Boer ij n 4HOW° ®a zo Kinder journaal start mogelijk al in januari Ki, PeSite Papier te kunstl te keur Fascinerend Oosten Oorkonde mm Herman mm RAF 8 i i B B I B B B B fl B B B B fl fl Magazine Kansarmen Trendvolgers Schaatsplank Presentator Volwassenen 3 (Van een onzer redactf BREDA - Vandaag het twe de Europa-werkstukken die op uitnodiging van De Stem i herinnering: het zijn het Ger uit Roosendaal, het Mollerlyc gen op Zoom en de Janseniu meenschap uit Hulst. Centraa latie tussen Europa, de oude ten", en de arme landen, de ou Landbouwmaatregelen in de E fruit worden doorgedraaid om d In se Het Europees Parlement zal het resultaat worden van de grote inspanning om samen werking op Europees vlak te bereiken. Hierin hebben de boeren ook hun aandeel gehad. Reeds in 1957 werd in het ver drag van Rome besloten een gemeenschappelijk land bouwbeleid te voeren. De sa menwerking is steeds verder uitgebreid. Hoewel de voorlichting mi nimaal is, en het landbouwbe leid moeilijk te begrijpen, heb ben we toch een boer opge zocht die bereid was zijn me ning aan ons erover voor te leggen. Deze boer, de heer Loos, was van plan te gaan stemmen om de enige invloed, die hij kan aanwenden, te laten gelden. We bespraken met hem de veranderingen die te ver wachten zijn, die voor hem zo wel voor- als nadelen met zich meebrengen. Hij vertelde ons dat de boe ren sterk afhankelijk zijn van export. In Nederland kunnen zij goedkoop produceren door veel nationale samenwerking: b.v. in onze streken de N.C.B. (Nederlandse Christelijke Boerenbond). Dit is niet het geval in Frankrijk en Italië, die een duurder produktie-proces hebben. De grote toevoer van goedkope Nederlandse pro- dukten naar het buitenland wordt nu nog verhinderd door Gekeken naar: VEGHEL Petite Galerie Ame van Gils met werk van ten Brabanders. ANTWERPEN; ICC met papier en fotokunst. TURNHOUT; De Warande met een retrospectieve Jan Vaerten AMSTERDAM: Het Paviljoen in het Amstelpark met Kunst en knd uit het Verre Oosten. Tien Brabantse kunste naars. Petite Galerie Anne van Gils, Heuvelstraat 20 Veghel. Open: vrijdag en zondag van 11-17 uur (tot 5 augustus). Wie op zijn weekendtochten door Oost Brabant gaat kan in de Heuvelstraat die iets bezij den het centrum van Veghel ligt, een aardige, huiskamer galerie ontdekken. Het is een „petite galerie", maar Anne van Gils laat er op dit moment een grote variëteit aan werk zien; al betekent dat dan ook dat van sommige kunstenaars maar één of twee stukken zijn opgehangen en de rest in een map opgezocht dient te wor den. Voor regelmatige galeriebe zoekers zal, bijvoorbeeld het werk van Akke Sins en Marijke Raaymakers bekend zijn. Twee technisch-artistiek begaafde vrouwen, die op een totaal verschillende manier tegen het leven aankijken en er respec tievelijk vierkant en rond of monumentaal en speels uit drukking aan geven. Genoemd moet ook worden het etswerk van Renate van den Dool; kosmische tekens, uitgelicht en opgebouwd tot symbolische signalen, die wat monochroom maar wel heel bewust zijn neergezet. Wat een suikerwaterlijnets is laat Sasha Koulitchov zien in bladen met structuurachtige patronen, waarop de kijker zijn eigen fantasie kan laten spelen. Romantische kleuren- lino's en houtsneden hangen er van de verteller Peer de Wit; aantrekkelijke prenten. Ver tellend anecdotisch en wat il lustratief van karakter zijn ook de bladen van Toon Jan sen. Heel poëtisch door hun simpele fijnzinnige opzet zijn de kleuretsen van Marijke Fast. Verder hangt er nog werk van Toon van de Hoogen, Rini