Burger: tweede kabinet-Den Uyl „zat er niet in" Heath terug ia politiek Wi Uet rarnaval H*r ze willen zo graag De wrange gezelligheid van Neerland® hoop UIT DE WEEKBLADEN 7>è% LENING 137B Na verzoening met Thatcher hm papier VOOR UW PEIXI STAAT DER NEDERLANDEN binnenBand buitenland Bouw Actie Koekoek Carnaval Witman „Politiek" STEM VAN VRIJDAG 27 JANUARI 1978 - f UfUl UVI Ti, ,J O- - t'.v'v- - 1. - «...v vlb»*? 4 S - i. V',-^ f V;< v MET WIM KOCK VVD-leider Rietkerk en de CPN zijn de belangrijkste nieuwsmakers" van de afge lopen week geweest voor de weekbladen. ELSEVIER heeft Rietkerk op het omslag. DE TIJD heeft het (ook op het om slag) over „de nieuwe WD van Rietkerk". De CPN wordt herboren in VRIJ NEDERLAND en verfrist In DE GROENE. Om met het laatste blad dan maar te beginnen: op de voor pagina staat een zeer kritische beschouwing van Marijke Her sman over de labiele afspraken met Brazilië terzake de leveran tie van in Nederland verrijkt uranium. Braziliaanse beloften, wat zijn die eigenlijk waard? „Daarbij zien de militairen (de regering WK) Brazilië als het „coming country" dat te zijner- tijd de leidende rol in de we reldpolitiek moet overnemen van de VS-ongeveer zoals de VS na de oorlog Engeland af losten als grootste mogend heid". Waarmee Marijke maar wil zeggen dat landen met zulke aspiraties vroeg of laat daarbij passende bommen nodig hebben. DE GROENE, terugblikkend op regeringsverklaring en ka merdebat, noemt de rede van Den Uyl in eerste instantie „een verademing". Maarten van Dullemen breekt zich het hoofd over de vraag wat de „verfriste CPN" nu eigenlijk precies voor ogen staat met „de nieuwe coalitie". Erg duide lijk is het congres daarover niet geweest. Integendeel, zelfs de namen van andere linkse par tijen kwamen de communisten niet over de lippen. „Daarbij was de algehele teneur van het congres er één van een volle dig negatieve beoordeling van de kabinetsperiode-Den Uyl. Het huidige kabinet werd vrij wel iedereen geschetst als een kabinet dat is ingehuurd om de onder Den Uyl begonnen af braak en bezuiniging ten bate van de grote ondernemingen verder af te maken en te vol tooien". Niet bepaald een po ging tot toenadering tot de „grijze eminentie" van pro gressief Nederland. De hartpagina's van DE GROENE zijn gewijd aan een degelijk gedocumenteerd ver haal over het verval van het vakmanschap in de bouw. Ach tereenvolgende regeringen en de werkgevers zelf moeten delen in de schuld aan het hui dige gebrek aan vaklui, waar door - maar niet alleen daar voor - de merkwaardige situa tie is ontstaan dat de vraag naar bouwvakkers groot is, evenals het aantal werkloze bouwvakkers. Een leerzame achtergrond-informatie voor de oppervlakkige lezers van de trein- en stationsaffiches waarop staat „Een vakman kan op ons bouwen". DE NIEUWE LINIE is nog erg dun maar wordt weer interes santer van inhoud. Hans Ra- maer beschrijft het opnieuw tot leven komende en steeds bre der wordende verzet tegen de kernenergie. Gerard van den Boomen zet zijn vraaggesprek met oud minister voor ontwikkelings samenwerking drs. Jan Pronk voort. Deze week gaat het vooral over internationale poli tiek. Pronk: „Een van de opval lendste dingen vind ik de laat ste tijd - en ik kan dat nog nauwelijks verklaren - dat van uit conservatieve groeperingen als ze eenmaal aan de macht zijn, soms een progressiever beleid wordt gevoerd, soms meer een stap naar voren wordt gedaan dan wanneer sociaal-democraten aan de macht zijn". Dat moet een geruststel lende gedachte zijn, dezer da gen. Henk Hofland is er nog niet op gekomen want hij door waakt slapeloze nachten, ge plaagd als hij wordt door het visioen van een ondergaande PvdA. „Pas vorige week", con stateert hij, is het goed duidelijk geworden hoe diep de formatie erin heeft gehakt". Hij acht het heel goed mogelijk dat Van Agt het, geholpen door een wat aantrekkende conjunctuur en een verdere daling van het werkloosheidscijfer. langer blijft zitten