Krokedillenbiefstuk Zeer oude be kenden,, Witteblootsweken Als je niet wilt forceren is geduld het beste middel Een lange, hete zomer voor Edward Gierek 3 Nescafe binnenland buitenland Wapenfeit Invasie Keuze MET WIM KOCK Iri Manusama over lange duur gijzelingen: 9 100% pure koffie. Verassend lekker en verassend voordelig. Hij had het koud in zijn dunne tropenpak en nylon re ams. Londen was in de twee laar van zijn afwezigheid nau welijks veranderd vond hij. De- lellde regen en nog dezelfde stank van uitlaat gassen vab „oedkope, witte benzine. Hij had zich uit de taxi laten zetten op de hoek van Shaftesbury Avenue. In een tan de souvenierwinkeltjes daar had hij wat rondgeschar reld als een man die nog een cadeautje moet kopen maar niet weet wat. Intussen keek hij scherp uit naar eventuele ach tervolgers. De kust was veilig. Hij rilde en dacht aan de dag nan gisteren toen een telefoon tje uit Londen hem uit het bed had gesleurd dat hier al een dag of wat deelde met een Nassause barserveerster die beweerde dat ze eigenlijk een werkloze zangeres was. Hij liep Rupert Street in. Een vreugdeloze glimlach van her kenning gleed over zijn ge bruinde gezicht. Het smerige natte plaveisel, de geur van Chinees eten, rot fruit en dat ondefinieerbare luchtje dat je in elke wereldstad kunt tege nkomen en waarvan hij altijd had gedacht dat het de geur van ontucht was. Hij bleef staan voor een van de stripteasebars die hier el kaar op leven en bloot becon curreren. Hij deed alsof hij de foto's in het rose verlichte uit stalkastje bestudeerde, keek nog eenmaal de straat af, ter- wij hij zijn sigaret met een hoog boogje wegschoot en apte naar binnen. Er was niemand in de bar. Hij liep door naar een bruine deur achterin, naast het podium, klom een nauwe trap op en liep zonder kloppen Miss Jean Peabody's kantoortje in. „is de Man er"?, vroeg hij. „Zo ben je daar", consta teerde Peabody met een valse glimlach waarin onwillige be wondering en jaloers mi sprijzen om voorrang streden. „Is de Man er", vroeg ik. Ik heb een afspraak met hem". „De Man is er", zei Peabody die op haar manier wel knap was maar hem, met haar smalle gezicht en bleekblauwe ogen, toch altijd aan een paard deed denken. Of aan een veu len misschien. „Die afspraak heb je pas over zeven minuten", zei mis Peebody wraakzuchtig, ,,dus maak het je maar even gemak kelijk in een van die stoelen daar". Ze wees naar een schamel zitje rond een tafei vol kringen en met een afge zaagde granaathuls erop als asbak. Berustend ging hij zitten en dacht aan de Man, achter de nog gesloten, matglazen deur. Wat zou die nu weer moeten? Op deze manier beginnen vrijwel alle dertien spionage verhalen die er in een dozijn gaan. De agent, naar Londen geroepen, om geïnstrueerd te worden door de Meester zelf, zetelend in een onopvallend optrekje, met een rosse buurt ais camouflage. De Man, de Meester of MI5 is degene die aan de touwtjes, trekt en die alles al weet. Zo'n man - ongeveer en waarschijn lijk in een aanmerkelijk minder romantisch opzicht - moet Sir John Masterman zijn geweest. Bijna op de dag af 33 jaar na zijn grootste wapenfeit en een van de belangrijkste, ge slaagde operaties in de ge schiedenis van de contra spionage, is John Masterman op 86-jarige leeftijd in Oxford overleden. Masterman was in de oorlog MI5, hoofd van de Britse con traspionage en het brein achter de ,,Commissie-XX" (double cross of dubbel spel). Deze groep speelde zeer hoog spel met Duitse dubbelagenten die valse informaties doorgaven naar de Duitse inlichtinge ndiensten. Dat gebeurde met zoveel succes dat Masterman, later in zijn memoires (1972: „The Double Cross System"), kon schrijven dat MI5 in feite de leiding had over het Duitse in- lichtingennet in Engeland. De historicus Hugh Trevor-Roper bevestigde dit: „Het werk