tig De herontdekking van de fiets iirn voetl corn „Het is pracht om deze prijs te keïjgi Zilveren Keiss-microfoon winnaar Tony van Verre: m" I Wadden-films van geduldigduo INijsten en Erkens SPORTJOVRï „H et is niet gering wat Ko van Dijk aan eigen falen en ei gen angsten heeft zitten ver tellen, terwijl hij exact wist wat voor effect het zou hebben voor de radio. De waanzinnige bezetenheid van hem om zijn vak goed te doen en het waar schijnlijke gevolg ervan dat hij daardoor nooit een behoorlijk nest heeft kunnen bouwen. Toen hij zijn zesde huwelijk aanging kon het kennelijk wel en na zijn tweede kind liep het huwelijk stuk. Heel tekenend in het interview vond ik dat hij zei: „Als ik mijn kinderen ga halen denk ik: herkennen ze me nog, ze hebben me tenslotte veertien dagen niet gezien en houden ze nog van me, ja na tuurlijk houden ze nog van me, het zijn toch ook mijn zonen". Dat zijn verschrikkelijke zin netjes eigenlijk. De program ma's die ik maakte over Son- neveld, Bomans en Manders waren veelal toegespitst op het laatste levensjaar, op de dood. Het is de belangrijkste ge beurtenis in het leven, die je wel kunt bespoedigen, maar niet kunt uitstellen. Ik ben er veel mee bezig, iedereen trou wens denk ik, al zullen de meeste mensen het zich niet bewust zijn. Ik kwam na de dood van Ko van Dijk in zijn lege flat waar anderen met zijn boeken sjouwden. Een beetje absurd eigenlijk, drie maan den eerder troonde hij in dat hele hok en even later zoeken vreemde mensen naar de polis van de glasverzekering of zoiets". Serie „Natuur in eigen land" volgende seizoen bij KRO ROVERS Stuitend B Wat zijn je criteria om ie mand als gast uit te nodigen? „Om te beginnen moet de persoon een goed verteller zijn. En je kiest iemand waarvan je denkt: daar kunnen de luiste raars zich op zondagmorgen mee identificeren. Dat is een woord dat ik veel gebruik: men wenst zichzelf te herkennen in wat men leest of aanhoort. Verder, hij moet een zin voor relativiteit hebben en hij moet authentiek zijn, dat wil zeg gen: zichzelf zijn. Het is toch gek hè, met Ko van Dijk ging het zeven halve uren van „Je zus Christus" en „Verdomme" en ik heb er niet één boze brief op gekregen. Maar die man is dan ook echt en komt zo over. Ik kies de mensen zelf en het zijn inderdaad de bekende Ne derlanders waarmee ik werk. Als bijna 2lh miljoen mensen naar je luisteren is het je plicht om hen zoveel mogelijk een plezierig half uurtje te bezor gen. Ik ben niks te bedonderd daar rekening mee te houden. Los van commercialiteit of klantenbinding, als je moeilij ke programma's wil maken moet je dat doen op vrijdag nacht om vier uur. Mensen identificeren zich liever met Carmiggelt dan met mijnheer Jansen die ze niet kennen. Zo'n programma kun je maken met iedereen die aan een paar hoe danigheden voldoet. Het ver haal van een bakker die 40 jaar dezelfde ronde doet is fasci nerend. Maar daar ben ik op het ogenblik niet mee bezig. Ik probeer een groot publiek te entertainen en dat vind ik bij zonder leuk om te doen. Je stapt toch binnen in je jon gensdroom. Veel interviewers hebben bereikt wat het grote publiek niet lukt. Zij moet zich behelpen met Story, Privé en Mix en wij kunnen binnenko men. In het begin speelde dat gevoel sterk bij mij, sterretje kijken. Toen Ko van Dijk nog leefde heb ik me met hem een aantal keren op straat begeven en toen dacht ik: hier loop ik toch maar met Ko van Dijk, wat leuk is dat. Het is iets wat je niet kwijtraakt. Het publiek heeft bepaald dat ik met die categorie mensen radio maak, zij vindt het het leukst". Ik vind de kwaliteit van de uitzendingen heel verschil lend. Je gesprekken met Jan Blaaser en Albert Mol haalden het niveau niet van je inter views met bijvoorbeeld Ko