den
rs
kers
mogen minderheidsgroepen bevoordeeld worden?
Omgekeerde discriminatie' houdt
Amerikaanse gemoederen bezig
In 1976 meer burgers slachtoffer van delict
Zoekactie
naar de
Gouden
Hinde99
van Drake
■llast d)
edarrr
Oudheidkundigen
graven in Deptford
onder flatgebouw
>erg Verkoop bv
I COMMERCIEEL
IENST
Wereldbosgebied
daalt ieder jaar
zegt Nederlandse
Houtacademie
binnenland
buitenland
bv
appij b.v.
Rechter
Verscherping
Standpunt
Helft
ien zelfstandig opere-
Innen de Verenigde Be-
I West-Brabant zoeken
Ingbouwprojekten uit te
led
1 vakkennis
eiten
|t op moderne wijze lei-
i op de bouwplaats, be-
lechnieken enz.
it: bouwen binnen de
gestelde budget en het
ff hoogwaardig produkt.
khecten
Bring
Jzieningen
de Direktie van Wilma
Goirle. Inlichtingen 's-
bhr. H. Kastelijn te Best,
lionele oplossingen voor
Ihting
Itegenwoordiging van
nlandse bedrijven op dit
ierland zoeken wij een:
dit werk, dat een
[list, vragen
Itwikkeling, minstens
Iteen opleiding
«n magazijn, distributie-
linkelbedrijf.
foor het verkopen op een
onkostenvergoeding en
loorwaarden,
■re behoort een psycho-
v. de heer F. Steensma of
f7-3188 of 's-avonds
)0 uur).
l/erfplein 5 3238 BH Zwartewaal
groepsonderneming van de
X zich vooral gespecialiseerd in
ojekten zowel in nieuwbouw als
in Veldhoven, Eindhoven, Veg-
d loon en aantrekkelijke arbeids-
se heeft, schrijf dan een briefje
nburglaan 24a, Eindhoven of bel
Verspaget en 's avonds
tionale bouwindgstrie
WASHINGTON - Niets doet vermoeden, dat men met
een bijzonder geval te maken heeft, als in de zomer van
1973 een blonde jongeman, die vooral zijn best lijkt te doen
om het prototype van de gemiddelde blanke Amerikaan te
lijken, zich als medisch student aanmeldt bij de universi
teit van Californië in Davis. Het enige bijzondere is zijn
leeftijd, hij is 33 en heeft al een carrière als ingenieur bij
het ruimte-instituut NASA achter de rug. Echt de aan
dacht trekt dat echter niet, want er zijn veel Amerikanen,
die op al wat oudere leeftijd nog aan een volstrekt nieuwe
studie beginnen.
ontvouwde en waarin is be
paald, dat tien procent van het
werk gedaan moet worden
door firma's met een verte
genwoordiger van een der
minderheidsgroepen als eige
naar.
De jongeman, Allen Bakke,
wordt afgewezen. Dat is op-
zichzelf ook al niets bijzon
ders, want jaarlijks bedraagt
het aantal gegadigden voor een
medische studie in de Ver
enigde Staten een veelvoud
van het aantal beschikbare
plaatsen. Vorig jaar bijvoor
beeld kreeg de George
Washington-university Medi
cal School in Washington niet
minder dan 9000 aanmeldin
genvoor 150 beschik
bare plaatsen. Bakke probeert
het een jaar later weer en
wordt opnieuw afgewezen. Het
is het sein voor Bakke zich wat
meer te verdiepen in de rede
nen van zijn afwijzing.
Als snel leert hij, dat hij on
danks fraaie cijfers (gemiddeld
8V2) is afgewezen, omdat de
universiteit zichzelf heeft op
gelegd van elke honderd
nieuwe plaatsen er 16 te reser
veren voor vertegenwoordi
gers van minderheidsgroepen
(o.a. negers en Spaans spre
kende Amerikanen). De 16
met-blanken die Bakke de pas
hebben afgesneden, kunnen
bogen op aanzienlijk minder
goede cijfers (gemiddeld 5Vz).