Leefsma-Nagtegaal en Werner Reinisch. Het geheel heeft een beetje het karakter van een „uitverkoop", zoals zomer- tentoonstellingen vaak zijn. Maar wie wat tijd neemt om in deze collectie rond te neuzen vindt ongetwijfeld iets van zijn gading. HENK EGBERS Kunst met papier als arbeid. Arbeid met papier als kunst. Elf jaar Sisa-fotografie. ICC, Meir 50, Antwerpen. Open: ie dere dag van 10-17 uur. (Pa pier tot en met 5 augustus; Foto's tot en met 22 juli). Papier; we gaan er dagelijks mee om. We schrijven en druk ken het vol en doen er allerlei handelingen mee, die we ons misschien nauwelijks bewust zijn. Kunstenaars zijn mensen die onder meer zichzelf en an deren bewust willen maken van bijvoorbeeld de inhoud j, tentoonstellingen EINDREDAKTIE HENK EGBERS j) van matertialen. Veertien (met name Belgische) kunstenaars hebben geprobeerd papier op allerlei eigenschappen te be proeven. Vorig jaar exposeerde Den mark al in het ICC met blokken geschaafd en geperst papier waaruit nieuwe objecten ont stonden. We schreven er toen uitvoerig over. Namen als Ja- no, Lohaus, Villers, Hamel- rijck en Wery zullen u waar schijnlijk niets zeggen. Er is ook werk van de Nederlandse Ellie Vossen uit Bunde. Wat zij gedaan hebben? Een eerste aanblik van papiersnippers, gevouwen- en geplakte bladen, reliëfwerking in papieren bla den in de wat grauwe zalen van het oude koninklijke paleis (ICC) zal waarschijnlijk nega tief uitwerken. Je moet even de moed hebben om te blijven en door te kijken. Het gescheurde, gekerfde, opgerolde, geplakte, gekleur de, gevouwen, geplooide, ge krulde, geperste, en met ande re handelingen bewerkte pa pier en de wijze waarop het binnen het spel van licht en schaduw opgehangen is kan je papierbewuster maken. Mis schien wil je dat helemaal niet - al kan dat geen kwaad maar dan kun je er nog gaan kijken naar een andere ten toonstelling, namelijk met werk van de fotografen van het Stedelijk Instituut voor Sier kunsten en Ambachten in Antwerpen. Dat is geen brave- plaatjestentoonstelling. De fotografen van deze school experimenteren duide lijk. De vervloeiing fotografie en beeldende kunst is hier en daar bijvoorbeeld zeer sterk en origineel. Onder het dozijn ex posanten tref je onder meer aan Robby Zaman uit Hulst, die op zijn platen speelt met pupillen en Gie Knaeps, oud student van St Joost in Breda. Kwaliteit en inhoud van de hele tentoonstelling is zeer wisselend en wisselvallig. Dat maakt haar tegelijk attractief. Er is bijvoorbeeld sprake van portretfotografie, die een lite raire begeleiding krijgt, foto's die als uitgangspunt genomen zijn voor schilderwerk of badi nerende slecht werk als doel. De fotografie is ook hier dui delijk op zoek naar nieuwe uitdrukkingsvormen met alle voor- en nadelen eigen aan ex perimenten. H.E. Jan Vaerten: schilderijen, gouaches en „objarts". Cul tuur en Ontmoetingscentrum De Warande, Warandestraat 42, Turnhout. Open: dagelijks van 10.00 tot 19.00 uur (Tot 26 augustus). De Belgische kunstenaar Jan Vaerten wordt dit jaar 70 jaar. Aanleiding voor de Warande om de traditionele zomerten- toonstelling aan deze schilder te wijden. Een prima retros pectieve expositie die, lopend van 1928 tot heden, een goed beeld geeft van hetgeen Vaer ten in die jaren heeft geprodu ceerd. Het documentaire ge deelte bestaande uit foto's, brieven, affiches en een video opname van interviews met de kunstenaar, verlevendigt niet alleen het geheel, maar is te vens nuttige achtergrondin formatie. Je zou je kunnen af vragen of al die documentatie op deze