van Dijk, Simon Carmiggelt en Geert van Oorschot. „Als je een groot aantal luisteraars probeert te bedie nen is er altijd wel een groep die een bepaalde vent niet leuk Op 6 september wordt aan Tony van Verre de Zilveren Reissmicrofoon uitgereikt. Hij krijgt deze prijs van de radiojournalisten vanwege zijn boeiende interviewserie op zondagochtend met o.a. Simon Carmiggelt, Albert Mol, Annie M.G. Schmidt, Jan Blaaser, Ko van Dijk en Geert van Oorschot. Daarvoor viel Tony van Verre op door zijn serie: Sonneveld was de naam, Bomans was de naam en Manders was de naam. Sinds 1964 maakt Van Verre radio. Hij is niet alleen een bege nadigd interviewer, door het vele terugspoelen en afluisteren van de banden is hij eveneens een uitstekend imitator van zijn gasten geworden. Tony van Verre vindt. Ik probeer iemand te laten zien zoals hij is, ik doe mijn best om de emotie op te roepen dat mensen iemand aardig vinden. Als ze reageren met „Wat een zak" dan is er toch iets gebeurd in elk geval. Je kunt je bedenkingen hebben tegen Wie van de drie, tja, maar Albert Mol vind ik een boeiend verteller. Geert van Oorschot, je kunt niet vooral beoordelen hoe hij bij het publiek zal overkomen. Dat de moederfiguur daar een grote rol in gaat spelen en de armoe de, dat is gemakkelijk achteraf te beredeneren. Ik vind ze alle bei even uniek, hoewel ze als iedereen natuurlijk in de fuik van hun beperkingen gevan gen zitten. Sinds anderhalf jaar maak ik series met de ar tiesten en schrijvers. Dat bete kent dat luisteraars kunnen wennen. Wat precies de reden is dat ik nu in een stroomver snelling ben gekomen weet ik niet. Het kan nu een tijdje op lopen en je kunt er vervolgens twee pakken die minder aan slaan bij het publiek. Ik denk dat ik het laatste jaar veel ge luk heb gehad bij het kiezen van mijn mensen". Je hebt gemakkelijke en moeilijke praters, met welke andere problemen heb je te maken als je een serie maakt? „De meeste tijd zit ik in de voorbereiding. Ik kies iemand uit en daarna probeer ik een beeld te vormen van zijn ka rakter. Daar kun je lang mee bezig zijn. Vaak komen ze hier logeren, vier dagen of een week, dat ligt eraan. Ik zorg er voor dat de mensen zich hier thuis voelen en ik breng ze in zo'n stemming dat zij vertel lers worden. Het is ook wel voorgekomen dat iemand een uur praatte en dat ik dacht: „Wanneer zeg je nou eens wat". Meestal begin ik gewoon bij het begin, uit welk nest ie mand komt. Ik heb wel een paar trucs om iemand in een bepaald stramien te krijgen, maar dat is meestal om zijn verlegenheid te doen overwin nen. Na afloop bepalen we sa men wat kan en wat niet. Ik vraag dikwijls ontzettend domme dingen. „Wat zou je doen als je je leven over zou mogen doen", zeg ik dan lich telijk genegeerd. Dat is een van de domste vragen, maar het geeft meestal een leuk ant woord. En daar gaat het om. Radio is heel anders dan tele visie. Als de t.v. je komt inter viewen staan er opeens zes heren om je heen, de meubels worden verzet en je krijgt warme lampen op je gezicht. De geïnterviewde denkt snel: „Dit is zo ontzettend duur, ik mag geen seconde missen". De bandes die ik gebruik kun je uitwissen, niks aan de hand dus". Als je je goed voorbereidt loopje de kans dat er veel din- Vladimir Boekovski, de Russische dissident, die een campagne is begonnen voor een boycot van de Olympi sche Spelen in Moskou (in 1980) heeft zijn plannen doorgesproken met de zange res Joan Baez. Het tweetal ontmoette elkaar in Londen, waar Joan Baez Boekovski meedeelde dat ze de strijd van de Russische dissidenten steunde. Boekovski zei: „De Olympische vlam achter Russisch prikkeldraad, dat is met elkaar in tegenspraak". iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiil gen worden