„Literatuur kan gezellig zijn Hetmch TEGEN KAALSLAG CULTUUR-GRABBELTON vr|j uit Van noten naar verf: hele sprong Böll en de krantenlui, die onschuldige mensen aanpakken B t jJM! «k«y- Dr. Gerard Knuvelder schreef Onachterhaalbare tijd orm xpositie oek ZATERDAG 16 NOVEMBER ify fe" fe fe HONDERD Nederlandse keramisten zullen van 13 de cember tot 6 januari expose ren in galerie De Ark in Box tel. Interessant overzicht kera mische kunst in Nederland met o.a. Baarspul, Bago, Blits, Boekihorst-Froger, Braat, Van Ernst, Hooft, Kiunkeler, Kui pers, Van Leeuwen, Ligthart, Manche, Mertens, Van de Meys, Oosterman, Hutten, Van der Steen, Stolk, Stultiens, Trapman, Verbagen, Van Vlaardingen, etc. HEDENDAAGSE Duitse grafische kunst, tot 9 decem ber in cultureel centrum Ven- lo. JOHN en Josina van de Rest-Van Dalsum (mensen van goede wil) krijgen in Haagse Post rectificatie n.a.v. artikel John van de Rest en zijn af fectie voor geestelijk zwakke ren. Kort geding ging daarom niet door. FOTOGRAFIE van Ameri kaanse Diana Arbus na New York, Tokio en Londen nu te zien in Van Abbemu- seum te Eindhoven. Tot 6 ja nuari. KINDER-postzegelont- werpen„ sinds 50 jaar, te zien in Nederlands Postmuseum te Den Haag; tevens ontwerpen voor nieuwe serie met foto's van kinderen rond eeuwwisse ling. Tot 6 januari. KLEINPLASTIEK van Hans van Eerd uit Oirsohot en de reeds eerder aangekondigde tentoonstelling Grafiek 74 in De Krabbedans te Eindhoven tot 2 december. ERHARD Queiser, een schilder uit Hannover, ,die zijn inspiratie vindt bij schil ders als Jeroen Bosch en Grü- newald, exposeert zijn knappe schilderijtjes tot Ii5 december in Noordbrabants museum te Den Bosch. WIENER Sangerknaben zingen zondag 17 november in De Doelen te Rotterdam, Schubert, Monteverdi, Mozart en J. Strauss. TERUG NAAR Vandaag, heet een expositie met ele menten uit modei,, muziek, in richting, speelgoed e.a. uit de periode 18901060 in het Bouwcentrum te Rotterdam. Vanaf 28 november tot en met lil januari. HARRY van Thillart met sieraden, plastieken en licht- objectan nog dit weekeind in ikunstzaal ï)e Hoge Hees tus sen Eersel en Steensel. HONDERD jaar architec tuur in Chicago, tentoonstel ling in hal th-Eindhoven. Tot 8 december gratis toeganke lijk. VERSCHAEVE, het ge ruchtmakende toneelstuk, dat in België zoveel opschudding veroorzaakte, maar in Amster dam goed ontvangen werd, is op 18, 17, 29 en 30 nov. en op 1, 4, 5, 6, 7 december om 21 uur nog te zien in Mickery. SETH's Verdwazingen, Gaaikema's one-man show, die op zondag 17 nov. nog op tv te zien is, staat ook op een nieu we lp. COSA, Oude Delft 183 b exposeert deze maand kera miek van Sharon Hansen, An ne van der Waerden, Miek Blits, Bart Vogel, textiel van Wil Miinderman, Alexandra Stapff, metalen van Jacob de Gross, Coenraad Zielstra, Pe ter van de Meer, Jan Rot. MARGARET Drabble, jon ge Britse romanschrijfster (o.a. The Needle's Eye en The Waterfall) houdt lezingen in ons land. O.a. te Rotterdam op 26 nov. en in Eindhoven op 28 nov. (inf. tel. 070645800). DE TOVERFLUIT (Mo zart) wordt nog door K.VO Antwerpen gespeeld op 16, 22 en 24 nov. (telefoon 9—336685). DE WIJZE Kater vam Heij- ermans wordt weer gespeeld door Stadstoneel Rotterdam. Première zaterdag 23 nov. 20.15 uur in schouwburg, Rot terdam. SALARISSEN van musici van negen symfonie-orkesten in ons land zitten n,u in de computer van de Nederlandse Spoorwegen (CVI) BALLET van Vlaanderen danst Concerto voor Acht (Mozart) Halewijn (Kersters) en Offenbach op 17 en 30 nov en op 6 en 8 december in KVO Antwerpen. „Het is een beetje een vreemde