dan menigeen hoopt. Daarin ziet hij een groot gevaar voor de PvdA, die zich in een langdurige oppositie zou kunnen laten afdrijven naar de positie van „actiepartij". Bo vendien vreest hij dat de „be stuurlijke talenten" - de groep oud-ministers en staatssecre tarissen - de liefhebberij om zich geheel te wijden aan de partij snel zullen verliezen als de neiging tot actie en radicali sering toeneemt. HP heeft een interview met staatssecretaris Van Eekelen van Defensie en daaruit blijkt zelfs voor een leek dat deze van eigen gelijk zeer overtui gende ex-diplomaat de ware vakman wordt op het departe ment van Kruisinga. De com munist Joop Wolff worst ook geïnterviewd door HP en dat is eigenlijk iets bijzonders, want communisten paraderen niet graag in de burgerlijke pers. Over de val van De Groot: „Zo'n proces als nu is heel erg moeilijk, gaat niet zonder pijn. Op het moment dat het zonder pijn gaat, ben je wel politicus maar geen mens". In een boeiende reportage wordt de ondergang van de Nederlandse textielindustrie weer eens geplaatst tegen de internationale achtergrond. Verslaggever Pieter Storms schrijft over de trucs van textiel-fabrikanten. Om aan overheidsgeld te komen bij voorbeeld: Eerst schatten de werkgevers dat er in 1976 6000 arbeidsplaatsen verloren zul len gaan, om op die manier de overheid te pressen miljoenen subsidie op tafel te leggen. Als er ondanks de goedgevigheid van de overheid 2200 arbei ders op straat komen te staan, dan jubel je dat er duizenden arbeidsplaatsen zijn gered". „Het Mysterieuze Euro- communisme" is het omslag verhaal van de HP Een uitvoe rige beschouwing over de wor steling van de Westeuropese CP's met de vraagstukken van democratie en socialisme. Daarnaast wordt de speerpunt van het Eurocommunisme, de Italiaanse CP geportretteerd. DE TIJD praatte met Riet- <erk, de nieuwe fractieleider /an de VVD in de Tweede Ka mer. „Allereerst zal het mini mumloon in rustiger banen worden geleid. Dat is heel be- angrijk voor arbeidsintensieve oedrijfstakken. En het kabinet zal oneigenlijke elementen uit die netto-netto-zaak halen". Onder de titel „Kop op, mon seigneur" reageert Arie Kuiper op het interview dat ELSE- VIERS vorige week had met oisschop Simonis, die zich zo /erwant zei te voelen aan zijn oollega Gijsen. „Moeten we ons nou opwinden over ai aie :egenstellingen of accentvers chillen binnen de Nederlandse rerk? Ik denk het niet. In elk geval is het duidelijk dat het aantal mensen, dat bereid is er langer dan twee seconden wakker van te liggen, met de dag kleiner wordt. In zijn column huldigt Her man Hofhuizen de enige leuke sprekers die de kamer nog rijk s: Terlouw, Bakker, Aantjes, Abma en Koekoek, die hij om schrijft als „een voortdurend naar lucht happende Belge nmop, door zichzelf vertaald in het Nederlands". Jan Mertens kijkt terug op zijn vakbondscarrière, onder meer in Brabant: „Moest je mee met een bestuurder van de landarbeidersbond in West-Brabant, dan zat je in het echte grootgrondbezit. Boerde rijen waar honderd, honderd vijftig man werkten. Als je na de vergadering bleef slapen werd de bijeenkomst al vrij spoedig gesloten. Want daarna moest er, in wat groots een hotel heet te, een kaartje worden gelegd. Dat was de stijl van de landar beiders". Als omslagverhaal heeft DE TIJD een geschreven portret van Martin Buber, geschreven door de Rotterdamse antropo loog en Buberkenner dr. J. Sperna Weiland. ELSEVIERS MAGAZINE liet Rietkerk interviewen door Alice Oppenheim. „Rietkerk heeft iets van Van Agt: onder het mis leidende grijs ligt onverzette lijke koppigheid. Rietkerk zou weieens een lastiger fractielei der kunnen zijn dan de zo ge ruchtmakende Wiegel", con stateert ze. Op bijna onnavolgbare wijze neemt Pierre Huyskens het boven-Moerdijkse carnaval onder de loep. „Carnaval der beunhazen", noemt hij het. „Holland zou ook zo graag maar het kan niet omdat het de potentie mist tot het nauwelijks te duiden fenomeen, waarvoor carnaval