Korfbalvereniging
B.K.C. uit Breskens
draait erg goed
Ia 62 jaar schutter
NOR KAM1EL MMB01IT
HIT KOEWACHT IS
DE MOOISTE DID
Terèse van Lare
leerde het fietsen
van haar echtgenoot
Leegte
Toernooi
EIGEN FIETS
Rollen
DONDERDAG 12 DECEMBER 1974
BRESKENS - Korfbal is een
lak van sport die rijk is aan li
chaamsbeweging, reactiever
mogen, concentratie en spelin
zicht. Dat is een onvermijdelijke
conclusie, die je trekt wanneer je
ecn trainingspartijtje aan
schouwt van de „Breskense
Korfbal Club" in de sporthal te
Oostburg. Een vereniging die op
1 mei aanstaande het 45-jarig
bestaan hoopt te vieren. Dit is
een teken van een gezond beleid
in deze vereniging, want tal van
Korfbalverenigingen zijn in al
die jaren al opgericht in West-
Zeeuwsch- Vlaanderen, maar
van die vele heeft er slechts één
zijn hoofd boven water kunnen
houden, en dat is B.K.C. En op
wat voor een manier: de vereni
ging kent momenteel zo'n hon
derd leden en indien de sportac
commodatie in Breskens aan de
eisen voldeed om korfbal te spe
len dan was de vereniging in le
dental nog omvangrijker.
Want nu moet B.K.C. steeds
uitwijken naar de sporthal in
Oostburg. Voor haar trainings
avond (woensdag) en voor haar
competitiewedstrijden. Dit
brengt met zich mee, dat het toe
schouwersaantal bij deze wed
strijden van een bedenkelijk
laag niveau is Dat zou hoogst
waarschijnlijk beter zijn indien
B.K.C. zijn wedstrijden op eigen
grond kon spelen.
Niettemin blijft B K.C opti
mistisch, vooral trainer Henk
Otte, want die waagt zich aan de
stoute voospellmg dat B K.C.
volgend jaar opnieuw tweede
klas speelt (nu derde). Waarop
hij deze stoute voorspelling ba
seert weet hij wel te verklaren.
Henk Otte: ,,Kijk vorig seizoen
zijn wij door samenloop van om
standigheden en veel stomme
pech gedegradeerd uit de
tweede klas Nu staan wij na één
helft van de competitie, let wel
de veldcompetitie. samen met
TOGO 2 bovenaan. Het gaat
namelijk zo in de veldcompeti
tie; in de zomer start je, je werkt
dan een halve competitie af, als
het weer wat slechter wordt dan
start je met de micro-
korfbalcompetitie (in de zaal)
om vervolgens volgend jaar in
het voorjaar de tweede hel ft van
de veldcompetitie af te werken.
In de zaalcompetitie spelen wij
in de tweede klas".
Het loopt dus allemaal lekker
bij B.K.C.: een groot ledental,
mogelijkheid tot promotie en
veel jeugd. En toch is er nog een
punt waar voorzitter-trainer
Henk Otte zich nu niet bepaald
gelukkig mee voelt. En dat is:
„Wij hebben een grote leegte in
de juniorenselectie, zo in de leef
tijd van 14 tot 18 jaar, daarom
ook kunnen wij geen junioren
team samenstellen. Dit komt
wel door studie rouwens de laat
ste tak van sport is natuurlijk
voor iedere vereniging de groot
ste concurrent, dat is begrijpe
lijk ook".
Wel vindt het bestuur van
B.K.C. het jammer dat er zo
weinig korfbalverenigingen in
Zeeuwsch-Vlaanderen zijn,
slechts drie in het totaal. Dat
houdt in veel reizen naar de
overkant, wat sowieso finan
ciële nadelen met zich meeb
rengt: Secretaris Janis Kouse
maker: „Om die financiële kos
ten - van het reizen - wat op te
vangen, houden wij iedere
maand een oud-papieractie, om
tot de benodigde gelden te ko
men. Daarom ook kunnen wij
onze contributie zo laag houden.
