Boer
ij n
4HOW° ®a zo
Kinder journaal start
mogelijk al in januari
Ki,
PeSite
Papier
te kunstl
te keur
Fascinerend
Oosten
Oorkonde
mm Herman
mm
RAF
8
i
i
B
B
I
B
B
B
B
fl
B
B
B
B
fl
fl
Magazine
Kansarmen
Trendvolgers
Schaatsplank
Presentator
Volwassenen
3
(Van een onzer redactf
BREDA - Vandaag het twe
de Europa-werkstukken die
op uitnodiging van De Stem i
herinnering: het zijn het Ger
uit Roosendaal, het Mollerlyc
gen op Zoom en de Janseniu
meenschap uit Hulst. Centraa
latie tussen Europa, de oude
ten", en de arme landen, de ou
Landbouwmaatregelen in de E
fruit worden doorgedraaid om d
In se
Het Europees Parlement zal
het resultaat worden van de
grote inspanning om samen
werking op Europees vlak te
bereiken. Hierin hebben de
boeren ook hun aandeel gehad.
Reeds in 1957 werd in het ver
drag van Rome besloten een
gemeenschappelijk land
bouwbeleid te voeren. De sa
menwerking is steeds verder
uitgebreid.
Hoewel de voorlichting mi
nimaal is, en het landbouwbe
leid moeilijk te begrijpen, heb
ben we toch een boer opge
zocht die bereid was zijn me
ning aan ons erover voor te
leggen. Deze boer, de heer
Loos, was van plan te gaan
stemmen om de enige invloed,
die hij kan aanwenden, te laten
gelden. We bespraken met hem
de veranderingen die te ver
wachten zijn, die voor hem zo
wel voor- als nadelen met zich
meebrengen.
Hij vertelde ons dat de boe
ren sterk afhankelijk zijn van
export. In Nederland kunnen
zij goedkoop produceren door
veel nationale samenwerking:
b.v. in onze streken de N.C.B.
(Nederlandse Christelijke
Boerenbond). Dit is niet het
geval in Frankrijk en Italië, die
een duurder produktie-proces
hebben. De grote toevoer van
goedkope Nederlandse pro-
dukten naar het buitenland
wordt nu nog verhinderd door
Gekeken naar:
VEGHEL Petite Galerie Ame van Gils met werk van ten Brabanders.
ANTWERPEN; ICC met papier en fotokunst.
TURNHOUT; De Warande met een retrospectieve Jan Vaerten
AMSTERDAM: Het Paviljoen in het Amstelpark met Kunst en knd uit het Verre Oosten.
Tien Brabantse kunste
naars. Petite Galerie Anne van
Gils, Heuvelstraat 20 Veghel.
Open: vrijdag en zondag van
11-17 uur (tot 5 augustus).
Wie op zijn weekendtochten
door Oost Brabant gaat kan in
de Heuvelstraat die iets bezij
den het centrum van Veghel
ligt, een aardige, huiskamer
galerie ontdekken. Het is een
„petite galerie", maar Anne
van Gils laat er op dit moment
een grote variëteit aan werk
zien; al betekent dat dan ook
dat van sommige kunstenaars
maar één of twee stukken zijn
opgehangen en de rest in een
map opgezocht dient te wor
den.
Voor regelmatige galeriebe
zoekers zal, bijvoorbeeld het
werk van Akke Sins en Marijke
Raaymakers bekend zijn. Twee
technisch-artistiek begaafde
vrouwen, die op een totaal
verschillende manier tegen het
leven aankijken en er respec
tievelijk vierkant en rond of
monumentaal en speels uit
drukking aan geven. Genoemd
moet ook worden het etswerk
van Renate van den Dool;
kosmische tekens, uitgelicht
en opgebouwd tot symbolische
signalen, die wat monochroom
maar wel heel bewust zijn
neergezet.
Wat een suikerwaterlijnets
is laat Sasha Koulitchov zien
in bladen met structuurachtige
patronen, waarop de kijker
zijn eigen fantasie kan laten
spelen. Romantische kleuren-
lino's en houtsneden hangen er
van de verteller Peer de Wit;
aantrekkelijke prenten. Ver
tellend anecdotisch en wat il
lustratief van karakter zijn
ook de bladen van Toon Jan
sen. Heel poëtisch door hun
simpele fijnzinnige opzet zijn
de kleuretsen van Marijke
Fast.
