Burger: tweede
kabinet-Den Uyl
„zat er niet in"
Heath terug ia politiek
Wi
Uet rarnaval H*r
ze willen zo graag
De wrange gezelligheid
van Neerland® hoop
UIT DE
WEEKBLADEN
7>è% LENING 137B
Na verzoening met Thatcher
hm papier
VOOR UW PEIXI
STAAT DER NEDERLANDEN
binnenBand
buitenland
Bouw
Actie
Koekoek
Carnaval
Witman
„Politiek"
STEM VAN VRIJDAG 27 JANUARI 1978
- f
UfUl UVI
Ti, ,J O-
- t'.v'v- -
1.
- «...v
vlb»*? 4 S - i.
V',-^
f V;< v
MET WIM KOCK
VVD-leider Rietkerk en de
CPN zijn de belangrijkste
nieuwsmakers" van de afge
lopen week geweest voor de
weekbladen. ELSEVIER heeft
Rietkerk op het omslag. DE
TIJD heeft het (ook op het om
slag) over „de nieuwe WD van
Rietkerk".
De CPN wordt herboren in
VRIJ NEDERLAND en verfrist
In DE GROENE.
Om met het laatste blad dan
maar te beginnen: op de voor
pagina staat een zeer kritische
beschouwing van Marijke Her
sman over de labiele afspraken
met Brazilië terzake de leveran
tie van in Nederland verrijkt
uranium. Braziliaanse beloften,
wat zijn die eigenlijk waard?
„Daarbij zien de militairen (de
regering WK) Brazilië als het
„coming country" dat te zijner-
tijd de leidende rol in de we
reldpolitiek moet overnemen
van de VS-ongeveer zoals de
VS na de oorlog Engeland af
losten als grootste mogend
heid". Waarmee Marijke maar
wil zeggen dat landen met
zulke aspiraties vroeg of laat
daarbij passende bommen
nodig hebben.
DE GROENE, terugblikkend
op regeringsverklaring en ka
merdebat, noemt de rede van
Den Uyl in eerste instantie
„een verademing". Maarten
van Dullemen breekt zich het
hoofd over de vraag wat de
„verfriste CPN" nu eigenlijk
precies voor ogen staat met
„de nieuwe coalitie". Erg duide
lijk is het congres daarover niet
geweest. Integendeel, zelfs de
namen van andere linkse par
tijen kwamen de communisten
niet over de lippen. „Daarbij
was de algehele teneur van het
congres er één van een volle
dig negatieve beoordeling van
de kabinetsperiode-Den Uyl.
Het huidige kabinet werd vrij
wel iedereen geschetst als een
kabinet dat is ingehuurd om de
onder Den Uyl begonnen af
braak en bezuiniging ten bate
van de grote ondernemingen
verder af te maken en te vol
tooien". Niet bepaald een po
ging tot toenadering tot de
„grijze eminentie" van pro
gressief Nederland.
De hartpagina's van DE
GROENE zijn gewijd aan een
degelijk gedocumenteerd ver
haal over het verval van het
vakmanschap in de bouw. Ach
tereenvolgende regeringen en
de werkgevers zelf moeten
delen in de schuld aan het hui
dige gebrek aan vaklui, waar
door - maar niet alleen daar
voor - de merkwaardige situa
tie is ontstaan dat de vraag
naar bouwvakkers groot is,
evenals het aantal werkloze
bouwvakkers. Een leerzame
achtergrond-informatie voor de
oppervlakkige lezers van de
trein- en stationsaffiches
waarop staat „Een vakman kan
op ons bouwen".
DE NIEUWE LINIE is nog erg
dun maar wordt weer interes
santer van inhoud. Hans Ra-
maer beschrijft het opnieuw tot
leven komende en steeds bre
der wordende verzet tegen de
kernenergie.
