Alles g
erichi
op Moi
ntreal
de stem
ENKHUIZEN - Een
van de grootste verras
singen tijdens de we
reldkampioenschappen
zwemmen die onlangs
in het Columbiaanse
Cali werden gehouden
was ongetwijfeld de
Nederlandse schools-
iagzwemster Wijda Ma-
zereeuw.
Leeftijd
Favoriet
Prestlgeslag
ARNHEM/PAPENDAL - Met het oog op de na
derende Olympische Spelen wordt er door de Ne
derlandse turnploeg momenteel in het sportcen
trum Papendal keihard getraind.
Hart verpand
Studie
HAAG - Het NOC
van de 134 Nationale
jische Comités die
aangesloten bij het
Iet NOC werd kort na
ielen van 1912 van
holm opgericht. Het
ief tot de oprichting
genomen door baron
Tuyll van Seroos-
n, voorzitter van de
van Lichamelijke
ïding en een enthou-
pionier voor sportbe-
Lng en sportorganisa-
ons landje.
i Tuyll had ook de op-
ngsvergadering van
OC in Parijs meege-
t, maar kreeg toen nog
steun van de reeds be
de Nederlandse
bonden. De uitzen-
naar de spelen van
en 1912 geschiedde
een gelegenheidsco-
van vooraanstaande
en in de sportwereld
leiding van Van
Op 12 september
kwam het NOC dan
e grond onder voorzit-
lap van Van Tuyll.
is trouwens niet voor alle
n zinvol om er constant
ezig te zijn. Deskundigen
n al vaker gezegd dat een
natie tussen studie/werk
sport tot betere prestaties
ïowel voor de sport als de
of werk."
Ie vorige Olympische Spe-
e in München werden ge
it werd de wereld opge-
;t door de terreurdaden
alestijnse organisaties. De
sportevenementen staan
>k naast de sport, veelal in
ten van de militaire bewa-
Duizenden veiligheids-
n moeten er op toezien dat
ts gebeurt. Ook de Spelen
ntreal en de wereldkampi-
happen voetbal die twee
ater in Argentinië worden
iden zullen heel wat mili-
lachtsvertoon te zien ge-
rzitter Kerdel: „Het gebe-
in München stond los van
ympische Spelen. Dat was
olitieke zaak. De wereld is
derd. En het is logisch, hoe
;er dat ook is, dat de Olym-
e Spelen daar zijn portie
neekrijgt Zoals ik al ge-
heb zijn er wel landen die
lympische Spelen als een
ek doel zien. Toch is het
waar dat iedere keer de
pische Spelen veel belang-
ag trekt. Heel de wereld
die Spelen. Evenals de
roetbal heeft het een apart
eter. Iedere sporter wil bij-
>eeld naar die Spelen toe.
i en blijft een hele beleven
de regels zitten nog wel
e onwaarachtigheden.
de discriminatie.
t reglement zegt dat het
mag, maar het gebeurt
Daar zijn wel eens pro-
len mee. Problemen van
naatschappij die op de
en zijn weerslag heb-
Maar de Olympische
en heeft in alle landen
steeds een grote weer-
k. Hoe verschillend die
en dan ook zijn"
Niemand had er op gere
kend dat deze 22-jarige
zwemster uit Enkhuizen
naast Enith Brigitha het no
dige eremetaal naar Neder
land zou brengen. Nederland
had zijn hoop wat de medail
les betreft alleen gevestigd
op vedette Enith Brigitha.
Ze werd in staat geacht vooral
op de 200 meter vrije slag,
waarop ze grote vooruitgang
geboekt had, de Oostduitse su
prematie te doorbreken. Het
werd wel niet met zoveel woor
den gezegd, maar er werd ter
dege rekening mee gehouden.
Deze keer was het echter niet de
Amsterdamse die de show stal.
Wijda Mazereeuw eiste in Cali
namelijk de meeste aandacht
voor zich op. De schoolslagspe
cialiste verbaasde vriend en
vijand door zowel op de 100 als
200 meter schoolslag de zilveren
medaille te veroveren. En het
was bijna goud. Het verschil
tussen de eerste en tweede
plaats op de 200 meter bedroeg
maar 25 honderdste van een se
conde.
