-Ei Nederland: van niets het meeste maar van alles heel veel VOC-schip Goedkeuring voor reis naar westen kwam na 10 jaar Een eerwaarde is ook maar een men Advies schept in elk geval duidelijkheid ■•et weet wat u op EVEIM UITBLAZEN GEEN „ONTLEDEN" MEER OP DE BASISSCHOOL? Perzische Tapijten Openingskorting ,o.50% „DE ALKOOF" (annex antiek) Amsterdam; binnenland buitenland Watercloset Fietsrage Nederland Uitgesloten Gevlucht Toestemming Charta '77 P.A. PERZISCH TAPIJTHUIS AlsUM Denkdiscipline Flauwekul van maandag 21 ai D£ STEM VAN DINSDAG 22 AUGUSTUS 1978 DE STEM VAN I - i De Verenigde Staten, Ja pan en West-Duitsland zijn de meest welvarende lan den op aarde. Toch zijn er in Amerika 23 miljoen analfa beten. Driekwart van de Ja panners moet genoegen nemen met een tonnetje als een natuurlijke aandrang zich meldt en de Westduit sers gaan zo slecht om met hun welvaart dat de vraag naar fietsen er tot ongeken de hoogte is gestegen (voor Nederlandse fietseigenaren geen paniek! De Duitsers hebben nu geld genoeg om ze zelf te kopen). Net als in Nederland en vooral ook in Engeland heerst in Amerika in sommi ge kringen onbehagen over het moderne onderwijs. In Californië hebben ouder verenigingen het zelfs al tot processen laten komen waarin scholen worden aangeklaagd wegens vero nachtzaming van hun taak. „De leerlingen", zeggen deze ouders, „weten maar al te goed dat ze toch wel overgaan, ook al voeren ze geen bliksem uit. Als ze dan na verloop van tijd tot betere inzichten komen en aan het werk gaan, blijken ze ten opzichte van andere leerlin gen zo'n grote achterstand te hebben opgelopen dat ze voorgoed minder kansen hebben". En dat zou dan de school op zijn geweten heb ben. De achtergrond van de onrust in Amerika is gelegen in het hardnekkige analfa betisme en in het voor steeds meer mensen irri tante feit dat ook jongeren niet meer in staat blijken correct Amerikaans te spre ken en te schrijven. Er wordt steeds meer aangedrongen op een terugkeer naar de oude leersystemen waarbij lezen, schrijven en wiskun de de meeste aandacht krij gen. Het verbazingwekkend hoge aantal analfabeten is trouwens niet alleen te wij ten aan een eventueel fa lend schoolsysteem. So ciale omstandigheden, mi lieu en zelfs de televisie- cultus spelen er een be langrijke rol in. De educatie ve waarde van televisiepro gramma's is meestal nul of gering en toch heeft tv in bepaalde milieus het lezen - zelfs het lezen van kranten en tijdschriften - geheel vervangen. Veel mensen uit „lagere" sociale milieus zien niet eens een verband tussen goed kunnen lezen en schrijven en een beetje succes in het leven. Ras heeft ook met anal fabetisme te maken. In de grote steden wemelt het van de jeugdige werklozen van tussen 16 en 20 jaar. De overgrote meerderheid be staat uit zwarten en de helft is analfabeet. Dan de arme Japanners: ze zijn goed doorvoed, rij den in mooie auto's, werken daar ook hard voor en ze streven naar een eigen huis. Of er in dat huis een wa tercloset aanwezig is inte resseert ze minder dan het aantal slaapkamers en het vloeroppervlak van de woonkamer. „Wat men nooit heeft ge had, mist men niet zo", re deneren de Japanse auto riteiten die zich overigens in toenemende mate begin nen te schamen over het gebrek aan rioleringssys temen en waterclosetten. Heeft in Tokio nog ruim éénderde van de gezinnen een watercloset, in de rest van Japan is het maar net een kwart van de gezinnen die op westers-hygiënische wijze naar de wc kan. De schaamte van de Japanse autoriteiten is overigens weer niet zo groot dat men ijlings verbetering in de si tuatie tracht te brengen. Van de jongste bouwbegroting van de regering, groot 400 miljard gulden, is maar 3,4 procent bestemd voor de aanleg van rioleringen. De rest gaat op aan wegen, to