manier nodig is; door de nogal grootse opzet kan de ze preveleren boven het eigen lijke werk. Zeker bij een over zichtstentoonstelling zoals de ze, is achtergrondinformatie hoe dan ook een goede zaak en zal het, op de juiste wijze geïnterpreteerd, niet de over hand hebben, maar een zinnige aanvulling zijn bij het geëx poseerde. De ongeveer honderd schil derijen en tekeningen laten zien dat Jan Vaerten na een aan stromingen onderhevige beginperiode, omstreeks 1960 tot een eigen vormentaal komt. De doeken en bladen van voor die tijd, zijn realistisch, ex pressionistisch en nog water later kubistisch te noemen. Daarna worden de gouaches en olieverven wat symbolischer, gaat hij tekens en zinnebeel den gebruiken en worden de titels maatschappijkritisch, filosofisch. Surrealistisch getint is zijn werk, met vaak eenhoorns, zwevende handen en gesty- leerde mensfiguren als onder werp. Bepaald vrolijk kun je de olieverven en tempera-schil derijen niet noemen. Het me rendeel is in donkere tinten en zware tonen opgezet. Compo sitorisch vaak erg gewaagd, komt het object, in combinatie met dat koloriet, tamelijk somber, depressief over. Uit zonderingen hierop zijn de zelfportretten en de wat meer realistisch geschilderde wer ken. Het valt op, dat juist deze schilderijen minder boeiend zijn dan de eerder genoemde werken. Jan Vaerten interes seert vooral door het niet vas tomlijnde - het fascinerende - in zijn schilderijen en tekenin gen. ROB SCHOONEN Kunst en kinderen uit Verre Oosten; kunsthandel Daruma uit Riethoven in Het Paviljoen Amstelpark Amsterdam. Open: dagelijks van 12-18 uur (tot 31 augustus). Het overgrote deel van de geëxposeerde voorwerpen heeft het kind tot onderwerp. Zo ziet men schilderijen onder andere van de geluksgod Ho- tei, kinderen musicerend en spelend, netsuke en okimono van kinderen met ouders, van karako (jongetje in Chinese dracht), Japanse lakkammen met afbeeldingen van speel goed, Chinese hoofdkussens in de vorm van kinderen, een Ja pans reisaltaar met de afbeel ding van Kishimojin, de godin van het moederschap, Kwan Yin, de godin van de barmhar tigheid, met kind in speksteen, ivoor, brons, ijzer en porselein, vazen in de vorm van karpers voor het jongensfeest, poppen voor het meisjesfeest en nog veel meer. Een privé-collectie kleding wordt getoond met een prach tige mandarijnenmantel en kinderkleding, onder andere Chinese schoentjes en een compleet kinderpak met een mutsje met borduursel en bont. Daarnaast zijn er ook kinder tekeningen uit Japan en Korea. Iedere bezoeker krijgt een for mulier waarop hij zijn keuze kenbaar kan maken wat de mooiste tekening is, er zijn drie prijzen die gaan naar de drie door de bezoekers best geklas seerde kindertekeningen. Naast China, Korea en Japan zijn ook India, Nepal en Tibet vertegenwoordigd met rituele boeddhistische voorwerpen, bronsjes, aardewerk, porselein en sieraden. Het Oosterse kind is erg verbonden met de na tuur. Op deze expositie tonen wij ook een grote verscheiden heid van bonsaibomen, een mi niatuurgroeiwijze van volwas sen bomen afkomstig uit China en Korea en later nog verfijnd door de Japanners. Extra aandacht verdient de moderne kunst in een apart gedeelte van de eerste zaal van de Amerikaan Richard Lethen. Richard Lethen woont al enige jaren de ene helft van het jaar in Griekenland en de andere helft in Japan. Oorspronkelijk schilderde hij vrij abstract en in felle kleuren, maar door zijn langdurig verblijf in Japan en de sfeer in de boeddhistische kloosters waar hij mocht loge ren zijn