gedachte, dat ik zo ongeveer aiog de enige van mijn generatie (Van Duinker ken, Engelman. Marsman e.a.) ben, die nog leeft; dat ik over ben gebleven om de sterfdata van mijn generatiegenoten te boek te stellen". Zo besluit Gerard Knuvelder het ge sprek, dat ik met hem heb in zijn Eindhovense woning, naar aanleiding van zijn vorige week verschenen boek „ON ACHTERHAALBARE TIJD" (uitg. Malmberg-Orion f 15,75). Een autobiografisch ge schrift. „Een deel van mijn biografie", verbetert hij (een tweede en derde deel zijn overigens al geschreven). „Een leer- en leesboek voor jong en oud", voegt hij eraan toe. Gerard Knuvelder als schoolmeester? Hij lacht: „Ik voel me in zoverre school meester als je helderheid bij jezelf moet scheppen om ande ren iets duidelijk te maken". Op een zeer plezierige en open wijze vertelt hij in dit boek over zijn leven in de literatuur, waarbij hij van zijn eigen leven geen literatuur maakt. „Knuvelder", een be grip tot genoegen öf onge noegen voor allen, die de laatste dertig jaar op de mid delbare school literatuurles kregen ;voor studenten hoger onderwijs in de letterkunde e.a. Wie is deze man, wiens naam op je handboek stond- staat? Ik heb zijn „bekentenis sen" in één adem uitgelezen. „Die reactie heb ik al méér gekregen", vertelt hij. Zijn naam wordt nogal eens verward met die van zijn broer Louis, de man van het Miohael-Legioen en andere or thodoxe r.-k.-bewegingen. Ge rard Knuvelder wordt er niet kwaad om, maar vind het wel vervelend. „Ik heb, dacht ik, me redelijk anders opgesteld in mijn leven", zegt de oud hoofdredacteur van het eens positief strijdbare weekblad De Nieuwe Eeuw. Maar hij merkte dezer dagen b.v. ook hoe studenten in Utrecht hem nog vanuit de literatuur verlaten opvattingen in de schoenen schuiven. „Dat is het nadeel als je een beetje lang leeft en je eigen opvattingen verschuivingen ondergaan. Je moet ermee leren leven". In dit boek schrijft Gerard Knuvelder over zijn Arnhemse jeugd, middelbare schooltijd, studie in Tilburg, tijd in Ber gen op Zoom, over zijn contac ten met Van Duinkerken, prof Gerretson (Gossaert), Poeter v.d. Meer de Walcheren, Mol- ler en de ontwikkeling van de tijdschriften Roeping (Raam) en De Gemeenschap; zijn ere doctoraat en vele andere inte ressante zaken om uiteindelijk het ontstaan van zijn levens werk, het Handboek tot de geschiedenis der Nederlandse Letterkunde en tot de Moder ne Letterkunde daarop te en ten. Van een „roman" kom je al lezende terecht in een stuk theorie over tekstbehandeling en de samenhang tussen lite ratuur en geschiedenis. Gerard Knuvelder beschikt over een zeer groot en waardevol ar chief waarover hij de nodi ge zorgen heeft maar sahreef dit boek practisdh uit zijn hoofd op. „De aanleiding w.as een ver zoek van Lambert Tegen- bosch: vertel nu eens hoe jij in een mensenleven in de lite ratuur bent geëvolueerd. Ja, en dan ga je vertellen over je schooltijd, over je opstellen, over de jongen in je, die beïn vloed werd door een acteur als Royaards en voordrachten van Bernhard Verhoeven" (Mol- kenboer, Molenaar, Sehreurs e.d.) „Hoe evolueer je?", vraagt Gerard Knuvelder zich ook nu nog af. Je hangt je op, zei iemand tegen hem, toen hij schreef, dat Moller er voor zorgde, dat hij zonder kosten aan de r.