Gerard van den Boomen zet
zijn vraaggesprek met oud
minister voor ontwikkelings
samenwerking drs. Jan Pronk
voort. Deze week gaat het
vooral over internationale poli
tiek. Pronk: „Een van de opval
lendste dingen vind ik de laat
ste tijd - en ik kan dat nog
nauwelijks verklaren - dat van
uit conservatieve groeperingen
als ze eenmaal aan de macht
zijn, soms een progressiever
beleid wordt gevoerd, soms
meer een stap naar voren
wordt gedaan dan wanneer
sociaal-democraten aan de
macht zijn".
Dat moet een geruststel
lende gedachte zijn, dezer da
gen.
Henk Hofland is er nog niet
op gekomen want hij door
waakt slapeloze nachten, ge
plaagd als hij wordt door het
visioen van een ondergaande
PvdA. „Pas vorige week", con
stateert hij, is het goed duidelijk
geworden hoe diep de formatie
erin heeft gehakt". Hij acht het
heel goed mogelijk dat Van Agt
het, geholpen door een wat
aantrekkende conjunctuur en
een verdere daling van het
werkloosheidscijfer. langer
blijft zitten dan menigeen
hoopt. Daarin ziet hij een groot
gevaar voor de PvdA, die zich
in een langdurige oppositie zou
kunnen laten afdrijven naar de
positie van „actiepartij". Bo
vendien vreest hij dat de „be
stuurlijke talenten" - de groep
oud-ministers en staatssecre
tarissen - de liefhebberij om
zich geheel te wijden aan de
partij snel zullen verliezen als
de neiging tot actie en radicali
sering toeneemt.
HP heeft een interview met
staatssecretaris Van Eekelen
van Defensie en daaruit blijkt
zelfs voor een leek dat deze
van eigen gelijk zeer overtui
gende ex-diplomaat de ware
vakman wordt op het departe
ment van Kruisinga. De com
munist Joop Wolff worst ook
geïnterviewd door HP en dat is
eigenlijk iets bijzonders, want
communisten paraderen niet
graag in de burgerlijke pers.
Over de val van De Groot:
„Zo'n proces als nu is heel erg
moeilijk, gaat niet zonder pijn.
Op het moment dat het zonder
pijn gaat, ben je wel politicus
maar geen mens".
In een boeiende reportage
wordt de ondergang van de
Nederlandse textielindustrie
weer eens geplaatst tegen de
internationale achtergrond.
Verslaggever Pieter Storms
schrijft over de trucs van
textiel-fabrikanten. Om aan
overheidsgeld te komen bij
voorbeeld: Eerst schatten de
werkgevers dat er in 1976 6000
arbeidsplaatsen verloren zul
len gaan, om op die manier de
overheid te pressen miljoenen
subsidie op tafel te leggen. Als
er ondanks de goedgevigheid
van de overheid 2200 arbei
ders op straat komen te staan,
dan jubel je dat er duizenden
arbeidsplaatsen zijn gered".
„Het Mysterieuze Euro-
communisme" is het omslag
verhaal van de HP Een uitvoe
rige beschouwing over de wor
steling van de Westeuropese
CP's met de vraagstukken van
democratie en socialisme.
Daarnaast wordt de speerpunt
van het Eurocommunisme, de
Italiaanse CP geportretteerd.
DE TIJD praatte met Riet-
<erk, de nieuwe fractieleider
/an de VVD in de Tweede Ka
mer. „Allereerst zal het mini
mumloon in rustiger banen
worden geleid. Dat is heel be-
angrijk voor arbeidsintensieve
oedrijfstakken. En het kabinet
zal oneigenlijke elementen uit
die netto-netto-zaak halen".
Onder de titel „Kop op, mon
seigneur" reageert Arie Kuiper
op het interview dat ELSE-
VIERS vorige week had met
oisschop Simonis, die zich zo
/erwant zei te voelen aan zijn
oollega Gijsen. „Moeten we
ons nou opwinden over ai aie
:egenstellingen of accentvers
chillen binnen de Nederlandse
rerk? Ik denk het niet. In elk
geval is het duidelijk dat het
aantal mensen, dat bereid is er
langer dan twee seconden
wakker van te liggen, met de
dag kleiner wordt.