gezegd die je al lang weet. „Nee hoor, ik kom al gauw op emoties en vraag om reac ties op dingen. Je moet altijd als een niet-weter beginnen. Het werkt heel moeilijk als je bij iemand binnenstapt waar van je alles weet. Het probleem van interviewen is dat de derde dag veel moeilijker is dan de eerste. De eerste dag ben ik be nieuwd naar hem en hij naar mijn manier van werken, dan is er een wederzijdse spanning. Ik begin het liefst zo snel mo gelijk. We spreken vooraf ge woon af: als het je niet bevalt zeg het dan, we halen het er later wel uit. We maken ten slotte samen iets. Ze moeten me vertrouwen, ze weten zo'n beetje wat je doet en dan weten ze wel dat ik ze niet zal „pak ken". We gaan zitten en we la ten het gebeuren. Ik heb met Simon Carmiggelt over zijn broer gepraat en hij heeft ook het gedicht „In de trein" voor gelezen dat Simon jaren na het overlijden van zijn broer heeft geschreven. Koos Postema schreef me een brief waarin hij me prees dat ik Carmiggelt niet vroeg hoe het met zijn seksua liteit stond, maar dat ik kans zag om hem over zijn broer aan het praten te krijgen. Daarmee raakte ik volgens Postema de kern van de mens Carmiggelt". Dat is interviewen, het heeft niets met toeval of geluk te maken. „Maar stel je voor dat Car miggelt toevallig net die maanden niet had gekund of dat ik een ander geïnterviewd had, die minder was aangesla gen bij de luisteraars. Het zijn factoren die je niet in de hand hebt. Dat is geluk hebben in je leven. Net als met de vrouw waarmee ik getrouwd ben. Vijf minuten na de eerste ontmoe ting zei ik: „Ik trouw met je" en zij antwoordde: „Nou, dan ze ker niet". Alles wat ik ooit ge droomd heb is uitgekomen. Had iemand me een paar jaar geleden gezegd dat ik hier be langrijke mensen zou ontvan gen, had ik gezegd: „Kom, ik mag blij zijn als ik bij hen in het schuurtje mag komen". Ik ben van harte bereid het de rest van mijn leven te doen, want ik vind het leuk genoeg. Het is prachtig om de Zilveren Reissmicrofoon te krijgen. Ik ben nu 41, een mooie leeftijd voor zo'n onderscheiding. Dan heb je nog 25 jaar wat aan zo'n prijs. Bomans heeft eens één carnavalsonderscheiding ge had. Hij belde Carmiggelt op die ongeveer alles heeft gekre gen en zei: „Nu heb ik ook wat, een belangrijke carnavalson derscheiding, die is van goud". En daarna sprak Bomans de historische woorden: „Weet je hoeveel hij weegt?" Dat was serieus bedoeld, een man die door het hele volk gelezen wordt, heeft geen officiële lit teraire erkenning gekregen. Daar leed hij onder. Hoe be staat het, maar ik herken er iets van me zelf in. Koos Pos tema zei toen hij de Zilveren Nipkowschijf ontving dat een prijs krijgen zoiets is als een doelpunt maken. Je holt terug naar de middenstip en je voet balt door. Ik denk alleen dat je moet oppassen dat je daarna niet harder voor je voeten wordt geschopt". JOHAN DIEPSTRATEN E De KRO gaat opnieuw do- E cumentaires uitzenden van het Limburgse cineasten- duo Maurice Nijsten en Jo E Erkens. Donderavond is de E eerste van twee films over de Wadden te zien. Voor later staat onder meer een film over het Geuldal op het pro- gramma. De KRO heeft al veel werkstukken van Nij- sten en Erkens uitgezonden, E films die zich stuk voor stuk E kenmerken door een grote mate van zorgvuldigheid. En j van geduld. Het duo werkt E aanzienlijk langer aan een E film dan gebruikelijk is. Aan de Wadden-films bijvoor- beeld werd enkele jaren ge- I werkt. j Al tien jaar geleden bracht de KRO films van het duo op het scherm. Dat was „Broed- j vogels in Limburg". Daarna- volgden onder meer „Laat de heide leven", „Het zijn maar dieren" en, „Beestachtig", „Wat een natuur" en „Dag dieren". Met de Wadden-films, E waarvan de eerste zoals ge- zegd donderdagavond