Bij de universiteit is men eer-
lijkgenoeg om te erkennen, dat
de enige reden, waarom Bakke
is afgewezen, betrekking heeft
op de kleur van zijn huid. Bij
de universiteit meent men ech
ter, dat vertegenwoordigers
van gedurende vele jaren ge
discrimineerde minderheids
groepen een meer dan cijfer
matige kans moeten hebben
naar de hogere afdelingen van
de Amerikaanse samenleving
door te breken. Cijfers zijn niet
alleen zaligmakend, meent het
universiteitsbestuur. Ongelijk
heeft men kennelijk niet, want
een Californische. krant heeft
uitgevonden, dat van de 16
studenten, die Bakke van zijn
doktershui afhielden, er intus
sen 13 zijn afgestudeerd. Twee
doen dat volgend jaar en
slechts één heeft zijn studie
voortijdig moeten afkappen.
Alleen Bakke liet het er in
tussen niet bij zitten. Hij liep
naar de rechter en tot veler
verrassing stelde het als pro
gressief te boek staande ge
rechtshof van Californië hem
in het gelijk.
Het gerechtshof verweet de
universiteit „omgekeerde dis
criminatie" en gelastte het be
stuur Bakke toe te laten.
Daarop tekende het univers
iteitsbestuur hoger beroep aan
en vandaar dat de zaak-Bakke
bij het hoogste Ameri
kaanse rechtscollege, het
™oggerechtshof, op tafel ligt.
De rechters hebben de partijen
gehoord, maar een uiftpraak
ordt niet voor volgend voor
laar verwacht. Tot zolang zal
de zaak Bakke de gemoederen
M de Verenigde Staten danig
°ezig blijven houden.
Hant de naam Bakke is m-
ussen vrijwel even bekend
geworden als die van bij voor
bid Pele of Robert Redford.
en groot aantal belange-
groeperingen heeft zich vol
"vergave in de strijd gewor-
Trouwens, vrijwel iedere
zichzelf respecterende Ameri-
aan heeft zich intussen een
nrdeel over de zaak gevormd.
e kwestie is dan ook van uit
zonderlijk gewicht, al lijken
jl gehoorde uitlatingen als
"e belangrijkste zaak in de
S schiedems van de burger-
v hchtelijke overdre-
en. Zowel een voor Bakke po-
,fVe a's negatieve uitspraak
en echter grote invloed
ljann"n hebben op de Amen-
stelde
Als
«a luse 01
^gerechtshof
hngen
ten.1 strijd voor gelijke rech
Een uitspraak contra Bakke
zal volgens andere groeperin
gen weer leiden tot een ver
sterking van de „omgekeerde
discriminatie" en een ver
scherping van de tegenstelling
tussen blank en niet-blank.
Vooral Joodse groeperingen
en Amerikanen van Italiaanse
afkomst vrezen bij een anti-
Bakke-uitspraak een terug
keer van het strakke „quota
systeem", dat hen in vroeger
jaren bijvoorbeeld in groten
getale uit het wetenschappe
lijk onderwijs weerde. De re
gering spreekt thans niet meer
van „quota's", waaraan niet te
tornen valt, maar van „doel
stellingen".
Zwarte groeperingen wijzen
er echter op, dat deze doelstel
lingen vrijwel nooit worden
gehaald. Toch heeft de rege
ring Carter zich met een vrij
uitgesproken standpunt in de
affaire gemengd.
In een wat vage, maar vol
gens vele toch verregaande uit
spraak dan ooit van rege
ringswege is gedaan, noemt de
regering het volstrekt aan
vaardbaar, dat bepaalde min
derheidsgroepen in sommige
gevallen worden voorgetrok
ken. Het hooggerechtshof, dat
onder Nixon een wat rechtser
aanzien heeft gekregen en zich
o.a. ten aanzien van de abor
tuswetgeving al van een weinig
liberale zijde heeft laten ken
nen, zal in ieder gaval veel
wijsheid nodig hebben om tot
een verantwoord oordeel te
komen.
Meer gematigde groeperin
gen hopen, dat het hoogge
rechtshof zich niet zal laten
beïnvloeden door de manier,
waarop de zaak Bakke op de
spits wordt gedreven. Volgens
deze groeperingen zou het ge-
rechsthof er het beste aan doen
de zaak Bakke als een zuiver
incidenteel geval te beschou
wen en de zaak, met een advies,
terug te verwijzen naar de Ca
lifornische rechter.
De zaak moet volgens hen
uit de „politieke-prestige-
hoek" worden gehaald. Of,
zoals de bekende colum
niste Mig Greenfield het
schreef: „Er zijn momen
ten, waarop de politiek
zaken alleen maar slechter
kan maken en dit is er één
DICK TOET
Door slecht bosbeheer (vooral in de tropen) daalt het werel-
bosgebiedjaarlijks met ongeveer een procent. Aldus de heerA.