van Sir John was een totale sabo tage van de Duitse spionage in Groot-Brittannië". De kroon op het werk van de Commissie-XX was de mislei ding van de Duitsers over het gebied waar de geallieerde landingen van juni 1944 zou den plaatshebben. De Duitsers legerden op grond van valse in lichtingen zeven divisies in het gebied van Calais. Nadat de geallieerden op 6 juni 1944 waren geland op de Normandi- sche kust en daar al snel een sterk bruggehoofd hadden ge vestigd, bleven de zeven divi sies nog geruime tijd bij het 250 km ver van het strijdttoneel verwijderde Calais, omdat de Duitsers dachten dat Norman- dië slechts een afleidingsaan- val was en de grote stormloop op Calais nog moest beginnen. Een ander succes van de Commissie XX was de Duitsers ertoe te brengen de reikwijdten van hun V1- en V2-raketten zodanig te wijzigen dat veel van deze projectielen Londen mis ten. Met het werven van dubbe lspionnen ging het er niet zachtzinnig toe. Ontmaskerde Duitse spionnen kregen de keus tussen het werken voor de Britten of een zekere terecht stelling. Verschillende Duitse spionnen werden ook terecht gesteld om er bij de dubbela genten de schrik in te houden. Anderzijds meende MI5 dat de Duitsers, door die terechtstel lingen, minder gemakkelijk op de gedachte zouden komen dat de Britten gebruik maakten van gevangen genomen Duitse spionnen. Masterman, die de Duitsers goed kende omdat hij in Duits land had gestudeerd en er, tij dens de eerste wereldoorlog, vier jaar lang geïnterneerd was geweest, was de laatste grote meesterspion uit de geschie denis van het Britse inlichtin genwezen, dat veel van deze figuren rijk is geweest. Tenmin ste als we die dertien boeken kunnen geloven die er in het dozijn gaan. Miss Peabody keek op haar klokje. „Ik zal je aankondigen", zei ze en ze glipte door de matglazen deur de kamer van de Man binnen. Toen ze eruit kwam, liet ze de deur open en knikte wenkend. Hij sloot de deur achter zich en keek naar de Man. „Je moet je kennis van het Russisch maar eens oppoetsen", zei de Man, want vandaag over drie weken ga jij overlopen". Het werd hem koud om het hart. Hij kende het bijna zekere lot van een dubbelagent. Een restaurateur in Singapore heeft deze week bekend gemaakt dat krokodillenstaart een delicatesse uit de kunst is. „Bovendien bevat het vlees nog eigenschappen die stimulerend werken op ons aller geslachtsleven en da's nooit weg", aldus de heer Sie Tsjoen Tam. Hij rekent voor geroosterde krocodillencarbonaden 2,50 Singaporese dollar (ca. f 5,75) en voor krokodillenviees „sweet and sour" f 11,50. „Naar men zegt", aldus Tam, „brengt het vlees van de krokodil verwerkt in soep en vergezeld gaande van enige speciale kruiden, verlichting voor lijders aan astmatische bronchitis". Het Eethuis van Tam beschikt over een eigen „krokodil- lenboerderij". „Als veel mensen naar die delicatesse vra gen bellen wij de boerderij op en dan wordt daar fluks een beestje geslacht en hier vers en wel afgeleverd" Zéér oude bekenden uif dé politieke arena ontmoetten el kaar dinsdagmiddag in de Kamer bij de sluiting van het parle ment in de oude samenstelling. De heren Algra en Drees sr. vonden het een zichtbaar genoegen elkaar weer een te spre ken. Voorzover politieagent Michael Deorian uif El Sobrante in de VS het zich kan herinneren was het maandag een vervelende surveillancerit tot hij om vier uur in de morgen door een naakt paar op een motorfiets werd ingehaald. „Wat mag dit betekenen", vroeg hij, na het stel tot stop pen te hebben gedwongen. „Het is onze zesde huwelijks dag", was het antwoord. Aangezien geen van beiden dronken leek en het on waarschijnlijk was dat er zo vroeg in de morgen iemand rondliep die aanstoot zou kunnen nemen, besloot Deorian het feest niet te verstoren. Wel gaf hij de man een bekeu ring, omdat