V olksver halen
zijn
geloofwaardig
Tekenwedstrijd voor
vrouwencarnaval
Oud
Hogere exaiuencijfers:
betere resultaten bij
studie aan universiteit
Rod McKuen over het positieve in de VS
Let op bij vervroegde
aflossing van lening
SCHRIJVER- VERTELLER
JACQUES R. W.SINNINGHE:
dichter-zanger was drie maanden klusjesman
binnenland
buitenland
Die duivel
werd
uitgedreven
sprong uit t
zoldervenster
pardoes
de tuin in
Best 2 januari
voor rechter
Mebo krijgt
gelei voor
verbeurdver
klaarde zender
COJSSI MENTENBOND
door
JAN WINi HAECKEN
Vrijdag 27 december 1974
(Van een onzer verslaggevers)
BREDA „Mijn vader kon reuze goed vertellen, vooral historische verhalen.
Hij wist bijvoorbeeld een heleboel over de dom van Keulen en over de kathedraal
en het stadhuis van Antwerpen en over Manneke Pis van Brussel en zo. Ik was nog
maar een jaar of twaalf toen hij stierf. Daarna ben ik me gaan interesseren voor
volksverhalen. Als een soort compensatie denk ik".
Op deze simpele manier
vertelt de Bredase letterkun-
diSe Jacques R.W. Sinninglic
hoe zijn passie is ontstaan
voor sagen, legenden en
volksverhalen. Een passie die
ziin leven zou gaan vullen en
uic tot nu toe tot het schrij
ven van een aantal tussen de
veertig en de vijftig boeken
heeft geleid.
„Ik weet niet zo precies
meer hoeveel het er zijn"
moet Sinninghe bekennen.
„Soms kom ik opeens weer
op kaart gebracht. Dat zijn
er 50.000. Daarmee is Sin
ninghe een deskundige bij
uitstek geworden, die als het
ware aan de verschillende
elementen in een volksver
haal kan afleiden uit welk
land of uit welke streek het
afkomstig is. „Er is een ver-
haai", zegt hij, „over een
wieg met een kindje die aan
spoelt na de St. Elisabeths-
vloed. E,r zit een kat op
die ervoor heeft gezorgd dat
het wiegje niet omsloeg en
dus het kindje heeft gered
SR "KI.RUl-K IN Ui
BARON IK VAN BKlTi.N
Een bundel met 63 sa
gen over spoken, heksen,
duivels enz. in de wijle
omgeving van Breda.
eens ergens een boekje van
me tegen en dan denk ik: o,
ja, da's waar, dat heb ik ook
geschreven".
Veel nauwkeuriger weet
Jacques Sinninghe, hoeveel
volksverhalen over spoken
en heksen en rovers hij in
ee loop van zijn leven uit de
mond van vertellers en ver
telsters heeft opgetekend en
Soortgelijke verhalen ben
ik vaker tegengekomen, o.a.
in archieven in Wenen. Tel
kens dat kindje in een wieg
dat na een overstroming aan
spoelde. Maar dan niet die
kat erbij. Dat is het merk
waardige. Als in zo'n ver
haal een kat voorkomt, dan
kun je ervan op aan, dat het
uit het Nederlandse taalge
bied komt".
Jacques Sinninghe heeft er
letterlijk stad en land voor
afgereisd om zijn volksver
halen bij elkaar te krijgeij.
Eer klein stukje van zijn
rijke oogst is dezer dagen
gepubliceerd in een bundeltje
„Spokerijen in de Baronie
var, Breda", dat is versche
nen in een serie spokerijen,
uitgegeven door de Europese
Bibliotheek te Zaltbommel.
Er staan 63 sagen in over
spoken, heksen, zwarte kat
ten, de duivel, de zwarte
hand, rovers en verborgen
schatten, allemaal in of in de
wijde omgeving van Breda.
Vragend en luisterend is
Sinninghe door West-Brabant
getrokken, om de verhalen
zelf van vertellers te horen.
Zijn die vertellers er dan
nog? „Ja", zegt Sinninghe,
„die zijn er nog wel. Vertel
lers zullen er altijd wei blij
ven". Maar er is toch wel
een kentering ontstaan in de
vertelcultuur".