-k. Leergangen kon studeren voor Nederlands. Daar hoef je je niet voor ta schamen, vindt hij. „Mollers invlo.ed is ook van groot belang geweest voor mijn oriëntatie op de zuidelij ke Nederlanden", schrijft hij. Zijn eerste praktische oriënta tie vond plaats in Bergen op Zoom, waar hij in 1921 docent werd bij het middelbaar on derwijs o.l.v. directeur Th. de Jager. Hij Vertelt over zijn herinneringen (dierbare, zegt hij nu) aan de stad, Oscar van Hemel, Cor Slootmans e.a., maar vooral aan Anton van Duinkerken, die toen semina rist in Hoeven was. Van Duin kerken vond in Gerard Knu velder een man. bij wie hij zijn literaire aspiraties kon ui ten. „Ik heb dat eigenlijk maar zeer kort behandeld in dit boek", zegt Gerard Knu velder, die in zijn archief tal loze brieven van Van Duin kerken uit die periode be waart. „Ik heb alles nog, maar mijn archief ds een complete chaod. Nijmegen wil het graag hebben. Ik moet er nog eens goed over nadenken: zelf heb ik geen tijd om het uit te zoeken. Ik werk momenteel alleen in opdrachten en dat is al zoveel, dat ik aan mijn eigenlijke werk (herziening handboek, schoolboeken) nau welijks toekom. Hoe lang blijf ik nog fit? Je moet prioritei ten stellen. Een andere belangrijke fi guur in zijn archief is prof. Gerretson (Geerten Gossaert), van wie hij de essays uitgaf en wiens volledige werken momenteel verschijnen. Over hem vertelt Knuvelder aardige anecdotes in zijn boek. Bij voorbeeld. dat een niet onaan zienlijk deel van de proef schriften waarop afgestudeer den promoveerden voor een deel of soms geheel door Ger retson geschreven waren. Mo tief b.v.: de te promoveren jongeman stond op punt van vertrek naar Nederlands-Indië (als bestuursambtenaar) en had niet de tijd, gelegenheid, respectievelijk de hersens om in korte tijd zijn proefschrift te schrijven of te voltooien. Gerretson had toch de nodige teksten (bronnen) gereedlig gen. Gerard Knuvelder be schikt over een rijtje namen hem door Gerretson verstrekt, maar heeft ze uit zijn boek gelaten. „Het zijn nu hoogge leerde bekende heren". Ook schreef Gerretson redevoerin gen, die op naam van Colijn staan. Uit de Nieuwe Eeuw periode vertelt Knuvelder over Gerretson in zijn boek en aan mij; „Zijn artikelen waren meestal twee tot drie maal zo lanig (20 vellen getikt biv.) als ze versohenen. Hij stuurde mij dan een telegram van 17 wel len achteraf met het bewijs materiaal (bv in de Indië- bwestie t.a.v. Van Mook), die hij niet kon publiceren, maar waarvan hij vond, dat ik als redacteur die moest kennen". Uitvoerig besteedt Gerard Knuvelder in zijn boek aan dacht aa. n de controversen en samenwerkingspogingen van de tijdschriften Roeping en De Gemeenschap. We praten sa men over het al en niet sa mengaan van De Linie en De Nieuwe Eeuw indertijd. „De jezuïten kwamen mij de op richting ervan meedelen. We schrokken ervan: de kapitaal krachtige jezuïeten. Ik heb er altijd naar gestreefd heteroge ne dingen bij elkaar te bren gén. Je kunt zeker niet zeg gen. dat De Nieuwe Eeuw tra ditioneler katholiek was dan De Linie, integendeel, maar De Linie zat in Amsterdam, De Nieuwe Eeuw in Helmond; zij werkten meer met sterke verhalen dan wij; factoren, die naar mijn mening het einde van De Nieuwe Eeuw mede bepaald hebben", aldus Knu velder, die nu in „zijn" tijd schrift Brabantia in toenemen de mate streeft naar een inte resse-verbreding naar actuele culturele politieke zaken. De interesse-verbreding voor de Nederlandse literatuur vind je bij hem ook in zijn aandacht voor de Vlaamse li teratuur. Daarover lees je in Onachterhaalbare Tijd. Actief is hij nu nog in het Guido Gezelle-Genootschap. Voor deel IV van zijn handboek, dat hij momenteel in bewer king heeft, zijn juist deze week „de kaarten geschud". In deel III behandelt hij de Ne derlandse en Vlaamse literato ren nog apart, maar in deel vier zal hij ze onder één noe mer vatten, omdat ze