deze zijn rijbewijs niet bij zich droeg. O/VDZA. -HAJ/teCSAP. (Van een onzer verslaggevers) CAPELLE AAN DE IJSSEL - „Het mogen dan wel keiharde jongens zijn, daar in de trein en school, maar ze hebben ook een hart. Aan een gewelddadig optreden van hun kant begin ik dan ook steeds meer te twijfelen". RMS-president J. Manusa ma, die tot voort kort geen goed woord over zijn lippen kreeg voor de Molukse despe rado's in de trein bij De Punt en de openbare school in Bo- vensmilde, heeft weer wat ver trouwen in zijn „dissidenten". D at vertrouwen heeft alles te maken met de spoedeisende vergadering van de Badan Per- setuan, die afgelopen week einde in Capelle aan de IJssel is gehouden. In die vergadering kregen de standpunten van ir. Manusama bijval, ook van Zuidmolukse jongeren uit Drente. Toch is Manusama niet helemaal gerust over de afloop van de terreuracties. „De rege ring reageert nu precies het zelfde als in 1975 bij Wijster. Ze raakt erg ongeduldig. Nou heb ik daar alle begrip voor nu de gijzelingen in hun derde week zitten. Maar ongeduld is niet bevorderlijk voor het vin den van een voor beide partijen aanvaardbare oplossing. Toen ik in 1975 met lege handen uit de trein kwam, raakte de rege ring ook zo ongeduldig. En dat werkt prikkelend. Ook op die genen, die zich uitsloven. Toen heb ik gezegd: Als jullie het sneller kunnen, dan moeten jullie dat niet nalaten. Natuur lijk duurt het nu allemaal veel te lang. Maar als je niet wilt forceren, is geduld het beste middel". Ir. Manusama vindt wel, dat de regering „lang treuzelt" met het zoeken van een doorbraak. Ook het voortdurend aandrin gen bij de Molukse regering op een gebaar, klinkt hem vreemd in de oren. „Als ik verneem, dat wij garanties moeten verlenen, dat zoiets nooit meer kan ge beuren, is dat een dwaas ver langen. Even dwaas als een ga rantie van minister Van Agt, dat niemand meer drugs zal gebruiken". Hij vervolgt: „Tot op heden zijn alle gebaren vanuit de trein gekomen. De treinkapers zijn afgestapt van hun eis de gegijzelden ook mee in het vliegtuig te nemen. Ook zijn ze ingegaan op de eis de zwangere vrouw vrij te laten. En vergeet de kinderen niet. Goed, ze moesten de kinderen wel laten gaan vanwege die buikgriep, maar ze hadden daar erg moei lijk over kunnen doen. De re gering moet iets terug doen. Ik verwacht namelijk niet dat de kapers straks onverwacht uit de trein of school zullen stap pen zonder dat er een concessie is gedaan". Over de inhoud van het eer ste, zes uur durend contact van mevrouw Soumokil en dr. Tan, wil RMS-president alleen maar kwijt: „Beiden zijn zon der boodschappen uit de trein gekomen. De ontmoeting was anders dan die ik destijds in Wijster met de treinkapers heb gehad. Want die zeiden on middellijk wij houden vol tot het bittere einde. Om onze le vens geven we toch niks meer". Deze treinkapers hebben over hun eigen levens echter nog niets gezegd. HANS TOONEN (Van onze correspondent) WARSCHAU - De wittebroodsweken van Edward Gie- r™ en Polen waren al snel voorbij. Toen Gierek aan de macht kwam riep hij steeds van de daken dat zijn voorgan ger Gomoelka gefaald had, omdat hij te ver van het volk stond. Maar het duurde niet lang of men hoorde tegenstan- ers van Gicrik zich - fluisterend - afvragen of het met 'erek nu zoveel beter gesteld was. Maar zelfs die fluiste- 'aars waren lange tijd stil, en zolang de prijzen stabiel leven werd Gierek met rust gelaten om het beste te maken van zijn moeilijke taak. Maar Gierek was aan de macht gekomen dank zij een e °P het verkeerde mo- ingestelde prijsverho- 8 gen die dan ook weer Prompt werden ingetrokken. verkeert hij „alweer zij een serie prijsver- *gen, dle inmiddels ook mJ,er,zlïn ingetr°kken in de aande LZcmer sinds hii kan^ma wam- Als men nissengMn °P.de gebeurte- 2nm van mei. dan zal de koelsïnani977 zel£s °P z'ln voor fda"ig heet worden Edward Gierek. rie'uvè fS°n met de myste- Py,as ,°°d van Stanislaus to"1 t3len aan de »erd I van Krakau. Hij slagen meteen inge- eigent badend in een tra n oed> onder aan %hungeki!ometersvan 'allenri J Pol'tie, die op- om de br»l ter Plaatse was klaarde i °Pte mimen> ver dronk»,, dat Pyjas 'anwas detraPafgeval- m0nnsen^rtieT,vele d"izenden -.