Verder hangt er nog werk
van Toon van de Hoogen, Rini
Leefsma-Nagtegaal en Werner
Reinisch. Het geheel heeft een
beetje het karakter van een
„uitverkoop", zoals zomer-
tentoonstellingen vaak zijn.
Maar wie wat tijd neemt om in
deze collectie rond te neuzen
vindt ongetwijfeld iets van zijn
gading.
HENK EGBERS
Kunst met papier als arbeid.
Arbeid met papier als kunst.
Elf jaar Sisa-fotografie. ICC,
Meir 50, Antwerpen. Open: ie
dere dag van 10-17 uur. (Pa
pier tot en met 5 augustus;
Foto's tot en met 22 juli).
Papier; we gaan er dagelijks
mee om. We schrijven en druk
ken het vol en doen er allerlei
handelingen mee, die we ons
misschien nauwelijks bewust
zijn. Kunstenaars zijn mensen
die onder meer zichzelf en an
deren bewust willen maken
van bijvoorbeeld de inhoud
j, tentoonstellingen
EINDREDAKTIE HENK EGBERS j)
van matertialen. Veertien (met
name Belgische) kunstenaars
hebben geprobeerd papier op
allerlei eigenschappen te be
proeven.
Vorig jaar exposeerde Den
mark al in het ICC met blokken
geschaafd en geperst papier
waaruit nieuwe objecten ont
stonden. We schreven er toen
uitvoerig over. Namen als Ja-
no, Lohaus, Villers, Hamel-
rijck en Wery zullen u waar
schijnlijk niets zeggen. Er is
ook werk van de Nederlandse
Ellie Vossen uit Bunde. Wat zij
gedaan hebben? Een eerste
aanblik van papiersnippers,
gevouwen- en geplakte bladen,
reliëfwerking in papieren bla
den in de wat grauwe zalen van
het oude koninklijke paleis
(ICC) zal waarschijnlijk nega
tief uitwerken. Je moet even de
moed hebben om te blijven en
door te kijken.
Het gescheurde, gekerfde,
opgerolde, geplakte, gekleur
de, gevouwen, geplooide, ge
krulde, geperste, en met ande
re handelingen bewerkte pa
pier en de wijze waarop het
binnen het spel van licht en
schaduw opgehangen is kan je
papierbewuster maken. Mis
schien wil je dat helemaal niet
- al kan dat geen kwaad
maar dan kun je er nog gaan
kijken naar een andere ten
toonstelling, namelijk met
werk van de fotografen van het
Stedelijk Instituut voor Sier
kunsten en Ambachten in
Antwerpen. Dat is geen brave-
plaatjestentoonstelling.
De fotografen van deze
school experimenteren duide
lijk. De vervloeiing fotografie
en beeldende kunst is hier en
daar bijvoorbeeld zeer sterk en
origineel. Onder het dozijn ex
posanten tref je onder meer
aan Robby Zaman uit Hulst,
die op zijn platen speelt met
pupillen en Gie Knaeps, oud
student van St Joost in Breda.
Kwaliteit en inhoud van de
hele tentoonstelling is zeer
wisselend en wisselvallig. Dat
maakt haar tegelijk attractief.
Er is bijvoorbeeld sprake van
portretfotografie, die een lite
raire begeleiding krijgt, foto's
die als uitgangspunt genomen
zijn voor schilderwerk of badi
nerende slecht werk als doel.
De fotografie is ook hier dui
delijk op zoek naar nieuwe
uitdrukkingsvormen met alle
voor- en nadelen eigen aan ex
perimenten.
H.E.
Jan Vaerten: schilderijen,
gouaches en „objarts". Cul
tuur en Ontmoetingscentrum
De Warande, Warandestraat
42, Turnhout. Open: dagelijks
van 10.00 tot 19.00 uur (Tot 26
augustus).
De Belgische kunstenaar Jan
Vaerten wordt dit jaar 70 jaar.