naar el kaar toegegroeid zijn. „In Vlaanderen gebeuren momen teel veel interessantere dingen dan hder". Zijn leraarschap. Dat on derwerp zou nog in één van de 24 delen kunnen verschij nen, die ik nog in mijn hoofd heb; zoals b.v. één over Van Duinkerken. Ik ben vermoede lijk een zeer onorthodox do cent geweest. Dat meen ik o.a. te merken aan oud-leerlingen, die ilk nog wel eens ontmoet. We zijn met de literatuurwe tenschap nog dn een beginsta dium. Wie weet wat nu pre cies literatuur is? Er is een periode geweest, dat de ge schiedenis helemaal wegge schoven werd; dat er op de scholen alleen maar belang stelling bestond voor actuele schrijvers als Wolkers, Reve e.d. Er is echter een kentering gaande; de jeugd blijkt ook geïnteresseerd in oude teksten. Maar een dooie pder kan na tuurlijk Vondel niet interes sant maken. Zelf ben ik altijd tegen een Gijsbreoht-uitvoe- ring voor de massa geweest. Dat is goed om de belangstel ling voor literatuur de nek om te draaien. Begin met b.v een klucht en ontdek, dat litera tuur ook gezellig kan zijn". En dan praten we nog wat over Maatje, Van Dijk, Chomsky: Gerard Knuvelder blijft de ontwikkelingen vol gen om zijn boeken bij de tijd te houden. Tijdschrift Raam: „Zo, verdwijnt dat? Ja. het wordt wel geschreven, maar zo gauw moet je de moed niet opgeven. Ben bezig het bij een andere uitgever onderge bracht te krijgen. Ik denk, dat er plaats is voor een literair- wetensohappelijk en literair- kritisch tijdschrift voor een breder publiek in een niet te ingewikkelde stijl. Er bestaat geen literaire kritiek meer", zegt hij. „Dat is jammer". Dat was een gesprek in de marge van zijn boek Onach terhaalbare tijd, dat op. zijn instignatie een coproduktie werd van een Nederlandse en een Vlaamse uitgever. „Dat zou méér moeten gebeuren". Op de omslag staat een loto van de Drunense duinen. Ge rard Knuvelder is Brabander met de Brabanders geworden, maar nog geen literatuur met de literatuur. Hij is nog volop bezig. HENK EGBERS Hilvarenbeek is. als dorp langs de Vlaams-Nederlandse grens al jaren een begrip in het culturele leven. De Kera- pisohe cultuurdagen z.g. wach ten nog steeds op een eigen tijdse vervanging. Tussen haakjes: Wat momenteel in het Grensland-kontakt van Groningen tot en met Limburg langs de Nederlands-Duitse grens gebeurt zou kuhnen sti muleren. Met het uitreiken van de Beneluxprijzen voor nieuwe harmonie- en fanfare composities vorige week in Hilvarenbeek, heeft deze plaats nog weer eens bewezen op de stimulerende functié, die ze nog steeds heeft op het culturele leven, dat grenzen overschrijdt. Bij gelegenheid van dit gebeuren is er momen teel tot 18 nov. dagelijks van 2 tot 5 uur een uitgebrei de tentoonstelling te zien on der het motto MUZIKAAL PALET. Een origineel thema, dat gezien de honderden in zendingen, is aangeslagen. On geveer tweehonderd creatieve produkten van beeldende kun stenaars, gemaakt op het the ma muziek, hangen in het raadhuis, het dicht daarbij gelegen Rabo-bankgebouw en in galerie De Kinderkus, ach ter de molen. Het gevaar van zo'n open inzending (en tentoonstellen ervan) is natuurlijk dat rijp en groen doorheen hangt. Je kunt het ook zien als een pre sentatie van tallozen, die in de provincie hetzij knutselend, hetzij vakbekwaam bezig zijn. „Valse triste" heet een inzen ding van Sylvia Muller uit Sprundel. Voor mij een beetje een karakteristiek van het to tale gebeuren. Natuurlijk han gen er ook goede dingen van kunstenaars als Gerrit de Mo- ree, Ru van Rossum, H. Ubink, Will Vaes, Evarsky, Jan Strube e.a.; gekke dingen als een