de schilderijen die hi] maakt nu volstrekt Oosters geïnspireerd. Veel is in sum- techniek geschilderd en onder Zenboeddhistische invloed Behlave op rijstpapier schil dert hij ook op hout, waarbij hij de nerf van het hout in dl schildering laat meespelen en op gebruiksvoorwerpen zoals theekommen, bamboe en kale bassen. Richard Lethen hai november 1978 veel succes mei zijn eenmanstentoonstellingtn het gemeentemuseum van Kyoto. De zeer zelden voorkomende houtsneden uit Osaka zijn lan ge tijd in de westerse cultuur onderschat geweest. Op dl tentoonstelling vindt u pren ten uit zeer bekende series; bij voorbeeld uit de 36 gezichten op Mount Fuji van Hokusai en de 100 aanzichten van Edo van Hiroshige. AMSTERDAM: Fodor, Keizersgracht; 9fr meenteaankopen 78 (3 september) DELFT: TTC Tentoonstellingscentrum th, Ka' naalweg 4 Vuurtorens (overgenomen van Rijks museum Amsterdam); dagelijks 10-17 uur. t« halve zon-feestdagen (6 sept AMSTERDAM; Print Gallery Pieter Brattnga Prinsengracht 628 Emmet Willams 13 grafisch portretten, werkdagen 13-17 uur (20 juli) HOORN Westfries museum; Herman Gouv^ een noordeling in het zuiden en Mysteries rt* naald en draad (Noordhollandse doeken) Dag®; ftjks 10-17 uur en zondags 12-17 uur (7 sept GEERSDIJK (Nd Beveland) galerie 't 0 Winkeltje; de kunstschilders W Vaarzou MoFelsj en jr; woensdag, vrijdag en zaterdag na 11 uur(2' juli) Leerlingen van het Mollerly- ceum uit Bergen op Zoom gin gen praten met Ed Nypels, lid van de Tweede Kamer voor de VVD. Onderwerp: het terro risme in Europa. In het werk stuk, dat zij naar aanleiding van dat gesprek maakten, vermelden zij het volgende: Het aantal terroristische groeperingen in de wereld is zeer groot: in 1978 telde men er al 140, verdeeld over vijftig landen. De bekendste organi saties zijn de Rode Brigades uit Italië, een extreem linkse club, de Eta, zoals bekend de Bas- kische afscheidingsbeweging en de IRA, die aansluiting van Noord-Ierland bij de Ierse re publiek nastreeft. Ook in eigen land kennen we problemen met terroristische activiteiten. Jonge fanatieke Zuidmoluk- kers zijn niet te beroerd om hun eisen (erkenning van een vrije Zuidmolukse staat) met gewelddadige acties kracht bij te zetten. Van een heel ander soort ex tremisme is de RAF, die veel internationaler te werk gaat dan voornoemde groeperin gen. Het werkstuk: „De RAF- ideologie is opgebouwd uit on derdelen van meerdere, hoofd zakelijk communistische theorieën van Marx tot Mao. De RAF vindt dat West- Duitsland naar de pijpen van de Verenigde Staten danst. Dit komt er volgens hen op neer, dat West-Duitsland het optre den van de VS in Vietnam steunde en de Amerikaanse imperialistische beleidsvoe ring t.o.v. de Derde Wereld landen en de daarmee gepaard gaande onderdrukking van die landen steunde en zich daar- 1 fl 1 B B inderen mogen - zo hebben de wijze volwassenen die Kamerleden heten verordonneerd - te gen zevenen 's avonds niet merr zien dat ,,zij het gisteren nog in haar soep deed, dat FA ons de wilde fris heid van limoenen schenkt (wat zijn dat trouwens?), en hoe opkikkerend een borrel is. Zoiets schijnt niet geschikt te zijn voor de kinder ziel. En dus is er geen televisiereclame meer op een tijdstip dat de meeste kinderen kij ken. Maar wat zien ze dan wel? Lijken in Nacaragua, Cam bodja, Oeganda. Straatge vechten, bloed, in brand ge stoken huizen, gijzelingen, natuurrampen. Wanhopige kinderen die zich aan hun moeder vastklampen. Waar om? Wat gebeurt er allemaal in de grote-mensenwereld? Dat vertelt „de tv" de kin deren