de slechts mogelijke benaming is. Niettemin steken er allerlei Keilebijters, Pinte pakkers, Papputters, Ooie, Malle en Lange Pieren, Haps nappers, Oelewappers, Kaas koppen, Potse- en Fratsema kers, Kieledragers, Hotsknot- sers, Dompelaars, Bekketrek- kers, Maaiemeppers, Koeies- teerten, Rollebollers, Bullebij ters en Pikbroeken de koppen op; ellendige namen, waarach ter frenetieke pogingen schuil gaan om iets Bourgondisch waar te maken van wat buiten Bourgondië toch niet kan be staan". En over de „sociale bewo gen" prinsen: „Ik vrees dat boven de Moerdijk het sociale element oneigenlijk wordt ge bruikt door clubjes van gezel lige stappers of uitgaanders die principieel voor hun eigen lol en vooral met behulp van de hore- camensen in de lokale midden stand een soort carnavalsspel op de wagen willen zetten". EM weerlegt de argumenten van de tegenstanders van ker nenergie met de simpele rede nering dat wie een kernbom wil er een kan hebben binnen vijf jaar, kerncentrales of niet. Er wordt een Amerikaanse na tuurkundige geciteerd die het zelfde argument verder aan kleedt: - Tot nu toe lijkt het nog niet te zijn gebeurd; - Het is goedkoper en veel gemakkelijker om atoombom men te maken zonder kern reactor en - De redenen waarom een land kernwapens zou willen maken hebben niets te maken met kernenergie. Van zo'n argumentatie kun je niet zeggen wat je wilt, maar niet dat zij de tegenstanders met de mond vol tanden zal doen staan.... In VRIJ NEDERLAND con stateert M. van Amerongen dat in Nederland nog niets is of wordt gedaan aan een even tuele opvang van vluchtende Zuidafrikanen („Die Witman rukt op naar die Bijlmermeer"). De ene instantie na de andere ontkent dat erover is gestu deerd. Alleen Den Uyl jokt dat er wel wat aan is gedaan, maar dat het om „begrijpelijke" re denen onder de roos is gehou den. Intussen verwacht een deskundige alsJ. Breddelsvan het Bureau Huisvesting Rijks genoten wel dat er een leger Zuid-Afrikanen van Neder landse oorsprong op Schiphol zou kunnen landen. „Ik ben een paar jaar geleden in op dracht van de Algemene Emig ratie Centrale naar Zuid-Afrika geweest en in het rapport dat ik van die reis heb opgemaakt waarschuwde ik al voor het feit dat er, volgens de schattingen van de Nederlandse ambassa de, zo'n honderdveertigdui zend houders van een Neder lands paspoort in dat land rond lopen". VN schrijft verder uitvoerig over de twijfels die nog rijzen rond de verklaringen van de au toriteiten over de gebeurtenis sen in de Stammheim- gevangenis, waar leden van de Baader-Meinhof-groep zelf moord zouden hebben ge pleegd en - eveneens - over „een verjongde CPN op weg om de laatste slag te winnen". Voorwaarts kameraden, het weekend tegemoet! (ADVERTENTIE! t i t h 0 w a bedrag koers rente aflossing schuldbewijzen inschrijving storting toewijzing open bedrag de koers wordt na de inschrijving op dinsdag 31 januari 1978 vastgesteld aan de hand van de koersen en bedragen waartegen is ingeschreven (tendersysteem) jaarlijks op 1 maart in 15 jaarlijkse termijnen van 1 maart 1979 af vervroegde aflossing is vanaf 1 maart 1988 mogelijk tegen de koers van 103% nominaal f1.000 (CF of K) schuldregisterinschrijvingen van tenminste f 100.000 31 januari a.s. van 9 tot 15 uur door tussenkomst van bank of commissionair in effecten onder opgave van het bedrag en van de koers waartegen men wil deelnemen 1 maart 1978 uitsluitend aan inschrijvers die hebben ingeschreven tegen de vastgestelde koers (gereduceerde toewijzing mogelijk) of tegen een hogere koers (toewijzing ten volle) afrekening vindt plaats tegen de vastgestelde koers prospectus kosteloos bij banken en commissionairs DEN HAAG (ANP) - Vol gens staatsraad mr. J.AW. Burger, de formateur (in 1973) van het kabinet-Den Uyl, waren het niet de incidenten, de wederzijdse tekorten en tac tische fouten die ertoe leidden dat er geen nieuw kabinet-Den Uyl is gekomen. Het echte breekpunt was, naar zijn me ning, het onvoldoende respec