«or-r. rj Uuuenaen tijwoondèn be§rafenis onden waren ook zijn vrienden, van wie enkele lid waren van het arbeidersver- dedigingscomité. Zij vertel den dat Pyjas waarschijnlijk door de politie vermoord was. De politie, dat was be kend, zat al enige tijd achter Pyjas aan. Het arbeidersverdedi- gingscomité werd vorige zomer opgericht om de ar beiders en anderen te helpen die gevangen gezet waren wegens deelname aan de sta kingen en demonstraties na de prijsverhogingen van vorig jaar juni. Ongeveer zes van de leiders van het arbeidersverdedi- gingscomité zitten op het ogenblik in de gevangenis. Sommigen van hen werden veroordeeld na de onlusten van vorige zomer, anderen kregen te horen dat ze bin nenkort terecht moeten staan wegens samenwerking met buitenlandse organisaties ten nadele van de staat. Weer anderen zijn, onheilspellend genoeg, niet eens in staat van beschuldiging gesteld. Meer dan twaalf Polen zijn nu, uit protest tegen deze ar restaties in hongerstaking gegaan in de kapel van een kerk in Warschau. Onder hen bevinden zich een katholieke priester, een partijlid van het eerste uur en een vooraan staande hoofdredacteur van een blad. Ze zouden zich goed voelen, hoewel dinsdag de laatste dag van hun hon gerstaking was. Czeslav Chomicki voelt zich wellicht minder goed, maar is daar niet minder opstandig om. Vorig jaar werd hij voor negen jaar naar de Vronki- gevangenis gestuurd wegens zijn aandeel in de onlusten van 1976. Hij begon ook een hongerstaking, overigens niet voor de eerste keer en misschien zal men hem voed sel gaan toedienen. Al deze irritaties is Gierek liever kwijt dan rijk. Als hij zijn eerste beloftes gehouden had, of zelfs maar werkelijk advies gevraagd had zoals hij gezegd had te zullen doen, dan zou het misschien alle maal niet zo erg geweest zijn. Maar hij toonde zich tijdens de prijsverhogingen vorige zomer onverwacht onbe houwen en zijn helpers tonen zich nu, twaalf maanden la ter, al even onbehouwen in hun pogingen de protesten de kop in te drukken. Gierek en zijn helpers zul len al hun politieke ervaring nodig hebben willen ze nog meer vijandigheid van het volk voorkomen. Een dialoog met dat volk zou duidelijk op zijn plaats zijn, maar mis schien is het daarvoor al te laat. MICHAEL SIMMONS I (COPYRIGHT DE STEM/ THE GUARDIAN) (ADVERTENTIE) Nescafé 'tis nu de tijd om het te kopen Nescafé is voor elke koffiekenner een aangename verrassing: pure, pittige koffie, lekker van smaak. En.Nescafé is -nu meer dan ooit- een verrassend voordelige koffie. Want Nescafé beschikt over verfijnde koffiezet-en koffiefilter- technieken. Daardoor haalt Nescafé meer koffie uit de koffieboon. Dat betekent voor u dat u uit één grote 200 grams - pot Nescafé ongeveer evenveel kopjes lekkere koffie haalt als uit maar liefst drie pakken bonenkoffie van een half pond. Als u dus niet minder koffie wilt drinken, en toch niet méér geld wilt uitgeven, moet u Nescafé nemen. Dan komt u ook tot dezelfde ontdekking die veel koffiekenners al deden: Nescafé is pure koffie.vol, geurig en lekker. Drie gouden Nescafé-regels voor nieuwe gebruikers. I. Doe eerst Nescafé naar smaak in een kopje. (1,3 gram is ons advies. Da's ongeveer één koffielepel.) J jp 2. Giet er dan vers kokend water op. (Vérs, dus niet f uit de boiler!) 3. Voeg daarna suiker f en melk toe naar !•- smaak.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1977 | | pagina 5