den rs kers mogen minderheidsgroepen bevoordeeld worden? Omgekeerde discriminatie' houdt Amerikaanse gemoederen bezig In 1976 meer burgers slachtoffer van delict Zoekactie naar de Gouden Hinde99 van Drake ■llast d) edarrr Oudheidkundigen graven in Deptford onder flatgebouw >erg Verkoop bv I COMMERCIEEL IENST Wereldbosgebied daalt ieder jaar zegt Nederlandse Houtacademie binnenland buitenland bv appij b.v. Rechter Verscherping Standpunt Helft ien zelfstandig opere- Innen de Verenigde Be- I West-Brabant zoeken Ingbouwprojekten uit te led 1 vakkennis eiten |t op moderne wijze lei- i op de bouwplaats, be- lechnieken enz. it: bouwen binnen de gestelde budget en het ff hoogwaardig produkt. khecten Bring Jzieningen de Direktie van Wilma Goirle. Inlichtingen 's- bhr. H. Kastelijn te Best, lionele oplossingen voor Ihting Itegenwoordiging van nlandse bedrijven op dit ierland zoeken wij een: dit werk, dat een [list, vragen Itwikkeling, minstens Iteen opleiding «n magazijn, distributie- linkelbedrijf. foor het verkopen op een onkostenvergoeding en loorwaarden, ■re behoort een psycho- v. de heer F. Steensma of f7-3188 of 's-avonds )0 uur). l/erfplein 5 3238 BH Zwartewaal groepsonderneming van de X zich vooral gespecialiseerd in ojekten zowel in nieuwbouw als in Veldhoven, Eindhoven, Veg- d loon en aantrekkelijke arbeids- se heeft, schrijf dan een briefje nburglaan 24a, Eindhoven of bel Verspaget en 's avonds tionale bouwindgstrie WASHINGTON - Niets doet vermoeden, dat men met een bijzonder geval te maken heeft, als in de zomer van 1973 een blonde jongeman, die vooral zijn best lijkt te doen om het prototype van de gemiddelde blanke Amerikaan te lijken, zich als medisch student aanmeldt bij de universi teit van Californië in Davis. Het enige bijzondere is zijn leeftijd, hij is 33 en heeft al een carrière als ingenieur bij het ruimte-instituut NASA achter de rug. Echt de aan dacht trekt dat echter niet, want er zijn veel Amerikanen, die op al wat oudere leeftijd nog aan een volstrekt nieuwe studie beginnen. ontvouwde en waarin is be paald, dat tien procent van het werk gedaan moet worden door firma's met een verte genwoordiger van een der minderheidsgroepen als eige naar. De jongeman, Allen Bakke, wordt afgewezen. Dat is op- zichzelf ook al niets bijzon ders, want jaarlijks bedraagt het aantal gegadigden voor een medische studie in de Ver enigde Staten een veelvoud van het aantal beschikbare plaatsen. Vorig jaar bijvoor beeld kreeg de George Washington-university Medi cal School in Washington niet minder dan 9000 aanmeldin genvoor 150 beschik bare plaatsen. Bakke probeert het een jaar later weer en wordt opnieuw afgewezen. Het is het sein voor Bakke zich wat meer te verdiepen in de rede nen van zijn afwijzing. Als snel leert hij, dat hij on danks fraaie cijfers (gemiddeld 8V2) is afgewezen, omdat de universiteit zichzelf heeft op gelegd van elke honderd nieuwe plaatsen er 16 te reser veren voor vertegenwoordi gers van minderheidsgroepen (o.a. negers en Spaans spre kende Amerikanen). De 16 met-blanken die Bakke de pas hebben afgesneden, kunnen bogen op aanzienlijk minder goede cijfers (gemiddeld 5Vz). Bij de universiteit is men eer- lijkgenoeg om te erkennen, dat de enige reden, waarom Bakke is afgewezen, betrekking heeft op de kleur van zijn huid. Bij de universiteit meent men ech ter, dat vertegenwoordigers van gedurende vele jaren ge discrimineerde minderheids groepen een meer dan cijfer matige kans moeten hebben naar de hogere afdelingen van de Amerikaanse samenleving door te breken. Cijfers