AGENDA
Sandie Shaw
werkt aan
haar come-back
w,
Pipo naar de
noorderzon
vertrokken
Treinrit genas
doofheid.
r
AILLE.
chryslb
fpH
Vijf orkesten op slotavond
van club 't Kerkepadje
Bekende orkesten
tijdens Schelde
Jazz Festival
/A*I
lil
r Witschge:
1100
naar
Dus stap
n.
i
4ARDIG
KLEREN
Paul Huf won
Amerikaanse
filmprijs
Liedjes
luifdak of radio
Achterruit wisser
'-""""en -wasser
Prachtige
interieurbekleding
rstrips
JW
nbedrijf
jnaart:
.L. v.d.
B.V.
g
DE STEM VAN DONDERDAG 9 JUNI 1977
Samenstelling: Eugene loomans en Dirk Vellenga
De jeggpap New Orleans Jazzband, uit Dendermonde, een van de optredende orkesten
tijdens de slotavond van 't Kerkepadje.
Het tweede seizoen van de
Oosterhoutse jazzclub 't
Kerkepadje wordt op zater
dag 18 juni afgesloten met
een slotavond, waarop vijf
orkesten en een zangeres op
treden. In verband met het
grote aantal bezoekers, dat
die avond verwacht wordt, is
men van 't Kerkepadje uit
geweken naar De Pannehoef.
Voor het voetlicht treedt
dan onder andere Max Col
lie's Rhythm Aces. Deze „we
reldkampioen van de jazz",
een titel vorig jaar behaald in
Amerika, is in Nederland be
kend om hun opzwepende
jazz. Ook naar Oosterhout
komt dan de Savoy Jazzmen
uit Eindhoven. Dit orkest
heeft bekendheid gekregen
door haar laatste elpee en
vooral door de speciale zang
nummers neemt het orkest
een speciale plaats in onder
de Nederlandse dixieland-
bands.
The Jeggpap New Orleans
Jazz Band komt uit Dender
monde (België) en wordt wei
eens het beste Europese New
Orleans orkest genoemd. Het
vierde orkest, dat optreedt is
het huisorkest van 't Kerke
padje, The Paradise Jazz
band. Dit orkest zal ook zan
geres Tosca Peeters begelei
den, die al meerdere malen
optrad met de Paradise Jazz
band. Het trio In Traduction
speelt in de stijl van Oscar
Peterson en Monty Alexan
der.
Het tweede seizoen van 't
Kerkepadje is een succesvol
geweest. Dankzij een ver
dubbeling van de ruimte in 't
Kerkepadje, was de publieke
belangstelling dit jaar erg
groot. Er zijn het afgelopen
seizoen elf orkesten in 't Ker
kepadje geweest. Nog meer
dan in het eerste seizoen lag
de nadruk dit jaar op de mo
derne oude stijlen, zoals
dixieland en Chicago-jazz.
Toppers waren Diksi Mes-
jien, de Jazzband Ball Orche
stra, Harbour Jazzband, New
Orleans Syncopators en de
South Jazzband. De voor
liefde van de clubleden gaat
uit naar de oudere stijlen en
dat is ook de reden geweest
dat de oudere stijl-orkesten
maar een enkele maal optra
den.
Door: Ron Gregoor
Als het waar is, dat een lustrum een maatstaf is voor het welslagen van een feest, dan kan
men in Terneuzen het komend weekend de borst nat maken. Daar wordt voor de vijfde maal
het Schelde Jazz Festival gehouden. Porgy and Bess is drie dagen lang het middelpunt van
het festival, maar ook in andere gelegenheden en buiten zullen de jazzliefhebbers genieten
van goede oude stijl jazz-muziek. Organisator van het Schelde Jazz Festival is de Jazz
Evenementen Schelde Stichting (Jess).
Het Schelde jazzfestival
speelt zich voor een groot ge
deelte op de straat af. Om
kwart over acht wordt mo-
genavond het festival
geopend. In optocht gaat de
harmonie De Vliegende Hol
lander met wat straatorkes
ten vanaf de Blide naar het
Molenpleintje, waar het fes
tival geopend wordt. Hij zal
dit doen om negen uur. Pal na
de opening geeft het Duitse
orkest DieFeuerwehrkapelle
een openingsconcert op het
podium op het Molenplein-
tje.
