UDEN
LONDEN ROEPT AMBASSADEUR TERUG
Britse arts gemarteld in Chili
STROPDAS
Regen voor Ford en
zon voor Humphrey
r
D,
Jschrift
Beste weg
Grenzen
Kans
Mieuwe oorlog?
Guerrilla
Plas bloed
Schokken
DOOR
CORN.
VERHOEVEN
Terug
Zwak
Makelaars
20 procent
Financiën
Steun
In de kaart
pischap in con-
wel mogelijk-
g is of de ach-
bsidiërende ste
el.) mee zullen
log uit te werken
1 best bereid om
^eizocn (dit sei-
en Limburg is
zo bij) wat in
I experimenteren
jte krijgen,
bt kan deze ont-
Iteressant zijn,
en grotere sprei-
Isten kan komen.
het dan interes-
1 financieel - en
leeltechnisch -
len kunnen ont-
Ihet minder ge-
pr de provincies
Voor CRM is het
pressant omdat
loede variant ge-
lirdcn op de niet
pousiast ontvan-
a.
lak, dat de beide
■uitgebreid inet
|l werken aan een
Dat zal vvaar-
Globe ook ver-
jiclusies hebben,
der voor de zuid-
i. En die kun-
zijn.
|5: „Over Carna-
ambtelijke mo-
t opschrift boven
riet afronden van
Jleiding". Daarin
Iht besteed aan de
lecten van een
Iten van de Bre-
le St. Joost. Uit-
lndacht voor het
len coderingssys-
r kenmerking van
garens, dat Paul
o.a. in samen-
I met Enka-
reda, een cum
lamen opleverde
pie in Eindhoven.
aar doet verslag
idingen in Enge-
kritische tocht
iwegwijzeringen,
ontwerpers wer-
tinentale projec-
i. een verslag van
in Brugge, aan-
het bedi'eigde
in Leerdam en
die in manipulu-
y; veel nieuws uit
de wereld (Vorm,
62a, Amster-
ger is er weer een
tINGEN (uitg. De
zie foto 9-jarige
inneringen in het
a een 44 pagina's
wintig romans en
lef is daarom een
veel oudere lezers
eren zullen infor-
t hebben de gehe
le kleur, omdat ze
nd en dragen de
oeide, anderzijds
van haar leeftijd-
lal zullen zeggen:
fJzendijke begon,
ezen met spin-.e-
m het huis schoon
Zuid-Beveland;
len van de merrie
erlijke genoegens
huis aan de Post-
and, waarnaar ze
loekje.
"*='4
npn ui/^rii nrn iki/^rn nril IMTCM D Cl I ikirifcki PPM iMfiFNt
>EN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PÉIUN&ÈN „PEILINGEN PEIÜNGEN PE'LjNGEN pE||JNGEN P^gGEN pggjjggJN
N PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN ^PEILINGEN ^PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PtlL pE,L|NGEN PEILING
INGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN „PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN ruuwwEw pE|ÜNGEN
GEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PEILINGEN PtiLlNGtN rciuriv*.:
Israël
bezint
zich
op de
T
k'ix y XJ \J 5 x
SP? v <Z\i-A'A
i Drs. Yaacov Arnon.
Palestijnse kwestie
Israël bezint zich in alle ernst over het Pales
tijnse vraagstuk. Dagelijks wordt dit sterke emo
ties oproepende probleem door pers, radio en tv
aangesneden.
Het gaat niet om de vraag of het Palestijnse probleem al
dan niet centraal staat in het Israëlisch-Arabisch geschil.
Eerste minister Rabin is er
van overtuigd, dat Israël poli
tiek zelfmoord pleegt als er
met de „z.g. P.L.Ö." wordt on
derhandeld. Evenals zijn voor
gangster Golda Meir is hij al
lergisch voor het Palestijnse
vraagstuk. Om politieke en
emotionele redenen zit er dan
ook in de officiële Israëlische
politiek t.a.v. de organisatie
van Jasser Arafat absoluut
geen schot. Pogingen van dui
ven in het kabinet o.a. door Al-
lon (minister van B.Z.) daar als
was het maar om tactische re
denen verandering in te bren
gen worden door Rabin in de
kiem gesmoord.
De discussie heeft echter zijn
eigen dynamiek gekregen.
Meer en meer Israëli's die ja
renlang hebben gezwegen ste
ken nu hun nek uit. Dat leidde
tot de vorming van een Israël-
Palestinacomité, waarin in
vloedrijke journalisten en
linkse politici zitting hebben
genomen.
