Tapisserie
biennale
van klasse
JEF GEERAERTS ALS PAN ZONDER FLUIT
CULTUURARIA
u
LAUSANNE HANGT WEER VAN DRADEN AAN ELKAAR
vriL DE STEM VAN ZATERDAG 21 JULI 1979
uit"
31
pulli's
ïl-winkels in:
ONDANKS BEDENKINGEN
xpositie
Astrolabium voor Asten
Chris van Geel en Nescio
Over toneelspelen gesproken
Wat vindt u zelf mooi?
Bibliotheek Hageveld geveld
Edinburgh iets voor u?
Eindredactie Henk Egbers
A 59
raat,
ermeerplein),
j-nhem, Breda,
Eindhoven
lcentrum
kroningen,
larteljorisstraat,
eO, Heerlen,
,eeuwarden,
Nijmegen,
n (Keerweer,
rum Zuidplein),
cht, Venlo,
at 85,
1,076-137875
3roep en heeft een
j of in teamverband
■den uitgevoerd en
de werktuigkundige
nderhoudsmonteur
or lassen, pneuma-
.30 uur.
pt van 2123.- tot
en ervaring.
het jaarinkomen).
uitgaven.
ustriegroep BV
fisie van VNU
Nederlandse Uit-
jven BV. Dit
o.m. uitgever en
an tijdschriften,
dagbladen. In
ustriegroep zijn
ille drukkerij
van VNU ge-
—3
w
O
Vila Plewka die in '77 in Son cursus gaf): Symboles.
Abakanowicz: „Beeld
ie menselijke structuur" uit
'74-75.
Het idee een werkelijk overzicht te kunnen bieden van de ontwikkelingen in de textiele
kunst gedurende twee jaren heeft zichzelf overleefd. De negende Biënnaler internatio
nale de le tapisserie als altijd gehouden in het Musee cantonal des beaux-arts aan de
brandschone Place Riponne in Lausanne moet de neerslag zijn van genoemd idee. Dat de
textielbiënnale dit niet langer kan zijn heeft verschillende oorzaken. De stormachtige
ontwikkelingen in de textiel van de laatste twintig jaar beginnen zich wat te consolide
ren. Er zijn inmiddels een aantal stromingen te herkennen. Om echter al die stromingen
serieus op de voet te kunnen volgen zou half Lausanne tentoonstellingsruimte moeten
zijn. Het kantonale museum is niet zo erg groot, het formaat van de meeste inzendingen
wel. Een scherpe selectie is derhalve een uitgemaakte zaak.
Wanneer ik echter lees dat er
1009 inzendingen waren en er
daarvan slechts 42 werken
werden uitverkoren wordt ik
nieuwsgierig. Wanneer boven
dien wordt vermeld, dat 90
procent van de inzenders nooit
op een eerdere biënnale te zien
was, wordt ik toch wat wan
trouwend ten aanzien van het
belang dat in het algemeen aan
deze tentoonstelling wordt ge
hecht Dat bovendien onder de
42 uitverkorenen, aan aantal
MUSEA in de Kempen wor
den genoemd en toegelicht in
een extra editie Van de Kem-
pische Kultuurspiegel, een
uitgave van de Kultuurraad
Voor de Kempen (Stations
straat 27 te Geel, tel.
09-3214580991). Het gaat om
de volgende musea: St. Dimp-
na- en gasthuismuseum te
Geel, Archeologisch museum
Grobbendonk, Diamantmu
seum Grobbendonk, Heem
museum Die Swane Heist op
den Berg, Oud-Kempisch dorp
en vogelmuseum Heist op den
Berg, Stedelijk Ostmuseum
Hoogstraten, Jacob Smitsmu
seum Mol, Beiaard museum
Mol, Museum Albert Van Dyck
Oud-Turnhout, Speelkaart-
museum Turnhout, Oudheid
kundig Museum Turnhout, Da
Vinei Museum Westerlo, Or
nithologisch museum Turn
hout en Begijnhofmuseum
Turnhout.