Wel moeten praktisch alle leden
meehelpen aan deze oud
papieractie. Financieel redden
wij het dus wel, tot nu toe al
thans. Daarbij komt nog dat wij
twee sponsors hebben, die ons
bij tijd en wijle bijstaan, voor
namelijk met giften in natu-
De jeugdafdeling van B.K.C,
wordt begeleid door de gebroe
ders Bram en Cor Vergouwe, die
er dag en nacht voor in de weer
zijn. En jeugd - dat is al eerder
gezegd - heeft B.K.C wel Be
stuurslid Han van Kruiningen:
„Ja met de jeugd zit het wel ge
beiteld bij ons. Wanneer wij in
de veldcompetitie spelen, heb
ben wij een adspirantenteam en
drie pupillenteams en uiteraard
een seniorenteam. Die verhou
dingen in de micro-competitie
liggen weer anders, dan hebben
wij twee adspirantenteams en
twee pupillenteams en twee se
niorenteams".
De twee ovenge bestuursle
den van B K.C zijn penning-
meesteresse mevr Ria de Zeeuw
en haar man bestuurslid Willem
de Zeeuw Een bestuur dat zich
voor honderd procent voor de
vereniging inzet. Daaraan ook is
wel het grote ledental te danken.
Ook doet de vereniging er alles
aan - al is dat vaak wel monde
ling - om propaganda te voeren
voor haar vereniging, om zo
doende nog tot een groter aantal
leden te komen. Vooral de lagere
schooljeugd wordt gestimuleerd
om lid te worden van B.K.C.
Zo zal B.K.C. op 28 december
een groot schoolkorfbal-
toernooi houden in de sporthal
te Oostburg. Aan dit toernooi,
want begint om 11 uur die dag,
nemen de scholen uit Oostburg,
Groede en Breskens deel. Het is
voor het eerst in West-
Zeeuwsch-Vlaanderen dat men
tot een dergelijk initiatief komt.
Trainer Henk Otte betreurt het,
dat de ouders van de jeugdleden
zo weinig belangstelling tonen
voor de prestaties van hun kin
deren. Henk Otte: „Ik vind het
bijzonder jammer dat de ouders
zo weinig aandacht besteden,
aan de prestaties van hun kinde
ren die korfbal bedrijven. Want
dat zou deze jeugdige strijder-
tjes een extra stimulans geven
om met de korfbalsport door te
gaan. Misschien dat het school-
korfbaltoernooi daar wat ver
andering in brengt. Financieel
brengt dit school-toernooi ook
weer problemen met zich mee,
maar gelukkig staat de ge
meente garant met een subsidie
voor de zaalhuur die dag".
Peter Snelders.
KOEWACHT - Kamiel
SSSjbout is op de 20e augustus
1896 in de Karnemelkpolder te
Koewacht geboren en met hart
en ziel is hij nog Koewachte-
naar al verblijft hij nu reeds
aea >,5 jaar in het bejaarden-
tehuis „Lindenhof" te Zuid-
aorpp Niet j1Ij j,et (jaar
met "aar zijn zin heeft, verre
'aK dat, want hij heef! niets
aan lof over het verblijf en de
erzorgmg in dit bejaarden
centrum
Maar iedere zondag gaat hij
Per autobus met zijn pijlen op
P °m een schieting bij te
wonen van zijn sociëteit Nooit
vedacht m het café bij A de
nit i? te Koewacht, van waar-
"ij na de schieting per auto
'eer terug naar Zuiddorpe
wordi gebracht
„Ik heb een schoon leven
enter de rug", zegl Kamiel.
-\'k geniet er nog volop
P Zijn leven was zo
l ?on' dat hij er nooit aan
e" gedacht om een vaste
partner te zoeken en onge-
is gebleven. Gedu-
™e 19 jaar was hu weger en
„tarreerder" voor bietenfa-
brieken te Sas van Gent en
Moerbeke Vele jaren trok hij
naai de polders in Noord-
Holland om bij boeren te gaan
werken Langer dan 5 maan
den bleef hij echter nooit weg
en hij zorgde er steeds voor dat
hij tegen de kermis op Koe
wacht in de maand september
wederom terug thuis was In
de wintermaanden was hij dan
als losarbeider in de vlasin
dustrie te Koewacht behulp
zaam Aan dit alles kwam ech
ter een einde toen hij in het
jaar 1935 in vaste dienst werd
benoemd als polderwerker, be
last met het reinigen en graven
van sloten in dienst van het
Polderbestuur
Naast zijn werkzaamheden
bleef hij echter de schutter-
sport uitoefenen Hij was lid
van 2 sociëteiten namelijk van
de sociëteit op de staande wip,
gevestigd in het café van Hove
te Koewacht, Deze echter is ter
ziele gegaan. En van de socië
teit op de liggende wip, geves
tigd in café van Rumste, van
wflke sociëteit hij nu nog lid
Is, doch waarvan de caféuitba
ter nu A de Kind is geworden.