Een van de mannen, die het
vizier afwierp is drs. Yaacov
Arnon (62). Een Nederlandse
jood - Jaap van Amerongen -
die al in maart 1948 naar Israël
emigreerde en hier opklom tot
de belangrijke post van
directeur-generaal van het
ministerie van financiën. Ge
confronteerd met het
Palestijns-Arabisch vraagstuk
kreeg het zionisme van deze
rustige man die zoals hij zegt
„zeer sterk de invloed van zijn
Nederlandse opvoeding heeft
ondergaan", een nieuwe" di
mensie.
Yaacov Arnon is in de „op
positie" gegaan omdat hij er in
het diepst van zijn hart van
vergeten, dat het zionisme in
1948 ook de verdeling van Pa
lestina aanvaardde. We moe
ten een compromis met de Pa-
lestijnen sluiten om ons zionis
tisch ideaal te behouden; een
joodse staat, met een grote
joodse meerderheid en joodse
cultuur waarin plaats is voor
een minderheid.
Rabin
overtuigd is, dat de regerings-
politiek op het verkeerde spoor
zit en tot een ramp voor het
land kan leiden. „De Palestij-
nen zijn in een kwarteeuw on
getwijfeld een volk gewor
den", zegt hij me tijdens een
gesprek in zijn sfeervolle wo
ning in Jeruzalem. „En de Pa
lestijnse Bevrijdingsorganisa
tie P.L.O. is ongetwijfeld het
politieke lichaam dat het Pa
lestijnse volk vertegenwoor
digt.
Daarom ben ik tot de slot
som gekomen dat alleen de
verdeling van het land (tusser
de Middellandse Zee en de ri
vier de Jordaan) tussen het
joodse en Palestijnse volk tot
een oplossing van het conflict
kan leiden. We zijn een beetje
Ik ben tot het Israël-
Palestinacomité toegetreden
om via dit comité de Arabieren
ervan te overtuigen, dat er ook
in Israël groepen zijn die door
erkenning van het zelfbe
schikkingsrecht van de Pales
tijnse Arabieren de vredesweg
willen inslaan en om de Israë
li's op het hart te drukken dat
dat de beste weg is.
Als het Palestijnse vraag
stuk niet wordt opgelost komt
er geen vrede. Ik ben ervan
overtuigd, dat alleen gema
tigde Israëli 's en gematigde Pa-
lestijnen de kloof kunnen
overbruggen. Ik hoop, dat er
gematigde Palestijnen zijn en
geloof dat er gematigde Israë
li's zijn. In de P.L.O. zijn Pales
tijnen die zich gematigd uitla
ten. Ik denk aan Said Hamam,
de ambassadeur van de P.L.O.
in Londen. De verklaring,
welke na het bezoek van Jasser
Arafat aan Moskou werd uit
gegeven, is weliswaar niet dui
delijk maar beslist niet ex
treem. (In die verklaring wordt
gesproken van nationale Pa
lestijnse rechten op Palestijnse
bodem i.p.v. een seculiere Pa
lestijnse staat in heel Palesti
na.
zouden hebben. Ook ons
luchtbombardement op Pales
tijnse doelen in Libanon plaat
ste de gematigden in het Pales
tijnse kamp met de rug tegen
de muur.
De grenzen van 4 juni 1967
zijn voor mij wel aanvaard
baar. De Palestijnse staat kan
dan worden gesticht op de wes
telijke Jordaan-oever en in de
Gaza-streek met wellicht
Oost-Jeruzalem als hoofdstad.
Jeruzalem moet echter een
open stad blijven. Terugkeer
naar de oude toestand van voor
juni 1967 is voor Israëli's en
Palestijnse Arabieren onaan
vaardbaar. Geen muren meer.
Hoewel er groepen in de P.L.O.
zijn, die nog steeds streven
naar de vernietiging van de
staat Israël geloof ik toch, dat
er beweging zit in het P.L.O.-
standpunt. We moeten alles
doen om de gematigde Pales
tijnen een kans te geven naar
voren te komen. Daar gaat het
om."