zijn niet alleen zaligmakend, meent het universiteitsbestuur. Ongelijk heeft men kennelijk niet, want een Californische. krant heeft uitgevonden, dat van de 16 studenten, die Bakke van zijn doktershui afhielden, er intus sen 13 zijn afgestudeerd. Twee doen dat volgend jaar en slechts één heeft zijn studie voortijdig moeten afkappen. Alleen Bakke liet het er in tussen niet bij zitten. Hij liep naar de rechter en tot veler verrassing stelde het als pro gressief te boek staande ge rechtshof van Californië hem in het gelijk. Het gerechtshof verweet de universiteit „omgekeerde dis criminatie" en gelastte het be stuur Bakke toe te laten. Daarop tekende het univers iteitsbestuur hoger beroep aan en vandaar dat de zaak-Bakke bij het hoogste Ameri kaanse rechtscollege, het ™oggerechtshof, op tafel ligt. De rechters hebben de partijen gehoord, maar een uiftpraak ordt niet voor volgend voor laar verwacht. Tot zolang zal de zaak Bakke de gemoederen M de Verenigde Staten danig °ezig blijven houden. Hant de naam Bakke is m- ussen vrijwel even bekend geworden als die van bij voor bid Pele of Robert Redford. en groot aantal belange- groeperingen heeft zich vol "vergave in de strijd gewor- Trouwens, vrijwel iedere zichzelf respecterende Ameri- aan heeft zich intussen een nrdeel over de zaak gevormd. e kwestie is dan ook van uit zonderlijk gewicht, al lijken jl gehoorde uitlatingen als "e belangrijkste zaak in de S schiedems van de burger- v hchtelijke overdre- en. Zowel een voor Bakke po- ,fVe a's negatieve uitspraak en echter grote invloed ljann"n hebben op de Amen- stelde Als «a luse 01 ^gerechtshof hngen ten.1 strijd voor gelijke rech Een uitspraak contra Bakke zal volgens andere groeperin gen weer leiden tot een ver sterking van de „omgekeerde discriminatie" en een ver scherping van de tegenstelling tussen blank en niet-blank. Vooral Joodse groeperingen en Amerikanen van Italiaanse afkomst vrezen bij een anti- Bakke-uitspraak een terug keer van het strakke „quota systeem", dat hen in vroeger jaren bijvoorbeeld in groten getale uit het wetenschappe lijk onderwijs weerde. De re gering spreekt thans niet meer van „quota's", waaraan niet te tornen valt, maar van „doel stellingen". Zwarte groeperingen wijzen er echter op, dat deze doelstel lingen vrijwel nooit worden gehaald. Toch heeft de rege ring Carter zich met een vrij uitgesproken standpunt in de affaire gemengd. In een wat vage, maar vol gens vele toch verregaande uit spraak dan ooit van rege ringswege is gedaan, noemt de regering het volstrekt aan vaardbaar, dat bepaalde min derheidsgroepen in sommige gevallen worden voorgetrok ken. Het hooggerechtshof, dat onder Nixon een wat rechtser aanzien heeft gekregen en zich o.a. ten aanzien van de abor tuswetgeving al van een weinig liberale zijde heeft laten ken nen, zal in ieder gaval veel wijsheid nodig hebben om tot een verantwoord oordeel te komen. Meer gematigde groeperin gen hopen, dat het hoogge rechtshof zich niet zal laten beïnvloeden door de manier, waarop de zaak Bakke op de spits wordt gedreven. Volgens deze groeperingen zou het ge- rechsthof er het beste aan doen de zaak Bakke als een zuiver incidenteel geval te beschou wen en de zaak, met een advies, terug te verwijzen naar de Ca lifornische rechter. De zaak moet volgens hen uit de „politieke-prestige- hoek" worden gehaald. Of, zoals de bekende colum niste Mig Greenfield het schreef: „Er zijn momen ten, waarop de politiek zaken alleen maar slechter kan maken en dit is er één DICK TOET Door slecht bosbeheer (vooral in de tropen) daalt het