niet. De joumaaltaal is voor veel volwassenen nog moeilijk genoeg. Kinderen weten wat een bionische man is, maar niet waarom hon derdduizenden Vietnam ont vluchten, waarom ze nergens welkom zijn en weer terug gestuurd worden. Een hele verbetering zou zijn als er eindelijk eens een kinderjournaal komt. De Nederlandse Kinderraad heeft in de vorige raadsver gadering uitgebreid gepraat over zo'n journaal en vervol gens een boze brief naar de NOS gestuurd. En warempel: misschien start het kinder journaal in januari. De NOS heeft een rapport vol ideeën ingediend, daar heeft het bestuur even over gebakke leid, enkele omroepen willen - zoals gebruikelijk - wat ei gen ideeën inbrengen, en er komt na de vakantie dus een nieuw rapport, maar Ben Klokman, hoofd-jeugdzaken van de NOS-tv, rekent erop in januari te kunnen begin nen. Tien jaar geleden werd er in omroepkringen al nage dacht over een kinderjour naal. Geheel vrijblijvend. Eind '72 kreeg het Utrechtse schrijversechtpaar Anny Matty en Wim Spek king opdracht de mogelijk heid van een kinderjournaal te onderzoeken. Een officiële opdracht: van CRM. Forse verhalen in de kranten: het was misschien wel een we reldprimeur. De Spekkings dachten aan opwindend nieuws als de opening van het knikkerseizoen, nieuw speelgoed en mode voor kin deren. Meer een magazine dan een nieuwsuitzending. Ze rapporteerden hun bevin dingen in '75 (rapport: „Nieuws in de kinderschoe nen") en wat bleek: de on dervraagde kinderen - in Utrecht - wilden nog veel meer „kinderdingen": knutselen, grappen, raadsels, muziek en kinderboeken. Er is sindsdien nauwelijks meer over het rapport gesproken. Even later begon een groep leerlingen van de School voor de Journalistiek een studie. Zij zagen duidelijk andere belangen dan de kinderen te amuseren. Een kinderjour naal moest zich in hun ogen vooral richten op de kansar men. En laten zien dat veel van de rottigheid in de we reld geen noodlot is, maar het resultaat van het doen en la ten van machthebbers. Mede op basis van het voorwerk van deze groep zette een werkgroep van on der meer de NOS en de NOT (Nederlandse Onderwijs Te levisie) zich voor een stapel lege velletjes. Adviezen, een nieuw rapport, er werd ge dacht aan zogeheten multi mediale begeleiding (zeg maar: een krantje bij het journaal en een ge bruiksaanwijzing voor ou ders en leerkrachten) en het resultaat was weer een werk groep, die nu met het voor laatste rapport gekomen is. Uitgangspunt van de NOS is - vertelt Klokman - dat het kinderjournaal geheel geënt moet zijn op de actualiteit. Er komen geen tijdloze onder werpen in, geen tips, service, etcetera. Het is in eerste instantie bedoeld voor kinderen van tien tot en met dertien. „Richt je je tot negenjarigen, of nog kleineren", heeft Klokman ervaren, „dan loop je het gevaar het nieuws te zeer te verkindelijken". Dat betekent niet dat negenjari gen niet naar het kinderjour naal zouden kunnen kijken. Alleen dat ze misschien niet alles begrijpen, omdat de taal, de onderwerpen aange past zijn aan de belangstel ling, denkwereld kennis van kinderen van de hoogste klas basisschool. Hoe de theorie in werke lijkheid uitvalt, moet nog blijken. Er is uiteraard geen handboek waarin een bu reauredacteur op kan zoeken wat kinderen van de toestand in Chili weten en hoe nieuwsontwikkelingen daar verteld moeten worden. Klokman: „We gaan uit van hetzelfde aanbod als het grote journaal. Alleen zullen we het nieuws wat breder moeten brengen: meer uit leggen, wat van de voorge schiedenis vertellen, termen en begrippen