De reactie daarop (van Ra
bin) nooit een derde staat tus
sen Israël en Jordanië te zullen
erkennen en nooit met de
P.L.O. te zullen onderhandelen
is niet de passende weg om uit
te vinden of de gematigde
groepen in de P.L.O. een kans
Arafat
.Het is natuurlijk in hoge
mate gewenst dat er normale
diplomatieke, economische en
culturele betrekkingen tussen
een Palestijnse staat en Israël
zullen zijn. We zouden abso
luut niets oplossen, maar dan
ook niets, als we meehielpen
aan de totstandkoming van een
staat die verklaart in staat van
oorlog met ons te verkeren. In
het begin bijvoorbeeld zou zo'n
Palestijnse staat geen zware
wapens mogen hebben. Dat
lijkt me een redelijke eis. Maar
dat moet natuurlijk allemaal
aan de onderhandelingstafel
worden uitgemaakt. En dat zal
allemaal veel makkelijker zijn
dan veel mensen denken."
„De Arabieren zullen zich
niet bij de bevriezing van de
situatie neerleggen. We zullen
dan een zelfde ontwikkeling
zien die in 1973 tot de Grote-
Verzoendagoorlog leidde.
Dank zij ons gelukkig sterke
leger zullen we een nieuwe oor
log wel winnen, maar de zege
zal niets oplossen. Er komt een
door de grote mogendheden op
te leggen oplossing uit voort
met terugkeer naar de grenzen
van juni 1967 en de stichting
van een Palestijnse staat,
waarvan in dat geval de tot
standkoming het element van
de joods-Palestijnse verzoe
ning zal missen. Dan wordt er
weer niets opgelost. De vrede is
niet bij een opgelegde oplos
sing gebaat.
Hoewel de tijd dringt, zal het
Israël-Palestina-comité zich
inspannen om de regering er
toe te brengen met de P.L.O.
een dialoog aan te gaan. We
moeten het proberen. De poli
tiek van de regering is on
houdbaar. In de moderne ge
schiedenis hebben tal van re
geringen met terroristen on
derhandeld
SALOMON BOUMAN
'r. Sheila Cassidy (37),
de katholieke Engelse
missie-arts die 59 dagen
doorgebracht heeft in de
beruchte Tres Alamosge-
vangenis van Santiago, is
zoals gemeld, sinds woens
dag weer thuis. De Chi
leense autoriteiten hadden
haar maandag vrijgelaten.
Dr. Cassidy, een diep reli
gieuze vrouw uit Noord-
Devon, die kloosterzuster wil
worden, werd begin november
gearresteerd omdat ze de ge
wonde voortvluchtige guerril
laleider Nelson Gutierrez ge
neeskundige hulp had ver
leend. Generaal Pinochet, de
rechtse militaire dictator van
Chili, werd wegens haar ge
vangenschap onder interna
tionale druk gezet. De gespan
nen betrekkingen tussen zijn
land en Groot-Brittannië ver
beterden er uiteraard niet op.
Engeland heeft inmiddels zijn
ambassadeur teruggeroepen.
Na haar aankomst per Brits
vliegtuig in Londen bevestigde
dr. Cassidy dat ze tijdens haar
gevangenschap herhaaldelijk
met de dood bedreigd was. De
Chilenen martelden haar gere
geld met elektrische schokken.
Daarvoor werd ze ontkleed en
vastgebonden.
Dl". Cassidy vertelde, dat op
eeri morgen in november een
bevriende priester haar op
belde en vroeg of hij even langs
mocht komen met een drin
gend verzoek. De Britse dokto-
res ontving hem in haar huis in
centraal Santiago, waar hij
haar op de hoogte bracht van
het feit, dat een politieke
vluchteling geneeskundige
hulp nodig had. Hij was zwaar
gewond in een vuurgevecht
met de politie.
Ofschoon dr. Cassidy besef
te, dat ze haar eigen vrijheid in
gevaar bracht door geheime
hulp te verlenen aan een vijand
van het dictatoriale rechtse re
gime, voelde ze zich als arts
verplicht de priester te verge
zellen. Ze werd naar een huis
gebracht, waarin zich drie per
sonen bevonden, onder wie
Gutierrez, die drie grote ko-
gelwonden opgelopen had aan
het linkerbeen. Dr. Cassidy
verzorgde de ontstoken won
den en sprak de mening uit dat
hij zich over weinige dagen wel
weer beter zou voelen.
Toen de Britse doktores hem
48-uur later opnieuw onder
zocht, stelde zij evenwel vast,
dat de toestand van de ge
wonde guerrilla verslechterd
was. Hij had hoge koorts en
kon niet meer lopen. Dr. Cas
sidy diagnotiseerde nu, dat
zijn leven in gevaar verkeerde.