te zien is en de tweede op woensdag- avond 20 september, wordt getracht een zo volledig mo- gelijk beeld te geven van het Waddengebied. De makers E proberen dat door zoveel E mogelijk van de grote ver- scheidenheid aan levens- vormen op de eilanden en in Ede Waddenzee, te tonen. De filmopnamen war bijzonder arbeidsintensie Al met al waren meer d honderd draaidagen noc om genoeg materiaal te ve zamelen. Alleen al op Waddeneilanden werd tw jaar gewerkt. Nijsten en E kens brachten ook nog ee een paar weken op de Wai denzee door. De montage o de verdere afwerking verf den een half jaar. De Belf sche componist Jean Lam brachts werd, zoals bij a films van dit duo, gevraag bijpassende muziek te com poneren. Nijsten en Erkens onde vonden veel medewerki van de eilandbewoners overheidsinstanties. Hl films worden uitgebracht o zestien-millimeter formaat en de samenstelling is zod nig, dat beide films onafha kelijk van elkaar kunne worden vertoond. Momenteel wordt de laa ste hand gelegd aan een ser van acht progamma's van e'. 25 minuten. De KRO zal dez serie onder het motto „Na tuur in eigen land" koment winterseizoen op het scherm brengen. Enkele titels zijn „Het Geuldal", „Het ven „Het hellingbos" en „Grot en kleine rovers in de na tuur". lÏÏIIIIilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll •„E n wat nu....?????" Een afbeelding uit het boek „Fietsverzorging". oe populariteit van de fiets neemt nog steeds toe. Sindz 1965 is de verkoop van rijwielen elk jaar weer gestegen en bedraagt op het ogenblik één miljoen per jaar! Deze herontdekking van de fiets moeten we zoe ken in een ander gebruik, namelijk die van het fietstoe- risme. De fiets is een vervoermiddel dat je in staat stelt veel van de omgeving te zien, terwijl je tegelijkertijd je gezondheid bevordert. Door de lichtere constructie en het gebruik van versnellingen is fietsen ook een stuk minder vermoeiend, en dus meer onstspannend gewor den. Naast de zuiver toeristische toepassing werdt de fiets steeds meer gebruikt om op te trimmen. Tijdens de afgelopen vakantieweken was het aantal fietsende vakantiegangers opmerkelijk groot. Datje om een flin ke afstand te kunnen fietsen niet alleen een goede con ditie, maar ook wat technische kennis van je fiets moet hebben, is voor beginners waarschijnlijk al wel duide lijk geworden. Het is natuurlijk bijzonder makkelijk om wanneer je fiets gebreken vertoont deze bij de eerste de beste rijwielhersteller te laten .maken, maar voor en thousiaste fietsliefhebbers breekt er een mooie tijd aan om in hun schuurtje of andere werkruimte eens wat meer aandacht te besteden aan het onderhoud en het repareren van het rijwiel. Je hoeft wanneer je daaraan begint en nu niet bepaald een vakman bent niet direct met je handen in het haar te staan. In de boekhandel liggen enkele boekjes die meer dan voldoende informa tie bevatten over het wel en wee van de fiets. He opmerkelijkste boekwerk is dat van Hans Dui- melaar en Menno Kremer en de alles zeggende titel draagt: „De fiets". In het boek is bijna alles wat met de fiets te maken heeft terug te vinden. Zowel de geschie denis en de ontwikkeling van de fiets als onderdelen, onderhoud en reparatie worden uitvoerig in het boek behandeld. Het geheel wordt nog eens extra duidelijk door de illustratie van tekenares Heieen Verschuren. Bij de stichting; „Fiets" is de vijfde druk verschenen van het boekje „Fietsverzorging", welk het eerste deel is uit de serie Fietsotheek. De uitgave handelt hoofdzake lijk over het onderhoud en eenvoudige reparaties, deze uitleg gaat gepaard met foto's en tekeningen. Storend zijn de advertenties die overal in het boekje willekeurig zijn afgedrukt, vooral als de men de prijs die voor het boekje