teren van de plicht van de for mateur om de feitelijke werk baarheid van het komende ka binet te waarborgen. In „socialisme en democra tie" het maandblad van de Wiardi Beckmanstichting (het wetenschappelijk bureau van de PvdA) concludeert mr. Bur ger dat opnieuw gepoogd werd een kabinet onder linkse vlag af te dwingen met rechtse be windslieden. „En wel in een mate en van een gewicht, dat er geen wezenlijk kabinet-Den Uyl uit de hoed getoverd zou zijn en dan ook in wezen niet door Den Uyl gepresideerd zou kunnen worden". Staatsraad Burger zet uit een, dat Den Uyl zich geen bij voorbaat innerlijk verdeeld ministerie kon laten opdringen en concludeert, dat een kabinet-Den Uyl II „er, hoe onbegrijpelijk ook, eenvoudig niet inzat". In zijn artikel zet mr. Burger uiteen dat het kabinet-V an Agt op een valse grondslag is opge trokken en noemt hij het bui ten de deur zetten door het CDA van de PvdA zo kortzich tig, „dat spijt daarover alleen maar te laat kan komen". Kri tiek heeft mr. Burger ook op de handelswijze van informateur Van der Grinten, die - volgens hem - in strij d met de feiten het staatshoofd rapporteerde een meerderheid voor zijn kabinet gevonden te hebben. „Daar wordt wat mee losgemaakt", aldus de staatsraad, die op merkt dat daarmee geraakt wordt aan het wezen van ons staatsbestel. Volgens de staatsraad was het meeformeren van de PvdA-partij-instanties (par tijbestuur en partijraad) „nogal ongewenst". Het idee, aldus mr. Burger, dat het Ne derlandse volk geregeerd en dus gekabinetsformeerd zou willen worden via partijbe stuur of partijraden, daavan zou ik het monopolie gaarne aan de communisten willen la ten. Het is nog maar een paar jaar geleden, dat ik echt onder de indruk kwam van Neerlands Hoop. In Bange Dagen was wel aardig, Panama was uitste kend, maar de Express sloeg voor mij alles. Daarin vond ik althans de essentie van Neer lands Hoop. Na een aantal kei harde grappen van Freek over de domheid van werkende jon geren zong vervolgens Bram een lied dat de top veertig nooit heeft gehaald. Het ging over het meisje op de fabriek: „De zure stank is niet te harden - net zo min als het lawaai - daar waar ze dagelijks - deksels op mayonaisepotten draait. Als ze 's middags vijf uur vijftien - haar hoge hielen licht - zitten zesduizendzesendertig-mayon. dicht. Vader heeft niets nieuws te melden - ze is blij dat ze naar bed toe mag - ze ligt erin iets over elven - morgen is het weer vroeg dag. De trein, de prik klok, de kantine - eens per uur naar het toilet - en ondertus sen 6036 deksels klemgezet. Ze sluit steeds hetzelfde aantal - aan de band voldoet ze goed - één keer in de maand wat min der - omdat ze dan wat vaker moet". Voordat Bram in een in terview uitlegde dat Neerlands Hoop de algemene machinaties van de grote tegenover de kleine behandelt, wist ik al dat dit het toppunt van cabaret is. Bram en Freek brengen con troversieel cabaret. Ik geloof al lang niet meer in de humoristi sche werking van dubbele bo dems, maar enige uitleg kan nooit kwaad. Bram zei eens: „We spelen op de angst van mensen in de zaal. De groeiende angst bindt hen sa men. Het bespelen van die angsten is een deel van onze truc. Veel artiesten zeggen hun voorstelling af als er bijvoor beeld een gijzeling gaande is. Op zo'n avond spelen we het liefst, dan heb je de meeste kans op echte communicatie". Het zaalrepertoire van Neer lands Hoop is zo oud als haar bestaan. Grappen over negers („Die bruinen zijn te stom om voor de duvel te dannou, dat is het enige wat ze nog een beetje kunnen"), over joden, over zelfmoord, over invaliden in een rolstoel, over Molukkers („Druk die geschminkte men sen maar tegen de grond, ze hebben lang genoeg op onze kosten in zon gelegen"), over kanker, seksualiteit, een zaamheid en de dood. Uiterst grove grappen over zaken, waar gewoonlijk met enige te rughoudendheid over wordt gepraat. Ik heb altijd moeite gehad met hun grappen over de Tweede Wereldoorlog, maar