renflats, vliegvelden en al lerlei andere ,,infra-struc turele" voorzieningen. Als er al een riolering is, dan kost de aansluiting daarop een Japans gezin gemiddeld zo'n 3.500 gul den. Dat geld besteedt de Japanner meestal liever aan een vergroting of ver fraaiing van zijn huis. Voor het overige blijft hij kennelijk tevreden naar zijn tonnetje gaan. Tenslotte de Westduit sers. Die zijn niet enkel goed doorvoed maar zelfs uitgesproken dik geworden van hun welvaart. Trimmen is ook niet alles voor de op zijn gemak gestelde mens van 1978. Steeds meer trimmers wenden zich daarom tot de fiets. Die biedt niet alleen de moge lijkheid tot gezonde li chaamsbeweging, maar brengt je intussen nog er gens heen ook! Er worden momenteel in West-Duits land meer fietsen verkocht dan auto's. Vier op elke vijf gezinnen en twee op elke drie Westduitsers beschik ken al over een of meer fiet sen. Tot zover is er nog niets aan de hand, maar och ar me: de Duitsers hebben geen veilige fietswegen. Staatssecretaris voor Bouwnijverheid Dietrich Sperling wil wel. Hij spreekt zelfs over het afsluiten van binnensteden voor gemoto riseerd verkeer ten behoeve van de fietsers en het be stemmen tot fietspad van 30 tot 35 procent van het totale Westduitse wegennet. Drastische denkbeelden, daar niet van. Maar of het ervan komen zal? Ervaringen met voet gangersdomeinen hebben uitgewezen dat veel bin nenstadszaken zijn overle den door gebrek aan ge motoriseerde klandizie. Bo vendien worstelt Bonn met de vraag of de opkomst van de fiets méér is dan een ra ge van voorbijgaande aard; een omwenteling in het Westduitse verkeerswezen. Per slot van rekening koch ten de Duitsers vorig jaar nog meer dan 2 miljoen au to's en de files op de Auto bahnen bereikten een paar weken geleden record lengtes van 40 km. en meer, al moet gezegd worden dat daar ook wel Nederlanders en Belgen tussen zullen hebben gezeten. De Amerikanen met hun analfabeten, de Japanners met hun onzindelijke ton netjes en de Westduitsers met hun plotseling opge laaide liefde voor de fiets die ze niet kwijt kunnen mag ik voor één keer mezelf eens citeren? „Nederland mag een kneuterig land zijn en weinig hebben van het grootste, het langste, het hoogste en het beste ter wereld. Het heeft van niets het meeste maar van alles heel veel. De Nederlanders zijn door de bank genomen beter af dan vrijwel elk ander volk". Dat schreef ik aan een vriend nadat ik was terug gekeerd van een lang ver blijf in diverse buitenlanden, verspreid over drie wereld delen. En toen was het nog maar 1953. Kunt u nagaan hoe goed we het nu geschoten hebben, na al die groei en vooruitgang. Wat op deze foto het wrak van een klein vliegtuig lijkt, dat op een gletsjer is neergestort, is in werkelijkheid een heel klein deeltje ijzerboride in een monster siliciumstaal. Het is 600 maal vergroot onder een elektronenmicroscoop. De opvallende kristallijne vorm werd ontdekt door Alice Davis en Margo Gill van het General Electric researchcentrum in de Verenigde Staten. Zij zijn bezig meteen onderzoek naar het gedrag van staal voor elektrische transformatoren. Nederlandse scheepsar- cheologen hebben het afgelo pen weekeinde op het strand van de Engelse kust bij Has tings houtmonsters van 2,5 meter lengte kunnen zagen uit de huid van het wrak van de achttiende-eeuwse Oostindië- vaarder „Amsterdam". Het schip is daar op zijn eerste reis in 1749 gestrand. De houtmon sters zullen gelijk met even eens ter plaatse gevonden stukken touw en veen- en klei- monsters worden onderzocht in laboratoria van de rijksdienst IJsselmeerpolders (Rijp) om de beste conserveringsmethoden te kunnen vaststellen. Dit heeft een woordvoerder van de stichting VOC-schip „Amsterdam" meegedeeld. De stichting stelt zich ten doel het VOC-schip te bergen