Desalniettemin is Wijda Ma
zereeuw uiteraard bijzonder te
vreden met haar resultaten. „Ik
had er zelf niet op gerekend. Op
de 200 meter zitten de nummers
vier tot en met zeven erg dicht op
elkaar. De verschillen tussen die
zwemsters is gering. Op de 100
meter sta ik twaalfde op de we
reldranglijst. Als je dan op beide
nummers het zilver haalt, moet
je wel tevreden zijn. De 200 me
ter had misschien wel góud
kunnen zijn. De Oostdujtse
Hannelore Anke was echter een
fractie van een seconde sneller".
Meestal bereiken de zwem
sters en zwemmers op erg jeug
dige leeftijd de top. De Oost
duitse en Amerikaanse zwem-
st^rstjes zijn veelal niet ouder
dan een jaar of vijftien. Wijda
Mazereeuw telt nu al 22 lentes
en behoort daardoor ondanks
haar jeugdige leeftijd, roch al
weer tot de ouderen. „Voor de
schoolslag heb je veel kracht
nodig. Als je erg jong bent kun je
die kracht nog niet opbrengen.
Natuurlijk moet ook de basis
techniek goed zijn, want met
kracht alleen kom je er niet. Het
moet een combinatie zijn die
goed in evenwicht is. Wellicht
ben ik daardoor wat later door
gebroken".
En vader Mazereeuw vult aan.
„In de loop der jaren krijg je
eveneens het wedstrijdinzicht.
Daarnaast is ook de baaninde-
ling van groot belang. Wijda was
in de finales gunstig ingedeeld.
Maar daar moet je ook geluk
mee hebben".
Wijda Mazereeuw staat door
haar fraaie prestaties nu in het
middelpunt van de belangstel
ling. Ongetwijfeld zal de zwem-'
sport de vruchten plukken van
de behaalde successen in Cali.
De medailles die in Columbia
veroverd zijn zullen wellicht
weer heel wat jeugdigen naar de
zwemsport toe drijven. Een ge
volg van deze prestaties is wel
dat Wijda Mazereeuw nu voor
taan bij de grote wedstrijden tot
de favorieten zal behoren. Maar
daar maakt Wijda zich niet zo
druk om. Samen met haar
trainer gaat ze nu reeds werken
aan de voorbereidingen op Mon
treal waar volgend jaar de
Olympische Spelen gehouden
worden. „Alles is nu gericht op
Montreal. Want ook daar wil ik
een goed figuur slaan. Hopelijk
krijg ik weer veel medewerking
om zo goed mogelijk te kunnen
trainen. Voor de wereldkampi
oenschappen was die medewer
king voortreffelijk. Ik kon in de
week 15 uur minder werken,
maar kreeg tóch mijn volledig
salaris uitgekeerd. Dat was wel
fijn, want meestal moet je op die
rare tijden trainen, 's Morgens-
vroeg bijvoorbeeld voor de ope
ning van het zwembad. Zo'n
goede medewerking stimuleert
je overigens wel. Dan wil je iets
terugdoen. En dat kan via het
leveren van goede prestaties."
Wijda Mazereeuw begon op
haar twaalfde met zwemmen.
„In het begin was het niet zo
zwaar. Het is als het ware een
groeiproces geweest. Steeds iets
meer. Je moet er voor zorgen dat
je steeds plezier hebt in je sport.
Dat is enorm belangrijk, en ik
doe het tot nu toe bijzonder
graag. Ik ga bijvoorbeeld niet
met tegenzin naar de training, al
valt het af en toe uiteraard wel
eens zwaar. Maar dat zal bij ie
dereen wel eens voorkomen". En
vader Mazereeuw sluit hierop
aan met: „Je hebt wel eens de
indruk dat de jeugdigen ge
dwongen worden om alles te ge
ven. Zo iets kan nooit goed zijn,
want dan krijg je een afkeer van
sport. Dan ben je niet meer ge
motiveerd en bovendien iedere
keer bang om te falen. Wijda
heeft het erg goed met haar
trainer gevonden. Er is altijd een
mogelijkheid tot discussie. Als
Wijda iets niet wil doen kan dat.
Zo iets werkt positief. Het gebe
urt trouwens ook omgekeerd.
Het voornaamste is in ieder ge
val dat er een overleg is tussen
de trainer en de pupil".