In zijn column huldigt Her
man Hofhuizen de enige leuke
sprekers die de kamer nog rijk
s: Terlouw, Bakker, Aantjes,
Abma en Koekoek, die hij om
schrijft als „een voortdurend
naar lucht happende Belge
nmop, door zichzelf vertaald in
het Nederlands".
Jan Mertens kijkt terug op
zijn vakbondscarrière, onder
meer in Brabant: „Moest je
mee met een bestuurder van
de landarbeidersbond in
West-Brabant, dan zat je in het
echte grootgrondbezit. Boerde
rijen waar honderd, honderd
vijftig man werkten. Als je na de
vergadering bleef slapen werd
de bijeenkomst al vrij spoedig
gesloten. Want daarna moest
er, in wat groots een hotel heet
te, een kaartje worden gelegd.
Dat was de stijl van de landar
beiders".
Als omslagverhaal heeft DE
TIJD een geschreven portret
van Martin Buber, geschreven
door de Rotterdamse antropo
loog en Buberkenner dr. J.
Sperna Weiland.
ELSEVIERS MAGAZINE liet
Rietkerk interviewen door Alice
Oppenheim. „Rietkerk heeft
iets van Van Agt: onder het mis
leidende grijs ligt onverzette
lijke koppigheid. Rietkerk zou
weieens een lastiger fractielei
der kunnen zijn dan de zo ge
ruchtmakende Wiegel", con
stateert ze.
Op bijna onnavolgbare wijze
neemt Pierre Huyskens het
boven-Moerdijkse carnaval
onder de loep. „Carnaval der
beunhazen", noemt hij het.
„Holland zou ook zo graag
maar het kan niet omdat het de
potentie mist tot het nauwelijks
te duiden fenomeen, waarvoor
carnaval de slechts mogelijke
benaming is. Niettemin steken
er allerlei Keilebijters, Pinte
pakkers, Papputters, Ooie,
Malle en Lange Pieren, Haps
nappers, Oelewappers, Kaas
koppen, Potse- en Fratsema
kers, Kieledragers, Hotsknot-
sers, Dompelaars, Bekketrek-
kers, Maaiemeppers, Koeies-
teerten, Rollebollers, Bullebij
ters en Pikbroeken de koppen
op; ellendige namen, waarach
ter frenetieke pogingen schuil
gaan om iets Bourgondisch
waar te maken van wat buiten
Bourgondië toch niet kan be
staan".
En over de „sociale bewo
gen" prinsen: „Ik vrees dat
boven de Moerdijk het sociale
element oneigenlijk wordt ge
bruikt door clubjes van gezel
lige stappers of uitgaanders die
principieel voor hun eigen lol en
vooral met behulp van de hore-
camensen in de lokale midden
stand een soort carnavalsspel
op de wagen willen zetten".
EM weerlegt de argumenten
van de tegenstanders van ker
nenergie met de simpele rede
nering dat wie een kernbom wil
er een kan hebben binnen vijf
jaar, kerncentrales of niet. Er
wordt een Amerikaanse na
tuurkundige geciteerd die het
zelfde argument verder aan
kleedt:
- Tot nu toe lijkt het nog niet te
zijn gebeurd;
- Het is goedkoper en veel
gemakkelijker om atoombom
men te maken zonder kern
reactor en
- De redenen waarom een
land kernwapens zou willen
maken hebben niets te maken
met kernenergie.
Van zo'n argumentatie kun je
niet zeggen wat je wilt, maar
niet dat zij de tegenstanders
met de mond vol tanden zal
doen staan....
In VRIJ NEDERLAND con
stateert M. van Amerongen dat
in Nederland nog niets is of
wordt gedaan aan een even
tuele opvang van vluchtende
Zuidafrikanen („Die Witman
rukt op naar die Bijlmermeer").