werel- bosgebiedjaarlijks met ongeveer een procent. Aldus de heerA. Overbeek van de Nederlandse Houtacademie te Renkum. Bijna tien procent van het oppervlak van onze aardbol bestaat uit bos, hetgeen neerkomt op ongeveer vier miljard kubieke meter, te weten 140 miljard kubieke meter naaldhout en 210 miljard kubieke meter loofhout. De jaarlijkse groei is acht miljard kubieke meteren er wordt door de mensen per jadr 2,5 miljard kubieke meter gekapt. Deze hoeveelheid zal in het jaar 2000 zijn opgelopen van vier tot vijf miljard kubieke meter. Er lijkt dus voldoende reserve aanwezig te zijn, stelt de heer Overbeek, en de "kap" behoeft dan ook nog geen intering op het kapitaal te betekenen. Echter, door nog onvoldoende aan dacht voor een goed bosbeheer wordt te weinig nieuw bos aangeplant. s" politiek t.o.v. achterge- groepen. Bakke ook door het in het gelijk wordt gesteld, betekent dat 'tlS Mo, fan veel "'geils vertegenwoordigers minderheidsgroepe- in rf een enorme staP terug ten voor ëe"jke rech- Allerlei andere program- getracht wordt in treH,er'leic^roePen aan hun tian Pn te 'aten komen, zuilen sban°')nieUW ter t"scussie ,2^ bijvoorbeeld het »an 6enHeidsprogramma Hrc,jler mi'jard dollar, dat n' Carter begin dit jaar (Van onze rechtbankvers laggever) Omdat niet alle mis drijven bij de politie be kend worden, leveren de cijfers van de politiestatis tiek geen volledig betrouw baar beeld op van de crimi naliteit. Vandaar dat het wetenschappelijk Onderzoek- en Documenta tiecentrum van het ministe rie van Justitie sinds 1974 jaarlijks een zgn. slachtoffer-enquête houdt, waarin ook de niet ter ken nis van de politie gekomen misdrijven tot uitdrukking komen. Daarmee wordt een beter en juister beeld van de omvang en de ontwikkeling van de crimi naliteit verkregen. De enquête over 1976 wijst uit dat vorig jaar meer burgers slachtoffer van een delict zijn geworden dan in voorgaande jaren. Een duidelijke stijging vertoonden de percentages slachtoffers van het delict fietsendiefstal (5,2 in 1976 tegen 4,3 in 1975), diefstal uit personen auto (2,9 tegen 1,6), zakken rollerij (3,0 tegen 1,7 agressie op straat (2,3 tegen 1,4 en vernieling (5,7% tegen 4,8% Het percentage slachtoffers van een aam ij ding buiten schuld steeg van 4,4% in 1975 tot 7,0% vorig jaar. De percentages slachtoffers van de delicten autodiefstal (0,5% in 1976), inbraak bij particu lieren (1,1%) en aanranding (1,2%) lagen vorig jaar op het zelfde niveau als in 1975. Het percentage slachtoffers van bromfietsdiefstallen vertoont tenslotte een duidelijke daling (van 6,0% in 1975 naar 3,7% in 1976). Voor alle bevolkings groepen is de kans om slachtoffer van een delict te worden niet even groot. Een jeugdige leeftijd blijkt de belangrijkste, risicoverho- gende factor te zijn. De op één na belangrijkste risicofactor is de grootte van de gemeente: hoe groter de ge meente des te groter de slach tofferkans. Voor Amsterdam mers b.v. is de kans om slacht offer van een delict te worden twee a drie keer zo groot als voor mensen die in een provin cie wonen. De derde risicofac tor is het geslacht: mannen lo pen, afgezien van hun leeftijd of woonplaats, een iets grotere kans slachtoffer te worden dan vrouwen. Van de delicten, die de 10.000 geënquêteerden op gaven, werd slechts onge veer 50 bij de politie ge meld. Bij de meer ernstige vermo gensdelicten: autodiefstal, bromfietsdiefstal en inbraak lagen de aangiftepercentages aanzienlijk hoger (ongeveer 80%) dan bij agressiedelicten als bedreiging op straat, hand tastelijkheden en vernieling (ongeveer 