Na een half uur trekt het
gezelschap naar Porgy and
Bess. Om tien uur begint daar
een concert, waar optreden
de Zweedse band Scaniazz,
de Jazz-O-Matic Four en de
zelfde Feuerwehrkapelle. De
Feuerwehrkapelle, afkom
stig uit Mönchengladbach,
speelt muziek, die doet den
ken aan de jaren twintig.
Scaniazz, het Zuidzweedse
orkest speelt een stijl, geba
seerd op de vroege „hot" jazz.
Het orkest trad op tijdens het
nachtconcert van het Bre
dase Jazzfestival. Jazz-O-
Matic Four is een Amster
dams orkest, in'73 opgericht,
dat bekendheid kreeg door
optredens in het Shaffy thea
ter.
Zaterdag is het, zoals
trouwens bij de meeste jazz
festivals het geval is, de dag
van de streetparades. De
streetparades worden inge
leid door de aankomst van
het straatorkest en reünis
tenvereniging Ochtendch-
loor. Dit orkest treedt nog
slechts tweemaal per jaar op,
tijdens het jazzfestivals in
Breda en Terneuzen. Het or
kest komt aan per boot. In de
streetparade lopen verder de
Scat Cats, Jazzus en The
Lazy River Jazzband.
Er is zaterdagavond een
dubbel jazzconcert. In Porgy
and Bess spelen de Freetime
Old Dixie Jassband, Sca
niazz en de Jazz-O-Matic
Four en in Du Commerce
speelt de Savoy Jazzmen. Om
negen uur beginnen de con
certen. The Freetime Old
Dixie Jassband is een veel
gevraagde band op de diverse
festivals. In '76 maakte het
orkest een toernee van acht
dagen door Engeland, waar
het ook dit jaar weer gaat op
treden. Het dixielandorkest
The Savoy Jazzmen bestaat
al vanaf '62. In '66 maakte
het orkest de eerste elpee. De
laatste elpee is tien jaar latfer
uitgebracht en gepresenteerd
in de Vuist van Willem Duys.
Het katerconcert, dat tra
ditioneel op zondagmiddag
gegeven wordt en dat spe
ciaal bestemd is voor het hele
gezin, belooft dit jaar een
sensationele gebeurtenis te
worden. Samen met de Belgi
sche band The Cotton City
Jazz Band speelt de Ameri
kaanse saxofonist George
Probert, die zijn Belgische
toernee daarvoor zal onder
breken. The Cotton City Jazz
Band staat bekend als een
van de beste New Orleans or
kesten in West-Europa.
Begin '77 heeft het orkest een
toernee gemaakt langs de
Ivoorkust. De band speelt
zondag zowel blues als spiri
tuals, marchin' stomps en
ragtime. Rond zeven uur zul
len zondagavond de klanken
van het jazz-gebeuren weg
sterven.
In schouwburg De Kring in
Roosendaal speelt volgende
week zaterdag The Lazy
River Jazzband samen met
George Probert. Vanaf tien
uur.
Ook Middelburg heeft een
jazzfestival. De pas opge
richte jazzclub Scaldis
Swing Society heeft voor
volgende week vrijdag en za
terdag een oude stijl festival
georganiseerd. In de rubriek
van volgende week komen
wij op dit gebeuren terug.
Een rit met een hortende en stotende trein heeft een
vstralische verlost van een hoorstoring die volgens de
a°kters ongeneeslijk was.
Jean Garling was na het vonnis van de geneesheren een
van elf uur gaan maken in een hortende en stotende
em van Western Mail tussen Sydney en Dubbo in de staat
'euw-Zuid-Wales. „De artsen hadden tegen me gezegd
te niets voor me doen konden. Het was een probleem
"armee ik zou moeten leren leven. Ik had een gehoorsto-
ion9 i 'le£ 9ev°lg was van een oorinfectie die ik een half
r geleden had opgelopen", vertelde miss Garling.
elic waakte ik de rit met de trein. We werden door
;°Qr gegooid en heen en weer geschud dat het een lieve
onr, t^as' no9 vreselijke schok werd de blokkering
pgeileven en kon ik weer horen", zei ze.