„Vroeger", vertelt Sinnin
ghe, „had je echte vertel-
lerskrmgen. Dat was tot cir
ca 1900. Eigenlijk tot de fiets
en de stoomtram inburger
den De jaren I860 tot 1870
blijken slechte jaren voor de
boeren geweest te zijn. En
wat deden ze toen? Op d e
winteravonden gingen ze bij
elkaar op bezoek. Dan hoef
den ze maar één larotoe te
branden. Op raapolie die ze
zeil maakten. En dan kwa
men de verhalen los".
Kan iemand als Sinninghe,
die het verschiinsei volks
verhalen wetenschanpelijk
heeft aamreoakt, ook nog
achterhalen waar die vertel
lingen vandaan komen? Ziin
ze prodnkten van nnre fanta
sie, of zit er toch iets meer
achter?
Sinninghe: „Je moet on
derscheid maken tussen
sprookjes en sagen. Sprook
jes zijn pure fantasie en de
schrijvers die overigens we!
veel naar volksverhalen moe
ten hebben geluisterd, heb
ben dat ook zo bedoeld. Er
R. W. Sinninghe
zitten belerende en opvoe
dende elementen in. Maar
volksverhalen of sagen be
rusten altijd op een stukje
„waarheid", op iets dat ooit
ergens echt gebeurd is. In de
17e eeuw konden behalve de
stedelingen ook de boeren al
lezen, maar de arbeiders nog
niet. Er waren geschreven
volksverhalen en getekende
volksprenten in omloop en
wat mensen daarin lazeri
vertelden ze later weer door.
Maar wat deden ze dan?
Om het verhaal „echter" te
maken, om het meer tot de
verbeelding van hun gehoor
te laten spreken lieten ze het
in hun eigen omgeving af
spelen. Zo is het te verkla
ren. dal bijna dezelfde ver
halen op heel verschillende
plaatsen voorkomen. In feite
hebben ze één en dezelfde
bron. Het ligt trouwens voor
de hand dat ook marskra
mers en zeelieden aan de
verspreiding van die verha
len het hunne hebben bijge
dragen".
Naast die geschreven broei-
nen zijn er ook nog andere
stukjes „waarheid" waarom
heen volksverhalen zijn ont
staan. In zijn boekie „Spoke
rijen in de Baronie van Bre
da" staat het verhaal van de
duivel op het Hooghuis op
Gageldonk. Die duivel werd
uitgedreven, sprong uit het
zoldervenster pardoes de
grond in, „en" zo zeg.t de sa
ge, „op dat stuk land waarin
hij verdwenen is wil nooit
meer iets groeien". Het einde
van zo'n sage is in wezen het
begin geweest, nwielük een
dor en onvruchtbaar stuk
grond waarvoor een verkla
ring moest zijn. Maar zonder
de technische kennis van nu
was een natnurliike verkla
ring niet te geven. Dus
moest hij wel uit de sfeer
van de boven-natuur ko
men.
De tijd waarin snelwegen,
auto's en treinen nog niet
eens toekomstbeelden waren,
bood uiteraard een rijke voe
dingsbodem voor volksverha
len, die zelfs kans kregen om
in dorpen en gehuch'en een
nieuw, eigen leven te gaan
leiden „Je Itoht van die ver
halen". zegt Jacques Sinnin
ghe, „waarin een man s-
nachts in de bossen een
„zwarte dame" of een „witte
dame" tegenkomt en, na ont-
rederd thuisgekomen te zijn,
de volgende dag zwaar ziek
wordt. In het verhaal is die
„dame" de oorzaak van zijn
ziekte. Het ligt voor de hand
aan te nemen, dat zo'n nach
telijke wandelaar, wellicht
zonder dat hij het zelf wist,
al ziek en koortsig was en -
verhalen over spoken ken-
rend - in een koortsvisioen
werkelijk meende een spook
verschijning te zien. Hij
hoeft dat dan alleen maar
verder te vertellen, want ziin
ziekte die zich de volgende
dag' openbaart is het overtui
gende bewijs.
Soortgelijke verhalen kwa
men dan ook van stropers en
smokkelaars, een categorie
„vertellers" die veelal 's
nachts door de bossen en
velden zwierf. Ze waren ge
spannen en bang om betrant
te worden en dat is de juiste
sfeer om in gewone natuur
kundige verschijnselen spo
ken te zien".
Volksverhalen zijn geloof
waardig, bevestigt Jacques
Sinninghe. Er ziin ook veel
mensen die erin geloven.