in dit verband is misschien ver helderend wat Brugsma eens tegen Ischa Meijer zei over zijn concentratiekampervaringen. „Na de oorlog heb ik er lang niet over gepraat, ijzeren gor dijn ervoor. Toen kwamen die nachtmerries; pas toen ik met Ed Hoornik grapjes over het kamp begon te maken ging het wat over". Neerlands Hoop beukt tegen die „ijzeren gordijnen" die ie- VISIE dereen om zich heeft gebouwd. Ik hou niet van stukken waarin de functie van humor wordt uitgelegd, maar Han Peekei zou het toch eens in deze rich ting moeten gaan zoeken. Neerlands Hoop heeft voor drie televisieshows het zaalop treden Interieur aangevuld met een aantal nieuwe grap pen. Speciaal voor de televisie ging Neerlands Hoop achter de actualiteit aan hollen: melige grappen over Van Agt, seks clubs en friettenten. Omdat het een televisie-optreden was ging Neerlands Hoop andere eisen aan zichzelf stellen en daardoor flopte het voor een groot gedeelte. Communicatie met het publiek wil Neerlands Hoop, maar niet met het grote publiek. Het was niet voor niets dat in de allereerste mi nuut van de eerste show Freek opkwam als pindarotsje, zijn blote achterste liet zien terwijl op de achtergrond iemand als een droplul rondliep. Leuk? Natuurlijk niet, maar door deze banaliteit selecteerde de eerste categorie geschokte kij kers zichzelf uit, door op dat moment de knop uit te draaien. Iedereen zal ongetwijfeld de vergelijking hebben getrokken tussen Neerlands Hoop en Koot en Bie. Daar hebben Bram en Freek het dan ook naar gemaakt. Zij zijn schouwburgartiesten, maar gingen in navolging van Koot en Bie op reportage en presen teerden het geheel vanuit de studio. Dat was niet een bril jante gedachte. Koot en Bie weten met veel raffinement de mogelijkheden van het me dium uit te buiten, terwijl Bram en Freek daar volstrekte beginnelingen in zijn. Regis seur Jop Pannekoek had er beter aan gedaan als hij ge woon een registratie had ge maakt van het zaaloptreden en daarbij het eerste half uur van de derde show resoluut had ge schrapt. Nu bleef het resultaat een half om half produkt. „We hebben het over de ar beider die de klassestrijd door de welvaartstaat de mist in ziet gaan", zei Bram over de eerste show „Arbeider dat komt er van". Het lied waarin de snoepverkopers van Neder land werden getypeerd over trof alles: „De uren waarin niets gebeurt zullen jaren van mijn leven zijn. Zie ik ruzies bij de buren, sluit ik mijn ogen en gordijn". Deze twee zinnen geven de bindende elementen van "de drie shows aan. De angst (o.a. Freek als de Nieuwe Jezus) en de uren waarin niets gebeurt die jaren van mijn leven zullen zijn. Anders ge zegd: de verveling ofwel de op gefokte gezelligheid (o.a. de persiflage op de volkszanger en de afschuwelijke polonaise feesten). Die combinatie van angst en verveling leverde een wrange soort gezelligheid op die zelden op de t.v. te zien is. JOHAN DIEPSTRATEN (Van onze correspondenten) LONDEN - De politieke loopbaan van Edward Heath, die leek te zijn verzand in een kalmer bestaan in het teken van reizen, zeilen en muziek, is nieuw leven ingeblazen in een verzoenend gesprek met de vrouw die hem bijna drie jaar geleden als leider van de con servatieve partij onttroonde: Margaret Thatcher. In Londen wordt druk ge speculeerd dat Edward Heath bij een eventuele verkiezings overwinning van Thatcher mi nister van buitenlandse zaken zal worden. De betrekkingen tussen Margaret Thatcher en Edward Heath waren de laatste jaren buitengewoon slecht. Na zijn onttroning door Thatcher heeft Heath niet meer direct met haar gesproken, totdat hij vorige week door Thatcher in haar flat in Chelsea werd uit genodigd om verslag te doen van zijn recente reis naar het Midden-Oosten, waar hij onder meer gesproken had met president Sa dat van Egypte, premier Begin van Israël en koning Hoesein van Jordanië. Dat was het eerste teken dat er een dooi was ingetreden in de ijzige verstandhouding tussen Thatcher en Heath. Heath