Zij wist hem ervan te overtui
gen dat hij politiek asiel moest
vragen om de nodige genees
kundige behandeling te kun
nen ondergaan. Dr. Cassidy
bracht de priester, die haar
eerst ontboden had, hiervan op
de hoogte.
Twee dagen later bood zij
zich aan in de kliniek waar de
guerrilla van dan af verpleegd
werd, maar men had haar hulp
niet nodig, omdat daar een an
dere arts instond voor de ver
zorging. „Nadien vergat ik de
hele affaire", zegt dr. Cassidy
nu. „Ik had het heel druk met
mijn eigen patiënten. Op 1 no
vember bracht ik een bezoek
aan bevriende paters van een
klooster vlak bij mijn huis.
Door de week werken die
priesters vrijwel allemaal in de
achterbuurten van Santiago,
maar tijdens het weekeinde
rusten ze uit in een klooster."
Dr. Cassidy vernam, dat die
zaterdagmiddag een vriendin
van haar, een zuster die last
had van de zenuwen, op bezoek
was bij de paters. „Ik ging door
de gangen naar de plaats waar
ik meende dat zij zich bevond
en hoorde plots de vreselijke
kreet van een vrouw", vertelt
dr. Cassidy. „Ik dacht dat een
van de dienstmeisjes van een
ladder gevallen was en snelde
de trappen af om hulp te bie
den.
„Beneden zag ik de zuster in
een plas bloed liggen. Haar rug
vertoonde een grote schot
wonde. Ik merkte dat geen
hulp meer zou baten. Er werd
door de ramen geschoten. Ik
trok de gewonde zuster naar de
achterzijde van het klooster,
waar ik meende dat we veilig
waren, maar nu werd het ge
bouw langs alle zijden onder
vuur genomen. Met een van de
paters zocht ik dekking onder
een keukentafel."
De kogels bleven rondsui-
zen. Na een kwartier werd het
stil en begon iemand verwoed
op de voordeur te bonzen. Er
kwam een man binnen met een
machinegeweer, gevolgd door
talrijke andere gewapende ke
rels. Zij doorzochten het kloos
ter. Een van de mannen vroeg
wie dr. Cassidy was. Toen de
Britse arts haar identiteit be
kendgemaakt had, zeiden ze
tegen elkaar: „Dat is de vrouw,
die we zoeken."
Dr. Cassidy werd geblind
doekt in een wagen naar een
onbekende plaats gebracht.
Die nacht werd ze driemaal
gemarteld door .middel van
elektrische schokken. De Chi
lenen trokken al haar kleren
uit en bonden haar vast aan
een bed. „Meer wil ik daarover
niet vertellen", zei dr. Cassidy
in Londen.
In dezelfde periode voerde
de Chileense politie op ver
schillende plaatsen van het
land razzia's uit in kerken en
katholieke missies. Tenminste
tien priesters en zusters wer
den eveneens gearresteerd en
beschuldigd van hulpverle
ning aan guerrilla's van MLR,
de revolutionaire linkse be
vrijdingsbeweging.
ROGER SIMONS
Hoe snel de tijd gaat, blijkt
o.a. uit de frequentie waarmee
goede voornemens hernieuwd
moeten worden. Voordat wij
het in de gaten hebben, is een
flink stuk van de weg naar de
hel ermee geplaveid. Zo kan ik
mij al bijna niet meer de nieuw
jaarsdag herinneren waarop ik
mij voor het eerst voorgeno
men heb geen concessies meer
te doen aan de vorm van dom
heid die polarisatie genoemd
wordt. En toen moet zij al een
tijdlang bestaan hebben en be
oefend zijn, niet als domheid of
als frivole sport, maar als ui
ting van de gave des onder
scheids. Domheid wordt zij
pas, wanneer zij maar door
gaat met onderscheiden en de
wereld verdeelt in twee kam
pen, die dan ook nog blijken
samen te vallen met de tegen
stelling tussen goed en kwaad.
Het verschijnsel is oeroud en
heet al vele jaren polarisatie.
Het is ook al weer heel lang
geleden, dat het opgehangen
werd aan de kapstok van haren
en kleding. Het is daar blijven
hangen en daarmee is tegelijk
een eindstation van belache
lijke duidelijkheid en stui
tende domheid bereikt. Er
blijkt geen wrikken meer aan.