Mensen geloven in onder
aardse gangen en in verbor
gen schatten. Hij herinnert
aan tal van opgravingen van
vrij recente datum in de bin
nenstad van Breda, waarbij
men telkens meende een on
deraardse gang gevonden te
behhen f!1 e naar het kasteel
leidde. De vergissing werd
dan veroorzaakt door het
feit, dat kelders van woon
huizen vroeger vaak tot on
der de straat doorliepen,
maar op een gegeven mo
ment gedeeltelijk waren
dichtgemetseld.
Dank zii dat soort „geloof"
zullen vo'ksverhalen hliiven
bestaan. En worden doorver
teld On de oude motieven,
want nieuwe motieven ko
men er niet b iï. Hoogst«ms
wat moderne variaties, waar
in „witte wijven" vliedende
schotels worden en kabouters
marsmannetjes. Des te moer
is bet te waarjeren dat Sin-
i'inghe zoveel volksverhalen
'n hun meest autbetieke ver
sie heeft nnoetokend en ze.
vil bet via ziin boe1'en. aan
eer groot gehoor doorver
telt.
TOON KLOET
LOS ANGELES, CALIFOR-
Nie De schatrijke Ameri
kaanse dichter-zanger Rod
acKuen heeft de laatste drie
waanden in de Verenigde Sta
len voor een handvol dollars
Etwerkt als manusje-van-alles,
het oog op een boek dat
'J schrijft over „de positieve
Kant van Amerika".
McKfen. Amerika's welge-
eldste dichter, heeft gewerkt
s vuilnisman, verkoper van
"ot dogs, taxichauffeur, bar-
en in tal van andere
ongelijke baantjes om stol
verzamelen voor zijn boek.
'•"ly country: 200".
v ?et boek verschijnt eind
Eend jaar, wanneer Ameri-
zijn officiële tweehonderdja-
bestaan viert. McKeun
eert eik baantje een dag oi
dor Vler 8ehad. werkend on
een naam en deels ver-
bm u uniformen die
aaide beroepen meebren-
kèn „Veilde zo de gesprek-
man pP'kken die de gewone
Vei-o '"j a"e stfehen van de
1 Verenlgde staten VQert
boek va"Ü eii een echte Positief
m.van maken" zegt McKuen
boek wordt dan ook een
ten °Veï positieve aspec-
Zim e herenigde Staten"
buna feven dunne gedichten
bundek hebben in gewone
*4n een. oplaag gehaald
>tn Tefen nuljoen exempla-
ondanks de onverschillig-
beid van het literaire esta
blishment en de ongeïnteres
seerdheid van de recensen
ten.
McKuen is natuurlijk ook
zanger, als zodanig gevraagd
Rod McKuen
door radio en televisie, en ge
zongen door entertainers in de
hele wereld.
Hij werd in een tehuis van
het leger des heiis in Califor-
nië geboren, zoon van een kel
nerin en gastvrouwe van een
dancing. Zijn vader heeft hij
nooit gekend.
McKuen erkent volmondig
dat het verzamelen van de
stof voor zijn boek niet altijd
gemakkelijk is geweest. „Fy
siek was het optillen van die
vuilnisemmers in Miami het
zwaarste werk", zegt hij. „Ik
had overal pijn Ik weet niet
wat ze allemaal in die emmers
stoppen. Er moeten stenen in
gezeten hebben".
Het rijden van een taxi in
New York was ook allesbehal
ve prettig, volgens McKuen.
„Die taxichauffeurs daar zijn
elke cent die ze betaald krij
gen, waard. Het besturen van
een taxi in New York City is
eeht je leven in eigen hand
nemen. Ik was als taxichauf
feur niet veel waard, maar
toch ben ik er Zonder deuk in
m'n wagen doorgekomen. Ik
weet niet hoe ik dat heb
klaargespeeld", vertelt hij.
Het verkopen van hot dogs
Amerika's nationale gerecht
in het Central Park van New
York City, was McKuens
vreemdste ervaring. „Ik heb
nooit twee mensen gevonden
die hun hot dog op dezelfde
manier wilden hebben", zegt
McKuen.
Als kelner heeft McKuen bij
het tussen tafeltjes van klan
ten door laveren met een voi-
beladen dienblad op zijn vin
gertoppen, voor ongeveer 17
dollar aan serviesgoed gebro
ken.
Over zijn dertien ambachten
die hem nog tot februari of
maart komend jaar. in onge
veer 46 staten bezighouden
zegt McKuen: „Er wordt veel
gepraat over hoe ontevreden
iedereen is, maar de mensen
zijn echt niet zo ontevreden
als je zou denken. Huri hou
ding is positief. Alleen als het
gaat over politici is er grote
apathie. De mensen vertrou
wen de politici gewoon
met".