muziekmachine van Th. Walenberg en keramische muziekinstrumenten van Geert Jacobs. Maar van een integra tie tussen muziek en beelden de kunst is niet alleen weinig sprake, het zou ook niet goed zijn wanneer dit een weer spiegeling was van het muzi kaal gebeuren in ons land. Je doet er best aardige ontdek- Sir- Het nieuwe boek van HEIN- RICH BÖLL, waarvan de afge lopen week de Nederlandse vertaling versoheen: DE VER LOREN EER VAN KATHA- RINA BLUM (uitg. Elsevier f 16.90) balanceert tussen wraak en literatuur. Hoewel het structureel enigszins aansluit bij zijn verslaggeversfunctie in zijn vorige boek (Groepsfo to met Dame) bezit het m.i. niet die kracht. In het Katha- rina-boek vereffent Böll op de eerste plaats een rekening met het Duitse Springer-boule- vard-blad Bildzeitung, dat hem in '72 verdacht maakte in verband met de Baader-Mein- hof-groep. De ondertitel van het boek: Hoe geweld kan ontstaan en waartoe bet kan leiden, is dan ook wei zo be langrijk, omdat het zijn inten tie duidelijk weergeeft. Het dilemma tussen persvrijheid en „het soort krantenlui, die onschuldige mensen van hun eer, hun reputatie en hun ge zondheid beroven" en de wijze waarop dat gebeurt staat cen traal. „Indien zich bij de beschrij ving van bepaalde journalis tieke praktijken overeenkom sten hebben voorgedaan met de praktijken van Bildzeitung, dan zijn deze overeenkomsten niet opzettelijk en evenmin toevallig, maar onvermijde lijk", zet Böll aan het begin van zijn boek. Maar het is wel duidelijk, dat dit boulevard blad („dat lor") aan de orde is bij het verzonnen verhaal. Verder komen er een aantal personen en situaties aan de orde, die je kunnen laten gis sen, Maar daarvoor zul je goed ingevoerd moeten zijn in al lerlei Duitse situaties. Het boek is een soort thril lerachtige detective. Aanmer kelijk korter dan zijn vorige turf (58 korte, tot zeer korte en ruimgedrukte hoofdstukken over 172 pagina's). Om het verhaal zelf hoef je het niet te lezen: ook niet om de visie, die Böll geeft op de sensatie pers, want daar komen geen zaken aan de orde, die we nog met weten. Ik las het boek juist in de dagen, waarop de kranten nogal aandacht be steedden aan een „benedictij nenklooster In het zuiden des lands" en wie dan verschillen de kranten naast elkaar legt weet precies wat Böll bedoelt. Maar het is toch de ongemeen knappe verteltrant van Böll, die daarbij alle mogelijke va rianten bespeelt, die je het boek geboeid laten lezen; ook als je zoals ik anders nauwelijks in staat bent een detective uit te lezen. Böll noemt zijn boek „een verslag". Het bestaat dan ook grotendeels uit de weergave van verhoren door de politie van Katharina Blum, die een journalist van Zeitung over hoop geschoten heeft, omdat de krant haar kortstondige re latie, tijdens carnaval, met een een door de politie gezochte man, op allerlei mogelijke ma nieren verdraaid in het nieuws had gebracht. Daarbij geeft Böll verslag van deze kranten berichten en de reacties van de mensen, die bij de zaak op een of andere wijze betrokken zijn. Hij dikt daarbij de zaak zo aan (Katharina als de pron te kuise Duitse dienstbode en mannen van gewicht op vrij ersvoeten), dat er als het ware een nieuw Bild-verhaal ont staat. Maar de moralist in Böll kan het niet laten daar com mentaren tussendoor te vlech ten. Het aftappen van tele foons komt aan de orde. „Heb ben de superieuren er een idee van wat zij van hun amb tenaren, hun employés psy- ohisch eisen", vraagt hij zich af. „Dit is eindelijk een ter rein (de telefoonzedenganig- sters), waarop kerken en vak bonden zouden kunnen