Weduwe ontdekt
hei schilderen
beste films
Weer volop
keuze uit
bovenste -
Oosteuropese folklore
in sportzaal te Sluis
Hemelbed in Hulst
VALERIE HAMELINK
IN GESPREK MET.
Film
Muziek
Theater
Samenstelling Aart Janssen Do. 21-11 Prins van Oranje Goes 20.00 uur Het Hemelbed.
'Denk mee
met J 'UIT
GERDI
PREGER
Zeeuws
koffieconcert
in Zuidland -
theater
r»nnNPERDAG 21 NOVEMBER 1974
even
er
Do. 21-11 De Veste Goes 20.30 uur Het Vonnis (Ferenc Kosa)
Do.21-11 Luxor Theater Terneuzen 20.00 uur Medium Cool
(Yaskell Wexler)
Vr. 22-11 Kuiperspoort theater Middelburg 20.30 uur Het
Vonnis (Ferenc Kosa)
Di. 26-11 Vestzaktheater Vlissingen 20.30 uur Het Vonnis (Fe-
renc Kosa)
Wo. 27-11 Vrml. Gemeentehuis Westdorpe 20.00 uur Le Vo
yage d'Amelie (Daniel Duval).
Zo. 24-11 Zuidlandtheater Terneuzen 12.00 uur Ensemble Ferenc
Hutyra.
Vr. 22-11 Sportzaal Sluis 20.00 uur Internationaal Folkloristisch
Danstheater.
Di. 26-11 Den Dullaert Hulst 20.00 uur Het Hemelbed.
Op dinsdag 26 november brengt UIT in Zeeuwsch-Vlaanderen in Den Dullaert in Hulst het beroemde
toneelstuk Het Hemelbed van Jan de Hartog Kitty Janssen en André van de Heuvel, een geweldig duo,
Wen de twee enige rollen. In een zestal taferelen schetst Jan de Hartog op onnavolgbare wijze de
levensloop van twee mensen, met gevoel en veel humor, met een minimum aan uiterlijke middelen
IWEE PERSONEN (hij en zij) geen telefoon, één decor De kamer met het hemelbed
Het stuk begint in 1890 als „hij" zijn bruid over de drempel draagt jonge mensen met hun prille
?ngst samen het leven te beginnen Een jaar later twee mensen die gelukkig zijn met de geboorte van
hun eerste kind Tien jaar later- mensen die elkaar pijn doen als de een de ander uit het oog verliest en
teveel aan zichzelf denkt - het succes is binnengekomen, de inrichting van de kamer is mooier,
Mstbaarder geworden.
Weer vergaan zeven jaar het ouderpaar is ongerust en windt zich voor niets op over de escapades van
S nog niet meerderjarige zoon En vijf jaar later - in 1913 - worden zij stil en denken dat alles voorbij
's nu hun kind zijn eigen levenspartner gekozen heeft
En tenslotte in 1925 twee mensen die met een tikkeltje weemoed maar toch ge ukkig kunnen
terugzien od een leven waarin ze elkaar niet zoveel pijn hebben gedaan, dat niet alle schrammen
geheeld zijn En die samen bereid zijn hun plaats en kamer af te staan aan die twee anderen, waarvan ze
hopen dat ze net zo gelukkig zullen worden als zij.
Het is een reDrise van de ware zegetocht, die dit toneelstuk heeft gemaakt door de gehele wereld
Misschien heeft u het al eerder gezien, jaren terug op het toneel, op de film of op de televisie Dat moet u
tiet weerhouden om het Hemelbed in de versie van regisseur J an Teulings en ackteurs Kitty Janssen en
André van den Heuvel weer te gaan zien"
Le Voyage d'Amelie in het Zeeuws-Vlaamse Filmhuis, Medium
Cool voor de Terneuzense Liga en Het Vonnis in het Midden Zeeuws
Filmhuis. Dus weer volop keuze mogelijk uit de bovenste-beste
films.
Le Voyage d'Amelie draait op
27 november in Westdorpe
(voormalig gemeentehuis); op 28
november in Terneuzen
(Zuidland-podium) en op 29 no
vember in Oostburg (Buiten-
lust)
Deze film van de Fransman
Daniel Du val met als spelers o a.