Het is McKuen nog niet
overkomen dat hij een baantje
heeft kunnen beëindigen zou-
der althans een keer herkend
te worden. „Mijn stem ver
raadt me", zegt de dichter-
zanger met de diepe stem.
„Die prikt altijd door mijn
vermomming heen. Wanneer ik
nerkend ben maak ik altijd
een samenzwerinkje om het
geheim te bewaren"
De reactie van mensen die
McKuen menen te herkennen
is dikwijls vermakelijk.
„In Miami kwam een vrouw
naar buiten om de krant op te
rapen, net toen ik een van
haar vuilnisbakken oppakte.
Ze zei: „Mijn God. ik slaap
nog", en ze wankelde terug
naar binnen"
Als het begin februari is zie
je de mensen in het zuiden
van Nederland in alle kasten
en op zolder zoeken naar gek
ke dingen, die ze met carnaval
kunnen aantrekken. Grootmoe
ders, moeders en zussen doen
er ijverig aan mee Ook zij
popelen van ongeduld om een
paar dagen lekker gek te kun
nen doen. Voor al die vrouwen
is er volgend jaar behalve car
naval nog iets bijzonders aan
de hand. 1975 is namelijk ook
het Jaar van de Vrouw. Het
hele jaar zullen dan vrouwen
en misschien ook wel mannen,
nadenken over het leven van
de vrouw. Emancipatie is een
woord dat je veel zult ho
ren.
Maar natuurlijk zullen ze
daar niet altijd serieus over
praten. Vooral niet met carna
val, dan willen ze ook wel in
het middelpunt van de belang
stelling staan, maar op een
leuke manier. Daarbij hoort
een origineel carnavalskos
tuum. Misschien kunnen jullie,
lezers van de Kleine Stem, je
grootmoeder, moeder of zus
helpen bij het. ontwerpen van
zo'n origineel kostuum. We
maken er dan gelijk een wed
strijd van.
De jongens en meisjes die
willen meedoen moeten een
tekening van hun zus, moeder
of grootmoeder maken en
daarop hun ontwerp tekenen.
Behalve kleurpotloden, vilt
stiften en verf mag je ook
lapjes stof, watten, papieren
snippers en allerlei andere
dingen, die je denkt nodig te
hebben, gebruiken. Denk er
maar eens rustig over na.
Heb je je werkstuk klaar
dan moet je het VOOR JANU
ARI siuren naar DE KLEINE
STEM, REIGERSTRAAT 16,
BREDA. Vergeet niet je naam,
adres en leeftijd op de teke
ning te zetten. Uit alle inzen
dingen zal een speciale carna
valjury de beste, leukste en
origineelste tekeningen kiezen.
Deze zullen in de carnavals
krant word engez te-mdeane
krantwordengezetenlZ26
krant worden gezet en de ma
kers ervan krijgen van ons
een ieuke verrassing.
(Van onze parlementaire
redactie)
DEN HAAG Het Centraal
Bureau voor de Statistiek
heeft met de resultaten van
een cijfermatig onderzoek for
se steun gegeven aan al diege
nen. die de toelating van stu
denten tot de universiteiten en
hogescholen liever willen laten
afhangen van de behaalde eind-
examencijfers dan van een
loting Bij zijn onderzoek
heefl het CBS namelijk een
duidelijk verband gevonden
tussen de hoogte van de eind-
examencijfers en de bereikte
studieresultaten bij het weten
schappelijk onderwijs.
Aan de medische faculteiten
bleek 87 procent van de man
nelijke studenten met een ge
middeld eindexamencijfer van
7.5 of meer het kandidaatsexa
men met succes te hebben af
gelegd tegenover 71 pet vam
hen, die een gemiddeld ein
dexamencijfer hadden van
minder dan 6,5 pet.
In de faculteiten voor wis-
en natuurkunde waren deze
percentages geslaagden resp.
80 en 58 pet en in de letteren
faculteiten 79 en 63 pet.
Een ander voorbeeld: het
kandidaatsexamen in de ge
neeskunde werd binnen drie
jaar na de aanvang van de
studie met goed gevolg afge
legd door 54 pet van de kandi
daten met een gemiddeld eind-'
examencijfer van meer dan
7,5 doch door slechts 28 pet
van nen, die dij het eindexa
men een gemiddeld cijfer kre
gen van minder dan 6,5. Bij
de wis- en natuurkunde waren
deze percentages resp. IV en 4
pet.