Partij kiezen heeft onmiddel
lijke consequenties voor de
garderobe en omgekeerd: kle
ding onthult niet een persoon
lijke smaak, maar een politiek
standpunt. Nog in het afgelo
pen jaar, het geavanceerde
1975, is mij tientallen keren
gebleken, dat het dragen van
een stropdas altijd weer, met
een huiveringwekkende on
herroepelijkheid die allang
niet meer komisch is, als bewijs
van conservatisme werd uitge
legd. Er worden consequenties
aan verbonden die in geen en
kele verhouding staan tot het
ding zelf, en die worden op
geen enkele manier nog gecon
troleerd door welke vorm van
denkwerk ook. Het gebeurd
volkomen automatisch. Dat
schept natuurlijk mooie kan
sen tot infiltratie, maar wie die
aangrijpt berust al in de pola
risatie. Ik heb een ernstige ver
tegenwoordiger van een vak
bond zich in een openbaar de
bat op de televisie zien beroe
pen op het feit, dat hij geen
stropdas droeg om hiermee te
bewijzen dat hij goed zat, in dit
geval links. Deze zielige op
merking oogstte geweldig suc
ces en de „tegenstanders" die
een das droegen, gingen voor
de ogen van het miljoenenpu
bliek pijnlijk af, terwijl de
voorzitter zich haastte te ver
klaren, dat hij zelf weliswaar
een das droeg, maar dat het een
rode was. Ik heb dit soort van
benedenmenselijke discussies
te dikwijls gehoord om nog te
kunnen aannemen, dat zij niet
de betekenis hebben, die er in
dit geval aan toegekend werd
of dat er b.v. nog iets als humor
aan te pas komt in plaats van
louter eschatologische grim
migheid. Polarisatie en humor
verdragen elkaar niet en de das
is werkelijk de strop waaraan
iemand opgehangen wordt.
Het is uiteraard mogelijk dat
ik als toevallige drager van een
das de zaak alleen van de ene
kant bekijk en geen oog heb
voor de wrede vervolging en
het heroïsch lijden van de das-
loze medemensen. Ik heb daar
nooit iets van gehoord, wil mij
daarin niet verdiepen en vind.
dat precies even grote onzin.
Polarisatie is geen manier van
denken en hoort beperkt te
blijven tot het sportveld. Mijn
voornemen voor 1976 is weer
iets bij te dragen tot het afbre
ken, demoraliseren en dakloos
maken van elke manier van
denken of niet-denken die een
al te gemakkelijke lokalisering
van goed en kwaad in de hand
kan werken en het einde der
tijden voortijdig nabij bren
gen. Het wordt tijd voor het
smallere, steilere en langza
mere pad waarop goede voor
nemens niet verstenen tot pla
vuizen.
Dokter Sheila Cassidy bij
haar aankomst in Londen.,
WASHINGTON - Het feit,
dat president Ford binnen
zijn partij plotseling zestien
treden op de populariteit-
sladdcr is gezakt, en Ronald
Reagan, de lieveling van de
conservatieven, nu de voor
keur geniet van de
doorsnee-republikeinse kie
zer is verbazingwekkend
omdat niemand de vinger
kan leggen op een politieke
ramp die de geweldige ver
schuiving kan hebben ver
oorzaakt. De experts wach
ten op een volgende peiling,
op een bevestiging en dege
nen die Ford niet willen af
schrijven als vaandeldrager
van de republikeinse partij
wijzen er terecht op dat Ge
orge McGovern, de democra
tische kandidaat voor het
presidentschap in 1972, in
december 1971 mijlenver
achterlag op Edward Kenne
dy, Muskie, Humphrey en
enkele, anderen. De Gallup-
poll kwam toen tot de con
clusie dat slechts 6 procent
van de democraten toen van
plan waren voor McGovern
in het geweer te gaan.
Reagan
In 1967 geloofden alle de
mocraten nog dat Lyndon-
Johnson het jaar daarop de
democraten zou aanvoeren,
maar tot ieders verbazing
trok hij zich terug. In decem
ber 1963 was Nixon de eerste
keus van de republikeinen,
maar Barry Goldwater werd
de kandidaat. En in decem
ber 1959 had Adlai Steven
son een grote voorsprong op
John Kennedy, die in I960
president werd. Met andere
woorden: Ronald Reagan, die
nu een comfortabele voor
sprong heeft op zijn partijge
noot Ford, heeft de nomina
tie op de partijconventie die
in de komende zomer in Kan
sas City wordt gehouden, nog
niet in kannen en kruiken.