en na conservering in Amsterdam te exposeren. Volgens een eerste waar neming zijn de houtmonsters van het schip „van uiterst goe de kwaliteit". Men heeft het af gelopen weekeinde benut om dat er toen een zeer lage wa terstand was. Xj ATEN we hem Jan noemen, een bekende naam in Tsjecho- slowakije. Hij is hier een paar weken met vakantie en vreest dat hij bij terugkeer in zijn va derland moeilijkheden zal krijgen, als hij hier openlijk en onder zijn eigen naam ongun stige dingen vertelt over de lei ders en de toestand van zijn land. Hij is geen communist, nooit geweest, net zo min als zijn va der. „Het communisme is slecht", luidt zijn verontwaar digde en woedende oordeel, dat hij later wat zal afzwak ken. Kort na de invasie van de Warschaupackt-legers op 21 augustus 1968 heeft hij als on derwijzer aan de kinderen op school in gloeiende woorden uitgelegd wat de Russen hun en zijn land hadden aange daan. Kort daarop is hem zijn onderwijzersakte afgenomen en sindsdien probeert hij zo goed en zo kwaad als dat gaat aan de kost te komen. Toen Jan in 1966 de onder wijzersakte behaalde, was de Praagse Lente nog wel niet aangebroken, maar in die tijd konden dus ook niet-leden van de Communistische Partij een dergelijk beroep uitoefenen. Sinds de terugkeer van de kilte in 1968 is dat uitgesloten: professoren, doktoren, juristen moesten, voorzover ze ten minste niet vertrouwd waren, werk zien te vinden in een fa briek, als buschauffeur of als sjouwer, en onderwijzer Jan heeft het misschien niet het slechtst getroffen met zijn ma ger betaalde baatnje, dat hem nog eens in andere Oostblok landen brengt. Hij zegt: „Ik zou graag weer als onderwijzer werken, maar zelfs al zouden ze me toestemming geven, ik zou het niet kunnen. Ik kan de kinderen niet leren van de Russen te houden, want ik mag de Russen niet. Zodoende moet ik het werk aanpakken". Jan zat destijds in Praag, toen de vreemde legers bin nenvielen om, zoals het offi cieel heette, hun kameraad schappelijke taak ten uitvoer te brengen. Onder de bevol king van het stadje waar hij woonde vielen in die dagen ze ven doden, vertelt hij. Ook hij betoogde mee en gooide stenen naar de tanks, maar op de der de dag, 23 augustus, is hij naar zijn woonplaats teruggegaan om er enkele bezittingen bijeen te pakken en met een aantal anderen naar de Poolse grens te vluchten, waar zij zich ver scholen voor de geheime poli tie. Hij vertelt dat een vriend van hem, die in Praag was gebleven, op een ochtend in oktober met doorgesneden) keel op straat is gevonden, een dag nadat hij met stenen naar de bezetters had gegooid. De bijzonderheid die Jan eraan toevoegt, zegt wellicht iets meer over de haatgevoelens te genover de bondgenoten die binnendringers werden. De moord op zijn vriend werd vol gens Jan gepleegd door Mon goolse Russen. „De Mongoolse soldaten waren het ergste. Ze zagen er ook als woestelingen uit met hun lange baarden (en met zijn vingers vernauwt Jan zijn ogen tot spleten). Toen hij korte tijd later naar zijn woonplaats terugkeerde in verband met ziekte van zijn vader, is Jan gedurende twee dagen ondervraagd door offi cieren van de veiligheids dienst. Hem werd verweten dat hij negatieve propaganda had bedreven op school, dat hij te gen de Russen was, terwijl hij dezen toch dankbaar moest zijn omdat ze zijn land na de Tweede Wereldoorlog hadden bevrijd. Het eindigde ermee dat hij uit overheidsdienst werd ontslagen. Ook nu, na tien jaar bezet ting, heeft de dankbaarheid ten aanzien van de Sovjetunie nog niet bij hem postgevat. Hij. zegt: „Ik heb de Duitse bezet ting niet meegemaakt, maar ik geloof dat wat de Russen deden hetzelfde was". Sinds 1969'heeft Jan ieder jaar een verzoek ingediend om een tijdelijke uitreisvergun ning naar West-Europa, tel kens met een