De ene instantie na de andere
ontkent dat erover is gestu
deerd. Alleen Den Uyl jokt dat
er wel wat aan is gedaan, maar
dat het om „begrijpelijke" re
denen onder de roos is gehou
den. Intussen verwacht een
deskundige alsJ. Breddelsvan
het Bureau Huisvesting Rijks
genoten wel dat er een leger
Zuid-Afrikanen van Neder
landse oorsprong op Schiphol
zou kunnen landen. „Ik ben
een paar jaar geleden in op
dracht van de Algemene Emig
ratie Centrale naar Zuid-Afrika
geweest en in het rapport dat ik
van die reis heb opgemaakt
waarschuwde ik al voor het feit
dat er, volgens de schattingen
van de Nederlandse ambassa
de, zo'n honderdveertigdui
zend houders van een Neder
lands paspoort in dat land rond
lopen".
VN schrijft verder uitvoerig
over de twijfels die nog rijzen
rond de verklaringen van de au
toriteiten over de gebeurtenis
sen in de Stammheim-
gevangenis, waar leden van de
Baader-Meinhof-groep zelf
moord zouden hebben ge
pleegd en - eveneens - over
„een verjongde CPN op weg
om de laatste slag te winnen".
Voorwaarts kameraden, het
weekend tegemoet!
(ADVERTENTIE!
t i t h 0 w a
bedrag
koers
rente
aflossing
schuldbewijzen
inschrijving
storting
toewijzing
open bedrag
de koers wordt na de inschrijving op dinsdag 31 januari 1978
vastgesteld aan de hand van de koersen en bedragen waartegen
is ingeschreven (tendersysteem)
jaarlijks op 1 maart
in 15 jaarlijkse termijnen van 1 maart 1979 af
vervroegde aflossing is vanaf 1 maart 1988 mogelijk tegen
de koers van 103%
nominaal f1.000 (CF of K)
schuldregisterinschrijvingen van tenminste f 100.000
31 januari a.s. van 9 tot 15 uur
door tussenkomst van bank of commissionair in effecten
onder opgave van het bedrag en van de koers waartegen men
wil deelnemen
1 maart 1978
uitsluitend aan inschrijvers die hebben ingeschreven tegen de
vastgestelde koers (gereduceerde toewijzing mogelijk) of tegen
een hogere koers (toewijzing ten volle)
afrekening vindt plaats tegen de vastgestelde koers
prospectus kosteloos bij banken en commissionairs
DEN HAAG (ANP) - Vol
gens staatsraad mr. J.AW.
Burger, de formateur (in 1973)
van het kabinet-Den Uyl,
waren het niet de incidenten,
de wederzijdse tekorten en tac
tische fouten die ertoe leidden
dat er geen nieuw kabinet-Den
Uyl is gekomen. Het echte
breekpunt was, naar zijn me
ning, het onvoldoende respec
teren van de plicht van de for
mateur om de feitelijke werk
baarheid van het komende ka
binet te waarborgen.
In „socialisme en democra
tie" het maandblad van de
Wiardi Beckmanstichting (het
wetenschappelijk bureau van
de PvdA) concludeert mr. Bur
ger dat opnieuw gepoogd werd
een kabinet onder linkse vlag
af te dwingen met rechtse be
windslieden. „En wel in een
mate en van een gewicht, dat er
geen wezenlijk kabinet-Den
Uyl uit de hoed getoverd zou
zijn en dan ook in wezen niet
door Den Uyl gepresideerd zou
kunnen worden".
Staatsraad Burger zet uit
een, dat Den Uyl zich geen bij
voorbaat innerlijk verdeeld
ministerie kon laten opdringen
en concludeert, dat een
kabinet-Den Uyl II „er, hoe
onbegrijpelijk ook, eenvoudig
niet inzat".
In zijn artikel zet mr. Burger
uiteen dat het kabinet-V an Agt
op een valse grondslag is opge
trokken en noemt hij het bui
ten de deur zetten door het
CDA van de PvdA zo kortzich
tig, „dat spijt daarover alleen
maar te laat kan komen". Kri
tiek heeft mr. Burger ook op de
handelswijze van informateur
Van der Grinten, die - volgens
hem - in strij d met de feiten het
staatshoofd rapporteerde een
meerderheid voor zijn kabinet
gevonden te hebben. „Daar
wordt wat mee losgemaakt",
aldus de staatsraad, die op
merkt dat daarmee geraakt
wordt aan het wezen van ons
staatsbestel.