Ver A aj^us^ean Garling, „het treinkaartje was goedko-
an de rekeningen van de dokters en specialisten".
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii|iiiiiiiiiii,iiiiiiii'''''''''''''''ll'''ll''''',l'll,',''''''l'''''''''''''''''''ll''''''l'''''''''''''''''''l'''''''''IIH'''!'1''111''''''''1''''''''""""""""""""1""""1""""""""""""
e moeten er langzamerhand rekening mee gaan houden dat er binnenkort een
come-back valt te beleven van Sandie Shaw. Sandie wie? Sandie Shaw, een van die
Engelse zangeressen uit de zestiger jaren die zich over de gehele wereld een be
paalde populariteit verwierf. Haar speciale kenmerk: optreden op blote voeten.
Sandie Shaw past in het
rijtje namen Cilla Black,
Helen Shapiro, dat wat stijve
Engelse meisje, dat bevreesd
de wereld van de muziekbu-
siness inblikte. Sandie Shaw
was een wat kittiger meisje,
met haar lange donkere ha
ren, die overigens dezelfde
soort liedjes zong, waarvan
er dertien in een dozijn gin
gen. Ze won zelfs een keer het
Eurovisie Songfestival voor
Engeland met „Puppet on a
string", dat een massale ver
koop opleverde.
Sandie Shaw staat nu op
het punt terug te komen.
Deze maand nog hoopt zij
een nieuw plaatje op de
markt te brengen in een „nu
of nooit"-poging iets van
haar oude populariteit terug
te krijgen. „Ik wilde het ge
woon opnieuw proberen nu
ik er nog steeds een kans voor
heb. Ik denk niet dat het goed
zou zijn geweest om er langer
mee te wachten", zegt ze nu
in haar Londense huis.
En dat is toch op zijn minst
een merkwaardig geluid uit
de mond van een zangeres,
die er in 1971 plotseling de
brui aan gaf omdat ze totaal
geen plezier meer beleefde
aan haar werk. Toen ont
dekte ze „plotseling" dat ze
in verwachting was en ge
bruikte dat min of meer als
excuus om de show-bizz
vaarwel te zeggen.
Als zangeres Sandie Shaw
kon ze zich in die tijd nauwe
lijks op straat bewegen, zon
der meteen te worden om
ringd door een grote schare
fans en andere belangstel
lenden. „Ik probeer steeds
om niet op mezelf te lijken",
zei ze toen in die jaren. „Een
pruik van een andere kleur,
andere make-up. Maar zelfs
dat helpt vaak niet. Dan be
gint er opeens iemand in een
winkel te schreeuwen. Oh
kijk eens, Sandie Shaw. En
de eerste jaren vond ik dat
beroemd worden. Ik wilde
succes. Steeds meer zelfs".
Maar dat begon snel te ver
velen. Het gebrek aan priva
cy, zoals dat tegenwoordig zo
fraai heet, begon op te bre
ken.
Niet alleen voor Sandie
Shaw, maar ook voor haar
man Jeff Banks. Daar kwam
bij dat ze niet meer geloofde
in haar eigen werk als zange
res. „Volgens mij is het fout
te werkgn als je het niet pret
tig vindt. Het kost ook veel
moeite om een liedje vijftig
miljoen keer te zingen en het
dan nóg aardig te vinden".
Als compensatie wierp
Sandie Shaw zich op het
Sandie Shaw.
ontwerpen van kleren,
waarmee ze de naam Sandie
Shaw als merk meer bekend
heid wilde geven. Dat lukte
vrij aardig, maar ook uit dat
werk trok ze zich terug om
rustig te gaan leven met haar
dochter Grace en echtgenoot
Jeff.