Aanleiding voor de Warande
om de traditionele zomerten-
toonstelling aan deze schilder
te wijden. Een prima retros
pectieve expositie die, lopend
van 1928 tot heden, een goed
beeld geeft van hetgeen Vaer
ten in die jaren heeft geprodu
ceerd. Het documentaire ge
deelte bestaande uit foto's,
brieven, affiches en een video
opname van interviews met de
kunstenaar, verlevendigt niet
alleen het geheel, maar is te
vens nuttige achtergrondin
formatie. Je zou je kunnen af
vragen of al die documentatie
op deze manier nodig is; door
de nogal grootse opzet kan de
ze preveleren boven het eigen
lijke werk. Zeker bij een over
zichtstentoonstelling zoals de
ze, is achtergrondinformatie
hoe dan ook een goede zaak en
zal het, op de juiste wijze
geïnterpreteerd, niet de over
hand hebben, maar een zinnige
aanvulling zijn bij het geëx
poseerde.
De ongeveer honderd schil
derijen en tekeningen laten
zien dat Jan Vaerten na een
aan stromingen onderhevige
beginperiode, omstreeks 1960
tot een eigen vormentaal komt.
De doeken en bladen van voor
die tijd, zijn realistisch, ex
pressionistisch en nog water
later kubistisch te noemen.
Daarna worden de gouaches en
olieverven wat symbolischer,
gaat hij tekens en zinnebeel
den gebruiken en worden de
titels maatschappijkritisch,
filosofisch.
Surrealistisch getint is zijn
werk, met vaak eenhoorns,
zwevende handen en gesty-
leerde mensfiguren als onder
werp. Bepaald vrolijk kun je de
olieverven en tempera-schil
derijen niet noemen. Het me
rendeel is in donkere tinten en
zware tonen opgezet. Compo
sitorisch vaak erg gewaagd,
komt het object, in combinatie
met dat koloriet, tamelijk
somber, depressief over. Uit
zonderingen hierop zijn de
zelfportretten en de wat meer
realistisch geschilderde wer
ken. Het valt op, dat juist deze
schilderijen minder boeiend
zijn dan de eerder genoemde
werken. Jan Vaerten interes
seert vooral door het niet vas
tomlijnde - het fascinerende -
in zijn schilderijen en tekenin
gen.
ROB SCHOONEN
Kunst en kinderen uit Verre
Oosten; kunsthandel Daruma
uit Riethoven in Het Paviljoen
Amstelpark Amsterdam.
Open: dagelijks van 12-18 uur
(tot 31 augustus).
Het overgrote deel van de
geëxposeerde voorwerpen
heeft het kind tot onderwerp.
Zo ziet men schilderijen onder
andere van de geluksgod Ho-
tei, kinderen musicerend en
spelend, netsuke en okimono
van kinderen met ouders, van
karako (jongetje in Chinese
dracht), Japanse lakkammen
met afbeeldingen van speel
goed, Chinese hoofdkussens in
de vorm van kinderen, een Ja
pans reisaltaar met de afbeel
ding van Kishimojin, de godin
van het moederschap, Kwan
Yin, de godin van de barmhar
tigheid, met kind in speksteen,
ivoor, brons, ijzer en porselein,
vazen in de vorm van karpers
voor het jongensfeest, poppen
voor het meisjesfeest en nog
veel meer.
Een privé-collectie kleding
wordt getoond met een prach
tige mandarijnenmantel en
kinderkleding, onder andere
Chinese schoentjes en een
compleet kinderpak met een
mutsje met borduursel en bont.
Daarnaast zijn er ook kinder
tekeningen uit Japan en Korea.
Iedere bezoeker krijgt een for
mulier waarop hij zijn keuze
kenbaar kan maken wat de
mooiste tekening is, er zijn drie
prijzen die gaan naar de drie
door de bezoekers best geklas
seerde kindertekeningen.
Naast China, Korea en Japan
zijn ook India, Nepal en Tibet
vertegenwoordigd met rituele
boeddhistische voorwerpen,
bronsjes, aardewerk, porselein
en sieraden. Het Oosterse kind
is erg verbonden met de na
tuur. Op deze expositie tonen
wij ook een grote verscheiden
heid van bonsaibomen, een mi
niatuurgroeiwijze van volwas
sen bomen afkomstig uit China
en Korea en later nog verfijnd
door de Japanners.
Extra aandacht verdient de
moderne kunst in een apart
gedeelte van de eerste zaal van
de Amerikaan Richard Lethen.