Volgens de staatsraad was
het meeformeren van de
PvdA-partij-instanties (par
tijbestuur en partijraad)
„nogal ongewenst". Het idee,
aldus mr. Burger, dat het Ne
derlandse volk geregeerd en
dus gekabinetsformeerd zou
willen worden via partijbe
stuur of partijraden, daavan
zou ik het monopolie gaarne
aan de communisten willen la
ten.
Het is nog maar een paar jaar
geleden, dat ik echt onder de
indruk kwam van Neerlands
Hoop. In Bange Dagen was wel
aardig, Panama was uitste
kend, maar de Express sloeg
voor mij alles. Daarin vond ik
althans de essentie van Neer
lands Hoop. Na een aantal kei
harde grappen van Freek over
de domheid van werkende jon
geren zong vervolgens Bram
een lied dat de top veertig nooit
heeft gehaald. Het ging over
het meisje op de fabriek: „De
zure stank is niet te harden -
net zo min als het lawaai - daar
waar ze dagelijks - deksels op
mayonaisepotten draait. Als ze
's middags vijf uur vijftien -
haar hoge hielen licht - zitten
zesduizendzesendertig-mayon.
dicht.
Vader heeft niets nieuws te
melden - ze is blij dat ze naar
bed toe mag - ze ligt erin iets
over elven - morgen is het weer
vroeg dag. De trein, de prik
klok, de kantine - eens per uur
naar het toilet - en ondertus
sen 6036 deksels klemgezet. Ze
sluit steeds hetzelfde aantal -
aan de band voldoet ze goed -
één keer in de maand wat min
der - omdat ze dan wat vaker
moet". Voordat Bram in een in
terview uitlegde dat Neerlands
Hoop de algemene machinaties
van de grote tegenover de
kleine behandelt, wist ik al dat
dit het toppunt van cabaret is.
Bram en Freek brengen con
troversieel cabaret. Ik geloof al
lang niet meer in de humoristi
sche werking van dubbele bo
dems, maar enige uitleg kan
nooit kwaad. Bram zei eens:
„We spelen op de angst van
mensen in de zaal. De
groeiende angst bindt hen sa
men. Het bespelen van die
angsten is een deel van onze
truc. Veel artiesten zeggen hun
voorstelling af als er bijvoor
beeld een gijzeling gaande is.
Op zo'n avond spelen we het
liefst, dan heb je de meeste
kans op echte communicatie".
Het zaalrepertoire van Neer
lands Hoop is zo oud als haar
bestaan. Grappen over negers
(„Die bruinen zijn te stom om
voor de duvel te dannou,
dat is het enige wat ze nog een
beetje kunnen"), over joden,
over zelfmoord, over invaliden
in een rolstoel, over Molukkers
(„Druk die geschminkte men
sen maar tegen de grond, ze
hebben lang genoeg op onze
kosten in zon gelegen"), over
kanker, seksualiteit, een
zaamheid en de dood. Uiterst
grove grappen over zaken,
waar gewoonlijk met enige te
rughoudendheid over wordt
gepraat. Ik heb altijd moeite
gehad met hun grappen over de
Tweede Wereldoorlog, maar in
dit verband is misschien ver
helderend wat Brugsma eens
tegen Ischa Meijer zei over zijn
concentratiekampervaringen.
„Na de oorlog heb ik er lang
niet over gepraat, ijzeren gor
dijn ervoor. Toen kwamen die
nachtmerries; pas toen ik met
Ed Hoornik grapjes over het
kamp begon te maken ging het
wat over".
Neerlands Hoop beukt tegen
die „ijzeren gordijnen" die ie-
VISIE
dereen om zich heeft gebouwd.
Ik hou niet van stukken waarin
de functie van humor wordt
uitgelegd, maar Han Peekei
zou het toch eens in deze rich
ting moeten gaan zoeken.