Nu zegt ze over haar toen
malige carrière: „Op een of
andere manier probeerde ik
toch niet hard genoeg om er
iets van te maken. Ik bleef
mezelf maar herhalen. Ik
rolde de business in toen ik 16
was. Ik heb gewoon wat tijd
nodig gehad om volwassen te
worden en dat ben ik nu",
zegt ze heel wat ingetoge
ner. Maar goed, Sandie
Shaw is met beide benen
op de grond terecht geko
men en ze gaat het op
nieuw proberen, met of
zonder blote voeten.
EUGÈNE LOOMANS
leuk, wilde ik kost wat kost
linn
De film „Carel Willink, fan
tastisch realist" van de Am
sterdamse cineast Paul Huf is
op het National Educational
film festival in Oakland, Cali-
fornië (Amerika) in de afdeling
internationale inzendingen
bekroond met de eerste prijs.
Paul Huf, die de film heeft ge
maakt in opdracht van het Ne
derlandse ministerie van Bui
tenlandse Zaken, kreeg voor
zijn film over deze Amster
damse schilder de „internatio
nal award". Tezamen met een
Japanse inzending was zijn
film kandidaat voor deze tro
fee.
■J M, lil j
i IkH
1 3
mé 1 I
1 sdl "l aaspiB
k! I éi Éi *4?
■p;rs
1 >1
I 1/
kgÈm
Ls aaa» k 1
«p
PIPO de Clown heeft
ons land per schip verla
ten. Maar geen paniek,
Pipo is niet met, maar
naar de noorderzon ver
trokken. Naar Noorwe
gen, om precies te zijn en
in dat land zal de nieuwe
Pipo-serie die de Vara in
de loop van het volgend
jaar op het scherm zal
brengen, zich afspelen.
Het is niet voor het eerst
dat de opnamen voor een
Piposerie in het buiten
land werden gemaakt. In
Marokko en op Aruba was
dat ook al eens het geval.
De nieuwe serie zal „Pipo
en de Noorderzon" heten
en werd als altijd door
Wim Meuldijk geschre
ven. De serie zal uit zeven
afleveringen van elk een
half uur bestaan.
„Het wordt spannend en
toch leuk", zegt regisseur
Nico Knapper gekscherend.
Het is voor het eerst dat hij
iets met Pipo heeft te maken.
Nico tekent doorgaans voor
showprogramma's en was
eerder dit jaar de verant
woordelijke man voor de Ne
derlandse finale van het
Eurovisie-songfestival.
Nico: „Ze vroegen me of ik
de filmopnamen voor de
nieuwe Pipo-serie wilde
doen. Ik heb toen gezegd dat
ik graag de hele serie wilde
maken. Ik vind het ontzet
tend leuk, het is voor mij even
belangrijk als een drama
serie en het is net zo bewerke
lijk. Ik ga er hard aan wer
ken, uiteindelijk zijn kinde
ren het meest kritische pu
bliek dat er is".
Direct al werden er aan
boord van het schip filmop
namen gemaakt, evenals tij
dens de eerste stopplaats in
Noorwegen. En zo gaat dat
Het team rond Pipo
de Clown op weg
naar Noorwegen
en volgend jaar koninginne
dag, zit ik nu al weer vol. Ik
vind het heerlijk hoor, ik
werk graag met kinderen".
14 dagen. In totaal moet dat
uiteindelijk een goed half uur
film opleveren.
Nico: „Het lijkt misschien
weinig, maar het is veel hoor.
Het wordt echt hard werken.
De rest maken we in septem
ber in de studio".
Het gaat in deze serie om
een verdwaalde Noorman,
ene Per Pleksen. De man is
lelijk uit de koers geraakt en
heeft erge heimwee naar het
hoge noorden. Pipo zal hem
daarbij helpen, met alle ge
volgen van dien. Het lijkt een
eenvoudige klus de man naar
zijn bergdorp terug te bren
gen, maar het wordt uiter
aard een ingewikkeld avon
tuur.
De Noorse mystiek heeft
schrijver Wim Meuldijk
daarbij niet vergeten. Er zul
len trollen opduiken, evenals
bergkoningen. De eeuwige
bossen zullen eindelijk echt
gaan zingen, Pipo zal ijzige
dames moeten bestrijden en
ga zo maar door. Het is, zoals
Nico Knapper het zegt: „De
hele Noorse folklore-
trommel wordt opengerukt".
