Nauw van
Calais door te graven, nau
welijks als politiek wissel
geld dienen. Om nog maar
niet te spreken van de on
enigheid op het gebied van de
buitenlandse politiek, die
eveneens tijdens de Europese
Raad in Brussel moet worden
gecoördineerd. (Londen en
Den Haag wordt verweten
Jimmy Carter de loef af te
willen steken in de anti-
Sovjetmaatregelen).
Bijna navrant bij dit al is
de positie van het Europees
parlement, dat voor velen in
staat werd geacht Europa uit
het slop te halen. Komende
week komt het EP in een ex
tra vergadering in Straats
burg bijeen om te debatteren
over de nieuwe landbouw
prijzen voor het oogstseizoen
1980. De voorstellen terzake
van de Europese commissie
(gemiddeld 2,4 procent
prijsstijging en een super
heffing op méér geprodu
ceerde melk), zouden kunnen
bijdragen tot een oplossing
voor het Britse probleem,
want het landbouwaandeel
in de EG-begroting zou er
zowaar door dalen.
Het heftige protest van de
boeren (die een prijsstijging
met 7,9 procent eisen) heeft
echter weerklank gevonden
in het Europees parlement,
dat de superheffing waar
schijnlijk zal verwerpen en
de prijzen zal optrekken.
Margaret Thatcher hoeft dus
niet zozeer een conflict met
het Europarlement te vrezen.
Zelfs al zou ze tot een boycot
van de besluitvorming in de
EG (waarvoor unanimiteit
vereist is) willen overgaan,
dan nog kan men zich afvra
gen: welke besluitvorming?
Nu reeds weten EG-kringen
te verzekeren dat de Euro
pese Raad in Brussel de hele
problematiek opnieuw zal
doorschuiven. Naar het vol
gende topberaad. Dat is in
juni in Venetië.
De EEG is het slachtoffer
geworden van een behoorlijk
geslaagde landbouwpolitiek
die vergezeld gaat van mis
lukkingen op bijna alle an
dere terreinen. Zo is het
wachten op de botsing (in
1981 al?) van de landbou
wuitgaven tegen het plafond
van de EG-inkomsten. En
geen der lidstaten wenst het
plafond te verhogen. Dat zal
me een klap geven. Voor de
boeren, voor de consumen
ten, voor iedereen die dacht
dat ook werkgelegenheid en
energie- en milieubeleid
dringend aan Europese een
dracht toe waren.
(Van onze correspondent Ami
van Vree)
BONN - Twee dagen na de
verkiezingen in Baden-Württem-
berg werd bekend dat in het
plaatsje Besigheim in deze deel
staat een nieuw geval van lood-
vergiftiging was geconstateerd
en dat het ministerie overwoog
om het gewas in deze streek voor
consumptie te verbieden. Te
vens kwam een nieuw milieu
schandaal bij Hoechst aan hel
licht. Er is waarschijnlijk geen
Duitser geweest die bij het horen
van deze berichten niet heeft ge
dacht: „Goed dat dit niet eerder
bekend was, anders hadden De
Groenen nog heel wat meer
stemmen gekregen".
Want sinds zondag is het po-
.litieke palet in de Bondsre
publiek een kleur rijker ge
worden, zijn De Groenen voor'
het eerst een beweging gewor
den waar men ernstig rekening
mee moet houden. Weliswaar
hadden zij vorige herfst ook al
in de stadsstaat Bremen de
beruchte 5-procent-drempel
overwonnen, maar dit kon nog
worden beschouwd als een
.bedrijf songel ukje'
Nu hét ze
echter gelukt is om het parle
ment van een grote deelstaat
als Baden-Württemberg door
te dringen, moeten met het oog
op de belangrijke verkiezingen
in mei in de dichtstbevolkte
deelstaat Nordrhein-Westfa-
len en in oktober voor de
Bondsdag allerlei tactische en
strategische analyses worden
bijgesteld.
In de centrales van
de drie gevestigde partijen,
gewend om de buit onderling
te verdelen, heerst dan ook
onmiskenbaar een wat nerveu
ze stemming.