25%). Als motief voor het achterwege laten van een aangifte gaf ongeveer 40% van de niet-melders op dat het gebeurde niet ernstig genoeg werd gevonden voor aangifte bij de politie. Eenzelfde per centage noemde als motief dat een aangifte toch niets uit haalt. Van de slachtoffers die een delict bij de politie hadden gemeld, bleek on geveer tweederde een pro cesverbaal te hebben on dertekend. Van ruim 30% van de mel dingen maakte de politie der halve geen procesverbaal op. De beslissing van de politie om wel of niet procesverbaal op te maken, wordt evenals de be slissing van het slachtoffer om wel of geen aangifte te doen, allereerst bepaald door de ernst van het delict. Voor klei nere vermogens- en agressie delicten wordt minder vaak een procesverbaal uitgeschre ven. In de slotbeschouwing van het onderzoek wordt erop ge wezen dat bij de huidige om vang van de criminaliteit grote delen van de bevolking binnen een termijn van enkele jaren meerdere keren het slachtoffer van een delict zullen worden. „Hoewel de delicten elk voor zich meestal niet heel ernstig zijn, kan van de fre quentie, waarmee ze zich voordoen, een verontrus tend effect uitgaan, "aldus de onderzoekers. LONDEN(RTR) - In Deptford aan de Thames, dat al lang geleden door Londen werd opgeslokt, graven oudheidkundigen naar de mogelijke over blijfselen van een der be roemdste schepen uit de Britse geschiedenis - de „Golden Hind" van Sir Francis Drake. Met deze „Gouden Hinde" werd Drake ruim 400 jaar ge leden, onder de regering van Koninging Elizabeth 1, de eerste man die de wereld om zeilde. Hij vertrok in de de cembermaand van het jaar 1557 en keerde twee jaar en negen maanden later behou den terug op de Engelse rede. Het schip, dat aanvanke lijk de „Pelikaan" heette, is al bijna drieeneenhalve eeuw geleden verdwenen, waar schijnlijk begraven onder puin en daarop volgende nieuwbouw. Dit gebeurde in weerwil van het feit dat Ko ningin Elizabeth - die Drake na zijn geslaagde tocht rid derde - gelastte dat de Gou den Hinde bewaard moest blijven „voor gans het nage slacht, als een gedenkteken aan deze grootste en waarde volle onderneming". De Hinde werd even ten noordwesten van de toenma lige marinewerven de Dept ford, vijf kilometer van de Londense „City", voor het publiek tentoongesteld. Dat duurde hoogstwaarschijnlijk echter slechts enkele tiental len jaren. Een diplomaat schrijft in 1618 namelijk al over een droogdok met daarin „de restanten van het schip van de beroemde kapi tein Drake die er bij liggen als de uitgebleekte ribben en de schedel van een door paard". Het is dus aanneme lijk dat het schip toen al vol ledig onttakeld was. Er bestaat verder een akte waaruit blijkt dat de „Bod leian Library" in Oxford in 1662 een zetel kreeg aange boden die vervaardigd was uit spanten van de Gouden Hinde. Ergens in de 17e eeuw, men weet het jaartal niet precies, werd het dok van de Hinde volgestort en geëgaliseerd Gedurende de Tweede We reldoorlog werd Deptford zwaar gebombardeerd en daarna verrees boven de waarschijnlijke .begraaf plaats' van Drake,s schip een flatcomplex. Op die plek wordt mementeel naar de Hinde gegraven. Peter Marsden, verbonden aan de afdeling Stedelijke Oudheidkunde van het Mu seum of London, heeft de lei ding. Hij is voorzichtig opti- mitisch over de kansen op welslagen. Marsden ziet een redelijke kans dat zijn team archeologen de kiel, de span ten, wat ander hout en moge lijk ook de voet van een mast zal vinden. Het team hanteert twee oude kaarten als leidraad bij het graafwerk. De eerste kaart is van