Louise Chevalier (Amelie), Da
niel Duval zelf als Dan en Max
Morel als Max, is een gewone
blije film over „jongens onder
mekaar" Twee binken uit de
Parijse sien laten zich op sleep
touw nemen door een ogen
schijnlijk erg zielig oud wijfje
„Amelie" Zij heeft geen geld
voor de begrafenis van haar ge
storven man. Hoe zij de twee
binken in de boot neemt is de
De Filmliga draait de Ameri
kaanse film vanavond
donderdag 21 november in het
Luxortheater te Terneuzen Een
film van Haskell Wexler. een po
litieke film over de rellen tijdens
de democratische konventie in
1968 Of een film over een aantal
particuliere problemen van een
kameraman In ieder geval een
interessante film over zowel
houding als mentaliteit van een
journalist als over de geweldda
dige Amerikaanse samenleving
De hoofdpersoon John is een re
porter die de actualiteit verslaat
zonder enige emotie totdat hij
zelf in die actualiteit betrokken
raakt en hij partij moet kiezen
voor of tegen het systeem Een
treurige film die uitzichtloos
,hlnn,SJrUif.'Jn re Sp?w*,aa''treedl viiïwvond. 22 november het Internationaal Folkloristisch Dans-
theater op. Een folklore-groep van Nederlandse
Ju als Joimtijdms de rellen d"itSSiSloSl uitmuntend Oost-Europees
mislukking. op de conventie verongelukt. aanbevolen. velende folkloie-show weet te waarderenzeer wam%
UIT in Zeeuwsch-
Vlaanderen, werkgoep Terneu
zen, organiseert dit seizoen een
drietal koffieconcerten, volgens
de bekende formule „ZONDAG
12 uur" met musici die een be
roepsmatige relatie met Zeeland
hebben of hadden.
Achtereenvolgens zullen con
certeren;
een barok-trio van de Zeeuwse
muziekschool op zondag 24 no
vember;
Rudolf Perdeck op zondag 12
januari;
een romantisch duo van de Ter
neuzense muziekschool op zon
dag 23 februari.
Nu zondag dus het trio Hutyra
bestaande uit Marinus Hille-
brand, violoncello; Ellengard
Jense, Klavecimbel en Arie
Boon, traverso, Karin Jense,
sopraan zal bovendien haar vo
cale medewerking verlenen. Het
programma is typisch barok met
werken van Hotteterre, Vivaldi,
Bach, Handel en Telemann. Een
plezierig intermezzo op een
grijze zondag, dat lijkt ons dit
Koffieconcert zeker.
In navolging op de succe-
scolle onderneming die UIT in
Zeeuwsch-Vlaanderen onder
de naam j'UIT in het Westen
organiseert is UIT nu bezig
samen met jongeren uit Ter
neuzen en omgeving een J'UIT
Terneuzen op te zetten. J'UIT
staat voor: „de jongeren willen
ook wel eens uit" en dat bete
kent dat een werkgroep van
jongeren van 15 tot 25 jaar zelf
een programma samenstellen
van evenementen die zij zelf de
moeite waard vinden. Voor al
diegenen die klagen dat er
nooit eens een goeie popgToep
of zo in Terneuzen optreed!
ligt hier misschien een kans.
Belangstellenden zijn welkom
om mee te praten, mee te den
ken en mee te organiseren op
de bespreking op vrijdag 22
november in het Zuidland
theater.
AXEL - „Ik ben stijf con
tent, hoor, en ik verveel me
nooit" Het komt er zo spon
taan en vergenoegd uit, dat
ik er onwillekeurig even om
moet lachten Tegenover me,
kwebbelend, goedlachs en
koffiedrinkend, zit zo te zien
een gelukkig mens (ik durf
het in deze problemen-tijd
nauwelijks meer te schrij
ven). Een alleenstaande be
jaarde nog wel.
Valerie Marie Hamelink-De
Wolf uit de Wilhelminastraat in
Axel is niet alleen 64 jaar. maar
ze is ook al 4,5 jaar weduwe.
Maar wie denkt, dat ze kniezend
ea klagend door het leven gaat,
heeft het helemaal mis. Valerie
Hamelink komt zelfs tijd te kort.
Soms schiet ze haastig en hals
over kop nog met een stofdoek
het huis door, omdat ze de tijd is
vergeten. Want mevrouw Hame
link schildert. Gemiddeld 2 uren
per dag sluit ze zich op in het
kleine achterkamertje boven,
gaat achter haar wat wankele
veldezeltje zitten en haalt de
wereld in huis. Ze schildert
landschappen, mensen, stille
vens en dieren. Technisch zal er
wel het één en ander aan manke
ren (mevrouw Hamelink heeft
helemaal geen teken- of schil
dersopleiding gehad), maar ze
heeft er zelf zo'n zichtbaar ple
zier in, dat die techniek er hele
maal niet toe doet. En dan te be
denken dat ze pas een jaarof drie
geleden met schilderen is be-
Sonnen. Een echte laatbloeister
us. Nu zou ze niet meer onzder
schilderen kunnen.
„Da's een ziekte hoor", zegt
mevrouw Hamelink lachend,
„ik zou het de hele dag wel kun
nen doen" Mevrouw Hamelink
(geboren in Zuiddorpe, moeder
van twee getrouwde dochters en
oma van twee kleinkinderen)
heeft in haar leven al van alles
Ze heeft in een bejaar-
iuis gewerkt, ze heeft
thuis voor anderen mensen ge
naaid en ze heeft 10 jaar lang een
sigarenwinkeltje gehad Toen ze
58 werd vroegen haar kinderen
wat ze voor haar verjaardag
wilde hebben Ineens herin
nerde ze zich, dat ze vroeger op
school altijd zo graag tekende.