De rol van Pipo is als van
ouds voor Cor Witschge. Vlak
voordat de boot vanuit de
Amsterdamse Coenhaven
vertrok zei hij: „Het kan erg
leuk worden, al weet je het
natuurlijk nooit van tevo
ren". Op de vraag de hoeveel
ste serie dit wordt, heeft hij
geen antwoord.
Hij zegt: „Ik weet het echt
niet. We zijn in 1958 begon
nen, de honderdste afleve
ring is vast wel geweest, bui
ten de kleintjes".
En daarmee bedoelt Cor de
dagelijks Nos-Pipo-serie; die
twee seizoenen heeft stand
gehouden, de eerste met 200,
de tweede met 240 afleverin
gen. Niet zonder trots zegt
hij: „Pipo de Clown is de
langstlopende serie op de
Nederlandse televisie".
Een verklaring voor dat
niet alledaagse feit heeft hij
niet. „Ach", zegt hij, „er
komen steeds nieuwe genera
ties kinderen. En een voor
deel is misschien dat ik onder
een masker speel. Ze kunnen
niet zien dat ik ouder wordt.
Maar ik zelf zie het wel hoor.
Of er verschil is met toen?
Nou en of, het heeft meer ka
rakter gekregen, meer vorm.
Als je een 15 jaar oude
opname zou bekijken, zou je
een groot verschil zien met
nu"
Afgelopen seizoen was Cor
Witschge te zien in de BRT-
KRO-serie „Centraal Sta
tion". De opnamen daarvoor
waren al in 1975 gemaakt",
zegt hij.
„Het heeft allemaal een
beetje lang geduurd. Het was
leuk om te doen, maar het
was een rol waar je niet zo
veel eer in legt. Een beetje
ondervragen, belangrijk
kijken en achter verdachten
aanhollen. Maar nogmaals,
het was leuk om te doen. Paul
Cammermans, de regisseur,
is een geweldig mens. Ik kan
geen kwaad woord van hem
horen".
Wat Cor na de nieuwe
Pipo-serie gaat doen, weet
hij nog niet. Hij vertelt: „Ik
heb net twee gezelschappen
achter de rug. Een aanbod
voor een derde heb ik afge
slagen, ik vond het stuk niet
best. Ach, er komt wel weer
werk.
Ik ben free lance en zo wil
ik het houden. Al moet je in
een jaar heel wat spelen om
aan een behoorlijk salaris te
komen. Ik kan me een keertje
nee zeggen permitteren,
omdat ik Pipo als basis heb.
We treden nog steeds veel in
het land op. Voor Sinterklaas
Frits Hassoldt onder
streept die uitspraak, zonder
overigens uit ervaring te
spreken. Hij speelt de rol van
Per Pleksen en dat betekent
zijn eerste grote televisierol.
Frits begon als danser,
ging toen naar de Arnhemse
toneelschool waar hij in 1971
afstudeerde. Hij was onder
meer te zien in vrije produk-
ties van Luc Lutz en van het
gezelschap van Herman van
Veen.
Eerder dit jaar speelde hij
onder regie van de Duitse re
gisseur Franz Gottlieb in een
speelfilm, waarvoor de op
namen in Nice en Salzburg
werden gemaakt. In eigen
land speelde hij kleine rolle
tjes in de Roald Dahl-serie
van de TROS en in „Kalver-
weide". En nu dan de eerste
hoofdrol.
„Ik vind het erg leuk",
zegt hij. „Zeker ook
omdat het in Noorwegen
speelt. Ik ken dat land
heel goed en spreek ook de
taal. In de serie zal ik Ne
derlands spreken, maar
met een Noors accent. Ik
mag bovendien een paar
liedjes zingen. Ik heb al
jaren zangles en heb er al
tijd van gedroomd op dat
vlak iets te mogen doen".
r uci„ „e ccinc >u vuiuuci us vui.u.i „s vsiosuii tien mei we ireaen nog steeds veel in j
t Noorwegen. En zo gaat dat Amsterdamse Coenhaven nu". het land op. Voor Sinterklaas v,aK iets te mogen doen".