Gerald Ford heeft het niet
temin moeilijk in zijn eigen
partij. De eerste van de voor
verkiezingen, te beginnen
met New Hampshire in de
laatste week van februari,
spelen bovendien Reagan in
de kaart. Enkele flinke over
winningen kunnen hem het
aureool van de grote winnaar
verschaffen. De positie van
Ford is zwak en sommige
kristallen-bollenkijkefs
houden rekening met de mo
gelijkheid dat hij, evenais
Lyndon Johnson, van de par
tijkandidatuur zal afzien.
Voor dit soort speculaties is
het, bijna een jaar voor de
presidentsverkiezingen, te
vroeg.
Onder de democraten heeft
Hubert Horatio Humphrey,
die heeft aangekondigd dat
hij niet aan de voorverkie-
Humphrey
zingen zal deelnemen een
comfortabele voorsprong op
George Wallace en acht an
dere liefhebbers. De strategie
van Humphrey gaat ervan uit
dat geen enkele kandidaat
tijdens de partijconventie in
New York, na de hindernis
race van de voorverkiezin
gen, over een aanhang zal be
schikken die groot genoeg is
om de kandidatuur veilig te
stellen. De politieke make
laars zullen dan in actie ko
men en Humphrey, die geen
politieke vijanden aan de
soms bitter gestreden voor-
verkiezingen zal hebber
overgehouden, is dan eert
voor de hand liggende com
promiskandidaat.
Het gebrek aan eenheid
binnen de republikeinse par
tij van Ford kan tijdens de
finale van het verkiezings-
spel rampzalig blijken. Het
electoraat is nu opgetrokken
uit ongeveer 20 procent re
publikeinen, 44 procent de
mocraten en 36 procent on-
afhankelijken. Richard
Nixon baseerde zijn grote
overwinning in 1972 op de
stemmen van 95 procent van
de republikeinse partij, 42
procent van de democraten
en tweederde van de onaf
hankelijke kiezers. Niets
wijst er op dat de republi
keinen in het komende ver
kiezingsseizoen goed zullen
kunnen boeren onder onaf-
hankelijken en democraten.
Nieuwe regels inzake de
financiering van politieke
campagnes lijken Humphrey
in de kaart te spelen. Hoe
meer democratische oppo
nenten oprukken naar de
partijconventie, des te groter
de kans dat het keuzeproces
vastloopt en er naar een
compromiskandidaat ge
zocht moet worden. Door
nieuwe financieringsarran
gementen is de kans veel
kleiner geworden dat aspi
ranten die diep in de schuld
raken zich vroegtijdig aan de
voorverkiezingen onttrek
ken.
Kandidaten die een zekere
financiële wervingskracht
hebben gedemonstreerd zul
len in dit verkiezingsseizoen
aanspraak kunnen maken op
bijdragen uit de schatkist.
Geen enkele kandidaat mag
in de voorverkiezingen meer
dan 10 miljoen dollar uitge
ven en de giften van indivi
duen en organisaties, oor
zaak van veel Watergate-
ellende, zijn tot minima be
perkt. Kandidaten die miljo
nair zijn mogen uit eigen zak
maar 50.000 dollar in de
campagne steken en niet
meer, zoals Rockefeller in
1964, rond vijf miljoen dollar
uit eigen middelen in de
strijd brengen.
Al deze bepalingen spelen
de minder bekende kandida
ten in de kaart, die zich in
januari vooral zullen gaan
bedienen van brief-
campagnes om geld voor de
verkiezingsveldslagen bijeen
te brengen. Het is nu moge
lijk bijvoorbeeld een miljoen
dollar in een brieven-actie te
investeren en, wanneer die
actie'slechts een miljoen zou
opleveren aanspraak te ma
ken op een miljoen uit de
verkiezingskas van de rege
ring. Het is dus zeer goed mo
gelijk dat een handvol demo
cratische aspiranten de
voorverkiezingen zullen
overleven en dat is precies
waar Hubert Humphrey op
rekent. Voor hem is er nau
welijks reden zich bezorgd te
maken: hii is, onder de demo
craten, althans nu de popu
lairste man. Voor Gerald
Ford ziet alles er veel minder
rooskleurig uit.
BERT VAN VELZEN