Dus vroeg ze heel brutaal om een
ezeltje, verf en kwasten. Toch
zouden er nog een paar jaren
de schilderijen staat zolang tus
sen de stoelen op de grond Ik
ben helemaal weg van een bos
gezicht met hoge groene bomen
„Ik teken nooit van tevoren op
m'n doeken", gaat mevrouw
Hamelink verder, als ze weer
beneden is, „ik ga er gelijk met
de botte kwast op De wil is al
tijd wel aanwezig, maar soms
krijg ik gewoon iets niet gedaan.
gedaan,
dentehu
overheen gaan, voor ze haar ma
terialen ook echt Zou gaan ge
bruiken.
„Ik ben uit pure verveling met
schilderen begonnen", vertelt ze
eerlijk, „ik weet nog best, dat ik
op de bank ben gaan zitten en
een zonnebloem heb geschil
derd. Met zo'n knots van een
steel", wijst ze met haar handen
aan, „toen heb ik toch zo om me
zelf zitten lachten Maar de vol
gende dag heb ik weer een zon
nebloem geschilderd Die was
beter Daarna heb ik een winter
landschap gemaakt. En groots
dat ik was! Ik heb het nooit op
gegeven en ben steeds maar
doorgegaan Soms werd ik wel
eens nijdig op mezelf en dachtn-
dan: waar besteed je je tijd toch
aan? Maar ik heb geen les gehad
of zo en anderen kunnen het
misschien helemaal niet".
Ze gaat naar boven om nog
een paar schilderijen op te ha
len De beo-vogel Blackie zit in
zijn kooi luid te protesteren, dat
hij is opgesloten. De kaketoe zit
zich voor dat onbekende bezoek
enorm uit te sloven. De kamer
hangt vol doeken en de rest van
De neus van een bepaalde dame
wilde maar niet lukken. Toen
kreeg ik zo de smoor in dat ik er
maar een hele grote kokkerd aan
heb geschilderd. Wat heb ik in
m'n eentje een lol gehad Moetje
dit eens zien", grinnikt ze en
pakt een doek, „ait schilderij is
aan twee kanten beschilderd De
ene kant beviel me helemaal
niet, zodat ik het zaakje maar
heb omgedraaid. Oh, er zijn er
genoeg bij, die ik zelf niet mooi
vind, maar ik schilder ze toch.
Waarom weet ik eigenlijk zelf
niet eens. Het liefst schilder ik
winterlandschappen, maar die
maak ik haast niet. Wat ben ik
toch een dwaas he? Ik zou ook zo
graag eens een lekker donker
landschap schilderen. Dat vind
ik zo mooi. Maar dat lukt me bou
nooit. Ik begin donker en ik ein
dig altijd heel licht".
Als ik voorzichtig opper, dat
dat best eens haar optimistische
levensinstelling kan zijn, knikt
ze van ja. „Da's waar", bevestigt
ze, „ik ben altijd vol moed en
courage geweest. Ik vind het ook
heerlijk om thuis te zijn. Je hebt
mensen van mijn leeftijd, die
dweilen de hele straat door.
Koffie-visite hier en een buur
praatje daar. Een ander gaat op
vakantie, maar ik blijf thuis.
Dat komt nou enkel door die
verf. Laat mij maar lekker klie
deren. Ik zou er ook niets om ge
ven opgesloten te moeten wor
den, als ik maar mocht schilde
ren. Het is zo fantastisch zo'n
schilderij te zien groeien onder
je hand.
Er ook nog zeveel dingen die
ik niet weet. Maar ik vind het zo
leuk om ze zelf te ontdekken. Ik
zou eigenlijk wel wat meer naar
buiten moeten om eens wat te
schetsen, want alles onstaat hier
binnenskamers. Ik was het deze
zomer al van plan, maar het is er
gewoon niet van gekomen. Ach,
ik heb het tochnaltijd ook zo
druk. Vergeet niet, dat ik m'n
eigen lijsten ook in elkaar tim
mer. Daar gaat ook heel wat tijd
in zitten. Maar nu heb ik pas
ontdekt, hoe ik dat het beste kan
doen. Ik heb in de loop der jaren
toch zeker wel een stuk of 40
schilderijen gemaakt. Eerst op
triplex, later op schilderslinnen.
Dat werkt veel fijner. Maar 't is
nogal duur. Die hele schilder
shobby is trouwens f prijzig. M'n
kwasten beginnen onderhand
ook al weer te slijten. Maar ik
blijf er mee doorschilderen tot er
nog maar een paar haartjes op
zitten. Ik kan zo moeilijk wen
nen aan andere kwasten.
Ik zou best willen expose
ren", zegt mevrouw Hame
link plotseling, „maar ik zou
m'n schilderijen alleen ver
kopen om er weer nieuw ma
teriaal voor terug te kunnen
kopen. Ik vraag me wel eens
af", zegt ze een beetje verle
gen, „waar haal je de moed
vandaan om te schilderen?
Maar dan moet ik weer zo om
mezelf lachten en dan denk
ik maar: wat ben ik toch een
dwaas"