In de overvloed van com
mentaren en verklaringen die
deze week de media vulden,
viel in eerste instantie de af
werende houding op, waarbij
men er op wees dat de uitslag
van Baden-Württemberg niet
als representatief kan worden
beschouwd. Zo zouden De
Groenen hun succes vooral te
danken hebben gehad aan de
geringere opkomst, vergeleken
met andere verkiezingen, ter
wijl zijzelf hun milieubewuste
aanhang juist sterk hadden
gemobiliseerd.
Daarnaast zou
de sociale structuur in Baden-
Württemberg, onder andere
gekenmerkt door een relatief
groot aantal studenten en een
traditionele groep „protest
kiezers" De Groenen de wind
in de zeilen hebben gegeven.
Onder de arbeiders hadden zij
nauwelijks succes.
Deze argumenten hebben
ongetwijfeld hun geldigheid en
niemand, ook De Groenen zelf
niet, zullen nu beweren dat het
pleit al in hun voordeel is be
slecht. Maar daar staan andere
dingen tegenover die de politi
ci toch tot nadenken moeten
stemmen.
Zo hebben De Groe
nen ook aanzienlijke resulta
ten geboekt in streken waar in
geen velden of wegen een uni
versiteit te zien is.
Bovendien
blijkt dat driekwart van de
groene aanhang onder de der
tig jaar is en dat maar liefst 11
procent van de kiezers die voor
het eerst in hun leven hun stem
uitbrachten, voor De Groenen
kozen. Uit niets anders komt
duidelijker tot uiting dat er
onder brede groepen van de
jeugd wat men hier noemt
„Parteiverdrossenheit" heerst:
Een afkeer van het gebrek aan
werkelijke belangstelling vbor
wat er bij de burgers leeft.
Daarbij komt dat De Groe
nen - hoe onvergelijkbaar de
situatie in Baden-Württem
berg vergeleken met elders ook
moge zijn - door een eerste
echte overwinning élan heb
ben gekregen.
Het is niet uit
gesloten dat zij straks heel wat
kiezers aan hun zijde krijgen
die tot nu toe nog hun neus
hebben opgehaald voor dat
rare groepje buitenstaanders,
of - om het met nog zo'n on
vertaalbaar Duits woord te
zeggen - dat De Groenen nu
pas echt „Salonfahig" zijn ge
worden.
Voor de sociaal-de
mocraten van de SPD vormen
De Groenen de grootste be
dreiging.
Vroeger had deze
partij namelijk altijd juist voor
jongere kiezers de grootste
aantrekkingskracht. Het
overtuigendst kwam dit ruim
tien jaar geleden naar voren
toen bleek dat de partij van
Willy Brandt voor het eerst een
coalitiemeerderheid kon vor
men doordat zij in staat was de
revolutionaire buitenparle-
Franz-Josef Strauss
mentaire generatie van de zes
tiger jaren te integreren. He
laas is Schmidt geen Brandt en
veel alternatieve jongeren vin
den het „scheissegal" of
Schmidt of Strauss Bonds
kanselier is. Voor hen zijn bei
den „atoomfreaks" en techno
craten.
De Groenen zijn voor de
coalitie van sociaal-democra
ten en liberalen, zowel in
Nordrhein-Westfalen als in
Bonn zo gevaarlijk, omdat zij
de politieke toestand drastisch
kunnen beïnvloeden, ongeacht
of zij bij de verkiezingen in
Nordrhein-Westfalen en voor
de Bondsdag de 5-procent-
grens overschrijden ja of neen.
Bereiken zij deze drempel dan
heeft geen van de partijen de
meerderheid, evenmin als de
combinatie SPD-FDP. In dat
geval zal er voor het eerst sinds
tijden weer naar een nieuwe
coalitie moeten worden ge
zocht.
Behalen De Groenen
daarentegen niet de benodigde
5 procent van de stemmen,
maar bijvoorbeeld slechts 4 of
4,5, dan zijn de stemmen ver
loren en komen het meest de
grootste partij ten goede. In
dat geval is het mogelijk dat bij
de landelijke verkiezingen in
oktober CDU en CSU de ab
solute meerderheid in het par
lement in Bonn verkrijgen,
hoewel zij voor zichzelf slechts
46 of 47 procent van de stem
men behaalden.