TWINTIG balletten worden
opgevoerd tijdens een inter
nationale show die tot 11 au
gustus te zien is in het Nieuwe
De La Martheater in Amster
dam. Onder anderen werken
mee Jacques Kloes en Helen le
Clerq's New Dance Explosion.
NATIONAAL Ballet gaat
voor het eerst in Oost-Duits-
'and dansen, in oktober wor
den uitvoeringen gegeven in
Oost-Berlijn en Karl Marx-
stadt.
paradepaard] es te herkennen
zijn, maakt de zaak nog be
denkelijker.
Een aantal kunstenaars
moet er ook zo over denken. De
beroemde Poolse Magdalena
Abakanowicz is een must voor
de biënnale. Er hangen vijftien
enorme omhulsels van die
haard die ze maakte van
'70-'78. Maar haar meest re
cente werk van dit jaar is in
Galerie Pauli te zien. Ik kom
hier later op terug. Dit wekt bij
mij verbazing, ook al weet ik
ook wel dat de inzendtermijn
sluit op 1 september '78. Het
werk op de biënnale valt in
geen geval onder de jongste
ontwikkelingen van Abaka
nowicz. Het is ook niet ver
wonderlijk dat de jury bij
monde van René Berger, di
recteur van het kantonale
museum een aantal vragen
heeft gesteld om de biënnale
uit de impasse te halen. In
antwoord daarop is het CI-
TAM, Centre Internationale de
la Tapisserie Ancienne et Mo
derne, organisator van de
biënnale aan de deelnemings-
voorwaarden aan het sleutelen
geweest.
Hierdoor en door nog verdere
verduidelijkingen van de
doelstellingen van de biënnale
wil het CITAM een ver
antwoorder keuze maken in de
toekomst.
Ondanks al deze vaagheden,
open vragen en onvolkomen
heden op de achtergrond die
overigens zeer relativerend
werken, blijft een bezoek aan
deze biënnale een belevenis.
Wat er hangt is klassewerk. En
het feit, dat er maar 42 werken
tentoongesteld zijn, maakt het
mogelijk de opgeroepen emo
ties optimaal te ervaren. Met
andere woorden het is een goed
opgezette tentoonstelling.
Wie vanaf de mat in de bene
denhal (die, ik weet niet meer
wie, wil ophangen op de vol
gende biënnale, dus kijk er
goed naar) de blik omhoog
richt, kan zich in de hemel wa
nen. Of in een ijspaleis, 't is
maar hoe je het ziet. De Cana
dese Susan Watson heeft voor
haar Cloudlight, de architec
tuur van de centrale hal van
het museum als uitgangspunt
genomen. Verstrooid licht van
boven uit de lichtkoepel valt
door een stalen rooster waar
aan ongelijke strengen glasve
zels als massa zijn opgehan
gen. Daar een poos onder te
vertoeven geeft het gevoel met
een performance bezig te zijn.
Wat de twee Nederlandse in
zendingen betreft: van Desiree
Scholten is er „Luchtige om
lijningen, een 2 bij 3 meter
open weefsel van ijle recht
hoeken, waarin ze haar doel,
om een ruimte te bepalen met
zo weinig mogelijk materiaal,
tracht te verwezenlijken. He
lemaal gelukt is dat niet want
het hangt op een verkeerde
plaats. De zware houten lam-
brizering langs de wanden is te
dominerend achter een zo fra
giel weefsel, dat beslist aan
dacht verdient.
In verband met afwijkende
stromingen is een vergelijking
tussen dit werk en dat van de
andere Nederlandse interes
sant. Babette Treuman werkt
niet om een ruimte te bepalen
maar om hem aan te vullen.
Materiaal is volstrekt onder
geschikt aan vorm en kleur.
Drie losse blauwe banen wor
den door schuin lopende gele
en rode rechthoeken tot een
geheel. Zeer afstandelijk werk
in de Ria van Eyk-stijl.