Overbeek van de Nederlandse Houtacademie te Renkum.
Bijna tien procent van het oppervlak van onze aardbol bestaat
uit bos, hetgeen neerkomt op ongeveer vier miljard kubieke
meter, te weten 140 miljard kubieke meter naaldhout en 210
miljard kubieke meter loofhout.
De jaarlijkse groei is acht miljard kubieke meteren er wordt
door de mensen per jadr 2,5 miljard kubieke meter gekapt.
Deze hoeveelheid zal in het jaar 2000 zijn opgelopen van vier
tot vijf miljard kubieke meter.
Er lijkt dus voldoende reserve aanwezig te zijn, stelt de heer
Overbeek, en de "kap" behoeft dan ook nog geen intering op
het kapitaal te betekenen. Echter, door nog onvoldoende aan
dacht voor een goed bosbeheer wordt te weinig nieuw bos
aangeplant.
s" politiek t.o.v. achterge-
groepen.
Bakke ook door het
in het gelijk
wordt gesteld, betekent dat
'tlS Mo,
fan veel
"'geils vertegenwoordigers
minderheidsgroepe-
in rf een enorme staP terug
ten voor ëe"jke rech-
Allerlei andere program-
getracht wordt in
treH,er'leic^roePen aan hun
tian Pn te 'aten komen, zuilen
sban°')nieUW ter t"scussie
,2^ bijvoorbeeld het
»an 6enHeidsprogramma
Hrc,jler mi'jard dollar, dat
n' Carter begin dit jaar
(Van onze rechtbankvers
laggever)
Omdat niet alle mis
drijven bij de politie be
kend worden, leveren de
cijfers van de politiestatis
tiek geen volledig betrouw
baar beeld op van de crimi
naliteit. Vandaar dat het
wetenschappelijk
Onderzoek- en Documenta
tiecentrum van het ministe
rie van Justitie sinds 1974
jaarlijks een zgn.
slachtoffer-enquête houdt,
waarin ook de niet ter ken
nis van de politie gekomen
misdrijven tot uitdrukking
komen.
Daarmee wordt een beter en
juister beeld van de omvang en
de ontwikkeling van de crimi
naliteit verkregen. De enquête
over 1976 wijst uit dat vorig
jaar meer burgers slachtoffer
van een delict zijn geworden
dan in voorgaande jaren. Een
duidelijke stijging vertoonden
de percentages slachtoffers
van het delict fietsendiefstal
(5,2 in 1976 tegen 4,3 in
1975), diefstal uit personen
auto (2,9 tegen 1,6), zakken
rollerij (3,0 tegen 1,7
agressie op straat (2,3 tegen
1,4 en vernieling (5,7%
tegen 4,8% Het percentage
slachtoffers van een aam ij ding
buiten schuld steeg van 4,4%
in 1975 tot 7,0% vorig jaar. De
percentages slachtoffers van
de delicten autodiefstal (0,5%
in 1976), inbraak bij particu
lieren (1,1%) en aanranding
(1,2%) lagen vorig jaar op het
zelfde niveau als in 1975. Het
percentage slachtoffers van
bromfietsdiefstallen vertoont
tenslotte een duidelijke daling
(van 6,0% in 1975 naar 3,7% in
1976).
Voor alle bevolkings
groepen is de kans om
slachtoffer van een delict te
worden niet even groot. Een
jeugdige leeftijd blijkt de
belangrijkste, risicoverho-
gende factor te zijn.
De op één na belangrijkste
risicofactor is de grootte van
de gemeente: hoe groter de ge
meente des te groter de slach
tofferkans. Voor Amsterdam
mers b.v. is de kans om slacht
offer van een delict te worden
twee a drie keer zo groot als
voor mensen die in een provin
cie wonen. De derde risicofac
tor is het geslacht: mannen lo
pen, afgezien van hun leeftijd
of woonplaats, een iets grotere
kans slachtoffer te worden dan
vrouwen.
Van de delicten, die de
10.000 geënquêteerden op
gaven, werd slechts onge
veer 50 bij de politie ge
meld.