negatief resul taat. Maar dit jaar hebben ze hem laten gaan, echter niet zo maar: „Eerst hebben ze bewo ners van mijn flat, zestien ge zinnen, ondervraagd; of ik contact had gehad met mensen uit het Westen, of ze stemmen van Amerikanen op mijn ka mer hadden gehoord, of ik al coholist was en of ik luisterde naar radio „Vrij Ettropa" (de in Zuid-Duitsland gevestigde zender die propaganda naar het Oostblok uitzendt). Ook mijn baas is ondervraagd en kennelijk is er niets negatiefs over mij verteld, anders was ik nu niet hier". Op de vraag wat zijn plan nen zijn, blijven (hij heeft hier enkele vrienden) of naar Tsje- choslowakije terugkeren, blijft het even stil. Dan komt het weifelende en verwarde ant woord: „Ik zou graag hier blij ven, maar ik heb een zoon in mijn land, en ze zeiden dat mijn zoon moeilijkheden zou krijgen in zijn leven, als ik niet terugkom, en dat ze mijn moe der in de gevangenis zouden kunnen zetten'Hij vertelt nog meer waaruit duidelijk wordt dat hij onder zware druk staat van de veiligheidsdienst van zijn land, maar hij vraagt die dingen niet in de krant te zet ten. Tsjechoslowakije na tien jaar bezetting: bitterheid en machteloosheid, onder woor den gebracht door een ver scheurd man, die er zeker van is dat hij meer van zijn leven zou kunnen maken, als hij maar de kans kreeg zich te ontplooien. „Het communisme van Dubcek, daar had ik wel onder kunnen leven. Als ik communist zou zijn, dan zou ik het willen zijn in een situatie waarin ik rechten heb en mo gelijkheden om iets goeds Van mijn leven te maken. Wie in ons land communist is, is bo- venJan. Mijn zoon zal later niet naar de universiteit kunnen, omdat ik geen lid van de partij ben. Russische militairen wo nen met hun gezinnen in nieu we huizen, speciaal voor hen gebouwd door onze eigen mensen, die soms wel elf jaar moeten wachten voordat ze voor een kleine flatwoning in aanmerking komen. De Russen in ons land kunnen dingen ko pen, die de Tsjechen zelf niet eens kennen. De Russen in ons land hebben het even goed als de mensen in het Westen. De mensen in mijn land zijn het daar niet mee eens. Onze rege ring betaalt nota bene voor de aanwezigheid van soldaten die ons land bezet houden". De protestbeweging die be kend is geworden onder de naam van het kritische docu ment „Charta '77" werd enige tijd na het op gang komen van de beweging ook aan Jan voor gelegd ter ondertekening. Hij deelt zonder omwegen mee dat hij niet heeft ondertekend: „Moet je luisteren, ik ben bang. De autoriteiten staan me niet eens toe naar mijn hutje in de bergen te gaan, waar ik zo graag verblijf. Ik kreeg het Charta-document destijds on der ogen, toen mensen van de beweging er 's nachts mee langs de huizen gingen om aan de mensen te vragen of ze zich wilden aansluiten. Ik ben het ermee eens, heb ik gezegd, maar ik kan niet tekenen, om dat ik mijn baan zou verliezen, en ik moet toch de kost verdie nen". De angst heeft niet alleen de ontslagen onderwijzer Jan in 'zijn greep. Als hij de huidige toestand van zijn volk wil be schrijven zegt hij: „Het is erg slecht gesteld. De mensen voelen zich ongelukkig. De grootste verdienste van KRO's Dagboek van een her dershond is dat Willy van He- mert de katholieke sfeer van het begin van deze eeuw heel nauwgezet heeft vastgesteld. Tegenover de conservatieve, Frans sprekende pastoor stond de ambitieuze, jonge herders hond die zich wel sociaal op stelde en zich werkelijk be kommerde om zijn kudde. Sinds ik ,,Uit het rijke Room- sche Leven, een documentaire over de jaren 1925-1935" van Michel van der Plas heb gele zen weet ik dat het type kape laan Odekerke geen algemeen verschijnsel was. De behou dende pastoor bleef het beeld van het katholicisme decennia lang beheersen. Van der Plas' boek gaat over de periode die