Aanvankelijk was het de be?
doeling van Wijda Mazereeuw
na de Spelen van Montreal met
de wedstrijdsport te stoppen. De
caissière van het zwembad „De
Hem" weet na de successen in
Cali echter nog niet wat ze na
Montreal zal doen. „We zullen
natuurlijk moeten afwachten
wat Montreal brengt. Ik zal me
eerst moeten richten op de fina
les. Dat is een eerste vereiste. De
trainer en ik moeten opnieuw
een goede planning in elkaar
zetten. Dat is voor Cali erg goed
gelukt. In de series ging ik heel
wat sneller dan in de plaat
singswedstrijden hier in Neder
land. In de finales ging het op
nieuw wat harder. Die top moet
tijdens de Olympische Spelen
ook aanwezig zijn. Het is trou
wens wel erg moeilijk. Want je
bent afhankelijk van heel wat
factoren.". En vader Maze
reeuw: „Een record kan je beste
prestatie zijn. Dat zeg ik ook al
tijd tegen Wijda. Op een gegeven
moment zit je aan het plafond.
Alie te Riet was jarenlang de
toonaangevende schoolslag-
zwemster. Totdat Wijda op een
gegeven moment over haar heen
ging. Toen klapte ze direct in el
kaar. Ze is er toen mee gestopt.
Met dergelijke dingen moet je
gewoon rekening houden".
Opmerkelijk was in Cali dat
de Oostduitse en zeker de Ame
rikaanse zwemstertjes enig ter
rein moesten prijsgeven. Wijda
Mazereeuw: „Het is nu wel ge
bleken dat die Oostduitse meis
jes ook maar mensen zijn die
kunnen falen. Er zijn toch ver
schillende zwemsters tussen die
top gedrongen. Natuurlijk heb
ben die meisjes daar meer facili
teiten. Daar ben je wel eens ja
loers op. Maar nogmaals, in Cali
is gebleken dat niet altijd de
Oostduitse en Amerikaanse
meisjes voor de overwinning in
aanmerking komen. Overigens
hebben die Amerikanen weer
hét voordeel dat ze in eigen land
heel wat concurrentie hebben.
Iedere keer moeten ze zich weer
waar maken. Opvallend wat
bijvoorbeeld hoe ze zich voorbe
reiden op de finale wisselslag.
Ze lachten en giechelden terwijl
wij ons heel stilletjes in een
hoekje zaten te verbijten. Zo iets
is natuurlijk wel typerend. Ze
zijn beter opgewassen tegen de
spanningen".
Wijda Mazereeuw, trots op
haar drie medailles - naast de
twee zilveren was er ook brons
voor de estafette-ploeg - heeft
overigens wel met gemengde ge
voelens Columbia een beetje le
ren kennen. „Het is een arm land
vol tegenstellingen. Aan de ene
kant de armen en aan de andere
kant de rijken. Je ziet er heel wat
bedelaars. Er wordt veel gesto
len, wat wel begrijpelijk is, want
de meesten bezitten werkelijk
niets. In feite is het onverant
woord zoveel geld aan een kost-
bare organisatie uit te geven.
Maar ja, het is zoals vaak in die
landen een prestigeslag. Er wa
ren trouwens ook heel wat mili
tairen. Overal was er bewaking.
Ik hoorde overigens wel vertel
len dat het voor het grootste deel
ook werkverschaffing was1'. Op
dat moment sta je echter niet stil
bij die situaties. Dat realiseer je
je pas later". A
Wijda Mazereeuw rust mo
menteel wat uit van de vermoei- 1
ende trip, en de geweldige ont
vangst die haar in Enkhuizen te
wachten stond. „Het was gewel
dig. Als ik goud gewonnen had
had het niet mooiër kunnen zijs.
Dat wil ik nog wel eens meema
ken. Hopelijk lukt dat in Mon
treal".
Onder leiding van de Hongaarse trainster Eva Barthe ver
blijft een groep van vijftien meisjes in het fraai geoutilleerde
sportcentrum.
En er wordt enorm gewerkt.
Dagelijks verblijven de meisjes
urenlang in de sporthal om de
techniek bij te schaven. Jeanet
van Ravenstein, een van Neer-
lands jonge toptalenten heeft er
dat echter graag voor over. Ze
zegt dan ook: „Het zijn erg
zware trainingen. Maar dat weet
je. Als je in de turnsport de top
wilt bereiken moet je er veel
voor doen en veel voor laten. Als
je dat niet kan opbrengen moet
je ermee stoppen. Natuurlijk
valt het wel eens zwaar. Ik heb
erafentoeook wel eens geen zin
in. Maar dat zal iedereen die
topsport bedrijft wel eens heb
ben".