Indrukwekkend is het 3x9
meter metend weefsel van de
Poolse Ulla Plewka. Symbolen
noemde ze haar kleden. Sym
bolen van zoetgevooisde
vrouwelijkheid in kleur neer
gelegd in een madonna met
Daniel Graffin: Mallarmé's Meteorites (677x540x520 cm).
lonkende ogen en lokkende
vuurrode mond. Een uitda
gend licht-donker portret van
Marylin Monroe ernaast. Dit
uitgevoerd in een sublieme
weeftechniek die ze terecht
persoonlijk noemt. De Polen
zijn zo goed vertegenwoor
digd, dat er zelfs van hen een
aparte catalogus is versche
nen. Handig en verstandig
want een aantal van hen ex
poseert ook buiten de biënnale
in Lausanne. Van Abakano
wicz is er een retrospectieve
tentoonstelling in Galerie
Pauli aan de avenue Rumine
tot 31 juli.
Van deze Poolse vernieuw-
ster van de weefkunst kennen
we in het Provinciehuis in Den
Bosch het monumentale reliëf
Bois le Due. Een vrouw die
over de hele wereld haar spo
ren heeft nagelaten, vanaf het
begin te kunnen volgen is de
moeite waard. Van kindsbeen
af altijd bezig geweest met al
les wat groeit, keert ze van
haar enorme en spectaculaire
groeisels terug naar de bron.
Ze doet dat via de serie Altera
tions (veranderingen) die zijn
ontstaan in de jaren '74-'78.
Hierin spelen hoofden en
menselijke lichamen uit ge-
paerste jute een belangrijke
rol. Zo komt ze tot „Embryolo
gie" '78-'79, een grote serie
bollen gemaakt en gevuld met
het door haar altijd gebruikte
materiaal, vezels en garens,
embryo's van haar ee2'dere
weefsels. Een goede en mooie
catalogus begeleid deze ten
toonstelling.
Lausanne hangt in deze tijd
van draden aan elkaar en is erg
geschikt voor een textiele
vakantietrip. In galerie Virus
„Rue de Bourg 21 hangen tot
11 aug. drie biënnale expo
santen. Het Zweeds-Duitse
echtpaar Brenner-Remberg en
de Poolse Emilia Bohdziewicz.
Deze laatste werkt op een gra
fische manier met textiel. Ze
naait of borduurt uitsluitend
zwarte lijnen op wit linnen en
komt zo tot een nadrukkelijke
confrontatie. Ritmisch en erg
speels is het werk van het echt
paar dat een weverij in Swa
ziland opzette en de gevloch
ten hoofdtooien van de bewo
ners daar als uitgangspunt
voor hun kleden nam.
Nog een retrospectief is er
van Elsie Giaque tot 26 au
gustus in het Musee des Arts
Decoratiefs. Deze Zwitserse
gaat al 60 jaar lang haar eigen
weg en uit zich meestal zeer
kleurrijk, waarbij ze veel ge
bruik maakt van draden, die
ruimtelijk gespannen zijn. Een
grote tentoonstelling is dit, van
een zeer creatieve dame. Als
laatste wil ik de tentoonstel
ling in het stadhuis Forum de
l'Hotel de Ville vermelden. De
Groupe de cartonniers-lissiers
Romands, Frans-sprekende
Zwitserse wevers tonen er hun
werk tot 30 juli. Liefhebbers
van het echte tapisseriewerk
komen hier volledig aan hun
trekken. De biënnale loopt tot
30 september; de andere ten
toonstellingsruimten wisselen
eerder hun textiel voor andere
zaken.
Abakanowicz: Embryologie uit '78-'79.