Willy van Hemert op dit mo ment aan het bewerken is. „Mogen katholieke meisjes en vrouwen poederdoos en lip penstift gebruiken?", is één van de interessante discussie punten volgens Van der Plas. „Een rooie katholiek is een dooie katholiek"; „Ouders houdt uw kinderen af van den voetbalmatch!"; Roomsch is troef!". Van der Plas spoorde talloze advertenties op, alle maal van ver vóór mijn tijd: „Zit u in moeilijkheden? Stuur dan Sint-Josef ter Eer eens een offertje. Dat helpt!" Omdat alles ingrijpend veranderd is zijn de boeken van Van der Plas zo aardig: nostalgie voor de mensen die het meegemaakt hebben en curiositeit voor de nieuwe generatie. Een televi siedocumentaire over het hui dige katholocisme in Neder land zou noch nostalgisch, noch curieus zijn. De eerste omroep die in aanmerking zou komen om zo'n project op te zetten is de KRO, maar die om roep rent niet zo hard tegen woordig. ue Nederlandse geestelijkheid heeft het al ja ren geleden tegen de Wrekers afmoeten leggen. Het was ove rigens dezelfde KRO die de merkwaardige documentaire VISIE „Goeden, slechten en onver schilligen" over de Anglicaan se kerk aankocht (zondag). Net als hier is ook in Engeland het zondaagse kerkbezoek tot een minimum gedaald, voor het overige lijkt er de tijd stil te staan. Een prettige bijkom stigheid voor de Anglicaanse kerk is dat alleen al de activa verzekerd zijn voor meer dan twintig biljoen gulden. Hoe verschillend de eerwaarden over hun ambt en de versprei ding van het Woord denken, liet Thomas op een heel onder houdende manier zien. Hij toverde een rariteitenkabinet te voorschijn, wat in Neder land ondenkbaar zou zijn: een eerwaarde gaf een koffieparty in zijn paleis, een ander orga niseerde een feestje in vroeg- twintiger stijl dat niet in de war werd gestuurd door ge praat over God. Weer een g, dere bleek een verdienstlij bowler te zijn in de plaatselijk cricketverenigingHij had f. geen zin in om op zondagoch, tend met een paar mensen het Latijn te murmelen, kerk moest naar de mensen ty komen. Tamelijk apart vond .cl de beelden van een biddenJ predikant in een lege kerk. i|J afloop trok hij zijn toga uite- daaronder bleek een modem ruiterpak te zitten. De jacti zette vroeg in en bij aankomt, kreeg hij van een notabele zakflacon met whisky o/coj. nac aangereikt. Commentate Joop Reinboud: „Hij is zo/ij) gevoelig om God buiten dJ kletspraat te houden". £(t eerwaarde is ook maar eti mens, denk je dan. Het icyfeJ naar zonderlinge figuren isea aardige bezigheid, maar fel verveelt ook snel. Zeker als (l „persoonlijke verantwom- ding" van de televisiemakei blijft steken in oppervlakkig heden. Natuurlijk, Thomaslit predikanten zien die net ah cl herdershond daadwerkelv\ iets uitvoeren - de gevangeti spredikant, de geestelijke it een inrichting en de bedrij/J dominee - zodat je die macht ge organisatie wel serieus nemen. Door de formule hil Goeden, slechten en onct>. schilligen iets merkwaardig curieus kijkvoer vanwege al malle fratsen van de herders] tegenover magere informtu over de herdershonden. Je zoj bijvoorbeeld de bedrijfsdom: nee door een Hoogovenachlrl bedrijf wandelen, heel imp om rende beelden met al dat»»- maar dat was het enige. Data film in Montreux de prijs de jury en de publiekspts heeft gekregen leek me iets tl veel van het goede. JOHAN DIEPSTRATEN (Van een onzer verslaggevers) Afgezien van zijn inhoud schept het advies van de Adviescom missie Leerplanontwikkeling Moedertaal (ACLOM) aan minister Pais om „ontleden" en „woord benoemen" op de basisschool helemaal af te schaffen, in elk geval duidelijkheid. Er is nu tenminste een praatpapier voor de eeuwige en oeverloze discus sies in het onderwijsveld over dit betwistbare punt. En als de bewindsman het advies overneemt, weten de docenten waar