De nu 17-jarige Jeanet van
Ravenstein heeft in iedere geval
ambities genoeg. Ze wil graag
die verre top bereiken en vindt
bet dan ook niet erg de conse
quenties die daar aan verbonden
zijn te aanvaarden. „Feestjes en
zo zijn er nu uiteraard niet bij.
Maar dat vind ik niet erg. Om
een beetje te gaan luilakken op
straat trekt me niet aan. Nu ben
ik in staat veel aan dat turnen te
doen. Die feestjes en andere za
ken kunnen nu nog wel even
wachten. Daar heb ik nu geen
behoefte aan".
Jeanet van Ravenstein, die
vanaf haar twaalfde jaar in na
tionale wedstrijden uitkomt,
richt zich nu vooral op Mon
treal. Onlangs nam ze deel aan
de voor-Olympische spelen,
waar tal van sterke turnsters uit
de hele wereld aan deelnemen.
Jeanet eindigde in Montreal als
beste Nederlandse, maar beseft
terdege dat de weg naar de top
bijzonder moeilijk te voltooien
is. „Topturnen vraagt veel train-
ingsarbeid. In de vakanties heb
ben we hier in Papendal train
ingsstages en ook ieder weekend
komen we naar Papendal. Voor
dat ik naar Montreal gegaan ben
ben ik eerst twee weken naar
Spanje geweest. _Na Montreal
een dag thuis en "dan weer Pa
pendal".
T optornen
wel offeri
Het turnen brengt ook heel
wat risico's met zich mee. Vaak
moeten turnsters op advies van
de dokter ophouden met de wed
strijdsport omdat het niet langer
-verantwoord is het lichaam op
een dergelijk zware manier te
belasten. Jeanet van Raven
stein: „Je loopt altijd het risico
geblesseerd te raken. Daar moet
je gewoon rekening mee houden.
Vijf dagen voor de wereldkam
pioenschappen scheurde ik mijn
enkelbanden. Maanden van in
tensieve voorbereiding, zware
trainingen zijn dan plotseling
helemaal voor niets geweest. Je
hebt je helemaal geprepareerd
op zo'n titelstrijd en dan blijkt
het voor niets geweest te zijn.
Dat is een hele klap. Maar daar
moet je doorheen. Weer hele
maal opnieuw beginnen. Want
je ligt natuurlijk een tijd stil. Al
les moet je dan gaan herhalen.
Met turnen moet je constant be
zig zijn. Zo gauw je er even uit
bent is het resultaat nihil. Om je
dan opnieuw voor de honderd
procent te geven is wel eens
moeilijk".
Ondanks deze risico's heeft
Jeanet van Ravenstein haar hart
aan het turnen verpand.
Daarom wil ze ook bijzonder
graag de Olympische Spelen
eens van nabij meemaken.
„Vroeger besefte ik niet wat die
toernooien en evenementen in
hielden. Nu besef ik dat het iets
geweldigs is. Een bekroning op
het vele werk dat je gedaan hebt.
In maart weten we wie er naar
dé Olympische Spelen mag. Je
leeft er in ieder geval wel naar
toe. Als ik niet naar Montreal
mag zal dat een hele slag zijn.
Maar er kan altijd iets gebeuren.
Als je geblesseerd raakt raak je
bijvoorbeeld achterop"
Jeanet van Ravenstein zit
momenteel in de vierde klas van
de mavo. Af en toe is het wel eens'
moeilijk de studie met de sport
te combineren. Op aandrang van
haar ouders wil Jeanet toch di
ploma's behalen. „Ik moet wel
eens aan de trainster voor mijn
studie vrijaf vragen. Meestal
lukt dat gelukkig wel. Turnen is
een echte amateursport. Je moet
er wel iets naast doen".
Jeanet van Ravenstein zal de
komende maandenvoor de
Olympische Spelen in ieder ge
val nog heel wat uurtjes op het
sportcentrum Papendal door
brengen. Tijd voor vertier blijft
er nauwelijks over. „Maar", zegt
de 17-jarige Eindhovense, „ik
doe het met veel plezier. Al moet
je er wel de nodige offers voor
brengen".
CAOBLAD VOOR ZUIDWEST NEDERLAND
L