Neerlands Hoop heeft voor
drie televisieshows het zaalop
treden Interieur aangevuld
met een aantal nieuwe grap
pen. Speciaal voor de televisie
ging Neerlands Hoop achter de
actualiteit aan hollen: melige
grappen over Van Agt, seks
clubs en friettenten. Omdat het
een televisie-optreden was
ging Neerlands Hoop andere
eisen aan zichzelf stellen en
daardoor flopte het voor een
groot gedeelte. Communicatie
met het publiek wil Neerlands
Hoop, maar niet met het grote
publiek. Het was niet voor
niets dat in de allereerste mi
nuut van de eerste show Freek
opkwam als pindarotsje, zijn
blote achterste liet zien terwijl
op de achtergrond iemand als
een droplul rondliep. Leuk?
Natuurlijk niet, maar door
deze banaliteit selecteerde de
eerste categorie geschokte kij
kers zichzelf uit, door op dat
moment de knop uit te draaien.
Iedereen zal ongetwijfeld de
vergelijking hebben getrokken
tussen Neerlands Hoop en
Koot en Bie. Daar hebben
Bram en Freek het dan ook
naar gemaakt. Zij zijn
schouwburgartiesten, maar
gingen in navolging van Koot
en Bie op reportage en presen
teerden het geheel vanuit de
studio. Dat was niet een bril
jante gedachte. Koot en Bie
weten met veel raffinement de
mogelijkheden van het me
dium uit te buiten, terwijl
Bram en Freek daar volstrekte
beginnelingen in zijn. Regis
seur Jop Pannekoek had er
beter aan gedaan als hij ge
woon een registratie had ge
maakt van het zaaloptreden en
daarbij het eerste half uur van
de derde show resoluut had ge
schrapt. Nu bleef het resultaat
een half om half produkt.
„We hebben het over de ar
beider die de klassestrijd door
de welvaartstaat de mist in ziet
gaan", zei Bram over de eerste
show „Arbeider dat komt er
van". Het lied waarin de
snoepverkopers van Neder
land werden getypeerd over
trof alles: „De uren waarin
niets gebeurt zullen jaren van
mijn leven zijn. Zie ik ruzies bij
de buren, sluit ik mijn ogen en
gordijn". Deze twee zinnen
geven de bindende elementen
van "de drie shows aan. De
angst (o.a. Freek als de Nieuwe
Jezus) en de uren waarin niets
gebeurt die jaren van mijn
leven zullen zijn. Anders ge
zegd: de verveling ofwel de op
gefokte gezelligheid (o.a. de
persiflage op de volkszanger
en de afschuwelijke polonaise
feesten). Die combinatie van
angst en verveling leverde een
wrange soort gezelligheid op
die zelden op de t.v. te zien is.
JOHAN DIEPSTRATEN
(Van onze correspondenten)
LONDEN - De politieke
loopbaan van Edward Heath,
die leek te zijn verzand in een
kalmer bestaan in het teken
van reizen, zeilen en muziek, is
nieuw leven ingeblazen in een
verzoenend gesprek met de
vrouw die hem bijna drie jaar
geleden als leider van de con
servatieve partij onttroonde:
Margaret Thatcher.
In Londen wordt druk ge
speculeerd dat Edward Heath
bij een eventuele verkiezings
overwinning van Thatcher mi
nister van buitenlandse zaken
zal worden.
De betrekkingen tussen
Margaret Thatcher en Edward
Heath waren de laatste jaren
buitengewoon slecht. Na zijn
onttroning door Thatcher
heeft Heath niet meer direct
met haar gesproken, totdat hij
vorige week door Thatcher in
haar flat in Chelsea werd uit
genodigd om verslag te doen
van zijn recente reis naar het
Midden-Oosten, waar hij
onder meer gesproken had met
president Sa dat van Egypte,
premier Begin van Israël en
koning Hoesein van Jordanië.
Dat was het eerste teken dat er
een dooi was ingetreden in de
ijzige verstandhouding tussen
Thatcher en Heath.
Heath is tamelijk populair
en kan de kansen van de con
servatieven in de verkiezings
strijd aanmerkelijk vergroten.
De minderheidsregering van
premier James Callaghan heeft
zich kunnen handhaven dank
zij een onbestendige coalitie
met de liberalen, die het ak
koord met Labour waarschijn
lijk in de loop van dit jaar zul
len opzeggen.