telkens op nieuw uitleggen. Je mag geen grote voorkennis veronder stellen. „Natuurlijk moet ook het taalgebruik aangepast zijn aan het niveau van hoogste klas basisschool-brugklas. Begin dar maar eens aan, als je even niet denkt aan een tornado, maar aan APO's, Bestek 81, inleveren, trend volgers en betalingsbalans. En toch kunnen onze vader landse beslommeringen niet doodgezwegen worden. Klokman: „Moeilijk, moei lijk. Maar je kunt de bal ook terugspelen. Waarom zouden wij hoofdbrekend vertaal werk doen? Laat de vak bondsman, de minister maar eenvoudig vertellen wat hij nllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllliliiliiiiillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllln Een homofielenfestï- valletje in Londen. Een optocht besloot een inter nationale homofielen- week ter gelegenheid van het tienjarig bestaan van de „Gay Liberation Mo vement", een beweging die het bestaan van deze minderheidsgroepering wat dragelijker wil ma ken. Het bijgeleverde foto- onderschrift vermeld dat de heren vooraan niet verkleed doch in functie zijn. De oorkonde die be hoort bij de Louis Da- vids-ring is uitgereikt aan Herman van Veen, de huidige drager van die ring. De oorkonde is onlangs teruggevonden S in het nalatenschap van H Heintje Davids, de eer- ste draagster van de on- derscheiding. Op de foto bekijken Herman van Veen (midden), Lou Dekker (links), be- S drijfsleider van Carré en Sylvain Poons (rechts) de uit 1948 daterende oorkonde. te zeggen heeft. Dat hebben we geprobeerd. Een verslag gever van het journaal vroeg: wilt u wat u kwijt wilt ook nog eens voor kinderen ver tellen? Dat lukte soms aar dig". Het wordt regel dat de verslaggevers van het hoofdjournaal tevens voor de kinderen werken. Dat is met hoofdredacteur Ed van Westerloo doorgesproken. Ook cameralieden maken indien nodig en mogelijk speciale shots voor het kin derjournaal. Bar winterweer, ondergeregende campings, daar zijn overal kinderen bij betrokken. Op die manier kan het kinderjournaal met een staf van een man of vijf draaien. Enkele bureaure dacteuren en een eigen ver slaggever. Klokman: „Er zijn voor kinderen belangrijke items die het grote journaal laat liggen. Ik denk bijvoor beeld aan de moeilijkheden met de schaatsplank, de CI- TO-toets, vakantiewerk en voor mijn part het nationaal kampioenschap knikkeren. Het kidnerjournaal moet natuurlijk ook leuk zijn om naar te kijken. Dat doet de BBC aardig, alleen naar mijn smaak wat te veel honden- en kattennieuws". Het kinderjournaal wordt I elke werkdag uitgezonden. Zaterdags en zondags dus niet. Klokman: „Dan is het nieuwsaanbod soms wat minder, maar het is vooral vanwege de centen. Zodra je met wisseldiensten gaat werken, verdubbelt het aantal mensen dat nodig is. Of we tijdens de school vakantie uitzendingen, weet ik nog niet. Als we het niet doen, hebben we vrijwel steeds dezelfde presentator. Dat is een enorm voordeel, dat schept een band". Hoe het ook zij en wat er gebeurt: een kinderjournaal zal de grauwe, saaie vader landse TV-boel wat opfleu ren. Er zal ongetwijfeld over gediscussieerd worden. In de huiskamers, op straat en in de scholen. Misschien wordt elk journaal de dag erna 's morgens herhaald. Dat kost weinig extra en dan kan het in de klas besproken worden. Ben Klokman tenslotte: „We hebben ons gerealiseerd dat, wanneer het goed wordt tenminste, veel volwassenen j heel wat van het kinderjour- I naai kunnen opsteken". WIM KUIPERS mmmmmmmmmmvi

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1979 | | pagina 6