is tamelijk populair en kan de kansen van de con servatieven in de verkiezings strijd aanmerkelijk vergroten. De minderheidsregering van premier James Callaghan heeft zich kunnen handhaven dank zij een onbestendige coalitie met de liberalen, die het ak koord met Labour waarschijn lijk in de loop van dit jaar zul len opzeggen. Margaret Thatcher ging vrijdag op jacht naar poten tiële kiezers in Oost-Londen, waar de Labourpartij gewoon lijk met grote meerderheden uit de bus komt. Van markt kooplieden in Petticoat Lane kreeg Thatcher ongeveer een dozijn zoenen en adembene mende omhelzingen. In de opiniepeilingen is de aanhang van de conservatieve en de La bourpartij vrijwel in even wicht. Brieven voor deze rubriek moeten met volledige naam en adres worden ondertekend Btj publikatie zullen deze vermeld worden Slechts bi) hoge uitzondering zal van deze regel worden afgeweken Naam en adres zijn dan bij de redactie bekend Publikatie van bneven (verkort of onverkort) betekent niet dat de redactie het in alle gevallen eens is met inhoud c q strekking Om als een eenvoudige be jaarde de politiek en Haagsek ringen te beoordelen, kun je niet anders dan teruggrijpen naar wat onze voorouders als zeiden: „Als ge het met de kop niet kunt verdienen, zul je het met je handen moeten doen". De toestanden zijn heel wat veranderd. Streefden wij eerst nog naar betere arbeid, betere woning, naar 'n fiets of motor, later naar 'n auto, naar 'n wasmachine, koelkast en meer confort: nu ligt dat allemaal in ruime mate achter ons. De ten dens is nu meer recreatie, meer vakantie en wereldreizen. De kleerkasten puilen uit, de schoenen staan op 'n rij in de kast en allemaal vanwege de mode. De machines draaien en produceren steeds meer, en er zijn maar 'n paar mensen voor nodig om die dingen draaiende te houden en overbevolking leidt niet tot meer afname. En hoe moet je het nu alle maal waar maken de werk loosheid op te lossen? Werklust is er met meer bij, de schoolbanken brengen voor velen verveling en eer ze een vak hebben kunnen leren gaan ze in militaire dienst, waar ze direkt al een flinke zakcent verdienen. Dat stimuleert niet als ze naar een baas toegaan, die dikwijls voor 'n halve kracht een groot salaris uit moet trekken, met alle lasten daaraan verbonden, en de werkbaas bij wie ze hun vak en ondervindingen moeten leren, is ook niet altijd blij met zo'n „sta in de weg", want ook hij staat op tijd of per meter en is er geen tijd voor goede aan wijzingen. Waar nu het vak geleerd? Met kennis van top en flop en hoe het er allemaal met de sex uitziet en 'n mondje vol Engels, zijn de gouden letters in het vaandel van „Arbeid adelt" niet veel meer dan de zwarte koeiletters op de spandoeken van tegenwoordig. Wij zullen zuinig moeten gaan worden met het beetje nakomelingen dat we straks nog hebben en alleen een goede kop en een goede vakman zul len het nog kunnen redden, want een vak kan wel eens ziek zijn, maar sterft nooit. Wij zul len met hen terug moeten naar meer degelijkheid en begrip, de gedachte voorop zetten dat het niet te halen is met 'n broek in de Lóda te duwen, in de sug gestie dat ze er dan zo spon taan uitziet en met 'n hemd uit te laten op 'n brommer (nader hand heb je kou en hernia te pakken). Terug naar saamho righeid en liefde voor elkaar, trouwe liefde tussen man en vrouw dat ge nadien niet be hoeft te huilen om je kinderen, maar waar leer je dat tegen woordig nu geloof en vertrou wen met voeten worden getre den. Dus toch weer terug naar samenwerking tussen „Kerk en maatschappij" en als we de spreuk op onze gulden „God zij met ons" nog willen waar maken zullen wij naar deze enige oplossing moeten stre ven, want de mensen kunnen elkaar vernietigen, maar HIJ kan met de natuur spelen en als dat verkeerd loopt, dan is er ook geen aardigheid aan. Groepje bejaarden. (Naam en adres van de auteur bij de redactie bekend).

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1978 | | pagina 5