ze aan toe zijn: de aankomende leerlingen weten nog niets van deze taalanalyse. Natuurlijk vindt de com missie een goede kennis van de moedertaal heel belangrijk. Maar zij gelooft niet dat het abstracte gedoe van „gezegde" en „lijdend voorwerp" e.d. enig nut heeft bij jonge kinde ren. De tijd die er mee heen gaat, kan volgens haar veel ef fectiever besteed worden aan spreken, schrijven, lezen en luisteren. Hoe reageert het on derwijsveld op haar ideeën? Drs. H. van der Walle, rector van de Scholengemeenschap Zuid in Enschede en voorzitter van de Adviesgroep Landelijk Brugklasproject, blijft aan de voorzichtige kant, temeer om dat zijn eigen adviesgroep bin nenkort met een advies komt dat overigens niet inhoudelijk van aard is. Hij zal al blij zijn als het advies een eind zou ma ken aan het „eeuwige heen en weer praten". Aan de katholieke pedago gische academie (p.a.) in Ou denbosch wordt Nederlands gedoceerd door de heer P. Geertsma uit Roosendaal. Hij is lid van de commissie geweest tot het moment waarop deze opnieuw werd gestructureerd in januari van dit jaar, waarbij de vertegenwoordigers van de p.a.'s eruit vlogen. Geertsma vermoedt dat in kringen van de p.a.'s weinig verzet zal rijzen tegen het advies van de ACLOM. „Met die overmaat van grammaticaal structure ren uit het verleden kun je niet elk kind lastig vallen. Er moet ruimte komen voor een taal beschouwing die voor elk kind begrijpelijk is", aldus Geerts ma, die daaraan toevoegt dat de toekomstige onderwijzers natuurlijk wel degelijk gram maticaal goed geschoold moe ten blijven. „Etiketten plakken met be hulp van trucjes", noemt de docent Nederlands A. Akker mans aan de katholieke p.a. in Arnhem het ontleden, „maar iets anders is of er niet een an der soort grammatica zou moeten komen, waardoor de kinderen begrip van de zin krijgen aan de hand van woordgroepen in die zin". Ak kermans is niet tegen het ad vies. Leraar Nederlands J. Bo mers van het Ludger College in Doetinchem vindt de duide lijkheid, die het advies zal scheppen als de minister het overneemt, vooralsnog de grootste winst. „Je weet dan (ADVERTENTIES) import export VISMARKTSTRAAT 22 BREDA tenminste dat de kinderen is I van de lagere school kornet I nog geen begrip hebben vat taalanalyse", aldus de heel Bomers. Hij is ervan overtuigd I dat goed grammaticaal on- f derwijs vormend is, maar met heeft nog nooit kunnen s nen of het conventionele grammaticaal onderwijs ook werkelijk is. „Het is all een geprefabriceerd onderwij! I geweest, gemakkelijk voor I pientere leerlingen die ezels-1 bruggetjes wisten te vinden. I maar moeilijk voor de door- snee-leerling." Gereserveerd is de reactie I van NGL-voorzitter drs. f| Roefs. Hij vindt het vrij ver I gaan om helemaal af te zien f van enige taalanalyse in W I .basisonderwijs. „Moeten «1 dan alles wat moeilijk is voor de kinderen, zo maar zond® meer overboord gooien vraagt hij zich af. „Een be# I denkdiscipline mag er tochw I 'bij zijn. Die hebben de kinde-1 ren later toch ook nodig. Als® I Engels krijgen, moeten ze W-I ^ook weten wat een lidwoord» I Bovendien leren kinderen in® I leeftijd van de lagere schot-1 het gemakkelijkst. Het voor!-1 gezet onderwijs heeft nu al I noeg te doen. Als dat ontleg I er nu ook nog bijkomt, dre; I het programma van hetvooh'l gezet onderwijs in de knel I komen", aldus drs. F. Roefs® I in elk geval verwacht dat I minister zich zowel met 'J basisonderwijs als met -I voortgezet onderwijs zal I staan alvorens stappen te os dernemen. Opmerkelijk zijn de afWl zende reacties die wij ontv- r gen uit het basisondervvL „Flauwe kul", reageert zon® J enige terughoudendheid l heer G. Brouwers, hoofd v»J de Emmaüsschool op Crai-'l velt in Arnhem. „Het moei I genwoordig allemaal zo l'J makkelijk mogelijk wo®'l 