samen werken", luidt zijn ironische aanbeveling. Maar bovenal wil hij waarsohuwen tegen de Sohund-journalistiek, stoom fluit van een ondergesneeuwd driftleven bij talloze lezers er van en van de commercie. Je hoeft maar om je heen te kij ken om te weten, dait de waar schuwing lijkt op die van: Rook niet meer, slecht voor je gezondheid. Het boek is dan ook vooral een persoonlijke rekening, die hij te vereffenen had. En dat doet hij knap, ai heeft hij méér te bieden. H.E. „Tegen de kaalslag in de steden zeggen we momenteel: stop! Maar tegen de kaalslag op concert- en toneelpodium schijnt men geen enkel be zwaar te hebben", aldus de Brabantse commissaris van de koningin J. v. d. Harten on langs op de jubileumviering van het Zuidelijk Historisch Contact. Voor wat het toneel betreft komen de laatste tijd de eerste bezwaren daartegen los met name tegen de voor genomen subsidie-verlaging van het toneelgezelschap Glo be. De kaalslag van f 240.000, die voor het volgende séizoen op Globe gepleegd moet wor den, betekent niet alleen een inkrimping van ongeveer 15 leden op het personeelsbe stand, maar bovendien een in krimping van activiteiten. Die consequenties zijn dode lijk, aldus Gerard Knuvelder in het jongste nummer van Brabantia. „Met de thans toe gestane middelen wordt het gezelschap in een positie ge dwongen, die binnen enkele jaren zou overeenkomen met die van Podium. Dan ligt het voor de hand, dat Globe op ook dezelfde wijze met dezelf de argumenten van de lijst der gesubsidieerde toneelge zelschappen zal worden afge voerd, zoals recentelijk met Podium is gebeurd. Immers: de enkelvoudige bespeling be tekent minder voorstellingen in Brabant en de noodzaak van een veilige repertoire keuze (die betekentkassuc cessen). Het is een raadsel hoe GS, de Staten en andere sub- sidiënten deze mutilering om wille van een onnozele paar ton accepteren", aldus Knuvel der, die voorrekent, hoe one venredig hoog en verhoogd de uitgaven voor wegenbouw in vergelijking met de kosten voor „ontwikkeling en opvoe ding" in '74 en '75 op de provinciale begroting zijn. En daar komt waarschijnlijk weinig verandering in omdat GS o.a. meent, dat de secun daire en "tertiaire wegen ver beterd moeten worden. Het moge dan tussen haakjes een gevolg zijn van een be wuster ervaren van het na tuurlijke milieu (en daar kun nen weinig bezwaren tegen zijn) het is de vraag of deze mening gedeeld wordt op de eerste plaats door de mensen, die aan deze secundaire en tertiaire wegen wonen en op de tweede plaats door de men sen, die daarvan gebruik ma ken? Zelf heb ik er de smoor over in, dat een zeer bochtige en vrij labiele secundaire» waarover ik dagelijks 2 rijden, binnenkort „verbef wordt tot een „primaire" heidsweg. En ik sta daar alleen in. Vorm van een and re bewustwording? r maar dat kan geen kwaad, Een beetje ervan kunnen., op cultureel terrein ook w gebruiken en zeker in je Sb ten en in gemeenterad,.' waarin de economische n» nog prefereert boven de cni rele groei. Iets van een and i bewustzijn speur je nu in eerste reacties op de Glot. politiek. De woorden t,,' Knuvelder werden door l, Provinciaal Genootschap i> Kunsten en Wetenschap», overgenomen in een schrijve» aan GS en de vier grote snls diërende steden. Daan,,, wordt ingehaakt op een in gemeenteraad van Eindhoven aanvaarde motie waarin B e> W. verzocht worden provincia le en rijksoverheid te gen Globe kansen te geven vanuit het rapport Het Toneel- vraagstuk in Noord-Braka» (samengesteld op verzoek vu het provinciebestuur) tot nieuwe structuur té komu die n.b. méér geld gaat