betaald moet worden in ogenschouw neemt. In ieder geval boeken die de f ietsliefhebber uitstekend van dienst kunnen zijn. AD VAN HEST „De fiets" uitgeverij Bert Bakker 16.90 en „Fietsver zorging" Stichting: fiets:/ 9.80. WEST-BERLIJN - Voor de „beste ploeg, die ik ooit heb geleid", zoals Sitters het noemde, heeft de Neder landse afvaardiging bij het derde wereldkampioenschap zwemmen wisselvallig geacteerd. De zwaarste in spanningen werden hoofd zakelijk geleverd in de series en al leverde dat zeventien NIJMEGEN - Het gesprek met d een minuut aan de gang, wanneet verdere verloop van het interview thema van onze praterij is de volget zo kwalijk wordt omgesprongen oorspronkelijke als verpletterende De 55-jarige Hoen was en kele weken in Nederland om ambtshalve de oefentrip te volgen, die de Surinaamse kampioen FC Voorwaarts hier maakte. Hij blijkt zich tijdens de stage, waarin de titelhouder van overzee door 's lands sparringpartners als een lach wekkende speelbal werd ge bruikt, groen en geel te hebben geërgerd aan zowel spel als ge drag van zijn landgenoten. De vertoornde reporter: „Het was een schande wat deze ploeg heeft laten zien. Voor waarts heeft zich een voor beeld getoond van de achter uitgang, die ons spel door maakt. Of laat ik zeggen, dat de kwaliteit van de spelers en hun leiders het alles zeggende resultaat is van de voetbal ramp, die op het ogenblik over ons gekomen is". Er is geen twijfel over moge lijk, dat Guno Hoen verdraaid goed weet, waarover hij spreekt. Iemand, die 84 inter lands speelde, het scheids- rechtersdiploma bezit en de eindronden van het wereld kampioenschap in West- Duitsland en Argentinië bij woonde kan immers met een gerust hart als een kenner van de voetbalkeuken worden aangemerkt. Tien jaar geleden wierp hij zich hongerig op de sportjour nalistiek. Zijn drijfveer: „Ik vond, dat er in Suriname zo'n leegte bestond ten aanzien van de waarheid en het commen taar. Ze wilden bij ons alle maal zo graag horen, dat ze hun werkjes zo goed gedaan hadden, terwijl ze zelf heus wel beter wisten. Ik kan niet zeg gen, dat ik in onze sportge- meenschap erg populair ben. Dat komt, ondat ik kritisch ben en geen blad voor de mond neem. Ik durf de problemen zowel via de krant als via de radio onder de loep te nemen". Uit zijn verhaal blijkt, dat er door zo'n instrument ter plek- ke heel wat te zien valt. En dat er eigenlijk helemaal geen ver grootglas aan te pas behoeft te komen om de jungle van plaatselijke problematiek zo wel stuitend als beangstigend te vinden. Guno bekent: „Mijn grootste hekel gaat uit naar de grootste sportorganisaties, die wij ken nen. Dat is de Surinaamse voetbalbond. Dit is een cor rupte boel met aan het hoofd een voorzitter, die op ieder moment toeslaat om zijn eigen zakken vet te mesten". Tijdens het gesprek etaleert ae versiagggverzo-n onzegbare wrok jegens deze praeses, dat alJ diens naam geen enkele Ln de mond neemt. Hij set hem slechts desgevraagd P'jls. André Kamperveen. wrik611 'met de soepele Welbespraaktheid van een of- bRa6r Vfn justitie te worden >n^en ?d' wanneer hij aan p requisitoir in de zaak je- voornoemde K. begint. mom'1 .agt aan: "°P zeker l®e,f"oest het stadion van bnm.'X ln Paramaribo ver- bedra worden. Daar werd een voor h Vj!" 500 000 gulden verh beschlkbaar gesteld. Na fica°°P van tijd wilde de veri- va® !commissie (een groep red i lnanciële deskundigen, geld eens weten hoe dat precies besteed was". na Gi dc V€ ge Pi w P1 sp de aa de eej ve va ne he to on w ni va bi te w< de Gi co bii ka le< üj na sp tie lij Di dr he de an be die DE STEM VAN DINSDAG 29 AUGUSTUS 1978 DE STEM VAN DINSDAG 29 A (Van onze speciale verslaggever)

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1978 | | pagina 6