'gemaakt. Het hoeft alle® J niet meer zegt men. Eerst w I de spelling bijzaak, toen 'J geschiedenis worden terug.' bracht tot een paar jaartal De aardrijkskundeles1* J klagen dat de kinderen I® X geen plaatsen kennen. En"J hoeft het ontleden niet®. Gelijke kansen voor ïede zeggen ze dan. Gelijke m®" ken, gelijke kappen. MaaL« der die gelijke kappen z geen gelijke monniken. neer. Ik zal altijd proberc zwakkere broeders onder leerlingen een zo groot nu lijk surplus aan kennis m Bel ope (Van onze correspondent BRUSSEL - De Belg sche belastingdiensten zi; een heksenjacht begonnc op de bezitters van hond< en rijwielen, tv-toestell< en radio's en tweedehani auto's. Deze moeten ov hun bezit belasting betale maar in de praktijk wor die belasting naar schattii van de belastingdienstc door 30—50% van de bi trokkenen ontdoken, minister van financic vindt dat daar nu wel ei einde aan moet komen. De Belgische Rijkswacht Gemeentepolitie is evenee: ingeschakeld ter opsporii van deze vormen van „fisca fraude", aldus vernamen v van het ministerie van fina ciën. Over de grootte van h bedrag dat ontdoken wordt 1 pen de ramingen op het mini terie sterk uiteen. In totaal zi het gaan om een bedrag dat z< liggen tussen de 150 en 3 miljoen Belgische fran (10-20 miljoen gulden). De Belgische douane hec ook opdracht gekregen tot i tensievere controle aan grenzen, met name op transito-verkeer. Onlan werd een Nederlands echtpa nog betrapt op het niet aang ven van enkele flessen wij Omdat het weekend was, en - betrokken Nederlanders ge contanten genoeg haddc werd ook hun auto voor e dag in beslag genomen als oJ derpand. Boetes wegens J niet aangeven van drank rookwaren kunnen intussJ oplopen tot een kleine 2of gulden, nog afgezien van extra-belasting (accijns) moet worden betaald. Nederlanders die op doq reis zijn in België wordt aangeraden om de waren zij vervoeren wel degelijk aj te geven. De controles door I ambtenaren van de BelgiscL douane beperken zich niet de grens zelf. Ook binen 20 lometer van de grens kan douane nog controles uitoef] nen en fikse boetes uitdelen De heksenjacht op bezitte van honden, fietsen, radio- tv-toestellen heeft intussen L België zelf wel tot de nodil kritiek geleid. ProfessL Franck van de Brusselse Unl versiteit heeft berekend, dat 11 Belgische belasting jaarlijJ wordt opigelicht voor minste? 150 miljard franc (ruim miljard gulden). Die schattii noemt de Brusselse profesa zelfs aan de lage kant. VJ Belgisch geld verdwijnt jaa lijks naar banken in Luxel burg en Zwitserland. Er rijden vanuit Brusl zelfs op maandag specia bussen naar Luxemburg q rijke Belgen in staat te stell| tot klandestiene munt- bankoperaties in die stad. le kolom slotkoersen vorige ba 2e kolom slotnoteringen van Actieve Aandelen AKZO f 20 30,70 ABN f loo 369,00 AioRo f 20 80,10 Deli-Mij f 75 130,00 Uordtsche f 20 172,50 Dordtsche Pr. 171,20 Kei-leken f 25 103,50 Heineken H.f 25 96,30 Koogov. f 20 36,80 KVA-Mijen eert 59,50 KNSM eert (.100 88,00 kMU'ÏS? 151-50 KLM (div. 78-79) Kon.Olie f 20 131,10 134,40 31,60 370,50 80,90 132,00 176,20 174,50 105,50 98,00 37,00f 59,20 87,00 153,90 Nat.Ned. f 10 Nedlloyd f 50 Ommeren Cert rh»lip8 f 10 Bobeco 50 Kolinco f 50 B°*ento f 50 Unilever f 20 107,30 79,90 146,50 26,30f 177,00 141,50 123,20 121,90 Staatsleningen geven, opdat ze later net z kansen zullen hebben a ,,1 anderen", aldus schoolt Brouwers. *0«50 Ned. 74 9-75 id 74 9-50 id 76-1 9-50 id 76-2 00 id 75 **•75 id 75 8*75 id 7f-2 **•75 id 76-96 9-50 id 75 8-50 id 75-2 109,50 110,60 106,30 108,30 106,50 105,10 104,40 105,30 103,4(f 103,20 108,80f 79,00 148,00 26,60e 178,00 142,20 123,20 125,20 109,50 110,60 106,40 108,30 106,50 105,10 104,40 105,30 103,40 103,20

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1978 | | pagina 4