Richard Lethen woont al enige
jaren de ene helft van het jaar
in Griekenland en de andere
helft in Japan. Oorspronkelijk
schilderde hij vrij abstract en
in felle kleuren, maar door zijn
langdurig verblijf in Japan en
de sfeer in de boeddhistische
kloosters waar hij mocht loge
ren zijn de schilderijen die hi]
maakt nu volstrekt Oosters
geïnspireerd. Veel is in sum-
techniek geschilderd en onder
Zenboeddhistische invloed
Behlave op rijstpapier schil
dert hij ook op hout, waarbij
hij de nerf van het hout in dl
schildering laat meespelen en
op gebruiksvoorwerpen zoals
theekommen, bamboe en kale
bassen. Richard Lethen hai
november 1978 veel succes mei
zijn eenmanstentoonstellingtn
het gemeentemuseum van
Kyoto.
De zeer zelden voorkomende
houtsneden uit Osaka zijn lan
ge tijd in de westerse cultuur
onderschat geweest. Op dl
tentoonstelling vindt u pren
ten uit zeer bekende series; bij
voorbeeld uit de 36 gezichten
op Mount Fuji van Hokusai en
de 100 aanzichten van Edo van
Hiroshige.
AMSTERDAM: Fodor, Keizersgracht; 9fr
meenteaankopen 78 (3 september)
DELFT: TTC Tentoonstellingscentrum th, Ka'
naalweg 4 Vuurtorens (overgenomen van Rijks
museum Amsterdam); dagelijks 10-17 uur. t«
halve zon-feestdagen (6 sept
AMSTERDAM; Print Gallery Pieter Brattnga
Prinsengracht 628 Emmet Willams 13 grafisch
portretten, werkdagen 13-17 uur (20 juli)
HOORN Westfries museum; Herman Gouv^
een noordeling in het zuiden en Mysteries rt*
naald en draad (Noordhollandse doeken) Dag®;
ftjks 10-17 uur en zondags 12-17 uur (7
sept
GEERSDIJK (Nd Beveland) galerie 't 0
Winkeltje; de kunstschilders W Vaarzou MoFelsj
en jr; woensdag, vrijdag en zaterdag na 11 uur(2'
juli)
Leerlingen van het Mollerly-
ceum uit Bergen op Zoom gin
gen praten met Ed Nypels, lid
van de Tweede Kamer voor de
VVD. Onderwerp: het terro
risme in Europa. In het werk
stuk, dat zij naar aanleiding
van dat gesprek maakten,
vermelden zij het volgende:
Het aantal terroristische
groeperingen in de wereld is
zeer groot: in 1978 telde men er
al 140, verdeeld over vijftig
landen. De bekendste organi
saties zijn de Rode Brigades uit
Italië, een extreem linkse club,
de Eta, zoals bekend de Bas-
kische afscheidingsbeweging
en de IRA, die aansluiting van
Noord-Ierland bij de Ierse re
publiek nastreeft. Ook in eigen
land kennen we problemen
met terroristische activiteiten.
Jonge fanatieke Zuidmoluk-
kers zijn niet te beroerd om
hun eisen (erkenning van een
vrije Zuidmolukse staat) met
gewelddadige acties kracht bij
te zetten.
Van een heel ander soort ex
tremisme is de RAF, die veel
internationaler te werk gaat
dan voornoemde groeperin
gen. Het werkstuk: „De RAF-
ideologie is opgebouwd uit on
derdelen van meerdere, hoofd
zakelijk communistische
theorieën van Marx tot Mao.
De RAF vindt dat West-
Duitsland naar de pijpen van
de Verenigde Staten danst. Dit
komt er volgens hen op neer,
dat West-Duitsland het optre
den van de VS in Vietnam
steunde en de Amerikaanse
imperialistische beleidsvoe
ring t.o.v. de Derde Wereld
landen en de daarmee gepaard
gaande onderdrukking van die
landen steunde en zich daar-
1
fl
1
B
B
inderen
mogen - zo hebben de
wijze volwassenen
die Kamerleden heten
verordonneerd - te
gen zevenen 's avonds
niet merr zien dat ,,zij
het gisteren nog in
haar soep deed, dat
FA ons de wilde fris
heid van limoenen
schenkt (wat zijn dat
trouwens?), en hoe
opkikkerend een
borrel is. Zoiets
schijnt niet geschikt
te zijn voor de kinder
ziel. En dus is er geen
televisiereclame meer
op een tijdstip dat de
meeste kinderen kij
ken.
Maar wat zien ze dan wel?