Daardoor zou
Franz-Josef Strauss Bonds
kanselier kunnen worden. Uit
gerekend dank zij de wegge
gooide stemmen van zijn hef
tigste tegenstanders: De Groe
nen. Dat zal voor sociaal-de
mocratische politici dan ook
ongetwijfeld een „item" in de
verkiezingsstrijd worden:
„Wie groen kiest, oogst zwart".
Toen ik een paorjs J
den de gewoonte hado»i
spraken van mijn fovJ
als die mij troffeng,|
schrijven, had ik regel,t
een heel eigenaardige i-i
ring. Intussen is het nil
delijk geworden datoM
dere mensen, van lüiejtl
tijd denk dat die nonrj
zijn, in zo'n situatie kt\
ervaring hebben. Zij ij
hierop neer, dat ik fijl
moment dacht „dit is oi]
getelijk" en een paar reï
ten later tot de ontcM
kwam, dat ik mij die ml
getelijke uitspraak aisoll
niet meer kon herinnert,
dus schreef ik als een g
les op.
Hetzelfde gebeurt mijl
word nu een beetje «rij
weiijker - soms ook metrj
eigen invallen en e
En ik denk dat oofc ditl
met schrijven te make nil
Soms loop ik een hele (tl
zoeken naar de gedachltl
ik een dag tevorennogh
die ik op dat tijdstipl
ben. Op dat moment m|
inval kon ik ze zo
ven, maar, misleid
drukte, gezelligheid oj J
overschatting, heb ik è'l
gelaten en ze is spooil
verdwenen. Ik nel
woordjes voor mij uit til
hoop dat ik het hele
werkje van mijn i
zo uit mijn geheugen Itanl
vissen, ik doorloop gebcwf
nissen, gesprekken
conflicten van de
er komt niets meer ta
schijn. Dan maakt zich tt
wel een klein paniekjeti
mij meester, alsof ik il
kwijt geraakt ben dat nidi
vervangen is.
Ik meen nu te bigm
waarom ik altijd zo «ïsgaj
gedachten en invatten n
opschrijven. Dat I
aard niets te maken mtlH
kostbaarheid en hun i
tieve betekenis, ofschor.»
nu ik dat opschrijf, iaert
zo zeker van ben. Mas
dit: ik schrijf ze op on
bang ben dat ik ze t
kwijtraak enikweetoèi
of ze nog wel ooit zuto j
rugkomen. Ik kan mijs
van harte opwerken tol IJ
standpunt, dat belatim
gedachten, als tromt l
den, wel terug zullenkt*
evenmin als ik
goede kansen zich hehsn
Ik geloof dan ook Htdl
maar dat mijn verge» I
maken heeft met ie
langrijkheid van de m
denk ook niet dat het pi
gen er is om wetenschtm
lijk belangrijke zakenttjj
houden, maar,
Berg son ongeveer zei,""
ze vitale geborgenheids i
waken.
Ik kan mij dan ook 'i
stellen, dat juist bela'S"1
gedachten en invallen"
ze onthouden en do w®
zouden worden, pil"
consequenties zouden
nen hebben, bij voorke"\
komen als een flits oj1
en uitdoven als een W
Het belang van een
kan bepaald worden "1
mate waarin zij n'et ,:i\
sprekend is, dus mo"
verwerken. En verj»
verbannen uit het
van onze aandacht f®
ontwrichtend dreigt tt "J
ken. Een van de /unrt' T
het geheugen zal WM
alles wat we niet aan
afvoeren naar een
vertt'l
tergrond en zo het 9" 1
schermen, kortom:
en verdringen. Do"' '3
geheugen onthoudtJ
gen die veilig en van'
kend zijn en begevet r/
langs betreden Pa
geheugen dient otu
vatisme. Bliksems2'!' J
kort; als zij dichterbij
worden ze afgeleid^,
wegen licht en
geten. Wie er cc
aan verbindt en et
teem van maakt,K jtt
knetterend hoofd o J
men. Zo iemand fp|
vallen maar het
schrijven.
Ondanks honderden bro-
chures, boeken, cursussen,
voorlichtende radio en ele-
visiedöcumentaires, voor
lichting op school, ondanks
ons open en vrij praten over
seksualiteit, ondanks een
reeks makkelijk verkrijgbare
voorbehoedsmiddelen, wor
den er nog steeds vrouwen en
meisjes onbedoeld zwanger.