Uit het onderzoek van het
CBS bleek voorts, dat studen
ten met een eindexamen gym-
nasium-beta betere resultaten
boekten dan afgestudeerden
van de hbs-b. Van de eerste
groep slaagde b.v. 87 pet van
de studenten voor het kandi
daatsexamen in de medicijnen
tegenover slechts 70 pet van
de tweede groep. Bij wis- en
natuurkunde waren die ver
schillen iets minder groot: 72
tegen 65 pet.
(Van onze redactie binnenland)
DEN BOSCH De Bestse
moordzaak die op 8 juii van
dit jaar groot opzien baarde
wordt op 2 januari a.s. voor de
rechtbank in Den Bosch be
handeld
De verdachte, de 20-jarige
A. van D. uit Boxtel ver
moordde op die dag in de
vroege ochtenduren met ha
merslagen en messteken zijn
voormalige verloofde, Corrie
V. Het meisje was op weg
naar haar werk in Eindhoven,
maar werd door haar vroegere
vriend klem gereden, tegen de
grond geslagen en yermoord.
Dagenlang heeft Van D. na
zijn daad in zijn auto in de
omgeving van Eindhoven
rondgezworven, doch na de
derde dag meldde hij zich op
het polit.ebureau. De man
heeft inmiddels een psychia
trisch onderzoek ondergaan.
ROTTERDAM (ANP) De
rechtbank in Rotterdam heeft
de zendapparatuur van de Me
bo 2 verbeurd verklaard. De
eigenaars krijgen hiervoor een
geidelijke tegemoetkoming
van f 350.000,- Het schip
wordt teruggegeven. Volgens
de eigenaars heeft de zender
een waarde, die ligt tussen de
f 500.090 en f 1.000.000,-.
Op 10 december j.l. had de
officier van justitie in Rotter
dam mr. B. de Hoogh, ver
beurdverklaring van de zend
apparatuur geëist. Hij achtte
bewezen, dat de 37-jarige
Zwitser Edwin Bollier, presi
dent-directeur van het zend-
sehip, zich willens en wetens
had schuldig gemaakt aan een
wettelijke overtreding. De wet
verbiedt namelijk het zonder
ministeriële machtiging in het
bezit hebben van zendappara
tuur. De zender werd op 10
oktober j.l. in beslag genomen
toen het schip voor ex opknap-
beurt op een werf in Rid
derkerk lag.
DEN HAAG (ANP) Wie
grote bedragen leent doet er
joed aan in het contract te
laten opnemen dat bij ver
vroegde aflossing de krediet-
rnnk de gehele niet-verdwnde
kredietvergoeding teruggeeft.
Een bepaald percentage aftrek
voor kosten is daarbij redelijk,
maar dit bedrag moet wel ge
bonden zijn aan een maxi
mum. Tot deze slotsom is de
Consumentenbond gekomen nr
bestudering van enkele reken
methodes die gehanteerd wor
den bij vervroegde aflossing.
De kredietmaatschappijen
rekenen namelijk onder ver
wijzing naar de wet soms
flink naar zich toe en brengen
bovendien soms onwaarschijn
lijk hoge kosten in rekening.
De sterk verouderde wettelij
ke regelingen zijn hard aan
verbetering toe, aldus de Con
sumentenbond. Zo biedt de
geldsch.eterswet, die de ver
vroegde a-lossing van persoon
lijke leningen regelt, met zijn
formulering „verrekening naar
billijkheid" de consument wei
nig houvast.
Nog minder is volgens de
bono de wettelijke bescher
ming in het geval van ver
vroegde aflossing van afbeta
ling. De kredietgever hoeft
lier volgens het burgerlijk
wetboek slechts 5 procent ren
te te verrekenen. Daarom
raadt de Consumentenbond de
kredietnemende consument
aan te zorgen dat in de finan
cieringsovereenkomst komt te
staan, dat hij bij vervroegde
aflossing de rente terugkrijgt
die hem in rekening is ge
bracht.
Je ziet en beleeft je eigen
tijd als een filmdie maar één
keer draait. De doelpunten
van de historie worden niet
herhaald. De missers ook niet.