Lijken in Nacaragua, Cam
bodja, Oeganda. Straatge
vechten, bloed, in brand ge
stoken huizen, gijzelingen,
natuurrampen. Wanhopige
kinderen die zich aan hun
moeder vastklampen. Waar
om? Wat gebeurt er allemaal
in de grote-mensenwereld?
Dat vertelt „de tv" de kin
deren niet. De joumaaltaal is
voor veel volwassenen nog
moeilijk genoeg. Kinderen
weten wat een bionische man
is, maar niet waarom hon
derdduizenden Vietnam ont
vluchten, waarom ze nergens
welkom zijn en weer terug
gestuurd worden.
Een hele verbetering zou
zijn als er eindelijk eens een
kinderjournaal komt. De
Nederlandse Kinderraad
heeft in de vorige raadsver
gadering uitgebreid gepraat
over zo'n journaal en vervol
gens een boze brief naar de
NOS gestuurd. En warempel:
misschien start het kinder
journaal in januari. De NOS
heeft een rapport vol ideeën
ingediend, daar heeft het
bestuur even over gebakke
leid, enkele omroepen willen
- zoals gebruikelijk - wat ei
gen ideeën inbrengen, en er
komt na de vakantie dus een
nieuw rapport, maar Ben
Klokman, hoofd-jeugdzaken
van de NOS-tv, rekent erop
in januari te kunnen begin
nen.
Tien jaar geleden werd er
in omroepkringen al nage
dacht over een kinderjour
naal. Geheel vrijblijvend.
Eind '72 kreeg het
Utrechtse schrijversechtpaar
Anny Matty en Wim Spek
king opdracht de mogelijk
heid van een kinderjournaal
te onderzoeken. Een officiële
opdracht: van CRM. Forse
verhalen in de kranten: het
was misschien wel een we
reldprimeur. De Spekkings
dachten aan opwindend
nieuws als de opening van
het knikkerseizoen, nieuw
speelgoed en mode voor kin
deren. Meer een magazine
dan een nieuwsuitzending.
Ze rapporteerden hun bevin
dingen in '75 (rapport:
„Nieuws in de kinderschoe
nen") en wat bleek: de on
dervraagde kinderen - in
Utrecht - wilden nog veel
meer „kinderdingen":
knutselen, grappen, raadsels,
muziek en kinderboeken. Er
is sindsdien nauwelijks meer
over het rapport gesproken.
Even later begon een groep
leerlingen van de School voor
de Journalistiek een studie.
Zij zagen duidelijk andere
belangen dan de kinderen te
amuseren. Een kinderjour
naal moest zich in hun ogen
vooral richten op de kansar
men. En laten zien dat veel
van de rottigheid in de we
reld geen noodlot is, maar het
resultaat van het doen en la
ten van machthebbers.
Mede op basis van het
voorwerk van deze groep
zette een werkgroep van on
der meer de NOS en de NOT
(Nederlandse Onderwijs Te
levisie) zich voor een stapel
lege velletjes. Adviezen, een
nieuw rapport, er werd ge
dacht aan zogeheten multi
mediale begeleiding (zeg
maar: een krantje bij het
journaal en een ge
bruiksaanwijzing voor ou
ders en leerkrachten) en het
resultaat was weer een werk
groep, die nu met het voor
laatste rapport gekomen is.
Uitgangspunt van de NOS
is - vertelt Klokman - dat het
kinderjournaal geheel geënt
moet zijn op de actualiteit. Er
komen geen tijdloze onder
werpen in, geen tips, service,
etcetera.
Het is in eerste instantie
bedoeld voor kinderen van
tien tot en met dertien.
„Richt je je tot negenjarigen,
of nog kleineren", heeft
Klokman ervaren, „dan loop
je het gevaar het nieuws te
zeer te verkindelijken". Dat
betekent niet dat negenjari
gen niet naar het kinderjour
naal zouden kunnen kijken.
Alleen dat ze misschien niet
alles begrijpen, omdat de
taal, de onderwerpen aange
past zijn aan de belangstel
ling, denkwereld kennis van
kinderen van de hoogste klas
basisschool.
Hoe de theorie in werke
lijkheid uitvalt, moet nog
blijken. Er is uiteraard geen
handboek waarin een bu
reauredacteur op kan zoeken
wat kinderen van de toestand
in Chili weten en hoe
nieuwsontwikkelingen daar
verteld moeten worden.