Bij de meer ernstige vermo
gensdelicten: autodiefstal,
bromfietsdiefstal en inbraak
lagen de aangiftepercentages
aanzienlijk hoger (ongeveer
80%) dan bij agressiedelicten
als bedreiging op straat, hand
tastelijkheden en vernieling
(ongeveer 25%). Als motief
voor het achterwege laten van
een aangifte gaf ongeveer 40%
van de niet-melders op dat het
gebeurde niet ernstig genoeg
werd gevonden voor aangifte
bij de politie. Eenzelfde per
centage noemde als motief dat
een aangifte toch niets uit
haalt.
Van de slachtoffers die
een delict bij de politie
hadden gemeld, bleek on
geveer tweederde een pro
cesverbaal te hebben on
dertekend.
Van ruim 30% van de mel
dingen maakte de politie der
halve geen procesverbaal op.
De beslissing van de politie om
wel of niet procesverbaal op te
maken, wordt evenals de be
slissing van het slachtoffer om
wel of geen aangifte te doen,
allereerst bepaald door de
ernst van het delict. Voor klei
nere vermogens- en agressie
delicten wordt minder vaak
een procesverbaal uitgeschre
ven. In de slotbeschouwing van
het onderzoek wordt erop ge
wezen dat bij de huidige om
vang van de criminaliteit grote
delen van de bevolking binnen
een termijn van enkele jaren
meerdere keren het slachtoffer
van een delict zullen worden.
„Hoewel de delicten elk
voor zich meestal niet heel
ernstig zijn, kan van de fre
quentie, waarmee ze zich
voordoen, een verontrus
tend effect uitgaan, "aldus
de onderzoekers.
LONDEN(RTR) - In
Deptford aan de Thames,
dat al lang geleden door
Londen werd opgeslokt,
graven oudheidkundigen
naar de mogelijke over
blijfselen van een der be
roemdste schepen uit de
Britse geschiedenis - de
„Golden Hind" van Sir
Francis Drake.
Met deze „Gouden Hinde"
werd Drake ruim 400 jaar ge
leden, onder de regering van
Koninging Elizabeth 1, de
eerste man die de wereld om
zeilde. Hij vertrok in de de
cembermaand van het jaar
1557 en keerde twee jaar en
negen maanden later behou
den terug op de Engelse rede.
Het schip, dat aanvanke
lijk de „Pelikaan" heette, is
al bijna drieeneenhalve eeuw
geleden verdwenen, waar
schijnlijk begraven onder
puin en daarop volgende
nieuwbouw. Dit gebeurde in
weerwil van het feit dat Ko
ningin Elizabeth - die Drake
na zijn geslaagde tocht rid
derde - gelastte dat de Gou
den Hinde bewaard moest
blijven „voor gans het nage
slacht, als een gedenkteken
aan deze grootste en waarde
volle onderneming".
De Hinde werd even ten
noordwesten van de toenma
lige marinewerven de Dept
ford, vijf kilometer van de
Londense „City", voor het
publiek tentoongesteld. Dat
duurde hoogstwaarschijnlijk
echter slechts enkele tiental
len jaren. Een diplomaat
schrijft in 1618 namelijk al
over een droogdok met
daarin „de restanten van het
schip van de beroemde kapi
tein Drake die er bij liggen
als de uitgebleekte ribben en
de schedel van een door
paard". Het is dus aanneme
lijk dat het schip toen al vol
ledig onttakeld was.
Er bestaat verder een akte
waaruit blijkt dat de „Bod
leian Library" in Oxford in
1662 een zetel kreeg aange
boden die vervaardigd was
uit spanten van de Gouden
Hinde.
Ergens in de 17e eeuw, men
weet het jaartal niet precies,
werd het dok van de Hinde
volgestort en geëgaliseerd
Gedurende de Tweede We
reldoorlog werd Deptford
zwaar gebombardeerd en
daarna verrees boven de
waarschijnlijke .begraaf
plaats' van Drake,s schip een
flatcomplex. Op die plek
wordt mementeel naar de
Hinde gegraven.
Peter Marsden, verbonden
aan de afdeling Stedelijke
Oudheidkunde van het Mu
seum of London, heeft de lei
ding. Hij is voorzichtig opti-
mitisch over de kansen op
welslagen. Marsden ziet een
redelijke kans dat zijn team
archeologen de kiel, de span
ten, wat ander hout en moge
lijk ook de voet van een mast
zal vinden.
Het team hanteert twee
oude kaarten als leidraad bij
het graafwerk.