Kijk je om, dan zie je het
door herinnering vertekend
beeld van een toch al slordige
waarneming- Kijk je lang om,
dan mis je kilometers van de
voortrazende film van het nu,
en als je dan later naar dat
stuk omkijkt, zie je STORING
en zingt een juffrouw a sad
song, die op jou slaat.
Het is moeilijk in het verle
den te schouwen en een ieder
doet het ook nog op zijn eigen
hulpeloze wijze. Toch zijn wij
omkijkers het er allemaal over
eens, dat het vroeger beter
was. En dat is een merkwaar
dige zaak. „Die goeie ouwe
tijd", zeggen we en kijken
daarbij schuin omhoog zonder
het hoofd achterover te bui
gen-
Met aan zekerheid grenzende
waarschijnlijkheid was het
vroeger niet beterwel anders
dan nii. Maar wij hebben er
nu eenmaal behoefte aan deze
rottijd op zijn rotheid te tes-
:,i door hem te vergelijken
met een stuk oude tijd, dat we
slechts kunnen zien door door
een verkeerde bril om drie
hoeken heen in de duisternis
te turen. Toch houden we
stoer vol, dat het voorheen
beter was. Gezelliger vooral.
En nog nooit stonden we er zo
beroerd op als vandaag- „Die
Lage, ze' Adenauer alle dagen
van zijn vele levensjaren, war
noch nie so ernst."
Zo bekeken ben je geneigd de
epen en klaagzangen te over
stemmen en de Club van Ro
me tegen Ajax in het veld te
brengen. Van de andere kant
echter moet ergens het record,
de piek der beroerdigheid lig
gen. En dan, geef het toe,
maken wij hier-en-nu temid
den van onze welvaartsstank
een uitstekende kans. Ik geef
in dit verband gaarne het
woord aan de bekende Duitse
denker en neuroloog dr. S.
Er'', wiens krachtige taal ik
citeer:
„De buitengewone veroverin
gen van deze tijd, de ontdek
kingen en uitvindingen op alle
gebied, het vasthouden aan de
vooruitgang, vragen geweldige
intellectuele inspanningen. Een
mens moet steeds harder
vechten voor zijn bestaan, hij
moet alsmaar productiever
worden-
Een nooit geziene luxe is
doorgedrongen tot bij allerlei
bevolkingslagen, die vroeger
.liet aan de beurt kwamen.
Het geloofsverpies, de onte
vredenheid en de hang naar
bezit breiden zich uit. De on
gebreidelde groei van het ver
keer, het universele net van
telegraaf en telefoon hebben
de menselijke verplaatsingen
compleet gewijzigd: alles ge
beurt nu snel en opgewonden.
De grote politieke, industriële
en financiële crisissen brengen
veel meer volk in opwinding
dan vroeger. Zowat iedereen
heeft nu belangstelling voor
politiek. Al haar drukte, en
die van godsdienstige of eti-
sche kwesties de acties van
de partijen, de verkiezings
campagnes, het overmatig aan
zwellen van de drukkingsgroe
pen: dat stormt allemaal op
ons af, vraagt nieuwe inspan
ningen ei verstoort de vrije
tijd, de nachtrust, de kalmte.
Het leven in de grote steden
is alsmaar ingewikkelder en
woeliger geworden- De zenu
wen begeven het en we zoe
ken ontspanning in sensaties
en gekruide pleziertjes. De
mod me literatuur mikt op
passies en drijft op sensuali
teit, genotzucht en misprijzen
voor etische beginselen of ide
alen. Ze komt bij de lezer met
-latologische gevallen aandra
gen, met seksuele psychopa
ten, revolutionaire problemen,
fnze oren worden gemarteld
doo. sterke dosissen slechte
maar vooral luide muziek. Het
theater legt qillend beslag op
onze zintuigen. Zelfs de
schone kunsten leggen zich
het liefst toe op vreselijke,
hatelijke en opwindende din
gen. Ze treiteren onze ogen
m-t de grootste verschrikkin
gen."
Tot zover Sebastian Erb, die
een en ander neerschreef in
het kennelijk ook al niet zo
heste jw '895. Dat is, pak
'veg. zo'n SU jaar terug in de
goede oude tijd, die dus als
wee druppels water op elkaar
op onze tiid Hikt. Er 's niets
veranderd. Alleen de Club van
"oma is er hii opkomen, En er
is dus. geloof me, nog hoop.
Opk al wordt ze. als alle hoop,
'iif wnrihgnn n°hnren.