LIA ROOSE
De Vlaamse auteur Jef Geeraerts heeft, twee jaar geleden, de
vrouw met wie hij trouwde en waarmee hij enkele kinderen
verwekte afgemaakt met het boek Gangreen 4: Het zevende ze
gel. Het mislukken van zijn huwelijk schrijft hij daarin helemaal
°P rekening van zijn vrouw als slachtoffer van een ouderwetse
roomse huwelijksmoraal. Rob Adriaensens pakt Geeraerts nu
s terug met het boek Pan Zonder Fluit (uitg. De Standaard
I '0,50). Geeraerts wordt daarin afgeschilderd als een paranoï-
0 schizofreen, die als een angstige mannetjesputter leeft in een
roomwereld en zijn boeken schrijft vanuit hallucinaties geba
seerd op een aangeboren minderwaardigheidscomplex.
™riaensens maakt op een gedegen manier kachelhout van Gee-
■aerts Wie kan vinden in de Balgische manier van com
mentariëren - ik schrik wel eens van de commentaren in de
laamse kranten - en de ook in Nederland zo langzamerhand
ij wel bekende schrijver Geeraerts een beetje heeft gevolgd,
e«t met dit boek spekkie voor zijn bekkie.
1 o'uurhjk heeft Adriaensens zich ingedekt door te zeggen dat
a roek geheel op fantasie berust. Gangreen 4 is inspiratiebron
u!eest' n'et meer. Je moet er geen zelfportret van de auteur in
w en' etcetera. Eigenlijk is dat ook wat schizofreen gepraat,
ant als je dit boek leest kun je niet anders dan aan Geeraerts
sep ^oen Adriaensens Het zevende zegel las heeft hij zich zo
Verlgerd' Jat hij niet kon nalaten „de" echtgenote het woord te
helwn neemt het dus op voor de vrouw die Geeraerts van
Eed a„^ree^ J°or haar af te maken en verplaatst zich in de
achtenwereld van die vrouw. Ik ken de relatie niet van de
k^-met deze gewezen echtgenote. Vanuit de tekst bekeken
-e "enken, dat hij ze goed moet kennen. Het omgekeerde kan
verhef waar ziin' om<lat hij eigenlijk niets anders doet dan het
en J" van Geeraerts spiegelen. Niet flauw, maar even keihard
EI> met dezelfde wapens
a ls het verhaal van een vrouw die trouwt met een man, die
kioot "lde §unst van mGn ouders viel, hij was een te arme
Ease] één Jie van geen hout pij len wist te maken, hij had geen
«as °m Z'^n krabben, geen toekomst, geen diploma, hij
«ndenaar30n®° getr°hken, zoals zovele nietsnutten die geen
een gierigaard; kortom niet zo'n geweldig mannetje. En de boe
ken van Geeraerts dan, waarin het superwezen met exotische
uitspattingen opdraaft? Adriaensens: „Zijn vrouwen zijn zwart
omwille van het li terair-exotische tintje, en zij neuken als blanke
hoeren, en hij is de held die hen allen bevredigt en met hen
orgieën van wellust beleeft die slechts in een ziekelijke brein
kunnen worden uitgebreed, ontstaan uit gefrustreerde verlan
gens en de wens voor zichzelf een monument van de heilige stier
op te richten...."
„In de schizofrenie vindt hij de kracht om te kunnen voortle
ven" staat er letterlijk. Tot op zijn laatste dagen als hij als ver
sleten oudje zondertanden wankelend op stramme benen zich zal
f ul,komst weten..." Zij begon van hem te houden om zijn
PeïiD0OOSj en om te z'in van de tirannie van haar schra-
^oo _rs> Maar hij kon de werkelijkheid niet aan. „Ik zou
I grootc zor®en Jat de beleving van de werkelijkheid met mij
lom' ^'weldiger, spannender zou zijn dan de vlucht in een
I Eëi v V'ere'^' Maar de koloniaal blijkt een seksuele sukkelaar,
leze man die zich zelden wast, een drillerige bevelhebber,
Jef Geeraerts: Vies Ventje
inbeelden een held en een ladykiller te zijn" Geeraerts kent de
verwijten aan zijn adres van superman, die met machtsstreven
zijn impotentie afreageert en heeft het binnen deze kolommen al
eens een „typische reactie van intellectuelen" genoemd. De ver
wijten vliegen van weerskanten even gemakkelijk heen en weer.