Klokman: „We gaan uit
van hetzelfde aanbod als het
grote journaal. Alleen zullen
we het nieuws wat breder
moeten brengen: meer uit
leggen, wat van de voorge
schiedenis vertellen, termen
en begrippen telkens op
nieuw uitleggen. Je mag geen
grote voorkennis veronder
stellen.
„Natuurlijk moet ook het
taalgebruik aangepast zijn
aan het niveau van hoogste
klas basisschool-brugklas.
Begin dar maar eens aan,
als je even niet denkt aan een
tornado, maar aan APO's,
Bestek 81, inleveren, trend
volgers en betalingsbalans.
En toch kunnen onze vader
landse beslommeringen niet
doodgezwegen worden.
Klokman: „Moeilijk, moei
lijk. Maar je kunt de bal ook
terugspelen. Waarom zouden
wij hoofdbrekend vertaal
werk doen? Laat de vak
bondsman, de minister maar
eenvoudig vertellen wat hij
nllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliliiliiiiillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllln
Een homofielenfestï-
valletje in Londen. Een
optocht besloot een inter
nationale homofielen-
week ter gelegenheid van
het tienjarig bestaan van
de „Gay Liberation Mo
vement", een beweging
die het bestaan van deze
minderheidsgroepering
wat dragelijker wil ma
ken. Het bijgeleverde foto-
onderschrift vermeld dat
de heren vooraan niet
verkleed doch in functie
zijn.
De oorkonde die be
hoort bij de Louis Da-
vids-ring is uitgereikt
aan Herman van Veen,
de huidige drager van
die ring.
De oorkonde is
onlangs teruggevonden
S in het nalatenschap van
H Heintje Davids, de eer-
ste draagster van de on-
derscheiding. Op de foto
bekijken Herman van
Veen (midden), Lou
Dekker (links), be-
S drijfsleider van Carré en
Sylvain Poons (rechts)
de uit 1948 daterende
oorkonde.
te zeggen heeft. Dat hebben
we geprobeerd. Een verslag
gever van het journaal vroeg:
wilt u wat u kwijt wilt ook
nog eens voor kinderen ver
tellen? Dat lukte soms aar
dig".
Het wordt regel dat de
verslaggevers van het
hoofdjournaal tevens voor de
kinderen werken. Dat is met
hoofdredacteur Ed van
Westerloo doorgesproken.
Ook cameralieden maken
indien nodig en mogelijk
speciale shots voor het kin
derjournaal. Bar winterweer,
ondergeregende campings,
daar zijn overal kinderen bij
betrokken. Op die manier
kan het kinderjournaal met
een staf van een man of vijf
draaien.
Enkele bureaure
dacteuren en een eigen ver
slaggever. Klokman: „Er zijn
voor kinderen belangrijke
items die het grote journaal
laat liggen. Ik denk bijvoor
beeld aan de moeilijkheden
met de schaatsplank, de CI-
TO-toets, vakantiewerk en
voor mijn part het nationaal
kampioenschap knikkeren.
Het kidnerjournaal moet
natuurlijk ook leuk zijn om
naar te kijken. Dat doet de
BBC aardig, alleen naar mijn
smaak wat te veel honden- en
kattennieuws".
Het kinderjournaal wordt I
elke werkdag uitgezonden.
Zaterdags en zondags dus
niet.
Klokman: „Dan is het
nieuwsaanbod soms wat
minder, maar het is vooral
vanwege de centen. Zodra je
met wisseldiensten gaat
werken, verdubbelt het
aantal mensen dat nodig is.
Of we tijdens de school
vakantie uitzendingen, weet
ik nog niet. Als we het niet
doen, hebben we vrijwel
steeds dezelfde presentator.
Dat is een enorm voordeel,
dat schept een band".
Hoe het ook zij en wat er
gebeurt: een kinderjournaal
zal de grauwe, saaie vader
landse TV-boel wat opfleu
ren. Er zal ongetwijfeld over
gediscussieerd worden. In de
huiskamers, op straat en in
de scholen. Misschien wordt
elk journaal de dag erna 's
morgens herhaald. Dat kost
weinig extra en dan kan het
in de klas besproken worden.
Ben Klokman tenslotte: „We
hebben ons gerealiseerd dat,
wanneer het goed wordt
tenminste, veel volwassenen j
heel wat van het kinderjour- I
naai kunnen opsteken".
WIM KUIPERS
mmmmmmmmmmvi