kosten' Het bewustzijn breekt door waarmee zijn we eigenlijk zig? Met cultuurerosie, ik Gerard Knuvelder. Met kal slag zegt commissaris Van de Harten. Er is indertijd wel eens g. zegd: Verdwijnt Globe, dan blijven er nog genoeg toneel- gezelschappen over, die hier kunnen spelen. Antwoord: dit is parasiteren op andere ju- vincdes, die gezelsohappti subsidiëren en waartegen it voorstellingssommen niet op wegen. Eenzelfde situatie doet zich eigenlijk voor in Zeeland, waarvoor het overigens not geen zin heeft een eigen je- zeischap overeind te houdt. De andere gezelschappen rijn Zeeland gegund, maar er tit iets van een onrechtvaardig beid in, zoals boven ges' ook al is Zeeland na Bi üe provincie, die in den landt het meest neertelt voor toneel Ik blijf het zinvol vinden li] een herstructurering mop- lijk aan de hand van genoemd rapport van Zuidelijk li- neel Globe, Zeeland bij overleg en de consequente f hanciering (herverkaveling) hetrekken. Een gezamenlii verantwoordelijkheid. Brti als één van de vier grote saV1 sidiërende gemeenten heeft iij dertijd, als eerste, in de ge- meenteraad een positieve af wijkende mening t.a.v. de Proloog-kwestie ingenomen Mogelijk gaat deze raad Globe nu ook eens vanuit andere ge zichtshoeken bekijken. Overi gens zijn we zeer benieuwd naar de consequenties in deze na de kaalslag-uitspraak van commissaris Van der Harten. kingen en het geheel is leuk orn te bezoeken. Sympathiek is ook het feit, dat de erkend goede kunstenaars hangen tus sen de hobbyisten. Je haalt ze er zelf wel uit. Nog enkele namen van deelnemers uit de ze regio: H. Borster, Wim van der Beek, Anke Sinnimghe, Paul Lemmens, W. v.d. Boom, R. Korsmit, R. Miltenburg, J. Miohielsen. R. Nelissen, Peter van Saane, Niels van Spaen- donck. H.E. eindredactie henk egben Het wordt de laatste jaren steeds prettiger om te wijzen nP verschijning van hoe zul je het noemen jaarboek, 'n'or®' tiegids, of cultuuragenda die gekomen is voor de aloude SnoM almanak. De SNOECKS '75 (uitgeverij Nijgh Van f 7,35) is er. Ik zag hem al liggen op de Vlaamse Boekenbeurs kreeg de indruk, dat ze wegvlogen. Heb zo'n idee, dat de opJ^ ieder jaar groter wordt De behoefte aan culturele info neemt overhand toe. Ook al wordt dit vaak nog gezien a wat geen geld opbrengt en alleen maar geld kost; het eerste zeker niet voor deze Snoecks (geen geld) en het tweede is waar, want het genoegen dat veel mensen eraan beleven indirect toch omgezet in klinkend metaal voor degenen, die alleen maar oog voor hebben, Het boek(je) bevat ruim P na's, die uiterst prettig in zwart-wit en kleur gedrukt zijn «1 fotomateriaal bevatten. De informatie is soms wat opper* maar er staan ook zeer gedegen stukken in. Echt de „voor elk wat wils". Ter informatie enkele grepen erm Rep vertelt, als introductie op de komende NCRV tv-pro nog weer eens hoe het Ënglandspiel in elkaar zat; aandac cartoontekenaars Mordiiio en Franquin; literatuur krijst pagina's met o.m. verhalen van Gijsen, Hazeu en Van dragen over verschenen boeken in het afgelopen jaar w lsuid (Dubois), Frankrijk (Bonnefoy), in het Angelsal® taalgebied (Thielemans i en in Duitsland (Matthijse)Ch. schrijft over de Sovjetliteratuur, Van Nuffel over Bofl)a' Geursen over Nobelprijswinnaar White; mode. kuns - multi-nationals, klassieke muziek (van Theo Olof) film beeldende kunst (Hyperrealisme, Belle Epoque), toneel I- en China, arm en gelukkig zijn en aantal onderwerpen ui kleurige grabbelton, die u ervan mogen overtuigen, dat kat in de zak koopt met deze Snoecks '75.

Krantenbank Zeeland

de Stem | 1974 | | pagina 22