Vaak komt het niet veel verder dan een ordinaire scheldpartij.
Behalve Kongo-toestanden, die enkel voor de couleur locale
interessant zijn, komen Geeraerts eerste activiteiten als schrijver
om de hoek kijken. En dan lees je over nieuwe frustraties als
blijkt dat zijn Vlaamse teksten op de Nederlandse markt her
schreven zijn. Ook dat gaf zijn zelfvertrouwen een dreun. Uitein-
Het Nationaal Beiaardmu
seum te Asten krijgt een astro
nomisch kunstuurwerk
(astrolabium). Daarover heb
ben we al eerder bericht, maar
nu is het eerste deel gereed ge
komen. Dat bestaat uit een
automatisch aangedreven
astrolabium, twee jaquemarts
(beweeglijke figuren) en een
klokkenspel van 42 bellen. In
de periode december 1977 tot
juni 1979 werd dit vervaardigd
door de beeldhouwer Niel
Steenbergen, die de jaquem
arts vervaardigde, de kunst
schilderes Els Coppens-Van de
Rijt, die de wijzerplaat en de
jaquemarts beschilderde, An-
dré Lehr van het Beiaardmu
seum, de beiaardier Jacques
Maas, Leo van der Aa, Arie
Abbenes en de Koninklijke
Eijsbouts te Asten. Van 30 juli
tot 8 september wordt dit uur
werk geëxposeerd in het Ko
ninklijk Paleis op de Dam in
Amsterdam, waar het behalve
op zaterdag en zondag dage
lijks van 10.00-12.00 en van
13.00-16.00 uur te zien is. De
expositie wordt aangevuld met
andere voorwerpen uit het
museum te Asten en het mu
seum „Van speelklok tot pie
rement" in Utrecht. In de
herfst wordt het Astronomi
sche uurwerk dan nog geëx
poseerd in het provinciehuis in
Den Bosch.
Zoals wellicht bekend be
staat er een stichting Chr. J.
van Geel, die de nalatenschap
van deze artiest beheert, ver
der uitzoekt en via uitgaven en
tentoonstellingen onder de
aandacht brengt. Prof. dr. W.
Hellinga is er de voorzitter
van, maar Elly de Waard de
grote behoedster. De stichting
kwam zojuist uit met een jaar
verslag '77/'78 en een progno
se. Voor donateurs van de
stichting gaat zo'n verslag ver
gezeld van een aardig ge
schenk. Dat is deze keer een
door Elly de Waard verzorgd
boekwerkje onder de titel
„Dan kom ik aan, als het
schikt". Er staan drie brieven
van Van Geel aan Nescio in,
voorzien van verhelderende
kanttekeningen door Elly de
Waard. Verder is afgedrukt
een foto (zie hieronder) waarop
Chr. van Geel en Nescio samen
in een bootje zitten (1952),
waarbij Van Geel noteerde:
„Hierbij de foto van de twee bij
de ramp (de watersnoodramp
van '53) vergetenen, die in een
filosofisch gesprek gewikkeld,
de dingen wachten die komen
zullen. Hetzichmethetzitvlak
op het element water bevin
den, prikkelt de zinnen van
sommige lieden, zie de gulp-
streek van Nescio". Bij de
plannen van de stichting wordt
onder meer vermeld het maken
van een plaat of cassette met
door Van Geel gelezen ge
dichten. De stichting Chr. van
Geel is gevestigd in 't Vogel
water te Castricum (giro
144898).
Ook kregen we het pro
gramma voor het „Figuren-
theater-Kolleg" voor het win
terseizoen van het Deutsches
Institut für Puppenspiel e.v.
weer in de bus.
Een uitgekookt
cursusprogramma voor aan
komende poppenspelers, iets
wat in Nederland maar niet
van de grond wil komen.