Margaret Thatcher ging
vrijdag op jacht naar poten
tiële kiezers in Oost-Londen,
waar de Labourpartij gewoon
lijk met grote meerderheden
uit de bus komt. Van markt
kooplieden in Petticoat Lane
kreeg Thatcher ongeveer een
dozijn zoenen en adembene
mende omhelzingen. In de
opiniepeilingen is de aanhang
van de conservatieve en de La
bourpartij vrijwel in even
wicht.
Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend Btj publikatie zullen
deze vermeld worden Slechts bi) hoge uitzondering zal van deze regel worden afgeweken Naam en adres
zijn dan bij de redactie bekend Publikatie van bneven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in
alle gevallen eens is met inhoud c q strekking
Om als een eenvoudige be
jaarde de politiek en Haagsek
ringen te beoordelen, kun je
niet anders dan teruggrijpen
naar wat onze voorouders als
zeiden: „Als ge het met de kop
niet kunt verdienen, zul je het
met je handen moeten doen".
De toestanden zijn heel wat
veranderd. Streefden wij eerst
nog naar betere arbeid, betere
woning, naar 'n fiets of motor,
later naar 'n auto, naar 'n
wasmachine, koelkast en meer
confort: nu ligt dat allemaal in
ruime mate achter ons. De ten
dens is nu meer recreatie, meer
vakantie en wereldreizen. De
kleerkasten puilen uit, de
schoenen staan op 'n rij in de
kast en allemaal vanwege de
mode. De machines draaien en
produceren steeds meer, en er
zijn maar 'n paar mensen voor
nodig om die dingen draaiende
te houden en overbevolking
leidt niet tot meer afname.
En hoe moet je het nu alle
maal waar maken de werk
loosheid op te lossen?
Werklust is er met meer bij,
de schoolbanken brengen voor
velen verveling en eer ze een
vak hebben kunnen leren gaan
ze in militaire dienst, waar ze
direkt al een flinke zakcent
verdienen. Dat stimuleert niet
als ze naar een baas toegaan,
die dikwijls voor 'n halve
kracht een groot salaris uit
moet trekken, met alle lasten
daaraan verbonden, en de
werkbaas bij wie ze hun vak en
ondervindingen moeten leren,
is ook niet altijd blij met zo'n
„sta in de weg", want ook hij
staat op tijd of per meter en is
er geen tijd voor goede aan
wijzingen.
Waar nu het vak geleerd?
Met kennis van top en flop en
hoe het er allemaal met de sex
uitziet en 'n mondje vol Engels,
zijn de gouden letters in het
vaandel van „Arbeid adelt"
niet veel meer dan de zwarte
koeiletters op de spandoeken
van tegenwoordig.
Wij zullen zuinig moeten
gaan worden met het beetje
nakomelingen dat we straks
nog hebben en alleen een goede
kop en een goede vakman zul
len het nog kunnen redden,
want een vak kan wel eens ziek
zijn, maar sterft nooit. Wij zul
len met hen terug moeten naar
meer degelijkheid en begrip,
de gedachte voorop zetten dat
het niet te halen is met 'n broek
in de Lóda te duwen, in de sug
gestie dat ze er dan zo spon
taan uitziet en met 'n hemd uit
te laten op 'n brommer (nader
hand heb je kou en hernia te
pakken). Terug naar saamho
righeid en liefde voor elkaar,
trouwe liefde tussen man en
vrouw dat ge nadien niet be
hoeft te huilen om je kinderen,
maar waar leer je dat tegen
woordig nu geloof en vertrou
wen met voeten worden getre
den. Dus toch weer terug naar
samenwerking tussen „Kerk
en maatschappij" en als we de
spreuk op onze gulden „God zij
met ons" nog willen waar
maken zullen wij naar deze
enige oplossing moeten stre
ven, want de mensen kunnen
elkaar vernietigen, maar HIJ
kan met de natuur spelen en als
dat verkeerd loopt, dan is er
ook geen aardigheid aan.
Groepje bejaarden. (Naam
en adres van de auteur bij de
redactie bekend).