Ne derlandse herkomst en toont de Thames anno 1602 met „het schip van kapitein Dra ke" nog liggend in zijn spe ciale dok aan de rivieroever, zij het zonder de masten. De tweede kaart is van de Enge lsman John Evelyn en toont de hele toenmalige werf van de „Roy al Navy'in het Dept ford van 1623. Volgens Marsden lag de Hinde even ten noordwesten van de wer ven, net buiten Evelyns kaart. Deze plaatsbepaling zou kloppen met de plaatselijke overlevering die zegt dat het schip 2ich bevond bij de zo geheten „trappen van Ko ningin Elizabeth" - de plek waar de Monarch op 4 april 1581 uit haar riviervaartuig stapte om zich aan boord van de Hinde te begeven teneinde Drake op zijn eigen schip tot ridder te slaan. Alweer volgens de overle vering - en een beroemd schilderij - ridderde de Ko ningin Drake door hem eige nhandig het zwaard op de schouder te leggen met de woorden „Rijs op, Sir Fran cis". Volgens recent historisch onderzoek is het echter an ders gegaan. Elizabeth zou het ceremoniële zwaard op het laatste ogenblik hebben overhandigd aan de Franse gezant. Seigneur de Mar- chaumont, met het verzoek Drake namens haar te ridde ren, wat deze deed. Volgens een veelgehoorde lezing zou Elizabeth hiermee het Engels-Franse bondge nootschap tegen Spanje heb ben willen bezegelen. Spanje, dat in 1588 zijn Armada naar de Engelse kus ten zou zenden, beschouwde het ridderen van Drake na melijk als een slag in het ge zicht van Koning Filips II, Sir Francis had zich immers met zoveel woorden ten doel gesteld de Spaanse heer schappij in de Nieuwe We reld te vernietigen. Daartoe plunderde Drake tal van Spaanse galjoens, zeilende schatkamers van Filips, uit op zijn zeereizen. Nadat hij op zijn reis rond de wereld Straat Magelhaen had be dwongen, viel Drake, langs de westkust van Zuid- Amerika kruisend, talloze Spaanse schepen aan. Hij had het daarbij even gemak kelijk als een vos in een kip penren, want de Spaanse gal joens waren onbewapend aangezien ze zich op die breedten volkomen veilig voor de vijand waanden. Spanje, toen nog de groot ste mogendheid ter wereld, haalde uit de koloniën enorme schatten naar het moederland en Drake roofde daarvan naar hartelust. Toen de Hinde in septem ber 1580 thuisvoer zaten de ruimen afgestouwd vol met goud, zilver, zijde, parels en edelgesteenten. De waarde van de buit bedroeg; uitge drukt in hedendaags geld, meer dan 75 miljoen gulden. Elizabeth Regina Inreeg er de helft van, volgens een eige ntijdse commentator genoeg om haar hele buitenlandse schuld in een klap te voldoen. Drake maakte ook na zijn reis om de wereld nog tal van kaapvaarten tegen de Span jaarden. Hij werd een rijk man, Madrid eiste veront waardigd zijn kop, maar Ko ningin Elizabeth legde alle Spaanse demarches naast zich neer. Drake leverde een belang rijke bijdrage aan het ver slaan van de Spaanse Ar mada (1588). Toen de Spaanse macht ter zee zich in 1595 leek te herstellen, voer Sir Francis nogmaals uit om de koloniale heerschappij van Madrid schade te berok kenen. Het werd zijn laatste reis. In 1596 overleed de zee vaarder aan boord van zijn vlaggeschip. In de Westindi- sche wateren kreeg Drake een zeemansgraf, ter hoogte van Nobre de Dios. Filips II stierf in 1958 en Elizabeth I vijf jaar later. Niet lang daarna te kende Engeland en Spanje de vrede. Die ver zoening kan heel wel de reden zijn geweest waarom men de Gouden Hinde - een provocerende naam voor alles wat Spaans was - blootstelde aan de tand des tijds en de vergetelheid.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1977 | | pagina 23