Geïnteresseerden raden we
delijk komt hij uit de Kongo terug als een ziek gedegenereerd
ventje, die niet meer naar zijn vrouw en kinderen omkijkt en
bouwt zich, levend als kluizenaar in de Kempen, een nieuwe
fantasiewereld op. Hij vindt als schrijver een succesformule,
gebaseerd op Miller en Felix Krull van Thomas Mann, gedoopt in
Afrikaanse saus en schaft zich een blonde dame aan „bekend om
haar losse zeden en haar voorliefde voor literaire neukers". Ver
der wordt onder meer beweerd dat dit mannetje in de nazi-tijd
ongetwijfeld aanhanger van totalitaire ideeën geweest zou zijn
etcetera. Het liegt er dus allemaal niet om. In dit boek is het
tenslotie de vrouw die het op een scheiding aanstuurt en de man
die haar nadien uitmaakt voor rotte vis. De rollen worden omge
keerd. Rob Adriaensens schrijft het hele relaas in een praktisch
puntloze praattaai als een zich ontladende stroom op. Oog om
oog, tand om tand. Het is allemaal niet zo erg verheffend, maar
ogenschijnlijk wel tamelijk effectief. Het slot van het boek is het
zwakst, bevestigd door de laatste zin van de verantwoording en
van het boek: „Ze had gelijk, „de" echtgenote uit mijn boek!" Is
gelijk willen hebben in het dagelijkse verkeer tussen mensen
altijd al een slecht instrument, voor een literair werkstuk, zelfs
voor een schotschrift, is het dat nog meer.
Adriaensens heeft simpel het adagium „wat ja van een ander
zegt ben je zelf" toegepast. Natuurlijk past Geeraerts een lite
raire truc (als je dat zo wilt noemen) toe. Dat doet bijvoorbeeld
Reve ook. Zoals bekend wekt dat bewonderaars en verguizers.
Die boeh-roepers pakken dan iets aan wat er in feite niet is, wat
een fictie of een methode wil zijn; meer niet. Dat bestrijden is min
of meer vechten tegen windmolens. Bij Geeraerts wordt de me
thode evenwel gevoed door een belangrijk stuk werkelijkheid
Dat geldt zeker voor het gewraakte boek over zijn huwelijk, dat
door de werkelijkheid is geïnspireerd (en meer dan dat).
Ook Adreaensens gaat methodisch te werk door een anti-held
in het kwadraat ten tonele te voeren - de seksuele scènes bijvoor
beeld zijn van een realiteit met onbeholpen inhoud - en maakt
daarbij gebruik van de feiten zoals Geeraerts die zelf aandroeg.
Maar de auteur kent zijn mannetjesputter ook vanuit andere
bronnen; dat is duidelijk, 't Is niet mooi, maar een beetje leed
vermaak had ik er wel bij. Toegegeven: het is allemaal niet erg
verheven. Maar dat maken we meer mee; dagelijks rondom ons.
In Pan zonder fluit - een meesterlijk titel - is het opgeschreven als
spannend leed (vermaak). Is het dan toch waar? Wie kaatst moet
de bal verwachten?
HENK EGBERS.
In het Frans Halsmuseum te
Haarlem is een tentoonstel
ling. die men in Nederland niet
dikwijls te zien krijgt. In de
drie ruimten van het Prenten
kabinet van dit museum han
gen, staan en liggen ruim 80
kunstwerken die de afgelopen
maanden zijn aangekocht door
prijswinnaars van de verloting
die Openbaar Kunstbezit
jaarlijks onder zijn abonnees
houdt.