De eerste kaart is van Ne
derlandse herkomst en toont
de Thames anno 1602 met
„het schip van kapitein Dra
ke" nog liggend in zijn spe
ciale dok aan de rivieroever,
zij het zonder de masten. De
tweede kaart is van de Enge
lsman John Evelyn en toont
de hele toenmalige werf van
de „Roy al Navy'in het Dept
ford van 1623. Volgens
Marsden lag de Hinde even
ten noordwesten van de wer
ven, net buiten Evelyns
kaart.
Deze plaatsbepaling zou
kloppen met de plaatselijke
overlevering die zegt dat het
schip 2ich bevond bij de zo
geheten „trappen van Ko
ningin Elizabeth" - de plek
waar de Monarch op 4 april
1581 uit haar riviervaartuig
stapte om zich aan boord van
de Hinde te begeven teneinde
Drake op zijn eigen schip tot
ridder te slaan.
Alweer volgens de overle
vering - en een beroemd
schilderij - ridderde de Ko
ningin Drake door hem eige
nhandig het zwaard op de
schouder te leggen met de
woorden „Rijs op, Sir Fran
cis".
Volgens recent historisch
onderzoek is het echter an
ders gegaan. Elizabeth zou
het ceremoniële zwaard op
het laatste ogenblik hebben
overhandigd aan de Franse
gezant. Seigneur de Mar-
chaumont, met het verzoek
Drake namens haar te ridde
ren, wat deze deed.
Volgens een veelgehoorde
lezing zou Elizabeth hiermee
het Engels-Franse bondge
nootschap tegen Spanje heb
ben willen bezegelen.
Spanje, dat in 1588 zijn
Armada naar de Engelse kus
ten zou zenden, beschouwde
het ridderen van Drake na
melijk als een slag in het ge
zicht van Koning Filips II,
Sir Francis had zich immers
met zoveel woorden ten doel
gesteld de Spaanse heer
schappij in de Nieuwe We
reld te vernietigen. Daartoe
plunderde Drake tal van
Spaanse galjoens, zeilende
schatkamers van Filips, uit
op zijn zeereizen. Nadat hij
op zijn reis rond de wereld
Straat Magelhaen had be
dwongen, viel Drake, langs
de westkust van Zuid-
Amerika kruisend, talloze
Spaanse schepen aan. Hij
had het daarbij even gemak
kelijk als een vos in een kip
penren, want de Spaanse gal
joens waren onbewapend
aangezien ze zich op die
breedten volkomen veilig
voor de vijand waanden.
Spanje, toen nog de groot
ste mogendheid ter wereld,
haalde uit de koloniën
enorme schatten naar het
moederland en Drake roofde
daarvan naar hartelust.
Toen de Hinde in septem
ber 1580 thuisvoer zaten de
ruimen afgestouwd vol met
goud, zilver, zijde, parels en
edelgesteenten. De waarde
van de buit bedroeg; uitge
drukt in hedendaags geld,
meer dan 75 miljoen gulden.
Elizabeth Regina Inreeg er de
helft van, volgens een eige
ntijdse commentator genoeg
om haar hele buitenlandse
schuld in een klap te voldoen.
Drake maakte ook na zijn
reis om de wereld nog tal van
kaapvaarten tegen de Span
jaarden. Hij werd een rijk
man, Madrid eiste veront
waardigd zijn kop, maar Ko
ningin Elizabeth legde alle
Spaanse demarches naast
zich neer.
Drake leverde een belang
rijke bijdrage aan het ver
slaan van de Spaanse Ar
mada (1588). Toen de
Spaanse macht ter zee zich in
1595 leek te herstellen, voer
Sir Francis nogmaals uit om
de koloniale heerschappij
van Madrid schade te berok
kenen. Het werd zijn laatste
reis. In 1596 overleed de zee
vaarder aan boord van zijn
vlaggeschip. In de Westindi-
sche wateren kreeg Drake
een zeemansgraf, ter hoogte
van Nobre de Dios. Filips II
stierf in 1958 en Elizabeth I
vijf jaar later.
Niet lang daarna te
kende Engeland en
Spanje de vrede. Die ver
zoening kan heel wel de
reden zijn geweest
waarom men de Gouden
Hinde - een provocerende
naam voor alles wat
Spaans was - blootstelde
aan de tand des tijds en de
vergetelheid.