Onlangs werd hij hier nog ge
huldigd vanweg zijn 62-jarig
lidmaatschap, bij welke gele
genheid hij een drietal pijlen
kreeg aangeboden Naast
schutter was Kamiel actief bij
pieringen, bollingen, kaartin
gen en in de duivensport. „Ge
ziet wel", zegt Kamiel, „dat ik
om te trouwen eigenlijk geen
tijd had". Verkering heeft hij
weieens gehad, maar een ring
om zijn vinger heeft hij nooit
laten steken.
Ging hij vroeger beurtelings
op de staande en liggende wip
schieten, dan heeft hij van
wege een auto-ongeval de
schietingen op de staande wip
moeten laten varen. Zijn vaste
maat op de schietingen is
Francies Roegiest van de
Koewachtse Heikant Alleen
op de bejaardenschietingen
deelde hij lief en leed samen
met Sjef Kasse uit Heikant en
Miel Boussen uit Kapellebrug
De bejaardenschietingen heeft
hij echter al enige tijd met
meer bijgewoond omdat hij
geen goede busverbinding
heeft en er ook niemand is die
hem na de schieting terug naar
huis brengt. Koning heeft hij
zich nooit kunnen schieten.
„En toch was ik het dit jaar in
de maand oktober bijna ge
worden'-', zegt Amiel „Ik
schoot een kleine vogel af, en
mijn pijl schoot door op de ko
ningsvogel. Deze stond er ech
ter te vast op, zodat hij bleef
staan"
Kamiel heeft nog één zuster
en 4 broers in leven die alle
maal al de zeventig gepasseerd
zijn. „Wij zijn een sterk ge
slacht", zegt Kamiel, „en een
pilsje en een borreltje drinken
is geen bezwaar want ik heb
altijd stevig meegedaan en nog
steeds heb ik na deschietingen
mijn buikske goed vol" Hij
brengt zijn dagen door met een
krantje lezen, wandelen en een
bezoek brengen aan Maurice
de Vock in het Oude Gemeen
tehuis te Zuiddorp Zondags is
echter de schoonste dag. de
schuttersdag
SLUIS - Ongeveer 1.65 meter
lang. Een slank postuur, blauwe
ogen en half lang blond haar.
Zonder meer een perfecte en
vooral charmante verschijning
Dat is in grote lijnen het „signa
lement" van de 25-jarige Terèse
van Lare uit Sluis Een type, dat
zo op het eerste gezicht doet
denken aan een tot in de puntjes
verzorgde jonge vrouw en dat is
ze ook. Maar buiten de zorg voor
haar dochtertje en echtgenoot,
heeft ze het sinds een goed jaar
helemaal op de sportieve toer
gegooid.
In de gezellige kamer bij de
familie Van Lare in Sluis zijn
een aantal fraaie bekers en
standaards „geëxposeerd" Tro
feeën en herinneringen die ze
aan haar wielersport heeft over
gehouden, normaal meer een
mannelijke sport. Maar dat alles
deert haar niet. Elke zondag,
maar ook gebeurt dat wel eens
op zaterdag of een gewone dag
door de week, verwisselt ze haar
rok of broek voor de korte „ren
nersbroek", waarin ze de strijd
aanbindt tegen het sterke ge
slacht.
Terèse van Lare is niet be
paald het type dat men op een
rennersfiets zou verwachten,
maar ze heeft er de grootste lol
in haar mannelijke concurren
ten haar achterwiel te laten zien.
En in het voorbije jaar heeft ze
dat al meerdere malen gepres
teerd. Hoe kwam zij er toe om
aan de wielersport te beginnen?
Terèse zegt ronduit: „Met Bram
(haar echtgenoot) kwam de fiets
in mijn leven.". Voor velen mis
schien een wat aparte uitdruk
king, maar voor diegenen die
Bram van Lare kennen is dat ze
ker niet vreemd. In de
Zeeuwsch-Vlaamse volkskoers-
kringen is Bram van Lare als
voorzitter van de toerclub „De
Wielertoerist" en tevens be
stuurslid van de beheerraad van
de Belgische Wielertoeristen
Federatie beslist geen onbe
kende mee. De toetreding van
zijn echtgenote tot die tak van
sport is dan ook niet zo vreemd
Terèse zegt hierover: „Bram was
en is ook nu dikwijls weg voor
wedstrijden op de weg, op rollen
en andere evenementen. Ik
dacht; laat ik het ook eens pro
beren, en dat viel uiteindelijk
toch wel mee".