Duizenden cn duizenden
jaarlijks. En wat moetje dan?
Theoretisch is het meestal
allemaal duidelijk, oplossin
gen wrden op een
dienblaadje geserveerd,
maar met wie kun je nu eens
écht praten? De „Vrouw van
het concentratiekamp":
Waarom was er niemand,
memand die vanuit haar
levnservaring die arm om je
heen sloeg waar je naar hun
kerde". En even verder:
„Was er maar een oermoeder
geweest, een vrouw die van
uit haar eigen schemer een
koesterend lijf en een op
bouwend woord had kunnen
bieden, dan was het wat
draaglijker geweest".
Sinds kort is er iets dat die
koesterende oermoeder moet
vervangen: Een zwanger-
schapsn
doeld vo
Waar
nacht, a
veel wo
dachtvi
is een
Utrecht:
gogiek)
en zijn i
vrouw E
geld ver
die maa
een abo
dat ze a
middelij
over de
wenste
houden.
Over
(en is)
vallen
hulpgeb
Emmy
NRC-Ha
Lubbers
alle vroi
doeld zv
ren en
hadden,
schrijver
prof. Lu
„verhale
schemer'
niet spi
Odium
Zou de eerste shuttle
gevlogen hebben in juni
1979, het zal nu naar alle
waarschijnlijkheid in het
eerste kwartaal van 1981
worden als er tenminste
verder geen problemen
rijzen.
Al met al heeft het ruim-
tevhegtuigproject tot nu toe
al 2,5 miljard gulden meer
gekost dan in 1971 werd ver
wacht en dat op basis van
de waarde van de dollar in
1971. Voor 1981 alleen al
heeft NASA 1,6 miljard gul
den extra gevraagd aan het
Congres. Dat geld zal er ove
rigens wel komen, vooral
omdat niet alleen burger
maar ook militaire projecten
afhankelijk zijn van de
shuttle en steeds meer in het
nauw komen. De produktie
J'an „klassieke" eenmalig
bruikbare raketten loopt
namelijk af.
NASA gaat overigens op
«jn beurt steeds nadrukke
lijker met het beschuldigen-
,,e ringertje wijzen naar
ockwell International in
a itornië, bouwers van het
reusachtige ruimtevliegtuig,
«at het verkeer tussen aarde
n satelhetbaan tot routine
moet maken.
Zeer0'1?6!1 heeft de Z3ak
zpcrt MSA cC georganiseerd,
een De fabriek heeft
lanr>o°eu afgeleverd op de,
meer asis' dat nauwelijks
ka- ^as dan een kaal kar-
In iu7n'aren niet aanwezig,
de it ,wdde NASA echter
aantf8 j3nde afleverdatum
Rort?Unen en kwam met
restera 0Vereen dat het
eeeriïa werk °P da
tS20U beuren,
maart 197iende zich - in
probleem een nleuw
vlucht, _?an: tijdens de
cape-onna e fabriek naar de
boeing.jmlt. rug van een
shuttle r„? bleek de
tegels oblmbia een aantal
Het gmcfa ben verloren.
liik n.5 an wet voorname-
aangebraoh°t0rl0pige tegels'
lijn Van u a °m de stroom-
teren toestel te verbe-
aar NASA kreeg
argwaan
leeuwenc
wél op
gebleven
tot het t
tegels, te
vendien
lings
„ruimte-
het werk
en ontbr
op hun p
snel wer
man per
tegel kon
minder d
had verw
bleek de
body van
gels in
van ideaa
gen ook c
dens test
ren: brai
gerden ei
kele klei
Ook moe:
paar kee
uitgescha
stand on
men. Die
middels c
Al met
dat de sh
baar rui
dat de ris
ste vluch
zijn. Maa
reau dat t
moeten w
dat geen
worden
Toegegi
dat shutt
tionair sy
ste verte
met de b
bruikbare
Apollo en
bruik zij:
joez.
Het me
de space-
dat hitte,
opnieuw
toestel in
minstens
te maken
grote bei
shuttle z
volgend
starten al
als een r
den als ei
start staa
groot als
kaal gem