Het bijzondere en ook
aantrekkelijke van deze expo
sitie is, dat men er kennis kan
nemen van de persoonlijke
keuze van een willekeurige
(door het lot bepaalde) groep
van mensen, die verspreid wo
nen over het hele land. Zij be
zochten in de afgelopen maan
den galeries en kunstenaars
om er voor hun prijs (een geld
bedrag van 150.-) een
kunstwerk voor zichzelf te ko
pen. Openbaar Kunstbezit
heeft de prijswinnaars de vrij
heid gegeven een eigen keuze
te maken uit werk van levende
Nederlandse kunstenaars. Een
tentoonstelling als deze heeft
Het was een beetje stil ge
worden rond de affaires met
klooster- en seminariebiblio
theken. Ondanks de inzet van
enkelen zijn er vrachten met
historisch belangrijke boeken
in de loop der jaren verkwan
seld, staan nog ergens opgesla
gen of zijn te vinden bij allerlei
binnen- en buitenlandse anti
quariaten. Maar deze dagen
beeft de seminariebibliotheek
met ruim 45.000 banden van
Hageveld weer historie ge
maakt. Dat seminarie was in
middels ook atheneum gewor
den. En dit in pakketjes opge
deelde onderwijs laat zo'n
bibliotheek links liggen. De
V.U. in Amsterdam deed een
bod op de bibliotheek, maar
dat was te laag. De kostbaarste
stukken werden toen geveild,
Het grootste festival van de
wereld in het Schotse Edin-
burg met meer dan 500 pro
gramma's in meer dan honderd
gebouwen vindt plaats van 20
augustus tot 8 september.
Ruim 300 groepen zorgen er
dan voor ongeveer 6000 uit
voeringen. De afdeling dans en
drama biedt alleen al 188 pre
mières. Vorig jaar werden er
300.000 kaartjes verkocht. Er
aan daarover informatie in te
winnen bij het DIP, Bergstras-
ze 115, 4630 Bochum 1,
Deutschland (tel.
09-49234581356).
Tenslotte is Zuidelijk Toneel
Globe vanaf 24 juli écht in het
zuiden gevestigd. Vanaf die
datum is het kantoor in Am
sterdam gesloten en luidt het
nieuwe telefoonnummer in
Eindhoven: 040-451145.
W*
M
kanten die sterk verschillen
van exposities die men ge
woonlijk in onze musea aan
treft. Het ongewone is, dat niet
de museumdeskundigen de
keuze maakten, maar dat de
collectie ontstond uit de per
soonlijke voorkeur van mensen
die daarvoor niet waren geko
zen, maar door het lot werden
aangewezen. Dat zich onder
prijswinnaars een burge
meester (die van Hjarlem nog
wel) bevond is een verrassing,
die alleen het toeval van een
verloting kan bezorgen.
„Zoekt u zelf maar wat moois
uit" is de titel van deze ten
toonstelling die tot 12 augus
tus zal duren. De werken die
dan tijdelijk in Openbaar
Kunstbezit zijn geweest zullen
dan weer overgaan in particu
lier bezit en dat betekent ge
woon thuis aan de muur. Wat
dan nog overblijft is de catalo
gus met een beknopt overzicht
van de werken, deze kan men
opvragen, gratis, in het mu
seum of bij Openbaar Kunst
bezit, Postbus 294, 1380 AG
Weesp.
:D
de middenmoot ging naar het
antiquariaat en de rest werd
vernietigd (waaronder bij
voorbeeld belangrijke jaar
gangen van kranten en tijd
schriften). Het is allemaal in
anderhalve week gebeurd.
Toevallig werd dit ontdekt
door directeur Hans Krol van
de openbare bibliotheek in
Heemstede toen leerlingen van
het atheneum zich bij hem ver
voegden met kostbare boek
werkjes die ze uit de afval had
den gehaald en hem vroegen
wat ze aan die boekjes zouden
kunnen verdienen? In Rand
stad Publikaties van 5 juli
plaatste Krol een groot artikel
vol verontwaardiging onder de
kop: „Culturele kaalslag Ha-
geveld-bibliotheek schokkend
dieptepunt".
is een uitgebreid programma
boekje waaruit je wel een keu
ze zult moeten maken uit bij
voorbeeld de 32 beeldende
kunsttentoonstellingen, de
talrijke jazzconcerten, orgel
recitals, dans en mime, opera
en vooral het grote theater
werk. Het Edinburgh Festival
Fringe Programma is te be
stellen op 170 High Street,
Edinburgh EH1 1QS. Telefoon
09-44312265257