Gesteund door haar echtge
noot begon Terèse met de eerste
trainingen Trainingen waar ze
nog een heleboel prettige herin
neringen aan heeft overgehou
den Terèse: „Die eerste zon
dagmorgen zal ik nooit verge
ten. Ik had toen nog geen race
fiets, en gezien de trainingsnt-
ten altijd zo'n 80 tot 100 kilome
ter bedragen liet ik me niet ken
nen, en aan maar mee op een
gewone fiets". Lachend vervolgt
Terèse: „Het werd ten volledige
„martelgang" Maar ik heb de
rit uitgereden, ondanks dat twee
leden me steunend en duwend
naar huis hebben gebracht Ik
was echt helemaal doodop"
Maar Terèse van Lare hielci vol,
waarvoor ze heel wat compli
menten in ontvangst mocht ne
men.
Echtgenoot Bram zag dat zijn
blonde echtgenote „talent" had
en het duurdeniet lang of Terèse
had ecn eigen racefiets Terese
„Kijk, op zo'n fiets rijden
scheelt al een heel stuk" Ze nam
het wielrennen serieus op en er
werd „keihard" getraind. De
successen konden niet uitblijven
en in het Belgische Roksem ging
ze in een dameswedstrijd als
eerste door de finish. Terèse van
Lare heeft in dat jaar fietsen al
heel wat kilometers weggetrapt,
en dat zeker niet alleen in wed
strijden Ook elke zondagmor
gen is ze tussen de leden van de
„Wielertoerist" te vinden. Het
programma luidt dan Trai-
ningsnt van zo'n honderd kilo
meter Een afstand waar vele
heren nog van zullen schrikken,
maar Terèse van Lare draait
daar haar hand niet voor om Zij
zegt „Zoiets moet je gewoon
opvoeren en dan heb je daar la
ter helemaal geen problemen
mee" Buiten haar persoonlijke
prestaties „draaide" ze de voor
bije zomer zelfs de rally
„Lendegem-Cassel-Lendegem"
mee Een rally die zo'n twee
honderd kilometer telt en dat is
toch vooral vooreen vrouw geen
kleintje meer. Ze nam zelfs ver
schillende keren aan volkskoer-
sen deel. maar daar heeft ze in
middels toch wel tabak van ge
kregen. Terèse: „Vooreen vrouw
is daar de gezelligheid helemaal
af Die mannen vloeken, tieren
en ais het nodig is trekken ze nog
aan de trui ook Nee, dat is niets
voor mij" Alleen tijdens de zon
dagse traimngsritten is de
blonde Terèse van Lare nog tus
sen de mannen te vinden, maar
dan is het wedstrijdelement ook
niet aanwezig
Dat ze ook op de rollen uit de
voeten kan, bewees ze dit jaar
nog In verschillende wedstrij
den moesten de heren in Terèse
hun meerdere erkennen Ze zegt
daarover „Kijk. zoiets is ge
woon hartstikke leuk en gezel
lig. en daar doe ik het ook voor"
Lachend vervolgt ze „Maai dan
'wel op de korte afstanden na
tuurlijk". Terèse van Lare is van
„De Wielertoerist" een echt lid
geworden; haar vierde plaats in
de eindstand van een
regelmatigheids-competitie is
daar wel een duidelijk bewijs
van. Geen enkele training slaat
ze over, en is ze lange tijd de
enigste fietsende dame geweest,
daar schijnt nu een einde aan te
komen. „Voor mij zou het ook
veel leuker zijn als er een paar
dames of meisjes bij zouden ko
men Het is zonder meer bijzon
der leuk, en vooral na de wed
strijden en trainingen".
Enkele weken geleden werden
tijdens een grote feestavond in
Knokke verschillende leden van
de „Wielertoerist" gehuldigd, en
ook Terèse hoorde daarbij. Uit
handen van de schepen van
sportzaken mocht ze een fraaie
herinnenngstegel en een me
daille in ontvangst nemen en die
heeft in haar woning een opval
lende plaats gekregen. Eerder
word ze ook al eens tot clubmiss
gek'izr.,
Piet de .Maat.
